Krótko, zwięźle i na temat. Minęło lekko jakoś ponad 4 miesiące od rozstania. Staram się kontaktu nie utrzymywać. Lecz mija tydzień, maks dwa i nagle mam wielką burzę emocji i chęć napisania do byłej, co oczywiście też robię. Rozmowa nie trwa długo, maksymalnie jakieś 20 minut, po czym znów czuję w sobie siłę, że nie potrzebuję jej i mija kolejny tydzień i znów to samo.
Nie wiem, ludzie, co jest nie tak ze mną? Jak dopadną mnie te złe emocje i myśli o niej, to chodzę przygnębiony cały dzień, przecież to nie jest normalne, a przynajmniej nie po 4 miesiącach od czasu rozłąki. Z nią już nie będę, nie chcę i wiem o tym. Nie ma nic ciekawego do zaoferowania.
Pewnie pojawi się jakiś postu typu "zapomnij, nie ma sensu", no spoko, ale tyle to zdążyłem wyczytać w każdym wątku, który przeczytałem. Nie mam problemu z zajęciem się sobą, organizuję sobie czas jak mogę i przede wszystkim, robię to dla siebie. Ostatnio zacząłem brnąć do celu zawodowego, ale to nic, nic nie daje, by nie pamiętać o niej.
Poznałem przez ten czas masę kobiet, z jedną nawet związałem się i kochałem ją, przynajmniej tak sądzę, ona mnie też, ale... Nie czułem tego samego, nie czułem się tak wspaniale jak przy byłej. Co ciekawe, jestem po sporej ilości związków i kurczę jakoś nie miałem nigdy problemu takiego. Można i ona nie była Joanną Krupą (dla ogółu), a dla mnie właśnie była najpiękniejszą jaką znałem do tej pory. To jest dziwne swoją drogą, jeśli chce się mieć najpiękniejszą dziewczynę na świecie, wystarczy ją kochać - coś w tym jest... Widocznie wcześniej źle trafiałem, może to temu, ale i po zakończeniu związku również źle trafiłem... Byłem zauroczony, czułem, że darzę ją czymś więcej niż przyjaźnią (mowa o kobiecie już po zerwaniu z Ex), ale jako, że miałem porównanie jak się czułem, gdy faktycznie odnalazłem coś wspaniałego, a jak się czułem teraz... Wiedziałem, że to nie jest to i oszukuję ją i siebie, zakończyłem to, sądzę, że zasługuję by być serio szczęśliwym.
A i ten, rozstanie - wina obydwu, wiadomo. Ona już nie wytrzymała, znalazła pocieszyciela, koniec końców nawet nie byli ze sobą, bo ten przyjaciel w pewnym momencie nie wytrzymał jej charakteru i powiedział, że w sumie to czuje jednak coś do swojej byłej.
Ktoś powie - nie warto, jasne! Zgadzam się, ale co z tego, skoro zbyt ciężko mi te emocje opanować? Irytuje mnie to już, ciężko mi pracować. Jeden dzień w tygodniu mam taki napad myśli i ni cholery nie umiem się skupić na robocie. No kurczę, pomoże ktoś jakąś złotą radą? Zerwanie kontaktu nie wiem czy pomoże (choć może i tak), ale strasznie mi ciężko tak ostatecznie zerwać kontakt, bo potrzebuję przyjąć ten narkotyk właśnie raz na tydzień/dwa, jakim jest napisanie do Ex. Jak obudzić w sobie siłę, by to uczynić w takim razie? Bo ja już sam nie wiem, a nie chcę stać cały czas w jednym miejscu i tylko cofać się w rozwoju, bez przesady.
Ale chęci chęciami, głowa rozumie, a emocje nie. Co uczynić więc powinienem, by sobie samemu pomóc? A, wyjazd z kraju i inne tego typu głupoty odpadają.
Oczywiście,że chciałbyś z Nią być,dlatego do Niej wypisujesz co jakiś czas,to nie jest żadne uzależnienie,tylko zwykła tęsknota.Zamiast oszukiwać sam siebie,przyznaj,że za Nią tęsknisz,i spróbuj do Niej wrócić.Jeżeli się nie da,trudno,trzeba iść dalej,takie jest życie,za kilka lat Ona będzie tylko wspomnieniem.
