Kolejny nieudany związek - Netkobiety.pl

No to ja się nie dziwie, że nie możesz skupić się na tu i teraz w związku, jeśli będąc w obecnym związku myśli zaprząta ci jednocześnie przyszłość (jak to będzie, jak będę z nią zrywał, czy będę z nią od teraz do końca) oraz przeszłość (bo te inne dziewczyny, bo inni ludzie to mają tyle wspomnień, już tyle straciłem).

Mam wrażenie - tylko wrażenie, w sumie tyle, ile można wnieść po jednym wpisie - że masz jakieś oczekiwania wobec związku, ale stawiasz je od razu tak wysoko, że wiadomo, że nikt im nie sprosta, więc wiesz, że ten i każdy kolejny związek zakończysz. Tak jakbyś sam sobie w którymś momencie rzucał kłody pod nogi. Czemu tak robisz to nie wiem. Tak mi się wydaje, że jeśli z góry zakładasz, że z kimś zerwiesz, to nawet nie ma czasu, miejsca, ochoty na poznawanie się (bo po co? Przecież i tak zerwiesz.)
W związku z czym już nawet nie ma po co z kimś mieszkać, bo i tak będzie musiał się wyprowadzić. A za chwilę już nikogo nawet nie będziesz nikogo poznawał, bo po co, przecież i tak zerwiesz.
Kobiety będą podchodzić, ale nie będziesz ich widział, bo po co?
Gdzieś w głowie sobie coś ustaliłeś, sam ze sobą, że związek musi się kończyć rozstaniem.

Masz sporo jakiegoś lęku, obaw, o których tu piszesz. Piszesz też o pustce. Jak dla mnie to wyraźne sygnały, żeby wybrać się do specjalisty. Jeśli uważasz, że potrzebujesz pomocy, to czemu z takiej pomocy psychologa terapeuty nie skorzystasz?

Taka jest niestety właściwość obecnych czasów, że ludzie podchodzą do związków konsumpcyjnie. Wydaje mi się, że nie spotkałeś właściwej osoby. A jeśli ją spotkasz, to musisz pracować nad tym i budować coś zamiast szukać wad. Może podświadomie nie czujesz się dość dobry, nie czujesz, że zasłużyłeś na miłość i dlatego masz takie mechanizmy...

Naprawdę są aż tak wygórowane?
Jeśli chodzi o seks - no niestety, nie mogę pójść na kompromis. Wiem czego mi trzeba i jeśli partnerka tego nie podziela - przykro mi. Jeśli jest to spowodowane chorobą, ciążą, czy innymi czynnikami niezaleznymi - wtedy ok, rozumiem, przetrzymam to jakoś.
Zadbanie o siebie? Czy ubieranie się czasem w coś innego niż dżinsy i koszula to takie wielkie wymaganie? W sumie większośc kobiet które znam lubi nosić spódnice czy sukienki... więc też nie wiem w czym problem.
Podzielanie zainteresowań, no cóż fajnie jednak czas spędzać razem (chyba?), nawet jeśli nie branie aktywnego udziału to chociaż pobyt na plaży w trakcie gdy coś tam sobie robię. Często brałem dziewczynę nad wybrzeże, kupowałem drinki, po moich zajęciach mielismy czas dla siebie. Jakoś żadna nie narzekała?

Nie wiem, jeśli to są wielkie wymagania to ja chyba powinienem serio singlem zostać na stałe. Nie mówię o rzeczach oczywistych. Ciepło, miłość, dbanie o siebie nawzajem, pomoc w trudnych momentach, rozumienie się bez słów - czasem wystarczy uśmiech i już wiem co danej osobie chodzi po głowie. Po prostu bycie ze sobą, z drugą ukochaną osobą, która jest dla Ciebie wszystkim.

Co ja od siebie mogę dać? Nie wiem, ciężko stwierdzić bo to zależy od drugiej osoby, wymienianie takich cech to też w jakiś sposób stawianie wymagań (szukanie partnera z odpowiednimi potrzebami).
Lubię być potrzebny. Lubię jak dziewczyna mnie poprosi żeby przykrecić jej żarówkę, naprawić komputer, przenieść meble, albo nawet pozwoli mi zapłacić za jakąś fajniejszą kolację, czy innego rodzaju przyjemnośc.
Zawsze staram się być przy drugim człowieku w trudnych momentach zycia, możesz wierzyć lub nie, ale sporo ze swoimi parnerkami przeszedłem (niestety po czymś takim myślami wracasz do nich, czyli w jakiś tam sposób Cię to wypala).
Zawsze wspieram, a przynajmniej staram się wspierać w kazdej decyzji. Chyba że wydaje mi się zupełnie nietrafna, staram się wyrazić swoje zdanie (nawet udało mi się wypersfadować z głowy parę rzeczy)
Chcę być ojcem, sporo kobiet chce dzieci - nie mam z tym problemu. Mogę nawet jutro...
Jestem na serio otwarty na wiele rzeczy:
- Chcesz rzucić wszystko i wyjechać - ok.
- Chcesz zacząć kurs / naukę / realizację siebie, nie masz pieniedzy i potrzebujesz pomocy - ok
- Chcesz się spotkać ze swoimi znajomymi i bardzo chcesz żebym tam był, lub nie był - ok
- Jesteś chora, nie ma się kto Tobą zając przez najbliższe parę miesięcy - ok, będe przy Tobie
Nie ma praktycznie rzeczy, których bym dla drugiej osoby nie był w stanie zrobić. Na początku... potem jest pod górkę, wszystko robi się poważne, ja nadal żywię niesamowite uczucie do tej osoby i BUM, rozstaję się. Wydaje mi się że dla własnej wygody albo cholera wie czego. Boli mnie miesiąc lub dwa i przechodzi. Próbuję to przeanalizować, ale sam nie daję rady i wszystko mi się zapętla w głowie.

Albo się czegoś boisz (co będzie później) albo jakieś twoje potrzeby nie są spełnione w takim związku.
Albo po prostu trafiłeś na takie charaktery, które nie współgrają z twoim?
Nie wiem, brzmisz na fajnego gościa, ale... nadal mam wrażenie, że to takie Disney'owskie wręcz. Jak ktoś inny się wypowie to może więcej ci to pomoże, ja mam wrażenie, że tym wszystkim czegoś brakuje, w twoich słowach czy może w tych opisywanych relacjach.

Ależ się uczepiłaś tego rozumienia bez słów Nie bierz tego zbyt dosłownie.

Ktoś chciał żebym napisał czego wymagam - napisałem. Nigdzie nie mówiłem że to są jakieś sztywne ramy, poza seksem. Nie zdradzam, nie szukam nic na boku. Jest to dla mnie wazna sprawa, nie będe kłamał ani oszukiwał że zupełnie mi to bimba. Też nie jestem przecież idealny, ale jak mi partnerka zwraca uwagę na jakikolwiek temat to staram się to poprawić (o ile ma to sens), nie zmienię koloru oczu ani kształtu nosa Ale chętnie nad sobą pracuję.
Myślę że nie boję się odrzucenia, boję się zaangażowania i chyba nie potrafię do końca wziąć odpowiedzialności za drugą osobę

Dzięki za jakiś odzew, wezmę się za siebie i pójdę do lekarza. Od teraz postawiłem mówić partnerkom jaki jestem i czemu jestem sam, muszę być uczciwy. Ale coś czuję że będzie je to odrzucało. A kolegą na seks na bank nie zostanę. Za szybko się przywiązuję.

Faktycznie zrób coś z sobą i idź na terapię bo problem jest w Tobie a nie tych partnerkach.
Myślisz ,że jak będziesz zmieniał panienki jak rękawiczki i jako "lowelas"zmieścisz się w ramach jakiejś fajnej dziewczyny,? której też może to nie odpowiadać że facet ma duże doświadczenia związkowe i seksualne.
Wymagania masz za duże .Miło jak jest łatwo i przyjemnie. Jakby mi ktoś z góry założył ,że mam uprawiać seks codziennie bo inaczej mnie facet rzuci albo najlepiej podpisać umowę na to to nawet bym na kogoś takiego nie spojrzała. Dziś mi się chce trzy razy a jutro i pojutrze nie koniecznie. Twoja reguła jest absurdalna. Co do porządku fajnie jak ktoś jest poukładany ale zamiast coś zmieniać w sobie to lepiej niech ktoś sprząta za ciebie. Dziwna reguła co do chodzenia bez makijażu i w koszuli a z drugiej strony ktoś ma być elegancki i w sukienkach. To akurat mnie się już wydają naprawdę pierdoły.
Trzymając się sztywnych reguł i zasad nie znajdziesz nikogo a nawet jak znajdziesz to wymyślisz sobie inną wymówkę , w której dziewczyna w Twoje ramy się nie zmieści. Szkoda czasu idź po pomoc bo nie stworzysz nigdy normalnej relacji wręcz pogrążysz się jako kawaler skaczący z kwiatka na kwiatek i taka opinia Ci zostanie.

Standard.

Jesteś narcyzem.

Lekarz nie pomoże.

Dzięki! Też mi się wydaje że nie mam wielkich i wydumanych wymagań. I mój problem lezy gdzie indziej.

Jakoś każda kobieta z którą byłem spełniała te wymagania (raz był problem z seksem, ale to raz). Nie wymagam żeby dziewczyna była cholera wie jak wypindrzona, ale jak wychodzę z nią na miasto czy na imprezę to oczekuję minimum zaangażowania, podkreślenie swojej kobiecości, tyle... Sam raczej ubieram się na sportowo, bo tak czuję się dobrze. Ale jak mnie dziewczyna gdzieś zaprasza to jednak lubię się ogarnąć. Ile jest tu tematów (czytam to forum od dłuższego czasu) że mąż się nie stara, ma w dupie, zapuścił się i w ogóle okropieństwo co się dzieje. Mi się po prostu podoba jak 2 strony dbaja o to, kazdy stara się być w jakiś sposób atrakcyjny dla drugiej osoby, nie puscza bąków (tak, wiem smieszne) specjalnie, czasem się zdarzy i jest kupa smiechu, ale nie robi tego specjalnie itd... (to tylko przykład, proszę tego specjalnie nie analizować ) Lubię też jak jestem sam na sam że dziewczyna czuje się jak mój kompan, nic na siłę. Jak jesteśmy sami, nigdzie nie wychodzimy, albo wychodzimy ale bardziej na "luzie" (czyli bierzemy taksi o 22 bo nas naszło na piwo na mieście) to może nawet załozyć worek foliowy jak dla mnie.

Ile narzekań tu czytałem, że mąż nie chce się kochać... no kurcze ja nie każę jak robotowi raz dziennie zgodnie z umową, serio jestem normalny. Jak się nie ma ochoty, bo ma się cos innego na głowie to ja to rozumiem (chociaż z moich doświadczen wynika że dziewczyny prawie zawsze mają ochotę). Po prostu w normalnych warunkach dwoje ludzi będących w związku moim zdaniem powinni mieć na siebie ochotę cały czas. Ja nie raz w pracy miałem problem usiedzieć, bo smsy mojej dziewczyny powodowały lekkie zamieszanie w głowie
Nie mam kto wie jakich doświadczeń seksualnych... jak mówiłem seks dla mnie tylko w związku i do tej pory byłem z łacznie z 7. kobietami. Moim zdaniem w moim wieku to nie jest jakaś wielka liczba. Nie, nie miałem seksu na boku, jednonocnych wyskoków czy tygodniowych romansów. Ja się za szybko przywiązuję i nie potrafię tak działać (tak wiem, jestem jak baba, ale nic na to nie poradzę).

Nie potrafię się po prostu na tyle zaangażować żeby po dłuższym czasie powiedzieć "ok, jedziemy dalej". Wygodniej mi jest powiedzieć "słuchaj, chyba mam dość" szukam powodu tego wszystkiego. To oczywiste że problem jest ze mną... nie znam nikogo kto miał aż tyle związków, bo wydaje mi się że każdy mój był w miarę poważny. Boję się o swoją reputację, bo koledzy mający 3 dziewczyny na raz... umawiający się tylko na seks mają mniej problemów ode mnie. W sumie racja, bo dziewczyny na seks od razu wiedzą czego oczekiwać. Może właśnie powinienem pójść w tą stronę, przełamać się, sam seks, nie ma przytulania, rano do domu i wszyscy szczęśliwi.

Szczerze mówiąc musiałem sobie sprawdzić co to znaczy "lowelas". Chyba się w to nie wpisuję.
Ja serio nie mam wieeeeeelkich wymagań, nie mam czeklisty i nie odznaczam co mi pasuje, a co nie. Nawet jakby najwspanialsza dziewczyna na świecie powiedziała że będzie ze mną, to bym ją po jakimś czasie zostawił... to jest mój problem. Chcę go rozwiązać. Potrzebowałem trochę gorzkich słów, ale bez przesady...

OK, mogę być trochę niedojrzały emocjonalnie.
Tak jak każdy człowiek mam swój gust i wymagania. Nie mam problemu ze znalezieniem partnerki, po prostu naturalnie udaje mi się je spotykać, od razu przechodzę do rzeczy i mówię ze chciałbym się umówić (nauczyłem się tego z czasem, bardzo długi czas mi po prostu nie wychodziło bo byłem cholernie nieśmiały, na szczęście z wiekiem to przechodzi).
Bardzo chętnie spotkam się z kobietami które jakoś się nie wpisują w moje jak to mówisz ramy, ale chciałbym chociaż trochę inicjatywy z ich strony, nie mogę podchodzić do każdej osoby która Poznam mówiąc ze mi się podoba, bo.... wyjdę na debila.
Nie wskakuje od razu do łóżka, przeważnie chwile mi to zajmuje. Dla mnie seks jest zbyt intymny żeby ot tak sobie pójść do łóżka. OK zdarzylo się... ale jakoś do tego nie dążę.
Serio nie oceniam ludzi po okładce ale przy pierwszym poznaniu... jak mam inaczej ocenić dana osobę. Mogłem nie pisać o tych swoich okropnie wygórowanych wymaganiach

Km,
Znasz się pewnie na kobietach, ale wydaje mi się że jesteś kiepskim ich obserwatorem.
W przeciwnym razie, nie pakowałbyś się w opisane związki.
Moim zdaniem, zarówno cechy których wymagasz od potencjalnych partnerek, jak i cechy które doprowadziły do rozstania w tych trzech przypadkach, są stosunkowo łatwe do wyodrębnienia/rozpoznania u poznawanej dość intensywnie osoby.

Lęk przed zaangażowaniem się w niepasującą do niego osobę.

Pogłębiony przez to, że w jego otoczeniu wszystkie związki są niedobrane lub się rozlatują, a sam się w jednym z nich wychował.
Ale jego głównym motorem działania, takim na codzień -jest potrzeba seksu.
Sam przyznał, że te wymagania w tym temacie są dla niego "nie do przeskoczenia".
Co oczywiście jest zdrowym podejściem, ale w jego przypadku ta potrzeba ( i wygoda, kiedy już ją zaspakaja) + przejmowanie sie opinią otoczenia (że uznają go za babiarza lub/i kogoś "innego"- niestandartowego, niepasującego do grupy) prowadzi do tego, że traktuje wybór partnerki na zasadzie "chybił-trafił" jak w totolotku (i takież ma szanse na "wygraną" w tym temacie).
Zamyka się na sygnały, które zapewne mówią mu raz po raz że "to chyba nie to", lub nie inicjuje sytuacji, rozmów, które mogłyby mu naświetlić lepiej sytuacje i pozwolić zdecydować. Nie można na starcie rozmawiać o seksie, przyszłości, planach, swoim charakterze (o wadach i wymaganiach też) itp. żeby zawczasu uniknąć pomyłki i ewentualnie iść każdy w swoją stronę ?

Ale nie- na początku MA BYĆ 'fajnie", trzeba za wszelka cenę unikać zgrzytów- sfinalizować związek, a potem sie zobaczy- a nuż sie uda i to będzie właśnie ONA. Można i tak.

Nie widzę u ciebie jakiegokolwiek zaangażowania uczuciowego.