moje cudowne życie po rozwodzie - Netkobiety.pl

Mnie kiedyś w teście (mieliśmy psychologię w studium pomaturalnym) wyszło, że jestem kawał introwertyka, co mnie dziś trochę dziwi, bo z biegiem lat upewniłam się, że jestem zwierzę towarzyskie (nie mylić ze stadnym!). Kryteria nie są więc tak oczywiste. Introwertykiem okazał się wtedy też kolega, który - fakt - gadułą nie był, ale jak coś czasem powiedział to zwykle inteligentnie i z dowcipem. Bardzo był lubiany w grupie.
Faktem jest, że lubię własne towarzystwo i chyba nigdy się nie nudzę.

Piotrze z tą cytrą to bardzo oryginalne. Wróżę sukcesy w wyrywaniu lachonów!
Moim marzeniem od lat jest nauczyć się grać na gitarze, ale sama z miejsca nie ruszę. Próbowałam i nie przebrnęłam przez teorię.

W ogóle mam kilka marzeń i pomysłów, co do których nabieram wiary, że realizacja jest zupełnie możliwa. Jak zacznę, to się pochwalę

...A wróble darły się dzisiaj w krzakach jak zwariowane. I leszczyna już kwitnie w jednym z ogródków, które mijam w drodze do pracy.

Wiosna coraz bliżej!

Z gitara to mozna podejsc profesjonalnie ale mozna tez na tzw czuja biorac na tapete tutoriale na yt. Chocby na początek taki:
https://youtu.be/lYfiQe-yj5E
Oczywiscie zanim zaczniemy trzeba struny nastroic do czego proponuje apkę - ja uzywam GuitaTuna no i zmusic krnąbrne palce zeby ulozyly sie w chwyty. I...tyle.
Moja cytra doszla. Nie dosc ze jest sliczna to chwyt z kartkami jest po prostu genialny. Brzdakalem wczoraj caly dzien i mam nastrojone i  narysowane scarborough fair, cicha noc i river flows in you. W piatek planuje niespodziewany minikoncert dla znajomych z opadnieciem szczęk na podłogę.
P.S. czemu w szkolach nie ma cytr gdzie dzieciaki moglyby od razu zagrac melodie i miec z tego zadowolenie?

Czołem wiosna idzie ,ja zaczynam przygodę w nowej firmie. Ostatni uświadomiłem sobie że mija 5 lat od kiedy jestem sam ,i zdziwiłem sie żs już tyle czasu upłynęło. Pamiętam jak zarówno rodzina i przyjaciele mówili że z czasem kogoś poznam i na nowo będę w związku bo każdy zasługuje na szczęście. Coś się nie sprawdziło bo mineło 5 lat i jakoś żadna się we mnie nie zakochała ani ja się nie zakochałem. ogólnie chyba zimowa melancholia mnie dopada

Astral, właśnie miałam okazję podczas imprezy posłuchać, jakie to "szczęście" być z kimś - od kilku niezależnych od siebie osób. Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma.

Ciekawy temat. Niedawno zmarl moj wujek bliska rodzina . Do ostatniej chwili wszyscy udawali ze jakos to bedzie jakos sie wyleczy a potem telefon ze szpitala ze koniec. Nie chce tak umrzeć.  Warto się douczyc z czyjegos doswiadczenia w temacie tabu. A poki co lekki kacyk po wczorajszych baletach. Dobra rada mojego ortopedy-  jak sie idzie na balety ze zrastajaca sie noga warto zalozyc ortezę, a ja slucham dobrych rad.

Czytałam, że statystycznie kobiety lepiej sobie radzą po rozwodzie, choć często mają gorsze finanse od panów po rozwodzie, którzy zwykle nie obciążeni dziećmi mają więcej czasu na zarobkowanie.
A co do powszechnego mniemania o wszechobecnym szczęściu płynącym zawsze ze związków - wystarczy przejrzeć nagłówki tematów w niektórych działach, by stwierdzić, że to mit. Oczywiście wypada zauważyć, że szczęście - jak już tu i ówdzie - wielokrotnie stwierdzano, płynie ze środka i nie powinniśmy go uzależniać od innych osób. To co jest szczęściem dla jednego, dla drugiego nie będzie jego synonimem.

Jakoś do końca "Bridget" nie dobrnęłam, choć czytało się lekko, łatwo i dość przyjemnie. Wpadło w ręce coś bardziej frapującego niż uganianie się jakiejś angielskiej singielki za "portkami" i walka z kilkoma nadprogramowymi kilogramami.
Z filmu już całkiem zrobiono lekką komedyjkę (zupełnie przyjemną), a ja miałam przy lekturze (dawno temu) taką refleksję, że to wcale nie jest śmieszne - taka pusta w sumie wegetacja z dnia na dzień, od imprezy do imprezy, od jednego kaca do drugiego. Bez głębi, treści i większego sensu.

Kupiona. Jedzie.

Nie bylo mapki kioskow dostawy ksiazki i wybralem najblizszy kiosk na czuja a potem sprawdzilem ze jest on chyba najdalszym kioskiem w calej mojej aglomeracji .
Zawzialem sie w trakcue tej rekonwalescencji i opanowuje kolejne nalogi. Wszystko jest kwestia przyzwyczajenia mozgu do czegos. Teraz przyzwyczajam go do czegos innego - nie bez klopotow ofkors.

Właśnie zostałam bohaterką własnego domu: naprawiłam pasek klinowy w pralce! Znowu działa, a wstępnie myślałam, że silnik się spalił... ale poczytałam w necie, odkręciłam tył i dałam radę!

Witaj Piegowata:) Jak lubię takie odgłosy życia w tym skostniałym @@@@@@@, miło cię widzieć, słyszeć, czuć!

Odzywam się jak widzisz:) Walczę jak lwica:) A dlaczego ty tak rzadko się tu zjawiasz? Tak, wiem... Mieszkanie cię sporo kosztuje nerwow i wysiłku.. A firanki już chociaż wiszą?

Tak, mam firanki, a nawet rolety po poprzedniej właścicielce. Są w porządku, więc niech będą. W salonie na razie przypadkowe kotary od siostry. Niepiękne, ale grube, dobrze chroniące od ewentualnych podmuchów wiatru i ewentualnych wścibskich spojrzeń z zewnątrz. Finansowo nie jestem jeszcze ustabilizowana, wiec wstrzymuje sie z zakupami mieszkaniowych dekoracji. Skupiam się na przetrwaniu zimy.
Na razie rządzi jeszcze prowizorka, bo ani fizycznie, ani emocjonalnie nie czuję się na siłach do rozpakowywania tobołów złożonych w garażu. Trochę dają o sobie znać zdrowotne problemy. Myślę, że nasiliły się skutkiem emocji ostatniego roku. Pod koniec lutego kontrola, zobaczymy, co w trawie, a raczej w stanie zdrowia piszczy.
Najwięcej nerwów kosztował mnie piec i nauka palenia. Metodą prób i błędów opanowałam tę sztukę, ale łatwo nie było. Węgiel prawie mi się skończył, zaopatrzyłam się w pół tony drzewnego brykietu, bo od węgla chorowałam.
...I tak to, widzisz, leci
A na forum mniej mnie teraz, bo przepadł wątek, na którym byłam najbardziej aktywna. Może i dobrze, bo coraz mniej było mi z nim po drodze, a trudno było zrezygnować, zżyłam się...

Przykro mi Piegus z powodu tych permanetnych dolegliwosci. I tak podziw ze to znosisz. Kiedyś w szpitalu strasznie marzlem po operacji- dali mi duzy koc elektryczny coz za rozkosz jak w kapieli ciepłej. Polecam. 100zl na olx
https://www.olx.pl/oferta/koc-elektrycz … xQ7NY.html

Zdecydowanie Piegowata idz do lekarza i nie zapomnij o tej wizycie. Nie chce Cię straszyc ale jak czytam Twoje objawy to jotka w jotke z tymi ktore ma moja kolezanka z RZS. Niestety choroby z autoagresji "lubią" chodzic parami wiec powinnas sie w tym kierunku chyba przebadac. Odpowiednio dobrane leki i rehabilitacja bardzo pomagaja przynajmniej tej kolezance wiec dzialaj

Hej, hej
Zniknęli wszyscy z forum - mam nadzieję, że to zdrowy objaw, świadczący o tym, że tzw. real oferuje bardziej frapujące doznania - oby pozytywne.
Ja z kolei ograniczam ostatnio swoją aktywność w realu, bo mnie nogi bolą jak starą babę. Do tego parę innych dolegliwości jak wściekłe swędzenie skóry (a więc nie węgiel jest winien, bo teraz opalam brykietem drzewnym) - wczoraj wieczorem syn pytał, czemu płaczę. A mnie ogarniają wyrzuty sumienia i żal, że nie mogę dać mu więcej pogodnej, zadowolonej mamy, tylko taką nerwową i zrzędzącą. Pocieszam się, że może te kłopoty są tylko przejściowe. Ale - no, właśnie: może. My sobie planujemy, marzymy, a decydujący głos nie do nas należy.
Wczoraj wyszperałam w necie poradnik, jak żyć z przewlekłym bólem. Obym nie musiała się tego uczyć.
Dzisiaj cudowny, słoneczny dzień, ale zdecydowałam wykorzystać wolny czas i dać nogom odpocząć. Siedzę, czytam książkę (Dorota Sumińska: "Zwierz w łóżku"), cieszę się ciepłem w domu, bo mam 21 stopni bez konieczności palenia w piecu - taką wspaniałą robotę robi słońce w salonie. Chłodniej będzie dopiero po zachodzie słońca.
Niech się stanie wiosna!

Zamów tylko stałą dostawę jedzenia, bo w szpitalach żywią teraz koszmarnie I kuruj się, wypoczywaj. Pozdrowienia

No i super Piegowata, ze sie polozysz na pare dni. Przyjemnoscia ta zapewne nie jest ale po pierwsze troche odsapniesz a po drugie zrobia Ci szybki "przeglad" ustala leki i postawia na nogi. Mysle ze to zle samopoczucie przy odpowiednio ustawionej farmakoterapii zdecydowanie ustapi. Popytaj tez o mozliwosci skierowania na rehabilitacje. To rowniez pomaga. Albo sanatorium?
Tak czy siak trzymaj sie zdrowo i daj znac jak postepy leczenia

Chi, chi! Chamskie podniebienie! Też takie mam. Przyjaciółka mawia, żem wszystkożrąca.
Kiedyś z ciekawości przeprowadziłam eksperyment i postanowiłam wytrwać tygodniowy pobyt w szpitalu wyłącznie na jego wikcie. Kosztowało mnie to kilogram, co uznałam za plus sytuacji, choć do odchudzających się nie należę

Piotrze, nie zapominaj, że to ja stawiam Ci obiad i nie chcę słyszeć słowa sprzeciwu
A książka świetna, prawda? Nie ma w niej sztucznego optymizmu i udawania że się wszystkie rozumy pojadło, a jednak podnosi na duchu. Mądrze podnosi.
Cieszy mnie nawiasem mówiąc, że znowu książki przykuwają moją uwagę. Pożeram kolejną - "Klawo, jadziem!" Grzesiuka.
A z bibliotecznych ubytków (co jakiś czas biblioteki przeprowadzają selekcję książek zniszczonych bądź niecieszących się od lat zainteresowaniem czytelników) przytargałam sobie do domu chyba z pół metra ( )... książek kucharskich. Takich PRL-owskich, moich ulubionych (bo proponują przystępne dania z przystępnych składników).
Ciekawe, gdzie je ustawię

Piegowata z tym rozliczaniem to nie do konca tak. Jak sie jest w zwiazku to takie sprawy wypada poprostu konsultowac, szczegolnie jesli ma sie wspolny budzet. Inaczej w polowie msca mogloby sie okazac, ze nie ma za co chleba kupic bo kazde sobie sprawilo swoje  przyjemnosci bez konsultacji i wiedzy drugiej strony. Dla mnie to tez brak egoizmu. Mam na cos ochote ale zanim pomysle o sobie to upewnie sie ze nie ma pilniejszych potrzeb.
A to zerwanie kontaktu? Mozesz zdradzic czy chodzi o tego Pana od spotkania (tatusiowatego ale milego)?

Egoizmowi mówię wielkie nie, ale nie zaprzeczę, że cenię sobie tę wolność od wyrzutów sumienia, że pozwoliłam sobie na jakąś "egoistyczną" zachciankę, bo co na to pan mąż (który na papierosy sobie nie żałował). Akurat ten koncert należy do rzeczy, których sobie nie zamierzam odmawiać, póki nie przymieram głodem. A koleżankę rozumiem,  chociaż koncert raz do roku chyba nikogo nie zrujnuje.

Pan jest, a raczej był inny - taka klęska urodzaju Bardzo mi się spodobał i ja chyba jemu też, bo sam zachęcał, żebym dzwoniła, kiedy chcę. A jednak się wycofał. Może Sjogrena się wystraszył, bo nie ukrywałam i nie zamierzam ukrywać swoich obciążeń, a sprawa spontanicznie " wypłynęła".
Zabolało mnie nie tyle odrzucenie, co sposób odrzucenia - zupełna olewka. Coraz mniej mi zależy na szukaniu drugiej połówki właśnie z powodu różnych przykrości i rozczarowań. To męczące.

Dzięki, Piotrze, że mi przypominasz tę prawdę. Masz rację.
Pozdrawiam z oddziału reumatologii Aaależ się tu wysypiam, dobrze mi jak w niebie Zaopatrzyłam się w cztery grube książki,  a w międzyczasie konwersuję z sąsiadką z łóżka, sympatyczną starszą panią, która niejedno przeżyła i ma kuuuupę znajomych. Drzwi się do niej nie zamykają i każdy mi mówi, jaki to z tej pani dobry, pomocny człowiek. Owdowiała bardzo wcześnie, sama wychowała dwoje dzieci, nie związała się z nikim na nowo. Dzieci są zagranicą, a ona na samotność nie narzeka. Wzór do naśladowania.
Pomagam jej trochę, bo po wypadku nie może np. sama wstać z łóżka, trzeba jej coś podać, kołdrą przykryć itd.
Piszcie coś, bo nie chcę zmonopolizować wątku

Szczerze Piegus to jestes pierwsza osoba jaka znam zadowolona z pobytu w szpitalu. Jak żywienie? Paczke Ci wysłać jakaś? Zycze skutecznej renowacji  Ja juz kolejny tydzien na L4 i tak jak myslalem ze nie wytrzymam z nudow tak wam powiem ze...przystosowalem sie. Szczegolnie ze nie jestem unieruchomiony. Powiem wam ze dostep niepelnosprawnego do samochodu jest nieoceniony! Dzieki temu jest o wiele wiecej mozliwosci dzialania i nie czuje sie niedoleznosci. Np kupilem w sasiednim miescie mamie telewizor plaski spory ladny uzywany za tanioche. W starym kineskopowym z jej wzrokiem ciezko bylo odczytac nawet ktory kanał wyswietla. Wiec stary wyladuje ...no chyba na smietniku bo takie chodza na olx po 10zl.

A właśnie wczoraj sobie pomyślałam, ciekawe co u Piegowatej

Właśnie widzę To wszystkiego dobrego i zdrowia, bo wiosna idzie

Dzięki.
wyglądałam dziś przez okno, grzałam się w słońcu i byłam very happy

Jasne, Ross A jak jeszcze zdrowie w miarę i nic nie boli, to dziękować po stokroć i nie marudzić (no, może tylko troszkę, czasami )

A propos chorowania - dostałam to od znajomego:

Dzień dobry!
Miło czytać, Piegusku, że u Ciebie ze zdrowiem dużo lepiej. Jak w kościach nie łupie, to nastawienie do życia od razu się zmienia. Znam to z autopsji.
Ja cieszę się wiosną, zakwitły już mi krokusy w ogródku. Są też zawiązki liści na bzie i magnolii. Wychodzą z ziemi tulipany.
Właśnie zaparzyłam kawę, mam dzisiaj sporo obowiązków, wstawało mi się lekko i bez budzika, bo wczoraj poszłam bardzo wcześnie spać. Ogarnęłam już wszystkie moje poranne rytuały oprócz kawy, więc właśnie zabieram się do niej.
P.S. tak nawiązując do innego wątku, obserwuję sytuację na scenie politycznej i jestem pełna podziwu dla Snake'a za umiejętność przewidywania poczynań ludzi garnących się do polityki.

P.S. Poszlalajam się wczoraj po różnych zaroślach. Fajne, półdzikie miejsca można znaleźć niemal w centrum miasta. Jestem ze wsi dziewucha i uwielbiam, las, krzaczory i bezbrzeżne pola
I wiecie, zrobiłam kilka kilometrów, jeszcze na herbatę do bratowej wpadłam i .... nie boli mnie żadna noga! Ani jedna!!! Aaaaaa!!!!

Ani prawa, ani lewa, ani przednia, ani żadna z zadnich
Do szpitala zapraszam. Przyniosę zupkę i mandarynki

Mało tu coś nas ostatnio. Szkoda, bo była to dla mnie niezła odskocznia od codzienności, która nie zawsze jest różowa.
Coś tam się już przeżyło na tym świecie, a jednak życie mnie często zadziwia. Sama siebie zadziwiam. Nie sądziłam, że po mężu, którego miało się dosyć, można przeżywać żałobę, a chyba to mnie dotyczy. Wraca falami, przemija, ale potrafi dopaść znienacka i "świeczki w oczach" zapalić.
Taka jakaś "niepociumana" ostatnio bywam. Dopada mnie poczucie bezsensu i osamotnienia. Walczę z demonami, nie poddaję się, ale nie będę udawać, że ich nie ma.
Miał ktoś takie doświadczenia? To chyba ten słynny kryzys egzystencjalny. Poradzicie coś?

Taką mam refleksję, że związki bywają ucieczką od bólu istnienia. Na chwilę uciekłam w spotkania z Panem Pomocnikiem. Gdyby on był uczciwy, byłby wspaniałym facetem. Zespół odstawienia to chyba element mojego dzisiejszego nie najlepszego nastroju. Plus wredna pogoda.

Z nowin ciut bardziej optymistycznych: dowiedziałam się, że ocieplą nam chałupę