Parkowanie - brak wyobraźni - Netkobiety.pl

Prawo jazdy masz jeszcze bardzo krótko, więc spokojnie - nauczysz się.
Po kursie sama nie umiałam parkować zbyt dobrze. W końcu mój Ojciec (widząc kiedyś moje zmagania) mnie nauczył. Postawił koło garażu (w odległości na jeden samochód) swój nowy samochód i kazał mi parkować tyłem tak długo aż się nauczę. Nauczyłam się.
Potem przyszła nauka na parkowanie równoległe (przy krawężniku, między innymi samochodami, gdy jest miejsce tylko na jeden samochód) co jest, moim zdaniem, najtrudniejsze. Dał mi kilka fantastycznych rad i od dawna nie mam problemów z parkowaniem, nawet dużym samochodem.
Dobrze by było abyś podobnie, ćwiczyła z doświadczonym kierowcą.
Parkowanie tyłem jest dużo łatwiejsze niż przodem.
Nie zrażaj się i ćwicz. Nie od razu Kraków zbudowano.
Powodzenia.
P.S.
Lepiej się uczyć w samochodzie bez czujników parkowania

Zgadza się - kiedy parkujemy tyłem, zwłaszcza równolegle, samochód jakby "lepiej się mieści", co znaczy, że potrzebuje mniej miejsca, aby można go było ustawić w pożądany sposób.

Osobiście nigdy nie miałam problemu z parkowniem, a uczyłam się na bardzo "topornych" samochodach, sama nie wiem skąd ta umiejętność, chyba po prostu z braku stresu, a ten błyskawicznie się ulotnił w wyniku ogromnej wiary w moje umiejętności (taaa... ), jaką wlewał we mnie mój tata. Ja się po prostu nie bałam stłuczki, a pewnie właśnie dzięki temu, że się jej nie bałam, to jeździłam na luzie.

Tak jest - trening czyni mistrzem . Jeśli nie czujesz się zbyt pewnie, pomimo posiadania uprawnień, to po prostu bierz kogoś ze sobą, aby obserwował co dzieje się na zewnątrz samochodu (w celu uniknięcia stłuczki) i ćwicz, ćwicz, ćwicz. Najważniejsza jest chyba kwestia wyczucia odległości oraz nauka panowania nad samym pojazdem, w końcu podczas parkowania zachowuje się zupełnie inaczej niż podczas zwykłej jazdy, a aby te umiejętności posiąść, trzeba samochód dobrze poznać i sobie go po prostu "oswoić".