Problemy ze związkami - gdzie tkwi przyczyna ? - Netkobiety.pl

Zdefiniuj dokładnie co znaczy "nie wychodzi".
Ale poza tym to wygląda, jakby on od czasu do czasu chciał sobie pociupciać, ale w stanie bezzwiązkowym.

Mam 31 lat i mam podobnie jak Ty. Po kilku związkach nic poważniejszego nie wynikło (w sensie wspólnego mieszkania itd.). W czym leży przyczyna? Zabij mnie nie mam pojęcia.
Rozumiem, gdy ktoś zachowuje się tragicznie, wygląda tragicznie, nie potrafi nikogo sobą zainteresować, jest złym człowiekiem itd. Ja zawsze szanowałem innych, jestem kulturalny, miły, staram się pomagać innym od wielu lat (i w moim otoczeniu i na forach), cenię sobie optymizm z nutką realizmu. Niestety poznane kobiety albo mi nie odpowiadały albo miały dziwne przypadłości typu tkwienie 1 nogą w poprzednim związku, zdrada lub zmiana nastawienia o 180 stopni po kilku miesiącach. Co w związku z tym? Pech? Jakoś w to nie wierzę. Mówi się, że każdemu jest przeznaczona jakaś konkretna osoba. Szczerze to w to nie wierzę. Staram się wychodzić do ludzi, zwiększać prawdopodobieństwo poznania kogoś, ale nic to nie daje. Może są osoby, którym nie jest dane znaleźć 2 połówkę? Im jestem starszy, tym częściej zaczynam skłaniać się ku takiemu poglądowi. Wielu moich rówieśników od prawie 10 lat ma już żony/mężów i dzieci. Ja nie mam nikogo i nie zanosi się na zmiany, chociaż cały czas szukam i próbuję. Niestety też na siłę niczego się nie osiągnie.

Dokładnie. Psychika ludzka ma swoją wytrzymałość. Jedni wytrzymują dłużej, inni krócej, ale zawsze jest jakiś limit. Jeżeli komuś ciągle nie wychodzi w jakiejś dziedzinie życia, to z czasem strasznie się zniechęci i przestanie się starać. To jest logiczne, nikt nie jest masochistą. Masz podobnie?

Przyczyna jednak zawsze tkwi w naszym dzieciństwie, a to, że TY tego nie dostrzegasz (mechanizm obronny ??), to o niczym nie świadczy.
Na szukanie przyczyn jednak potrzeba czasu, pracy, odwagi, dużej samoświadomości itp. a my zazwyczaj chcemy już teraz wiedzieć dlaczego tak jest, a jeśli z danym partnerem nie wychodzi to szukamy kolejnego z nadzieją, że "samo " się naprawi lub to kwestia partnera.

Wiesz, czasami to może być szczęście, że nie wychodzi z niewłaściwymi ludźmi. Nie zniechęcaj się, tylko bądź ciągle otwarta na ludzi i rozwijaj się. Jak się człowiek zajmie ciekawymi sprawami, to zawsze kogoś poznać.

tylko czasem jak się człowiek zajmuje zbyt wieloma ciekawymi sprawami to nie ma ani czasu na poznanie kogoś nowego, ani ochoty.
choć myślę, że akurat tego problemu autorka nie ma;)

Miło, że chociaż na tym forum można spotkać ludzi z podobnymi problemami Od razu robi się człowiekowi lżej na duszy. Mam podobny problem do Was. Ogólnie mam bardzo fajne życie i jestem zadowolona, tylko szczęścia do znalezienia tej właściwej połówki ciągle brak Pomimo, że mam różne doświadczenia nie zamknęłam się na miłość i ciągle wierze, że gdzieś ją spotkam. Dużo pracowałam nad sobą żeby poukładać swoje emocje i uczucia, ale ciągle trafiam na kogoś kto nie jest do końca pewny Albo nie pogodził się ze swoją przeszłością i nie może zapomnieć o eks. eh i jak tu żyć? i być normalną? Pozdrawiam Was ciepło!

Dokladnie....Magnolia mam takie samo przeswiadczenie ze ta druganosoba nigdy nie bedzie do konca pewna...wiec ja juz chyba soe wiecej nie bede potrafila zaangażować...

Zasada ograniczonego zaufania powinna obowiązywać zawsze. A co do "kliknięcia" - tego nie da się zawsze stwierdzić od razu. Wiele osób rezygnuje, nie dając czasu na rozwinięcie znajomości. Bardzo często te najlepsze uczucia pojawiają się po prostu z czasem, a wcześniej mamy budowanie zaufania, poznawanie się itd.
Brak cierpliwości jest niestety nieodłącznym elementem współczesnego społeczeństwa.

Ostatnio często modne jest słowo "chemia". Bez niego nie ma nic i koniec. Przykre to, że każdy chce mieć wszystko na już. Znam wiele par u których uczucie pojawiło się po czasie i to zbudowane na zaufaniu. Taki związek jest o wiele bardziej trwały. A jak np kobieta (która jest z reguły bardziej emocjonalna niż facet) pozna kogoś i nie czuje tego "łał" to już stwierdza, że nie ma dreszczy, że normalna i fajna rozmowa to nie to bo powinien być stres itd. to cóż....

1) Zastanów się jacy byli faceci, z którymi do tej pory się spotykałaś. Jaki to był typ? Zastanow się jakiego konkretnie faceta szukasz.
2) Czy komunikacja między Wami była dobra? Potrafiliście się dogadać ? Czy w sytuacjach konfliktowych, zgrzytach potrafiliście się pogodzić i rozwiązać wspólnie problem.
Czasem jest tak ze jedna strona popełni jakis blad, druga idzie w zaparta i nie chce sie dogadac czy wybaczyc i kazdy rozchodzi sie w swoja stronę.
3) Sprawa śmierci dziecka-dobrze ze chodzilas do psychologa i ze mialas przy sobie bliskich w potrzebie. To wazne by uporac sie z tym, zakonczyc etap "załoby" i moc isc naprzod W któryms momencie odcinasz sie od przeszłosci i chcesz zmiany na lepsze. Musisz znalezc ten moment.
Na odpowiedniego faceta przyjdzie czas, nie musisz sie spieszyc, lepiej cierpliwie poczekac. Wychodz z kolezankami, rozwijaj się. Jestes młodą osobą, wiele dobrego przed Tobą. Pomyśl tak: "Mam za sobą złe doświadczenia, ale wyciągnę z nich wnioski i pojde dalej-silniejsza". Kobiety wiele sa w stanie znieść i nie poddawać się naprawdę Widocznie tak musiało być, a po burzy zawsze wychodzi słońce. Pozdrawiam

Natłok obowiązków sprawił, że nie miałam czasu tutaj zaglądać, widzę, że dyskusja się rozwinęła.
Z jednej strony podnosi na duchu to, że nie jestem sama, ale z drugiej nie cieszę się, że ktoś ma ten sam kłopot.

Ostatnio mój FB zalała fala zdjęć z wesel i dzieci. Siedziałam tak nad tym dłuższą chwilę i myślałam, już ślub, już dziecko ? A potem uderzyła mnie świadomość tego ile mam lat i że to wcale nie takie dziwne.

Tak! Mam podobnie, zwłaszcza teraz. Staram się być w życiu optymistką, narzekanie i tak nic nie zmieni, więc idę do przodu pokonując przeszkody, ale teraz serio straciłam chęć na kolejną próbę. Po pierwsze dlatego, że muszę ochłonąć po obecnej relacji, a po drugie jak pomyślę o tym, że znowu zrobię sobie nadzieję i ktoś po raz kolejny spuści mi cegłę na głowę to mam dość.

Lepiej sama bym tego nie ujęła, mam takie same spostrzeżenia i alergie na stwierdzenie : " Potrzebuję czasu" czyt. chce mieć wszystkie korzyści z bycia razem, ale razem nie jesteśmy, bo potrzebuję czasu..
Mam jakieś dziwne wrażenie, że ludzie teraz się boją, niby chcą być razem, ale ostatecznie jednak nie to chyba jakaś choroba cywilizacyjna.

Nie do końca się z Tobą zgodzę, oczywiście duże lepiej jest gdy relacja rozwija się stopniowo i do kolejnych etapów przechodzi się tak płynnie, naturalnie ( czyli właśnie budując zaufanie i poznając się). Tego typu relacje zazwyczaj są dużo bardziej stabilne niż te budowane na wybuchu tej "chemii", ale czasami człowiek zaczyna się przywiązywać i w takim przypadku może dojść do różnych oczekiwań, nie zawsze spójnych ze sobą, nie wiedząc jakie jest nastawienie drugiej strony, nie będę się pchała w coś żeby potem boleśnie przyciąć sobie nos drzwiami jak drugiej stronie się odwidzi. - U mnie chyba włączył się już system obronny i to ograniczone zaufanie.

nataliabukwas

1) Ciężko opisać ten typ tak w kilku słowach, mój facet musi być silny, konkretny, spokojny, szczery, no po prostu, zwykły facet bez wydziwiania. ( Chociaż o taki teraz bardzo ciężko).
2) Raczej dążę do wyjaśniania niedomówień, w poprzednich relacja różnie to wychodziło, teraz jestem dużo dojrzalsza i doświadczona, więc siłą rzeczy nie zamiatam problemów pod dywan tylko staram się je na gorąco wyjaśniać i tak było od początku - coś było nie jasne, pojawiały się wątpliwości od razu było to wyjaśniane, bez ataków czy kłótni normalna rozmowa. Bez względu czy to z mojej strony coś było nie tak czy z drugiej.
3) Myślę, że ten czas już nastał, nie da się pogodzić ze śmiercią swojego dziecka, to jest jak taka sinusoida, ale z czasem człowiek uczy się z tym żyć i funkcjonować. Przychodzi taki moment kiedy porywa nas pęd życia i zaczynamy żyć na nowo.
Nie spieszę się absolutnie, ale jednak gdy kolejna relacja się rozsypuję to daje człowiekowi do myślenia. Rozwijam się, jestem aktywna, zadowolona z obecnego życia, teraz czekają mnie spore zmiany w życiu zawodowym, poznaję dużo ludzi, ale gdzieś tam jednak z tyłu głowy zostaje ta świadomość.

Myślę, że ten problem dotyczy nie tylko kobiet. Coraz częściej zauważam schemat, że komuś ktoś nie do końca pasuję, ale brnie w to, bo nie ma nikogo innego na horyzoncie i zwodzi tym " nie wiem"
W przypadku gdy dochodzi do sytuacji w której, znowu i znowu nie wychodzi to w pewnym momencie ten system obronny włącza się można powiedzieć już gdzie na poziomie progowym i nawet sami możemy być nieświadomi tego faktu, a druga osoba odczuwa to jako dystans. Poza tym nie ma reguły, czasami ktoś niby jest zainteresowany, a potem nagle mu się odwidzi. Myślę, że to ciężki temat i trochę nie mamy wyboru, jeżeli zależy nam na drugiej osoby to się odsłonimy, mając nadzieje, że tym razem będzie warto.

Jestem sportowcem amatorem, gdy dwa lata temu zaczynałam, totalnie nie wierzyłam, że coś jest w moim zasięgu. W tym roku udało mi się! Osiągnęłam cel, który kiedyś wydawał mi się nierealny i nieosiągalny. Dlatego zdanie : " Nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że wymaga czasu, czas i tak upłynie " ma dla mnie szczególne znaczenie.
Nie wiem tylko czy to ma zastosowanie we wszystkim, a zwłaszcza w związkach.

Bingo . Jednakże to nie chodzi o strach, ale wygodnictwo/bądź luźne podejście do związku (po prostu nie chcą nikogo na poważnie, ale zawsze będzie ktoś do łóżka). Czyli znalazłaś sedno problemu - dotychczas wybierałaś sobie partnerów, którzy nie chcieli zobowiązujących związków. Przemyśl to i znajdź ich charakterystyczne cechy, aby w przyszłości na podstawie doświadczenia szybko takich wyłapywać po paru spotkaniach m.in.poprzez odpowiednie pytania. Jeśli czujesz, że stosunek do życia "głowa w chmurach", "mam mentalność singla" Ci nie odpowiada to niestety już od początku podziękuj takim, zanim właśnie niepotrzebnie się zaangażujesz.

Szczerze to nigdy nie narzekałem mając partnerkę, która mnie szanowała
Fakt ludzie lubią narzekać (zwłaszcza nasi rodacy), ale taka już jest nasza natura. Jednak myślę, że posiadanie osoby, na którą można liczyć zawsze ma więcej plusów niż brak kogokolwiek i bycie wiecznym singlem.

Ciekawe dyscypliny. U mnie tylko rower i okazjonalnie siłownia

Dawno nic mi tak nie poprawiło humoru jak Twój post, dzięki Na co dzień się tym tak nie przejmuję, ale czasami przychodzi słabszy dzień i podczas jednego z tych słabszy powstał ten temat.
Chociaż ogólnie masz rację trochę trzeba trochę poznać ludzi żeby wiedzieć kto mi pasuję , a z kim się na dłuższą metę nie dogadam

Zatroskany Internauta,

Musiałbyś posłuchać moich koleżanek i kolegów, którzy są w wieloletnich związkach, czasami jak słucham tego narzekania to się zastanawiam " Jak to możliwe, że jeszcze się nie pozabijali "
Chociaż na pewno masz rację, związek z odpowiednią osobą, która wspiera i dopinguję potrafi dodać skrzydeł. :-) Tylko niestety prawda jest taka, że bardzo ciężko taką osobę znaleźć. Jak tak obserwuję innych to często stwierdzam, że ludzie są zwyczajnie niedobrani, bo związek pomimo gorszego czasu powinien jednak dodawać nam sił, a nie dobijać.
A narzekanie Polaków to osobny temat, mieszkałam w różnych miejscach poza Polską i czasami mam wrażenie, że słowo "narzekam" istnieje tylko w polskich słownikach.

Pole Dance bardzo polecam biorąc pod uwagę możliwości fizyczne, to mężczyźni są na zdecydowanie lepszej pozycji

Zastanawiałam się przez chwilę nad tym, bo tak mi coś nie pasowało w tej wybiórczej konsekwencji, ale doszłam do wniosku, że mam tak samo!
Czasami przy niektórych rzeczach jestem konsekwentna aż do przesady, a przy innych nie umiem nawet grama tej konsekwencji wykrzesać.
Myślałam, że mój rocznik i starsze, nie są jeszcze aż tak zepsute. Chociaż to prawda nieograniczona możliwość wyboru mieszka ludziom w głowie. Bez względu na dziedzinę. Mam to na co dzień na treningach. Ja gdy coś, jakaś sekwencja mi nie wychodzi to tłukę ją do znudzenia czasami kilka tygodni, a inni? Próbują parę razy, nie wyjdzie trudno próbują czegoś innego. Zero ducha walki, nie zdając sobie sprawy, że ten element i tak będzie  potrzebny przy czymś innym.
A związek (nie)stety ( jeżeli oczywiście chcemy mieć zdrową, normalna, stabilną relację ) wymaga ciężkiej pracy.

Ja póki co odpuszczam. Skupię się teraz na życiu zawodowym, bo czeka mnie sporo pracy i będę potrzebowała mnóstwo energi. Jeżeli ktoś się pojawi to super, jeśli nie trudno. Na siłę i tak nic nie zrobię, a na przelotne znajomości szkoda mi energi.

Jeżeli 2 strony dążą do porozumienia, wspólnie planują życie i potrafią się dogadać, wtedy pracy jest mniej. Oczywiście każda para powinna się doskonalić, ale są takie, które mają mniej do roboty.