Kto bardziej winny kochanka czy zdradzający mąż - Netkobiety.pl

Bylam zdradzona tylko raz, pod koniec czteroletniego zwiazku, ktory kulal jak biedak przy kosciele. Mialam klopoty na uczelni i w pracy, bylam zestresowana, w koncu doplatala sie depresja. Nie jestem wylewna osoba, ale moj wtedy partner musial zauwazyc, ze jestem na krawedzi. Wiedzial, ze poszlam do psychiatry, bo nie czulam sie komfortowo. Nie potrafilam spac, stracillam zainteresowanie seksem, w ciagu dnia bylam totalnym zombi. No i co moj facet zrobil? Nie, nie rozmawial ze mna. Nie, nie powiedzial mi, ze jest to dla niego za duzo i potrzebuje byc sam. Wskoczyl w majty innej dziewczyny i umyl rece od wszelkich problemow. Ja tu siedzialam w czarnej doopie, a znajomi mi mowili jak go widzieli z siksa na miescie.

Jak go zapytalam, to nawet nie potrafil powiedziec prawdy. Totalne zaprzeczanie. Wywalilam go na zbity pysk, bo tylko to mu sie nalezalo.

Kogo winie?- JEGO. Zamiast ze mna rozmawiac, wolal sie zmyc i podbudowac seksem z kims innym. Siksa mnie malo interesowala- byla bardzo mloda i naiwna- ale nieuczciwosc i brak wsparcia z jego strony strasznie mnie rozczarowalo. Myslam o nim jak o przyjacielu, a okazal sie zwyklym tchorzliwym fraglesem.

Kk76, Ty masz jakis filter psychiczny izolujacy Cie od rzeczywistosci zdrady i jej konsekwencji.

Mnie facet zdradzil, kiedy najbardziej potrzebowalam pomocy, kiedy liczylam na to, ze okaze sie przyjacielem za jakiego go mialam. Mogl ze mna rozmawiac, mogl mnie wspierac, mogl tez powiedziec, ze go to przerasta i sie wyprowadza. Ale nie. Tchorzliwie polecial za inna baba.

Czy Ty sobie wyobrazasz jaka to jest katastrofa kiedy sie dowiesz o takiej zdradzie w takiej sytuacji?

genialne podsumowanie

To ja się może jeszcze wypowiem, bo pojawiły się zarzuty, że wypowiadają się osoby, które nie zostały zdradzone.

Więc ja zostałam zdradzona. Nie wyzywałam kochanek. Nie wyzywałam też moich partnerów. Nie mściłam się ani na kochankach, ani na partnerach. Nie wyładowywałam się ani na kochankach, ani na partnerach. Owszem było to bolesne i przykre. Ale kochanki nie miały dla mnie znaczenia, bo to nie one mnie zdradziły. Nie sobie rozważą te sprawy w swoich sumieniach. Zdradę miałam za złe partnerom, którzy sami chcieli monogamii i wymagali ode mnie wierności - a zdradzali.

Tyle w temacie.

Dlatego też nie rozpamiętuję latami zdrad, nie żyję nimi, nie obwiniam kochanek. Stało się i tyle. Nie było to miłe przeżycie, ale wolałam je przerobić w sobie i żyć dalej, bo tego życia mi zwyczajnie szkoda. Czas biegnie do przodu, nie cofa się. Szkoda mi chwil straconych na ciągłe rozpamiętywanie i przerzucanie winy na kogokolwiek.

Nie analizuję twojego przypadku jednostkowo. Byłoby to nieuczciwe. Ty przedstawiasz swój punkt widzenia, zapewne w ogromnym stopniu słuszny (to tylko założenia)
Aby można było odnieść się do tego co piszesz, należałoby poznać przynajmniej w jakiejś części punkt widzenia "fraglesa" jak go nazywasz, spojrzeć na wszystko z boku z dystansem.
Przeanalizować co działo się  zanim doszło do nieszczęścia.

Kolejny raz powtórzę: życie nie jest czarno białe
Na wszystko co się dzieje wpływ mają także z pozoru błahe mało istotne zdarzenia. Niestety o tym często przekonujemy się dopiero po latach, czasami tylko przypadkiem.

Ale jaka tu jest zagwozdka? Nie podobalo mu sie byc w zwiazku ze stresowana, zdepresowana kobieta (a trwalo to TYLKO dwa mesiace!), to mogl zebrac manatki i odejsc. Mogl ze mna tez porozmawiac co kaman. Mogl mnie wspierac, kiedy moj doktorat i praca walily sie mi na glowe. ZDECYDOWAL sie pojsc w majty innej kobiety i zapomniec o problemie.

Jak to nie jest czarne i biale? Jak mozesz usprawiedliwiac jego zachowanie?

Jako, że nie byłam w tym ogromniastym wątku dominującą interlokutorką, rozumiem, że moje wypowiedzi nie zostały włączone do powyższej "analizy".
W przeciwnym razie musiałabym się do niej odnieść, zwłaszcza do usprawiedliwiania (?) żon.

Ależ proszę bardzo, jeśli czujesz chęć bądź potrzebę. To jest dyskusja otwarta i każda wypowiedź z której nie sączy się jad może coś interesującego wnieść do tematu.

Owszem tak, ale... ale nie przesądzają jeśli nie stanowią silnie dominującej większości.

Kochana to co się stało to już tego się nie odwróci. Należy podnieść głowę i zachować godność.
Obrażanie innych nie przyniesie nikomu chwały a tym bardziej nie naprawi szkód.

Skoro mam pozwolenie dominującej interlokutorki

Co do głównego pytania. Właściwie co do winy zdradzanych żon (choć tego nie ma w tytule wątku, ale taki motyw się pojawił).
Żona może być winna/współwinna, ale rozkładu małżeństwa, nie zdrady. Za tę bowiem ponosi winę mąż, bo to on podjął decyzję.
Beyondblackie przywołała swój przykład. Ja powiem jak u mnie w małżeństwie bywało (i pewno w wielu innych). Gdy coś się źle działo (a bywały trudniejsze okresy), często z mojej winy, czego nie zauważałam przekonana o swojej racji, mój mąż kupował butelkę wina, "zaciągał" mnie do biblioteki (żeby dzieci nie słuchały) i rozpoczynał rozmowę. Wywalał kawę na ławę, co mu u mnie przeszkadza, które moje zachowania mu się nie podobają etc. Ja wyrzucałam co mnie leży na sercu. I tak do skutku aż dochodziliśmy do porozumienia.
Czy mogło być inaczej? Oczywiście. Mógł szukać "zrozumienia" (?) gdzie indziej. Nie zrobił tego, bo jest człowiekiem honorowym.
Kiedy patrzę z dłuższej perspektywy na nasze małżeństwo, to mogę chyba stwierdzić, że jesteśmy tak długo właśnie dzięki tym burzliwym okresom, a nie tym spokojnym. Dzięki nim dowiedzieliśmy się o sobie więcej niż gdyby była tylko sielanka Paradoksalnie, nasze małżeństwo stało się dzięki takim chwilom silniejsze.
Czy gdyby w takich trudniejszych chwilach (abstrahując od przyczyn) poszedł szukać ukojenia w ramionach innej kobiety, byłabym winna zdrady? Moim zdaniem nie. Byłabym winna/współwinna rozkładu małżeństwa, ale nie zdrady. Tu decyzja należy do męża.

Kk76, wiesz co moj Mis robi, kiedy ma problemy albo sa problemy pomiedzy nami? Mielismy mega trudna sytuacje w sierpniu, kiedy dowiedzialam sie, ze jest wspolwlascicielem domu, w ktorym jego eks mieszka, a o ktorym szesc lat nie wiedzialam. Szok, gniew, totalna agresja. Ale siedlismy razem, porozmawialismy, poogladalismy dokumenty, doszlismy do porozumienia z soba i z z ta eks.

Moj narzeczony nie myslal, ze jak cos smierdzacego wyjdzie z jego przeszlosci, to ma sie imac za inne majty. On ze mna rozmawial.

Szkoda że niewiele kobiet ma tak zdrowe podejście jak Ty
Według mnie masz całkowitą rację.
On próbował, Ty go nie odrzucałaś. Starczyło jemu sił a Tobie dobrej woli.

Gary słusznie prawisz

kk76 - skąd wiesz, że niewiele?
Skoro chcesz pisać ogólnie o "populacji" - to musisz podawać jakieś wyniki badań, analiz seksuologów, psychologów - chcąc głosić takie tezy. Wtedy możesz uogólniać.

W przeciwnym razie - analizuj jednak poszczególne przypadki - na tym forum nie ma ich wiele, dasz radę I nie wrzucasz tym samym wszystkich do jednego wora - wypełnionego w zasadzie Twoimi własnymi poglądami.

Zastanów się też proszę nad tym, ile z tego co piszą tu kobiety (zdradzone) o sobie przyjmujesz do wiadomości, a ile dyskredytujesz, obśmiewasz, szydzisz... wiedząc lepiej od nich...
Bo ja mam wrażenie, że to drugie stosujesz częściej...

I zgadzam się z -v- i (wyjątkowo) Garym - krzyżyk (i kop) im na drogę... zrobili to, co chcieli i to zostaje po ich stronie już na zawsze. Jaki sens ma mielenie tego przez kilkadziesiąt stron?
Moim zdaniem obie strony dyskusji powiedziały już wszystko, żadna nie przekonała drugiej (to było niewykonalne od samego początku).

Kobiety zdradzone zawsze będą  nazywać kochanki boczniarami i nie ma się im co dziwić.
Kochanki zawsze będą się wybielać i w sumie ja im się też nie dziwię.
Najważniejsze to przestać sobie zawracać głowę tym co było... było minęło... warto odebrać to jako pożyteczną lekcję, wyciągnąć z tego jak najwięcej i do przodu.
Co wcale nie oznacza, że zmieniamy swoje zasady, poczucie moralności... wręcz przeciwnie... czasem to się jeszcze w nas wzmacnia.
Ale życie jest zbyt piękne, ciekawe, zaskakujące na to, by skończyć je na tym wątku
I tyle

kk, nie wiem skąd w Tobie tyle złości. I szczerze? Nie chcę wiedzieć. Miłego dnia.

Są też zdrady tylko dla seksu.
Może w mniejszym stopniu tak zdradzają kobiety, ale niektórzy mężczyźni chcą jedynie rozładować napięcie,
kobiety czasami też.
Nawet na forum widac jak rózne jest postrzeganie zdrady.
Tu nie ma reguły i każda sytuacja jest inna, więc ogólna obrona jakiejkolwiek tezy jest niemozliwa.

Jak to skąd? Ja po prostu nie lubię hipokryzji.

To prawda. Jeśli jednak któraś ze stron nie dba i nic się z tym nie da zrobić...
jeśli np. facet ma jedną jedyną rozrywkę - piwo z pilotem w ręku...
lub jeśli żona zrzędzi, chodzi w tłustych włosach, nie chce seksu...

i którejś ze stron absolutnie to nie odpowiada (MA PRAWO!!) i nic się nie daje z tym zrobić...

to trzeba z taką żoną  / takim mężem się rozejść. Dla dobra obojga.

I to na tym wątku było już mówione TYSIĄCE razy.
Co ma w takich przypadkach poprawić zdrada?? Może tylko pogorszyć, dołożyć dodatkowe cierpienie (np. dzieci), zrobić dodatkowy burdel.

To wszystko już tu było.

Problem w tym, że dla zdradzającego męża i jego kochanki skończyły by się usprawiedliwienia, gdyby przyjąć takie zasady i ich słuszność.
I właśnie z tego powodu ten wątek MA JUŻ TYLE STRON

Powstrzymaj więc je (swoje nerwy).
Bo to, jak się zachowujesz świadczy tylko o Tobie.
Ja jestem tylko anonimową, obcą osobą z netu.
I szczerze? poza pobłażliwym uśmiecham jaki we mnie wywołują - to Twoje wiersze, sentencje, ataki, przepychanki i złość nie robią na mnie większego wrażenia.
A Ty - czuć to nawet przez ekran monitora - spalasz się w swojej nienawiści.
Wyluzuj kobito. Więcej dystansu. Więcej uśmiechu, lekkości, wyrozumiałości. Było minęło. Nawet jak dochodzi do spięć między ludźmi, to jest też czas, żeby wyhamować. Czasem spięcia są baaaardzo duże... a i tak dla naszego własnego dobra powinniśmy potrafić powiedzieć sobie stop. Ja to zrobiłam... w sumie to już dawno powiedziałam wszystko na tym wątku... co chciałam powiedzieć... wyraziłam dość dobitnie swoje poglądy... i serio, nie muszę dalej się tak zacietrzewiać. A Ty i Gojka naprawdę macie jakiś problem z przyjęciem faktu, że ludzie są różni... mają swoje poglądy i własną ekspresję... czy Ci się one podobają czy nie, nie zmienisz tego.

Więc po co Ci te wierszyki? Przepraszam Cię kk76... ale w mojej ocenie (nie musisz uznawać jej za słuszną!!) robisz z siebie pośmiewisko tego typu personalnymi, kompletnie nie związanymi z tematem atakami.

Horses, przyjmując za słuszne Twoje poglądy - co wtedy, gdy jeden ze współmałżonków szuka nowości, świeżości? W związku ma co prawda wszystko... ale to już 10 lat... rozumiesz co chcę powiedzieć? Zna już wszystko, wszystko odkrył... to już nie ta ekscytacja, nie ten poziom adrenaliny co w spotkaniu z nową, młodszą, świeżą kochanką. Jak to byś wytłumaczyła? I gdzie w tym wszystkim miłość?

Może związki powinny być zawierane na 10 lat?
Albo nie zawierane wcale, bo wcześniej czy później pewna codzienność rutyna (zwłaszcza w porównaniu do kochanki) zawsze nas dosięgnie, co?

Ależ ja niczego innego nie twierdzę
Uważam tylko, że nie wyłącznie potrzeba seksu jest przyczyną zdrady. We wszystkich znanych mi przypadkach zdrad (a było ich sporo w moim otoczeniu), przyczyną zdrad nie był brak seksu w małżeństwie, lecz inne problemy.

100% racji -- to NIE jest powodem do zdrady. NIC nie jest powodem do zdrady. Powodów nie ma. Zdrada jest bo ktoś CHCIAŁ. Dlatego żona NIGDY nie jest winna zdrady.

Druga kwestia... wrogość żony? Dociekać? Nie zgadzam się... Niech żona nie będzie wroga, bo popsuje sobie relacje z mężem. Mąż powinien dbać o jej szczęście, ale nie kosztem takiego poświęcenia, że ona na niego "pomyje wylewa", a on delikatnie bada dlaczego...

Zorijo,
jeśli ktos mi mówi, że szuka nowości i świeżości to dla mnie on szuka po prostu seksu z inną osobą.
Myslę, że wiem co masz na mysli. W długoletnich związkach i namiętnośc raz jest większa, raz mniejsza, są okresy, ze jej nie ma.
Ale jak jest miłość "tylko się jakoś o niej zapomniało" , to nawet po wyszaleniu się z kochanką pojawia się tęsknota za tą "starą żoną lub starym mężem".
Tylko, że czasami juz nie ma jak wrócic, albo jest tak głupio, że się nawet takiej próby nie podejmuje.

Summerko,
nie buduję związku na seksie, ale uwazam, że pożądanie drugiego człowieka jest konieczne w miłości.

Myślę, że pod słowem "honor" kryją się umiejętność prowadzenia dialogu, rozmawiania o problemach, poszukiwanie rozwiązań nie przynaszących bólu partnerowi. To wcale nie jest proste. Trzeba być po prostu aktywnym, odważnym, uczciwym, lojalnym.
Tak, to jest honor

Ale gdyby pójść za twoim tokiem rozumowania, to by znaczyło, że jak ktoś zdradza to jest NIENORMALNY, czyż nie?
Chyba jednak tak nie jest. Może jest i tchórzem, i nieuczciwym oszustem, no ale jednak normalnym człowiekiem.

Aby zdradzić trzeba najpierw CHCIEĆ. Następnie trzeba MÓC.

Jeśli ktoś nie chce, to jest okej. Jest wierny. Można mieć milion problemów w małżeństwie i nie chcieć zdradzać, nie myśleć o tym.

Z kolei jeśli ktoś chce, chciałby, myśli że by było dobrze przeżyć zauroczenie, seks, to musi pokonać drugą przeszkodę -- czyli MÓC. Jeśli ktoś twierdzi, że nie zdradzi, bo przysięgał, bo obiecywał, bo się tak zobowiązał, bo się boi problemów w pracy, w małżeństwie, plamy na swojej kryształowej osobowości, własnych wyrzutów sumienia, niezadowolenia z siebie to kiepskie to pocieszenie dla oczekującej wierności żony -- chciałby ale nie może.

Dlaczego ktoś zdradził? Bo chciał...
Dlaczego ktoś jest wierny? Bo nie chce, albo chce ale nie może.
Kto naprawdę jest wierny? Ten kto nie chce zdradzić.   ... nie chce nawet gdyby mógł... 

Przypadek... "mój mąż mnie zdradził, bo miałam depresję" -- nie wierzę... zdradził, bo chciał. Gdyby nie miała depresji, to pewnie też by chciał, ale nie miałby w swojej głowie przywolenia "teraz mogę, bo ona jest taka...". "Mój mąż mnie zdradził, bo nie miałam ochoty na seks przez 6 miesięcy"... też nie wierzę... zdradził, bo chciał. Gdyby był seks w domu, to tez by chciał... ale skoro nie było seksu, to uznał, że może.

A wiesz, że to mnie też bardzo interesuje, co oznacza MÓC zdradzić.
Bo mieliśmy tu wypowiedzi luc, która pisała jak rozwiązuje się problemy i kryzysy w małżeństwie i wcale nie mydli nam oczu, że jej związek był zawsze idealny i pewnie jej mąż mógł zdradzić, ale nie chciał, szukał innych rozwiązań.

Ale mieliśmy też wypowiedzi gojki, która ma swoje małżeństwo za ideał (co już nieco śmierdzi) i jako przykład tej idealności mówi o numerku z mężem podczas remontu. A może jej mąż zwyczajnie nie ma brania u kobiet, bo w skali atrakcyjności ma 2/10, albo jest minimalistą i wystarczy mu numerek podczas remontu raz na 5 lat. W pierwszym przypadku nie może zdradzć chociaż chce , a w drugim nie potrzebuje i nie chce

No właśnie... może nie ma brania u kobiet i dlatego nie zdradza, choć w gruncie rzeczy chce. Chce ale nie może. To nie jest wierny mąż chyba...

Nie odwracam kota do góry ogonem, tylko źle rozumieliśmy się może. Twoje słowo "chęć" ja odczytuję jako "pożądanie" do obcej kobiety, która mu się podoba -- wg mnie takie pożądanie jest automatyczne. Czy on jej pożąda? Tak... pożąda -- poszedłby z nią na seks, bo mu się ona podoba. A czy on chce iść na ten seks? I tutaj jest kluczowe pytanie...

Tak ... chce iść na seks, ale nie może boooooooooooooooooooooo...... <--- nie jest wierny, choć nie idzie na seks
Nie, nie chce iść na seks. Nawet gdyby ona chciała i on mógł.        <--- jest wierny

W przypadku twojego kolegi -- podobają mu się inne Panie, czuje do nich pożądanie, czyli "chęć" jak to nazwałaś, ale nie idzie, nie podrywa, nie dąży do flirtu, romansu, zdrady, bo NIE CHCE. Nie robi tego po prostu. Na próżno szukać przyczyn dlaczego tego nie robi, bo jest wierny.

Gdybyś jednak w zachowaniu kolegi znalazła przyczynę dlaczego nie podrywa tych pań, które mu się podobają, nie flirtuje, nie dąży do romansu, zbliżenia, skesu -- gdybyś takie przyczyny znalazła, to może się okazać, że on chce, ale te przeszkody nie pozwalają, czyli nie może.

Nie wiem co jest w jego głowie... ale czuję różnicę między tymi dwiema opcjami:

-- nie zdradzę, nie flirtuję, nie podrywam, bo przysięgałem, jestem uczciwy i honorowy, nie złamię przysięgi

-- nie podrywam, bo to prowadzi do bliższej relacji, a tylko ze swoją ukochaną tak chcę i to mi wystarcza

Chyba mocno teoretyczna zrobiła się dyskusja... prawda?

Można jednoznacznie powiedzieć, że "chęci" szczególnie w długotrwałym związku są czymś normalnym u zdrowego człowieka, można sobie czasem pofantazjować, ale jeśli się kocha i szanuje swojego partnera a związek jest dla mnie wartością i nie chcę ani partnera narażać na ból, ani narażać związku na rozpad to na chęciach kończę.
Można patrzeć na partnera i związek  przez pryzmat wartości i korzyści, które dla mnie stanowią, albo przez pryzmat braków i niezaspokojonych chęci, które odczuwam.

Gary bawisz się semantyką
Nie chce, bo "coś" mu nie pozwala.
O tym "coś" cały czas piszę.

Można też wyobrazić sobie sytuację, w której podobają mu się inne kobiety, ale wcale nie poszedłby z nimi na seks, nie odczuwa takiej potrzeby, chęci, ochoty, wystarczy mu, że na nie popatrzy. Ja tak mam - jeśli jestem w dobrym związku to wcale nie chce z innymi, mimo że nie raz zdarza mi się widzieć faceta, który zajebiście mi się podoba.

Ja rozumiem co Gary chciał napisać - i zgadzam się z tym w pełni.

Są faceci, którzy "chcą", ale nigdy tego nie zrobią. Bo szanują swoją rodzinę, bo mają zasady, bo wiedzą, czym jest zdrada.

Są faceci, którzy "chcą", ale nigdy tego nie zrobią. Bo żadna inna by ich nie chciała (trochę takie uproszczenie, ale specjalnie, na potrzeby wątku), bo się własnej żony zwyczajnie boją, bo są nieatrakcyjni intelektualnie.. itd. itp. "Marna to pociecha dla żony, że taki mąż nie zdradza" jak napisał Gary. Bo zwyczajnie - gdyby "mógł" to by to zrobił.

edit: Summerka pisze też dokładnie o tym

Pewnie Nie ma żadnego problemu. Przyjmij też moje przeprosiny za wszystko co napisałam a Ciebie osobiście dotknęło. Nie muszę się z Tobą zgadzać w pojmowaniu świata, ale nie jest moim celem branie się z Tobą z tego powodu za łeb.

Gdybyśmy my oraz reszta na forum zgadzały się w pojmowaniu świata, to nie byłoby tematu a wyłącznie same bezproduktywne wyrazy poparcia.
Właśnie różnice pozwalają dostrzec to co często odrzucamy z różnych przyczyn. Niech dyskusja trwa i daje nam możliwość poznania wszelkich aspektów.
Bierzmy się więc za łby ale w sposób cywilizowany, bez wyrywania włosów.