Sześcioletnia przerwa - próbować czy nie? - Netkobiety.pl

Cześć wszystkim, słuchajcie, bardzo świeża sprawa, bo z wczoraj, postaram się w dużym skrócie. Wczoraj odbyła się moja studniówka i tak się zdarzyło, że jako osoba towarzysząca jednej z mojej koleżanek z klasy był mój, można powiedzieć, że były chłopak (krótkie nakreślenie sytuacji: przyjaźniliśmy się w podstawówce i teoretycznie od 2 do 6 klasy byliśmy "parą", wiadomo o co chodzi, potem kontakt się zerwał ze względu na rożne szkoły, bardzo to przeżywałam i z tego co mi wiadomo - on też). Tak naprawdę wczoraj widziałam go po raz pierwszy od 6 lat (spotykałam go sporadycznie na ulicy, ale nigdy nie gadaliśmy więcej niż 5 minut). Na początku wymieniliśmy tylko krótkie "cześć", potem zaczęły się spojrzenia, uśmieszki i oczka z jego strony. W końcu spotkaliśmy się na parkiecie, ale tylko na jeden taniec, potem chciałam do niego podejść, ale jego partnerka nie opuszczała go na krok, kiedy w końcu zobaczyłam go samego przy stole, podeszłam, przetańczyliśmy trochę razem (również wolnych - była duuża bliskość), zaczęliśmy rozmawiać "na ucho", więc w końcu usiedliśmy przy stole i gadaliśmy jakby wcale nie było tych 6 lat przerwy, w sumie siedzieliśmy razem ok 1,5 h, no i co usłyszałam? Że "zastanawiał się co by było gdybyśmy się nie rozdzielili w gimnazjum, czy by coś z tego było, bo zna związki które trwają od takich lat", że "zawsze będę ważna w jego życiu", że "ma ogromny sentyment do mnie, bo byłam jego pierwszą "miłością"" i narobił mi niezłego bałaganu w głowie, bo idąc na studniówkę miałam nadzieję, że ten kontakt nam się odnowi właśnie pod takim kątem... Dzisiaj rano napisał do mnie, że dziękuje za wspólną zabawę i długą rozmowę, chwilę pisaliśmy i przez to, że wczoraj usłyszałam, co usłyszałam napisałam, że nie wiadomo kiedy pojawi się kolejna taka okazja, żeby się spotkać (mając nadzieję, że być może za niedługo), a on odpisał, że być może będziemy musieli czekać kolejne 6 lat, bo nie da się tego przewidzieć. I trochę mnie zmieszało, nie takiej odpowiedzi się spodziewałam i nie wiem za bardzo co teraz robić (bo nie ukrywam, że miałam ciary jak tańczyliśmy wolnego i słyszałam na ucho, że zawsze będę ważna w jego życiu), bo tak naprawdę wiele lat czekałam na takie spotkanie. Wczoraj wydawał się chętny na odnowienie kontaktu, a dzisiaj trochę mnie zbił z tropu tym "spotkaniem za 6 lat". Nie wiem czy próbować coś robić w tym kierunku czy zostawić chłopaka w spokoju? Nie chcę zrobić z siebie idiotki...
No prawie udało się w skrócie
Liczę na Wasze porady!