Kto bardziej winny kochanka czy zdradzający mąż - Netkobiety.pl

Roxann napisał/a:

Małżeństwo dla małżeństwa dla pozorów? Słabe. Nie mówię, że to norma. Jednak niewiele znam małżeństw super dopasowanych, ale znam. I żadna trzecia osoba im nie zaszkodzi. I nie ważne czy mają ślub czy nie. Bo znam i takich i takich. I dalej jak mantrę będę powtarzać że to kwestia dopasowania, charakterów, priorytetów no i na pewno uczucia. Samo ślubowanie, że niby już z górki i zaklepane jest na nic.. tylko potem dzieci cierpią. I niech ktoś więcej nie mówi że to wina tych trzecich.. .

I o to chodzi. A nie o szukanie winnych. Winnych niedopasowania, charakterów, piorytetów i braku uczucia. Z naciskiem na priorytetów.

Przepraszam, że mącę, ale Wy naprawdę wierzycie w to że przysięga małżeńska to filar, punkt odniesienia związku, relacji? Jak można w często bardzo młodym wieku, z różnych powodów ślubować sobie to i tamto. Naprawdę wierzycie, że to wystarczy? No tak bo byliśmy zakochani.. itd. Ale ile razy się człowiek zakochuje w życiu? Ile jest małżeństw pod presją? Często kiedy dziecko już jest na świecie albo w drodze.. ot ‘wpadka’. Czy nie demonizuje się sakramentu małżeństwa (przysięgi) w obliczu codziennych spraw, dopasowania, wartości??
Tak mój ex ‘kochanek’ kiedyś powiedział, że żyjemy w systemie któremu musimy się podporządkowywać. On sam już nie będąc 20-stolatkiem zdecydował się na ślub.. bo wypada, bo poważniej i bardziej zaufanie brzmi „żonaty”. No ok. ma dzieci, ale zdradza i będzie zdradzał. Małżeństwo dla małżeństwa dla pozorów? Słabe. Nie mówię, że to norma. Jednak niewiele znam małżeństw super dopasowanych, ale znam. I żadna trzecia osoba im nie zaszkodzi. I nie ważne czy mają ślub czy nie. Bo znam i takich i takich. I dalej jak mantrę będę powtarzać że to kwestia dopasowania, charakterów, priorytetów no i na pewno uczucia. Samo ślubowanie, że niby już z górki i zaklepane jest na nic.. tylko potem dzieci cierpią. I niech ktoś więcej nie mówi że to wina tych trzecich.. Dla mnie to brak odpowiedzialności, dojrzałości i zrozumienia siebie nawzajem – swoich potrzeb i priorytetów.
Wiem, że trudno trafić dobrze i nigdy nie ma się pewności. Jednak po swoich doświadczeniach zupełnie na co innego zwracam uwagę u faceta – jakim jest człowiekiem też w stosunku do innych.. wcześniej, jak chemia się pojawiała zamykałam się na „nas” i to był błąd.

memo331 napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

W miłości, w uczuciach, nie ma świństw. Można być tylko mniej lub bardziej szczerym, wcześniej czy później.

Uczucia są czymś tak dalece subiektywnym, że naprawdę ciężko mówić o  nich w kontekście obiektywnej winy.

Nie wiem co to znaczy "mniej lub bardziej szczerym" Szczerym się jest, lub nie Bo widzisz, tu właśnie chodzi o szczerość. Między dwojgiem ludzi, którzy się na związek "umawiają". Jak i o szczerość tym razem intencji osób trzecich, które w ten związek ingerują. Uczucia są zawsze subiektywne, ale używanie ich jako głównego oręża jest raczej egoistyczne

Nie wiesz co to znaczy. To jest właśnie to o czym tu się produkujemy. Dla mnie kochanka na boku jest wyrazem bardzo szczerym tego że ...i  tu sama sobie dopowiedz.
Uczucia są filarem wszystkiego. Umów się na uczucia. Umów się na brak ingerencji osób trzecich. Życzę powodzenia w realizacji

SonyXperia napisał/a:

memo331 napisał/a:

Nie wiem co to znaczy "mniej lub bardziej szczerym" Szczerym się jest, lub nie Bo widzisz, tu właśnie chodzi o szczerość. Między dwojgiem ludzi, którzy się na związek "umawiają". Jak i o szczerość tym razem intencji osób trzecich, które w ten związek ingerują. Uczucia są zawsze subiektywne, ale używanie ich jako głównego oręża jest raczej egoistyczne

Nie wiesz co to znaczy. To jest właśnie to o czym tu się produkujemy. Dla mnie kochanka na boku jest wyrazem bardzo szczerym tego że ...i  tu sama sobie dopowiedz.
Uczucia są filarem wszystkiego. Umów się na uczucia. Umów się na brak ingerencji osób trzecich. Życzę powodzenia w realizacji

Ja Ci życzę, żeby uczucia były filarem wszystkiego Byle tylko nie Twoje, bo to akurat niczego Ci nie gwarantuje

memo331 napisał/a:

Masz ciekawe przemyślenia Które z nich zastosujesz w życiu, w którym chcesz mieć dzieci i udaną, niezmąconą zdradą relację? To zresztą interesujące, że kobieta z takimi doświadczeniami uzależnia trwałość swojego związku od własnego "chciejstwa":) Czy winne są "te trzecie" ? O tym się przekonujesz w momencie, kiedy pojawiają się w twoim życiu Czy doświadczysz czegoś takiego? Oby nie

Nie wiem czy jesteś kobietą czy mężczyzną.. ale w sumie nie ma to znaczenia.. Wiem że trudno trafić 'na swego' sama już przekroczyłam 30-stkę. Miałam rożne historie, doświadczenia w tym romans z żonatym...Ale może przez to jestem świadoma wielu innych rzeczy? Nie jestem już tak naiwna jak kiedyś, wiem co dla mnie jest ważne. Człowiek też się uczy na błędach. Teraz kocham świadomie. I czuję się kochana... Nie wiem co z tego będzie. Na pewno nie chcę brać ślubu dla etykiety.. jakoś źle mi się to kojarzy.. Wolę być z tą osobą b o chcę a nie bo przysięgi mnie do tego zmuszają.

Roxann, strasznie Ci ten gość namieszał w głowie. Czy Ty zdajesz sobie sprawę, że mówisz cały czas jego słowami? Nie mógł, nie dało się inaczej, był młody, złe wybory, brak odwrotu... To wszystko nieprawda. Kiedyś to do Ciebie być może dotrze.

Przepraszam, że mącę, ale Wy naprawdę wierzycie w to że przysięga małżeńska to filar, punkt odniesienia związku, relacji? Jak można w często bardzo młodym wieku, z różnych powodów ślubować sobie to i tamto. Naprawdę wierzycie, że to wystarczy? No tak bo byliśmy zakochani.. itd. Ale ile razy się człowiek zakochuje w życiu? Ile jest małżeństw pod presją? Często kiedy dziecko już jest na świecie albo w drodze.. ot ‘wpadka’. Czy nie demonizuje się sakramentu małżeństwa (przysięgi) w obliczu codziennych spraw, dopasowania, wartości??
Tak mój ex ‘kochanek’ kiedyś powiedział, że żyjemy w systemie któremu musimy się podporządkowywać. On sam już nie będąc 20-stolatkiem zdecydował się na ślub.. bo wypada, bo poważniej i bardziej zaufanie brzmi „żonaty”. No ok. ma dzieci, ale zdradza i będzie zdradzał. Małżeństwo dla małżeństwa dla pozorów? Słabe. Nie mówię, że to norma. Jednak niewiele znam małżeństw super dopasowanych, ale znam. I żadna trzecia osoba im nie zaszkodzi. I nie ważne czy mają ślub czy nie. Bo znam i takich i takich. I dalej jak mantrę będę powtarzać że to kwestia dopasowania, charakterów, priorytetów no i na pewno uczucia. Samo ślubowanie, że niby już z górki i zaklepane jest na nic.. tylko potem dzieci cierpią. I niech ktoś więcej nie mówi że to wina tych trzecich.. Dla mnie to brak odpowiedzialności, dojrzałości i zrozumienia siebie nawzajem – swoich potrzeb i priorytetów.
Wiem, że trudno trafić dobrze i nigdy nie ma się pewności. Jednak po swoich doświadczeniach zupełnie na co innego zwracam uwagę u faceta – jakim jest człowiekiem też w stosunku do innych.. wcześniej, jak chemia się pojawiała zamykałam się na „nas” i to był błąd.

summerka88 napisał/a:

Zorija, odpuść już dyskusję z kochankami. One nie są w stanie zrozumieć twoich emocji i uczuć, to wymagałoby od nich posiadania empatii. Spróbowałaś, nie wyszło i niech tak zostanie.

Chyba tak... Tym bardziej, że wątek jest dla nich pożywką. Dzięki.

SonyXperia napisał/a:

memo331 napisał/a:

Ja Ci życzę, żeby uczucia były filarem wszystkiego Byle tylko nie Twoje, bo to akurat niczego Ci nie gwarantuje

Ja to wiem. Związek to nie kupno butów z gwarancją producenta, że się nigdy nie rozwalą  i rękojmią sprzedawcy, że jak się jednak rozwalą to zostaną naprawione

I tu pełna zgoda Ale temat nie o tym Intryguje mnie jedno pytanie: czy kochanka zdradzona wtórnie przez swojego...kochanka, przyzna otwarcie i szczerze, że przyczyną rozpadu jej związku była ona sama?

Nie zaczepka, tylko jeśli ktoś multum razy pisze wszystkim wokół, że nie ma z czyms problemu, to jest wielce prawdopodobne ze jednak go ma. Już setny raz widze, że próbujesz i sobie i tutaj wszystkim wmówic pewne rzeczy.

Cyngli napisał/a:

Tak, ja wierzę w potęgę przysięgi małżeńskiej.
Może jestem głupia i naiwna.
Gdy dwoje ludzi się kocha i chce sobie ślubować przed ołtarzem, chcę wierzyć, że to coś znaczy.

Tak było w naszym przypadku. Ślubowaliśmy, potem pojawiło się dziecko, nie zdradzamy się, żyjemy szczęśliwie. Kochamy się. Co w tym złego?

Gratuluję! I życzę Ci tego byś za 10, 20, czy 50 lat mogła powiedzieć to samo. Nie twierdzę, że nie ma takich związków, jak Twój, ale to są perełki.

Ola_la napisał/a:

Własnie chodzi mi o to, że jeśli ktoś swiadomie wchodzi w role kochanki, kochanka sam sobie odbiera tą wiarę w trwałość związków i wierność wzajemna w związku. Na własne zyczenie widzi tylko złe strony wspólnego życia.

Widzi tylko złe strony wspólnego życia, bo nie zna dobrych. Najczęściej sam nigdy nie był w szczęśliwym związku (rzuca się na chętną lub chętnego, która go w ogóle zechciała i co z tego, że zamężna/żonata, ważne, że ktoś ich chce) i do tego nie wyniósł dobrych wzorców z domu rodzinnego, w którym z pewnością między rodzicami nie było miłości i ciepła (stąd przekonanie, że wszędzie tak jest a jak inaczej to jakieś skrajne minimum, "perełka").

kk76 ale agresja i podział kobiet na te złe wredne zony i na cudowne kochanki rozumiejące mężczyzn
nic dziwnego ze nie ma solidarnosci wśród kobiet jak jest tak wiele kobiet gotowych wsadzić noz w plecy innej kobiecie, tylko dlatego żeby mieć tego chłopa

każdy tworzy swoja opinie tylko i wyłącznie na podstawie własnych doswiadczen

ja tu widzę,że nóż w plecy mają ochotę wsadzić kochance zdradzone żony-bo to one uwiodły mężów

nie wiem ja nie jestem zdradzoną zoną a tez nie widzę powodu żeby bronic motywów kobiety (czy mężczyzny), która świadomie pcha się na trzecią do czyjegoś związku
i żeby nie było żonatego, który ma kochankę (czy mężatki)

W skrócie: NIC SIĘ NIE DZIEJE BEZ PRZYCZYNY
Jest powód tego, że kochanki wierzą komuś, kto oszukuje i nie szanuje kobiety, którą wybrał na żonę i matkę swoich dzieci, że to jest takie NORMALNE.
Tak samo jak nie wierzą, że mogą istnieć związki, w których wspólnie rozwiązuje się problemy a nie ucieka do chętnej do przygrnięcia takiego, któremu ciężko jest w czasie kryzysu. Dlatego takie związki nazywają "perełkami", bo nie widziały żeby ktoś rozwiązywał problemy, zażegnywał kryzysy wspólnym wysiłkiem.
Cała filozofia.

Zorija jest wiele osób, które trzymają twoją stronę, tylko się nie udzielają bo ta rozmowa to jak rozmowa o aborcji. Jedni za drudzy przeciw i nikt nie ustąpi nawet o centymetr. Może czasem piszesz emocjonalnie lub użyjesz mocniejsze słowo, ale ja tam zgadzam się w całej rozciągłości z tobą.

A Gojka, która gdzieś nawet swoją godnością osobistą się podpierała (że nie będzie się zniżać itp itd) jako przykład podała koleżankę czy tez przyjaciółkę (w podtekście wyczytałam pełną zgodę a nawet zachwyt dla jej poglądów), która stwierdziła, ze jak żonaty do niej lezie znaczy się żona nie daje mu tego co powinien dostać, więc droga wolna i nie ma nad czym myśleć. Cudowne przyznam, cudowne ;-)
A ja z uporem maniaka twierdzę, że głównej rzeczy, której ta żona nie daje to jest świeżość, nowość i motyle - czyli to co jest przy poznaniu i wchodzeniu w nowy związek, ten powrót do czasów młodości, zapomnienie o trójce dzieci, chorej matce i problemach w pracy. Nikt nie ma zamiaru trzymać na siłę zdradzacza i wiadomo że on winien.  Ale moje osobiste przykazania mówią: żonaty facet jest poniżej mojej godności, mogę więc sobie osobiście nie szanować kochanek.

Chciałabym postawić to pytanie troszkę inaczej. Nie kto jest bardziej winny, ale kto powinien ponosić konsekwencje zdrady a w efekcie często rozwodu.
Czy kochanka, która zaopiekowała się zdradzającym mężem powinna być uwikłana w sprawę rozwodową, np. być świadkiem w sądzie, czy trzeba ją chronić..
Bo widzicie, zdrada to proces, którego sprawcami są dwie osoby (mąż/żona vs kochanek/kochanka ) ale konsekwencje tej zdrady zataczają dużo szersze kręgi.
Np. takie dzieci - nie mają wpływu na zdradę, ale ponoszą jej skutki najbardziej boleśnie. Tracą rodzinę.
Czy kochanka/kochanek biorąc udział w procesie zdrady ma ponieść konsekwencje skutków tej zdrady i jeśli tak to jakie.

Chciałabym postawić to pytanie troszkę inaczej. Nie kto jest bardziej winny, ale kto powinien ponosić konsekwencje zdrady a w efekcie często rozwodu.
Czy kochanka, która zaopiekowała się zdradzającym mężem powinna być uwikłana w sprawę rozwodową, np. być świadkiem w sądzie, czy trzeba ją chronić..
Bo widzicie, zdrada to proces, którego sprawcami są dwie osoby (mąż/żona vs kochanek/kochanka ) ale konsekwencje tej zdrady zataczają dużo szersze kręgi.
Np. takie dzieci - nie mają wpływu na zdradę, ale ponoszą jej skutki najbardziej boleśnie. Tracą rodzinę.
Czy kochanka/kochanek biorąc udział w procesie zdrady ma ponieść konsekwencje skutków tej zdrady i jeśli tak to jakie.

na rzecz żony może nie
ale na rzecz dzieci dlaczego nie
one nie są winne temu, ze jakas pani obca zabrała im tatusia i zniszczyła im zycie, obnizyla status materialny, często naraziła na wyprowadzke, zmianę szkoły. komentarze rodziny i obcych np. w szkole
mało jest przypadkow gdy kochanka bierze się za bezdomnego, z długami, brzydkiego zaniedbanego faceta bez zębów, a zazwyczaj jest to to ktoś kto ma jakies tam zasoby materialne wypracowane z ta wredna zoną
na przykład Roxan nie zakochała się raczej we wnętrzu i blasku duszy pana prezesa, ale zapewne miała tu znaczenie jego pozycja społeczną, uroda, powodzenie u kobiet itd.
zapewne taka kobieta jest dowartosciowana kiedy taki mezczyzna zwroci na nia uwagę
mam rację czy nie?

Ruda, oczywiscie, ze w malzenstwie zle sie dzieje, jezeli facet rozglada sie na boki, ale rozwiazaniem problemow nie jest sciaganie majt z innej baby (bo to czysty eskapizm i tchorzostwo), ale ROZMOWA i praca z zona. Bo to jest UCZCIWE.

Ola_la
idąc twoim tokiem rozumowania, twoim i tobie podobnym...  za alkoholizm konsekwencje powinien ponosić zakład spirytusowy i jemu podobne.
Jak facet zamiast iść się łajdaczyć wybierze zalewanie swych "słabości" (ułomności) alkoholem to alimenty niech płaci gorzelnia i browar.

gojka102 napisał/a:

A ja mam taką koleżankę,która uważa,że jak zakochuje się w żonatym,który tę miłość odwzajemnia to guzik ją obchodzi zdradzona żona.Widocznie od niej dostał to,czego nie miał w swoim związku

Mój prymitywny tok myślenia: bronisz kochanek i czytam powyższe zdanie. OSOBIŚCIE odbieram je jak pochwałę takiego zachowania bo na końcu jest usmiech a przynajmniej pełne przyzwolenie, mój mózg (ale jak wiemy to prymitywny mózg, takiej prostaczki co zatrzymała się na Twój Świat - Kuchenny Blat) nie widzi żadnego komentarza, a w podprogowym odbiorze odczytuję, że ci się to podoba. Czy to już analiza psychologiczna, o którą zostałam posądzona?