Czy On ze mną zostanie? - Netkobiety.pl

Nie do końca dobrze zrobiłaś.
Dałaś mu to czego chciał czyli święty spokój od siebie ale z drugiej strony on Ciebie delikatnie ustawia na swojæ modłę.
A to nie dobrze.
Jesteś w nim desperacko zakochana ,pokazujesz bez owijania w bawełnę.
Może zmień front nie koniecznie siebie , zamiast trzymać się jego tak kurczowo to znajdź sobie jakieś zajęcie,które możesz robić w czasie wolnym od siebie.
Nikt nie lubi być osaczany. Każdy człowiek potrzebuje przestrzeni ,nawet Ty z tym ,że Twoją przestrzenią jest ON.
Trochę luzu.
Po zmianie pracy zmienił też tryb życia ,Ty się nie dostosowałaś i gdzieś tam po drodze rozjechał się wasz wspólny ,dobrze dla Ciebie ulożony grafik.
Obie strony powinny iść w takim wypadku na kompromis ale bez desperackiego trzymania się pazurami bo to akurat nikomu na dobre nie wychodzi.
Zajmij się czymś , znajdź swoją przestrzeń .

Nie przesadzaj. Tyle obaw na raz. Nie bój się ,istnieje jeszcze życie poza nim.
Znowu panikujesz. Zaczekaj i zobaczysz co będzie dalej.
Ile to jest "tyle przestrzeni"?
Mieszkacie dalej razem?

Czy to są Twoje przemyślenia czy to on Ci powiedział? Dał do zrozumienia? Gdzieś kiedyś w złości przy rozmowie?
Czy faktycznie zachowywałaś się jak desperatka czy słyszałaś to od niego?

No i guzik prawda.
Przy pierwszym poście gotowa byłam bronić biednego Misia przed zaborczą kobietą uczepioną jego i tylko jego , złaknioną miłości i załamaną brakiem jego ,tego jedynego. Ale już przy kolejnych Twoich postach coś mi zaśmierdziało a to co teraz napisałaś już mnie utwierdziło w tym jak bardzo się pomyliłam.
Biedy Misio wcale nie jest taki biedny i osaczony przez Ciebie. On Ci próbuje powiedzieć w pokręcony sposób,że raczej ta przerwa to będzie na dłużej.
Ta cała otoczka zwalania winy na Ciebie,że to Ty masz się zmieniać jest tylko po to,żeby on nie musiał mówić wprost ,że np zrywa.
Prościej jest kogoś obwiniać niż szukać winy w sobie samym, obrazić się ,trzasnąć drzwiami i udawać ,że się nie ma czasu.
Dochodzi jeszcze to ,że być może on faktycznie potrzebuje czasu ale nie na to ,żebyś Ty się zmieniła ale na to ,żeby się zastanowić czy nadal chce się z Tobą ożenić a jak już takie przerwy są potrzebne to nie wróży to nic dobrego.
W sumie to dobrze ,że macie od siebie odpocząć. Przemyśl wszystko jeszcze raz ,pododawaj jedno do drugieho i już nie myśl o tym jak bardzo powinnaś się zmienić ,żeby jemu dogodzić.
Skup się na tym co on tak wspaniałego ostatnio dla Ciebie zrobił.
Nie możesz żyć tylko i wyłącznie po to ,żeby jemu dogadzać to działa w obie strony i nie możesz swojego szczęścia uzależniać od niego.
Nadal uważam ,że powinnaś znaleźć zajęcia nie związane z nim. Może warto zająć się rodziną.?

Dotarlo do mnie, ze musze odnalezc na nowo sama siebie. I macie racje. Zycie nie kreci sie tylko wokol faceta i zwiazku. Sa jeszcze inni z ktorymi nizna nalodowac akumlatory i byc jednoczesnie w zwiazku co da duza swobode. Jesli chcialby zakonczyc zwiazek, zrobilby to bez owijania i krecenia. To jest taki charakter co nie potrzebuje calej otoczki. Mowi od razu jak jest i tego samego wymaga od innych.

Doszlam do wniosku, ze poczul sie za pewnie, poczul ze ja bylam, jestem i bede zawsze. Zabralam mu brak pewnosci tego, ze moge miec jeszcze jakies zycie procz niego. Musze wrocic sama dla siebie do tego co robilam przed. Powinnismy miec wlasna droge jak i dwie osobne, jedna dla mnie, druga dla niego i nie powinno nas to rozdzielac tylko laczyc. Wierze, ze ten czas ktory wlasnie spedzamy osobno jest wlasnie na to by wyciagnac takie wnioski jakie ja wyciagam. Nie wiem czy mysli o tym jak ja, czy teskni i czy mu mnie brakuje, ale jesli ja nie bede sie odzywac do i po umowionym czasie i bede czekac az on to zrobi, a on bedzie sie zastanawiac czemu ja tego nie robie, to zapali mu sie lampka, ze moze bez niego bylo mi lepiej, albo ze o nim zapomnialam i mam nadzieje, ze jest to lekcja dla nas obojga. Bo w zwiazku pojawiaja sie kryzysy, raz mniejsze a raz wieksze i kazdy radzi sobie z nimi na swoj sposob. Ja nie moge ciagle pokazywac mu ze mi zalezy, bo nawet kota da sie zaglaskac. Musimy miec troche osobnego zycia, dla siebie. Przy czym nie zapominajac o drugiej polowie, skoro jest dla nas taka wazna.

Dziekuje Wam bardzo to daje mi sile i juz powoli sama zaczynam sie z tego wszystkiego smiac

Wlasnie to, ze na kazdym kroku o mnie dbal, staral sie, zaskakiwal. Przede wszystkim sie troszczyl i czulam przy nim sie bezpiecznie i mialam poczucie, ze zawsze przy mnie bedzie i ze tak bedzie. Zachlysnelam sie tym wszystkim i jak nagle on chcial troche swobody nadal sie mna opiekujac, a ja mu jej nie dalam to z czasem przestal robic wszystko to co kiedys bylo tak wspaniale, ze ja na sile zaczelam na nim to wymuszac, bo mi tego brakowalo, a wszystko to zaczelo dzialac w druga strone. Zamiast go przyciagnac to go to odpechnelo

Dziekuje Ci bardzo za ta lekutre. Juz sie w nia zaglebiam.
Nie wiem co robic, czy czekac, czy sama sie odezwac i czas najwyzszy to wyjasnic. Wiem jeszcze ze od dwoch dni jest poza miastem, nie wiem z kim, gdzie i dlaczego..

Napisal, a ja zupelnie nie wiem co mam napisac. Na pewno nie odpisze mu dzis, niech poczeka do rana. Napisal- hej, jak jest?

Rozmowa krotka. Cztery wiadomosci, z czego skonczylo sie na mojej, a on po prostu juz nie odpisal. Dzis ma byc dzien kiedy mamy sie spotkac, ale jesli on nic nie zaproponuje, ja tez bede milczec

Jak na razie nie. Jest w miescie z powrotem, nie wiem czy sie kdezwac, czy czeka na moj ruch, czy dac mu jeszcze spokoj

Zadzwonilam do niego czy mozemy sie spotkac, nie podalam powodu, tylko po prostu, zgodzil sie od razu, a ja tego teraz zaluje.
I pytam sie go jakie jest jego stanowisko a on ze jeszcze nie podjal decyzji ze nie mial nawet tygodnia na to a nie chce ani powiedziec zle ani podjac jakies pochopnej decyzji. A ja mu mowie to ile jeszcze czasu potrzebujesz? Postaw sie tez w mojej sytuacji. A on jesli nie potrafie dac mu tygodnia to on nie ma nic wiecej do powiedzenia. A ja okej, skoro ma byc tydzien bedzie tydzien, i pytam sie go czemu sie zgodziles spotkac a on przeciez mozemy sie spotkac i porozmawiac o sprawach biezacych. A ja no to pogadajmy. Sranie w banie o dupie marynie no i potem szlismy juz do auta przytulil mnie usmiechnal sie i puscil do mnie oczko, a ja zaczelam sie smiac i mowie mu A. sluchaj, nie bede mowic o tym czy potrzebujesz czas czy nie, ale przez te dni kiedy Cie nie bylo to zrozumialam ze to ja mam byc dla siebie najwazniensza a Ty jesyes tylko dodatkiem. Mamy byc partnerami kumplami isc ramie w ramie, ale moec tez swoje obowiazki i zajecia, a on ja juz to wiedzialem a Ty sie tego uczysz, a ja mowie i wychodzi mi to bardzo dobrze. A on daj mi jeszcze czas do poniedzialku albo wtorku dam znac a ja okej daj znac odwrocilam sie i powiedzialam pa.
Po tym poczulam taka zlosc do niego i niechec, ze zachowuje sie jak cwaniak i ostatni dupek, ze ja odpuszczam i niech dzieje sie co chce. Bo mam coraz wiecej watpliwosci, czy chce z nim w ogole jeszcze byc

Jeszcze mysle ze moze miec cos na sumieniu, ze sie tak zachowuje, a nie wie jak ma sobie z tym poradzic, albo jak mi o tym powiedziec. Poczekam do wtorku, jesli on nie pokaze mi soba nic konkretnego to czas na koniec

Jeszcze biore pod uwage, ze po prostu mnie zdradzil i teraz ucieka, bo zupelnie nie wie co ma z tym zrobic.

Ja jeszcze mysle, ze moj potrzebowal tygodnia na impreze z kumplami, zeby sie nie wiem wyszalec, a potem sobie wroci jak gdyby nigdy nic.

Jak sie okazalo moj luby choruje na afektywna dwubiegunowa. Stad zmiana zachowania, jest w okresie manii i trzeba czekac. Dziekuhe wszystkim za pomoc.

Chcialabym zeby to bylo klamstwo, ale niestety dostalam potwierdzenie od psychiatry. Gdzie ja go tam zaprowadzilam. Naprawde wolalabym klamstwo niz taka cholerna brzydka chorobe.