Poligamia w związku. - Netkobiety.pl

Podstawową kwestią jest chyba jednak to czy Ty się zgadzasz na taki układ...  Tzn. na bycie kochanka po prostu...

Ciekawa teoria. Jakieś badania na ten temat są?

Dziękuję za komentarze.
Jestem zdecydowanie seryjną monogamistką. Miałam mnóstwo związków, rozpadały się z różnych powodów. Nie jestem aniołkiem. Może i z ciekawości pobyłabym w takim związku, zobaczyła jak to jest. Ale... mam 30 lat, w przyszłości chciałabym mieć dziecko. No przecież w takim układzie, posiadanie dzieci to jakaś patologia. Tatuś dziś nie przyjdzie na noc bo poszedł do klubu dla swingersów, dymać inne panie...

Wybór należy do Ciebie. Każdy ma jakąś swoją receptę na szczęśliwe życie i Ty musisz wybrać taką dla siebie. Choć z tego co piszesz taki model związku nie odpowiada Ci, więc niebezpieczne będzie pchanie się w to dalej i angażowanie, bo model się nie zmieni. Może się zmienić
Twoje zaangażowanie, Twoje uczucia, a to przyniesie tylko niepotrzebne cierpienie. Dokonaj wyboru, ale nie zamykaj oczu na jego konsekwencje.

Powiem nawet więcej, zachowania inne są zachowaniami dewiacyjnymi, patologią. Skoro jakieś normy powstają, to nie dlatego, że ktoś sobie nagle wpadł na pomysł, że takie normy ustali, a dlatego, że przeprowadzono szereg badań, obserwacji, wywiadów itp. Badań konkretnych nie wskażę, bo jest ich bardzo wiele, jest to wypracowywany na przestrzeni wielu lat przez wielu różnych psychologów wniosek. Jesteś psychologiem? Jeśli nie, to zachęcam do zdobywania wiedzy dotyczącej psychologii rodziny. Warto.

_v_ - nigdy nie twierdziłam, że wszyscy muszą mieć takie same poglądy, więc tutaj się zgadzamy. Umiejętność szanowania drugiego człowieka bez względu na wyznawane zasady również jest wysoce cenioną zaletą. Należy jednak umieć oddzielić dwie rzeczy. Jest różnica między szacunkiem do drugiego człowieka, a stwierdzeniem faktu. Nie rozumiem po co wtrącasz kwestię poglądów, skoro pisałam o książkowym fakcie, udowodnionym i przebadanym na wiele sposobów. Poligamia JEST dewiacją. Przykładowo : Ktoś może mieć pogląd taki, że np. w zoofili nie ma nic złego, no niech sobie kocha tego swojego pudla. Nie zmienia to jednak tego, że z punktu widzenia psychologii jest to zachowanie nienormalne. Nie będę się już więcej rozwodzić na ten temat, bo to nie ma sensu. Wracam do tematu i radzę Ci zrobić to samo.

Hmm, w takim razie to nie wróży zbyt dobrze na związek z tym panem. Zastanów się, czy możesz zacisnąć zęby i zaakceptować inne kobiety aby móc być z tym mężczyzną. Z tego co piszesz, to raczej sama byś nie wchodziła w ''dodatkowe'' związki, że tak to nazwę. Dobrze, że poruszyłaś kwestię pojawienia się dziecka, tutaj mógł by być już problem, nie tylko z powodu prawdopodobnego braku ojca w różnych sytuacjach, ale też kwestia wzorca. Dzieci, zwłaszcza małe chłoną jak gąbka. Często przyzwyczajenia czy pewne poglądy, części składowe osobowości wynosi się z domu.

Autorko, a może zrób sobie takie porównanie - tego, co jest dla Ciebie ważniejsze, na co możesz poczekać, bez czego nie wyobrażasz sobie życia. Np. założysz (nie musi tak być, to tylko taki przykład ), że jesteś w stanie znaleźć innego partnera, przy którym również będziesz się dobrze czuła i z którym dogadasz się w łóżku, ale do tego będzie miał takie samo a przynajmniej podobne podejście do związków Możesz też pójść w drugą stronę, ale czy warto się poświęcać?

To oczywiście jak napisała Klio Twój wybór, my za Ciebie go nie podejmiemy. Po prostu trzeba zdecydować jakie masz priorytety, jednak sama osobiście nie poświęcałabym się tak dla faceta. Tego kwiatu jest pół światu, jesteś młoda Całe życie przed Tobą, czy warto więc poświęcać się dla osoby, która spełnia tylko część naszych wymagań? Po tym co o nim napisałaś to raczej trudno powiedzieć, że jest stały w uczuciach, i tu jest też większe ryzyko, że zakocha się w którejś z kochanek i Ciebie zostawi

Tifa, skoro tych dowodów jest tak wiele to podaj JEDEN konkretny przyklad gdzie to zostalo udowodnione.

Autorko - poligamia to małżeństwo z kilkoma kobietami a nie pieprzenie nieznajomych kobiet w klubach 

W takich ukladach, jak pokazuja niektore kultury, mozna miec szczesliwa rodzine, ale raczej nie z tym panem

Niby młoda a jednak już nie. W styczniu 30tka, zmieniłam się. Nie mam już takiego powodzenia. Widzę ile jest pięknych młodych dziewcząt, choć sama uważam się za osobę dość atrakcyjną.
Pamiętam, że tamtej nocy przy winie, wyróżnił trzy kategorie kobiety; zajebiste laski, średnie i pasztety. Zapytałam czzy jestem ta średnia, odpowiedział, że tak, ale mu się podobam. Ja mu na to, że on też jest średni. Ale zrobiło mi się jakoś przykro. Może chciał mi pokazać, że z łaski mogę być trzecią czy dziewiąta.
Wyjechał do swojego miasta ale wciąż pisze. Poobserwuję go jakiś czas, może jeszcze się spotkamy. Ale wiem, że dla swojego dobra i stabilności psychicznej będę musiała definitywnie to uciąć, bez tłumaczenia. I wrócić do swojego życia.

Ten facet to jest jakiś kretyn..... nawet gdybyś w jego odczuciu była średnia, to nie powinien tego mówić na randce, burak.
a te młode..... każda kobieta ma jakąś grupę odbiorców, inną 20 letnie laski inną 30 letnia kobieta, czekaj tylko na swojego odbiorcę

Poruszyłam temat podejścia do związków, a nie rodzaju związków występujących u ludzi. Można być z natury monogamistą, a tkwić w poligamii, i na odwrót, chodziło mi jednak ściśle o to podejście i pewne docelowe potrzeby. Oczywiście, że nie są chorzy psychicznie, nie trzeba być chorym psychicznie by mieć zaburzenie czy wykazywać zachowania dewiacyjne. To bardziej skomplikowane.
Oznaka choroby psychicznej =/= oznaka braku  zdrowia psychicznego. To są DWIE RÓŻNE RZECZY. Brak zdrowia psychicznego może oznaczać zaburzenie, dewiację itp, nie a od razu chorobę psychiczną. Nie wszystko jest czarno-białe.

Nie jestem ''wielkim'' psychologiem, jednak pewne pojęcie na ten temat mam, nie uczyliby nas tego już na studiach magisterskich, gdyby były to wyssane z palca bzdury.
Wskazanie jednego z wielu badań nie da Ci pełnego obrazu sytuacji, ale mogę za to odesłać do profesor Bogusławy Lachowskiej Ona wytłumaczy Ci to lepiej
Więcej niż 2 rodziców to zachwianie podsystemu.

Facet, który sprowadza kobiety do 3 kategorii... Coraz bardziej widzę ciemność.
Bo musisz autorko wypracować sobie priorytety. Czego tak naprawdę pragniesz najbardziej? Stabilnej, szczęśliwej rodziny czy świetnego seksu i zabawy? A może chcesz mieć i jedno i drugie? Jeśli tak, to zdecydowanie nie z tym panem.

To nie praca magisterska, ani też seminarium, a forum dyskusyjne. Nie mam obowiązku podawania bibliografii, jeśli interesuje Cię jakieś zagadnienie, to je sprawdź i po problemie.

Być może nie zostały jeszcze przeprowadzone badania mające charakter ściśle eksperymentalny, gdy ja się tego uczyłam a miałam to na 2 roku studiów, wiem za to na pewno, że przeprowadzano o charakterze obserwacji np. laboratoryjnej czy też wywiadów, ustrukturalizowanych i swobodnych, więc jakiś obraz ogólny jednak to daje.

Nie powinnaś pytać.
Czemu Ty powiedziałaś Mu, że jest średni?

A po za tym po co Ci facet, który daje Ci do zrozumienia, że prawdopodobnie będzie Cię zdradzał, chyba, że mówiąc to sprawdzał Cię.

O cały szereg, bo to znana technika wodolejstwa: użyć jak najbardziej napuszonych słów, żeby zrobić wrażenie, że coś może się za nimi kryć, a w rzeczywistości to pustosłowie.
Jeżeli badania są, podobno je widziałaś i czytałaś, powołujesz się na nie, to nie powinno być problemu z ich wskazaniem. A jednak jest, bo badań niet.

Jak Head and shoulders

Powiedziałam mu tak, bo też jest średni choć ciało ma adonisa. Średni bo zachowuje się jak burak, i spadł z fajnego do średniaka, jak nie niżej
A on psychologie podobno studiował XD Ale magistra nie obronił. Jakoś mnie to nie dziwi...
Aha powiedział, że wszyscy są poligamistami, tylko dlatego, że mają kompleksy nie potrafią wejść w takie otwarte związki.
Ja bym chciała normalnego gacha, nie dlatego, że mam jakieś kompleksy, tylko nie umiałabym stworzyć intymnej psychicznej więzi, gdyby ktoś walił mnie równocześnie w rogi a przekonywał mnie o swoim uczuciu.

Ponieważ powiedział Ci, że jesteś średnia, prawda?

Niepotrzebnie się Go zapytałaś o to.

Normalny gach?

A od kiedy to, jak ktoś chce mieć normalnego faceta ma kompleksy?

Jeżeli wiesz, że przeszkadzałaby Ci taka relacja bo związkiem chyba nie można tego nazwać, to po co Ci to?
Przecież Ty wiesz, że nie będziesz chciała takiej relacji, więc nie rozumiem po co ten temat.
Może chcesz się przekonać, że ludzie w takich relacjach żyją?

Czemu myślałam przez chwilę poważniej o takiej relacji? Bo od miesiąca dostaję od niego uwagę. Wypisuje do mnie. W weekend też był dla mnie i gdy wyjechał wypisywał jakim świetnym towarzystwem dla niego byłam. I czasami w głowie się zakręci na coś takiego jak się jest już jakiś czas samej.

"Chcesz się pobzykac bez zobowiązań - to z kimś kto ma więcej klasy" - o to to pannapanna, lubię się pobawić, również wtedy gdy jestem singlem. Nie muszę z kimś kto jest zwyczajnie chamski i niemiły. Kto musi pompować swoje ego takimi kruchymi psychicznie laskami jak ja. Jestem osobą wykształconą, posiadam własną firmę, mam wiele pasji i ciekawych znajomych. Uwielbiam czytać książki. Mam fajny charakter i niebanalną urodę. Kurdę! Nie będzie mi taki gnojek stawać na piętę!

"ale w byle jakiej relacji tak samo jesteś samotna a jeszcze masz dodatkowo jazdy emocjonalne i końcem końców cierpisz podwójnie." - dokładnie tak! Przybijam Ci piątkę! Dziękuję pannapanna

Tifa, słusznie zauważyłaś, że również potrafię manipulować, ale nie po to by zrobić krzywdę, a tylko po to by dowiedzieć się jaki kręgosłup moralny ma zainteresowany. Ostatnio jednego pociągnęłam za język - coś zaczął się przechwalać, że w łóżku to on cuda robi. Zaczęłam drążyć. Udawałam, że jestem taka wyzwolona i tolerancyjna. Zaczął mi wysyłać zdjęcia swoich kochanek w jednoznaczynych pozach. Na końcu napisałam mu, że jest dla mnie malutki bo traktuje te kobiety jak zwierzęta i może zapomnieć o randce. Ależ był zaskoczony i skołowany. Zaczął się tłumaczyć. Śmieszne.
Wiesz ja chciałabym wierzyć, że jest tak jak mówisz... z tymi badaniami i tymi zaburzeniami. Jednak niestety, to raczej utopia...

W naturze żaden inny gatunek poza człowiekiem nie rozwinął np. nauki, sztuki, technologii, żaden inny nie eksploruje Kosmosu. To, że pewne zjawiska ze świata ludzi nie mają analogii w świecie zwierząt chyba nie oznacza jeszcze, że to coś nienaturalnego i nienormalnego?

Wybacz, ale jesteś bardzo zapiekła. Wkurza Cię, kiedy ktoś nazywa poligamię aberracją, ale sama o monogamii wypowiadasz się właściwie w bardzo podobny sposób. "Otwórz oczy i zobacz, że na świecie dzieją się naprawdę różne rzeczy". Mówi się, że instynkt przetrwania jest najsilniejszy, a są ludzie, którzy potrafią oddać za innych życie, są matki, które nie mają instynktu macierzyńskiego i nie kochają swoich dzieci, są ludzie aseksualni, są i tacy, którzy wybierają życie w czystości i w nim rzeczywiście trwają. Wymagasz od innych tolerancji, ale sama swoje poglądy traktujesz jak prawdę objawioną i na ludzi, którzy myślą inaczej patrzysz z góry (bo nie dorośli jeszcze do prawdziwych, dojrzałych związków z kilkoma osobami (takie sprawiasz wrażenie). No ale w sumie tak wiele osób uważa, że wie najlepiej (również to, czego pragną i potrzebują inni), że taka postawa przestaje mnie już dziwić...

Ja nie mogę, Tifa. <haha> Jest mnóstwo kultur, w których to monogamia jest "patologią". Jeśli odnosisz się do systemu, to system rodzinny nie zadziała wtedy, gdy osoby w nim będące się nie dogadują, niezależnie od tego ile osób w tym systemie jest, dwie czy trzy (czy więcej), i ile osób w tym systemie pełni te same role. Nigdzie nie znajdziesz dowodów na to że system "kobieta" + "mężczyzna" to gwarant stabilności systemu, tak samo jak nie przekonasz nikogo bez dowodów, że system K + K + M nie może być systemem stabilnym.

Oglądałam jakiś czas temu dokument o poliandrii w Tybiecie (chyba w Tybecie, może inny azjatycki kraj), serdecznie polecam.

Monogamia jest uwarunkowana tylko i wyłącznie kulturowo, więc nie ma mowy o patologii.

Kompletnie z innej beczki - znam parę, która żyje w związku poligamicznym. Ale nie wygląda to w ten sposób, że jak ktoś ma ochotę, to idzie sobie na panienki. Uwielbiam ich związek bardziej niż inne, bo bardziej niż znane mi pary monogamiczne rozmawiają o swoich granicach, o rzeczach dozwolonych i niedozwolonych, rozmawiają o uczuciach i o perspektywach, i biorą pod uwagę jak ich dzieci mogą to odbierać, wiedzą jak o tym mówić. Ich poligamia wynika z poliamorii, czyli możliwości kochania więcej niż tylko jedną osobę w sposób romantyczny. Wszystko dzieje się za zgodą i wiedzą współmałżonka_i, ale nie dlatego że ktoś idzie na "seks" tylko dlatego, że ktoś komuś się podoba i ma ochotę poznać bliżej kolejną osobę. Dla mnie to jest piękne, że można tak bardzo kogoś kochać i czuć się tak bezpiecznym, że można pozwolić tej osobie na inny związek, mając totalną pewność co do stałości uczuć tej osoby, wiedzieć, że on/ona mnie nie zostawi. Więc facet ma żonę i czasem ma dziewczyny, a ta babka ma męża, i czasem ma chłopaków. I nie jest to dla nich sposób na "urozmaicenie" sobie życia, ale po prostu potrafią sobie zaufać.
Związki poliamoryczne są świetnie. Tutaj to już naprawdę trzeba ze sobą o wszystkim rozmawiać, bo inaczej się sypnie.

Czytałam taką książkę, The Threesome Handbook: A Practical Guide to SLEEPING WITH THREE, Vicki Vantoch. Też polecam

Ale racja  - tylko jeśli Ty masz w sobie takie pozwolenie na ten związek, to może zadziałać.

Monoceros, jeśli widzisz w pozytywnych barwach związek Twoich znajomych, również rozglądasz się za takim związkiem?

Przypomniało mi się jak wyjął swój ulubiony cytat, spisany na kartce. Mniej więcej napisane było, że mężczyzna potrzebuje kochającej kobiety, która weźmie go za łeb, swoją miłością będzie go chroniła przed jego naturą, by był przy niej, ale będzie to na próżno.

Monoceros - Oczywiście, że to nie jest gwarant stabilności systemu, nigdy nie twierdziłam inaczej. Chodziło mi bardziej o sytuację, w której pojawia się kilka podsystemów, a nie tylko jeden. Autorka pisała na temat chęci założenia rodziny, posiadania dzieci i do tego się właśnie odniosłam. Dziecko żyjące w podsystemie, gdzie rodziców jest trzech BĘDZIE skołowane, żeby nie wiem jak bardzo te trzy osoby się dogadywały. Dziecku potrzebna jest matka i ojciec, a nie dwie matki i ojciec, albo dwóch ojców i matka. Musi wyraźnie widzieć, kto jest jego rodzicem. Ale to już materiał na osobny temat.

Wiesz, patrząc jak często wygląda poligamia/poliamoria w innych kulturach, tylko utwierdzam się w przekonaniu, że jest to patologiczne.

Cóż, odstawiając na bok psychologię i inne takie to przypadek, jaki opisałaś we mnie osobiście budzi obrzydzenie. Oczywiście nie potępiam takich osób, każdy żyje według własnych zasad, ale dla mnie mimo wszystko jest to patologia. Już nawet nie chodzi o dzielenie się kimś ukochanym z kimś innym (to też brzydko brzmi, bo ludzie to niczyja własność, dlatego nie przemawia do mnie akurat ten argument), ale o to, że można mieć uczucia do kilku osób jednocześnie, ale zawsze to jedna osoba będzie tą najważniejszą. Nie bez powodu w takich sytuacjach zakłada się rodzinę np. z tym konkretnym facetem. Wierzę w to, że można kochać  kilka osób jednocześnie ( choć ja nie umiem, i nie chcę umieć - nie czuję się z tego powodu mniej dojrzała jak już ktoś wcześniej sugerował ), ale nigdy nie uwierzę, że można kochać kilka cóosób tak samo mocno. Po prostu nie. Zawsze kogoś kocha się bardziej. Ponadto, jeśli kogoś kochasz, to on Ci wystarczy do szczęścia, nie musisz się zadowalać na boku. Mogę sobie lubić czekoladę i słodką mambę, ale koniec końców mamba zawsze będzie dla mnie numerem 1
Takie jest moje zdanie w tym temacie. I ogólnie bardzo mi się nie podoba, gdy wiążą się ze sobą ludzie(zwłaszcza pod naciskami, manipulacjami czy perswazją), którzy w tych kwestiach mają inne podejście, prowadzi to tylko do nieszczęść.

Cóż, na pewno nie przeczytam bo mnie to zwyczajnie nie kręci

Autorko, to czy ktoś ma predyspozycje do życia w takim dziwnym związku o niczym jeszcze nie świadczy a już na pewno nie determinuje jego siły psychicznej. Sama należę do hardcorów, mam bardzo silny charakter, jestem odporna psychicznie. Ale nie umiem i nie chcę żyć w takim układzie. Nie z braku zaufania, nie z braku siły. Nie chcę dlatego, że jeśli kogoś kocham, to kocham całkowicie. I nie potrzebuję nikogo więcej, by czuć się szczęśliwa. Po prostu.
Nie wmawiaj sobie, że twoja monogamiczność jest czymś złym, albo słabym bo tylko zrobisz sobie krzywdę.

Ludmiła. Odstaw to wino
Teraz.

A powinnaś. Po alkoholu ludziom różne rzeczy przychodzą do głowy, nie koniecznie zbyt mądre
Wiesz, co teraz zrobisz?

Dużą cenę płacę za świetny seks. Na prawdę było dobrze. I chemia od początku spotkania. Chciałam to mam. Teraz muszę się mierzyć z negatywnymi uczuciami które przeze mnie przepływają.

przyłączam się do apelu, żeby autorka poszła spać...

pić wolno, nie wolno tylko już nic do niego pisać, proszęęęęęęę...

No kij tam, ja śrdenia, on średni ale sekeks byl spoko. Ale juz nic nie pisze. Ide spac. Dobranoc i co zlego to nie ja.

Jednym słowem zaprzeczasz temu, że ludzie są różni i mają różne potrzeby i jeśli nie chcą żyć w poligamii to są więźniami opresyjnej kultury i oszukują samych siebie, że są w szczęśliwych monogamicznych związkach?

Czyli jednym słowem: nadinterpretujesz. Chcesz przedstawić swój pogląd na to co jest, bądź nie jest kształtowane kulturowo? Możesz to zrobić bez zniekształcania słów kogoś innego. W prosty sposób, bez nadinterpretacji.