Kwestia powrotu a brak kompromisu - Netkobiety.pl

Rozumiem, że z powodu szoku zapomniałaś języka w buzi. Służę pomocą i podpowiadam jak odpowiedzieć na taką propozycję: "Spadaj na drzewo ćwoku". Możesz uzupełnić odpowiednim gestem Kozakiewicza.

Czyś Ty na głowę upadła zastanawiając się nad taką propozycją?

On twierdzi, że rozstanie nastąpiło wyłącznie z mojej winy (m.in. dlatego, że w marcu byłam na kawie z kolegą z uczelni, podczas gdy on w tym samym czasie powiedział, że ma w d*pie moje zdanie i nocował z koleżankami, a w święta wielkanocne dostałam "czerwoną kartkę" i poszedł ze znajomymi na imprezę). Wybiela się moim kosztem, podczas, gdy to ja po rozstaniu musiałam szukać pomocy u lekarzy, bo sobie nie radziłam. Można powiedzieć, że dopiero od 2 miesięcy jakoś żyję normalnie - śpię, jem, bardzo dbam o siebie, kupuję sobie wszystko, na co mam ochotę.

Gdybym miała podać konkretną przyczynę rozstania - nie wiem. Rozstań i powrotów była cała masa. Z powodu kłótni, z powodu złego (wg niego) odezwania się do niego, z powodu jakiegoś tam...

Piszesz, że dopiero zaczęłaś żyć jakoś normalnie. Kontynuuj więc normalne życie i nawet nie zastanawiaj się już nad powrotem, bo opisujesz toksyczny związek, z którego ewidentnie jeszcze się nie wyleczyłaś. Nie wracaj do tego bagna.

Kocham go, tesknie za nim, przez 9 miesiecy w moim zyciu nie bylo nikogo innego...
Tylko zaczelam tez myslec o sobie. On rozkwital, a ja siedzialam albo w domu i czekalam na niego albo pracowalam w sprzedazy za 1200 zł. Nie ukrywam, ze teraz moj status finansowy bardzo sie poprawil, a dodatkowo robie cos, z czym wiaze przyszlosci. Niestety w naszym miescie jest problem z pracą po moim wykształceniu, nie mając koneksji.
Ponadto ja juz raz rzuciłam dla niego wszystko...

I skutki tego już raz odczułaś. Ile razy jeszcze masz przeżyć to samo zanim do Ciebie dotrze?
Lepiej nie będzie, bo już Ci o tym powiedział. W wolnym tłumaczeniu: Ty się staraj, a ja Cię mam w doopie i rób co chcesz.

"On twierdzi, że rozstanie nastąpiło wyłącznie z mojej winy"
Nie ma takiej możliwości nigdy i w żadnym związku, aby wina leżała po jednej stronie - to po pierwsze.
Po drugie - myślę, że go nie kochasz. Kochasz wyimaginowany obraz jego w swojej głowie, jaki sobie wykreowałaś. A ten gość na pewno taki nie jest. Nie szanuje Ciebie, ma Cię za uzależnioną od siebie głupiutką babkę.
Po kolejne - jeśli chcesz, rzuć wszystko, wróć do niego, staraj się, zmarnuj czas, rozczaruj się, strać wszystko dla niego, a wtedy poczytamy, jaka byłaś nierozsądna, jak Ci źle i jaka to byłaś głupia i naiwna.
Dobrze Ci radzą - zapomnij o samolubie - z takim człowiekiem nic dobrego Cię nie czeka. Zrobi z Ciebie służącą, zamknie pod kluczem i jeszcze oberwiesz, jak się chłopak rozkręci, a sam będzie korzystał z życia.
Z tego co piszesz, to nie ma tutaj ani grama tunelu, nie wspominając już o światełku, które miałoby w nim się pojawić.

Macie dużo racji w tym co piszecie. Jednak on zawsze wpedzał mnie w poczucie winy, zawsze wszystko było wyłacznie przeze mnie. Nie zliczę cichych dni i rozstań, bo znów "miałam problem" - np. pytanie o jego współpracowników, na ktore odpowiedział: ch*j cie to obchodzi.

Wydawalo mi sie jednak, ze wszystko da sie przepracować, naprawic... ale on nie widzi w sobie zadnej winy, a dodatkowo wszystko ma sie odbywać pod rygorem moich starań. Poza tym - ktos musialby sie przeprowadzić. On nie chce w warszawie (a zainwestuję w moje mieszkanie bagatela 300 tys), a ja w naszym mieście znow nie znajdę pracy (bo nawet nie ma ofert stazu za 800 zł...). Jego firma ma siedzibę tutaj, no i on ma brata, wiec w sumie z jego mieszkaniem nie byloby problem, zwlaszcza ze płaci tam niski czynsz...

Mamy rozmawiać w piątek. Zapytałam juz go jak chcial ladna, wykształcona dziewczyne sprowadzić do poziomu parteru bez wlasnego zdania? Nie otrzymalam odpowiedzi.

Dla mnie to jest emocjonalny roller coaster...

Wiem... wydawało mi się że wspólnie można coś przepracować i naprawić...

Oczywiście, że można. Jest tylko jeden warunek: obie osoby mają wspólny cel.

A ja właśnie nie chcę wejść w to samo g....! Nie chcę znów przezywać tego samego. Nie wiedziałam co robi w weekendy czy swieta, bo miałam karę i sie nie odzywał. Zalosne.
Tesknie za nim. To prawda. Ale chce być szcześliwa. Jeśli z nim to chciałabym zeby pokazał mi ze jestem jedyna, najwazniejsza. heh...

Popracuj nad własna samooceną, bo zasługujesz na wszystko co najlepsze a w szczególności na szacunek. Z twoich postów bije pragnienie niezaspokojonej miłości, ale nikt ci tego nie da. Przepracuj to z psychoterapeutą, bo będziesz wikłać się w toksyczne, uzalezniające relacje. Jesli idzie o chłopaka, to niestety twój były chłopak jest pozbawiony kultury, nie szanuje ciebie, manipuluje tobą, przemawia przez niego pycha i egoizm/niedojrzałość- to jemu ma byc dobrze, nie tobie.
Czy tak wygląda miłość ?
"... on zawsze wpedzał mnie w poczucie winy, zawsze wszystko było wyłacznie przeze mnie. Nie zliczę cichych dni i rozstań, bo znów "miałam problem".

"od 2 miesięcy jakoś żyję normalnie (...)"-
autorko  i tak trzymaj, poznawaj nowe osoby, doświadczaj życia, i nigdy nie pozwól siebie krzywdzić, zasługujesz na to co jest dobre i nie uzależniaj sie od bycia z kimś, ani swojego szczęścia od kogoś lub czegoś.

A może o to właśnie chodzi? Może Was przyciąga odpychanie? Bo dlaczego nie mogąc żyć z sobą, nie chcecie żyć bez siebie.
Nie zastanawia to Ciebie?
Na Twoim miejscu zatrzymałabym się dłużej nad tym, do czego Cię ciągnie, czego potrzebujesz, czego oczekujesz. Co zyskasz, gdy zdecydujesz się na bycie w związku, w którym już na starcie zostanie Tobie przydzielona rola "bardziej starającej się"? Jaka jest Twoja motywacja?
Z mojej perspektywy wygląda na to, że współpracujecie, aby utrzymać błędne koło oczekiwań i niespełnień. Jakby niespełnienie, niezrozumienie, niepewność dawały Wam specyficznie rozumiane...poczucie bezpieczeństwa.

Ci co mieszkają od urodzenia twierdzą, że wiecej słoików już Warszawie nie potrzeba  ^.^ tak więc jak wyjedziesz to zrobisz powiedzmy im przysługę chociaż dla ciebie będzie lepiej jak jednak zostaniesz
Ja czytam i przecieram oczy ze zdumienia, że chyba mądra dziewczyna a daje się robić w bambuko. Dlaczego? Aaaa no tak, bo lovcia faceta XD Natomiast on to wykorzystuje i stawia grube warunki określające waszą pozycję po powrocie do siebie.
Na twoim miejscu "kopnął bym" delikwenta w odpowiednie miejsce i z odpowiednią siłą aby osiągnął wymaganą prędkość kosmiczną po to żeby znalazł się na księżycu ze swoimi wymaganiami i warunkami ^^

To, co on robi jest zwykłą przemocą. Decydujesz się być ofiarą? Możesz uciąć kontakt, zablokować jego numer. Możesz wejść na dowolną stronę (jest ich kilka) Niebieskiej Linii, znajdziesz sporo informacji i o samej przemocy, i o przepisach prawnych, znajdziesz tam adresy instytucji, w których możesz znaleźć pomoc.

Moja Droga autorko,
miałem kobietę, która pod względem, który tutaj opisujesz mogłaby sobie podać dłoń z Twoim emocjonalnym dzieciaczkiem, którego na potrzeby swojej historii nazywasz facetem.
Też rozmawiałem o szacunku, o potrzebach. Też byłem karany ciszą, urywaniem tematu, obrażaniem się, odwracaniem kota ogonem. Chcesz wiedzieć, jak to się skończyło? Nie chcesz.
Uwolnij się od niego, zrób to dla siebie.

Masz tylko jeden lub aż jeden problem. Kochasz go... bardziej niż siebie. To smutne.

Jakiś czas temu zaczęłam zdawać sobie sprawę, że jest to znęcanie się psychiczne. On robił to wszystko celowo i z premedytacją, dobrze wiedząc, co mnie zaboli. Często mówił, że zrobi coś pomimo moich protestów "a założymy się?".
Czy to widziałam, gdy byłam z nim? Nie chciałam być tak traktowana, ale jednocześnie miałam taki mętlik w głowie, że - tak jak pisałam - nie wiedziałam już jak się nazywam. On wszystko obracał tak, bym czuła się winna.

Dzięki za głosy facetów - to daje wiarę, że są też jednostki niezaburzone, a jak widać - taką podłą osobą mogą być zarówno faceci, jak i kobiety.

Cały czas zastanawiałam się co jest ze mną nie tak, czego nie mogłam mu dać? Twierdził, że normalnego związku...

O czym chciałam z nim rozmawiać? Nie wiem. Sama nie wiem. Liczyłam, że... coś sobie przemyślał, dojrzał przez ten czas po prostu, że ma jakiś pomysł na siebie i nas, bez obwiniania mnie.

To mnie bardzo poruszyło. Tyle w tym smutku, niespełnionych nadziei, zawiedzionych uczuć.

nadal myślę, że w tamtym związku najbardziej kręcą Ciebie właśnie takie klimaty, w których musisz ciągle udawadniać, że jesteś warta miłości. Ten dreszczyk niepokoju i niepewności jest dla Ciebie pociągający. I pragnienie, aby ktoś Ci udowodnił, że jesteś kochana. Lubisz po prostu marzyć i tęsknić o miłości.
Dosłownie czujesz miłość wtedy, gdy jej nie ma.
Dlatego pociąga Cię ktoś, kto myśli głównie o sobie i jest nieczuły na Twoje potrzeby.

On nigdy niczego dla mnie nie poświecił, ani z niczego nie zrezygnował (chyba, że z jakiejś imprezy). I wiem, ze on nie rzuci dla mnie niczego. Zalozylam ten watek, bo chciałam sie dowiedzieć, czy w razie ewentualnego powrotu, bylaby szansa na kompromis w zwiazku z miejscem zamieszkaniem.
Niemniej, boje sie, ze wygladałoby to tak, ze on by robił co chce, a ja nie moglabym niczego zakwestionować... bo mam nie miec swojego zdania i ostatecznie wrociłabym z niczym do rodziców...

Ja nie mowie, ze jestem wzorem świetosci. Po rozstaniach zdarzało mi sie pisać z kimś innym, bo wiedziałam jak on sie dobrze bawi na imprezach z kolezankami... poszłam z tym kolegą na kawę, o czym wam pisałam wcześniej... no i na początku naszej znajomości przespałam się z kimś, po czym nie chciałam kontynuować z exem znajomości, ale on mnie zapewniał, ze ja sie liczę. Wowczas sytuacja wygladala tak, ze mial "niezamkniete sprawy z byłą" i nie mogl ich zakończyć bo "znajomi z roku by się odwrócili"...

Dodatkowo, gdy się rozstaliśmy, on szybko poszedł z kimś do łóżka... co nie przeszkodziło mu w przetrzepaniu mojego komputera i oskarżeniu o zdrady, bo z kimś zdarzało mi się pisać, gdy mnie zostawiał.
Nie chcę się tez tutaj wybielać...

Bardzo mnie bolą wasze odpowiedzi po przemyśleniu wszystkiego. Bolą - w znaczeniu, że widzę, że każda osoba na moim miejscu puknęłaby się w głowę i to ucięła. Nikt normalny nie pozwoliłby się tak traktować. A ja - choć wśród znajomych odbierana jako niezależna dziewczyna - dałam sobą tak pomiatać. Nie wiem, jak mogłam sobie na to pozwolić? Pozwoliłam na to, by ktoś rządził moimi emocjami, moim zdaniem i tak mną zawładnął, że wiedział, co mnie boli, a ja prosiłam głupia o rozmowę, gdy odwracał się plecami i zarządził tydzień nieodzywania.
Rodzicom już o nim nie mówię, martwiliby się o mnie, ze znajomymi też o nim nie rozmawiam, bo ile można wałkować ten temat...

Najgorsze jest to, że sporo moich myśli kieruję w jego stronę. W sumie to poniekąd mu zazdroszczę - znalazł nową pracę, kupi auto, urządził juz swoje mieszkanie i imprezuje co weekend z koleżankami. I żyje jakby nigdy mnie jie było. A ja czuję że wciąż w tym tkwię i tkwię i mnie to przerasta.

Dziś rzucił jednym zdaniem, że mam szukać noclegu na weekend (dla nas? Dla niego? Nie dowiedziałam się), bo on w moim mieszkaniu się nie pojawi. Czy tak się zachowuje dorosły facet?
To i wasze posty dały mi do zrozumienia, że to chore i że jednak nadal tkwię w tym g.......

No właśnie nie... Ja zawsze byłam w normalnych związkach, które kończyły się z powodu braku uczuć bądź innych priorytetów. Ci mężczyźni o mnie dbali, szanowali mnie, z pewnością nie wyglądało to tak jak teraz.

Niemniej, właśnie na "trzeźwo" widzę, jak bardzo mną chce manipulować choćby z tym, że każe mi szukać dla nas noclegu, bo w moim mieszkaniu się nie pojawi.
To ja powinnam mieć obiekcje przed jego mieszkaniem, bo tam przyprowadził inną pannę. Eh...

Wielokropek ma rację.

Wzięcie odpowiedzialności za swoje decyzje to ważna rzecz. Ale też bardzo bolesny proces.
Niezwykle bolesne jest przyznanie, że to ja sama odpowiadam za swoje życie i za decyzje, które podejmuję. Za to, że zgadzałam się na przesuwanie swoich granic, za to, ze pozwalałam na traktowanie mnie przez mężczyznę jak szmatę, choć na to nie zasługiwałam.
Też musiałam się z tym zmierzyć.

Tak naprawdę w takich związkach jak Ty u ja miałyśmy tkwi się, bo są korzyści, które są większe niż straty. Przykre jest uświadomienie sobie tego, że trwa się w toksycznym związku, bo się tego zwyczajnie chce, bo się ma korzyść jakąś (materialną lub nie). To jest ważne kwestia do przepracowania.
Ty jeszcze tego nie zaczęłaś robić...

życzę powodzenia w tym - wtedy masz szanse iść dalej w swoim życiu

To czytaj uważnie, ja o żadnym samochodzie DLA MNIE nie wspominałam.
Co do mieszkania - jestem w trakcie załatwiania kredytu; a to, że kupuję, co chcę - to tak, jeśli mam dobrze płatną pracę.
I jakbyś nie zauważył, wątek dotyczył głównie tego, iż oboje mamy mieszkania i prace w innych miastach i jak to pogodzić.

postblue, wybacz, ale mieszkanie w dwóch różnych miastach to naprawdę najmniejszy problem w tej całej relacji

Bredzisz koleżanko jak potłuczona. O co Tobie właściwie biega? Czego oczekujesz od forum? Liczysz na to, że ktoś Ci tutaj da receptę albo magiczne zaklęcie, które tę pokrakę przebrzydłą, którą zwiesz kochanym byłym zmieni w królewicza?
On Ci każe? Ogłupiałaś już chyba do cna... Co z tego, że on Ci każe?! Co on jest kuratorem Twoim, że Ci każe cokolwiek? Dziewczyny mają rację, Ty już podjęłaś decyzję wracasz do niego, tutaj nie wiem po co jesteś.. chyba tylko po to, żeby ponarzekać: od niego zainteresowania nie będzie, to chociaż na forum się dziewczyny przejmą przez chwilę i poużalają. A tu figa, bo to forum nie jest od użalania, tylko od pomocy. Pomocy z której nie potrafisz skorzystać. Szkoda naszego czasu na tę historię.

Jak się odciąć?
Poinformować go, że nie życzysz sobie jakiegokolwiek kontaktu (spotkań, telefonów, sms-ów, maili, listów, it.p.) z jego strony. Zablokować możliwość kontaktu, wpisać numer jego telefonu na czarną listę, gdy zmieni numer, po usłyszeniu jego głosu kończyć połączenie, nie czytać od niego żadnych informacji, w tym mail'i (ale też ich nie wyrzucać, bo mogą być pomocne, gdy przyjdzie mu do głowy prześladowanie Cię).

Jak nie myśleć?
Nie snuć marzeń o nim, z nim w roli głównej, nie przypominać sobie tego, co było, ani dobrego, ani złego. Innymi słowy pozwolić tym myślom odpłynąć, nie zatrzymywać ich.

No to włącz w końcu myślenie i zastanów się za czym Ty tak naprawdę tęsknisz. Piszesz nam tutaj, że nie chcesz wracać do niego, chcesz się odciąć, chcesz to i tamto, żeby było dobrze, zastanów się skąd ta tęsknota. Jak znajdziesz jej źródła to je przełóż na ludzki język, jak nie dasz rady napisz tutaj na forum to Ci ludzie wyprostują te elementy.

A za kim i za czym tak tęsknisz?

Za tym? Za człowiekiem, który jest takim człowiekiem i tak Cię traktował i traktuje?

Tak bardzo lubisz być poniżaną?
Tak tęsknisz do szantażu?
Tak bardzo to wszystko kochasz?

Tak. Wielokrotnie podczas trwania związku wiedział, że sprawia mi przykrość. Wiedział, co mnie boli i to robił. Np wiedział, że nie lubię cichych dni, a on celowo wychodził na imprezy i nie odzywał się do mnie. A potem łaskawie zgadzał się na rozmowy. Dodam, że podczas 200 wspólnych wyjść nie było jego koleżanek, podczas samotnych owszem - pojawiały się za każdym razem...

Nie zmienił się. Twierdził, że to wszystko przeze mnie.

Moi przyjaciele: obecnie małżeństwo z 4 letnim stażem, 10 lat mieszkali w oddzielnych krajach a byli parą

Zobaczył w Tobie to co my zobaczyliśmy na forum, a mianowicie to, że zdecydowałaś się wrócić i dlatego rozkminiasz. To go wystarczająco wybawiło i znowu zapodał Ci kopa w dupę. Teraz w końcu zablokuj go wszędzie, odetnij całkowicie kontakt i zapomnij o nim.

Hej, mam dla Ciebie wiadomość:
Zmądrzej dziewczyno w trybie natychmiastowym i nie czekaj ani dnia dłużej, bo to już nie naiwność a głupota.
On już Cię dawno zablokował, dlaczego Ty jeszcze tego nie zrobiłaś!?
Czekasz aż pan się odezwie! Po co i na co Ty czekasz, to ja nie mam pojęcia -  na życzenia noworoczne od niego? 
Siedzisz, analizujesz, ma kogoś - nie ma, zadzwoni- nie zadzwoni. Tymczasem on ma Cię w doopie już od dawna.
Nie ma co, doładowałaś jego i tak już nabrzmiałe ego na maksa. Z takim poczuciem wyjątkowości z pewnością dobrze się będzie bawił - szkoda, że bez Ciebie..a Ty dalej siedź, płacz i czekaj, jeśli uważasz, że warto.

A zablokowałaś go już teraz czy nadal czekasz, aż coś nowego zaproponuje?