Rok po ślubie i pojawiła się Ona - Netkobiety.pl

Czyżby ... .

Ok. nie "musisz" niczego mówić zonie, ale pomyśl też o tym, co się stanie gdy "ona" skontaktuje się z twoją żoną, lub gdy przypadkiem żona o wszystkim się dowie od obcych...  co wtedy powiesz żonie?

Spens, nie jestem pewna czy zrozumiałeś przesłanie artykułu do końca. Tam jest o kobietach i hipergamii -to jedno.
Ale jest tez cos istotniejszego. Jest podana ogolna zasada 'dobierania się' w pary i jakie sa tego skutki, gdy ktoś wybiera sobie partnera o niższej wg siebie wartości seksualnej.
Wówczas jest sytuacja identyko, jak u Ciebie: partnerka o "niższej wartości seksualnej" jest na żonę i 'do przytulania', a o wyższej do rozmarzania się podczas porannego prysznica, "brudnych" fantazji i kimś, kogo stawia się na piedestał. Z kim nie jest się w związku tak naprawdę z JEDNEGO prostego powodu - bo nie jest się w stanie uwierzyć, że będzie się dla takiej osoby jedyna opcją. I słusznie.

Elle się wypowie ale moim zdaniem zgodnie z teoria hipergamii Spens jest z kolei dla onej facetem o niższej SMV (wartości seksualnej).. a owo zainteresowanie aktualne Spensem wynika prawdopodobnie z faktu iż "lata lecą...a ona nie staje się młodsza" to oczywiście skrót myślowy ale ja tak to rozumiem.. Gdyby naprawdę ją pociągał byliby razem już za pierwszym podejściem.

Sugerujecie, że to był główny powód dla którego przestałem się spotykać z 'Oną'?

Jesteś mądrym facetem.. Chyba potrafisz wyobrazić sobie co byłoby po krótkim okresie sielanki, kiedy Ona nasyciłaby się już swoja 'zdobyczą' - zabaweczką? :>

Jak wyglądałoby Twoje życie z nią?
Podpowiem Ci: ciągła niepewność, brak zaufania, ciągła walka z myślami kiedy znów jej się znudzisz, albo kiedy jej ex lub jakiś inny facet zdobędzie na trochę jej uwagę.

A żona? Z żona masz anielski spokój, 100% zaufania i poczucie bezpieczeństwa.

Be real with yourself

Gdybyś był sam, wiedząc , że jesteś dla niej opcją, bo nie wyszło jej z kim innym, to wszedłbyś w to?

Nie mam pytań..chociaż to zawsze jest klasyka u panów, kiedy się wyglądem zaaferują i myślą mniejsza główką.
Ale zawsze zostawiam sobie ten cień prawdopodobieństwa, że rozmawiam z kimś myślącym tą większa głową , to i rozczarowanie wliczone w koszta

Nie bądź dzidziusiem ..

Jest różnica między: 1. rozstać się za porozumieniem stron lub 2. rozstać się = odejść od kogoś 
a rozstać się, bo 1. ktoś nas ciągle zawodzi, ale my NADAL go kochamy, ale się po prostu nie da, bo to ON nas zmusza de facto do rozstania, choć tego nie chcemy 2. ten ktoś odchodzi

Jak myślisz, która z tych 4 opcji, które podałam dotyczy Onej?

I wracamy do punktu wyjścia.
Ona wybrała innego, mogąc śmiało zaangażować się w związek z Tobą.. w końcu była wolna. Ty też.

Widzisz to fantastycznie że wybrałeś rodzinę. Oby tak zostało. Problem chyba w tym, że więcej w Tobie poczucia powinności niż miłości.

Ja o czym innym a Ty nadal z głową w ...., ciągle tylko tamta.

Rany, Ty naprawdę tej swojej żony nie kochasz...

Dokładnie na to zwracam uwagę.. widzisz kochający mąż napisałby coś w stylu: "pokazać żonie jak bardzo ją kocham.."

Więcej w Tobie powinności niż miłości.

Miłość na pokaz prawda cię boli. Życzę ci rewanżu ale niezależnego tak byś nie wiedział jak ona.

Wykluczasz to, że fakt, że wybrałeś ją a nie tamtą przypieczętuje Wasz związek, że będzie dla żony budujące?
A może ona podświadomie czuje, że nie byłeś od początku na 100 % zaangażowany - to sprawiło, że nie otworzyła się na tyle ile byś chciał -co z kolei sprawiło, że byłeś bezbronny wobec tamtej?

Nie chcesz się przekonać, czy to prawdziwa miłość czy tylko jakaś "genetyczna"?

Elle, masz rację z tym pazurem, który powinna pokazać zona Spensa, by on zauważył wreszcie, że nie ożenił sie z ciamcialą, lecz z kobietą z krwi i kości itd. Ona pazura mogłaby pokazać, gdyby faktycznie dowiedziała się o onej. To oznaczałoby,że Spens powinien powiedziec o onej swojej zonie, by pobudzić żonę do działania i do tego, by ona pokazała pazura.
Ja jednak widzę w tym wielkie ryzyko porazki i dlatego, między innymi, dlatego uważam, że póki co jego zona nie powinna wiedzieć o onej. Dlaczego? Otóż dlatego, że jego zona dowiedziawszy sie o czyms takim wcale nie pokazałaby pazura, lecz wprost przeciwnie, ona zaczęłaby płaszczyć się przed Spensem i żebrać o miłosć. Łaziłaby za nim i prosiła go o pozostanie z rodziną, bo dziecko, bo ona go kocha- takie tam. Nadskakiwałaby mężoiw i po kątach płakałaby z bezsilności z i z potwornego strachu. Spens zobaczyłby więc wielką słabość zony i wielkie jej upokorzenie- w ten sposób straciłaby nawet szacunek do zony, bo nie ma niczego gorszego od litości- nawet ludzie chorzy nie chcą litości, boją sie jej i unikają jak ognia. Poniżanie się przed mężem zabieganie o niego nie byłoby więc pokazywaniem kobiecego pazura.

chociaż z drugiej strony, to może i lepiej by się stało? Przynajmniej Spens skróciłby agonię swojego malżeństwa. On kiedyś i tak zostawi swoja zonę.

czlowieku, masz zone! rob co chcesz ale nie oszukuj jej.

Tylko mnie się wydaje, że ona jest drugą opcją niezależnie od temperamentu. Tzn. kobieta z temperamentem pt. "urwę draniowi łeb" tak samo przeżywałaby taką sytuację, tylko pewnie reakcje miałaby inne: np. wyrzucenie go z domu, rozwód, duma nie pozwoliłaby jej na płaszczenie się, ewentualnie jad bym się jej ulewał jakby się z nim kontaktowała, może by przez to niepowodzenie związkowe znalazła siłę, aby np. pójść do przodu w sytuacji zawodowej etc. A w środku by też cierpiała.

Przecież Spens chyba nie zapałałby do niej nagłą Wielką Miłością, tylko dlatego, że ona zareagowałaby inaczej, niż się po niej spodziewał/można się spodziewać?

Inna sprawa, że niezależnie od charakteru, weszła w tę relację, bo miała jakieś wewnętrzne braki. Zdecydowała się na ślub i dziecko z mężczyzną, o którym podskórnie wiedziała, że nie może być go pewna (na ile oczywiście kogokolwiek można być pewnym ). W sensie - ok, Spens ją pewnie tak ładnie zbajerował, sam pewnie też wierzył we własny bajer, że był ślub i dziecko, ale jakby się w całość lepiej wsłuchała, to by wiedziała, że coś tu nie gra. :<

Dziewczyny,
Czytam, co piszecie z niesmakiem. To już nawet nie wyobraźnia was ponosi, ale fantazja.
Nic nie wiecie o żonie Spensa a już zrobiłyście z niej kobiecinę z brakami, wnioskując tylko na podstawie krótkich wzmiankach o niej w wypowiedziach autora.
Zastanówcie się co wami kieruje, aby koniecznie udowodnić Spensowi, że jest kukiełką na usługach własnej nie(pod)świadomości, a jego żona zakompleksiona, nieszczęsną kobietą, skoro związała się ze Spensem?

Elle,
trochę krzywdzące słowa wobec żony Autora. Naprawdę nie wiesz, co czuje tamta kobieta i jakie ma priorytety.

Chyba za bardzo wsiąkasz w forum Wybacz taką osobistą wycieczkę, ale to nie ze złośliwości.

Dokładnie to miałam na myśli pisząc o brakach. Wspomnę jeszcze, że osobiście wiem, jak to jest takie posiadać i jak łatwo wtedy udawać przed sobą, że się pewnych rzeczy nie widzi. Większość ludzi posiada różne deficyty i próbuje je "zapchać", wchodząc w relacje z innymi. Tymczasem w idealnym przypadku trzeba by było najpierw nad nimi popracować, a potem budować relację partnerską. Inna sprawa, że bez wchodzenia w trudne, toksyczne związki, często nie potrafimy się nawet zorientować, co u nas szwankuje.

Może być piękną kobietą, interesującą, zaradną etc. To nie ma nic do rzeczy. Może większość mężczyzn ma ją za atrakcyjną. Ona jednak wyszła za mąż za Spensa.

Tymczasem przez moje wypowiedzi przebija iskierka nadziei, że może się mylę. Bo tutaj doszło do dziecka i to jest smutne, jeśli się nie mylimy.
Raczej wolałabym, aby ktoś mi wyjaśnił, że nie mam racji i Spens przechodzi chwilowe zauroczenie, a tak w ogóle to wkrótce pokocha żonę i w pełni się zaangażuje.

Spens żeniąc się ze swoją II wybranką prawdopodobnie, jak wiele osób, nie zadał sobie podstawowego pytania: Czym dla niego jest miłość , i stąd w późniejszym czasie trwania małżeństwa, biorą się te problemy/kryzysy małżeńskie, rozterki, wątpliwości, zdrady....
 
"Miłość nie jest decyzją. Miłość nie jest uczuciem. Miłość jest postawą, która oznacza stawanie się mądrym darem dla drugiej osoby. "Małżeństwo to jest zadanie, a nie "los", który spada na człowieka. (...) Źle jest człowiekowi samemu, dlatego Pan Bóg stworzył małżeństwo, żeby im było dobrze razem. Małżeństwo jest dla szczęścia" — to słowa Pani Wandy Półtawskiej („By rodzina była Bogiem silna”, Edycja św. Pawła), które bardzo trafnie oddają istotę miłości. Miłość nie wynika z uczuć, które w magiczny sposób pojawiałyby się w człowieku. Miłość wynika ze świadomej i twórczej (!) postawy troski o drugą osobę. Istotą miłości, chociaż nie całym fenomenem miłości, jest stanowcza decyzja, do której niezdolni są i której panicznie boją się egoiści oraz ludzie niedojrzali. Nie jest to decyzja o powiedzeniu „kocham Cię”. Nie jest to też decyzja o zaręczeniu się, ani nawet o zawarciu ślubu. Taka decyzja powinna wynikać z pewności co do tego, że kocham. Jaka zatem decyzja jest istotą miłości? Otóż istotą miłości jest decyzja, którą podejmuje cały człowiek z jego świadomością, uczuciami i wartościami, którymi się kieruje. Nie jest to więc tylko decyzja woli. Taką decyzję powinienem podjąć zanim zadeklaruję komuś, że kocham. Oczywiście, nie można pokochać miłością małżeńską dowolnej osoby tylko dlatego, że tak by się zdecydowało. Aby drugą osobę pokochać taką właśnie miłością, musi mnie coś w niej zafascynować. Coś musi sprawić, że zapragnę jej szczęścia i naszego wspólnego szczęścia. Uczucie pomaga mi w pojawieniu się we mnie marzenia, że z tą osobą chcę być szczęśliwa do końca życia doczesnego. Na tym jednak rola uczuć się kończy. Rozwój więzi uczuciowej to warunek wstępny dla podjęcia decyzji: tak, chcę, by ta osoba była centrum mojego świata. Potem przychodzi czas na postawę, czyli bycie darem dla drugiej osoby i upewnianie jej postawą — a także słowami — o tym, że jest kochana. Jeśli kochana osoba odwzajemni ten dar, to dwie osoby zaczynają doświadczać kawałka nieba na ziemi.

Uczucie może być jedynie kryterium wstępnym w podejmowaniu decyzji o miłości na zawsze. Gdy ktoś poznaje tę drugą osobę - jej wartości, radości, cierpienia i marzenia - i odkrywa, że jej przekonania, postawy i wartości są zgodne z naszymi marzeniami, to wtedy pojawia się pragnienie, by stać się darem dla drugiej osoby. Pragnienie to stwarza szansę na wyjście poza swój egocentryzm czy wręcz egoizm po to, by ofiarować drugiej osobie siebie: swój czas, siły, dosłownie wszystko. Czasem trzeba zrezygnować z dotychczasowych pasji, jeśli zajmowały one zbyt wiele czasu i angażowały zbyt wiele sił). "

docenienie związku, w którym się jest...

"Przed laty Sam, kierownik dużego sklepu, poślubił swoja pierwsza żone. Mieli dwoje dzieci i mieszkali w domu z trzema sypialniami. Sam miał zagłówkę i był członkiem klubu strzeleckiego. Lubił dawna bron i miał ze dwie lub trzy stare strzelby. On i jego żona byli dla siebie przyjaciółmi, szanowali sie nawzajem. Samowi brakowało tylko jednej rzeczy – uważał, że nie zadowala go współżycie seksualne z żona. Skoncentrował sie na tym i w rezultacie opuścił żonę i dzieci. Sam wierzył, że jesli tylko uda mu sie związać z kobieta, która będzie odpowiadała jego seksualnemu ideałowi, wszystko będzie sie układało cudownie.
W końcu spotkał kogoś, kto stał sie dla niego naprawdę kochającym partnerem w łóżku. Wkrótce jednak znalazł sie w stanie bliskim samobójstwa. Kiedy zaspokoił swoje potrzeby seksualne, zabrakło mu innych rzeczy, które okazały sie bardzo ważne.
Nie miał już dzieci, nie miał tylu wspólnych zainteresować z nowa żoną, co z pierwszą, nie darzyli sie takim wzajemnym szacunkiem, do jakiego był przyzwyczajony w pierwszym małżeństwie. Nie miał też swojej żaglówki; w miejscu w którym teraz mieszkał nie było klubu strzeleckiego. Jego strzelby schowane były w piwnicy – nie było gdzie z nich strzelać.
Dla zaspokojenia jednej lud dwu potrzeb Sam zrezygnował ze wszystkich innych i w rezultacie żył w małym, standardowo urzadzonym mieszkaniu, pozbawiony wielu rzeczy, które sprawiały mu radosc.
Doświadczenie Sama nauczyło mnie czegos bardzo ważnego: jakże czesto nie zauważamy potrzeb, które są zaspokajane, jak czesto nie liczymy wszystkich dobrodziejstw, jakie nas spotykaja!
Zdawanie sobie sprawy ze wszystkich dobrodziejstw – to bardzo praktyczny sprawdzian tego, które z naszych potrzeb zostały zaspokojone."

Pia Melody, Toksyczna miłość

Książkę czytałam oczywiście, żeby nie było

No tak, generalnie często tak bywa, że nie doceniamy tego, co mamy. Także Sam przed wynajęciem nowego lokum, powinien się był rozejrzeć, czy aby na pewno będzie mu tam się dobrze mieszkało.
Chodzi o to, że Sam ani w jednym ani w drugim związku nie zaspokoił swoich potrzeb emocjonalnych. W drugim lokum chciał więc zapchać je, poprzez oddawanie się dawnym rozrywkom, które sprawiały mu zadowolenie (ta metoda się już sprawdziła w uprzedniej relacji), ale okazało się, że już nie może i został z emocjami na wierzchu.

Ja nie szukam motywów postępowania Spensa, tylko zwracam uwagę na coś, na co być może on nie zwrócił uwagi.
A podstawą dla mnie jest to co ON tu PISZE, jest tu dostatecznie wiele osób które przypisują mu okreslone postawy lub ich brak, mimo że on zaprzecza.

Gdyby nie było uczucia do żony i gdybym jej nie kochał to dążyłbym do tego by to małżeństwo się rozpadło a jak widzicie jest całkowicie odwrotnie. Wiem, że skrzywdziłem żonę i byłem bardzo nie w porządku, ale chcę to odbudować.

przeczytaj temat _ mąż zdradzał mnie emocjonalnie

Wczoraj trafiłem się z Nią w lokalu, w którym byłem na meczu z kolegami. Nie wiem czy to przypadek czy nie, ale ona wiedziała, że zawsze tam chodzę jak są jakieś ważne mecze.

Poszliśmy na chwilę na zewnątrz i powiedziałem jej co i jak. Poszła na szczerość całkowicie - nigdy sobie nie wybaczy, że wtedy wróciła do byłego. ale ma za karę, że mu wybaczyła, bo ten związek nie miał szans przetrwać, brak zaufania do niego, ciągłe kłótnie, nie mogła sobie z tym poradzić.

Powiedziała, że ona trochę to wszystko przemyślała i nie chce się mieszać do mojego życia, ale nie musimy siebie unikać i zapytała czy możemy po prostu być dobrymi kolegami.

Pytanie na tyle sprytne, że nie było dobrej odpowiedzi. No bo tak, gdybym jej powiedział, że nie możemy się spotykać z tego i tego powodu to byłoby jasne, że cały czas o niej myślę i po prostu tylko brak kontaktu mnie wyleczy z niej. Od razu byłoby, że przecież tylko na stopie koleżeńskiej, więc o co mi chodzi.
Gdybym powiedział, że będziemy się mogli czasem spotkać to też by oznaczało, że dalej mi zależy na niej.

Odpowiedziałem trochę po chamsku - po co masz się męczyć na tych spotkaniach ze mną licząc cały czas na coś więcej niż przyjaźń. Lepiej będzie dla wszystkich urwać kontakt.

Spens, świetnie sie zachowałeś i super, że tak jej odpowiedziałeś. Ja będąc na jej miejscu chyba zapadłabym się pod ziemię ze wstydu- pojechałeś jej po honorze aż miło. Teraz scenariusz może być dwojaki- zaraz napiszę ci czego możesz się spodziewać.
Przez jakis czas będziesz miał święty spokój, jednak potem ona odezwie się do ciebie- może np. wysłac ci walentynkę jako sympatyczna koleżanka- to bedzie z jej strony taki niby żart, miła próba rozładowania napięcia między wami, takie niby nic, a jednak coś. To zmusi ciebie do jakiejs reakcji (ona doskonale bedzie o tym wiedziała), bo do tej pory robienie z twoje strony za padlinę było dla niej jak najbardziej zrozumiałe, jednak w sytuacji takiej, gdy ona wyśle do ciebie niewinną walentynkę jako twoja koleżanka wymusi na tobie chociażby zwykłe dziekuję. To bedzie dla niej woda na jej młyn, bo wtedy będzie jej łatwo zrobić kolejny krok w twoja stronę itak od rzemyczka do koniczka. To pierwszy scenariusz.
Drugi scenariusz (mniej prawdopodobny, bo ona nadziei jeszcze nie straciła, więc byłaby głupia, gdyby tak zrobiła, chyba że poniosa ja emocje) to taki, że ona zacznie robić ci wyrzuty, że jak tak mogłeś, że ona widziała w tobie kogos więcej, szczególnie po tym, jak ja pocałowałeś(oczywiście ona podkresli to, że twój pocałunek podziałał na nią tak, że matko święta- celowy trik kobiecy działający na facetów, trzeba was chwalić za seks, wtedy leziecie jak zaczarowani za kadzącą wam babą), obrzuci cie błotem, bedzie chciała byś poczuł się winny- no wyrzuci z siebie całą złość, napięcie i frustrację. Potem bedziesz miał z nia spokój.

Dziwną minę zrobiła, coś odburkneła 'jak chcesz' i weszła do środka. W między czasie jeszcze coś nadmieniała czy byśmy się przeszli potem i może bym ją przy okazji odprowadził do domu, bo trochę się boi sama wracać.

Spens, fajnie Ci idzie, wiesz?

No zdesperowana ta laska ))
Szkoda, że nie podałeś jej numeru telefonu na taxi, tak po koleżeńsku

Na razie Spens ucina kontakt - przynajmniej tak wynika z tego co pisze. Chwala mu za to.

A ona cóż...
Przypadkiem jest w barze w dzień meczu
Mówi że przemyślała i rozumie
A potem zostańmy w kontakcie
                chodźmy się przejść
                chociaż do domu mnie odprowadz bo się boję....  tu się uśmiałam

Spens pamiętaj że zawsze może być zepsute auto, cieknacy kran itd. .... choć mam nadzieję że coś do niej dotarło.

Wow Spens faktycznie jestes bohaterem. Zraniles dwie kobiety. Swietnie sobie poradziles.
Wiedz ze nie zaslugujesz ani na jedna ani na druga. Takie zalatwianie sprawy swiadczy tylko o tym, ze jestes facetem bez jaj. Masz szczescie ze zona nie wie o twojej przygodzie, choc uwazam ze to gorzej dla niej.

Tutaj słaby bohater jest spiritus movens tego co się wydarzyło (zarówno z stronę kochanki jak i żony) i ja nie rozumiem waszego zachwytu nad tak zwanym spensem. Zmiana u tego aktora jest tylko chwilowa, wskazują na to zarówno początki i motywacje do zakładania tego małżeństwa jak i to, jakie działania podejmował on w trakcie. Dajcie spokój z przyklaskiwaniem dla takich ochłapów.