Czy warto zaryzykować 4-letni związek dla nowo poznanego faceta - Netkobiety.pl

Cześć,

po pierwsze musisz sobie odpowiedzieć na pytanie czy faktycznie kochasz swojego narzeczonego i uważasz, że w tym momencie jest facetem z którym chcesz spędzić życie.
Oczywiście - nic nie jest stałe i życie weryfikuje często nasze postanowienia dając nam w twarz z półobrotu w najmniej odpowiednim momencie..:) ale! Nie wyobrażam sobie planować ślub i obcować z mężczyzną, który mnie kocha wiedząc, że ja tego nie odwzajemniam i dopuściłam się zdrady emocjonalnej (właśnie, czy z drugim facetem do czegoś "fizycznie" doszło?).
Też nie wiemy za bardzo jakie nastawienie do Ciebie ma "A". Jak on traktuje całą waszą relacje i czy chciałby czegoś więcej.
W każdym razie sama dobrze wiesz, że nie Jesteś fair w stosunku ani do jednego ani do drugiego chłopaka. Zazwyczaj takie akcie (czyli trzymanie dwóch srok za ogonki) kończy się bolesnym obiciem tyłka i leczeniem siniaków w samotności - bo najprawdopodobniej jak wszystko "wyjdzie" to zostaniesz sama.

Zastanów się czego chcesz, jak chciałabyś by wyglądała Twoja przyszłość i się do tego obrazu dostosuj.
Sama piszesz, że od pół roku nie układa Ci się z narzeczonym. Dlaczego? Rozmawiacie w ogóle o tym co się dzieje? Piszesz, że on jest w Tobie "taaaaki" zakochany. Ty w nim najwidoczniej nie Jesteś. Przyzwyczajenie i strach przed "nowym" to nie jest miłość.

Podejmij właściwą decyzję i wybierz jednego. Nie rozdwoisz się.

Przyjęłaś oświadczyny tylko dlatego, żeby znajomi widzieli, a nie z przekonania? To już świadczy o przyszłości tego związku...

Współczuję obu panom.

Jeśli ktoś zauważa, że rani, a tego nie chce, to przestaje ranić. Inaczej, to tylko słowa. Słowa, słowa, słowa.

Nie jesteś ofiarą lecz katem.

No i dobrze, że się wyprowadzacie od siebie w zaistniałej sytuacji, ale przed tą przeprowadzką wzięłabym go na rozmowę i powiedziała mu dokładnie to co napisałaś.
Że to, w jakim punkcie jesteście teraz Ci nie odpowiada i że nie wyobrażasz sobie takiego "zasiedzianego" życia już zawsze. Że brakuje Ci tego i tego, dlatego i dlatego czujesz się tak i tak, zapytać go, co jemu nie pasuje, czego się boi i dojśc do konsensusu z tym czego oczekujecie wspólnie.
Trzeba oczywiście zdawać sobie sprawę z tego, że zawsze w jakimś sensie przychodzi rutyna życia codziennego i to co emocjonowało do tej pory - nie przyspiesza już tak bardzo bicia naszego serca, ale do tego trzeba dorosnąć i się z tym pogodzić. Masz dopiero 22 lata, A jest 10 lat starszy więc ma większe doświadczenie i może chcieć od Ciebie zupełnie innych rzeczy niż Ty od niego. Co nie zmienia faktu, że skoro się w nim zakochałaś to obojętne od tego czy między wami do czegoś w przyszłości dojdzie czy nie - powinnaś zerwać z narzeczonym. Do tego czasu - ogranicz kontakt z A do koniecznego minimum.

Na prawdę myślicie że to takie proste?
Jeśli powiem wprost M ze go zdradzam emocjonalnie to pewnie nie będzie chciał w ogóle ze mną rozmawiać.
Jeśli powiem A ze mam narzeczonego to pewnie więcej się do mnie nie odezwie.
Dlatego zwlekam z powiedzeniem prawdy bo chciałbym być zdecydowana kogo wybieram. Zresztą z A widziałam się na tej kawie 3 tyg temu i unikam spotkań a wydaje mi się, że takie rozmowy przez telefon to nie bardzo.
Za to M wspomniałam o kawie z A i o tym ze czasem dzwoni...

Nie ma to jak uczciwość, zaufanie. Niech tylko się obydwaj obudzą i stwierdzą, że nie warto kogoś takiego kochać. Czego z czystym sumieniem im i Tobie życzę. Najlepsza lekcja na takie dylematy poczuć na własnym tyłku odpowiedni ból.

Rozważ wszystki za i przeci w stosunku do każdego z nich. Może to pomoże Ci się zdecydować. Nie możesz przecież okłamywac obu

Nie musisz się spieszyć. Powoli zastanów się i zdecyduj. Poznaj w międzyczasie tego drugiego, będziesz miała lepszą podstawę do decyzji. Dziwi mnie, że w wieku 22 lat chcesz już wychodzić za mąż.

A jak tylko jednego, to może?

Źle to wrózy na przyszłośc, jak twoja mama go nie znosi. Przerabiałam to na wlasnej skórze, też moi rodzice nie trawili mojego wcześniejszego partnera. A ja zawsze po jego stronie stawałam, wybielałam go, usprawiedliwiałam, wsciekałam się, że nie mają racji i za wszelka cene chciałam udowodnić, że sie mylą, a ja z nim sobie zycie ułoze i bedziemy w przyszłości szczesliwi razem. No i sie okazało, że mieli rację... 5 lat walczyłam o ten związek. Nie było warto. Zmarnowałabym kolejne lata, gdybym nie przejrzała w końcu na oczy. Zastanów się, czy to aby napewno jest własciwy męzczyzna dla ciebie? Lepiej rozstać się, kiedy ma się watpliwości, niż zabrnąć do slubu, a potem sie rozwodzić.
A ten drugi, hmmmm.... Nie wiem. Taki czaruś i bawidamek tez nie jest moim typem. Ale ja to ja, a ty to ty Nie rób czegoś takiego, że jesteś z tym narzeczonym, a po kryjomu spotykasz sie z drugim facetem, romanse itd bym zdecydowanie odradzała. Najpierw zakończ pierwsza relację, potem bierz sie za drugą. Najprawdopodobniej ani jeden ani drugi nie zostanie twoim "partnerem na cale zycie", ale to taka moja subiektywna ocena sytuacji

Już postanowiłam, że A powiem o wszystkim jak tylko się spotkamy, jeżeli też czuje do mnie coś więcej, to mam nadzieję, że będzie o mnie walczył, a jeżeli chce się tylko zabawić to możliwe, że się wycofa. Myślicie, że to dobry pomysł?
Nie czuję się gotowa do małżeństwa i te oświadczyny mnie przeraziły. Tak jak napisała Swanen mam 22 lata i czuję się za młoda na ślub, dzieci itp, dopiero jestem w trakcie studiów i chciałabym się usamodzielnić, a dopiero później pomyśleć o tym.

A co do M... Dlatego nie mówię mu całej prawdy, bo wiem, że nie chce jej znać.

Byliśmy kiedyś w podobnej sytuacji tylko z jego strony, w sumie to nawet dwa razy. Rok po tym jak zaczęliśmy się spotykać napisała do niego jego była, że chce wrócić do niego, pisał z nią, spotykał się nią, nie mógł się zdecydować którą wybrać, ja o wszystkim przeczytałam na jego facebooku ( wiem, że nie powinnam sprawdzać ), i gdy go zapytałam to prosto w oczy kłamał, że wszystko jest ok i że nawet nie zna tej dziewczyny, a nie wiedział, że ja już znam prawdę. I tak przez miesiąc okłamywał mnie, chociaż ja znałam całą prawdę i przepłakałam wtedy każdy wieczór... Później gdy zamierzałam zerwać wyznał mi całą prawdę, przeprosił i zaczął wszystko naprawiać, ja wybaczyłam ale tak zniszczył moje zaufanie, że obsesyjnie sprawdzałam fb i byłam zazdrosna o wszystko co się da, po czym pół roku później znowu to samo, jego przyjaciółka wyznała mu miłość, i znowu chłopak zgłupiał i stwierdził, że nie wie czy chce być z nią czy ze mną, znowu mnie okłamywał, później znowu wybrał mnie, ja znowu wybaczyłam, znowu brak zaufania... I wtedy powiedział mi, że dlatego nie powiedział mi o swoich wahaniach i niepewnościach, bo jeżeli sytuacja byłaby odwrotna to on nie chciałby wiedzieć, więc jak zaczęłam mu mówić o kawie z A to powiedział że nie chce tego słuchać i ma to gdzieś... Więc może to głupie wytłumaczenie, ale okłamuję go na jego życzenie, nigdy nic przed nim nie ukrywałam, zawsze wszystko mówiłam wprost, szczerze, ale w takiej sytuacji wiem, że on woli nie wiedzieć.

Nie wiesz jak powiedzieć im prawdę? Jak najprosciej się da.

Do narzeczonego:

Mam watpliwosci odnośnie naszego slubu, uwazam, że .... (wypisz sobie wszystkie jego negatywne zachowania wzgledem ciebie) nie dają podstaw do szczesliwego zwiazku. Brakuje mi w tobie / przy tobie ....................  Nie rozumiesz mnie, uwazasz, że sie czepiam, nie chcesz mnie wysłuchać. Komunikacja u nas nie funkcjonuje normalnie tak nie może byc. Poznałam natomiast kogos, kto zauroczył mnie tym, że ..................  Nie chce cie zdradzać i nie kontynuuję tamtej znajomości póki jesteśmy razem. Ale nie widzę sensu, abysmy mieli nadal byc razem. Chciałabym nasz związek zakończyc i oddać ci pierscionek.

Da sie przezyc taką rozmowę. Ja podobną przeprowadziłam w moim drugim długim związku, gdzie zanosiło się na zaręczyny. Widziałam dużo minusów. Nie czułam się kochana, tylko jak ktos kto ma spełniać oczekiwania, dostosowac się całkowicie i nie mieć własnego zdania. No i sex był kiepski ;p  Sama sie dziwiłam pod koniec, co mnie w nim zauroczyło i doszlam do wniosku, ze był przeciwieństwem mojego pierwszego faceta. Tylko że ja nikogo akurat nie poznałam, nie przeskakiwałam z jednego na drugiego. Przemyslałam i zdecydowałam, ze to nie jest TO i sie wycofuje. Obraza majestatu była niesamowita. Jak ja śmiałam??!! Miałam byc uległa przecież i robić co mi każą. Przezyłam i nie żałuje

Ten facet z pierwszego wpisu to mój pierwszy chłopak. Z drugiego - drugi. Prosze ich nie mylić Rodzice moi do tego drugiego byli neutralnie nastawieni. Też im na poczatku imponowało, że on taki zaradny, że konkretny, że wie czego chce, że by mi normalne zycie zapewnił, że potrafi się odnaleśc w każdej sytuacji. A potem się okazało, że odnajdywał sie tylko w tych co mu pasowały, a jak mu cos nie pasowało to sie obrazał.

A do tego co cie podrywa cos w tym stylu:

Myslałam, że sobie takie żarty robisz, tak tylko zagadujesz, że to nic głebszego. Nie czułam jakiegos zaangazowania z twojej strony albo że cos ode mnie oczekujesz, dlatego ci wcześniej nie powiedziałam. Ale teraz uwazam, że powinnam. Otóż mam narzeczonego. Nie uklada nam się, ale  nie zdradze go teraz, na jakiś romans z mojej strony nie masz co liczyc. Chyba, że się z narzeczonym rozstanę, jeśli nie wyjasnimy wszystkich nieporozumień i wtedy bede wolna, to możemy pomysleć nad związkiem. Szukam stabilnosci, wiernosci, miłosci i zrozumienia i tego, że mozna na sobie polegać. Czy ty jesteś czlowiekiem, który może cos takiego zapewnić kobiecie?

Nic nikomu nie mów, odejdź od obecnego i ignoruj tego drugiego.
Pozbądź trochę sama, aż w końcu dowiesz się, czego chcesz - bez krzywdzenia innych, bo jesteś na dobrej drodze do wyrządzenia krzywdy trzem osobom. Narzeczonemu, temu drugiemu i na koniec sobie samej.

W poprzednim poście napisałaś: Poznaj w międzyczasie tego drugiego, będziesz miała lepszą podstawę do decyzji" , więc mam pytanie, jak ma poznać tamtego Faceta, co ma z Nim robić, żeby Go lepiej poznała?

Może źle interpretuję Twoje słowa, ale dla mnie one oznaczały jedno: "wdaj się w romans".

Czy radzicie, żeby lepiej powiedzieć A całą prawdę i odstawić go na bok, dopóki nie zdecyduję czy z M to na pewno koniec czy czekać na ruch ze strony A czy dalej chce kontynuować znajomość?

Autorko
Normalnie lecisz w tango z nowym gachem.
Obecnemu nic nie mów bo jak Ci przejdzie nowy to nie potrzebna spina będzie.
Wiele nie ryzykujesz, jak obecny dowie się że poleciałaś w tango, to statystycznie można założyć że i tak Ci wybaczy prezentując szereg różnych żałosnych zachowań.
W końcu już i tak jesteście zaręczeni, więc kocha co nie. Śmiało możesz z nowym fascynującym panem rozwijać fascynującą znajomość. Jak Ci przejdzie to będzie jak pisałem wyżej a jak nie to przeskakujesz na nowego pana. Jak nie będzie chciał to wracasz do obecnego i dalej tak jak pisałem wyżej.
Schemat można powielać kilka razy, zależy od gacha, generalnie nie zaleca się więcej niż 3 razy, bo zgodnie z przysłowiem do 3 razy sztuka a polaki to naród który silnie wierzy w narodowe mądrości.

Powodzenia
Pozdrawiam

Niby racja, ale na pewno zdrada emocjonalna wtedy by się wkradła.

A. zadzwonił dzisiaj, że przyjeżdża jego siostra z drugiego końca Polski i znajomi z rodzinnego miasta i zaprasza mnie, żebym wybrała się z nimi gdzieś w sobotę...
Wydaje mi się, że skoro chce mnie im przedstawić to znaczy, że nie chce się tylko zabawić, tylko na serio mnie polubił... Jak myślicie?
Dzwoni codziennie, nawet kilka razy dziennie, pisze, że tęskni, że chciałby spędzać ze mną więcej czasu...
Z jednej strony mam ochotę iść, bo to dobra okazja żeby dowiedzieć się czegoś więcej o nim.
Z drugiej, to już jest coraz bardziej nie w porządku...
M w ogóle się mną nie przejmuje.. Mam ochotę powiedzieć mu, że chcę przerwy,,,

Sa dwie kwestie, tylko nie wiem czy wszyscy je tu zauwazyli, autorka rani narzeczonego, nie zachowuje sie w porzadku, ale sama potem napisala, ze on kiedys 2 razy potraktowal ja tak samo. Tez nie byl w porzadku. Tylko ze zemsta nie ma sensu, a zwiazek gdzie obie osoby chyba nie sa pewne czy chca byc razem tez nie. Uwazam, ze gdyby jej chlopak raz sie pogubil, to jeszcze ok, ale 2 razy to zle. Na pewno jego uczucia tez nie sa silne, skoro az 2 razy zastanawial sie czy wybrac ja czy inna dziewczyne. Nawet gdyby autorka nie zauroczyla sie w innym, to zwiazek gdzie 2 razy zastanawial sie czy wybrac inna dziewczyne i byla zdrada emocjonalna nie ma sensu. Do tego nie moga sie dogadac i oboje sie pewnie mecza...

Moim zdaniem tutaj trzeba sie rozstac, nawet gdyby chlopak byl juz w porzadku, to ciezko zaufac skoro 2 razy byly takie sytuacje. No i jak cos sie powtarza, to moze powtorzyc znowu, skoro nie wie kto jest dla niego najwazniejszy, ze nawet wyznanie uczuc kolezanki sprawia, ze nie jest pewny czy chce byc nadal ze swoja dziewczyna. Autorka powinna z nim zerwac, pobyc sama a potem zastanowic sie czy zwiazek z facetem, ktorego poznala ma sens. Dlatego, by jak wejdzie w nowy zwiazek to by bylo to swiadomie.

Nie, nie jest usprawiedliwieniem, ona po tej akcji powinna z nim zerwac, z szacunku do siebie, bo taki zwiazek juz wedlug mnie nie ma sensu. Inaczej bedzie to taki zwiazek na pokaz. Tylko dodalam to, bo czasem ktos nie przeczyta i potem moze mysli, ze ten jej chlopak to taki dobry, a wlasnie wcale lepszy od niej nie jest. Autorka chyba boi sie byc sama i to jest blad. Powinna zerwac i pobyc sama, przemyslec.