Co z tym zrobic? Zaborcza (?) partnerka. - Netkobiety.pl

Autorze, opisałeś klasyczny problem komunikacyjny. Wg mnie problem polega na tym, źe twoja partnerka nie komunikuje ci wprost swoich odczuć i potrzeb, bo być może obawia się, że jej nie zrozumiesz, albo zrozumiesz opacznie, albo wstydzi się swoich odczuć, albo chce, żebyś się ich domyślił, albo obawia się, źe gdy ona odsłoni się ze swoimi uczuciami to ją będziesz mógł zranić, albo nawet sobie nie uświadamia własnych emocji i ich źródeł.
Z drugiej strony, wygląda na to, że ty masz zyski z tego, źe ona nie komunikuje się wprost. Nie wiem jeszcze dokładnie z jakiego powodu, ale w tej chwili najbardziej skłaniałabym się ku temu, że masz dzięki temu święty spokój.
Efekt jest taki, że z obu stron jest jakiś zysk z FATALNEJ komunikacji w związku: oboje bronicie się przed czymś, co jest dla was trudne. I chore status quo się utrzymuje.
Tylko, że z powyższych powodów ona zamiast mówić tobie WPROST na bieżąco, o swoich odczuciach/potrzebach/oczekiwaniach , wtedy, gdy się pojawiają, to ona je tłumi, odracza i tłamsi, a emocje zbierają się jak woda w spłuczce aż dochodzi do "spuszczenia" ich, gdy już nie potrafi ich utrzymać w sobie.  Niestety, rezultatem wylewania emocji nie może być ZNOWU normalna komunikacja, wzajemne zrozumienie i próba porozumienia się. Zostaje tylko zabawa w „kto wygra”

Twoje zachowanie też jest dla mnie dziwne. Dorosły facet chce zorganizować sylwestra że swoją partnerką w domu u mamusi, a jak się okazuje, źe jej to nie na rękę (przecież to jej dom i może chcieć inaczej spędzić ten wieczór), to rezygnuje ze wspólnego sylwestra z partnerką na rzecz spędzenia tego wieczoru z mamą, zamiast pomyśleć o innej miejscówce, choćby u niej lub u ciebie.
Inna sprawa to, że jeśli już nie mogłeś wcześniej przewidzieć i adekwatnie zaplanować wspólnego czasu z córka, tylko NAGLE się okazało, źe chcesz spędzić z dzieckiem więcej czasu, to cóż stało na przeszkodzie, żeby poinformować twoją partnerkę o swoim niedoszacowaniu i chęci spędzenia dłuższego niż wcześniej zaplanowałeś czasu z dzieckiem. Niestety, kosztem czasy, który spędzisz z nią

Może jeszcze tego nie wiesz lub nie przeczuwasz, ale ten związek zmierza do finału/końca/śmierci. Ale nie dlatego, że emocje dosłownie z niej wykipiały, ale dlatego, bo nie rozmawiacie o swoich najgłębszych odczuciach i potrzebach. Po prostu nie jesteście DOŚĆ BLISKO. Zamiast tego każde ukrywa swoje życie wewnętrzne przed drugim.

Powinieneś już od sylwestra wiedzieć (bo powinieneś dopytywać), dlaczego ona nie lubi twojej matki. Gdy bylibyście w stanie z sobą rozmawiać o swoich odczuciach, myślach i próbować wzajemnie się porozumieć i zrozumieć , to byłoby to, o co chodzi w związku dwojga ludzi. Komunikacja to inwestycja w dobry związek a nie gra w grę „kto wygra”. W związku rozmawia się o problemach, negocjuje, znajduje rozwiązania. A ty przecież nie masz nawet BLADOZIELONEGO pojęcia, co się właściwie z nią dzieje i nie potrafisz z nią o tym szczerze porozmawiać tylko stawiasz wymagania, żądasz przeprosin jak obrażony chłopiec zamiast partner. W tej chwili ty jej każesz przepraszać za to, że ona powiedziała ci szczerze, jak spostrzega twoja matkę. Jej ocena twojej matki wcale nie musi być prawdą obiektywną, ale pokazują jej subiektywną oceną. Czy wg ciebie ma zaprzeczać własnym emocjom i lekceważyć własne myśli, wbre sobie i po to, źebyś ty poczuł się dobrze? To jest dla ciebie tak samo nieprzyjemna sytuacja, jak i dla niej. oboje do niej doprowadziliście i albo oboje spróbujecie to przegadać i rozwiązać, albo oboje zostaniecie na siebie obrażeni do końca swoich dni.

Summerka i Nana666, obydwie macie sporo racji! Jestem dosc spontaniczny a to nie zawsze jest na reke ludziom z otoczenia, jak i rodzinie, ale mama ze wzgledu na to ze dopiero budowalismy nasze wspolne relacje z partnerka, mogla to zalatwic troche delikatniej a nie potraktowac nas troche jak intruzow, no coz takie sa prawa starszej pani domu i musze sie do nich stosowac, choc ja na pewno postapilbym inaczej.Brak komunikacji jest prawdą, no ale jak tu się komunikowac gdy na trudne tematy ktos nie chce odpowiadac, badz wszystko obraca w zart badz reaguje agresja, gdy zaczynam naciskac. O wlasnie, ona bardzo nie lubi nacisku.
  Owszem, trafilas w 10 Summerka, ona w przeszlosci byla w rodzinie tlamszona, ale jako atrakcyjna kobieta mogla z facetami robic wszystko praktycznie bez konsekwencji. Ja z kolei jestem dosc wylewny i uczuciowy (choc nad wylewnoscia tez juz udaje mi sie panowac, czasem faktycznie lepiej jest przemilczec  ;-)  ), wiele rzeczy musze sie po prostu domyslac czego ona chce, co czuje i jak sie czuje. To trudne.
  Nana666, tak, nie moge sie teraz odezwac bo wiadomym jest, ze okaze tym swoja slabosc, poza tym to ja odezwalem sie ostatni. Mimo odleglosci spotykalismy sie czesto, praktycznie co weekend, staralismy sie duzo spedzac czasu ze soba ale niestety rozmow o uczuciach, milosci, potrzebach bylo jak na lekarstwo.
  Summerka, ja nie żądałem przeprosin, nic o tym nie mowilem, tylko o sumieniu, czy jej nie gryzie czasem. Chcę, aby sama domyslila sie ze postapila zle i zranila mnie niesprawiedliwymi osądami mamy. Moze to i jej subiektywna opinia, ale zbudowana na insynuacjach i nie moze byc tak, ze ona moze mowic co jej slina na jezyk przyniesie. I wcale nie o to chodzi, zebym ja poczul sie dobrze. Ona moze nie lubic mojej mamy, trudno, ale nie pozwole, zeby mowila o niej nieprawdziwe rzeczy, chcialem, zeby mi po prostu uwierzyla ze bardzo sie myli. Ale ona mowi mi wprost, ze mi nie wierzy, ze nie jestem obiektywny, bo mama mna manipuluje i jestem zaslepiony.

To nie tak! Ze lzami w oczach sama mnie poprosila abym ja odwiozl do domu! Probowalem jakichs alternatyw, porozmawiac z nia o innych mozliwosciach lecz to mialo skutek  raczej odwrotny. Chciala do domu i juz. Po prostu czula sie niechciana i ja to rozumialem, tez bym sie tak poczul na jej miejscu! Chce, aby poczula troche empatii, jakby sie poczula na moim miejscu. Ciekawe, jakby zareagowala, gdybym ja zechcial tak oczernic ktoregos z jej niezyjacych juz rodzicow. Wywalilaby mnie na zbity pysk!

A myslisz, ze nie probowalem? Wiele razy, ale to ja drazni. Mowi, ze nie umie tak rozmawiac, ze wlasnie mam sie nauczyc tego z jej gestow i zachowan. To co, ja mam sie tylko starac i ciagnac ja za jezyk? Na dluzsza mete to meczy. Moze po prostu w tym wzgledzie nie pasujemy do siebie? A to przeciez wazna rzecz w zwiazku, umiec rozmawiac o rzeczach drazliwych. Ja nie cierpie krzykaczy i nerwusow, cenie sobie spokojna i merytoryczna rozmowe.

Wiesz...ja jej moge dac duzo czasu, niech to sobie przemysli. Ja jej zaufania nie nadszarpnalem raczej, nie przypominam sobie aby miala powod by mi nie ufac. Ja nie mam z tym klopotu, ona kredyt zaufania tez u mnie ma... Na pewno tylko nie mam zamiaru jej teraz wazelinowac, nie powiesz mi chyba ze ona nie zrobila nic zlego.

Chetnie, ale teraz nie okaze slabosci i nie odezwe sie, niech raz ona pokaze ze jej zalezy. Ja odezwalem sie ostatni i czekam na jej odpowiedz. Jesli sie nie odezwie juz, wniosek jest chyba jasny - nie jest nam po drodze.

Dziekuje! Powiem Ci jedno - w takich przypadkach nie jest zalecane latanie za kobieta jak pies skoro ona nie chce nawet odpisac na wiadomosc. Ja nikogo nie moge zmuszac do uczuc, koniec z tym!

Myślę, że dobrze zrobiłeś i korona Ci z głowy nie spadła.
Z tym zaufaniem co innego miałam na mysli.
Każdy związek musi dojść do etapu, w którym oboje nie mają watpliwości, że im wzajemnie zależy- osiągnąć taki poziom zaufania do tego co między nimi jest. Na tym etapie sytuacje takie jak ta z Sylwestra nie zachwieją związkiem. Czyli ponad różnymi wydarzeniami jest wzajemne zaufanie- czy to w przyjaźni czy w miłości. Jesli do takiego etapu nie doszliście- będzie niestabilnie.
Rzecz w tym, że na to by dojść do tego etapu mają  wpływ nie tylko obiektywne zdarzenia, ale też własne poczucie wartości każdego z Was.