Kto bardziej winny kochanka czy zdradzający mąż - Netkobiety.pl

Kwintesencja problemu

Z Twojej wypowiedzi zrozumiałam: Ludzie, którzy wydawali Żydów, pilnowali, zaganiali do pociągów, itd przyczynili się do zła, niezależnie od tego w jaki sposób ich usprawiedliwiamy. Idąc tą ścieżką dalej uważasz, że stwierdzenia w obronie kochanek są usprawiedliwieniami. Jeśli są usprawiedliwieniami, to i wina jest, więc przyczyniły się do zła. Czy może jednak czegoś nie zrozumiałam?
Otóż ja uważam, że kochanka w większości przypadków nie ma żadnego wpływu na to czy mąż zdradzi czy nie zdradzi. To we wnętrzu męża rodzi się zgoda na zdradzenie żony, kochanka jest tylko narzędziem tej zdrady. Nie ma tutaj miejsca na rozkminy jej udziału w zdradzie, ona ma wpływ tylko na to, że zdradzi akurat z nią, a nie z inną. Serio faceci nie są tak durni, bezmyślni i sterowalni, żeby byle jaka kobita namówiła ich do dokonania zdrady. Również wyeliminowanie "tych drugich", bo jak się chłop uprze to sobie kupi lalę i ją będzie dymał. Co wtedy powiecie? Że to wina lali, bo istnieje i jakby nie istniała to by bidulek nie musiał się na niej wyżywać?
Miałam kiedyś koleżankę, która sobie upodobała związki na lewo, z żonatymi. Miałam, ponieważ nie dałam rady psychicznie unieść całego tego zjawiska. Kochanka kochance nie równa, ale idę o zakład, że mnóstwo tych sytuacji wygląda identycznie. Starszy facet, milion historii jaki to on bidulek i żona jaka wredna, bajeczki jak to rozwód weźmie, niech tylko dzieci skończą 18 lat, a to króciutko przecież bo tylko dwa latka. Któraś z kolei kochanka, nie pierwsza, bo PAN się musi spełnić poza domem, w domu nie ma możliwości, żona oziębła, nieczuła, okropna. Mężuś wraca do domu, bo tak naprawdę nie chce odejść z jemu tylko znanych powodów, a po jakimś czasie dzieciaki za tatusiem gonią, żeby czasem się mamusia nie dowiedziała, że on z inną sobie we własnym domu folgował. Jak się wyda, to się żona z kochanką szarpie i wyzywa, a mężuś jak pączek w maśle już sobie kolejnej mądrej inaczej szuka.
Tak macie rację, kochanka nie postępuje dobrze, warto jednak szukać źródła problemu a nie jego konsekwencji.
Sorry, ale już mi się ulało. Naiwność zawsze rządziła kobietami i się obawiam, że nigdy nie przestanie. Jak nie naiwna żona, to naiwna kochanka i koło się zatacza i tak w koło tych PANÓW sobie gonią póki siły mają.

Fakt, byłam maniaczką i niewiele mi przeszkadzało. Ale czy Ty jesteś pewna, że każda odmowa kobiet jest uzasadniona i zasługuje na zrozumienie?   To nie jest kwestia płci ogólnie, na zaspokojenie potrzeb zasługują oboje partnerzy, ale na forum jest dużo cackania się ze sobą na okoliczność ciąży, było niebylo,  naturalnego procesu życiowego.
Tak, to ja zdradziłam, nie ukrywałam tego,  na forum jest wiele o tym postów. Nigdy nie wymigiwalam się od wielkiej winy. I chyba tego mi tu brakło i to razi. Choćby wspomnienia o tym, że nikt z nas nie jest taki zajebisty, każdy ma swoje za uszami, oczywiście jedni mniej, inni więcej. Ale doskonały nie jest nikt. Tak jak nasz realny świat, w którym zdrada jest częstym przypadkiem i już mnie na pewno nie zaskakuje. Chciałoby się, żeby wszystko było prosto i z zachowaniem zasad, ale tak się po prostu rzadko dzieje. Nie usprawiedliwiam tu nikogo, ale faktycznie nie mieszam raczej do głównego wątku tych, którzy są drugoplanowymi, z przypadku trafionymi postaciami. Główny dramat rozgrywa się między mężem i żoną. Wiem jak to jest być zaniedbaną emocjonalnie i fizycznie, ale nigdy nie twierdziłam, że w porządku jest zdradzić,  a nie odejść. Wręcz przeciwnie. Tyle że zdrada jest dużo łatwiejsza. I potwierdzam, że kochanek to czysty przypadek. Z zaangażowaniem emocjonalnym, ale w sumie jak nie on, to inny. I co, mój mąż miał go winić czy nawet obić mordę?  Miał chęć,  ale na drodze miał mnie. Jeśli ktoś miał być obwiniony czy bity to ja. Dlatego mój pogląd na kochanki zawsze taki będzie. Ta osoba to dzieło przypadku, bez obowiązku wobec zdradzonego. Jeśli ktoś woli dzielić tę winę, jego sprawa. Dla mnie ona jest bezsprzeczna i niepodzielna.

Zgadzam się z tym, co powyżej napisałaś, że za kryzysy w związku odpowiadają obie strony. Też myślę, że zdrada to konsekwencja niewiedzy i niezrozumienia potrzeb partnera przez jedną ze stron i pójście na łatwiznę przez drugą. Też twierdzę, że kochanki to przypadkowe ofiary, tyle że mniej wrażliwe niż przeciętny człowiek.

Nie zgodzę się ze stwierdzeniem "mniej wrażliwe niż przeciętny człowiek"
Poprostu naiwne i wierzące w miłośc faceta, który niby kocha ale  wygodnie mu tak zyć.
Większość się niestety zakochuje, a za miłość nieszczęśliwą   i tak się zapłaci.

Kochanki są różne  - to fakt.
masz racje.
Ja musiałam błagać zeby dał mi odejść.
Kochałam, ale nie chciałam już tak dłużej żyć. dałam mu wybór.
Wybrał- żonę.
Ale mimo to  nie za bardzo chciał dać mi odejść.
Nie powiedziałam jej nic.
Odeszłam... zerwałam kontakt ja.
Przeszłam depresje, załamanie . Nadal się leczę. Myślę , że dostałam za swoje.

Zgadzam sie - nie mozemu uogolniac.

Niemniej jednak, "nasza" kochanka doskonale wiedziala, w co sie pakuje. Ze facet jest zonaty - mimo to pchala sie w to. Wiedziala, ze mamy malutkie dziecko - sama sie do tego przyznala - zagladala na moj profil na FB. Wiedziala, ze moj pan maz nie zostawi mnie dla niej, ale mimo wszystko napierala. Nawet jak przestali sie spotykac przysylala mu zdjecia.

Ja nie rozgrzeszam swojego meza mowiac ze to wina kochanki. To co zrobil to ostatnie skur...ynstwo.

Ale uwazam, ze kochanki sa wspolwinne. Niby godza sie na czysty uklad I byciem boczniakiem, a potem napieraja.

Trzeba sie zdecydowac - albo chcesz byc zona - I szukasz kogos niezameznego; albo kochanka - I wtedy znaj swoje miejsce. Nie mozna byc po srodku.

Laduja sie komus w zycie a potem placza ze takie biedne.. porzucone a ich gorace uczucia wzgardzone... no please...

A ja moim eks-mężem wyłącznie gardzę... i jasne jest to, że uznaję go za winnego zdrady. W 100%. Pisałam już o tym na tym wątku, ale wypowiadające się tu obrończynie kochanek (same dziwnym trafem będące boczniarami) jakoś dziwnie mają kłopot z doczytaniem tych fragmentów. Nic go nie usprawiedliwia. Jest dla mnie zerem. Na szczęście jest już mi teraz na tyle obojętny, że to co zrobił nie wywołuje już we mnie emocji. Pamiętam - bo nie mam przecież Alzheimera Ale już mnie to mało rusza. O tak, było ciężko - i jest ciężko każdej zdradzonej kobiecie. Ale to mija!

Weźcie pod uwagę, że facet "przygotowuje się" do zdrady - myśli o tym, rozważa konsekwencje, świadomie się na nią decyduje. Ma na to baaaardzo dużo czasu. Kobieta przeżywa szok. Spada to na nią jak lawina.
Ale paradoks jest taki - że ona sobie z tym za jakiś czas świetnie radzi - wstaje, otrzepuje się i idzie dalej, silniejsza niż kiedykolwiek przedtem.
A misio i jego dziewoja? hmmmm... Nie wiem, w czym miałaby tkwić ich siła? Nawet jeśli są razem. Ich związek dalej oparty jest na oszustwie, nielojalności i kłamstwie. Braku zaufania i podejrzeniach.

Co do winy żon - hihihi - no tak, taki argument też oczywiście musiał tu paść
Ale kto bronił biednemu misiowi się rozstać? jeśli mu tak źle było, to zawsze mógł... i tyle w temacie.

Do wszystkich zdradzonych kobiet chciałam jeszcze tylko napisać, że poradzicie sobie. I przekonacie się, że Wasze życie będzie bogatsze, bardziej kolorowe, lepsze. Bo się zmienicie - nie będziecie zresztą miały wyjścia . Z tych miłych, potulnych, piorących, sprzątających i gotujących "żonek" zmienicie się w świadome siebie Kobiety. Szukajcie własnej ścieżki samorozwoju. Róbcie to, co DLA WAS dobre.

Ja w zasadzie mogę podziękować kochance mojego męża. Ona ma go teraz Ja jestem wolna
Tylko jeden z aspektów tej wolności - on jest już coraz starszym dziadem... i będzie się starzał... A ona, 10 lat młodsza, będzie go opierać, podcierać i pielęgnować. Ja go miałam, gdy był w pełni sił (pod każdym względem hihihihi... a i "ta" dziedzina już pod koniec szwankowała). Ot, taka moja mała satysfakcja.
Co nie znaczy, że zmienię zdanie - nie - ona na zawsze zostanie dla mnie dziwką - weszła bez najmniejszych oporów na trzecią do mojej rodziny. Przez 5 miesięcy mój eks wracał do mnie do domu, spał ze mną, żarł to co gotowałam, bawił się z dziećmi. Ja o niej nie wiedziałam, ona o mnie owszem. I jej NAPRAWDĘ to nie przeszkadzało?? Baaardzo trudno mi w coś takiego uwierzyć.
Sądzę, że jej desperacja by upolować faceta była silniejsza. Zwalczyła więc nawet odruch wymiotny i zniosła wszystko.... jak mam dla takiej osoby mieć teraz jakiekolwiek uczucia poza obrzydzeniem... żałosne...

Co do słownictwa. Uważam te "osoby" za skrajnie niemoralne, puszczające się boczniary i tak będę je nazywać.

Kiedyś tego nie robiłam, ale to się zmieniło
"Kiedyś byłam aniołem, ale gdy podcięto mi skrzydła przesiadłam się na miotłę - wszak zawsze wymagano ode mnie elastyczności" hehehehe

No, Zorija, juz tak  nam tu nie  dodawaj   ja  jeszcze (nie wykluczam ) boczniara nie bylam, przykro mi, ze  sie wylamuje z Twojej prostej  i nieskomplikowanej wizji ::)  Ale Tobie zycze spokoju ducha, bo pomimo tego, co piszesz, ze jestes tej kochance taka wdzieczna,  to  z Twoich postow  raczej mozna odniesc wrazenie, ze utopilabys ja i wszystkie  inne w lyzce wody

Tak właśnie zrobiłam.
Czy kochanka jest winna rozpadu mojego małżeństwa - tak bo jak sam mój były maż frajer stwierdził - "ona mnie uwiodła", czy jest niemoralna - nie wiem i gówno mnie to obchodzi
Rozwiodłam się z moim mężem bo mnie zdradził z kochanką
Co do tego ma kochanka a no tylko to, że konsekwencje mojego rozwodu ponoszą obydwoje..
Były maż bo wszyscy wiedzą, że jest dupcinglem i alimenciarzem, który rozpaczliwie próbuje wrócić do swojej byłej już żony..
I kochanka, która
- została na lodzie
- wszyscy w ich środowisku wiedza, że była przyczyną naszego rozwodu..
- rozpaczliwie próbuje ukryć fakt, że w ogóle miała cos wspólnego z moim byłym
- która w końcu nie wie, kto i kiedy powie jej mężowi jaki jest frajerem..

Tak to jest, że jak odkryje się kołderkę zdrady i ukażą się gołe dupy zdradzaczy, to przychodzi refleksja i nagle nudna żona jest najcudowniejsza istotą na ziemi, a kochanka ta złą, która wykorzystała słabość dupka męża

Winni są oboje i oboje powinni ponosić tego konsekwencje..
Amen

-v- rozumiałam Twoje wcześniejsze wypowiedzi, bo sama mam złe odczucia na temat kobiet, które nie mogą się obejść bez męskich portek, tego jednego jedynego fiuta, który jak odchodzi to świat im się wali, a one latami pogrążone są w rozpaczy...
no bo bez pana ani rusz... jak żyć??

to mnie też osłabia

ale tym razem, sądzę że nadinterpretujesz
ja też nie tęsknię i nie mam nic do moich byłych partnerów - a po rozstaniu miałam ich już trzech...
weź tylko pod uwagę, że to trochę co innego, niż człowiek, dla którego rodzisz dzieci - wiadomo, poświęcasz figurę, karierę i wiele innego.... człowiek, w którego wierzyłaś, z którym planowaliście (razem!) przyszłość... że to dotyczy nie tylko Ciebie, ale dzieciaków, które już zawsze będą "z rozbitej rodziny"

stąd bierze się poczucie, że to gnojek - i ono nigdy nie zniknie, nawet pomimo emocjonalnej obojętności, która w końcu, wcześniej czy później nadchodzi
rozumiesz to? to jest zupełnie inna historia, od historii z "partnerami" z którymi się kiedyś tam było...

ale nie, nie ma w tym żywych emocji - są tylko wspomnienia, więc nie martw się nic Ci nie grozi

poza tym, -v- wiesz, że kreujesz się tutaj na kogoś lepszego - osobę, po której "spłynęło"... nie ucierpiała jej samoocena... nic ją to nie ruszyło...

a innym każesz to "przepracowywać"

osądzasz w ten sposób te inne, a sama siebie wywyższasz - nie rób tego; ja Ci wierzę, że to tak po Tobie spływa, ale nie każdemu... i nie musi... i nie ma w tym ani nic dziwnego, ani nienormalnego; jesteśmy ludźmi i czujemy - każdy odrobinę inaczej

Rutyna i niedopasowanie mogą być powodem problemów w związku, zdrada jest wyborem zdradzającego i osoby, z którą on ma romans.

Uważam, że są pewne zasady moralne, które powinny obowiązywać każdego bez wyjątku.

nie splynelo po mnie
to bylo przykre przeżycie

z przedostatnim i ostatnim partnerem
z przedostatnim nawet gorsze,bo wtedy bylam kkzb - w duzej mierze- i w głębi duszy uwazalam, ze za moje poświęcenie powinnam otrzymuwac to samo.

w ostatnim zwiazku zmienilam swoje podejscie. i zdrada owszem byla przykroscia, ale nie zburzyla mojego swiata.

od kilku dni juz szukam.czasu, zeby napisac obszernego posta w tym temacie - jak ja to widze, ale chwilowo mam za dużo zajęć.
ale na pewno odniose sie do tego co piszesz, Zorija

Nie widzę różnicy, każdy (bez względu na płeć) wchodzący na trzeciego w cudzy związek, jest tak samo pozbawionym moralności i skrupułów egoistą.
Ty twierdzisz, że skrupuły miałaś...i co z tego, skoro ciągnęłaś romans przez 6 lat! i decyzję o rozstaniu podjęłaś, nie z powodu troski o dzieci kochanka (bo o żonie nie wspomnę), tylko z powodu zdrowego rozsądku, który udało Ci się wykrzesać, a przede wszystkim w trosce o siebie.
Także w trosce o siebie, własne doznania i jakby nie było korzyści,  dążyłaś do stałego związku z nim, kosztem jego rodziny.
Zdradzeni mężowie także nienawidzą kochanków swoich żon i niejednokrotnie spuszczają im łomot (to taki odpowiednik damskich wyzwisk).
Jest jednak różnica pomiędzy "boczniakiem" rodzaju żeńskiego i męskiego. W pierwszym przypadku "boczniary" najczęściej dążą do wyrwania kochanka na stałe, związania się z nim, licząc na "szczęśliwe" życie u boku tego cuda.
"boczniak" rodzaju męskiego, najczęściej mami naiwną, nieszczęśliwą w małżeństwie żonę wizją wspaniałego związku, w jednym celu. Gdy sytuacja zaczyna się zagęszczać, a nieszczęsna kochanka chce wraz z dziećmi odejść od męża, "boczniak" znika z pola widzenia.
Oczywiście są też "szczęśliwe" zakończenia (nie mam tutaj na myśli szczęścia zdradzonych, porzuconych małżonków).

Ofiary tak, własnej naiwności, ale z pewnością nie przypadkowe. Żadem romans nie jest dziełem przypadku, obydwoje kochankowie zdradzają, bo tego chcą, nikt ich nie zmusza.
Tzn. zdradza małżonek, a "boczniak" świadomie w to wchodzi.

Zdradzający mąż jest oczywiście WINNY - zgadzam się. Ale czy to znaczy, że kochanka jest NIEWINNA??? To jakaś kolosalna bzdura. Taka kobieta z premedytacją wchodzi w relację z żonatym mężczyzną, WIE, że to doprowadzi do cierpienia innej kobiety, oraz być może i dzieci.

Owszem kochanka niczego żonie nie przysięgała, ale nie oznacza to od razu, że jest w tej całej sytuacji uczciwym wzorem cnót, o którym żona powinna myśleć jak najcieplej lub/i ze współczuciem ALBO nie myśleć wcale. Ale tak się chyba nie da, prawda? Mąż nie zdradził żony z efemerycznym obłokiem, tylko z istotą z krwi i kości, oraz (jak myślę) rozumną, a więc zdolną do podejmowania decyzji i brania za nie odpowiedzialności...

Moja zasada brzmi: na żonatych i na księży nie patrzę jak na potencjalnych partnerów! Są zajęci, zobowiązani ślubami, które złożyli i dlatego z szacunku do siebie samej, ale też z szacunku innych, oraz do instytucji małżeństwa i kapłaństwa – nie byłabym w stanie wpakować się w taki układ.

Zgadzam sie.

Kompletnie sobie nie wyobrazam pojscia w tango z zonatym facetem, majac pelna swiadomosc, nie tylko, ze wtryniam się w jego relacje z zona, ale także JAKI to musi być facet pod względem charakteru, który robi taka rzecz zonie.

I co z tego, że załujesz, ze miałas skrupuły, ze piłas? Co z tego? Czy byłas az tak samotna, ,że musialas się podczepić pod czyjas rodzinę? To jest dopiero zalosne.

Cyngli Każda zdradzona, i na dodatek opuszczona, kobieta dla innej kobiety nazwie tę drugą dziwką. To nie jest sprawiedliwie. To jest oczywista oczywistość, że widzi w takiej kobiecie przyczynę wszelkiego zła, które ją spotkało. Ale tak jak napisałam wcześniej przyczynę, ale winny jest mąż, nie tamta kobieta.

Co to znaczy wchodzi?
Czy chodzi Ci o to, że to taka kobieta inicjuje znajomość? Zabiega o znajomość, podtrzymuje ją a mężczyna tylko na to pozytywnie odpowiada?

Sony Xperia, dziękuję Ci za uzupełnienie mojego wpisu. Nie przeczytałaś moich wcześniejszych postów na tym wątku.

Nie obwiniam kochanki mojego męża za to, że nasze małżeństwo się rozpadło. Zadaj sobie trochę trudu i znajdź moje wcześniejsze wypowiedzi tutaj.

Jak Ci się nie chce, to moje wypowiedzi na temat mojego męża pokrywają się mniej więcej z tym ,co napisałaś w punkcie nr 1 i nr 2.

Winnym rozpadu mojego małżeństwa jest wyłącznie mój mąż, natomiast przy AKTYWNYM I ŚWIADOMYM WSPÓŁUDZIALE DZIWKI.

Czy teraz mój punkt widzenia jest czytelny?

EDIT

Acha, i w swojej ostatniej wypowiedzi napisałam wyłącznie o dziwce, bo temat akurat zakładała kochanka. Napisze tutaj taki żonaty, który doopczy na boku, to wtedy moje słowa skieruję do niego. Bezpośrednio.

_V_

Zdrada to są EMOCJE!

EDIT

O jakie deklaracje chodzi?

Uwielbiam to forum. Szczególnie jak ktoś mnie "rozgryzie" z ładunkiem emocjonalnym.

No i używam formalnego zwrotu określającego moją relację z tym człowiekiem - nadal jest moim MĘŻEM. Nie jest moim ch***em.

Rozumiesz, _v_?

To zdanie akurat powinien wypowiedzieć nie kto inny, a mój formalnie jeszcze mąż. On ma ten organ, nie ja.

Widać, że gotują w Tobie emocje. Z pomocą najlepszego adwokata w mieście załatwisz ostatecznie swoją sprawę z mężem - h***jem. I to jest ta różnica. Nie załatawisz ich sprawy. Bo oni swoje sprawy już pozałatwiali między sobą bez Twojego udziału. I to tak bardzo boli. I niestety choćbyś nie wiadomo jak ją wyzywała, to żadną siłą nie zmienia to  faktu, że Twój mąż do niej poszedł. Wiem, boli jak cholera. Ale na ten fakt nie ma siły.

Nie znam historii Twojego małżeństwa, ale powiedz, co zrobisz, kiedy mąż poda najgorszy z możliwych dla Ciebie argumentów usprawiedliwiając swoje postępowanie tj. nie kocham już żony, przestałem ją dawno kochać ale byłem z nią ze względu na dzieci, spotkałem jednak kobietę, do której coś poczułem i uświadomiłem sobie, że chcę na nowo założyć rodzinę, kocham moje dzieci, bede je zawsze wspierał jako ojciec, ale nie jako mąż ich matki itd., itp. I teraz zestaw to sobie z Twoim jadem, że to "dziwka". Pierwsze co adwokat Ci doradzi, to żeby ochłonąć z emocji i liczyć się ze słowami, bo okoliczności są takie a nie inne, a mąż to nie Twoja własność a obca kobieta to nie worek treningowy do wyzwisk.

Eks kochanka mojego męża nie dość, że byłą kobietą lekkich obyczajów to jeszcze cholerną seksoholiczką. Do tej pory się we mnie gotuje jak sobie przypomnę jej niektóre wiadomości do niego zacytuje ,,przeżyjesz ze mną taki seks jakiego z żoną nigdy w życiu nie miałeś'' Ogólnie była taka bezwstydna, bezczelna, z kilku ,,rozmówek'' które udało mi się przeczytać w każdej 80% to mowa o seksie. Nie mogłam przez to przebrnąć, jak to czytałam. Żeby kobieta takie rzeczy wypisywała do żonatego WSTYD!!!!!!!!!!!!!! I co ja o tej kobiecie mam myśleć?
Skoro kobiety chcą być szanowane przez inne kobiety, to najpierw same powinny się szanować.
Jaki koń jest każdy widzi.

1. Sony, ja nie ukrywam się ze swoimi emocjami. Czuje się to co ja czuję, kiedy ktoś cię okłamuje. I porzuca. I zostawia z problemami finansowymi. Mam czuć miłość? Ekstazę? Hmmm? Napisz jak Twoim zdaniem POWINNAM się CZUĆ.  Nie zachowywać, bo to odrębny temat.
2. Ja ten fakt rozumiem. Mój mąż mnie nie kocha. Zdradza mnie z inną.
3. Mam swoją opinię na temat cichodajek żonatym i konkretne określenie na to. Dziwka. I będę sobie nim swobodnie operować kiedy chcę. Kochanka mojego męża nie jest moim workiem treningowym. Jest materacem treningowym mojego męża.
4. Właśnie to ma mój mąż powiedzieć w sądzie - że mnie nie kocha, odszedł do innej i tym samym jest winny rozpadu naszego małżeństwa.*
5. Mąż nie jest moją własnością. W momencie zawierania małżeństwa ja go nie kupiłam, Sony. Ja go poślubiłam, a on mi złożył pewną przysięgę, której nie dotrzymał.
5. Adwokat? Ja w rozmowie z nim przedstawiam fakty i dokumenty. Mojego adwokata nie obchodzą moje emocje, a moje pieniądze. Niemałe.

Zostaw jeszcze parę słów tutaj  Sony, na temat mojej krzywdy. Ustosunkuję się do nich jak wrócę od adwokata.

* Proszę Cię, mam nadzieję, że rozumiesz różnicę między kryzysami, niedogadywaniem się a zdradą. Są trzy rodzaje wyroków w sprawach rozwodowych:
1. Z orzekaniem o winie;
2. Bez orzekania o winie;
3. Z orzekaniem o winie dwóch stron.

Mnie interesuje ta pierwsza opcja.

Do takiej są 3 przesłanki:
1. Alkoholizm;
2. Przemoc;
3. Zdrada.

U mnie spełniona jest jedna. Ostatnia. O jaki wyrok powinnam się starać Twoim zdaniem w świetle powyższego?

EDIT
Sony Jesteś / byłaś czyjąś kochanką?

Dajcie już spokój Sony - niczego jej nie tłumaczcie, bo to jak grochem o ścianę.
To jakaś upośledzona (w rozumowaniu i czytaniu ze zrozumieniem) osoba, która kompletnie nie rozumie, co się do niej - wielokroć, w kółko, i od nowa - przez wiele osób z tego wątku - pisze.
Trzeba mieć baaaaardzo krótki rozumek, żeby tak stanąć w miejscu i stać (jak pal ) i żadna siła mnie nie ruszy, za nic na świecie!! nie dam się i już!! Sony czyta co chce i wie swoje.
Nie to, że nie może mieć własnego zdania - nikt jej nie broni. Ale w każdym swoim poście ona odpowiada SAMA SOBIE, powtarza te same argumenty  Z DUPY WZIĘTE i nijak mające się do wypowiedzi osób, które z nią dyskutują, próbując jej coś tam wytłumaczyć.

Ja pasuje.
Wiem, że ludzie są różni.
W związku z powyższym nie mam szans żeby każdy z tego wątku zrozumiał (tylko zrozumiał! nie chodzi o zgodę!) co piszę. Więc przestaję zadawać sobie trud, by dalej to wyjaśniać.
W sumie - w różnorodności piękno
Czasem trafiają się i takie "przypadki" i trzeba to akceptować i uszanować. Może ona nie potrafi inaczej? Ma ograniczenia, których nie przeskoczy? Po co z tym walczyć i spalać swoją energię

edit - na przykład teraz Sony ma okazję odpowiedzieć rzeczowo i konkretnie na bardzo rzeczowy i konkretny post I_see_beyond skierowany bezpośrednio do niej.
Założę się, że Sony nie odpowie, ale przy najbliższej okazji wygłosi swoje - wygłoszone już tu przez nią kilkanaście/kilkadziesiąt razy mądrości.
I znów w koło Macieju - ktoś się do tych "mądrości Sony" odniesie, a Sony "nie doczyta"... "nie zauważy"... i za kilka postów powtórzy nam od nowa --->>> WY UWAŻACIE ŻE WASZ MĄŻ JEST NIEWINNY, TYLKO ATAKUJECIE BIEDNĄ KOBIETĘ (która nie jest waszym workiem treningowym!! żaby tak niewybaczalnie ją określać!!) - hihihihi - dzięki Sony, że wiesz lepiej niż ja i cała reszta tu pisze, Ty to jednak przenikliwa jesteś... że ho ho... jak mało kto
I trzymaj się dalej swojej wersji na temat tego CO MY MYŚLIMY I JAK MY UWAŻAMY. Nie daj się! Nie daj sobie namieszać w głowie!

Zacznę od końca. Nie, nie jestem i nigdy nie byłam niczyją kochanką. Nigdy nie byłam uwikłana w żaden romans i nie wspierałam żadnego pana,któremu układa się tak sobie...
Ale jestem tą, która kiedyś "przegrała". Co prawda nie był to mój mąż, jedynie partner, nie mieliśmy także dzieci ani wspólnego majątku. Niemniej jednak zdrada to zdrada. Byliśmy przecież razem. Byliśmy parą. Kiedy się o tym dowiedziałam jedyne co poczułam to był potworny wstręt i obrzydzenie do niego. Po raz pierwszy w życiu zrobiło mi się niedobrze nie tylko w przenośni, ale także dosłownie. Po prostu poczułam fizycznie jak mnie mdli. Poczułam się tak jakby mi partner robił łaskę, że ze mną jest. A ja tego od niego nie potrzebowałam. Nie miałam pretensji do tamtej kobiety. Pomimo tego, że ją znałam, ona znała mnie, wiedziała, że jesteśmy razem. Była jedną z naszych znajomych. Widziałam również to, że on jej się podoba, bo ona nawet tego nie kryła. Ale co miałam robić? Zabronić kobiecie zwracać uwagę na mojego partnera? Nie nazywam jej dziwką. Nie uważam ją za dziwkę. A mogłabym, bo patrząc z zewnątrz ona mi faceta właściwie odbiła. Ale ja tego tak nie spostrzegałam. Mnie ta kobieta nie obchodziła. Obchodziło mnie to, co zrobił mój partner. Miałam go za mężczyznę z klasą, z zasadami. Byłam też bardzo zakochana. Owszem, ryczałam jak bóbr, klnęłam na czym świat stoi i wyzywałam, ale jego. Od najgorszych z możliwych. Suchej nitki na nim nie zostawiłam. Koncentrowałam się tylko na nim, na jego zachowaniu, postępowaniu. Zajęło mi to rok. Nie mam pretensji do tej dziewczyny, bo to mogła być każda kobieta. Każda inna dziewczyna . Owszem, grała mi na nerwach, ale on z jakiś powodów wybrał właśnie ją. A właściwie to zamienił jedną na drugą. Najpierw ją u siebie zatrudnił, potem wyjeżdżali razem na konferencje, szkolenia i tak się to potoczyło. Świetnie im się romansowało. Dowiedziałam się i to był koniec. Nasz koniec. Czy dlatego jest dziwką? Nie. Ja jestem wolna od tych emocji. Mój partner nie poszedł do niej i nie zapłacił jej. Ani też ona nie przyszła do nas do domu i nie rozłożyła przed nim nóg. To się działo w czasie. Skoro on ją wolał, skoro wolał inną. Bo on dla mnie tym sposobem dokonał wyboru. Zresztą, są razem do tej pory.

Niestety,ale to nie inne kobiety rozbijają związki. Faceci je sami sobie rozbijają.

Wiem, jakie są wyroki w sprawach rozwodowych. Wyrok z orzeczeniem o wyłącznej winie małżonka za rozpad małżeństwa da Ci niewątpliwie wątpliwą satysfakcję oraz to, że będziesz mogła w razie istotnego pogorszenia się Twojej sytuacji materialnej żądać od niego alimentów (o ile jeszcze będzie żyw), ale marna to satysfakcja szlajać się po sądach z byłym małżonkiem i upokarzać się jak to Ci życiu ciężko bez niego.

Naprawdę potrzebujesz wyzywać tę kobietę od dziwek? Co Ci to daje? Co to zmienia? Mąż Cię zacznie od tego z powrotem kochać?

Posłuchaj. Mój partner prowadził przez jakiś czas prawie podwójne życie. Mój partner z tą dziewczyną. Jeżeli mu sie spodobała, mógł się rozstać ze mną i rozpocząć nowy romans. Nie zrobił tego. I tylko o to mam do niego pretensje. Mogliśmy się rozstać. Mniej by bolało. A bolało bardzo, kiedy się o wszystkim dowiedziałam. Ale to on mi zrobił. Jego nienawidzę.

Jeżeli czegokolwiek wymagałam, to wymagałam od niego. Od niego względem mnie!!!

Do Ona 80.

Witaj.
Mam wątpliwość, czy wybierając tytuł swojego posta, rzeczywiście chciałaś dyskusji na temat winy lub braku winy wszelkiej maści kochanek.  Dla mnie zdrada i czynny w niej udział jest obdarciem się z godności- zarówno osoby, która ją inicjuje jak i tej, która w niej uczestniczy. Sprawą drugorzędną jest więc forma w jakiej się te osoby "zepitetuje". Dla "muzy" mojego męża ja nie byłam anonimowa. Znała mnie BARDZO dobrze. Świadomie przyjmowała zainteresowanie mojego męża robiąc wiele aby je podtrzymać. Wina zdradzających mężów jest niezaprzeczalna. Współudział ich kochanek również. Czy będziemy je winić, czy też nie to już inna historia.

Mój partner formalnie mi niczego nie ślubował - co to zmienia? Przecież to był człowiek, którego ja kochałam, któremu ufałam i który deklarował, że kocha mnie. Byliśy parą kilka lat. Zmienia tylko to, że łatwiej było mu się ze mną rozstać, bez społecznych konsekwencji. Po prostu każdy poszedł w swoją stronę, tylko ja poszłam emocjonalnie wykończona. Z małżeństwa jest się po prostu trudniej wydostać.Bo to jest pewna presja społeczna. Ale wydźwięk emocjonalny zdrady jest taki sam zarówno w formalnym jak i nieformalnym związku. Partner oszukuje.
Efekt jest taki, że nie mam zaufania do mężczyzn. Mogę poznać kolejnego, mogę wyjść za mąż, i może pojawić się taka dziewczyna. Może? Może. I czy wtedy dopiero będę miała prawo czuć się zdradzona, bo formalnie będę mężatką?

Moja reakcja jako mężatki byłaby taka sama. Zdrada to fikcja, kłamstwo, obłuda. Zdradzającego.  Ja się po prostu tym brzydzę.

To samo dotyczy par, które żyją w konkubinacie i mają dzieci. Czy Twoim zdaniem tu zdrada też ma mniejszy ciężar gatunkowy?

Rozumiem Sony twój ból i żal, zniechęcenie do związków i poniekąd mężczyzn.
Jednak w twoim związku nie było tego, co w teorii miłości nazywa się ZAANGAŻOWANIEM (obok namiętności i intymności), czyli deklaracji partnera, że ze wszystkich kobiet na świecie tylko z tobą jedyną chce żyć i być, z tobą chce mieć dzieci, tobą chce się opiekować i chociaż mam świadomość, że może spotkać kogoś, kto mi się wyda idealny nawet bardziej niż ty, to będzie pamiętał, że tobie DEKLAROWAŁ lojalność. Żeby taki związek z zaangażowaniem stworzyć trzeba kogoś dobrze poznać, na to przeważnie potrzeba kilku lat aż motylki odlecą i będzie widać wyraźnie, czy dana osoba pasuje nam na życie.

W związku, w którym nie padły deklaracje o wspólnym życiu, rodzinie i dzieciach właściwie wszystko jest otwarte a sam związek na dotarciu, zmierza dopiero do rozstaju dróg, gdzie jedna prowadzi w kierunku "z tobą mi najlepiej i chcę tak zawsze, do czego dołożę wszelkich starań", a druga "czegoś mi brak i chcę jeszcze poszukać bardziej idealnego ideału zanim się zdeklaruję".
Sony, twój związek nie musiał być formalny żeby być zdeklarowanym, ale małżeństwa raczej już są zdeklarowane a jak są dzieci to właściwie przypieczętowane w takim sensie, że zaangażowanie jest zmaterializowane.
Dlatego ja osobiście nie pogardzam, nie brzydzę się kobietami (mężczyznami także), które wchodzą w relacje z kimś, kto komuś innemu się zdeklarował i zdecydował z nim na potomstwo a teraz tę osobę w perfidny sposób oszukuje i nie szanuje. Trzeba jednak nie mieć w sobie za grosz empatii i współczucia dla innych, żeby tak po prostu NIE CZUĆ, że ktoś UCIERPI w wyniku układu/sytuacji, której jest się częścią i pozwalać, aby ktoś inny był oszukiwany. Trzeba jednak być "mniej ludzkim", mniej wspólnotowym, żeby przyystać na takie okoliczności i być obojętnym wobec męża/żony kochanka.
Stąd podtrzymuję, że kochanki/kochankowie to OSOBY NIEWRAŻLIWE i POZBAWIONE EMPATII.

EDIT: Mamidełko, skąd ty się urwałaś?  Znowu masz problem z czytaniem ze zrozumieniem
Ja nie pisałam o zdradzaczach, tylko o kochankach. Rozumiesz różnicę?

Nie ulega wątpliwościom, że facet Sony to niedojrzały dupek i pewnie dobrze się stało, że sam się ulotnił z jej życia.