Lęk przed bliskością... - Netkobiety.pl

enamoradadelmundo napisał/a:

Cześć Wam,

Przesyłam zapytanie o taki syndrom, w którym jedna z osób w relacji unika tematu wspólnej przyszłości, planów lub gdy przychodzi do ich realizacji, sabotuje te działania.

Kilka miesięcy temu, zakończyłam kilkuletnią relację z powodu ciągłej lawiny rozstań i powrotów, gdzie były partner przez lata nie dopuszczał do zmiany odległości między nami, z setek kilometrów na centymetry. Unikał tematu, zrywał, obiecywał "złote góry" i się z tych obietnic wycofywał, zostawiając mnie z rozbitą duszą i wywróconym "na opak", życiem. Zwykle uważał, że naciskałam na wspólne życie. A potem wracał, pełen werwy, by znów popaść w zwątpienie. I tak ciągle.

Mam wrażenie, jakbym znała dwie osoby. Jedna z nich mnie kocha, a druga ma w głębokim poważaniu. Od kilku miesięcy spotyka się z psychologiem i zasugerowałam Mu, by zapytał o ten lęk, ale On nawet z psychologiem nie chce o tym rozmawiać. Rozmawia o moich zachowaniach, których nie rozumiał- pochodzę z rodziny dysfunkcyjnej (alkohol, przemoc psycho-fizyczna) i czasami działałam schematycznie, ale już większość zachowań przepracowałam.

On ma 29 lat, dobrą pracę, nadopiekuńczych rodziców, mieszka z nimi, oni mnie akceptują.

Znacie osoby osoby, którym udało się ten lęk pokonać?

Z góry dziękuję za wszystkie odpowiedzi.

Tak bardzo "pragniesz", żeby twój (były?) partner się zmienił i dostosował do twoich potrzeb, że pomijasz najważniejszą w całej sytuacji kwestię DLA SIEBIE. Co ciebie ciągnie do faceta, który charakteryzuje się lękiem przed bliskością?

enamoradadelmundo napisał/a:

Cześć Wam,

Przesyłam zapytanie o taki syndrom, w którym jedna z osób w relacji unika tematu wspólnej przyszłości, planów lub gdy przychodzi do ich realizacji, sabotuje te działania.

Kilka miesięcy temu, zakończyłam kilkuletnią relację z powodu ciągłej lawiny rozstań i powrotów, gdzie były partner przez lata nie dopuszczał do zmiany odległości między nami, z setek kilometrów na centymetry. Unikał tematu, zrywał, obiecywał "złote góry" i się z tych obietnic wycofywał, zostawiając mnie z rozbitą duszą i wywróconym "na opak", życiem. Zwykle uważał, że naciskałam na wspólne życie. A potem wracał, pełen werwy, by znów popaść w zwątpienie. I tak ciągle.

Mam wrażenie, jakbym znała dwie osoby. Jedna z nich mnie kocha, a druga ma w głębokim poważaniu. Od kilku miesięcy spotyka się z psychologiem i zasugerowałam Mu, by zapytał o ten lęk, ale On nawet z psychologiem nie chce o tym rozmawiać. Rozmawia o moich zachowaniach, których nie rozumiał- pochodzę z rodziny dysfunkcyjnej (alkohol, przemoc psycho-fizyczna) i czasami działałam schematycznie, ale już większość zachowań przepracowałam.

On ma 29 lat, dobrą pracę, nadopiekuńczych rodziców, mieszka z nimi, oni mnie akceptują.

Znacie osoby osoby, którym udało się ten lęk pokonać?

Z góry dziękuję za wszystkie odpowiedzi.

Co ciebie ciągnie do faceta, który charakteryzuje się lękiem przed bliskością?

enamoradadelmundo napisał/a:

Wiesz co...podczas pracy nad sobą, dowiedziałam się, że przyciągając niedostępnych emocjonalnie mężczyzn, będę próbowała niejako naprawić relację z ojcem-przeniesienie.

Nie brnijmy w tematy psychoanalityczne, bo to dla mnie zbyt trudne rewiry
Bliżej mi do prostego wytłumaczenia, że ciągnie cię do kogoś, kto ma ewidentne lęki przed bliskością, bo sama masz w sobie ten sam lęk, z tym, że u ciebie jest to lęk ukryty. Jest to aspekt ciebie, z którym się nie utożsamiasz, nie identyfikujesz się. Sądzę, że możesz zacząć nas przekonywać, że pragniesz bliskości, że wielokrotnie deklarowałaś bezwarunkową potrzebę bycia razem blisko. Ale to, że obiektem twoich zabiegów jest osoba, która ma jawny lęk przed bliskością świadczy o tym, że potrzebujesz jego oporu, bo sama w sobie nosisz ten lęk a partner z lekiem przed bliskością daje ci pewność, że nigdy nie będziesz musiała być tak naprawdę blisko. Tak działa koluzja.

Witaj,
Doskonale cię  rozumie. Także pochodzę z rodziny trudnej, przez co u mnie nawiązywanie wogóle relacji damsko-męskich jest utrudnione. Jednak po moim pierwszym chłopaku, który usilnie próbował nad mną zapanować, kontrolować i inne rzeczy spowodowały że teraz odczuwam lęk nie tylko do byłego ale mam ogólnie problem aby dopuścić do siebie kogokolwiek.
Pytanie dlaczego twój chłopak ma te lęki?
Probowalas z nim szczerze o tym pogadać?
Jeżeli tak to napisz coś więcej, bo ciężko póki co cokolwiek stwierdzić.
Pamiętaj by nie bać się szczerości i aby szczerze z nim rozmawiać. Oczywiście wymagaj tego od niego również, bo jak ob nie będzie szczery lub ty to niestety nie przetrwa ta relacja.
Z drugiej strony nie wiemy jakie jest twoje zachowanie więc spróbuj przeanalizować swoje podejście i wyciągnąć wnioski.
Super że chodzisz na terapię, może coś w tym jest. Mnie mówiono, że osoba z rodziny z patologiami ma w przyszłości często problem z nawiązaniem stałej relacji i to też się bierze z lęków.
Odnośnie jego, niestety doświadczenie moje i praca z osobami, które miały w przyszłości problemy w rodzinie, dowodzą że osoby z tak zwanych dobrych domów, mają problem że zrozumieniem takich sytuacji oraz skutków w ich wyniku następujących. Wiąże się to ściśle z wychowaniem, gdzie ludzie z problemami postrzegani są jako "gorsi" i bezwartościowi.
Tak, lęków niestety nigdy nie wyeliminujesz-zawsze będą podświadomie w naszych głowach, ale pracując nad nimi wewnętrznie jesteśmy w stanie je zminimalizować oraz żyć z nimi długo i szczęśliwie
Powodzenia i głowa do góry!

"Jak ktoś po pewnym czasie, dowiaduje się, jak dorastałam, to ucieka, po prostu.

Mój były partner uciekał, gdy tylko pojawiały się trudności. Uważał, że naciskam gdy po prawie 6 latach znajomości, starałam się przekonać Go do wspólnego życia. On się zamyka, ucieka od tematu, twierdzi, że naciskam, skoro dopytuję dlaczego nie i czy w ogóle to nastąpi. Zdarzało się, że się zgadza i to odwołuje i tak w kółko."

Dokładnie to jest właśnie to o czym pisałam, czyli brak uświadomienia i niwiedza. Stąd się biorą uprzedzenia i brak zrozumienia. Twój były podświadomie miał obawy i dlatego próbował uciekać od konkretu. Jest jesCze druga grupa osób, poza tymi co uciekają. Ta grupa to tak zwani przesadni dominatorzy, którzy mając świadomość że dziewczyna ma problemy, próbują to wykorzystać do swoich celów i uzależnić ją całkowicie od siebie. Mają poprostu świadomość, że takiej dziewczynie jest trudno od niego uciec bo jest samotna i tak naprawdę bezbronna. Ja się cieSzę że ty miałas doczynienia z tym pierwszym typem. Oczywiście wiadomo, że nie było to fajne ale jednak lepsza opcja
Mam nadzieję że jakoś sobie poradzilas z tą sytuacja z chłopakiem i ogólnie ze swoją trauma z przeszłości. Jak to się mówi co nas nie zabije, to nas wzmocni. Mam nadzieję, że zarówno Ty, i Ja będziemy silniejsze