Mądrzy ludzie, pomóżcie mi, 8-letni związek się posypał - Netkobiety.pl

Tylko wcześniej dokładnie to przemyśl. Bo może być tak, że obudziła się miłość, bo obudziła się tęsknota. Nie ma go, straciłaś go, poszliście dalej i nagle w Tobie się budzi tęsknota za nim. A to nie jest miłość, bo jak wrócicie do siebie to będzie tak samo jak było.
Myslę, że musicie to oboje przemyśleć. Jeżeli chcecie zwalczyć rutynę to trzeba nad tym porządnie popracować.

Możesz spotkać się z nim na kawie, spojrzeć mu w oczy i może wszystko się rozwiąże?

Zaraz, zaraz. Weż głęboki oddech i popatrz szerzej na swój związek.
Sama byłaś w tym związku? Sama to schrzaniłaś?
Może i wskakiwałaś w dresy,, ale on w tym samym czasie w gacie.
Tylko ty kwitłaś przed telewizorem, czy on również?
Tylko ty przestałaś być dla swojego partnera kobietą, czy on także mało dbał o to, żeby być dla ciebie wcieleniem męskości.
Tylko ty odpuściłaś związek, czy on również, bo pisałaś o obopólnej zgodzie w sprawie rozstania?
Skąd w tobie nagle to przekonanie, że to ty wszystko spieprzyłaś? Bo ja widzę, że oboje się do tego dołożyliście.

Cóż, w mojej opinii jesteś na najlepszej drodze, aby stać się czasoumilaczem do momentu aż w życiu twojego faceta pojawi się nowa kobieta.

A na twoim miejscu zastanowiłabym się czego tak naprawdę chcesz i potrzebujesz od swojego byłego faceta.

Większość długich związków wygląda tak jak opisałaś. Dresik, oglądanie tv, chodzenie w gaciach. Skąd w ogóle pomysł o wiecznych zalotach, ciągle ognistym seksie? Każdy w długoletnim związku fantazjuje o kimś nowym, nie oszukujmy się, ok? Co Ty sobie wyobrażałaś, że ludzie którzy są ze sobą po 10, 20 lat, onanizują się myśląc o swoim mężu / żonie? Co więcej, pewnie fantazjują o innych podczas seksu i powie Ci o tym każdy seksuolog. Ważne tylko co z tym zrobią - dopuszczą się zdrady czy nie.
Nikt nie wpada na fantastyczny pomysł by tylko z tego powodu się rozstawać.
Do tego te przeciętne pary nie mają przeważnie o czym gadać, tylko sobie tak wegetują, a u Was była super podstawa, że mieliście wciąż o czym rozmawiać i byliście przyjaciółmi.

Oczywiście jest też druga strona medalu i on może widzieć to zupełnie inaczej. Np. tak, że juz kompletnie go nie pociągałaś, przestał Cię kochać, męczył się z Tobą i pragnie rozpocząć życie z nową kobietą.

Co zrobiłabym na Twoim miejscu? Ja jestem za tym, by być szczerą z samą sobą. Spróbowałabym. Umówiłabym się na spotkanie, wystroiłabym się jak na najlepszą randkę i wyznałabym wszystko. Gdyby mnie odrzucił, miałabym przynajmniej już zawsze spokój sumienia że byłam uczciwa, że dałam nam szansę, że spróbowałam i nie było moją winą że nam nie wyszło. Tylko że wtedy naprawdę urwałabym wszystkie kontakty, bo przyjaźń z nim zabijałaby mnie. Pewnie płakałabym z rok, ale potem stanęłabym na nogi.

Chyba pies ogrodnika ci się włączył i tyle.
A skoro naprawdę ci na nim zależy to pozwól mu żyć po swojemu.

A czy ja tak twierdzę?
Nawiązywałem do tego:

Wytraciliście pewien potencjał, który dają początki związku. Oboje. Teraz to już cięźko będzie wykrzesać z siostrzanego układu coś więcej.
Najlepiej daj sobie trochę czasu na przemyślenie, co poszło nie tak, czego oczekujesz od związku, a potem tak jak twój ex, zacznij życie w związku od nowa.

Musisz zrozumieć jedno. Nawet gdybyście wrócili do siebie, to na dłuższą metę nic się nie zmieni. Za kilka miesięcy znowu byłby telewizor, gacie, dresik. Bo tak to wygląda.
Poza tym nie oszukuj się że nagle wszystko zrozumiałaś i na pewno nie odmawiałabyś mu seksu. Odmawiałabyś. I akurat tu Ci nie napiszę "bo tak wygląda w długim związku" (bo uważam że mądra kobieta nie odmawia zbyt często, jeśli zależy jej by związek był trwały), ale dlatego że taka jesteś i tak się układało między Wami. Teraz Ci się wydaje że możesz góry przenosić, bo tęsknisz za nim, ale uwierz mi, że potem byłoby znów tak samo.

Dlaczego odmawiałaś mu seksu? Nie odpowiadaj jeśli nie chcesz.

Boję się podejmować z nim temat "nas". Udaję, że związek jest zakończony i wszystko świetnie, przyjaźnimy się, jutro idziemy do kina, opowiadamy sobie o kobietach/mężczyznach z portalu randkowego. Boję się, że jak mu wyznam co czuję, to on się wystraszy, odetnie, wycofa i nie pozostanie nawet "przyjaźń". A ja tego bym nie zniosła. Już teraz czuję się potwornie, dzisiaj płakałam cały dzień i będę płakać całą noc.
Nigdy w całym życiu nie czułam się tak fatalnie. Momentami mam wrażenie, że tego nie przeżyję..

Nie zgodze sie. Tak wygladaja zwiazki ludzi, ktorzy sie o nie nie staraja.

Jezeli ktos zalozy sobie, ze jak zona/ maz zaklepana/a, to juz mozna sobie odpuscic, zalozyc dresy i pierdziec w kanape, to naprawde nie wychodzil za maz z milosci, a z miliona innych powodow (co ludzie powiedza, naciski rodziny, wypada kogos miec itp). Oczywiscie, ze po kilku latach malzenstwa, nawet najbardziej kochajacego sie, seks to juz nie jest dzika jazda bez trzymanki jak podczas wczesnego haju zakochania, ale w udanym zwiazku ta sfere sie pielegnuje. Mozna byc malzenstwem 25 lat i cieszyc sie udanym zyciem seksualnym i wzajemna atrakcja.

Ja mam wrazenie, ze Autorka i jej maz zdecydowali sie hajtnac, bo nie bylo niczego lepszego na horyzoncie. Oboje z niska samoocena, zakompleksieni pomysleli sobie, ze prawdziwa milosc jest poza ich zasiegiem, wiec zadowola sie przyjacielskim erzatzem. A tu doopa, bo po latach sie okazuje, ze to nie wystarcza.

Przede wszystkim nie byliśmy małżeństwem. I to była prawdziwa miłość. Nawet sam fakt, że postanowiliśmy się "przyjaźnić" po rozstaniu, wskazuje na to, że emocjonalnie nadal jesteśmy sobie bliscy. Sfera damsko męska została zaniedbana, to fakt, ale przyznaję że chyba bardziej po mojej stronie. Najpierw ja przestałam o to dbać, potem on. On jakby się poddał, nie chciało mu się już zabiegać.

Ja nie uważam że trzeba ciągle wyglądać ślicznie. Moje małżeńskie wieczory to właśnie ja w dresach, on w gaciach, siedzimy mocno wtuleni w siebie przez telewizorem i oglądamy seriale jedząc coś. Co chwilę przerywamy żeby się łaskotać albo całować. Nasz staż zbliża się do 10 lat i uważam że jesteśmy wspaniałą parą.
W ciągu dnia jestem odpicowana, noszę pełen makijaż, lubię biżuterię i ładne ciuchy, ale w domu lubię swobodę i moje dresy.

Tak więc dresy i tv to dla mnie standard. Co widzę nie tylko u siebie, ale tez u rodziców i znajomych par.
Widzę jedynie dwa minusy w postępowaniu autorki:
- brak wsparcia, np. gdy jej facet dostał pracę. Dla faceta jest bardzo ważne by mówić mu "jestem dumna". No chyba że był naprawdę mało ambitny i mimo ciekawych studiów jego horyzonty kończyły się na pracy w McDonaldzie;
- odmawianie seksu - kobiety często nie zdają sobie sprawy jakie to ma ogromne znaczenie dla faceta

I jeszcze jedna sprawa.
moim zdaniem gdyby on miał Cie autorko kompletnie gdzieś, nie dzwoniłby do Ciebie, nie opowiadałby Ci o portalu randkowym i nie chodziłby z Tobą do kina. Faceci nie są tacy. On urwałby z Tobą kontakt. Albo - gdyby chciał faktycznie tylko przyjaźni - nie wspominałby o randkach z innymi, żeby Cię nie zabolało. On o tym opowiada, żebyś była zazdrosna. Dla mnie to jest oczywiste że on czuje to samo co Ty.

Droga Upadła!
Jestem w takiej samej sytuacji jak Ty. 6 lat związku, od jakiegoś czasu wspólne mieszkanie, przyszła codzienność, rutyna i obydwoje odpuściliśmy. Długo by opowiadać. Tak czy siak doskonale Cię rozumiem i czuję to samo co Ty. Od Naszego ,,rozstania" minął już ponad miesiąc. Ja kocham go cały czas, próbowałam mu to udowodniać na tysiąc sposobów. On się wkurzał, mówił, że w takim razie musimy zerwać kontakt, że może kiedyś będziemy się czasem spotykać po koleżeńsku jak już ułożymy swoje życie. Obecnie znowu się ,,przyjaźnimy", on twierdzi, że cały czas jestem dla Niego ważna, ale na razie może mi zaoferować tylko przyjaźń. Nie wiem na czym stoję, z jednej strony cieszę się, że się spotykamy, z drugiej męczę się i boję rozczarowania.

ok, a teraz jak piszesz, ze zaczęłaś tęsknić, kochasz go jednak, to co masz przed oczami w te bezsenne nocki?
Namiętność, tęsknisz za nim fizycznie, czy to, ze chciałabyś mieć z kim pogadać, podzielić codziennoscią?
Bo coś przed oczami masz.. i pytanie czy On to samo.

Beyondblackie- masz rację, facet nie wyprowadza się nie będąc pewien na 100 %
A kobieta tak.

Witaj miserablegirl, faktycznie sytuacja zbliżona. Z tą różnicą, że Twój facet wie że go nadal kochasz, a mój nie wie... To znaczy pewnie się domyśla, ale głośno nic nie jest mówione.
Tak jak pisałam, w sobotę byliśmy w kinie. Potem kupiliśmy coś do jedzenia i pojechaliśmy do jego mieszkania, żeby zjeść. Gadaliśmy o portalu randkowym, opowiadał mi jak był na spotkaniu z jedną laską... ale nie złapali porozumienia, więc było to pierwsze i ostanie spotkanie. Mówił że trudno kogoś znaleźć fajnego, bo większość dziewczyn to beznadzieja. Potem coś przebąkiwał, że trudno mu zacząć na poważnie kogoś szukać, bo cały czas jest między nami ta nikła nić... i on jest przez to zblokowany, to wszystko jest niedomknięte. Zgodziłam się z nim, mówiąc żeby nie oczekiwał że w 3 tygodnie wymaże z pamięci kilka lat życia. Mówił też, że on czuje, że ja nie nie jestem szczera w tej "przyjaźni", na co ja że wzajmenie. Potem go jeszcze przeprosiłam za zaniedbania w związku, za brak seksu i za to, że nie traktowałam go jak mężczyznę.
Na koniec odwiózł mnie do domu i na pożegnanie pocałował w policzek. I tyle. Ogólnie martwy punkt i beznadzieja. Nie mam już siły. Nigdy się tak nie męczyłam, to jest najgorszy czas w całym moim życiu.

Pytanie jest proste: czy chcesz zwiazku z takim facetem co Cie nie pociaga w lozku, a wogole jest tak niekumaty, ze ani be ani me? Wyobrazasz sobie go w roli ojca rodziny?

Bo ja nie. Niewazne ile lat spedziliscie razem. Mialam takiego chlopaka kiedy bylam dwudziestokilkulatka. Zwiazek- prawie piec lat. Gadalo sie wspaniale, facet byl inteligentny i oczytany, ale jak przychodzilo do realiow zycia i rozwiazywania problemow, to zamienial sie w pieciolatka, ktory niczego nie umial przeskoczyc. Zero asertywnosci, zero poczucia wspolnych celow. Do tego seks byl katastrofalny. Ja mam dosyc duze potrzeby, on mogl sie kochac raz na miesiac i to zawsze w ten sam sposob- doslownie jak serwis samochodu. Podziekowalam panu i wcale nie zaluje. Nigdy nie bylibysmy udanym malzenstwem.

Lipa. Lipa i żałość. Przepraszam, ale tak to dla mnie wygląda
On ci się wypłakuje w rękaw. Ty udajesz przyjaciółkę. On wyczuwa twój fałsz, ale ma przynajmniej odwagę, żeby ci o tym powiedzieć. Ciebie tylko stać na odpłacenie pięknym za nadobne. Potem przepraszam za dawne grzechy. On na pożegnanie całuje cię w policzek jak siostrę.
Co tu dużo gadać. Najlepszym rozwiązaniem dla ciebie byłaby SZCZEROŚĆ. Nawet nie z nim, ale z samą sobą.
Wzmacniają cię spotkania i kontakty z nim czy bardziej osłabiają?
Pomaga ci rozdrapywanie starych ran, czy bardziej szkodzi?
Zastanów się dlaczego tak naprawdę pielęgnujesz w sobie iluzje. Może lepiej żebyś zajęła się sobą, wyciągnęła wnioski z tego, jak i dlaczego zakończył się twój związek, pozwoliła sobie na zmierzenie się z własnymi strachami, zaczęła poznawać nowych ludzi, może postawiłabyś na nową pasję, jakąś zaniechaną albo zupełnie nową fascynację.

Summerka, totalnie sie zgadzam.

Bylo zycie w zwiazku, ktory albo sie schrzanil po latach albo nigdy nie byl namietny, czyli klapa, niewazne ktora okolicznosc brac pod uwage, a Autorka chlipie za ta namiastka zwiazku. No zesz! Wiem jak to jest byc traktowana jak siostre przez niby partnera, wiec nich Autorka mi wybaczy, ze powiem, iz ku*wicy bym dostala gdyby moj obecny narzeczony tak na mnie patrzyl.

Nie przyszlo by mi do glowy zebrac o zainteresowanie takiego kolesia.

Dziewczyno, odetnij sie zupelnie. Odzyj. Zacznij sama funkcjonowac. I wtedy podejmuj decyzje o przyszlosci.

Dokladnie. Poza tym nawet jezeli powie mu o swoich uczuciach, a i tak nie beda razem, to chociaz sprobuje i przerwie to zawieszenie. Byli razem widzieli wiele razy swoje ciala, dobrze sie znaja, to naprawde nie ma sie czego wstydzic. Moze jednak okaze sie ze da sie to naprawic. No ale nie bedzie nic bez dobrej komunikacji.

Upadła, decyzja należy do Ciebie, ale ja na Twoim miejscu spróbowałabym porozmawiać szczerze o Twoich uczuciach do Niego. Oczywiście wszystko z wyczuciem, nie naciskaj go za bardzo, nie oczekuj od niego deklaracji tu i teraz, że wrócicie do siebie. Może on potrzebuje czasu żeby wszystko przemyśleć, może Ty też go potrzebujesz. A jeśli powie, że nie widzi już szans na powrót przynajmniej będziesz wiedziała na czym stoisz i będziesz mogła zdecydować co robić czy kontynuować tą znajomość na stopie koleżeńskiej czy zerwać kontakt. Oczywiście zakładając, że odkryje przed Tobą karty i powie Ci prawdę.

Ja walczę nadal. Może dla wielu osób tutaj jest to żałosne, ale kocham swojego byłego i wierzę, że możemy spróbować naprawić to co popsuliśmy i być razem szczęśliwi. Może jestem naiwną romantyczką i mam staromodne podejście, ale uważam, że jeśli coś się psuje to trzeba naprawiać,a nie zamieniać na nowe (oczywiście wszystko w granicach rozsądku). Pracuję Nad sobą pod okiem psychologa, by być lepszą partnerką, z eks spotykam się na stopie przyjacielskiej, sprawy delikatnie poszły do przodu, wiem, że on cały czas coś do mnie czuje tylko boi się kolejnej porażki.

Upadła, trzymam za Ciebie kciuki. Wiem, że jest to dla Ciebie bardzo trudny czas i nie podam Ci magicznej rady która uśmierzy Twój ból. Na pewno warto z tej sytuacji wynieść nauczkę dla siebie, spróbuj nad sobą popracować, żeby nie była to chwilowa skrucha, bo on Cię rzucił. Niech to Cię zmieni żebyś była w przyszłości lepszą partnerką. Dla Niego lub dla Innego

Jeszcze nie gadaliśmy, czekam z tym... Może w okresie świątecznym będzie okazja się spotkać, to go wybadam, coś podpytam, może wyznam swoje uczucia... Ale nie wiem jeszcze, zależy jak on się będzie zachowywał. Nie chcę stracić jego "przyjaźni", dlatego tak się czaję z tymi wyznaniami. I nie chcę się skompromitować. To jest chora sytuacja, naprawdę. Ja myślę że w nim jest dużo uczucia do mnie, ale możliwe że już naprawdę tylko "bratersko-siostrzanego", motylki obumarły dawno temu i może on znowu je poczuł do innej, więc nie będzie chciał do mnie wrócić. Ale znam go tyle lat i wiem że on jest strasznie niestabilny emocjonalnie, szybko się nudzi, szybko zmienia zdanie, jego nowa dziewczyna musiałaby być kimś naprawdę wybitnym i wyjątkowym, żeby został z nią na dłużej. Sam mi wielokrotnie mówił, nawet już po rozstaniu, że takiej jak ja, to wie że już nie spotka. Tylko to mnie pociesza...

Wiesz co sobie czasami myślę ? Że może dobrym sposobem na tych naszych eksów, byłoby całkowite odcięcie się ? Tak nagle, bez żadnego uprzedzenia. Po prostu przestać odbierać telefony, zapaść się pod ziemię. Może to by ich otrzeźwiło, bo teraz wiedzą że mają nas i czują się bezpiecznie. Nie dane im było odczuć prawdziwiej straty. Może gdyby odczuli, to inaczej zaczęli by śpiewać..

Czasem zmiany prowadza do dobrych rzeczy, tylko trzeba ocenić je z dłuższej perspektywy czasowej.

No porozmawiajcieże.
Czas leci.
Ja w sumie miałam nadzieję, że po tym kinie jak byliście u niego w mieszkaniu to będzie sex i to by mogło dać dwojaki rezultat: albo byście się otworzyli i uznali, że żyć bez siebie nie możecie i tylko seksu brakowało, albo że byś przeszła na status FF co raczej nie jest wskazane, tym bardziej przy twoim stanie uczuć.
I moim zdaniem to nie jest normalne, że facet po rozstaniu z tobą właśnie tobie wypłakuje się w rękaw. Faceci jak zrywają to zrywają i znikają. Ja nie mam kontaktu z ani jednym z moich ex. Mam ich tylko na fb, ale i tak nie piszemy. Jedyny przypadek jaki znam znośnego kontaktu po rozwodzie to moi rodzice, którzy widzą się co drugi dzień, ale oni byli razem 30lat.
Moim zdaniem on dzwoni do ciebie bo tęskni a opowiada o randkach z innymi, jak już ktoś powiedział, żeby cię sprowokować. Chyba dałoby się to jeszcze uratować...
Możesz też zniknąć na jakiś cza...wtedy z reguły faceci trzeźwieją.

@Upadła wysłałem Ci maila