Alicia Keys -prekursorka braku makijażu - Netkobiety.pl

ja tak robię co drugi dzień

a na serio: maluję się, kiedy mam na to ochotę i czas i w pracy raz  jestem w makijażu, a raz bez - głównie to zależy od tego,czy mi się rano chce wstać

ale sa takie momenty, ze makijaz lubię miec i moge popuscic wodze fantazji jesli chodzi o kolory - jak ide na imprezę.

Ja ostatnio doszłam do wniosku obserwując kilkuletnie dziewczynki, że dorosła kobieta bez makijażu jest uważana za brzydką/bylejaką tylko i wyłącznie dlatego że ludzie przyzwyczaili się do tego że na ogół kobieta jest pomalowana. Ponieważ dziewczynki (7-12 lat) oglądane są przez ludzi bez niego, nikt nie uważa ich podków pod oczyma, ani innych 'skaz' za oznakę niedoskonałości, i ocenia się ich urodę patrząc na rysy twarzy itd., a nie to czy mają zakryte naturalne podkrążenia, i inne rzeczy uznane za 'skazy'. Czy ktoś kilkulatce mówi że jest zaniedbana bo nie ukryła naturalnych podkrążeń podocznych?  - Nie, a jak kobieta ma dajmy na to 22- lata to nazywa się ją zaniedbaną gdy nie używa korektora, podkładu, i tak dalej. Podobnie jest z mężczyznami - do ich nieumalowania wszyscy są przywyczajeni, więc nie uważa się ich naturalności za oznakę zaniedbania/brzydoty.

Nie jestem pewna czy zostałam zrozumiana. Chodzi mi o to że dzieci (prawie każde, z małymi wyjątkami) podkowy mają, a nikt nie ocenia ich z tego powodu jako zaniedbanych/brzydkich, dlatego uważam że widzenie przez społeczeństwo kobiet bez makijażu jako brzydkich/bylejakich/zaniedbanych spowodowane jest tylko, i wyłącznie tym, że ludzie są przyzwyczajeni do tego że tych podków dorosłe kobiety nie mają gdyż się malują. Gdyby wszystkie kobiety chodziły bez makijażu od zawsze nikt nie uważałby nieumalowanej kobiety za brzydką, czy zaniedbaną, bo dzieci chodzą bez niego (tj. makijażu) i nikt tak nie uważa.

Nadal nie jestem pewna czy zostałam zrozumiana Przyjęło się mówić że kobieta bez makijażu źle wygląda, i moim zdaniem widzenie jej jako takiej wynika tylko i wyłącznie z tego że kobiety 'przyzwyczaiły' innych do tego że oglądane są w makijażu, a to sprawia że ludziom wydaje się ten 'stan' (stan ich twarzy w makijażu) czymś naturalnym, więc gdy ładna/piękna kobieta go nie zrobi, to wydaje im się że źle wygląda (bo w umyśle mają zakodowane że cera dorosłej kobiety jest idealna). Gdyby dzieci nosiły zazwyczaj makijaż, ich niezałożenie przez dziecko również skutkowałoby tym że inni odebraliby je jako źle wyglądające, ale ponieważ ludzie przyzwyczajeni są do ich naturalności, i nieidealnej cery, nikt nieumalowanego dziecka za brzydkie nie uważa.

Oczywiscie, że makijaz jest dla kobiet, i powinna go stosowac kazda ktora tego chce, mi chodzilo tylko o wytlumaczenie tego skad bierze sie u ludzi uwazanie kobiet bez makijazu za brzydkie. A skad sie bierze? Z tego (jak juz pokazalam na przykladzie dzieci, czy mezczyzn), ze ludzie przyzwyczajeni sa do tego ze kobiety makijaz maja.

Tak. I dlatego napisałam, że tak samo jest z włosami, kobiety je farbują, wszyscy są do tego przyzwyczajeni. A siwieć można już i to bardzo mając 30 lat. Tylko, u mężczyzn to nie razi, a u kobiet tak, bo wszystkie(prawie) się farbują.
Na ypu tube są filmiki, w których malują się mężczyźni(zagraniczne). Tak, że widzisz, nigdy nie wiadomo, może za 50 lat będzie to też norma

Chyba muszę przejechać się na integracyjne spotkanie w Warszawie, żeby ujrzeć kolor Twoich włosów.

a zapraszam, zapraszam tylko najlepiej od razu po farbowaniu, bo wszelkie czerwienie szybko sie wyplukuja i wtedy juz jestem "zwyczajnie" ruda

lilly, farbowanie zawsze wplywa na wlosy, ale mozna je odzywiac

a jaki siwy? znaczy taki stalowy, srebrny? czy calkiem biały?
manuela Gretkowska takie ma wlasnie

przepraszam moderacje, ze wrzucam linka, ale nie mam jak inaczej dodać zdjec w tej chwili - upraszam o niebanowanie

w linku sa fajne siwe i srebrne wlosy - podobają mi sie

                                                       (źródło zdjęć: cosmopolitan.pl)

------------------
Z uwagi na pojawienie się w poście nieregulaminowego linka, zamieniłam go na zdjęcia .
Z pozdrowieniami, Olinka

Wszystko pieknie, ale takie siwe-białe-srebrne włosy dobrze wyglądaja na albo starych babciach 80 plus, albo na młodziutkich dziewczynach.
Babla w moim wieku tak ufarbowana, obawiam się, że wyglądała by po prostu staro, jak młoda -babcia, ale jednak babcia.

Prawdę mówiąc nie widzę powodu, aby zupełnie rezygnować z makijażu, choć i bez niego nie czuję się źle. Zresztą nauczyłam się, że kiedy wracam do domu, to makijaż zmywam, więc pozwalam skórze oddychać, ponadto wybieram kosmetyki takiej jakości, aby nie szkodziły skórze. 

Mój makijaż nie zmienia mnie jakoś radykalnie i nawet jeśli jest dosyć wyraźny, to jest lekki, głównie podkreślam to, co warte jest podkreślenia, a ukrywam, co dobrze jest ukryć. W delikatnym po prostu czuję się bardziej komfortowo, z kolei mocniejszy podkreśla charakter okazji, na którą go wykonuję.

Trollu, nie jest to chyba nietypowy gust, wielu panów deklaruje bowiem niechęć do makijażu, ale... nierzadko ci sami panowie w ogóle tego makijażu nie zauważają . Dobrze (!) wykonany, nieprzerysowany, kolorystycznie bliski naturalnemu, bywa dla Was niewidoczny. Nawet mój mąż, który zna mnie przecież od lat i widział we wszystkich możliwych wersjach, kiedy temat wyniknie z kontekstu rozmowy, czasem zdziwony pyta: no ale ty chyba teraz nie jesteś pomalowana?
Wy mówiąc o makijażu macie na myśli właśnie tę wspomnianą tapetę, a pomiędzy byciem sauté a tapetą jest przecież jeszcze milion wersji pośrednich.

Oczywiście nie podważam Twojej umiejętności dostrzegania kolorowych kosmetyków na twarzy, choć stwierdzenie "obraz walnięty olejną na nie wiadomo czym" trochę mi wskazuje na tendencyjność, dzielę się tylko swoimi spostrzeżeniami.

Ja makijazu nie stosuję, nie dlatego, że jestem taka eko, ale dlatego, że nienawidzę go potem zmywać

Natomiast trochę bawi mnie określenie "maluję sie dla siebie, nie dla innych" - jak żyję nie spotkałam kobiety, która maluje się "dla siebie" - zdarzało mi się mieszkać z wieloma kobietami przez dłuższy lub krótszy okres (począwszy od wspolnych urlopów po współlokatorki) i żadna (ale to ŻADNA z nich) nie malowała się jeżeli w planie nie było spotkania z innymi osobami /pomijając JEDNĄ, która malowała się zawsze, na wszelki wypadek, kazdego ranka przez większość życia/).

Dlatego moim zdaniem nie istnieje cos takiego jak "malowanie się dla siebie" bo zadna kobieta przy zdrowych zmyslach nie robi makijażu spędzając caly dzień sama w domu - a tylko ta wersja moze oznaczac "dla siebie". Kazde inne zastosowanie makijazu oznacza, ze robimy go BO INNI BĘDĄ NAS WIDZIEĆ.

proste i logiczne - kazdy makijaż (oprocz wersji probnej ) jest dla innych i nie ma tlumaczenia, ze robie to "dla siebie" bo w tym jest kompletny brak logiki.

Ktos, kto robilby makijaz "dla siebie" podchodzilby pod powazne zaburzenia w akceptacji wlasnego wygladu ( no bo na zdrowy rozum po co malowac sie "dla siebie" skoro swoj wyglad sie zna )

Kazdy makijaz jest kreowaniem atrakcyjniejszego wizerunku dla innych.

Nie jest tak? No to zastanowcie sie, czy stosowalybyscie makijaz gdyby wszyscy wokol byli niewidomi?

Dzialanie pozbawione sensu w rownym stopniu jak obwieszanie sie dzwonkami w klubie dla głuchych.

Makijaż jest tylko dla innych nie ma co sie oszukiwac, nikt sie nie maluje dla swojego kota (no chyba, ze bez makijazu kot pani nie rozpoznaje )

Edit: Drugim takim moim osobistym spostrzeżeniem jest fakt, że kobiety o wiele wieksza uwage przykladaja do makijazu majac w planie spotkanie z innymi kobietami niż z mezczyznami. Kobiety dla innych kobiet bywają o wiele bardziej okrutnymi sędziami niż nawet wymagający mężczyźni.

A najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że bywają zawody, gdzie makijaz u kobiety jest WYMAGANY.  To jest strasznie seksistowskie i tym bardziej szokujące, że dotyczy często stanowisk gdzie kobiety są bardzo dobrze wykształcone. Moim skromnym zdaniem jakikolwiek dress code, który sugeruje koniecznosc posiadania makijazu powinien byc bezwzglednie zakazany

Iceni, jeśli kobieta wykonuje makijaż, żeby poczuć sie bardziej komfortowo, pewniej i lepiej samej ze sobą, to przecież nie robi tego dla innych, a dla siebie. Nie czarujmy się, ale dla innych, oczywiście poza pewnymi wyjątkami, jej wygląd nie jest specjalnie istotny.

Coś w tym jest. Ponadto zwykle mamy świadomość, że kobiece oko wychwyci wszelkie niedociągnięcia, których mężczyźni prawdopodobnie w ogóle nie zauważą.

Gdybys robila to dla siebie to robilabys go rowniez wtedy, kiedy nie idziesz do pracy (czy gdziekolwiek) wtedy, gdy nikt nie bedzie cie widzial. (i robienie makijazu zeby sprawdzic nowe zakupy sie nie liczy - to chyba oczywiste)

Robisz wtedy kiedy chcesz - i tu moga pojawic sie kolejne pytania: w jakich momentach chcesz isc umalowana - wtedy, kiedy chcesz sie poczuc lepiej, gdy makijaz ma podnieść twoje samopoczucie (na przyklad po nieprzespanej nocy), wted, kiedy chcesz zamanifestowac swoje swietne samopoczucie, wtedy, kiedy makijaz ma spelnic jakies zadanie (na przyklad chcesz wygladac bardziej profesjonalnie, na luzie etc.

W kazdym z tych przypadkow NADAL makijaz jest dla innych. Dla ciebie bylby, gdybys robila sobie makijaz majac w planie pranie i myciie okien.
Czy wtedy makijaz poprawilby twoje samopoczucie? Czy zastanawialas sie kiedys jaki odcien pomadki bedzie odpowiedni do ogladania ulubionego serialu? Ile razy wykonalas makijaz by zjesc obiad SAMOTNIE?

Podejrzewam, że niewiele, bo nie ma sensu robic makijazu dla pralki lub pustego krzesła)
Nie ma widowni- nie ma efektu.

Natomiast trafia do mnie argument rossanki z tym psychologicznym efektem - faktycznie makijaz i odpowiedni ubior na przyklad przed wazna rozmowa telefoniczna moga pomoc poczuc sie pewniej. Ale to tylko oznacza, że ktos jest niepewny i bez tej kobiecej "zbroi" czuje sie bardziej niepewnie.

To tez jest pewien interesujacy sygnal, jezeli tusz do rzęs sprawia, że łatwiej sie komus rozmawia przez telefon. I w tym przypadku jest to jasny sygnal, że problem tkwi w psychice, bo CO ma tusz do rzęs wspolnego z kompetencjami czy nawet z atrakcyjnoscia podczas rozmowy telefonicznej?

Wysrarczy nad tym sie raz logicznie zastanowic - jezeli ktos sie czuje pewnie ze swoim wygladem to makijaz bedzie wplywal na jego samopoczucie w tym samym stopniu co kolor majtek

Psychicznie - z makijazem czy nie, zawsze jestesmy/powinnismy byc tacy sami. Reszta to maska dla widowni. Bez obserwatora makijaz nie istnieje.

No i też robię, kiedy nie idę do pracy. Często na przykład też myję włosy i układam, albo robię loki, mimo, że nie mam w planach wyjść na miasto, tylko cały dzień siedzę w domu i oglądam filmy, albo koloruję.
A np. do kina chodzę dużo sama i szczerze mówiąc nie chce mi się za bardzo malować wtedy, zakładam też wyciągnięte dźinsy i pierwszą z brzegu bluzę. I mam gdzieś, że w kinie ktoś mógłby mnie poderwać i że jestem sama. Po prostu nie po to chodzę do kina.
Czasem też zakładam pończochy i pas do pończoch, bo lubię - tego raczej nikt nie widzi przecież, bo nie paraduję bez spódnicy. Zakładam wtedy, kiedy jest ciepło, kiedy nie jadę zbyt daleko ani na zbyt długo - a jako że nikt tego nie widzi, to nie można powiedzieć, że robię to dla innych.
A czasem wiążę włosy w kitkę i idę do pracy

Ależ oczywiście, że to są wymagania z kosmosu bo dotyczą one płci. O ile strój dotyczy kazdego, to od mężczyzn nikt makijażu nie wymaga.

Jak mozna mowic o ROWNOSCI plci w miejscu pracy, kiedy dany wizerunek narzuca się tylko JEDNEJ plci?

Oczywiscie, ze kobieta moze sobie poszukac innej pracy ale co to oznacza w praktyce? Albo, że się podporządkuje seksistowskiemu prawu, albo albo ta strefa zawodowa bedzie dla niej zamknieta.

Rozumiem, gdyby na przyklad w firmie panowala zasada, że kobiety powinny stosowac makijaz a mezczyzni powinni nosic przystrzyżoną odpowiedno brode (lub  odwrotnie - zakaz posiadania jakiegokolwiek zarostu na twarzy) - wtedy wymogi dotyczylyby obu plci w podobnym stopniu - w tym wypadku mozna by bylo powiedziec o rownosci.

A to jest ciekawe -bo pracując w hotelu-restauracji w Wielkiej Brytanii mężczyźni maja tam  całkowity zakaz noszenia brody (ukrywanie widocznych tatuaży, kolczyków innych jak te w uszach tyczy obojga płcia), a co do kobiet nie ma żadnego dress codu jeśli chodzi o makijaż ( no,może nieoficjalny jest tak ,iż dziewczyny bardziej dbające o wizerunek -kolczyki, makijaż, ładna fryzura i zadbane paznokcie -są na recepcji gdyż jak mówił mi manager ''jesteś wizytówką hotelu'').

Iceni - highland heritage company(bywało tak,że mój kolega musiał się golić 2 razy dziennie gdyż na wieczór już miał odrost brody na co manager z uporem maniaka odsyłał go by wszystko zgolił grożąc zwolnieniem za niedostosowanie się do warunków kontraktu), teraz jest nowy właścicel, więc od tego roku może coś się zmieni,pamięta jak pracowałam dla lochs&glens tam też był wymóg ukrywania wszelkich tatuaży -co do brody nie pamiętam, ale wszyscy koledzy golili się, więc i może też tak było.

Ale tatuaże/piercing/dredy etc. dotycza obu płci.

A tak to dochodzimy do absurdu powyzej - faceta bedzie sie oceniac za kwalifikacje, a kobieta w pracy ma byc ładna bo to "wizytowka firmy".

No to po co studiowac przez lata jak wystarczy zainwestowac w styliste i kosmetyczke?

A potem oburzenie, że dziewczyna nic nie umie a robi karierę  urodą

Trzeba sie w koncu okreslic - albo bierzemy pod uwage umiejetnosci, albo wyglad.

I o ile ktos sie podejmuje pracy hostessy, to ok, no ta praca polega na wygladaniu, to na litosc boska jaki wplyw ma makijaz na kompetencje  pracownicy banku? (Rozumiem polityke banku, ktory na przyklad funduje kasjerkom manicure aby ich dlonie wygladaly schludnie, ale dajmy na to co kogos obchodzi czy ona ma makijaz?!

Iceni, to jeszcze pikuś, bo jak był inny manager on dawał na recepcję tylko dziewczyny bo-uwaga- ''jego zdaniem jeśli ktoś składa skargę i widzi kobietę na recepcji stara się być łagodniejszy niż jakby to był facet (...) i dziewczyna potrafi bardziej zapanować nad sytuacją kryzysową w sytuacji skargi czy kłotni''.

Obydwa argumenty to dla mnie absurd -tak na marginesie...

Raczej srebrny.
Odżywianie owszem, z tym że ja często prostuje, bo mam falowane, i taka farba by je dodatkowo 'zmęczyła'.

No nie wiem, wydaje mi się że to stereotyp, choć z drugiej strony może tak być, bo kiedy druga osoba jest od nas skrajnie rózna (np. innej rasy, innej płci) to jej ogólna odmienność odwraca uwagę od szczegółów (biali mają tak z czarnymi, czarni z białymi, a ja z mężczyznami, dlatego często wydają mi się tacy sami w przeciwieństwie do kobiet ).

Hmm chyba jednak nie widzę tego problemu, dla mnie on jest wydumany. Pracodawca może oczekiwać tego, czego chce - jak się nie podoba, to nie podpisuje się umowy. Czy się to komuś podoba czy nie, społeczeństwo za zadbaną uznaje kobietę, która m.in. nosi chociaż delikatny makijaż. Jeśli pracownik ma kontakt z klientem, to co w tym dziwnego, że powinien wyglądać na zadbanego (w oczach społeczeństwa)? A wątpię, by kazano się malować kobiecie, która ma do czynienia jedynie z najbliższymi współpracownikami i nikomu nie trzeba jej pokazywać. Ja też nie wysłałabym do klienta kogoś, kto źle się prezentuje, bo to wpływa na wizerunek firmy. Kiedy idę do banku, to milej mi się patrzy na uśmiechniętą, pomalowaną panią, niż gdybym miała patrzeć na zmęczoną kobietę z worami pod oczami. Jeśli chodzi o pracę, to w przypadku kobiet jakiś delikatny makijaż jest dla mnie na tym samym poziomie, co czysty, schludny wygląd. I nie trzeba nakładać różu, rozświetlacza, czy kilku cieni na powieki. Wystarczy jakiś podkład, korektor, tusz i pomadka.

Mi się od podkładu pory zapychają więc każdorazowo po makijażu jest jego zmywanie, a potem węgiel na gębę. Nie maluje się codziennie, daje skórze odpocząć.

Dlatego mój szef miał u mnie plusa, jemu wisiało kto się jak ubiera. Chciałam to mogłam przyjść w krótkiej kiecce, neonoworóżowych paznokciach i ostrym makijażu. Chciałam to mogłam przyjść w glanach i bez makijażu. Potem na tym samym stanowisku, ale w innym miejscu dostałam cały wykaz co do ubioru, włosów, paznokci, etykiety (nie wolno jeść na stanowisku, a jednocześnie nie wolno od niego odejść- dlatego zrezygnowałam, bo przy cukrzycy 8 h nie jedzenia to kiepski pomysł).

Nie zauważyłam żeby klientom robiło to różnicę i tak mnie lubili

Ja nie przepadam za takim ciężkim makijażem, chyba ze ktoś mnie umaluje i to jest jakaś okazja typu wesele np. Na co dzień raczej preferuję lekki naturalny makijaż. A co do gwiazd, które promują naturalność  to popieram  jak najbardziej.

Hmm mi się tam nic takiego od makijażu nie robi, ale na pewno nie jest zupełni obojętny dla skóry. Najważniejsze jest dokładne zmywanie makijażu.

Ja uważam że wszystko jest dla ludzi tak samo makijaż. Czasem pozwala poczuć się bardziej atrakcyjnie czy ukryć jakieś niedoskonałości. Sama maluję się do pracy bo po prostu wtedy lepiej się czuję a poza pracą staram się malować jak najmniej. Natomiast że nie robić makeupu dla jakiegoś protestu to inicjatywa zdecydowanie nie dla mnie.

W życiu nie porównałabym osób otyłych w makijażu do brudnych ścian.
Dla mnie abstrakcja.

Pozbycie się otyłości to nie hop-siup, a chyba każdy lubi o siebie zadbać, porozpieszczać się Wiadomo, że na logikę - atrakcyjne jest zdrowie, a więc nie otyłość, nie mocna chudość, nie wymęczenie itd. Nie zmienia to jednak faktu, że inaczej wygląda gruba kobieta w obszernym swetrze i z byle jaką kitką na głowie, a inaczej np. w dopasowanej do figury sukience, z fajną biżuterią czy makijażem. I każdy (czy też może każda ) może wybrać, w jakiej wersji chce wystąpić. Ja nie lubię czegoś odwrotnego - jak ludzie stwierdzają, że nie jest idealnie, to co tam się będą starać.

ja jestem totalnie za, makijaz tylko na wieksze wyjscia :-) na codzien jakies kremy bb, czy podkreslenie brwi starczy.