Aborcja na żądanie!!! - Netkobiety.pl

Najbardziej przerażające w takich poglądach jest stawianie  jakiejś hipotezy co do jakości życia ponad samym faktem bezsprzecznego prawa do jego posiadania. Gdybanie i domysły sa ważniejsze niż człowiek. Fajnie, ale naprawdę nie widzisz zagrożeń w takiej pięknej wizji świata? Dziś nieszczęśliwe jest dziecko matki pracoholiczki lub to z Zespołem Downa, ale za 50 lat kryterium może się zaostrzyć i zaczniemy zabijać płody, u których wykryta zostanie możliwość zachorowania na cukrzycę

W swojej beztroskiej opowieści o imprezach i żakietach zapomniałaś o prozaicznej zupełnie rzeczy , a mianowicie o hormonach, które bardzo często sprawiają, że królowa baletów nagle nie ma najmniejszej ochoty na alkohol i świata nie widzi poza śmierdzącym kupa i wrzeszczącym noworodkiem. Na szczęście natura jest od ciebie mądrzejsza, choć nie sadze, abyś była na dobrej drodze do dostrzeżenia tego faktu.

Nie jestem królową baletów i rzadko na nich bywam
Mój facet nie może mieć dzieci. Na szczęście. I tak na wszelki wypadek się zabezpieczam na wypadek gdyby mu się coś "zmieniło" (choć nie wiem czy to możliwe).
Prewencja jest najważniejsza

Majko, a to kobieta MUSI być zaprogramowana na rodzenie i niańczenie? Tylko facet może mieć własne ZDANIE, kierowane jego osobowością, charakterem, jego MÓZGIEM, kobieta już nie?

Dostałaś już odpowiedź Kammiś.

Nawet bez planowanych wiadomym projektem zmian, obok Irlandii jesteśmy jedynym w Europie krajem, gdzie nie została dopuszczona aborcja na żądanie, przy czym Irlandia w swojej ustawie ma dodatkowo zapis (do dziś kontrowersyjny) o tzw. "klauzuli samobójczej" - aborcja dopuszczona jest w sytuacji, gdy zagrożenie wynika z zamiaru popełnienia przez kobietę samobójstwa. Moim zdaniem ten zapis mógłby rozwiązywać wiele kwestii, które dotyczą zdrowia psychicznego matki, przy czym jestem przekonana, że byłby mocno nadużywany.
Żeby nie było - w tym miejscu opisuję tylko suche fakty, nie wypowiadając się czy jestem za, czy przeciw.

Odniosę się jeszcze do tego zdania:

Można się na tym przejechać. Moja przyjaciółka ma dziś lat 45, przez całe życie była przekonana, że dzieci mieć nie będzie, bo nie może (słowa lekarza), zresztą od kilku lat nawet nie miesiączkowała, dlatego ze swoim mężczyzną uprawiali radosny, beztroski i niczym nieskrępowany seks. Do czasu, bo pewnego, pięknego poranka okazało się, że zdarzył się cud.

Pójdę dalej i dodam od siebie, że czasem zastanawiam się czy niektórzy aby na pewno w ogóle wiedzą co to jest odpowiedzialność.

Czyli aborcja jako antidotum na wybryki natury? Nihilizm wiecznie żywy.

Masz rację, dziękuję za zwrócenie uwagi, tym bardziej, że nawet poczciwa Wikipedia podaje:

Według stanu na 2003 rok maltańskie ustawodawstwo przewiduje całkowity zakaz aborcji (art. 241-243A kodeksu karnego). Prawo to wprowadzono w 1981 roku - wcześniej przerywanie ciąży było legalne z powodu ścisłych wskazań medycznych. Maltańskie przepisy są najbardziej restrykcyjne w Unii Europejskiej. Za wykonanie aborcji grozi kara od osiemnastu miesięcy do trzech lat więzienia. Tej samej karze podlega kobieta ciężarna. Jeśli skutkiem aborcji jest śmierć kobiety ciężarnej lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu odpowiedzialność karna jest równa tej za morderstwo lub okaleczenie. Farmaceucie lub pracownikowi służby zdrowia za przepisanie lub sprzedanie leków, za pomocą których można dokonać aborcji, grozi kara od osiemnastu miesięcy do czterech lat więzienia. Za nieumyślne spowodowanie poronienia grozi do sześciu miesięcy więzienia lub grzywna do tysiąca lir.

Jacenty, to tyle teorii, bo jak to w praktyce wygląda na przykład w UK, to już chyba nikt nie ma złudzeń. Spokojnie można to podpiąć pod aborcję na żądanie, bo przecież zawsze znajdzie się jakiś "dobry" powód. O Finlandii nie wypowiadam się, bo nie wiem. W każdym razie Polska ma na pewno trzecie po Malcie i obok (a może nawet przed nią) Irlandii najbardziej restrykcyjne prawo aborcyjne w Europie.

W Finlandii jest bardziej restrykcyjnie niżw UK, bo po pierwsze tylko do 12 tygodnia, a i przyczyny są kompleksowe sprawdzane (wprawdzie katalog tych przyczyn  uprawniających jest dosyć duży). Co do UK kwestię aborcji w Wielkiej Brytanii reguluje Ustawa Aborcyjna z roku 1967 (poprawka dokonana przez Human Fertilisation and Embryology Act z roku 1990). Zgodnie z prawem, kobieta może przerwać niechcianą ciążę do 24 tygodnia (licząc od pierwszego dnia ostatniej miesiączki), jeśli dwóch lekarzy oświadczy, że aborcja jest konieczna. Kiedy aborcja może być uznana za konieczną? Powody wymienione w ustawie są następujące:
gdy kontynuowanie ciąży wiąże się z większym zagrożeniem życia lub zdrowia (fizycznego bądź mentalnego) ciężarnej, niż jej przerwanie;
gdy kontynuowanie ciąży wiąże się z ryzykiem wystąpienia uszczerbku na zdrowiu fizycznym lub psychicznym narodzonych już dzieci kobiety;
gdy istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że dziecko będzie niepełnosprawne fizycznie bądź psychicznie.
Takie kryteria dają lekarzom ogromną elastyczność w udzielaniu zgody na aborcję i choć mogą odmówić, w praktyce w Wielkiej Brytanii skierowania na zabieg przerwania ciąży wydawane są właściwie na życzenie.
W wyjątkowych okolicznościach, w sytuacji, gdy wada rozwojowa u dziecka lub zagrożenie dla życia lub zdrowia matki zostanie późno stwierdzone, prawo dopuszcza usunięcie ciąży także po upływie 24 tygodnia.
W Irlandii Północnej trwa debata na temat prawa kobiet do aborcji. Ustawa o aborcji z 1967 roku, która sprawiła, że Wielka Brytania jest w tej kwestii jednym z najbardziej liberalnych krajów Europy, nigdy nie została wprowadzona w tej części kraju.  Co do Irlandii to tam ustawa jest bardziej restrykcyjna niż w Polsce (w grę wchodzi tylko zagrożenie życia kobiety), podobna sytuacja jest w San Marino, Monako, Andorze, Liechtensteinie, Wyspach Owczych, Irlandii Północnej i Gibraltarze.

O tym właśnie pisałam - ustawa sobie, a dzięki temu, że pozwala na dużą elastyczność i swobodę w podejmowaniu decyzji, to życie sobie. Pod wymienione punkty można podpiąć niemal wszystko.

Ze swojej strony mam też prośbę - jeśli tekst nie jest Twój, na przykład tutaj odnoszę wrażenie, że w dużej mierze posłużyłeś się cytatem, to wyraźnie to zaznacz. To ważne, przede wszystkim jednak nie narusza obowiązujących zasad.

Pod pojęcie "personal circumstances" można podpiąć nie "niemal wszystko" , ale absolutnie wszystko. Jest to także koronny argument we wszelkich negocjacjach medycznych.
Przykład z autopsji - mało kto o tym wie, ale tutejsze prawo pozwala każdej ciężarnej zrezygnować z porodu siłami natury i wybrać cesarskie cięcie (na życzenie). Będąc w drugiej ciąży chciałam z tego prawa skorzystać, nie ze względu na widzimisię i strach przed bólem, ale z poważnych wskazań medycznych (pierwsza poród naturalny zakończony cc ze względu na zanikające tętno płodu itp, zresztą mniejsza o to...). dopóki w rozmowach z przedstawicielami służby zdrowia używałam argumentów medycznych , przypominały one walenie grochem o ścianę.  Wszyscy jak mantrę powtarzali - poród naturalny - i przekonywali do takiego rozwiązania. Jest to oczywiście zrozumiałe ze względu na koszty (cc kosztuje cztery razy więcej niż poród). Sytuacja zmieniła się , gdy sięgnęłam po argument z półki "personal circumstances" i powiedziałam , że w związku z traumą pierwszego porodu, obawiam się depresji poporodowej. To nie była pewność, a jedynie przypuszczenie, domniemanie...ale wystarczyło.
Obawiam sie , że w przypadku aborcji żadne przekonywanie nie istnieje, gdyż jest ona rozwiązaniem tańszym niż cała opieka medyczna nad pacjentka podczas ciąży i porodu, nie mówiąc już o ewentualnym cesarskim cięciu i dwudniowej rekonwalescencji z nim związanej. Dzieci rodzi sie i tak dużo, porodówki sa przeładowane, więc po roztrząsać los kilku embrionów.?
Tak niestety wygląda to piękne, liberalne prawo.

zlata - wiedziałabym o tym i bez sprostowania, ale dzięki

Ewiko, mówili mi to jak miałam lat 13, dziś mam prawie (bez 6 miesięcy) 23, dziewczyny które znam myślą o dzieciach, a ja tylko słucham, że mi się "odmieni".
Co najlepsze rozmawiałam ostatnio z dziewczyną która była aplikantką, właśnie zdawała egzamin, ma 28 lat. Wszyscy mówią, że jej się "odmieni".
I co? Jakoś jej się nie odmienia. I tylko tego wysłuchuje
Wiesz, u mnie tu nie jest tylko że ja nie chcę mieć dzieci. PSA też nie chcę mieć, ale nie wykluczam że będę go kiedyś miała. Dlaczego? Bo - w przeciwieństwie do psów - dzieci mnie drażnią, nawet jeśli po prostu są tylko przez chwilę. Nie lubię ich, budzą we mnie odrazę. To nie jest to że ja po prostu nie chcę mieć dzieci, ja ich po prostu nie toleruję.
Sterylizacja jest nielegalna. Gdyby była to bym to zrobiła, choć miałabym obawy, bo moja kotka umarła po sterylizacji kiedy miałam 11 lat  i sama nazwa zabiegu budzi we mnie ogromne obawy.

A co do zwolenników aborcji - zarówno MATKI, jak i nie matki są w "szeregach" zwolenników aborcji, to nie ma z tym nic wspólnego. Można lubić dzieci i być zwolennikiem aborcji na życzenie, SĄ TAKIE KOBIETY-MATKI. Dlaczego? Bo dla nas to jest zlepek komórek, płód, a nie dziecko. Ja dzieci nie lubię, ale uważam że nie wolno np. karcić ich fizycznie i stanęłabym w obronie takiego dziecka (mój facet też by to zrobił). Ale stanowczo rozróżniam coś to ma kilka centymetrów i niewykształcone organy od czegoś co się już urodziło. I tamte kobiety - często matki które lubią dzieci - mają podobnie.

Czy mój facet jest poważny? Powiem tak - zawodowo owszem.
Czy PRYWATNIE jest poważny? Nie jest. Nie jest poważniejszy od moich kolegów ze studiów. Pamiętam, jak kiedyś spóźniłam się na imprezę którą on organizował u siebie w domu. Wchodzę, a tam na stole stoi rozebrany do pasa (w sensie że koszulę zdjął) taki Sebastian, adwokat z zawodu. I wysmarował się jakimś kremem do golenia i tańczył. To jest ich powaga, w piątek wieczorem, panów prawników 30-letnich
Ja jestem poważniejsza od nich. Serio. Nie mam fiu-bzdziu w głowie, po prostu jestem karierowiczką. Nie latam po imprezach.
My jesteśmy normalnymi ludźmi, Ewiko. Rozmawiamy, razem żyjemy. To że nie chcemy mieć dzieci niczego nie zmienia. Nie prowadzimy stylu życia rozchlanych studentów.
Facet jest ode mnie 7 lat starszy. To nie jest wielka różnica wieku, WIĘKSZOŚĆ mężczyzn w tym wieku nie chce zakładać rodziny, tylko baby naciskają
A, mój facet mówi że kobieta MŁODSZA zawsze jest dla mężczyzny czymś lepszym niż kobieta od niego starsza (a był z kobietą starszą od siebie przez jakiś czas).
I powiedział jeszcze, że za 10 lat ja również będę dla niego młoda. Nic nie zmieni tego że jestem prawie dekadę młodsza od niego. Zawsze to on będzie miał większe doświadczenie życiowe, zawodowe, naukowe. Co mi się do końca nie podoba, ale przeboleję.
On lubi to że ja jestem "ogarnięta życiowo, ale dziecinna" (to się nie wyklucza). Mężczyźni lubią takie kobiety, bo się czują zwyczajnie młodziej przy nich.
Zresztą moja matka jest podobna. Mimo tego że jej nie lubiłam - teraz jest lepiej - mam sporo rzeczy po niej. Więc nie wiem dlaczego wszyscy na chama twierdzą, że się zmienię, skoro ona się nie zmieniła przez ponad 50 lat.

kammiś, bardzo cię proszę -  zacytuj jakąś moją wypowiedź, w której namawiam ciebie lub kogoś innego do rodzenia dzieci. DOSKONALE ROZUMIEM BEZDZIETNOŚĆ Z WYBORU I SZANUJĘ TAKĄ DECYZJĘ W KAŻDYM JEJ DETALU....Oprócz prawa do zabijania dzieci, które powstały tzw "jakimś cudem" mimo powyższego postanowienia.
Porozmawiajmy jednak o biologii. Otóż nie ma innej możliwości dla przetrwania gatunku jak prokreacja. można sie obrażać i pienić, ale niestety -  podstawowym celem wzniosłych aktów namiętności jest płodzenie potomstwa. Do tego służą narządy rozrodcze i takie jest ich pierwotne przeznaczenie. Jako istoty rozumne mamy możliwość wyboru i możemy powiedzieć - a ja tam nie chcę genów swoich przekazywać i mam to gdzieś. Jak najbardziej, każdy decyduje o sobie. Jednak jeśli mimo takich decyzji, postanawiamy narządów rozrodczych używać, to chcąc nie chcą narażamy sie na ryzyko, że nasze deklaracje  nie dojdą do skutku.
Wybacz dosłowność, ale kobieta skonstruowana jest właśnie tak, aby rodzić  dzieci i się nimi zajmować . Po to ma macicę i owulację. Po to też po porodzie dostaje od swojego ciała sporą dawkę hormonów, które sprawiają, że istnienie dziecka nie jest dla niej ani przykre, ani przerażające, a wręcz sprawia jej przyjemność. Tak się dzieje w przypadku ludzi zdrowych i oczywiście nie zawsze jest to  różowa wizja, bo rzecz jasna występują rożnego typu zaburzenia, a otoczenie i środowisko tez ma swój wpływ. Jednak plan biologiczny jest jednoznaczny i tu nie ma co dyskutować. Gdy człowiek chce przechytrzyć naturę i uznaje, że może zjeść ciasto i mieć ciasto (bo najwyżej abortuje ewentualne konsekwencje) to ja osobiście nazywam to NIEODPOWIEDZIALNOŚCIĄ. W przypadku matki Madzi i jej podobnych osób używam słowa  - WYNATURZENIE.

Koleżanka ci pisze o innych hormonach, tych co w ciąży i po niej atakują kobietę. Fizjologia nic więcej. Natomiast co do zmieni się nie zmieni, to niestety sporo jest kobitek co tak po 30-tce i później orientują się, że to już nie jest kwestia wyborów i priorytetów ale biologicznie ostatni czas na dziecko. I wtedy zaczyna być już naprawdę dość żałośnie...
Pociesze cię, że moja żona też nie znosi bachorow co nie przeszkodziło jej dwóch urodzić :-) Te dwa jako tako toleruje :-)

No to teraz moja kolej na życiorys

Mam 35 lat, czyli dużo w porównaniu do ciebie. W twoim wieku byłam jeszcze bardziej niedojrzała niż ty. Liczyły sie dla mnie tylko studia, imprezy, ciuchy ewentualnie jakieś pseudo związki spod znaku miłości dramatycznej. w tym okresie wybujałej płodności w ogóle nie myślałam o dzieciach i chyba nie miałam żadnym preferencji w kierunku ich posiadania lub nie . Te kwestie były mi wówczas zupełnie obce.
Okres 25-30 upłynął mi pod znakiem błyskotliwej kariery zagranicznej i budowania związku z obecnym mężem. w tamtym czasie moje życie opierało sie na prostym schemacie -  od poniedziałku do piątku kasa, firma, kasa, firma, a w weekend impreza, drogi drink,drogi ciuch,  lansik. I tak w kółko.
Pierwsza córkę urodziłam w wieku lat trzydziestu, czyli , biorąc pod uwagę twoje progi, raczej późno. nie wiem czemu zdecydowałam się na dziecko. Nie rozkminiałam tego, nie analizowałam. Była luźna rozmowa z mężem na ten temat, odstawienie antykoncepcji, a za miesiąc dwie kreski na teście. Mnie macierzyństwo uszczęśliwiło totalnie. Priorytety poustawiały mi się niemal natychmiast. Teraz jestem lepszą i szczęśliwszą osobą. Ok, wiem - nie zawsze musi tak być, rozumiem to doskonale. Opowiadam ci to jednak po to, abyś zrozumiała, że to co jest teraz, za rok będzie przeszłością. Dziś nie chcesz mieć dzieci, ale nie możesz być pewna tego, czy tak samo będzie w przyszłości. Być może tak, być może nie...Mnie to nie obchodzi i nie oceniam twojej decyzji w żaden sposób, tylko bawi mnie trochę taka fiksacja na tym punkcie .
Poza tym w moich przekonaniach na temat aborcji, bo o niej dyskutujemy, nie istotne jest to czy ktoś lubi dzieci i  pragnie je mieć bądź nie. To jest nieważne. staram się sięgać głębiej i zastanawiam sie dlaczego czyjeś preferencje mają decydować o życiu kogoś innego? nie chcesz mieć dzieci? super!szanuje twoja decyzję. Tylko dlaczego w związku z tym dajesz sobie prawo do unicestwienia odrębnego istnienia. to jest twój wybór, a nie jego. nie chcesz mieć dzieci, to ich nie produkuj i tyle

ps. Ja nigdy nie lubiłam dzieci. do dziś nie przepadam za innymi niż własne

Smutny jest Twój czarno-biały świat.

Sa tez kobitki ktorym to zwisa po 30stce.
Albo jak nie moga. Czy ja placze ze moj facet nie moze miec dziecka? To juz tez nie jest kwestia wyborow tylko zdrowia.
Sa tez kobitki mlode ktore dziecku nie poswiecaja czasu tylko podrzucaja do dziadkow (sam o takiej pisales, co to nie lubila pieluch).
Sa kobitki ktore  oddaja do adopcji.
Sa matki-karierowiczki (nikt mi nie powie, ze nie ma) ktore siedza w pracy po 12 godzin dziennie i wcale nie ubolewaja.
Wiec jak widac hormony to nie wszystko. Gdyby hormony to bylo wszystko to chyba by dziewczyna z Twojej opowiesci kochala nianczyc dziecko, nie?

Wygoogluj sobie fraze "nie kocham swojego dziecka". I to sa matki ktore sie tym dzieckiem zajmuja! Tylko tak jakos nienawidza kazdej chwili z nim. Nie widza w nim nic pieknego. To wyznania anonimowe, po co by to mowily?
Cytuje:
"Marlena, zadbana 29-latka z Sopotu, przyznaje, że od początku "nie czuła nic". – Kiedy urodził się Wiktor, byłam zmęczona, miałam dość jego wrzasków i kupek. Potem ciągle myślałam o tym, ilu rzeczy w życiu już nie zrobię – opowiada. Zastrzega jednak, że jest dobrą mamą. – Nie krzyczę, nie biję, smażę mu ulubione naleśniki."
Wypowiadala sie tez matka ktora kocha pierwsze chciane dziecko, 12-letniego syna, a o drugim nieplanowanym, 5-letniej corce mowi: "moja corka jest mi obojetna".
I to mowily kobiety wlasnie juz po 30stce!!! Ta druga ma 42 lata! Urodzila te 5-letnie jak miala 37 lat, prosty rachunek.
Inna, mloda, mowi: "jestem szczesliwa tylko wtedy gdy go ze mna nie ma".
Dalej twierdzisz ze hormony zrobia WSZYSTKO? Jak widac sa matko ktore nie kochaja swoich dzieci. Wiec twierdzenie "kazda matka, kazda kobieta" chyba nie jest takie trafne?
Albo ta 42latka - kocha to co chciala miec, drugiego juz nie kocha, bo go NIE CHCIALA.

kammiś, a ja mam takie wrażenie (czytając to w jaki sposób piszesz o swoim kocie), że gdybyś urodziła dziecko, to byłabyś jedną z tych mamusiek, które uważają że ich potomstwo jest ósmym cudem świata, i że świat powinien się  nim zachwycać bez względu na to jakim wrednym bachorem by było.

Problem w tym ze ja wszystkie zwierzaki kocham odkad pamietam. A kota chcialam miec od zawsze (pierwszego dostalam jak mialam 10 lat, niestety Ona umarla po roku zycia). Kot byl wychodzony u ojca. Byl chciany i planowany i to jest stworzenie nieklopotliwe. Szkody czyni niewielkie, trzyma sie ziemi (ciezki zad), nie musisz do niego wstawac (jak chce drzec morde, to niech drze, ja nie wstaje), nie ma problemow z wyjazdami, z nauka,z praca, z tym zeby zostal sam caly dzien a nawet od 6 rano do 23 wieczorem. Koty nie choruja tyle ile dzieciaki. Moj kot - odpukac! - przez cale 12 lat chorowal dwa razy - raz mial zapalenie pecherza, raz ja wszczelam szum ze rzekomo nie pije, wyszly enzymy watrobowe zle, wiec chodzilismy na badania. Ale kot - nawet jak byl chory - nie wymagal opieki 24 na dobe. Podajesz leki i juz. Badania umawiasz wtedy kiedy nie masz zajec. Oczywiscie gdyby bylo cos naglego to bym nie poszla, ALE koty nie choruja co miesiac jak np. dzieciak ktory lapie w przedszkolu. Jest istotna roznica miedzy wybieraniem sie z kims do lekarza raz na 6 lat a raz na miesiac albo raz na dwa tygodnie. Roznica czasowa (szczepienia zamawiamy do domu). Kota nie musze nigdzie prowadzac, a zabawa to przyczepienie sobie czegos atrakcyjnego do tego paseczka na pasek od spodni i chodzenie z tym jak z ogonem (kot za Toba wtedy lata i ma fun, a Ty sobie np. sprzatasz). Z dzieciakiem mozesz sobie pozwolic na taka forme optymalizacji czasu? Nie. Bo od razu wyrodna matka. A, jeszcze. Kot mnie kosztuje mniej pieniedzy. Podliczylam wlasnie wydatki typowe na caly rok (karma sucha, karma mokra, zwirek, leki na watrobe, pasta odklaczajaca, obroza przeciw kleszczom jak jedziemy do rodzicow i chodzi po ogrodzis, szczepienie) - kot mnie kosztuje okolo 200 zl miesiecznie. I to kot z PROBLEMAMI - karma weterynaryjna i leki. Znajdz mi takiego ekonomicznego dzieciaka
Jak mi kot miauczy to mu rzucam karme sucha za ktora biega przez 10 minut i mam spokoj, nie musze nawet poswiecac uwagi, moge rzucac mechanicznie i czytac ksiazke jednoczesnie.
Przyjscie kota na ten swiat nie wiazalo sie dla mnie z bolem, brzydkim brzuchem i obwislymi cyckami.
Kotu nie podcieram d*py ani nie wycieram rzygow (kot ktory dostaje paste na klaki nie rzyga). Ja kota nie musze karmic - odkad jest to karmi sie sam. Moim obowiazkiem jest nasypanie mu suchej karmy co rano. Niezaleznie o ktorej "se" wstane, bo ma ją caly czas w misce. I danie wody. Lek podaje z sosem z mokrej karmy, tez raz dziennie, godzina niewazna.
Znajdz mi takiego dzieciaka ktory bedzie wymagal umycia miski, nasypania chrupek, mieszakania leku z sosem do wylizania, nalania wody, sprzatniecia kuwety raz dziennie, pobawienia sie 20 minut, wyszczotkowania z 5-10 minut i niczego wiecej w ciagu dnia nie bedzie wymagal. Co bedzie cicho jak kot i przyjdzie do mojego zycia jak kot - pojawi sie i nie bedzie sprawial klopotow.
Z ktorym nie bedzie problemow bo wychowa sie sam i nie bedzie wyrzadzal szkod i ktorego nie bede musiala pilnowac, bo jak wyjde to sobie pojdzie spac caly dzien. Ktorego nie bedzie trzeba zabierac na wakacje ani wysylac nigdzie bo i tak bedzie wolal zostac w domu z moim ojcem.
Ktory mi nigdy nie zniszczy zadnego ubrania, nie bedzie pchal lap gdzie nie trzeba, ktory w dodatku bedzie pozyteczny i bedzie za mnie zabijal i zjadal pajaki czy robale.
Albo dzisiaj - jest sobota, kot sobie albo chodzi albo spi, cisza spokoj. Nikt mi nie jeczy za uszami. I moglam spac do 13.17 (tak spalam) kot spal razem ze mna nie budzil mnie i nie trul d*py ze glodny, bo zarcie stalo. 
Wiec jak dla mnie jest bez porownania

Oooo...watek o kotełach

Koty,to jest to co kocham.

A wiesz Kammiś...bo mój kot ,to załatwiał się w kuwecie szybciej niż Twój.
Może dlatego,że był rasy europejskiej,czyli zwykłym dachowcem,a nie jakimś popapranym genetycznie kociakiem dla snobów...takich np.jak moja sąsiadka,pani Henia.
Ona ma takiego z dłuuuuugimi kudłami...zapomniałam jak on się nazywał,no???

No nic,skoczę do niej i zapytam.
Aaa i dowiem się jeszcze kiedy zaczął robić kupę do kuwetki.

Zaraz wracam.
Możemy też o psach,bo też lubię.

Peace and Love

Nie dyskryminuje zwierzat ze wzgledu na rase!!!!
I dzisiaj jakbym miala brac to wzielabym bide ze schronu, jak najbrzydsza! Zwierzetom trzeba pomagac. To nie moja wina ze dostalam go jak mialam 11 lat, przeciez go nie wywale!

Ja NIE WIEM kiedy moj kot sie zaczal zalatwiac do kuwety - ja wiem tyle ze jak go dostalam to sie zalatwial i juz nigdy nie widzialam zeby zrobil gdzie indziej wiec nie wiem kiedy mial swoj kuwetkowy start

Persa ma pani Henia? Moja kuzynka ma persa tez. Spoko jest, spi caly dzien i ma wszystkich w zadzie

W momencie rozpoczecia akcji porodowej zaczyna sie zycie czlowieka.
Dla mnie to jasne.

Oj oj, nie porownuj. Ja sie opieram na obowiazujacym prawie.
Juz wyzej wyjasniono ze ZYCIE CZLOWIEKA zaczyna sie wraz z momentem rozpoczecia akcji porodowej, z czym tu sie klocisz?
Ci z maczetami to łamią prawo, ta różnica.

No właśnie.
A takie dziecko na ten przykład...tylko się drze i kupę robi,i drze i chce cycka.A potem rozstępy w "wogle".Bryyy

I to do pieluchy....masakra,z tym przewijaniem,no przecież samo nie zakopie,no nie?
No dobra...nie oszukujmy się,nie trzeba szczotkować,to fakt.

A teraz poważnie.

Nie ma Pani Heni,a to nie jest wątek o kotach.

Powiem więcej,to nie jest wątek o Twoim kocie Kammiś ...dasz wiarę? 
Znowu opowiadasz połowę swojego życia,zastanawiam się w jakim celu?
Aż tak bardzo potrzebujesz zainteresowania?

Nie sądzisz,że to trochę "kulawo"...delikatnie mówiąc, w tak poważnym temacie mówić o wypróżnieniach Twojego kotka??

Przestepstwo popelnia sie w MIEJSCU  w ktorym obowiazuje ustawa.
Niedoksztalcenie level hard.

Majko - odpowiedzialam na stwierdzenie Basi.

MamaMamusia - rzeczy cudzej tez nie mozna unicestwic. To znaczy ze jest zyciem czlowieka?
WIELU rzeczy w polskim prawie karnym nie mozna zniszczyc, co nie znaczy ze sa ludzmi.
Dlatego odrozniono przestepstwo zabojstwa od aborcji z naruszeniem przepisow ustawy i dlatego nawet jesli ktos "unicestwi" 9-miesieczny plod nie popelnia przestepstwa zabojstwa.
W Niemczech procedura jest banalna, jest to de facto aborcja na zyczenie. Nikomu jeszcze nigdy nie odmowiono.
Jezeli obywatel RP dokona aborcji w Niemczech to nie popelnia zadnego przestepstwa.

W polskim prawie karnym pojecie zycia czlowieka jest OCZYWISTE i nawet sporow nie bylo na ten temat. Duzo wiecej miejsca przeznacza sie np. na omowienie obiektywnego przypisania skutku czy kar i srodkow karnych albo przestepstwom przeciwko mieniu bo przestepstwo ABORCJI (nie zabojstwa!!) nie jest nawet ciekawym zagadnieniem dla karnistow, jest marginalne. A gdzie sie zycie czlowieka zaczyna i kogo mozna ZABIC stwierdzono juz dawno i nikt sie z tym nawet nie klocil.

Mowisz ze pytasz, a nie przekonujesz, a starasz sie przekonac. Dlatego, ze prawo tak stanowi. A dlaczego nie moge wyrabac wlasnego drzewa ktorego pien przekroczy wskazana w przepisach grubosc? Bo prawo tak stanowi.

Przestepstwo aborcji - usuniecia ciazy wbrew przepisom ustawy jest INNYM przestepstwem niz przestepstwo zabojstwa. Nie mozna wiec dokonac zabojstwa plodu, a zycie rozpoczyna sie z momentem rozpoczecia akcji porodowej.
Mozecie byc przeciw aborcji ale TO jest fakt niezaprzeczalny.

ok, nie używajmy słowa "zabić", niech będzie "unicestwić".
Nie sądzisz jednak, że prawo, które przecież szanujesz, skonstruowane jest w taki a nie inny sposób nie bez powodów. skoro nie można w  jego świetle unicestwiać kilkumiesięcznych płodów, to może jednak one coś tam czują.... może - aż mi ręka drży - .....żyją?????
Nie, nie staram sie nikogo przekonać. nigdy tego nie robiłam.po prostu zabieram głos w dyskusji. Zastanawiam się dlaczego osoby o niewygodnych poglądach, gdy tylko pokusza się o ich ujawnienie, od razu zostają posądzane a uprawianie propagandy?

to nie sa niewygodne poglady
Nie uwazam ze czuja. Tak samo jak nie uwazam ze czuje np. samochod sasiada- acz zniszczyc mi go nie wolno, prawda?
Tak samo nie wolno niszczyc dokumentow czy znakow graficznych. Ale nie czuja, nie?

Bardziej dla porządku niż celem wdawania się w dyskusję pt. prawo karne a mój stosunek do aborcji, przykładowo podam np. treść art. 182 naszego polskiego kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:„Dla dziecka poczętego, lecz jeszcze nieurodzonego, ustanawia się kuratora, jeżeli jest to potrzebne do strzeżenia przyszłych praw dziecka. Kuratela ustaje z chwilą urodzenia się dziecka.”
Nie ma tam słowa płód ani zlepek komórek, tylko dziecko.
I jeszcze taka rzymska paremia:
Nasciturus pro iam nato habetur, quotiens de commodis eius agitur – z łacińskiego „dziecko poczęte uważa się za już narodzone, o ile chodzi o jego korzyści".

Zdania w tej kwestii są mocno podzielone i również wśród naukowców nie ma jednomyślności. Dla tego też pogląd taki ciągle pozostaje w sferze czyichś subiektywnych odczuć.

Następna sprawa - kryterium "czucia" jest słabe i sama to udowodniłaś kilka postów wcześniej. Piszesz, że nie wolno ci uszkodzić samochodu sąsiada, mimo tego, że to nie jest czująca istota. Jednak swój samochód możesz sobie uszkadzać do woli , tak? Pytanie - czy zarodek jest twój? Moim zdaniem - nie! Narodzone dziecko nie jest własnością matki to dlaczego ma nim być płód????

Czytam, czytam i az musialam sie zalogowac... Sama sobie zaprzeczasz, bo jeszcze kilka postow wyzej sugerowalas, ze 9-miesieczny ''plod'' nie czuje nic. WTF!? Czyli co? Dziecko rodzi sie o godzinie 12 w poludnie i juz Kammis dajesz mu prawo do czucia, zycia, itd., a jeszcze kilka godzin temu, bedac w brzuchu to DZIECKO nie czulo nic, mozna je skrobac, decydowac o tym, czy przezyje??? Bo w brzuchu nie widac cierpienia tegoz dziecka? Bo Ciebie nie boli? Porownanie zywej istoty do samochodu to cyrk na kolkach. Dziecko/plod nie jest niczyja wlasnoscia, rzecza, ktora mozna nabyc w pierwszym lepszym  sklepie. To nie jest tylko i wylacznie sprawa kobiety. Bo do powstania tego zarodka musial sie przysluzyc takze jakis mezczyzna. Moze byc tak zaczela myslec jak czlowiek z jakakolwiek etyka, moralnoscia, bo jak czytam, ze 9-cio miesieczne dziecko to plod, to wybacz, ale mam powazne watpliwosci, co do stanu psychicznego takiej osoby... Mozna sobie nazywac roznie takiego malucha, ktory przebywa w brzuchu, terminologia jest rozna, co nie zmienia faktu, ze jest to po prostu CZLOWIEK CZUJACY. Zyjesz w swiecie jakichs prawniczych doktryn, ale zapomnialas ze powinnas byc przede wszystkim czlowiekiem. A czlowieczenstwo jest ponad tymi wszystkimi zawodami, definicjami, terminologia. Na poczatku rodzisz sie czlowiekiem, potem stajesz sie prawnikiem. Dobrze by bylo, gdybys jeszcze byla prawnikiem z rozumem. Ale ja Ci wielkiej kariery jednak nie wroze. Jak na prawnika, to za bardzo gubisz sie ''w zeznaniach''. Poza tym jeszcze nie jestes zadna szycha, dopiero studiujesz, a zachowujesz sie tak, jakbys byla wlascicielka najlepszej kancelarii prawnej w tym kraju. Wybacz, ale mnie po prostu, delkatnie rzecz ujmujac, wkurzylo to, co przeczytalam...

Ewiko!
Ale ja SZANUJĘ PRAWO w tym względzie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
NIKOGO NIE NAMAWIAM do dokonywania aborcji na życzenie w granicach naszego kraju! Co Ty mi tu insynuujesz?
Mówię jedynie że zawsze można wyjechać i dokonać aborcji gdzie indziej. LEGALNIE I Z PEŁNYM POSZANOWANIEM PRAWA.
Mówię też że życie człowieka zaczyna się od momentu rozpoczęcia akcji porodowej BO TAK MÓWI PRAWO.
Jeszcze jedno - nasze normy prawne obowiązują: na terytorium RP i na polskim statku wodnym lub powietrznym.
Z pełnym poszanowaniem prawa kobieta może dokonać aborcji w Niemczech np. z powodów psychologicznych czy ekonomicznych.
Z PEŁNYM POSZANOWANIE PRAWA.

Jeszcze jedno - namawianie i pomaganie kobiecie do aborcji poza granicami kraju (np. w Niemczech czy w Czechach), jeżeli nakłaniający lub pomagający znajduje się w Polsce RÓWNIEŻ NIE JEST PRZESTĘPSTWEM.
Mogłabym więc nawet organizować wyjazdy Polek na Słowację czy do Czech (nie robię tego, czysto hipotetycznie), a i tak nie popełniłabym przestępstwa.
Ja WIEM co jest zakazane przez ustawodawcę, wierz mi. Już się przez te prawie 4 lat dość dobrze wyszkoliłam, żeby wiedzieć co nie jest przestępstwem, mimo że ludziom się wydaje, że jest.

Więc Twój zarzut, że nie szanuję prawa jest oczywiście bezpodstawny.

Moje dokumenty również nie są do końca moje - przykładowo karta płatnicza jest własnością banku.

Do sądu nie idziesz po sprawiedliwość, tylko po zgodny z normami wyrok.
Prawa się nie ustala, tylko uchwala. W ustawach najczęściej.
Nie. Nie wiem czy to zrozumiesz, ALE:
nie da się popełnić przestępstwa podżegając lub pomagając do czegoś, co tym przestępstwem nie jest.
Jeżeli więc - wg niemieckiego prawa aborcja z powodów ekonomicznych nie jest przestępstwem, to nie mogę popełnić przestępstwa podżegając kogoś do dokonania tam aborcji.
To jest bardzo logiczne, przejrzyste i celowe. I racjonalne.

Piszę z auta, jak wrócę do domu to Wam zrobię zdjęcie z książki gdzie jest napisane o aborcji i zabójstwie właśnie WSZYSTKO co trzeba wiedzieć, bo ja już nie mam siły.
Jeżeli ktoś myśli że można być karanym za coś co zrobiło się w Niemczech i w Niemczech to przestępstwem nie jest, albo za namawianie lub pomaganie w czymś takim, to ja nie mam siły naprawdę już tłumaczyć.

PODSUMOWUJĄC - szanuję prawo i go przestrzegam.
Że Wy macie - UROJENIE BEZPRAWNOŚCI - czyli że wydaje Wam się że coś przestępstwem jest, a tak naprawdę nie jest, to jest Wasz błąd, a nie moje nieposzanowanie porządku prawnego.

ja je studiuję, ale to są tak podstawowe rzeczy... Poza tym też pracuję z prawem. Oczywiście, że nie jestem mądrzejsza od praktykującego adwokata czy radcy, ale od - niektórych, NIE mówię o Tobie - co matury nie mają nawet, to i owszem.

Ja mam jedną zasadę - nie znam się, to się nie wypowiadam. I tak nie wypowiadam że np. w kwestiach weterynarii, fizyki, kosmetologii, fryzjerstwa, mechaniki i czegoś innego jeszcze. A tu widzę wszyscy tylko aaa heja, będziemy mówić co wolno a co nie. Ba, nawet pseudo "porad prawnych" ludzie udzielają z błędami.

Dyskusja dotyczy Polski, więc jasno mówię, że mogę wszem i wobec mówić: "kochane Polki, jedźcie na aborcję do Niemiec!!!" i nie popełniam przestępstwa.
A napisałam to co napisałam JEDYNIE dlatego, że sugerowałaś że ja nie szanuję porządku prawnego.
No więc jak Ty tak z grubej rury, to ja też z grubej rury Ci uświadomiłam, że to nie ma nic do tego.

Po sprawiedliwość to do Anglii, systemu equity. Akurat fajnie trafiłaś, bo w 1 dniu moich studiów - nota bene mój obecny facet - zaczął zajęcia od małej "lekcji wychowawczej" i słów: po co państwo idą do sądu? ludzie tak patrzą, patrzą. Po WYROK, proszę pamiętać, nie po sprawiedliwość. I mimo że może to obywateli boleć to tak jest i tak się nas kształci
I nie, nie zawsze mi się podobają wyroki które zapadają, nie wszystkie uważam za sprawiedliwe, ale przynajmniej wiem, że sąd nie jest od tego, żeby mojemu poczuciu sprawiedliwości dogodzić.