Samotna na zawsze - Netkobiety.pl

Jak czytam summertime, to jej zazdroszczę, że jest te kilka lat starsza, tak to opisuje. nie mogę się doczekać:)

Zobacz natka, każdy wiek ma swoje ograniczenia i zalety. Wyciągnij to co możesz najlepszego ze swojej aktualnej sytuacji.
Jeśli nie masz w rzeczywistości nikogo, przed kim mogłabyś się tak od czasu do czasu otworzyć, ponarzekać i wylać swoje żale, to znaczy, że nie masz przyjaciółki?

Wielokropek to fajnie,że jesteś taką stanowczą,konkretną kobietą;),nie to nie tak,że uważam swój sposób myślenia za jedyny słuszny,uważam go za głupi,ale jestem do niego mocno przywiązana niestety,no tak jakoś naturalnie mi na pewnym etapie zycia wskoczył,ale mam nadzieje,że uda mi się go w koncu zmienić.Może i mam przed kim się otworzyć,ponarzekac,tyle że ja chyba jestem osobą nastawioną w życiu na efekt i na poukładanie sytuacji,która uważam za jedyną słuszną (jesli wiecie co mam na mysli)... i jak to sie nie dzieje,to sie nakrecam... no i dalej to już samo leci.Chociaż to fakt,że prawie wszystkie moje moje koleżanki,znajome itd dawno temu sie wykruszyły pozakładały rodziny.Ok,postaram się wdrozyc w zycie uzyskane rady;)

Proponuję abyś najpierw popracowała nad stylem pisania bo czytać się tego nie da. A o twojej atrakcyjności najwidoczniej nikt nie ma pojęcia, nawet ty sama nie masz o tym pojęcia. Nie wiesz sama czego chcesz i jak zwykle odrzucasz prawdę zamiast ją przyjąć i popracować nad sobą. Ale to już będzie problem faceta, który się z Tobą zwiąże.

theonlyone a co konkretnie masz na mysli?jakie rzeczy są programem mojej podświadomości?

Nie bardzo rozumiem teorię,że życie kończy się po 30.. albo,że to jakaś magiczna granica.  Bzdura. W wieku 31 lat poznałam mężczyznę,  rok później się zareczyliśmy,  wzięliśmy ślub oczekujemy dziecka. Mam 33 lata, ułożyłam  sobie życie po 30 dopiero. Nie uważam,żebym nawet teraz była nieatrakcyjna czy nie interesująca. Mam mnóstwo koleżanek w swoim wieku, które wcześniej nie założyły rodziny, a robią to teraz. Całe życie przed Tobą, a marudzi, jak stara baba.

Ale dzięki takiemu myśleniu, problem ma się 'z głowy'. Wystarczy stwierdzić, że skończyło się ileś lat (w tym przypadku 30) i już nic nie można osiągnąć, nic nie zależy od sposobu myślenia, zachowania. 'Winna' jest metryka.

ale ciezko myslec inaczej, gdy rozgladasz sie wokol siebie i widzisz, ze jestes na innym etapie niz rowiesnicy, gdy otoczenie powtarza jak mantre ze czas kogos sobie znalezc bo pozniej bedzie jeszcze gorzej, znajomi nie maja juz dla ciebie czasu, ew. na imprezach traktuja cie jako ta "ktora trzeba sie zajac". zas jezeli kobieta chce miec dziecko to jest dodatkowa presja,ze tego czasu niewiele zostaje. samotnosc jest fajna jak sie ma 20lat i mase znajomych, lub gdy trwa krotko, ale ta przedluzajaca sie niszczy czlowieka.

Nawet tu na forum pojawił się niejeden wątek osób 20–25 lat, które narzekały na samotność, że "wszyscy" sobie ułożyli życie etc. Narzekać można w każdym wieku. Przecież nigdy nie wiesz, co Cię spotka w życiu. A co jeśli w wieku 25 spotkałabyś idealnego męża, sielanka, miłość rodzina, a on by tragicznie zmarł po kilku latach? Tyle jest scenariuszy, musisz się odnaleźć w swoim.
Niektórzy są w związkach, czasem te związki się rozpadają, czasem są trwałe, niektórzy są od wielu lat samotni, niektórzy samotni od wielu lat znajdują sobie kogoś, niektórzy żenią się z rozsądku, inni z miłości. Tak jest takie zjawisko, że dziewczyna poznaje kogoś i dosłownie znika z życia towarzyskiego. No ale wiesz, zawsze wtedy możesz poznać inne osoby A dobra przyjaciółka jak zniknie na kilka tygodni w oparach zakochania, po jakimś czasie wróci.
Co mnie pomogło, to decyzja, że ja mam wpływ na swoje życie. OK, niektórzy mają lepiej pod pewnymi względami, ja od innymi. Chodzi o to, że moc daje decyzyjność w życiu. Nie poleganie na złudnych obietnicach innych, nieprzerzucanie winy na innych, nawet jak ktoś Cię zawiedzie, oszuka. A rzeczywistość jest nadal taka jaka jest, tylko podejście do niej inne.
Generalnie myślę, że nie ma co szukać winy ani w sobie ani w innych. Po prostu rozejrzeć się i zobaczyć się realistycznie swoje mocne i słabe strony.

Jakby partner porzucił Cię po kilku latach, to znaczyłoby że Cię nie kochał. W skrócie: i tak byłabyś samotna w trakcie trwania związku.
To wychodź z domu. Jest wiele możliwości, tylko musisz chcieć je zobaczyć.
Na portalach widzę wielu interesujących facetów.
W sklepie naturalnie, że będą podpici. Jeśli nie jest to nowe osiedle, to też oczywiste, że około 50.

Znam ten ból, chociaż ja tylko samotnie wychowuję.... Ale wiem co to znaczy czuć się "niedopasowanym "... I bardzo, bardzo współczuję. Jak znajdę sama odpowiedzi na te pytania, to na pewno się nimi podzielę... Trzymam jednak kciuki!

to napisz jak najszybciej
jedyne co mi przychodzi do glowy to kurs jezykowy:/ innych nie widzialam ani w tutejszej prasie ani na portalach. w przeznaczenie (w sensie osoba x jest nam przeznaczona) jakos nie wierze.

k0kak0la, prosisz i masz. Myślę też, że to co napiszę przydatne będzie też autorce wątku.

Zacznijmy od początku, tzn. od zdania:

Kluczowym jest tu słowo 'próbowałam', ładnie brzmi, wskazuje, że wysiłek został włożony, a efektów brak. Brak, bo w próbowaniu celem jest... brak efektu. Jeśli ktoś coś chce zrobić, to robi to. Jeśli chce usprawiedliwić się, a innym (często także sobie) zamydlić oczy, to... próbuje coś zrobić. Próbuje i po pewnym czasie, ze zbolałą miną, oznajmia: "Nie udało się." Jaki poklask, jakie społeczne współczucie znajduje! Bo 'biedny' człowiek przed nami. Tak mu zależy, tak próbuje i za każdym razem ponosi porażkę. Takie "biedactwa" czekają na osoby, które skore są do wsparcia rozumianego (na forum znaleźć można tego liczne dowody) jako użalanie się, głaskanie po głowie, potwierdzanie myślenia, że świat i ludzie otaczający są paskudni.
Tymczasem osoby zdeterminowane, by cel osiągnąć, szukają i znajdują sposoby, każde niepowodzenie traktując jak lekcję, z każdej sytuacji wyciągając wnioski o tym, co prowadzi do celu, a co od celu odciąga.

Kolejne zdanie jest 'perełką':

Taka jestem biedna, nic nie mogę, nic ode mnie nie zależy. Nic nie poradzę. Skoro tak, to żadne rady nie zostaną przyjęte, żadne nie spotkają się z aprobatą. Decyzja jest już podjęta. Są osoby, które 'złapią się' jak mucha na lep i będą podsuwać coraz to inne propozycje rozwiązania. Tymczasem owa "biedna" istota rozpoczęła już (o czym można również i w tym wątku się przekonać) swą grę w "Tak, ale...". Ile się człek namęczy i nawymyśla, byle tylko nie zmienić swojego myślenia. Czapki z głów przed takim trudem.

Kolejne mistrzostwo!
Moim zdaniem szukanie szczęścia poza sobą jest prostą droga do stworzenia toksycznego związku, do uzależnienia siebie od innej osoby (kłania się wątek "Grupa wsparcia dla kobiet kochających za bardzo'). Każdy przytomny człowiek zwiewa od tak myślącej osoby jak najdalej w tempie światła, nie zważając na inne liczne jej zalety, nie chcąc być wykorzystany, nie chcąc być odpowiedzialny za jej szczęście. Można być szczęśliwym będąc singlem. Można być szczęśliwym nie mając zaspokojonych wszystkich swych potrzeb. Póki nie nauczysz się być szczęśliwą sama ze sobą, póty nie będziesz szczęśliwa z kimś - będziesz na nim uwieszona.

A ja uważam inaczej, ludzie w naiwnej młodości kończą związki po pierwszym lepszym niepowodzenia, a kiedy dojrzewają do kompromisów,  zaczynają budować trwałe relacje. Ale można wierzyć w bajki o przeznaczeniu. .. to pozwala nie winić siebie za brak związku.

Statystyczna Polko tak, tak jest właśnie.A związek nie polega na tekście typu jak mamy być to będziemy .Każdy kto kocha lub kochał to wie ile trzeba w to włożyć pracy ile jest zwykle niedomówień i na ile rzeczy jak się chce utrzymać związek poprostu  trzeba przymknąć oko o ile sa to rzeczy nie szkodzące.Chemia to nie wszystko .Różnice zawsze będą .teraz tylko chodzi o podejście do tego .Miłość jest piękna ale nie prosta.

ty piszesz, o tym co potem. najpierw trzeba spotkac jakas osobe.

To trzeba wychodzić z domu, mieć znajomych,itp. Ja za mąż wyszłam pół roku temu, mam 33 lata, i  ani na chwilę nikt mnie nie odrzucał z powodu braku męża.  Bo przede wszystkim ja nie robiłam z tego problemu i nie patrzyłam z zazdrością na pary.

taaak a ja patrze....
a ja czuje sie wkluczona. kawka, piwo ok, zwlaszcza po klotni, ale najlepiej w domu, zas grile, domowki to juz nie.

znajdź sobie znajomych singli/po rozwodach. serio albo osoby sparowane, ale otwarte na innych ludzi poza związkiem.

kanouga gratuluje:)

staram sie poznawac takie osoby,ale jest strasznie ciezko. co najwyzej poznaje znacznie mlodsze -8lat.

nie wiem. moze im glupio,ze same pary i ja takie piate kolo. nie wiem. nie mam tez ogromu znajomych, a kolezanki jak to kolezanki raz sa a raz ich nie ma.

Kanouga dzieki za wpis i słowa,że może powinnam być sobą,no tak pewnie wreszcie byłoby to mile widziane:).

Natka, powiem Ci, że też jestem po 30 i też jestem
Sama. Gdyby ktoś mi powiedział, że teraz tylko kot itp. to co wcześniej to pisałaś - to bym go wysmiala. Też mi brakuje bliskości i chcę z kimś być. Z racji tego, że po raz kolejny nie wyszło mi w relacji - postanowiłam pójść do terapeuty. Bo u mnie schemat jest taki, że na początku relacji jest super a potem coś się zaczyna dziać i druga strona odchodzi. Dopiero jestem po kilku spotkaniach i zaczynam widzieć co takiego robię. Drugie, że wybieram sobie akurat takich partnerów. NNatomiast próbuję, bo chcę - jestem na portalu randkowym. Mimo, że jestem po 30 czuje się całkiem atrakcyjna.
Myślę żeby może odezwać się do byłego no zobaczymy - wiem, że chcę być w związku, założyć rodzinę itp.

Też czasami się frustruję jak widzę, że znajomi sobie układają życie rodziny, dzieci itp. Związki. Natomiast nie narzekam na brak życia towarzyskiego.

Jak tu już wcześniej pisały osoby dużo zależy od tego jak Ty do tego podchodzisz. Skoro uważasz i wierzysz w to, że po 30 to już tylko samotność i bylejakosć to pewnie tak będzie. A poza tym jeszcze co jest złego w mężczyźnie z rozwodem -przecież każdy ma swoją historię.

Kwestia wiary w siebie - życzę powodzenia!

Tu jest niezły wykład o samotności.
https://www.youtube.com/watch?v=ZM7dSq_lkl4
Sądzę że za bardzo zależy ci na dzieciach niż na chłopaku czyli masz negatywne nastawienie do bycia w związku. Ubranie nie przyciągnie odpowiedniego chłopaka tylko charakter.

jak tutaj zrobić nowy temat?

Witaj Natka

Jestem starsza od Ciebie, i też jestem osobą samotną. Wykształconą, z dobrą pracą. Mam sporo zainteresowań, dbam o wygląd itp i td.

Co jest nie tak? Spotkani mężczyźni patrzą na mnie tak jakby widzieli ścianę za moimi plecami, otóż jestem przeźroczysta! Tak właśnie jest.

Ale nie zawsze. Od czasu do czasu, jakoś "kozak"  Zagada do mnie przyjaźnie i normalnie. I co wtedy? Zostaje ugryziony w piętę lub co najmniej powalony chłodem mojego oblicza. Potem całymi dniami wyrzucam sobie, że się nie uśmiechnęłam, że nie pociągnęłam rozmowy itp itd... ale cóż jest za późno. Gdzieś w środku we mnie jest strach, obawa przed byciem oszukaną i skrzywdzoną przez mężczyznę.Dlatego reaguję agresją lub obojętnością.

Czasem nasze wewnętrzne obawy wysyłają na zewnątrz , na świat.... silniejsze sygnały niż nam się wydaje.... Ja po wielu latach przynajmniej osiągnęłam już jaki taki stopień świadomości. Mam SZANSĘ cośkolwiek zmieniać, próbować....

Nie próbuj zrozumieć mężczyzn zanim nie zrozumiesz siebie. Kryteria doboru nie istnieją. Dlaczego elokwentny i przystojny mężczyzna ma za żonę prostaczkę, dlaczego piękna i delikatna kobieta wiąże się z cwaniakiem i burakiem, dlaczego spotykam małżeństwo wspaniałych ludzi o dobrym sercu?
Kryteria doboru nie istnieją. Ani przeciwieństwa ani podobieństwa się nie przyciągają.

Droga autorko postu, jakkolwiek to trudne to polecam  ci inną drogę. Oddal od siebie to całe ciśnienie, które Cię otacza. Że rodzina, że wiek, że dzieci. Popatrz na siebie i spróbuj wyobrazić sobie swoje życie, za 20 lat , zakładając że nie założysz rodziny. Po prostu poddaj się, zrezygnuj.
Skup się i poświęć czemuś innemu. Jak chała byś żyć za 20 lat, zakładając że nie założysz rodziny. Wymyśl swoją wizję i zacznij ją realizować. Niech to będzie priorytetem. ( Bo przecież to jest możliwe) Pomyśl, jak osiągniesz radość życia, jak poznasz jego wartość, żebyś za te kilka czy kilkanaście lat nie żałowała że będąc po 30 tce jedyne co to biegałaś za "chłopem" nie "dorywając" żadnego.

Jeśli masz spotkać, "tego jedynego" to i tak spotkasz. Będąc grubą lub chudą, aspołeczną lub fantastyczną.

Baziula Siostro cudem odnaleziona!!!!
Realizujemy ten sam program i to jest dobry progam

Cześć musz e się wygadać dać upust moim emocjom i flustracjom . Chodzi o to że pewien chłopak chciiał się ze mną spotkać i prosił o to 2 lata  . A ja chciałam się spotkać a mimo to cały czas odmawiałam . Dodam ze zależało mi na nim ale jakoś brakowało mi odwagi na to spotkanie . Kiedyś spotykaliśmy się 4 miesiace 7 lat  temu Niedawno do mnie pisał , ale później była przerwa . Przez ten czas uświadomiłam sobie że to ktoś ważny dla mnie . I właśnie teraz kiedy to odkryłam dowiedziałam się ze sie żeni . Nie mogę dojść do siebie po tej wiadomości . Szok nie dowieżanie czuje się okropnie jakby szansa przeszłą mi koło nosa . Przecież jescze pisaliśmy esy pół roku temi a tu takie coś. Nawet nie mogę się rozpłakać z tego powodu . Może to tak emocje mnie jeszcze trzymaja . Czuje że nikogo takiego więcej nie znajdę . mam kaca moralnego że straciłam taka szansę . Jest mi przykro i jestem wściekła na siebie mam duży żal że byłam głupia i niedojrzała żeby pójść na tą zasrana kawe i z nim porozmawiać . A teraz co po ptakach . Serce mi ściska strasznie . Czy jeszcze kogoś znajdę a i czy dojdę do siebie po tym wszystkim. Wiem ze w domu maja do mnie żal o to że spieprzyłam sprawę . Nie mówią tego bo niechcą mnie denerwować ale oni tez wiedzą co ja czuje . Najlepiej bym sie porządnie wyryczała ale nie mogę tego zrobić bo łzy nie lecą . Jakaś blokada czy co . Proszę o jakieś wsparcie słowa otuchy . Dodam ze tamta poznał przez neta i rzekomo wcześniej się nie znali . A ja czuje coś innego .

Zastanów się czy to nie jest przypadkiem tak, że bardziej boli cię "to, że on się ożenił " niż strata jego samego, jako tako. Wydaje mi się, że jesteś po prostu zaskoczona, że ktoś, kto kiedyś w twojej ocenie nie dorastał Ci do pięt ( bo przecież nie chciałaś iść z nim nawet na głupią kawę) , ożenił się i jest szczęśliwy.... a Ty nie. Czy to nie bardziej urażona duma, poczucie porażki i uderzenie samotności niż tęsknota za NIM jako osobą?

NiobeXXX : witaj ! Jak mi miło. Spodziewałam się raczej komentarzy w stylu, że źle radzę, że to jest nakłanianie do poddania się, do rezygnacji itp... Wbrew pozorom w naszym podejściu jest moc, choć kto wie czy to nie jest "ciemna strona mocy"..... oczywiście żartuję. Czasem ktoś może powiedzieć, że to jakieś podejście feministyczne itp. ale to nie jest prawda, nie byłam i nie będę feministką, uważałam i będę uważać, że związek z mężczyzną jest jest kobiecie potrzebny, tak jak i macierzyństwo. Że wnosi do jej życia wartości niespotykane gdzie indziej, wartości których nie sposób zastąpić. Szkoda jednak, że kobiety tak nieubłagalnie "cisną" do małżeństwa, albo molestują tych meżczyzn rozmowami o tym, "co on planuje", albo gdy są samotne, mówią kokieteryjne " mnie jest już wszystko jedno, nie mam już nawet nadziei" nadziei a potem rzucają się na pierwszym lepszym portalu randkowym w objęcia jakiegoś "wyzyskiwacza zrozpaczonych trzydziestolatek".

Jakże trudno jest budować siebie, upadać i błądzić, ocierać się o rozpacz, i odkrywać to co daje nam w życiu radość, radość powiadam a nie chwilową przyjemność, czy złudzenie bliskości.  Mówię oczywiści w oparciu o swoje doświadczenia i przemyślenia. I poraz pierwszy od wielu lat czuję, że powoli zmierzam we właściwym kierunku i że to co myślę, co zaplanuję, co sobie gdzieś tam wykoncypuję prowadzi mnie, tak,że nie odczuwam tak bardzo samotności, że częsciej się uśmiecham, że widzę rzeczy i dostrzegam sprawy, których dawniej nie widziałam. To kuracja z egocentryzmu.  Ehh trochę mnie poniosło

MrSpock coś w tym jest co piszesz, choć nie odzwierciedla to akurat mojej sytuacji w 100 %. Pozdrawiam

A Ty masz na tą swoją teorię dowody jakieś, czy tylko tak sobie piszesz?

Całe życie siebie poznajemy, więc tym bardziej nie poznamy dobrze kogoś po roku.

Chodzenie ze sobą na próbę, jest dla mnie tak idiotyczne i nieodpowiedzialne, że brak mi słów.

Do łóżka powinno się iść wtedy kiedy jest się gotowym, a nie patrzeć na kalendarz ani na to, że ta druga osoba chce tylko iść.
To ma być obopólna chęć.

zgadzam się z Krejzi, ja prawdziwe oblicze mojego eksia poznałam dopiero po prawie 2 latach, gdy go "mocnej przycisnęłam" ( nieistotne dlaczego) przedtem umiał być słodko-pierdzący i lekko zwodzący.
Są ludzie, których można łatwo rozszyfrować- ja do nich należę, bo niczego nie udaje, nie chce mi się w nic grać, innych trudniej i są tacy, którzy udają takiego misia, są w tym dość wiarygodni a to udawanie/misiowanie może trochę potrwać. 
W pewnym momencie misie się sypną i żeby rozgryźć misia nie należy przegapić lub zbagatelizować momentu sypnięcia i docisnąć i dalej już miś sypie się sam. Gdym ja zbagatelizowała moment sypnięcia to pewnie do tej pory byłabym z nim.

Spock twoja teoria jest mocno uproszczona

Baziuli też piątaka przebijam, ale trochę na smutno bo też zauważam u siebie nieufność i gonie facetów po krótkim czasie.
Wkurza mnie "słoneczkowanie" i napalenie na początku, bo to utrudnia jednak poznawanie się. Ba! Część w ogóle ma to w dupju, ważne żeby się przytulać dużo itp. A mnie to wkurvia, bo jak kogoś nie znam to nie chcę żeby mnie obacywał, nawet jak mi się podoba to powinno być jakoś z taktem bardziej.

Ale rozumiem to, bo jak mówiłam - faceci najbardziej boją się frendzona, więc wolą przykozaczyć, a często niestety PRZEkozaczyć, niż żeby nic się nie zadziało.
A ja chyba jakieś zmiany znów przechodzę, bo chciałabym kimś się tak dłużej pofascynować, "pochodzić" ze sobą , pogadać.. a przed seksem jednak ciśnienie to utrudnia mocno.

Ps. Baziula jak to robisz z tym 'chłodem' ? Wkładasz 'suczą fejs' czy po prostu "nie chce Ci się z Tobą gadać" -czyli fejs na Bogusia Lindę?

Ps. Kurde jak ja piszę.. sorry, spieszę się ostatnio

A może zaakceptuj siebie? bez poprawiania sie.. tej pustki o której piszesz nie zapełni żaden facet! To ty ją musisz zapełnić sama.
Wygląd to nie wszystko, jeśli za nim idzie pustka ...