Czy jesteście szczęśliwi w swoich związkach ? - Netkobiety.pl

Aby być szczęśliwym w związku pierwszym krokiem jest upewnienie się, czy jesteśmy szczęśliwi sami ze sobą. Przeglądam to forum od kilku tygodni, szczególnie zakładki związane z małżeństwem, partnerstwem i naszła mnie z kolei niepokojąca refleksja: wiele kobiet zwracających się tutaj o poradę ma bardzo niskie poczucie własnej wartości i swoje szczęście uzależnia od szczęścia partnera "jak X jest szczęśliwy, to ja też", angażują się maksymalnie w relację jednocześnie rezygnując z pasji, znajomych, SWOJEGO ZDANIA, ignorując swoje potrzeby i uczucia, bo przecież musi być tak jak X zachce - w skrócie rezygnują z siebie i wmawiają sobie, że tak właśnie powinno wyglądać ich szczęście. Być może wynika to z lęku przed samotnością, czy z wychowania w patriarchalnym modelu rodziny, gdzie to mężczyzna ma prawo głosu i decydowania.
Druga sprawa, to że ludzie w związkach nie potrafią ze sobą rozmawiać, nie przyjaźnią się. Sprawy załatwiane są krzykiem, brakiem kompromisu, rezygnacją kobiety. Interesuję się dość intensywnie tymi tematami, ponieważ sama jestem na etapie budowania mojej kobiecej, silnej tożsamości, zasługującej na szacunek i godne traktowanie. Ogromną nauką był 6-letni toksyczny związek.
Natomiast odpowiadając na temat wątku: jestem ogromnie szczęśliwa w swoim związku, ponieważ odnalazłam bratnią duszę, przyjaciela i PARTNERA - nie ma relacji typu Pan i Niewolnik - z którym jestem w stanie rozmawiać o wszystkim, a nawet kłócić nie narażając drugiej strony na znieważenie czy brak szacunku. No i nie ma zamiatania spraw pod dywan.
Życzę każdemu dopasowania w związku

LuDev czy ja dobrze widzę: "jest to dość mało znaczące zdarzenie"- czy Ty byłaś/byłeś kiedykolwiek zdradzony. Co Ty w ogóle wygadujesz? Zdrada to OGROMNE zdarzenie, które bez względu czy to kobieta zdradza mężczyznę, czy mężczyzna kobietę przewraca świat do góry nogami i pokazuje prawdziwe oblicze partnera. To nie jest pokrętna logika kobiet tylko naturalne zachowanie każdego człowieka.  Tak więc mogę posłużyć się Twoimi słowami z początku postu- Bawią mnie takie osoby jak Ty.

Zanim dowiedziałem się o skoku małym w bok i kłamstwie byłem szczęśliwy w swoim związku pomimo że się strasznie różnimy nie miało to znaczenia dla Mnie.
Pytanie czy jestem szczęśliwy a co to znaczy być szczęśliwym?
Dużo przeszedłem w życiu,cieszę się z tego co mam i jakoś żyje po swojemu może inaczej spełniam się po swojemu i na swój sposób.
Do szczęścia obecnie czegoś brakuje.
A odpowiedzi szukam

W imieniu wszystkich kobiet proszę Cię, byś NIGDY nie był w związku, skoro masz takie poglądy jak przedstawiasz.
A gdybyś był, to mam nadzieję, że Twoja kobieta zdradzi Cię zanim Ty to zrobisz, żebyś poczuł jak to jest, gdy kogoś kochasz, ufasz, gdy wierzysz w tę osobę, kiedy mówi Ci, że jesteś jedyny, najważniejszy, że chce TYLKO Ciebie, a potem idzie do łóżka z przypadkową osobą, nie zważając na to, jak możesz się przez to poczuć. I nie, nie ma znaczenia czy ta osoba się dowie czy nie. Znaczenie ma to, czy w ogóle przed faktem pomyślisz o tym, jak bardzo mógłbyś ją zranić. Usprawiedliwianie tego w ten sposób, w jaki Ty to robisz, jest niesmaczne i nieludzkie.

W swoim imieniu apeluję do Ciebie: nie wrzucaj wszystkich kobiet do jednego worka. Oczywiście, naturalnym i całkiem zdrowym jest przeświadczenie o swojej moralnej wyższości nad oponentem, ale dobrze radzę - nie generalizuj

Nie życz innemu co Tobie niemiłe

Ekstra wizja, ale co ma piernik do wiatraka?
Nie muszę ufać, wierzyć, tym bardziej twierdzić, że przypadkowa kobieta jest dla mnie najważniejsza, ani tym bardziej nie oczekuję od niej takich wyznań. W takim momencie jest ważne by dać upust swoim żądzom i stwierdzić, czy nadal ma się w sobie to coś, czy nadal jest się atrakcyjnym dla innych.

Mrs.Happiness, liczą się fakty. Wiele tysięcy razy dziennie sobie myślę różne rzeczy i o różnych osobach. Co nie znaczy, że każdą taką myśl chcę wprowadzać w życie. Zresztą i bardzo dobrze. Bo często i bym nie chciał, a na te co bym chciał, to by czasu zabrakło.

34, moja droga koleżanko.

Co za bełkot-bez urazy...
Skoro w nosie masz wierność to Twoja broszka( i tyle).

Ja jestem szczęśliwa w swoim związku.
Wiadomo, że są sytuacje, że mam dosyć, czy coś mnie irytuje. Jednak uważam, że mam szczęście bo spotkałam na swej drodze takiego człowieka jakim jest mój mąż. I z wadami i z zaletami.

Moje poglądy są absolutnie rożne od twoich. Natomiast nie mogę się oprzeć odczuwaniu głębokiego współczucia dla ciebie, kiedy czytam to, co piszesz. LuDev, nie mam ochoty cię prowokować, ani się spierać, a ni tym bardziej stawiać się w pozycji oponenta (jak mówię, z różnych kosmosów jesteśmy), jednak głęboko ci współczuję...

Mam nadzieję, że się nie rozmnożysz i nie będziesz mógł nikomu wpajać swoich życiowych mądrości:) Jak dla mnie od razu do zamknięcia dyskusja bo zaraz się tutaj wojna rozpocznie.

LuDev zabrał/a mi wątek ;p Zupełnie nie o to w moim poście chodziło co by mogło rozwalić związek. Bardziej o "motywację" o bycie z tą nie tamtą czy inną osobą.

Brawo, w końcu ktoś sensownie odpowiedział
Otóż jest to jakiś argument. I nawet bardzo dobry.
Aczkolwiek jeśli potraktować tamtą panią, przespanie się z nią jako hobby, które odstresowuje, przywraca poczucie swojej wartości, to czy to coś bardzo nagannego?
Są panowie, którzy chodzą łowić ryby, inni chodzą na siłownię, czy biegać, jeszcze inni mają jakieś swoje zloty. To wszystko jest jego prywatnym hobby, czymś czemu poświęca czas, aby lepiej się poczuć, zajmować się czymś innym, mieć inne zainteresowania, własną niszę poza tym co robi wspólnie ze swoją partnerką.

Brzmi to egoistycznie i dość przedmiotowo, ale właśnie jeśli tą inną potraktować w takich kategoriach to sytuacja wygląda nieco inaczej.

Klio, pisałem już wcześniej. To zależy jak się umówimy, jak będziemy widzieć swój związek.

Osobiście i dość egoistycznie to ja różnicy nie widzę. Jakiekolwiek hobby nie może być realizowane moim kosztem. To chyba w miarę proste.
Jeśli panu do szczęścia jest potrzebne hobby, które realizuje moim zbyt dużym kosztem to może je sobie realizować beze mnie, bo mi się rachunek zysków i strat nie zepnie.

To nie temat o mnie. I nie o wizji związku wg mnie.
Ale tak na szybko: umowa polega na uzgodnieniu warunków przez obie strony. Nie wiem co by chciała partnerka, jak ona by to widziała i na jak daleko idące ustępstwa byłbym skłonny się posunąć. To zależałoby od niej i jej argumentacji.
Oczywiście idealnie by było DLA MNIE (podkreślam dla mnie, a nie dla niej), gdybym ja mógł wszystko i za nic nie musiał odpowiadać. Ale to by była karykatura związku. Każdy ma tendencję do ciągnięcia we własną stronę i dlatego są umowy. Stanowią kompromis.

Jeśli jego hobby w odczuwalny sposób wpływa negatywnie na Wasz związek, to tak - powinien je zmienić.

Nigdzie nie twierdziłem, że moja argumentacja jest najlepsza i załatwia wszystko. W mojej opinii działa. W opinii kogoś innego jest słaba. Jego prawo do osądu. Od tego jest forum, że można nad tym dyskutować.
Wg mnie związek stanowi dwoje dorosłych ludzi, gdzie każdy ma jakieś oczekiwania, które się sobą ścierają. I tak powstają umowy, kompromisy. Gdy druga strona ma dowody na złamanie umowy, wtedy może egzekwować odpowiednią karę.

Główna różnica widzę, że sprowadza się do tego, że Wy naprawdę wierzycie, że jesteście pewne/pewni własnych zachowań w każdej sytuacji. Ja z kolei przyznaję, że takiej pewności nie mam. Dla mnie to uczciwe postawienie sprawy. Nie obiecuję czegoś, czego nie jestem w stanie obiecać. Bo różne zdarzają się sytuacje.

Ale zakładanie działania 0-1 jest właśnie od początku nieprawdziwe

Jeśli pewnym jest to, że nikt nie może być pewnym swoich zachowań, w szczególności w sytuacji której nie przewidział, to założenie z góry, że jest inaczej prowadzi do sprzeczności. Co kończy dowód.

Czyżbym trafił na kogoś po kierunku ścisłym?

Istnieje coś takiego jak związek otwarty gdzie obie strony chadzają na "dupy" i są świadome tego ale z twojego pisania da się łatwo odczytać że tylko ty chcesz chadzać a partnerka ma siedzieć w domu bo jest tylko twoja. W sumie musiałaby być albo szurnięta albo po praniu mózgu by iść na taką "umowę" bo raczej każda normalna kobieta dałaby ci kopa w tyłek.

Co innego w sytuacji fuck friends gdzie związku nie ma - tam to w sumie bez różnicy z kim sypiasz

W umowie, zwanej też w pewnych kręgach ślubem jest taka mała wzmianka, że "przysięgasz wierność..." a skoro piszesz że jesteś podatny na pokusy to albo nie trafiłeś na odpowiednią kobietę albo jesteś niedojrzały, pomimo, że 34 lata to już nie gimbaza.

Hyh ja nie  o tym. Działania są koniec końców 0-1. Jakaś decyzję się podejmuje. Nawet jeśli w tym celu rozważyć wielowymiarowy zbiór aspektów.

Dalej, jeśli już trzymamy się matematycznego słownictwa - jeśli mamy zasady to mamy wartość oczekiwaną. I wokół tej wartośći koncentrują się nasze decyzje. Wartości odstające, ekstremalne owszem istnieją. Oby z niewielkim prawdopodobieństwem, bo inaczej z krzywej dzwonowej, która jest w miarę przewidywalna i tym przewidywalniejsza im ma mniejszą wariancje, przechodzimy do białego szumu. ... a ten jest miły, ale nie w życiu.

Zrozumiałeś mój tok myślenia?

Oczywiście, że zrozumiałem. Ale my nie o tym dyskutowalismy. Rozkład Gaussa jest oczywistym i oczekiwanym modelem w wielu sytuacjach. Nie ma co o tym w ogóle dyskutować.
Jednak chodziło mi o sformułowanie, że ktoś jest pewnym, że nie podda się w żadnej sytuacji pokusie. Tego rozkład normalny nie mówi. Można dążyć do pewnego wzorca zachowania, mówiąc matematycznie : próbować to interpolować, ale zawsze zostanie coś na brzegach. Rozumiesz o co mi chodzi?

LuDev tak czytam Twoje posty i z jednej strony takie poglady na związek są chore ale z drugiej nie dziwi mnie to, bo w dzisiejszych czasach niestety wielu właśnie tak patrzy. Porównujesz to do hobby ale wyobraź sobie taką sytuacje. Wraca TWOJA dziewczyna z zakupów i mówi "poznałam świetnego faceta, był świetny w te klocki. Chodź kochanie do sypialni, pokaże Ci czego sie nauczyłam dzisiaj nowego ". Myśle, że tylko tak kozaczysz na forum "byle był jakiś szum" a gdybyś w tym układzie to ty był stroną pokrzywdzona to płakałbyś w innym watku pt " dlaczego mnie zdardzała?"

LuDev, wesołe masz teorie. Ja się zastanawiam, czy takie poczucie nieprzewidywalności stosujesz też w życiu zawodowym? Na przykład klient zamawia cośtam od Ciebie, a Ty na to "Wie pan/pani co, ja nie jestem pewien, czy się wyrobię, bo obsuwy mogą być, a w sumie może nie dotrę na spotkanie, bo nie gwarantuję, że nie wlezę komuś pod samochód...". Mam ciężkie przeczucie, że jesteś zawodowo związany z matematyką.

O ile się zgadzam, że życie jest nieprzewidywalne, to sądzę, że wiele osób nie czuje, by czekały na nie jakieś dzikie pokusy non stop. Ja na przykład nie czuję, bo nie mam potrzeby się dowartościowywać ludźmi, więc przyjmuję, że mnie się to nie zmieni, bo czemu by miało? Jak obiecuję, że wyślę komuś zdjęcia z imprezy to też nie wiem, czy mnie nie okradną z dysku na którym są, zanim do tego dojdzie, ale to nie znaczy, że kogos oszukuję. Szczerze wierze, że to zrobię i czynię wszystkie kroki ku temu.  To nie znaczy, że ludzie kłamią. Z tej prostej przyczyny, że wierzą, że tak będzie.
Za wikipedią: Kłamstwo – wypowiedź zawierająca informacje niezgodne z przekonaniem o stanie faktycznym.
Jak wierzą, to są przekonani, że takie będą fakty.

Że Ty jesteś niepewny swojej wierności i lojalnie o tym informujesz, to jest wręcz zaleta. Nie wiem na ile to wynika u Ciebie z samoświadomości, a na ile z jakichś chłodnych kalkulacji, ale ja myslę, że jak wszyscy o tym wiedzą, to tylko lepiej. Że mamy odmienne wizje związku to inna sprawa.

Jeśli chodzi o kobiece "przewroty opinii" po czymś takim jak zdrada, to drastyczny, acz myślę analogiczny przykład: Jesz sobie jakieś danie i nawet Ci to smakuje, więc pytasz uprzejmie, z czego to było zrobione. No i ktoś Ci mówi, że to jest ludzkie mięso. Z dużą dozą prawdopodobieństwa byłbyś obrzydzony, zszokowany i nie patrzałbyś już na to danie z takim smakiem. Więc tak samo z jakąś babeczką (lub facetem), gdyby się dowiedziała, że ktoś zrobił coś, co jest sprzeczne z tym, w co wierzy. Czyli partner i związek z nim (dobre danie), okazuje się mieć w sobie elementy, które jej nie odpowiadają.
A każdy może sobie wierzyć, że zdrada jest zła lub dobra.

Ja w związku swoim jestem szczęśliwa.

Dokładnie. To taka asekuracja, żeby w razie czego nie było, że się czegoś nie mówiło... No, ale to tak jakby umniejszać tego wagę. Dla mnie to wygląda tak, że kochamy się i codziennie dbamy o siebie, tak samo dbamy o relację i o to, by oprzeć się pokusom. Jak się kocha i dba się o siebie wzajemnie to jak dla mnie nie jest to trudne. Tylko trzeba chcieć. Jestem z moim facetem 8 lat i każdy ma pokusy, ale jakoś nie mam z tym problemu, wiem kogo kocham i tego się trzymam.

LuDev, może nie trafiłam, ale czy próbowałeś ludzkiego mięsa, by stwierdzić, że źle trafiłam? Może by Cię to zniesmaczyło po czasie, nigdy w końcu nie wiesz co będzie.

Cię interesuje smak, zapach i wygląd dania, a mnie inne rzeczy. Na przykład moje emocjonalne podejście do psów mogłoby mi stać na przeszkodzie. Albo to, że brzydzi mnie jedzenie mięsa. Większość może mieć podejście "bo zakodowali sobie opinie innych" (skąd masz statystyki?), ale mają do tego prawo. Jak sam żeś stwierdził, ludzie mają różne opinie.

I nie wiedziałam, że np. że ignorantia legis non excusat odnosi się do przewidywania wszystkiego. Z prostej przyczyny: nikt nie jest w stanie wszystkiego przewidzieć. Nie zdradziłam, dotychczasowe "pokusy" mnie nie ruszyły, więc co do zasady mam podstawy by sądzić, że mnie nic nie ruszy. Nie jest bowiem prawdą, że wszyscy muszą pokusom ulegać. Jestem na tyle pewna siebie, że wierzę, że "wyślę zdjęcia", a nie "postaram się", bo mam takie statystyczne doświadczenie, że ci co się "starają" w końcu nie robią tego w ogóle. Jeśli chodzi o zdradę mam jeszcze większy wpływ na sytuację, więc tym bardziej jestem pewna siebie w tym zakresie. Dopóki się nie pomylę, nie możesz mi zarzucić kłamstwa. Nawet gdyby w przypadku, gdy do tego dojdzie nie przewidziałam takiej opcji, nie kłamałam. Acz jeśli się bym wyparła juz po, to tak, wtedy bym była kłamcą. Tak samo jakbym przypuszczała, że jednak ulegnę.

Nie powiedziałam,  że w żadnej sytuacji. Gdybyśmy, dla uproszczenia, zgodzili się przez chwilę, że można ludzkie zachowania opisać rozkładem normalnym, gdzie EX jest niczym innym niż systemem wartości  (bo do takich zachowań człowiek dąży ), to sam widzisz, że są odstepstwa. Cześć nawet nieskonczona, ino mało prawdopodobna. Do estymatorow i interpolacji iść nie będę, bo nie o to mi chodzi.

Nadal dążę do jednego - ludzka psychika jest taka a nie inna. Jeśli nie określimy sobie sztywnych zasad w których będziemy się poruszać, (czyli sami sobie nie powiemy - takie zachowanie jest niedopuszczalne, a pożądane jest takie) to na własne życzenie zwiększamy ilość potencjalnych faili - to miałam na myśli pisząc o rozkladzie N i białym szumie.

Żeby nie było - jako matematyk, jestem głębokim wyznawca relatywizmu. Było nie było to matematyka uczy, że 2+2 nie zawsze jest 4.

O dżizas, ale skomplikowaliście wątek Uczucia, emocje, temperament człowieczy przerzucić do teorii matematycznej. Bez przesady.

No i tyle mitów obaliłeś
Ale pytania są warte postawienia.

Moim zdaniem to szczęście nie definiuje to ile ono ma trwać. Szczęście to postawa, która obowiązuje tu i teraz. To jest tak proste, że nie trzeba do tego dorabiać filozofii.

Uważam, że LuDeV ma sporo racji, zależy od wspólnych ustaleń. Seks jako mechaniczne zaspokajanie popędu nie ma wpływu na charakter emocji w relacji, chyba, że dwoje ludzi powyżej 15 roku życia ustalili inaczej.

A szczęśliwym się bywa, to nie jest stan stały, a czasowy. Ciężko jest więc mi odpowiedzieć na pytanie zadane w temacie posta.

Zależy czym dla kogo jest seks. Jeśli tylko chodzi spuszczenie z kija to zapewne i takie skakanie z kwiatka na kwiatek się sprawdzi. Jeśli nie zależy na jakości to pewnie się sprawdzi. Bo jakoś seksu przede wszystkim opiera się na znajomości ciał, temperamentów, upodobań. A do tego zawsze potrzebny jest czas, wspólne poznanie. Czasami na takie dotarcie się potrzeba naprawdę długiego czasu. Niestety wydaje mi się, że niektórzy po prostu nigdy nie posmakowali naprawdę dobrego seksu i zadowalają się byle bzykankiem, byle z tego rzeczona kija spuścić płyny. Smutne w sumie dość.

I o tym właśnie piszę. Bo im chodzi o prymitywne spuszczenie z kija. Są w łóżku typowym biorcą. Niestety widocznie nie zaznali dobrego seksu. Gdyby zaznali to nigdy, przenigdy nie zdecydowali by się na jednorazową akcję, która nigdy nie będzie tak dobra jak seks dobrze znających siebie i swoje ciała osób. Ale niektórzy lubią półprodukty i zadowalają się półśrodkami. Ich sprawa w sumie.
A co do tematu to tak. Jestem w związku szczęśliwy. Lubię przebywać z moją żoną i dzieckiem. Tam się czuję najlepiej. W życiu bywa różnie, ale właśnie np. myśl, że jakiś czas je zobaczę automatycznie poprawia mi humor.

Jak się umówili to proszę bardzo. Nie jestem przeciwnikiem związków wolnych, chociaż sam bym się w takim nie odnalazł.
Natomiast jak ktoś łamie daną przysięgę (np. małżeńską) to jest dla mnie krzywoprzysięzcą, a takich ludzi nie szanuję i nie chcę mieć z nimi do czynienia. Ale dotyczy to też innych dziedzin życia. Pacta sunt servanda.

Czyli jeśli Twój partner prześpi się dla sportu z jakąś super laską i Ci otwarcie o tym powie, to nie będziesz miała powodu do frustracji?

Generalnie jestem zdania, aby żyć w zgodzie ze sobą samym, przy tym nie raniąc partnera. Jeśli masz z partnerem podobny pogląd na seks, to nie widzę problemu.