depresja czy wredny charakter? - Netkobiety.pl

Tylko co to ma wspólnego z wrednym charakterem? Zgodze się, ze trudno jest zyc z kims, kto ma depresję i nic z tym nie robi, ale najbardziej cierpi chyba on sam (i ew dzieci takiej osoby)

Podejrzewając depresję warto wypełnić dostępny w internecie test (Skala Becka); nie służy on postawieniu diagnozy, ale uzyskanie wysokiego wyniku jest wskazaniem do konsultacji z lekarzem psychiatrą.

A może dlatego, że przeziębienie to choroba fizyczna, a depresja to jednak choroba psychiczna?

Owszem, też trochę mnie drażni naduzywanie tej diagnozy (trochę jak ADHD u dzieci by wytłumaczyć brak wychowania, albo dysleksję, żeby miec z glowy ortografię) ale nie obwinialabym samych chorych za brak dzialania. To jest jeden z objawow tej choroby, wlasnie niechec do dzialania (leczenia).

Inną sprawa jest, że wiele osob idac do psychiatry dostake leki i nic ponad to - mam w rodzinie osobe chora na depresje od ponad 20 lat - raz jest lepiej, raz gorzej, wiele razy przechodzila leczenie szpitalne. Problem w tym, że leki tę osobę też nieźle otumaniają - i tu nie chodzi o to, że ma źle dobrane, bo przez te 20 lat miala juz naprawde sporo kombinacji, ale ona sama czuje sie inaczej kiedy jest na lekach i tego stanu nie lubi.  Dlatego od lat stosuje taka taktykę, że idzie do szpitala gdzie ja wyprowadzaja na prosta, potem troche bierze leki, a jak ma dosc to odstawia i wtedy ma najlepszh okres, z tym że z tendencja spadkowa wiec w koncu znow trafia do szpitala, gdzie ją wyprowadzaja na prosta i tak w kolko.

Zaniedbywanie leczenia dotyczy nie tylko osob chorych na depresje, ale wlasciwie mozna znalezc takie osoby wsrod wszystkich chorych - diabetykom nie chce sie trzymac diety, osobom z chorym kregoslupem  wykonywac cwiczen rehabilitacyjnych etc. Czy to jest oznaka wrednego charakteru? Lenistwa?

Poza tym depresja, jak i inne choroby moga byc roznie nasilone - co ma zrobic osoba, ktora ma lekka depresje? Dobrych specjalistow jest niewielu, a z lekką fazą choroby isc do konowala, ktory cie tylko nafaszeruje prochami, bo nic innego nie potrafi?...

Właśnie - nie wiesz, czy dyslektyk czy niedouczony, a dorosła osoba np. wpisując "łączę się w bulu" nie będzie robić zastrzeżenia dla całego świata, że jest dyslektykiem/nieukiem. Ja jednak uważam, że jeśli się ma świadomość, to należałoby coś zrobić z tą wiedzą, (dyslektyk musi nauczyć się ortografii, nawet jeśli ciężko mu idzie, dziecko z ADHD musi pracować nad sobą, by trochę wyciszać nadpobudliwość i nie szkodzić sobie, alkoholik też musi włożyć wysiłek, by rzucić nałóg, a potem by nie wrócić, itp). Osoba z depresją też musi podjąć kroki, by coś ze swoim życiem zrobić. Lepiej jak ma wokół siebie życzliwe osoby, które jej pomogą się zmobilizować do działania.
Ale... są też ludzie, którzy nie chcą nic robić, nie chcą nawet spróbować... a wtedy ciężko nie mieć wrażenia, że jest to sposób bycia np. ciągłe malkontenctwo. W wielu wypadkach nawet nie domyślisz się, że ktoś choruje, ale zobaczysz skutki i pomyślisz sobie źle o takim człowieku.
Za każdym razem taka osoba to chory na depresję, czy jednak zachowanie wynika ze sposobu bycia, z charakteru?

Może dlatego że nie wierzą iż cokolwiek może im jeszcze pomóc.

Oczywiście że nie każdy człowiek który zachowuje się wobec otoczenia np. opryskliwie czy agresywnie choruje na depresję, ale też nigdy tak naprawdę nie można tego sprawdzić, bo jak na razie wejść 'do środka' drugiej istoty się nie da. Istnieje grupa ludzi którzy prawdopodobnie pozwalają sobie na przykre zachowanie nie z powodu załamania/cierpienia, a dlatego że generalnie mają upośledzoną empatię bądź też sami nie odbierają wszystkiego z taką siłą jak inni co sprawia że nie zdają sobie sprawy z 'ciężaru' swoich 'ciosów'.