Rok po ślubie i pojawiła się Ona - Netkobiety.pl

Roxann, co u Ciebie? Odzywa się ten facet do Ciebie? Czy dał sobie spokój?

Szkoda, że nie jest wolny, co?  Ech, życie.

Hej Roxi. Właśnie miałem pytać co u Ciebie i czy jakieś zmiany.

Co do mnie to  teraz pozostaje mi już tylko czekać. Odwiedzać przy tym Małą i liczyć, że żona sobie to jakoś poukłada i da mi szansę. Będę przy nich, ale nagabywać już nie mogę. Wszystko co miałem żonie powiedzieć powiedziałem także to, że Ją kocham.

A tak, pamiętam jak mnie zbesztano tu za ten żarcik. Chociaż kto wie, może kiedyś tam w przyszłości uda się zrealizować.

A tak na poważnie  to tak naprawdę jedyne co mogę teraz zrobić. Być z moimi Dziewczynami blisko i kiedy tylko się da, a może żonie po czasie minie i da mi szansę. Jak odpuszczę to się o tym nie przekona i tylko utwierdzi ją to w przekonaniu, że jest dla mnie nikim ważnym. Nie będę naciskał tylko po prostu będę blisko co jakiś czas mówiąc, że jest dla mnie wszystkim.

Przestań ironizować Josz. Brak kontaktu w stosunku do 'onej' jest najlepszym rozwiązaniem, żadne tam kolejne smsy z tłumaczeniami czy tym bardziej spotkanie. Po prostu pełna olewka.

wiem i rozumiem, ale chyba po coś na tym forum jesteś.

Wybacz Spens, ja naprawdę trzymam za Ciebie kciuki, chociaż jednocześnie rozumiem Twoją żonę i po prostu żal mi jej, czego nie mogę powiedzieć o onej.
Nie chcę się powtarzać, jednak w tym wszystkim co robisz, jesteś taki mało wyrazisty i nieprzekonywający. Mam na myśli "walkę" o żonę, bo tamtą jest jak widać skutecznie przekonałeś o sile swojego  uczucia do niej.
Sprawy przybrały już taki obrót (straciłeś rodzinę), do czego niewątpliwie przyłożyła rękę dawna miłość, a Ty nawet w takich okolicznościach nie dopuszczasz tej myśli do siebie, nie jesteś w stanie wykrzesać złości na nią i po prostu powiedzieć jej "odwal się wreszcie!". Nikt nie każe Ci się tłumaczyć, tylko przestać certolić się z babą, która miesza w Twoim życiu.
Jak widać, jasny komunikat - "nie będę się z tobą więcej spotykał, bo nie widzę sensu" nie podziałał. Inna kobieta w podobnej sytuacji (zaprzestanie kontaktów + inf. dlaczego) przyjęłaby do wiadomości, że sensem jest dla Ciebie rodzina. Ta, jest na tyle pewna siebie i bez skrupułów, że posunęła się do rozwalenia Ci rodziny (tak, dokładnie jej to zawdzięczasz, choć Ciebie także nie usprawiedliwiam).
Zgodzę się z przedmówcami, że Twoja "walka" o rodzinę, jest nieskuteczna, bo  faktycznie brakuje Ci zaangażowania. Chodzisz z mina zbitego psa i czekasz co los przyniesie.
Tymczasem Twoja żona być może dojrzewa już do rozwodu, a co Ty na to? "Także powoli trzeba się już oswajać z nowym życiem."
Smutne.
Prawdę mówiąc nie zdziwiłabym się, gdybyś tu napisał za rok, informując, że jesteś już po rozwodzie, stanąłeś na nogi i budujesz nowe życie z oną, żona nie utrudnia kontaktów z dzieckiem, więc żyć, nie umierać (do czasu, nie zapominaj, że dla tej swojej niespełnionej, nigdy nie byłeś wystarczająco dobry, tak, jak Twoja żona dla Ciebie, więc role mogą się odwrócić).

Rzekła kochanka do zdradzacza.

Pewnie, że odpuszczą, bo im już na
Spensie nie zależy.
Przejrzały na oczy tak jak żona Spensa.

Przyjdzie dzień, w którym życie wystawi Ci rachunek za Twoją podłość względem żony Spens.

Żegnam szanowne towarzystwo.

Nie będę już poklepywać po plecach tych, którzy niszczą życie innym.

A ja tam trochę z innej beczki.
Nie licząc czasu i swoich problemów z uporaniem się z Twoją zdradą , jak większość kobiet żona potrzebuje faceta pewnego swoich uczuć, swojej wartości i swoich priorytetów. O ile podkładasz się w oczekiwaniu na karę, wybaczenie, to pozwalasz sobie na każde wmawianie jej myśli, uczuć jako Twoich czynów i myśli. Wyciągnięcie wniosków i odpokutowanie to jedno, a pozwalanie na traktowanie jak bezużytecznej ściery to drugie. Nie będziesz miał minimalnego szacunku do siebie to i żona mieć go do Ciebie nie będzie. Tym samym taka bezwolność wcale nie świadczy dobrze o Twoich intencjach i sile uczuć.

Aniu, Słońce, ale co mam zrobić? Przecież same pisałyście zero kontaktów i tłumaczenia jeszcze kilka tygodni temu. Powiedziałem sobie, że nie odezwę się słowem już do niej i tak też czynię a teraz wychodzi, że sobie furtkę chcę zostawić otwartą.

To żona tak myśli, że kocham inną. Ja kocham żonę, chciałem ją gdzieś zaprosić, chciałem byśmy znowu spędzili jakiś wieczór tylko we dwoje. Różnych rzeczy próbuję i na pewno nie odpuszczę tak łatwo. Przychodzą chwile zwątpienia, ale jest to chwilowe, bo wiem że jest o co i o kogo walczyć.

Spens nie poszłabym ze zdrajcą na randkę. Przynajmniej nie na typ etapie, kiedy jest złość, poczucie oszukania i upokorzenia. To nie czas na patrzenie sobie w oczy przy świeczce.
No nie zamknąłeś sprawy onej dobitnie. Może słowa, którymi powiedziałeś jej "do widzenia" nie były stanowcze, może powiedziane z nutką żalu i nadzieją, że może kiedyś jeszcze.... A ona się chwyciła twojej niepewności i sama spróbowała rozwiązać tę sprawę za ciebie przy pomocy koleżanki? Może wyczuła, że się wahasz?
Spens po prostu bądź jak pisze smallangel. Masz nić, która wiąże ciebie z żoną: dziecko. Tylko czas pokaże jak dalej będzie. Ty byś chciał już teraz, by żona zapomniała i przeszła nad wszystkim do porządku dziennego. Dla ciebie wystarczy, że powiedziałeś przepraszam, a w niej kotłuje się milion czarnych myśli. Nie ma gwarancji, że skończy się dobrze.
Nie wiem jak inne kobiety, ale dla mnie zdrada emocjonalna jest tą najgorszą. Bo oddać fiut... to nic w porównaniu z oddaniem serca innej kobiecie.

Ps.: smallangel jak mąż reagował na twoje zachowanie?

Zadałeś jej ranę. Nie fizyczną, ale równie dotkliwie bolącą.
Gdyby to była rana fizyczna... "no co prawda uciąłem ci dłoń, ale sama rozumiesz, że już nie będę, dlaczego wciąż to rozpamiętujesz, dlaczego wciąż cię boli, nie powinno cię boleć, powinnaś o tym zapomnieć, żeby było wszystko jak dawniej. Ciebie boli? Ręka cię boli?  MNIE boli, że się o tę rękę ciągle czepiasz, w końcu już minęły 3 miesiące, kobieto! Ogarnij się"
To tak mniej więcej.

Musisz straszliwy dysonans odczuwać, Spens.

Twoje emocje manifestowały się w pierwszych postach. Potem był już rozum a także wmawianie sobie i forumowiczom różnych rzeczy (takich, które wypada).

To musi prowadzić do nieprzyjemnego napięcia psychicznego. Twoje emocje mówią jedno, a rozum drugie.

Może powinieneś napisać dosadnie onej by się odpieprzyła, że kochasz żonę i chcesz wszystko naprawić i to w ogóle nie ma nic wspólnego z nią ani z żalem do niej. Zamkniesz raz na zawsze furtkę do niej, a dla żony to też byłoby istotne, chyba bynajmniej dla mnie by było. Może nie rzuci Ci się od razu w ramiona, ale coś ją ruszy. Spróbować warto, taki krok nic nie zepsuje w relacjach Twoich i żony, a może choć trochę polepszy. Ty stoisz w miejscu spens i nic nie robisz, wszystko robi się samo- tak żonie nic nie udowodnisz.

A to jest wyłącznie Twoja wina kolego. Już Ci kilka osób napisało, że za miękko się pożegnałeś, bez zdecydowania. Trzeba było krótko i zwięźle powiedzieć, że ma się odpieprzyć a nie takie ble ble jak Ty to zrobiłeś. Albo jesteś mięczakiem albo po prostu nie potrafisz nią konkretnie potrząsnąć ze względu na to, że jest Ci nadal bliska.

Mi się wydaje, że jakby chodziło o 'oną' to wiedziałbyś jak walczyć i co robić, a że tylko wydaje Ci się, że żonę kochasz to i ta walka na pół gwizdka. Tak to wygląda niestety. Żona sobie też pewne fakty poskładała do kupy.

Oczywiście nie tylko ona ponosi winę, ale przede wszystkim Spens, to już wiemy.
Jednak nie mogę zgodzić się z Tobą, że on o nią zabiegał, no bez przesady, zabiegał przed laty, a teraz spotykali się chętnie (jedno i drugie) i może Spens miał maślane oczy patrząc na oną, ale zabiegać nie musiał, gdyż ona także  chętnie na te spotkania przystawała. Mało tego, nie działo się na nich nic szczególnego, po za ostatnią wpadką, gdzie Spensa poniosło, zresztą jak szybko go poniosło, tak szybko wytrzeźwiał.
Nie uważam także, że powinien ją przepraszać, bo niczego jej nie obiecywał, a to, że ona oczami wyobraźni widziała już jak Spens odprawia żonę i pędzi w jej ramiona, to już jej problem. Przede wszystkim od początku wiedziała, że chodzi na kawki z żonatym i dzieciatym, więc próby rozbicia jego rodziny świadczą o niej jak najgorzej.
Nie twierdzę, że Spens powinien być wulgarny, ale jednak powinien ją spławić konkretnie i bez niedomówień, zwłaszcza, gdy zaczęła swoje podchody.
Też podejrzewam, że brak stanowczości wynika z głęboko skrywanego zauroczenia oną.

Niejaki Waltonie , to że Ty niszczysz sobie życie marząc wciąż o niespełnionej, jedynej i wiecznej miłości sprzed 5 lat, to TWOJA sprawa, ale zachęcanie innych do takich pierdoł nie jest fer.

Patrzcie jaka wspaniałomyślna istota, życzenia Spensowi wysłała.
Najpierw niszczy niewinnych ludzi a potem mu życzy, ciekawe czego?

Spens nie obraź się, ale jeśli Ty po czymś takim jeszcze myślisz o niej że ona tak przypadkiem wygadała komu trzeba to musisz być idiotą.
Niestety Spens nie masz jaj, owa je zabrała i dobrowolnie nie odda.Siły trzeba urzyć bo do końca swoich dni pozostaniesz ciotą.
A jaka kobieta zechce ciotę? Żadna.
Dlatego nie ma że boli, musisz odzyskać jaja.
Piszę do Ciebie dosadnie, bo inaczej nie dotrze.
Apologises wybacz, ale Spens nie zrozumie Twojego przekazu, tu trzeba jak krowie na rowie.

Spens i nie zapomnij onej podziękować jeszcze za to, że zabrała Twojej córeczce ojca. Podziękuj jej za to jak się czuła widząc jak mama płacze, podziękuj za to co będzie czuła patrząc jak tatuś obejmuje inną panią, podziękuj za to że będzie czuła się gorsza od twoich nowych dzieci, podziękuj za to, że żeby odnaleźć miłość ojca będzie się puszczać ze staruchami, podziękuj za nowego tatusia, który będzie ją wychowywał, miejmy nadzieję że jej nie skrzywdzi, podziękuj za to że na zawsze strciła poczucie bezpieczeństwa, że drży kiedy mama wychodzi z domu , bo może nie wrócić jak tatuś.

Spens jak to się stało, że wybrałeś taką sukę co niszczy niewinnych w perfidny sposób, a nie wybrałeś tych które są ci oddane: twojej żony i twojej małej księżniczki?

Daruj już sobie tą tanią erystykę, proszę.

No ok, ale to on miał rodzinę, nie ona, więc powinien wcześniej pomyśleć o konsekwencjach. Ale on leciał na feromonkach. A ona? Wiedząc, że ma do niej słabość, nawet nie bardzo się przejęła tym że ma żonę, bo i dla niego w tamtej chwili to nic nie znaczyło. Gdyby było inaczej nie robiłby maślanych oczu i nie leciał na skrzydłach choćby na kawę byleby ją zobaczyć. Nie mówię, że ona jest bez winy, bynajmniej, ale dostała "zielone światło" od Spensa. On mógł równie dobrze się z nią nie spotkać, albo po pierwszym spotkaniu, kiedy wyznał, że ma żonę i dziecko zaprzestać kontaktu, ale tego nie zrobił.
Czy ona jest wyrachowana, nie wiem, może i tak, ale patrząc na okoliczności nie zauważam tu premedytacji. Owszem, mogła się usunąć, jak się dowiedziała, że Spens ma rodzinę, ale jemu jakby to nie przeszkadzało. Obudziła się dawna fascynacja, dał jej sygnały.. a potem nagła cisza. Kobieta miała prawo czuć się zdezorientowana. Czy z powodu, że się nią zabawił czy z tego że wycofał bo przypomniał o żonie. Przecież nie było szczerej rozmowy, tylko urwanie nagłe kontaktu i to po pocałunku.
Może i wiedziała której koleżance się wyżalić, a może to był przypadek.
Prawda taka, że Spens nie zachował się fair ani wobec żony ani onej (choć ta niby na to nie zasługiwała).

Nie do końca cisza, dostała sms-a, że nie będą się już spotykać. Wiedząc, że ma rodzinę nietrudno było się domyślić dlaczego; albo żona się dowiedziała, albo on się zreflektował. Zresztą gdy go "przypadkowo" spotkała, potwierdził że już NIE, miał do tego prawo mając rodzinę i ona o tym dobrze wiedziała.
Szczera rozmowa? a niby o czym, przecież niczego jej nie obiecywał, nie snuli wspólnych planów, nie narzekał na żonę?

On się nią nie zabawił? nie oszukujmy się, ta pani nie ma już 16 lat, z niejednego pieca chleb jadła, nie róbmy z niej pierwszej naiwnej, zresztą pokazała, że potrafi zadbać w swój interes.

Jak oną będzie wspominał jako zagubioną , skrzywdzoną owieczkę, a nie jak żmije, która pankwała mu się ŚWIADOMIE w małżeństwo, i jeszcze jak ją za to przeprosi zamsiast pogonić ze swojego zycia to będzie tak jak mówisz roxann ; )

Ja to widzę tak, że Spens w tej sytuacji nie ma nic do stracenia. Czy jego żona mu wybaczy? może, ale już nigdy nie będzie tak samo. Zresztą, z opisu Spensa wynika, że nigdy jakoś niesamowicie nie było.

Czy żona coś straci na odejsciu Spensa? raczej nie. Z opisu wynika osoba twardo stąpająca po ziemi, zaradna. Być może szczęście da jej związek z kimś innym?

Pewnie ktoś powie "jest dziecko", ale ja naprawdę uważam, że dla dziecka chłodna, dysfunkcyjna rodzina szkodzi bardziej, niż rodzice, którzy nie mieszkają ze sobą. (mogę się mylić, nie prowadzę badań nad psychiką dzieci niestety )

Roxann
Nie wiem czemu tak uparcie się usprawiedliwiasz,  siebie i oną. To bez sensu. Nie uda Ci się usprawiedliwić kurestwa choćbyś próbowała do końca świata.

Od momentu kiedy dowiedziałaś się że on ma żonę jesteś winna.

A ten twój kochanek, taki zakochany w Tobie,  a nie chciał ciebie na zawsze. Chciał tylko Cię posuwać a Ty mu na to pozwoliłaś. Pozwoliłaś się sobą zabawić.
Dałaś ciała i to dosłownie.
A teraz co, płacze po tobie,  włosy rwie,  nie je i nie śpi z tej wielkiej miłości do ciebie,  z mostu skacze, tnie się?
Musisz sobie wmawiać,  że ma do ciebie ten jakże tajemniczo brzmiący sentyment.
Musisz bo prawda jest dla ciebie zbyt bolesna. Dałaś mu się wykorzystać Roxann, temu żałosnym gostkowi który oszukuje żonę.

Kurestwa nie można usprawiedliwić niczym,  ale można je wybaczyć pod warunkiem że ktoś uznaje wagę swojej winy i szczerze żałuje,  ale do tego trzeba być człowiekiem.

Spensowi doradzasz by zostawił żonę bo przecież jej nie kocha skoro pił kawę z oną. A czemuż to nie doradzisz tego samego swemu kochasiowi,  on przecież nie tylko pił z Tobą kawę, ale też cię regularnie posuwał. Jak więc może kochać żonę. Czemu się nie zlitujesz nad jego żoną i nie uwolnisz jej od tego podłego człowieka?

Pewnie że Spens nie jest bez winy.
Ale należy pamiętać że to owa na niego zapolowała. On jest tylko pionkiem na jej szachownicy. I nie traktuj jej Roxann jak ograniczonej umysłowo.
Spens grzecznie powiedział jej że w to nie wchodzi,  ale ponieważ to suka która nie przyjmuje odmowy to jego odpowiedź nie wystarczyła.

Czemu tak wpychasz Spensa w ręce onej, każdy tu przecież dawno już wie że on był jest i będzie tylko i wyłącznie jej wyjściem awaryjnym.
Zdradziłaby go przy pierwszej nadarzającej się okazji.
Ale może wtedy dowiedziałby się co czuje osoba którą zdradzono,  upokorzono,  oszukano, złamano serce i zniszczono jej już na zawsze obraz bezpiecznego i pięknego świata.

Poza tym ja uważam że Spens nie jest jeszcze gotowy na ostateczne porachunki z oną. Z pewnością zauważyłaby że może nadal nim sterować jak bezwolną kukłą.

Jeszcze za wcześnie.
Musi najpierw dojść do ładu ze sobą,  później z żoną.
No i musi przyjąć do wiadomości że owa jest wyrachowaną suką, bez tego ani rusz.

Spens błagam Cię ogarnij się,  bo jak nie to Ci osobiście natłukę rozumu do głowy.

Powiedz mi czy teraz widzisz co zrobiła owa czy nadal ją usprawiedliwiasz.

Czy widząc jak one cierpią,  nadal ową usprawiedliwiasz.

Chłopcze Ty w ogóle nie znasz kobiet.
Nie masz o nich bladego pojęcia.
Ani o żonie nic nie wiesz,  ani nie znasz prawdziwego oblicza owej,  ani nawet nie widzisz że Roxann mąci Ci w głowie. Lgniesz do niej bo przypomina ci ową. To widać Spens. Smutne to.

Dużo musisz się jeszcze nauczyć o kobietach. Jedne są wrażliwe i delikatne, inne słabe i uzależnione, jeszcze inne to doskonałe i bezwzględne manipulatorki, dążące po trupach do celu i tak dalej...

Spens skoro więc ustawiłeś sobie już priorytety to pozostaje Ci wziąć się za ich realizację.
Popracuj nad sobą,  daj żonie czas,  bądź przy niej i przy córeczce,  spędzaj po prostu z nimi czas,  musisz być cierpliwy,  bo zdradzona osoba nie potrafi tak od razu się pozbierać.
Jak żona zobaczy że nie odpuszczasz to zrozumie że to Ją kochasz i da Ci szansę.

Żebyś zrozumiał co czuje osoba zdradzona i dlaczego tak bardzo cierpi poczytaj sobie tylko te dwa wątki
MoniCo Dramat oraz
Dziewana Moja ukochana żona odeszła a ja umieram.
Dziewan to twardziel był, zdradzał żonę gdy była w ciąży,  ale ponieważ przeprosił i przeszedł nad tym do porządku dziennego to myślał że żona tak samo.
Po latach przekonał się jednak co to znaczy być zdradzonym,  cierpiał tak bardzo że mu prawie rozum odebrało.
Choć to zdradzacz to naprawdę żal go było.

Lilka
Mam wrażenie, że twoje rady tak naprawdę szkodzą żonie Spensa.
Ona dała radę się uwolnić od męża, który jak wiele osób już zauważyło nigdy tak naprawdę nie był nią zauroczony. Ona to czuła, dlatego jest taka stanowcza, nie podjęła tej decyzji przecież tylko z powodu spotkania na kawie. Nie chce być dla niego opcją i znalazła w sobie siłę, aby to pokazać. Mogłaby potem krok po kroku układać swoje życie. Ale paradoksalnie jej postępowanie wywołało u autora wiele różnych skrajnych emocji, które teraz każą mu walczyć. Tylko czy poczucie winy, wstyd, żal, pragnienie, aby nie skrzywdzić bliskich osób wystarczą, aby ich relacja jako mężczyzny i kobiety była szczęśliwa? Na tym forum nie ma zbyt wielu przykładów, że to się udaje. Uczuciami nie da się tak łatwo kierować. I kobiety, które nie mają odwagi wyjść z takich związków rzadko kiedy są potem szczęśliwe. Żona Spensa zrobiła ten pierwszy krok, aby się ratować i dać sobie szansę.
Tak wiem, że on tu pisze, że kocha żonę, ale zrozum, nie tak jak ona by chciała i nic tego nie zmieni, największe nawet chęci z jego strony, by wszystko naprawiać.

Nie wiem czy czeka, ale wiem, że się nie doczeka. Tego nie da rady udawać.
Co innego deklaracje, co innego uczucia.
Mężczyźni łatwiej się nabierają na udawane uczucia, kobiety czytają między wierszami.

Xymena, my nie znamy żony Spensa.
Nikt nie wie co Ona myśli i czego pragnie.
Może być tak jak Ty mówisz,  a może być tak jak ja myślę.
Decyzja należy zawsze do osoby zdradzonej. A rolą Spensa jest być przy żonie by pokazać że naprawdę ją kocha.
Jak by się poczuła żona gdyby odpuścił.
A może ona właśnie chce by walczył,  bo wtedy będzie mieć możliwość dania mu szansy. Wiesz przecież,  że nie może tak łatwo się poddać.
Dla mnie to co Spens poczuł do onej to tylko chwilowe uniesienie, które przeżył przecież każdy z nas. Nie powoduje ono że przestaje się kochać partnera,  bo to tylko chwilowe uniesienie, ulotne i nie mające z miłością nic wspólnego.
Gdyby Spens kochał oną to by o nią walczył za pierwszym razem,  ale on zerwał kontakt. Wtedy to wystarczyło,  bo Spens nic dla onej nie znaczył,  gdyby go kochała wybrałaby jego. Oboje byli wolni a jednak nie wybrali siebie.
Zadzwoniła do Spensa po paru latach dopiero jak były kopnął ją w cztery litery. Chciała się nim pocieszyć nie zwracając uwagi że dla zabawy niszczy życie trzech osób. I to jest niewybaczalne.
A Spens?
Dziwi Cię to,  że dostał chwilowej pomroczność?
Zauważ jak owa zadbała o swój wygląd, co zresztą nie jest trudne zrobić się na bóstwo na randkę, a po drugiej stronie żona w codziennym ubraniu i z małym dzieckiem.
Z ową flirtował,  karmili się pięknymi słówkami i choć to tylko kłamstwa i fantazje,  wygrały z codziennymi rozmowami z żoną o domu i dziecku.

Gdyby Spens kochał oną,  to już dawno by z nią był i żadna siła by go nie powstrzymała,  ani forum,  ani wyrzuty sumienia.
Spens po pierwszym pocałunku zorientował się że sprawy zaszły za daleko i zakończył to.
Tylko owa nie odpuściła,  by się zemścić,  że to on zakończył,  a nie ona jak za pierwszym razem.

Dla mnie Spens kocha jednak żonę.
Nie umie tego wyrazić i nad tym musi popracować.

Od pierwszych postów pisał,  że kocha żonę i że owa go fascynuje.
I tego się trzymajmy.

A to,  że jeszcze ciągle nie widział jaka owa jest naprawdę,  to schemat,  wyparcie i pozostałości jej manipulacji.

Nie tak łatwo wyzwolić się od emocjonalnego uzależnienia,  o czym najlepiej świadczy przypadek Roxann,  a które to uzależnienie miłością na pewno nie jest.

Apologises a Ty jak zwykle celny strzał.

Wystarczyłoby żeby autorzy czytali ze zrozumieniem tylko to co Ty piszesz.

Podobało mi się jak posumowałeś Pszczołę. I uśmiałam się z tego "takie to amerykanskie ".

Jeśli on się odkochał w onej, już go nie pociąga, odczarował się ( a to jest przecież możliwe), to może pokochać szczerze żonę.
To nie jest wykluczone.