Kto bardziej winny kochanka czy zdradzający mąż - Netkobiety.pl

Olinka-za chwilę zostaniesz oskarżona o to,że od razu widać,że byłaś kochanką

Przykro mi, ale wtedy będę musiała drastycznie rozczarować. Kochanką nie byłam i mam nadzieję nie być. Na tę chwilę jestem szczęśliwą mężatką, obchodzącą w tym roku 20 rocznicę ślubu.

Nie twierdzę, że to związek tylko miodem i mlekiem płynący, ale kryzysy można pokonywać - pod warunkiem, że obydwie strony równie mocno tego chcą.

Podobną dygresję rzuciłam tutaj kiedy jedna z interlokutorek napisała,że kochanka oczywiście zawsze ma czas dla wiarołomnego męża,że dla niej jego wizyta to święto,żę to godzina szczęścia-bo przecież na więcej oboje nie mają czasu,Napisałam więc czy nie można by w ciągu całej doby wygospodarować tej godziny dla męża- i dla siebie-by to było święto,godzina szczęścia.Napisano mi,że NIE No cóż...Jeśli jedna strona NIE CHCE to i druga nie widzi motywów by się starać...

eni.lij
Z iloma kochankami się zetknęłaś? Ile znasz przypadków zdrad ?
Wypowiadasz się jakbyś co najmniej poznała i przeanalizowała kilkadziesiąt. Co i tak byłoby tylko błędem statystycznym.
Zrozum wreszcie że nie da się wszystkich kochanek i wszystkich przypadków zdrad, wrzucić do jednego wora i opisać w prosty sposób.
I nie myśl sobie że kogoś chciałabym wybielać. Jedynie daleka jestem od generalizowania.
Dyskusja jest po to by poznać szerzej głębie tego destruktywnego zjawiska a nie po to by przypinać etykietki i obrażać.
.

kk76 napisał/a:

eni.lij
Z iloma kochankami się zetknęłaś? Ile znasz przypadków zdrad ?
Wypowiadasz się jakbyś co najmniej poznała i przeanalizowała kilkadziesiąt. Co i tak byłoby tylko błędem statystycznym.
Zrozum wreszcie że nie da się wszystkich kochanek i wszystkich przypadków zdrad, wrzucić do jednego wora i opisać w prosty sposób.
I nie myśl sobie że kogoś chciałabym wybielać. Jedynie daleka jestem od generalizowania.
Dyskusja jest po to by poznać szerzej głębie tego destruktywnego zjawiska a nie po to by przypinać etykietki i obrażać.
.

Kreujesz sie tutaj na obiektywną i nie generalizująca osobę. Szkoda tylko, że to dotyczy tylko wypowiedzi, w których kochanki sa źle oceniane. Jakos tego obiektywizmu nie widać, gdy obrażane są żony i wrzucane do jednego wora. Wtedy to juz jakoś nie padają z twojej strony słowa, żeby przystopować. Taka ta twoja sprawiedliwośc i obiektywizm.

A co z tymi mezami co chca spedzic godzinke, ale z inna kobieta?

Ale nie będzie to godzina - powrót do czasów poznawania sie i zakochiwania. Nasza godzina w pewnym sensie zawsze w tle będzie miała dzieci, rodzinę, przeżyte wspólne lata oraz problemy i obowiązki.

W ogóle myślę (ja osobiście żeby nie było) - gdyby odwrócić role i to kochanke mąż by poznał najpierw i z nią założyl rodzinę a potem dopiero obecną żonę i ona by była otwarta na flirt to też wszedłby w to jak w dym. Bo to nie ta kochanka taka cudowna a żona zła tylko proza życia jest jaka jest i mężczyźni sa jacy są.

...No cóż, można i tak, każdy sam podejmuje określoną decyzję, a doświadczenie nauczyło mnie, że jest to kwestią priorytetów.
Moim zdaniem zanim dojdzie do zdrady, to jeśli się uważnie patrzy, można ją przewidzieć. To jest również ten moment, kiedy warto zastanowić się także nad sobą, nad tym czy JA nie mogę czegoś z tym zrobić.
Wszelkie kryzysy są takim punktem, który samym faktem zaistnienia powinien skłonić nas do refleksji. Warto pamiętać, że związek to są DWIE osoby, obydwie muszą chcieć i muszą się o siebie wzajemnie starać. To wciąż nie jest 100% gwarant, ale ryzyko na pewno można sprowadzić do minimum. .

...Skłamałabym jednak twierdząc, że "samo się zrobiło", bo NIC samo się nie robi. Musiałam też włożyć sporo wysiłku, aby mąż zaczął patrzeć na temat w podobny sposób. Niemniej opłaciło się .

Araquelle-w którym miejscu żony "wrzucane są do jednego wora" i gdzie obrażane zanim z ich strony nie poleciały teksty o głupocie tych piszących co mają inne zdanie.
Ja bym poprosiła o jakies cytaty.

Każda sytuacja jest inna. Są podli ludzie, którzy przysłowiowo zdradzają dla sportu,
albo z nudów, czy aby coś sobie tam udowodnić, albo jacyś nadpobudliwi.
Ale tez są nieszczęśliwe związki, oziębłe. Kiedy ktoś nieszczęśliwy spotka kogoś kto daje mu radość, ciepło,
to zaczyna się romans, który prowadzi często do rozwodu i nowego związku.

...
Kochanka więc moim zdaniem jest winna jeśli namawia faceta do zdrady.

Araquelle napisał/a:

Ale nie będzie to godzina - powrót do czasów poznawania sie i zakochiwania. Nasza godzina w pewnym sensie zawsze w tle będzie miała dzieci, rodzinę, przeżyte wspólne lata oraz problemy i obowiązki.

Wg mnie może to być piękna godzina. Tylko zamiast robić zupę żona powinna wziąć relaksującą kąpiel. Ale z biegiem lat przyzwyczaiła się do swojego męża, poczuła bezpiecznie, bo przecież już nie musi szukać męża i myśleć, aby urodzić dzieci zanim się zestarzeje, więc po co sie starać? Jak kocha to nawet zaniedbaną?

O proszę... inna kwestia... Jak była młoda, to jak miała problemy to szła do swojego chłopaka te problemy omawiać. W małżeńśtwie jak się zmieiła? Tak, że jak ma problemy, to chodzi jak beczka prochu, jest zła, nieprzystępna, opryskliwa. Nie pomyśli nawet jak to degraduje życie rodzinne. Jak tutaj podrywać Panią, która kilka godzin wcześniej była chodzącym fochem?

Matka, żona... dzieci, mąż, ... praca... Ups! Zakochała się! I nagle wie jak się seksownie ubrać dla kolegi z pracy, nagle jej się seksu z mężem chce, nagle poczuła się atrakcyjna... i już jej nie przeszkadza że ma troszkę tłuszczyku, tutaj zmarszczkę, nie takie grube włosy jak 20 lat temu... Musiała się zakochać w kimś obcym... ktoś obcy musiał ją dostrzec...

W ogóle myślę (ja osobiście żeby nie było) - gdyby odwrócić role i to kochanke mąż by poznał najpierw i z nią założyl rodzinę a potem dopiero obecną żonę i ona by była otwarta na flirt to też wszedłby w to jak w dym. Bo to nie ta kochanka taka cudowna a żona zła tylko proza życia jest jaka jest i mężczyźni sa jacy są.

Myślę identycznie. Gdyby żona z kochanką się zamieniła miejscami to być może mąż miałby romans z tą żoną w roli kochanki.

Jak tak możesz zadowalać się byle czym. On ma się starać ...ups...  nie, nie,  ty jak ja boczniara jesteś więc my musimy, my chcemy zadowalać się byle czym

Refleksja ... tak... refleksja. W słownikach wielu nie występuje takie trudne słowo.
A później żal, płacz i zgrzytanie zębów

Mamy świadomość, że wszystko przemija i pewnie dlatego tak bardzo lubimy przenosić zadania na listę zakończonych spraw. Nawet kupując kanapę pytamy o gwarancję, bo chcemy mieć pewność, że choćby nie wiadomo co się stało, to przynajmniej ją ma się odhaczoną na liście.

Znam dużo osób, które w taki sam sposób traktują swój związek. Dbają o to, żeby być tak seksownymi, bystrymi i czarującymi osobami jak to tylko możliwe, a kiedy spotykają osobę, która im odpowiada, stwierdzają: „Zasłużyłem/am na nią/niego”. Jeśli są odpowiednio naiwni pytają nawet o gwarancję: „Czy myślisz o mnie poważnie?”. Później już zostaje tylko zrealizowanie obietnicy z bajki, zaklętej w słowach: „I żyli długo i szczęśliwie”. Kiedyś mówiło się, że po ślubie ludzie się zmieniają. Dzisiaj już tak łatwo nie bierze się ślubów, więc etap zdobywania kończy słowo „Kocham”. Od tej pory zaczyna traktować się związek jak źródło wyłącznie korzyści. Wtedy ona już nie wstaje pół godziny wcześniej, żeby się dla niego umalować, a on nie idzie po bułki na śniadanie głęboko zaciągając się powietrzem. Relacja dla nich to tylko pakiet korzyści: musisz słuchać moich problemów, musisz chodzić ze mną do przyjaciół, musisz mieć zawsze ochotę na seks, musisz być na miejscu, kiedy cię potrzebuję, musisz dbać o moje dobre samopoczucie jak cyrkowy klaun.

Większość osób wie, że to nie działa. Większość osób traktuje to jak oczywistość. A następnie większość osób zachowuje się całkowicie odwrotnie.
Jeśli jesteś w związku to pewnie też to robisz. Zakład?
Kiedy ostatni raz ubrałaś się w domu dla niego, zamiast chodzić w dresie i z kokiem na głowie?
Kiedy ostatni raz spędziliście dzień inaczej niż zawsze?
Kiedy ostatnio poszliście do łóżka nie wiedząc, jak będziecie uprawiać seks?
Kiedy ostatni raz poczułeś, że wysłuchiwanie twoich problemów to coś, za co powinieneś być wdzięczny zamiast mówić: „To moja dziewczyna. Dziewczyna MUSI mnie wspierać”?
Kiedy ostatni raz zamówiliście deser i śmialiście się ze swoich nosów ubrudzonych bitą śmietaną?

A teraz dodatkowe pytanie: Kto nie zrobił żadnej z tych rzeczy od tak dawna, że osoba, z którą jest, spojrzałaby na niego jak na idiotę, gdyby zrobił to teraz?

(źródło: serwis Volantification - "Nic nie jest na zawsze")

Masz takie znajome? A fuj. Jak możesz. Toż to plugastwo.
I co ty z tym namawia i zmuszone Nie wiedziałaś że można mieć wolną wolę ?

Ja się zastanawiam dlaczego wzbraniamy się przed tym, że zdrada i nakłanianie do zdrady jest społecznie traktowane jako zły czyn.
Jest to przez większość tak traktowane i ja się im nie dziwię. Zdrada wiąże się z poczuciem bólu, rozczarowania, oszustwa i zdrady. To są negatywne uczucia, więc wszystko to co do nich prowadzi uważane jest za złe. Ja tez bym znienawidziła kobietę, która by skłaniała mojego faceta do puszczenia mnie kantem. Bo wg mnie zabiera mi kogoś kto jest dla mnie ważny. Pal licho, że on okazał się frajerem, bo dał się złapać i pewnie żadna kobieta nie powinna po kimś takim płakać... ale to wtedy przeżywa się wybuchową mieszankę uczuć: miłości, gniewu, rozczarowania, żalu i tęsknoty.

Kochanka więc moim zdaniem jest winna jeśli namawia faceta do zdrady. Ale to nie ona przyrzekała komuś wierność, lojalność, szczerość i inne takie. Więc czy robi dobrze czy źle, to nie ona jest najbardziej zdrady winna. To On na siebie brał wszelkie zobowiązania.

Ruta napisał/a:

Ja się zastanawiam dlaczego wzbraniamy się przed tym, że zdrada i nakłanianie do zdrady jest społecznie traktowane jako zły czyn.
Jest to przez większość tak traktowane i ja się im nie dziwię. Zdrada wiąże się z poczuciem bólu, rozczarowania, oszustwa i zdrady. To są negatywne uczucia, więc wszystko to co do nich prowadzi uważane jest za złe. Ja tez bym znienawidziła kobietę, która by skłaniała mojego faceta do puszczenia mnie kantem. Bo wg mnie zabiera mi kogoś kto jest dla mnie ważny. Pal licho, że on okazał się frajerem, bo dał się złapać i pewnie żadna kobieta nie powinna po kimś takim płakać... ale to wtedy przeżywa się wybuchową mieszankę uczuć: miłości, gniewu, rozczarowania, żalu i tęsknoty.

Kochanka więc moim zdaniem jest winna jeśli namawia faceta do zdrady. Ale to nie ona przyrzekała komuś wierność, lojalność, szczerość i inne takie. Więc czy robi dobrze czy źle, to nie ona jest najbardziej zdrady winna. To On na siebie brał wszelkie zobowiązania.

Kochanka jako siła napędowa i sprawcza zdrady. Proszę. Kochanka pcha się. Kochanka włazi z butami. Kochanka kusi. Kochanka namawia. Kochanka rozbija. Cała ta retoryka mocy działania kochanki jest śmiechu warta. Wygląda na to,że można uwieść dowolnie  każdego mężczyznę. Wystarczy kilka prostych działań. Raczej nie. Bo chyba czym innym jest dać się przelecieć chętnemu mężczyźnie, wierząc w coś lub mając na coś nadzieję, a czym innym naprawdę zaistnieć w jego życiu, a z jakim skutkiem, to już inna bajka.

Ja się zastanawiam dlaczego wzbraniamy się przed tym, że zdrada i nakłanianie do zdrady jest społecznie traktowane jako zły czyn.
Jest to przez większość tak traktowane i ja się im nie dziwię. Zdrada wiąże się z poczuciem bólu, rozczarowania, oszustwa i zdrady. To są negatywne uczucia, więc wszystko to co do nich prowadzi uważane jest za złe. Ja tez bym znienawidziła kobietę, która by skłaniała mojego faceta do puszczenia mnie kantem. Bo wg mnie zabiera mi kogoś kto jest dla mnie ważny. Pal licho, że on okazał się frajerem, bo dał się złapać i pewnie żadna kobieta nie powinna po kimś takim płakać... ale to wtedy przeżywa się wybuchową mieszankę uczuć: miłości, gniewu, rozczarowania, żalu i tęsknoty.

Kochanka więc moim zdaniem jest winna jeśli namawia faceta do zdrady. Ale to nie ona przyrzekała komuś wierność, lojalność, szczerość i inne takie. Więc czy robi dobrze czy źle, to nie ona jest najbardziej zdrady winna. To On na siebie brał wszelkie zobowiązania.

Winna czemu? Temu, że jakiś obcy mąż miał ją ochotę tylko przelecieć, czy odejść do niej od żony?

SonyXperia napisał/a:

Winna czemu? Temu, że jakiś obcy mąż miał ją ochotę tylko przelecieć, czy odejść do niej od żony?

Temu, że weszła w romans z żonatym mężczyzną. Przecież siłą jej nie brał. Jakaś chemia musiała miedzy nimi być albo inne POWODY, dla których jednak z nim się spotykała. Więc skoro zaczęli ten romans musiała z nim flirtować, więc TAK - KUSIŁA.

Chyba, że rozłożyła nogi przed nim z nudów.

Ruta napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

Winna czemu? Temu, że jakiś obcy mąż miał ją ochotę tylko przelecieć, czy odejść do niej od żony?

Temu, że weszła w romans z żonatym mężczyzną. Przecież siłą jej nie brał. Jakaś chemia musiała miedzy nimi być albo inne POWODY, dla których jednak z nim się spotykała. Więc skoro zaczęli ten romans musiała z nim flirtować, więc TAK - KUSIŁA.

Chyba, że rozłożyła nogi przed nim z nudów.

A brałaś pod uwagę że miała już dość wibratorów i zachciało się jej naturalnego i ciepłego pulsującego ku.... ?
Zrobiła sobie dobrze i "schowała do szuflady" a jak się jej znowu zachciało to sterowany smartfonem sam przybiegł by jej dogodzić.

SonyXperia napisał/a:

Ruta napisał/a:

Temu, że weszła w romans z żonatym mężczyzną. Przecież siłą jej nie brał. Jakaś chemia musiała miedzy nimi być albo inne POWODY, dla których jednak z nim się spotykała. Więc skoro zaczęli ten romans musiała z nim flirtować, więc TAK - KUSIŁA.

Chyba, że rozłożyła nogi przed nim z nudów.

Wejście w romans to albo seks, albo rozpoczęcie nowego życia z inną osobą. Innych opcji nie ma. Z punktu widzenia rozpadu dotychczasowego związku z w/w powodów, winnym jest ten, kto zdradził.

Inne opcje zawsze są.
Poza tym ja nie piszę o winie za rozpad związku tylko o winie w związku z rozpoczęciem romansu. Za to są winne obie strony. Więc nie tylko mąż ale i kochanka.
I jak pisałam - nie ma się co na to obrażać. To fakt.
Przecież nie oceniam charakteru, motywów czy ogólnie życia/moralności kochanki. Stwierdzam tylko zwyczajny fakt.
Do romansu trzeba dwojga.

Względem partnera może i tak, bo jak JUŻ PISAŁAM to nie kochanka obiecywała wierność i takie tam. Czy ja muszę się powtarzać, czy w końcu przeczytasz to co pisałam? Nie czytasz a potem się z kimś wykłócasz.

Ruta napisał/a:

Względem partnera może i tak, bo jak JUŻ PISAŁAM to nie kochanka obiecywała wierność i takie tam. Czy ja muszę się powtarzać, czy w końcu przeczytasz to co pisałam? Nie czytasz a potem się z kimś wykłócasz.

Zadaj sobie trud przeczytania całego wątku. I spuść z tego belferskiego tonu. Guru wszelkiej raz wypowiedzianej mądrości

SonyXperia napisał/a:

Ruta napisał/a:

Względem partnera może i tak, bo jak JUŻ PISAŁAM to nie kochanka obiecywała wierność i takie tam. Czy ja muszę się powtarzać, czy w końcu przeczytasz to co pisałam? Nie czytasz a potem się z kimś wykłócasz.

Zadaj sobie trud przeczytania całego wątku. I spuść z tego belferskiego tonu. Guru wszelkiej raz wypowiedzianej mądrości

A muszę? Przecież to nie ja oburzyłam się na Twoje zdanie... Ty szukasz dziury w całym i to MNIE odsyłasz do zapoznania z wątkiem? Po prostu jeśli negujesz moje zdanie to chociaż zapoznaj się dokładnie co pisałam, a nie negujesz coś z czym się w gruncie rzeczy zgadzasz. Nie wiem, negujesz tak dla zasady?

Harvey napisał/a:

O wojenka To ja mam takie pytanie...
(...) Coś mnie się wydaje, że jeden "obóz" drugiemu chce piórka z d*py powyrywać i konsensusu to tu się nie znajdzie Bo moja racja jest najmojsza!

Sama jestem ciekawa, do której grupy zostałam zakwalifikowana, bo...

eni.lij napisał/a:

zostaly tu juz tylko same kochanki ktore rozumieja sie jak nikt inny z innymi kochankami

... do tej grupy nie należę na pewno, a jednak łatkę już dostałam . Świat się kończy!
Przepraszam, nie mogłam się powstrzymać, ale ogromnie nie lubię generalizowania, a chyba jeszcze bardziej nie lubię, kiedy przypina mi się łaty.

authority napisał/a:

Ty kochasz za bardzo.

Nie śledziłam całego wątku, ba, weszłam tu sobie w zupełnie przypadkowym momencie, więc być może jest nas więcej widzących to w ten sposób, ale na pewno co najmniej dwoje.

A tak poważniej - właśnie dlatego dziś uważam, że związki bez ślubu są znacznie bardziej klarowne i emocjonalnie bezpieczne. W takiej sytuacji jeśli ktoś ze mną jest, choć w każdej chwili może odejść, to mam pewność, że tego po prostu chce. Żadna inna opcja mnie zwyczajnie nie interesuje.

Pozwolę sobie się z tym nie zgodzić.
Wtedy jest dużo łatwiej w razie jakiegokolwiek kryzysu po prostu odejść. Związek sformalizowany powoduje, że ludzie więcej się zastanowią zanim podejmą taką decyzję. Próbują naprawiać relację zamiast pójść na łatwiznę. Zaobserwowane
Oczywiście mogą być wyjątki.

Nie jestem za trwaniem w związku na siłę, ale też uważam, że zbyt łatwo ludzie się dziś poddają, właśnie - idą na łatwiznę.

A co w sytuacji, kiedy nie ma ślubu, dzieci ani kredytów? Niby można odejść, a i tak się zdarza, że jedna ze stron "rozwiązuje" kłopoty od tyłka strony, nawet bardzo dosłownie. Ciężko więc zamknąć temat zdrad w ramkach trudnych rozwodów