Gdzie w sobie znaleźć siłe ? - Netkobiety.pl

Jestem w podobnej sytuacji. No, trochę lepszej bo mój były był kiepski. Mimo dobrych chwil ciągle sobie muszę przypominać złe momenty, a było ich sporo.
To chyba jedyny sposób jaki z mojego (bardzo małego) doświadczenia skutkuje. Cały czas mieć w pamięci dlaczego się to skończyło. Poza tym aktywność fizyczna. Pamiętam, że chyba największego kopa dawała mi capoeira Połączenie walki, tańca, muzyki i przyjemnej atmosfery bardzo dobrze na mnie podziałało. Znajdź sobie coś co będzie dystrakcją. Chociaż na chwilę.
I trzymam kciuki :* nigdy nie wiedziałam jak ciężkie jest rozstanie póki sama przez nie nie przeszłam.
Jeśli chodzi o te objawy somatyczne to może warto by poprosić lekarza o jakieś leki. Nie warto może się otumaniać, ale chociaż na początek żeby najgorsze przetrawić... Nie wiem.

Poszukałabym, co kryje się pod bólem w klatce tak mocnym, że aż dusi. Nie próbowałabym zdusić bólu, ale uważnie przyjrzałabym się temu, co ten ból oznacza.
Czego się obawiasz? Co cię przeraża i zabiera dech? Co się stanie, gdy pozwolisz uczuciom stojącym za bólem przez ciebie przepłynąć?

Iść do przodu i nie oglądac się za siebie. Nie rozpamiętywac za bardzo, bo to bez sensu. Pamiętac dlaczego podjęło się taką a nie inna decyzję i być konsekwentną.

Niczego nie duś. Wprost przeciwnie, dopuść wreszcie do siebie wszystkie dotąd ukrywane uczucia powstałe na skutek kontaktu z człowiekiem, od którego chcesz odejść. Całą siłę, której potrzebujesz na rozstanie zużywasz do tłamszenia uczuć; uczucia te mają wielką energię, więc i wielkiej siły potrzeba do ich stłamszenia, w efekcie niewiele jej zostaje na inne rzeczy.

Przy podejmowaniu decyzji, trzymaj się rozumu, jego zdrowej części. I niczego z tej relacji nie zapomnij, wyciągnij z niej wnioski na swój temat.

Nie wiem...chyba nie potrafię czytać, ze zrozumieniem... Najbliższe otoczenie twierdzi, że będąc w tym związku nie przypominasz samej siebie, a z drugiej strony Ty stwierdzasz, że nikt Cię tak nie rozumie jak on... Dla mnie to jest w pewien sposób sprzeczne. Na mój gust jakoś mało jasno tłumaczysz swoją decyzję o rozstaniu. Co jest konkretnym powodem, że zdecydowałaś się zakończyć ten związek. Dlaczego obawiasz się każdego kolejnego dnia bez niego skoro on jakoby nie zasługuje na Twoje uczucia ?  Rozumiem, że rozstanie może być bolesne i trudne ale Twoje tłumaczenia jakoś do mnie nie przemawiają

Musiałabym opisać ostatnie 7 miesiecy aby każdy zrozumiał o co chodzi, nie wydaje mi się zeby to była fajna lektura na wieczór, po prostu złe traktowanie plus jedna wieksza kłotnia zwiazana z jego i moja mama doprowadziła do tego, ze sie spakował i wyszedł.

Po roku czasu, wciąż boli tak jak bolało dnia pierwszego.

Płacze mniej, ale wciaz kilka razy w tygodniu, troche mnie to uzdrawia chwilowo

Ja już nie szukam recepty na zapomnienie, innym to przychodzi szybciej innym dłuzej. Ja cały czas mam z nim kontakt, lipiec sierpien wrzesien, spotykalismy się często co równiez musialam zakonczyc bo drapało to w sercu bardzo. Są lepsze i gorsze dni. A konflikt oczywiście, że mam. I to bardzo duży, podjełam taką a nie inną decyzje rok temu i musze się jej trzymać.