Czy komuś udało się uratować związek? - Netkobiety.pl

Ciężkich związków się nie ratuje - dobrych nie psuje.

Ale jakie masz problemy w związku? Jak nic nie wiadomo, to czego oczekujesz?
Jaki związek, z kim, ile lat, co się dzieje - żadnych informacji, a my niby co, wróżki i szklaną kulę mamy?

Brak komunikacji w małżeństwie prowadzi do kryzysu i zapewne doszliście do tego etapu, skoro szukasz pomocy.

Nie napisałeś czy to jakiś konkretny temat z którym sobie nie radzicie, więc napisze Ci ogólnie, kiedy komunikacja w małżeństwie jest konstruktywna i jak ona może wyglądać z obu stron.
Konstruktywna jest wtedy, jeśli się nie oskarżacie wzajemnie, nie wyśmiewacie, jedno nad drugim nie dominuje, nie żywi urazy i nie jest drobiazgowe - nie czepia się.

Kobiety mają większą potrzebę poczucia bezpieczeństwa w związku, niż męższczyżni - ale to zapewne wiesz.
I co z tego wynika?
Dla większości z nas szczera rozmowa z mężem buduje bezpieczeństwo. Kiedy zaczyna nam brakować lub gdy rozmowa przeradza się w kłótnię, tracimy poczucie stabilizacji.
Szczególnie wrażliwe jesteśmy na kierowane do nas słowa i po każdej kłótni analizujemy jeszcze raz rozmowę, staramy się przypomnieć sobie nie tylko słowa urazy, ale również ton głosu i minę męża, z jaką wypowiedział to, co zabolało.

Często jest tak, że potrafimy nazwać urazę przed sobą, ale mamy problemy z przekazaniem swoich odczuć mężczyźnie.
Nie umiemy tego wyrazić, bo na przykład  boimy się kolejnej awantury, dlatego w większości wypadków  wybieramy  to, co wydaje się  nam najbezpieczniejsze -  milczenie.

Mężczyzna natomiast nie wie, czym uraził żonę i co powinien zmienić. Dlatego woli się nie odzywać, kiedy widzi, że żona milczy.
Właśnie w taki sposób pojawiają się tzw. „ciche dni”. Brak komunikacji w małżeństwie często wynika z tego, że mąż i żona nie rozmawiają ze sobą o tym, jak się porozumiewają.

Mężczyznom często przeszkadza gadatliwość kobiet, ale nie potrafią tego przyznać i wolą nie myśleć o tym, co mówi żona.
Wtedy żony uważają, że one starają się wyjaśniać mężom powody konfliktu, a oni nie słuchają. I tak wpadamy w błędne koło.

widzisz ósemka masz 75% szklanej kuli

tak mniej więcej jest, że obwiniamy się wzajemnie za problemy, że ja się czepiam, że ona atakuje itp... pewnie to klasyka konfliktu.

teraz sobie postanowiłem, że skoro słowami nie mogę czegoś osiągnąć ,to postaram się czynami. Np. chcę więcej uczuć, nie będę prosił (narzekał) o więcej, tylko będę je okazywał w zwiększonej ilości, to może żona też zacznie. Wg tego przykładu postaram się działać przez jakiś dłuższy okres czasu, np. pół roku i potem zobaczę jakie rezultaty będą. Nie chciałbym aby było tak, że tylko ja się będę starał. Sądzę jednak, że jest szansa na sukces i wierze w to.
Mam dość poczucia , że ciągle jest coś nie tak . Nie to, że mam "jazdy" na ten temat, ale po prostu to się czuje, jak to się mówi, że coś "wisi w powietrzu".
Może powyższa taktyka pomoże.
Pewnie czasy jak kiedyś nie wrócą, gdy nie mogliśmy godziny bez siebie wytrzymać. Ale może się do nich przybliżymy. Chcę spróbować rozpalić na nowo ogień. Niestety trudy życia oraz wcześniejsze walki między sobą jakieś piętno na nas , tak po ludzku, odcisnęły. Ale warto spróbować.

na wojnie są strony, nie ma ludzi

mogą wrócić
jednak trzeba żyć, jak te godziny trwają "bez siebie" i po to też są, aby to wzmocnić

i to piętno jest tą blokadą

próbować warto, bo masz wszystko na ręce, nie trzeba nic więcej, niż posprzątanie "podwórka" bo na nim, się wywalacie

Jeżeli dobrze czytam to autor poprosił tylko o linki....

u Ciebie wróciły takie czasy ? miałeś jakieś problemy ?

Ósemka, Twój post [6] bardzo ciekawy, ale jedno mnie zaintrygowało - "dla większości z nas szczera rozmowa z mężem buduje bezpieczeństwo". Pytanie, czy tę rozmowę zacząć musi kobieta? Bo jak ja próbuję rozmawiać z moją to często słyszę "wszysto robisz, żebyśmy się tylko kłócili". A może moja nie należy do większości z Was