Toksyczny mężczyzna - uzależnienie - Netkobiety.pl

Hej, piszę do Was ponieważ 5 lat temu bardzo mi pomogliście, dziś mam inny problem. Poznałam rok temu mężczyznę, który wydawał mi się być ideałem i nagrodą za dotychczasowe ciężkie życie. Pracujemy razem, początek jak to zwykle: opowiadał mi o sobie, powiedział, że ma córkę 5-letnią, ale nie jest z matką dziecka z jakiegoś to powodu (dziś znam już 4 wersje), zapraszał na spacery itd. Nie miałam zamiaru się z nim wiązać, bo nie myślałam wtedy o związku z żadnym mężczyzną. Ponieważ za mną chodził i namawiał mnie na spotkanie, w końcu uległam i coś się zmieniło. Dostrzegłam w nim zupełnie innego mężczyznę, miał wszystko to co chciałam, aby miał mężczyzna. Nim się obejrzałam byliśmy parą, czasami miałam przeświadczenie, że coś musi być nie tak bo to za szybko wszystko się dzieje. W skrócie wygląda to tak:
1. We wrześniu się poznaliśmy
2. W listopadzie zostaliśmy parą
3. W styczniu po sylwestrze zaczął mnie unikać (nie wiem nawet dlaczego)
4. W luty mi powiedział, że mnie nie kocha
5. W marcu, że bierze ślub z matką swojego dziecka
6. W kwietniu prosił mnie abym dała mu czas, bo on wcale tego ślubu nie chce, bo mnie kocha
7. W czerwcu wyjechał do niej na 5 dni (powiedział mi dopiero, jak wrócił), powiedział, że podjął decyzję i że jednak chce być z nią
8. W lipcu wyjechali razem na wakacje nad morze, ciągle pisał do mnie, wysyłał mi swoje zdjęcia, dzwonił i mówił, jak to bardzo mnie kocha (robiło mi się niedobrze), powiedział, że jest z nią dla dziecka i takie tam bzdury.
9. Dziś wrócił i oczywiście jest mu strasznie ciężko, bo chce być ze mną, a jest z nią.
Wiecie najgorsze jest to, że w okresie gdzie byliśmy "razem", on również sypiał z tamtą kobietą. Jak mnie zostawił, to ciągle mi opowiadał, jak to cudownie jest mu z inną, pokazał mi obrączki, które wybrali, teraz opowiada jakie miał z nią cudowne wakacje. Zauważyłam, że bardzo sprawia mu przyjemność, gdy mnie rani, kiedy widzi, że cierpię on się uśmiecha. Czy to normalne? Przez te całe huśtawki, momentami nie chciało mi się żyć, odwróciłam się od przyjaciół, gdy mi mówili, że to zły człowiek i żebym odseparowała się od niego. W gruncie rzeczy zostałam sama. Znienawidziłam się i chodziłam, jak mi zagrał, poniżał mnie a ja robiłam to co chciał. On jest jak narkotyk, gdy jest w pobliżu, przestaje być sobą i nie mam tej woli, żeby powiedzieć mu nie. Bo skoro ją kocha, dlaczego nie daje mi spokoju? Co mam zrobić żeby się uwolnić od niego, ciągle o nim myślę to jest jak obsesja. I czemu on się znęca nade mną i sprawia mu to przyjemność? Ja chciałam poczuć, że ktoś mnie w końcu pokocha.....

... rozstanie zabrało mi życie. Pokochałam mężczyznę,  oszukał mnie. Nigdy mnie nie kochał, byłam jego lekarstwem na obecne problemy. Boli to tym bardziej, że miałam już podobną sytuację prawie identyczną, która się skończyłam tak samo. Zostawił mnie, bo odszedł do innej kobiety... Myślę tylko o nim i próbuję zrozumieć , dlaczego mnie to znowu spotkało

Strasznie to smutne, co piszesz. W punkcie siódmym już powinno być po wszystkim, a ty nie potrafiłaś  się z tym pogodzić. Przecież ty nie jesteś  nawet z nim w związku, a pytasz jak odejść. Uświadom sobie, że on nie jest  narkotykiem  a starym serem, na który nabrałaś apetytu, a od którego zbiera ci się na wymioty, ale nadal uważasz, że jest rarytasem.