Nerwica - Netkobiety.pl

Czasami też myślę że naprawdę zwariowałam jak ktoś by zobaczył co ja robię to na pewno by powiedział , że jestem jakaś dziwna. Mam taką obsesję na punkcie swojego życia że to jest nie doopisania ciągle sprawdzam czy wszystko jest ok ciąglę mierze ciśnienie a niedaj jak jest trochę za wysokie to od razu mam wylew a jak ciut za niskie to od razu mdleję ostatnio miałam 100/ na 60 wnet umarłam a najśmieszniejsze w tym jest to że wzięłam wcześniej tabletki i gdy wpadłam w panikę mąż przeczytał ulotkę i tam napisane było że te tabletki powodują obniżenie ciśnienia i od razu mi wszystko przeszło. Ciągle każdy dzień traktuję jakby miał być moim ostatnim. Piszę po kryjomu listy w których piszę że kocham wszystkich ze przepraszam za złe rzeczy. Ciągle źle się czuję jak by mnie w moim ciele nie było nic mnie nie cieszy nic mi się nie chcę najchętniej bym ciągle spała. A najgorsze w moim przypadku jest robienie dziwnych rzeczy np mam takie coś że muszę liczyć schody po których idę albo dotknąć parę razy jakiegoś przedmiotu jak złapię prawą ręką to potem muszę lewą potem znowu lewą i potem prawą tak samo z nogami jak nieraz nadepnę lewą nogą na jakiś kamień to potem muszę prawą nieraz mam tak że nie mogę dotknąć jakiejś rzeczy i zazwyczaj jak się bardzo denerwuję to częściej to robię. I ja wiem że to jest nienormalne ale tego nie idzie powstrzymać.

Sandii Mam wiele objawów podobnych do Twoich .Męczę się z tym już od wielu lat. Zaczęło się drętwieniem rąk i nóg , kołataniem serca, ucisk w głowie zawroty głowy ,doszły zaburzenia wzroku, duszności , chodziłam od lekarza do lekarza .Badania w większości były ok. stwierdzono , że mam nerwicę.Na początku to nawet się ucieszyłam , ze to ,,tylko'' nerwica a nie coś poważnego. Jednak coraz gorzej było mi z tym żyć , ciągle w niepokoju ,i jakieś lęki mnie nachodziły, KOSZMAR . Znalazłam się u psychiatry i psychologa, brałam leki .Ale ciągle wydawało mi się ,że to coś innego. I w końcu znalazłam .Dziś wiem , że te wszystkie objawy są od boreliozy . Bakterie atakują serce i system nerwowy z tąd objawy jak przy nerwicy. Znalazłam się w szpitalu tam byłam przeleczona ale nie wyleczona. Męczę się z tym i wiem ,że tak może być już zawsze ,czasami mam lepsze dni.Ostatnio bez objawów byłam prawie trzy miesiące , ale niestety znów wracają i zaczynam odczuwać ucisk w głowie i te okropne zawroty a do tego serce bardzo szybko mi bije. Na serce biorę zawsze rano tabletkę wtedy ono spowalnia i mogę normalnie funkcjonować ,bo ranki są przeważnie najgorsze.Ty też wspomniałaś coś o boreliozie i tak pomyślałam,ze może to jest główny problem Twoich dolegliwości? A czy byłaś na to leczona?Sprawdzałaś wyniki po leczeniu.Ja kiedy byłam w szpitalu ,spotkałam wiele osób które miały stwierdzoną nerwicę a później okazywało się ,że to borelioza.

No z tym wyrostkiem to  naprawdę nie wiem co ci doradzić. Mnie też odsyłali do domu lekarz mówił że to nic poważnego a ja znowu się tak aż nie denerwowałam na początku bo już odkąd pamiętam czasami miałam takie bóle przy kolce jelitowej ale to z 1 dzień i przechodziło ale po 3 dniu takiego bólu wiedziałam że to coś poważniejszego musi być. W szpitalu też przez 3 dni mówili że to nic takiego i podawali kroplówki ja nawet pić nie mogłam bo gdy wzięłam łyka picia to myślałam że z bólu nie wytrzymam. I dopiero po usg że na stół od razu było , a potem lekarz jak po wszystkim było że to cud. A co do boreliozy to właśnie jak za pierwszym razem mnie złapała nerwica to siedziałam ciągle na necie i szukałam co mi jest i wpadłam na stronę o boreliozie i tak sobie myślałam i przypomniało mi się że kiedyś na nodze miałam taki rumień ale myślałam że to osa mnie ugryzła i nic z tym nie robiłam wtedy. No i jak poczytałam o tej boreliozie to na 2 dzień poszłam po skierowanie na badania i je zrobiłam okazało się że mam niby borelioze dostałam antybiotyk i potem miałam po 3 mies zrobić jeszcze jedne badania ale jakoś mi się w między czasie poprawiło nawet sama odstawiłam leki na nerwicę i nie zrobiłam tych badań 2 raz. I przez cały czas miałam spokój czasami tylko jak miałam stresujący dzień to wzięłam jakąś tabletkę na uspokojenie i było oki do czasu właśnie jak poszłam do szpitala na ten wyrostek. W tym szpitalu przeszłam chyba jakieś załamanie nerwowe dość że byłam wystraszona tym że powiedzieli mi że miałam szczęście z tym wyrostkiem to potem mówili że zobaczymy czy będzie oki potem widziałam panią co po jakimś zabiegu dzień po tak zaczeła krwawić że krew aż tryskała na całą sale z brzucha znowu 2 pani coś pękło po operacji znowu jechała na stół , jednego dnia przywieźli taką starszą panią tak krzyczała z bólu i ciągle wymiotowała a pielęgniarki się na nią darły że ma się uspokoić , kazali mi dzień po wstawać z łóżka a ja tak nie miałam siły tak mi słabo było że dwa kroki robiłam szybko musiałam siadać bo czułam że mdleje aż się trzęsłam cała , byłam tak strasznie głodna a nic mi nie kazali jeść ani nawet ciut picia nie mogłam dostać. Tęskniłam strasznie za moją córką bo odkąd się urodziła nigdy dłużej niż na parę godzin się z nią nie rozstawałam , do tego wtedy jeszcze narzeczony też mnie nie wspierał mówił że on nie może brać wolnego z pracy bo go zwolnią jeszcze pamiętam było jakieś święto w czwartek prosiłam go w środę żeby do mnie przyjechał to powiedział że nie może bo coś tam robi mówię oki przyjedz w czwartek w święto cały dzień czekałam a gdy o 16 zadzwoniłam to się okazało że dzień wcześniej imprezował i jest na kacu i nie przyjedzie i tak byłam sama ze sobą nie miałam takiego wsparcia w nikim i chyba to mnie tak załamało. Teraz też jest tak samo nie mam skim pogadać nikt mnie nie rozumie a ja sama gdyby mi się ktoś zapytał co mi jest to konkretnie nie umiem odpowiedzieć na to pytanie. Miałam chwilę takiej jak by poprawy ale od 3 dni tak jakoś dziwnie mi jest w głowie kręci mi się jak po wypiciu piwa nie mogę się skupić patrzę na ludzi których znam a wydaję mi się że są jacyś obcy ktoś coś mówi a mi się zdaję że jakoś takie to spowolnione jest i jakby mój mózg musiał to z pieć razy przetworzyć abym zaczaiła co się do mnie mówi. Zauważyłam też że gdy jestem wśród ludzi to jakby moje objawy się nasilały bardziej kręci mi się w głowie bardziej jestem zdenerwowana i ciężej mi jest to wszystko ukryć nieraz też zdaję mi się że ciężko mi jest się wysłowić i nieraz zapominam niektórych słów. Tak mi już jest ciężko z tym i tak jestem już tym zmęczona. Nie wiem co robić.

Czasami wolałabym naprawdę być na coś konkretnego chora i albo by mnie wyleczyli albo nie i byłby spokój. Przecież tak jak teraz jest to nie idzie żyć kiedyś lubiłam sobie wyjść z koleżanką pogadać jakieś piwko wypić czy u mnie przy lampce wina jakiś film z koleżankami obejrzeć zapalić papierosa bardzo lubiłam palić , pogadać o duperelkach pośmiać się a teraz ktoś do mnie dzwoni to nie odbieram ciągle wymyślam różne rzeczy mówię że mnie niema do męża jak ktoś przychodzi zaraz jestem nerwowa i krzyczę także już nie przyprowadza nikogo. Nigdzie nie chodzę tylko jak muszę już naprawdę , nieraz jak widzę kogoś na ulicy zdaleka to szybko idę w inną stronę i udaję że go nie widzę. Ciąglę jestem spięta siedzę po nocach a potem śpię do południa aż głowa mnie boli od spania. Teraz też tak się ucieszyłam bo córka mi sie rozchorowała dostałam 2 tyg. opieki na nią to trochę odsapnęłam że nie muszę  się męczyć w pracy bo tam to też przechodzę horror. Nawet kawy nie mogę się napić bo boję się że mnie zabije , nieraz mam tak ochotę sobie zapalić ale gdy tylko sięgnę po papierosa to aż ręce mi drżą.

Sandii -witaj daj już sobie spokój z tymi chorobami dokładnie przechodziłam to co ty non stop latałam po lekarzach to jest nasza słaba psychika która siedzi w naszej głowie a tobie co najbardziej dokucza bo mi to te napady paniki i lęki chodz już nie są tak straszne jak kiedys ale mi się zdarzają pozdrawiam

Ja już od paru lat chodzę na terapię do psychologa, każda nerwica ma swoją przyczynę. I zawsze znajdzie się jakiś powód , którym będziemy ją sobie tłumaczyć , zaczynamy poszukiwania w dzieciństwie ,później dorastaniu , małżeństwie , i przeważnie znajdujemy jakiś punkt zaczepienia.
Aby stwierdzić nerwicę , najpierw trzeba wykluczyć wszystkie inne choroby, nerwicę powinno stwierdzać się na samym końcu. Co niestety u naszych lekarzy często zdarza się odwrotnie . Jeśli miałaś stwierdzoną boreliozę ,to powinnaś tego się trzymać , bo prawdopodobnie to ona doprowadziła Cię do takiego stanu w jakim się obecnie znajdujesz. Zawroty głowy i mrowienia oraz problemy z sercem to jej główne objawy , i jeśli nie zostaniesz z niej wyleczona to objawy , będą co jakiś czas wracać . Wiem com piszę ,ponieważ sama przez to przechodzę ,zmaga się z tym od lat , pisałam na ten temat w innych wątkach. Możesz poczytać sobie na ten temat wchodząc na tematy z boreliozą i jej objawami jest też stowarzyszenie chorych na boreliozę , wiele można się tam dowiedzieć. To jest bardzo poważna choroba i ciężka do leczenia, w moim przypadku nie możliwa,  ponieważ mam chory żołądek i nie jestem w stanie przyjmować tak dużej dawki leków i przez tak długi czas jaki jest wymagany , aby się z tego wyleczyć.Rozmawiałam jednak z osobą która też się z tym bardzo męczyła, nie mogła normalnie funkcjonować , tylko wegetowała . Jednak po leczeniu które trwało dwa lata wróciła do żywych , wszystkie objawy minęły, normalnie funkcjonuje , i na powrót cieszy się życiem. Poprawa u niej nastąpiła po pół roku od rozpoczęcia leczenia , i zastanawiała się czy go nie przerwać, jednak lekarz który ją prowadził powiedział , że jeśli przerwie leczenie to za jakiś czas objawy wrócą. Tutaj na forum też są osoby ,które na początku leczyły się na nerwicę a późnij okazywało się , że mają boreliozę i zaczynali się na nią leczyć , tylko szkoda , że przerywali pisanie tutaj, ponieważ osobiście byłam bardzo ciekawa jak to ich leczenie się zakończyło , czy objawy minęły.
Ja mam żal do lekarzy , że tylu różnych mnie badało i nikt mi nie zasugerował , że to może być właśnie to. A jedynie wysłuchawszy objawów stwierdzali nerwicę , dopiero kiedy sama znalazłam sobie chorobę , od razu dostałam skierowanie do szpitala.

Tyle się tu do Ciebie napisałam , a jak zaczęłam wysyłać to nie mogłam.

Kiedy występuje rumień , to jest jednoznaczne z boreliozą , nawet jeśli wynik wyjdzie ujemny .
Ja mogę mieć pretensje tylko do siebie , że nie poszłam do lekarza od razu kiedy pojawił się rumień , a tyle osób wtedy mi doradzało abym poszła , ja jednak musiałam być mądrzejsza od wszystkich . Niestety czasu już nie cofnę .
Moje pierwsze objawy to były problemy z oddychaniem nie mogłam tak do końca nabrać powietrza, myślałam ,ze to początki astmy , ponieważ dziadek ją miał więc myślałam ,że to dziedziczne , później zaczęły się problemy ze wzrokiem , to sobie tłumaczyłam ,ze to od pracy , którą wtedy wykonywałam . Zaczęłam też odczuwać ucisk w głowie po prawej stronie a raz zdarzyło mi się coś bardzo nie przyjemnego kiedy zasypiałam , w uszach słyszałam taki okropny szum jakby samolot startował a ja nie mogłam się wtedy ruszyć. Ale to się pojawiło ,przeszło i na kilka lat odpuściło , zapomniałam o tym .
i po kilku latach zaczęło się na nowo , tylko doszło więcej objawów . Zaczęły drętwieć mi ręce  i nogi , coraz częściej miałam problemy z oddychaniem, zawrotami głowy, stany podgorączkowe, poty , dreszcze , raz było mi bardzo gorąco ,aż otwierałam okno a za chwilę cala się trzęsłam , chociaż wcale nie było zimno.Ciągle czułam się zmęczona ,słaba ,nie wyspana ,chociaż długo spalam , włosy wychodziły mi garściami , żadne witaminy ,odżywki nic nie pomagało ( w tej chwili też tak jest) , ale to wszystko jest przejściowe , jak minom jedne dolegliwości to pojawiają się drugie.Do tego dochodzą skoki pulsu i ciśnienia . Na serce biorę rano tabletkę i później jest już dobrze . Bóle mięśni , czasem karku , taki promieniujący ból w plecach aż do klatki piersiowej i ramienia , problemy ze słuchem , taka nadwrażliwość na dźwięk , jak by szum , dzwonienie taki rozdźwięk , nie potrafię tego opisać . Jestem drażliwa i mam zmiany nastroju , na początku bardzo się tego wystraszyłam tych wszystkich objawów, robiło mi się słabo jak bym odpływała, zaczęły się lęki i niepokoje , wypłakałam morze łez z bezsilności , przestałam spotykać się ze znajomymi , mąż też był często na mnie zły ,że ciągle wymyślam ,że nigdzie nie możemy wyjść a ja w takich chwilach myślałam żeby się tylko położyć , najlepiej zasnąć i niczego nie czuć. Wychodziłam tylko do pracy , bo musiałam pójście na zakupy było jak zdobycie szczytu. kto tego nie przechodził nie zrozumie.

Najgorsze jest to że człowiek sam musi sobie poszukać chorobę latać po lekarzach i się doszukiwać może to może tamto. Zrobię sobie jednak test na boleriozę bo się teraz tak zastanawiam nad tym wszystkim i może to jest to , tylko jak pomyślę że znowu mam iść do lekarza i prosić o skierowanie to aż mi niedobrze się robi.

witaj Sandii wspomniałas że się bardzo pocisz ja też niewiem dlaczego dzisiaj rano byłam tak słaba że zmierzyłam temperature i miałam 34 a woda ze mnie kapała włosy miałam tak mokre jakbym wyszła z kąpieli nie mam siły nawet dzisiaj chodzic i taki niepokój w sobie pozdrawiam

Ja juz wiem, ze to na zawsze ze mna zostanie. Ta merwica. To bedzie wracac. Czasem strach. Czasem niepokoj. Czasem te glupie mysli. Tego czlowiek nie zapomina. Zmienia mnie. Na zawsze.
Ucze sie z tym zyc. Ignorowac. Zaczynam to akceptowac i z kazdym tygodniem coraz lepiej sie czuje.
Pomagaja mi slowa mojego taty: kiedy nachodzi mnie strach i zaczynam o tym myslec... odwracam sie na drugi bok i juz. To bardzo proste.
Sandi... kiedy nachodza cie te mysli, strach, przeszlosc, nie rozwodz sie nad tym - "odwroc sie na drugi bok". Nie nakrecaj swojej nerwica. W koncu odpusci i znowu bedziesz sie cieszyc zyciem. Jak ja... coraz czesciej :-)
Nie wracaj do starego zycia... to nie mozliwe - steorz nowe :-)

Wiecie dzisiaj się w końcu przemogłam i poszłam z córką na zabawę mikołajkową tak mi jej żal było bo ciągle siedzimy w domu. Nawet wytrzymałam do końca pośmiałam się trochę zapomniałam o wszystkim co mnie ciśnie w głowie i jestem zadowolona z siebie oby więcej takich w miarę normalnych dni a i nawet dzisiaj żadnej tabletki nie wzięłam.

Fajnie mieć chociaż taki jeden dzień normalności.

witajcie mikołaj was odwiedził dzisiaj o ile byliscie grzeczni he he  a po zatym jak wasze zdrówka  u mnie srednio pozdrawiam miłej niedzieli

olka, ale co się stało, że psychoterapia tak krótko działała. Przecież powinnaś odkryć przyczyny lęków, ich sedno i poznać techniki radzenia sobie z nimi na psychoterapii. A tu tak jakby nici. Alergia też może być na tle nerwicowym. Jako autoagresja.

witajcie niewiem co jest grane  mam 3 dzien straszny niepokój że nie mogę sobie poradzic biorę dodatkowo  2 hydroxyzyny 25 mg  i nic niby mnie w srodku wyciszy ale mam taki niepokój w sobie  taka jestem zestresowana  aż mam plamy czerwone na dekolcie masakra ma ktos pod wpływem nerwów takie plamy pozdrawiam wszystkich oraz witam nową koleżanke

Wiecie u mnie jakoś ostatnio coraz lepiej jednego dnia jakoś tak normalnie się poczułam i powiedziałam sobie dosyć Sandra olej to wszystko. Przestałam brać tabletki zaczęłam robić wszystko to co wcześniej tzn zaczęłam palić, pić normalnie kawę , przestałam czytać wszystko na temat chorób w internecie i teraz wiem że to mnie nakręcało bo gdy przeczytałam coś podobnego do moich objawów to zaraz to miałam i od razu wpadałam w panikę. Nie powiem że w 100% jest super bo np. dziś miałam stresujący dzień w pracy teraz mnie ciśnie w głowie brakuje mi tchu ale mówię sobie przecież co Sandra w najgorszym wypadku możesz tylko umrzeć nic gorszego ci się niestanie i w głowie się z tego śmieję. Zaczęłam ostatnio w drodze do pracy stawać sobie samochodem w jakiś miejscach które dobrze mi się kojarzą z dzieciństwa i z czasów jak mieszkałam z rodzicami i wspominam sobie co w tym miejscu się wydarzyło co przeżyłam w danym miejscu i bardzo dobrze mi to robi. Np. ostatnio pojechałam sobie przed pracą niedaleko mojej miejscowości z młodości do takiego lasku gdzie kiedyś z koleżankami kupiłyśmy tzn starszy kolega nam kupił wino takie najtańsze tzw Jabola i się napiłyśmy tyle śmiechu wtedy było i cały dzień sobie w pracy o tym myślałam i to odciąga zawsze moją uwagę od tych wszystkich złych myśli. A wiecie co mi też ostatnio dobrze zrobiło przyznałam się mojej koleżance z którą znamy się od małego że mam nerwicę bo ostatnio byłam trochę smutna i zapytała co mi jest i mówię że choruje na nerwice a ona mówi niemożliwe ja też a w życiu by mi nawet przez myśl to nie przeszło , i zaczęłyśmy rozmawiać o swoich objawach i powiedziała mi pierwsza o tym co jej dolega i wszystko to co mi było ona wymieniała i tak jakby coś mnie w głowę strzeliło takie rozjaśnienie umysłu. Pomyślałam kurcze Sandra to naprawdę nerwica nic ci nie jest będziesz żyć to nie żadna straszna choroba tylko naprawdę to tylko NERWICA

W moim przypadku to w dużej mierze zwalczyłam to wszystko dzięki mojej córce bo wiedziałam że nie mogę jej zostawić. Gdy to wszystko się zaczęło pamiętam jak dziś byłam w moim domu w którym obecnie mieszkam po swoje rzeczy bo mąż był zagranicą a ja zawsze na ten czas przeprowadzałam się do rodziców bo nie chciałam być wtedy sama z moją na tamten czas 3 miesięczną córeczką. I gdy wróciłam do mamy położyłam się na łóżko i bach w jednej sekundzie wszystko się zmieniło zrobiło mi się słabo zaczęłam się dusić nie mogłam oddychać w głowie zaczęło wirować popłakałam się chciałam jechać na pogotowie ale mama powiedziała że to pewnie z nerwów że jestem sama z córką męża niema i że to na pewno z silnych wrażeń i jak mi nie przejdzie to pojedziemy na pogotowie jakoś się opanowałam i poszłam spać ale na 2 dzień było gorzej a mama tylko jak żyjesz to nic ci nie jest i jakbym nie mogła oddychać to bym zemdlała i tak zaczęłam wszystko w sobie trzymać i ukrywać przed wszystkimi ale z dnia na dzień było coraz gorzej nieprzespane noce wymioty drętwienie twarzy nie mogłam chodzić myśleć normalnie potem po paru dniach zaczęły się wizyty u lekarza rodzinnego raz w tygodniu potem dwa a na końcu prawie codziennie. Miałam takie ataki że aż wymiotowałam bałam się wszystkiego nawet gdy szłam do toalety wpadałam w panikę gdy miałam zakluczyć drzwi bo w głowie tylko a jak padniesz to nie będą mogli wejść do środka i nikt ci nie pomorze. Przestałam dbać o siebie tzn. w sensie malować się ładnie ubierać , rano wstawałam byle jakie ciuchy włosy rozczochrane gdzieś to miałam. Gdy ktoś mi powiedział Sandra coś dzisiaj blada jesteś to ja już umieram no na pewno umieram i znowu się zaczynało , ja nie wiem teraz jak sobie pomyślę to naprawdę to tak wyniszcza człowieka. Schudłam wtedy 10 kilo zwykłe wejście do sklepu było takim wyczynem normalnie jak bym wchodziła co najmniej do jakiejś kostnicy ciemną nocą gdzie znajduje się z 15 trupów. Oglądanie zwykłego filmu w którym ktoś ucieka i troszkę straszniejsze akcje tak podnosiły mi puls, że zaraz musiałam lecieć do toalety. Najtrudniejsze w tym wszystkim było ukrycie to przed wszystkimi , nie chciałam żeby rodzina wiedziała bo wyśmiewali się wszyscy ze mnie , i ta straszna niepewność co mi jest.

Sandra trzymam kciuki. Wykonałaś ogromną prace!
Ja walcze - mam nadzieje z nawrotem. Wczoraj bylo zle- zawroty głowy, źle widzialam, ucisk w glowie. Zwolnilam sie z pracy - wzielam dzieci ze szkoly i mi przeszlo. Bylam tez wczesniej w aptece i kupilam body max i guarane - bo przeciez spie na stojaco. Popoludnie super - upieklam pierniczki z dziecmi, odwiedzila nas sasiadka. Przyszedl maz i jakbym poczuła ze moge zwolnic sie z obowiazkow i polozylam sie. Spalam do 22.00 - czulam jak krecimi sie e glowie. Dzis rano ok - tylko brzuch boli i mdli. Przede mna intensywny dzien. Mam nadzieje ze nic sie nie wydarzy- ze nie bede miala zjazdu.

Siemka co tam u was? U mnie jakoś tak jakby lepiej nie wiem ale od dnia jak poczułam się lepiej zaczęłam wszystko traktować inaczej gdy coś mi dolega wszystko obracam w żart i się śmieje albo jak sobie przypomnę jak latałam jeszcze niedawno i panikowałam tak się jakoś pojawia uśmiech na mojej twarzy i mówię sobie Sandra ale ty musiałaś śmiesznie wyglądać. Moje dni też nie są lekkie teraz gdy przestałam brać leki przytyłam już 5 kilo ale niemartwi mnie to bo łatwiej schudnąć niż przestać się wytrząsać nad sobą , jestem bardziej nerwowa rano gdy się obudzę zaraz wszystko w biegu robię nie mogę usiąść nawet spokojnie kawy wypić nieraz tak krzyczę na wszystkich bo nawet ich mruganie doprowadza mnie do szału śpię normalnie ok 21 się kładę ok 8 wstaję i ciągle jestem niewyspana ale staram się nad tym panować. Nawet w weekend sobie wypiłam parę piwek aż pół nocy spędziłam w toalecie a miałam takie samoloty jak się położyłam że aż płakałam i sama do siebie mówiłam po co kobieto ci to było mąż tak się uśmiał na drugi dzień były tylko same herbatki heh. Zauważyłam też że jak zaczęłam palić papierosy przestało mi się w głowie kręcić nie wiem tak myślę że może od tego że przestałam nagle palić a paliłam 13 lat może dlatego miałam takie karuzele. Wszystko tak jakoś mnie ostatnio cieszy zaczęłam robić dużo więcej rzeczy dużo wychodzę coś ostatnio nawet z mężem wychodzimy do znajomych i potrafię wytrzymać a nie od razu że po 30 min. chciałam iść do domu. Mam nadzieję że tak już mi zostanie. Nawet szczęście się do mnie uśmiechnęło dziś bo wygrałam 50 zł w zdrapce 1 raz heh szczęście jak byk. I wiem po sobie że każdy musi przebyć jakąś swoją drogę i znaleźć tą swoją drogę aby z tego wyjść.

Super sandi! :-D

Wiem co to znaczy kiedyś na przystanku autobusowym jak mnie chwyciło nie wiedziałam aż jak do autobusu wsiąść śliny nie mogłam przełknąć dobrze że miałam ze sobą wodę niegazowaną dwa litry aż wypiłam. Kiedyś gdzieś wyczytałam że jak chwyci nas w tym przypadku w autobusie to trzeba wysiąść i się przejść a w tym momencie przypomniały mi się te słowa i mówię sobie co to za baran wymyślił tak wysiąść sobie i co mam zapierniczać 15 kilometrów na pieszo do domu no to brawo i powodzenia dla tego kto to napisał. Jakoś wytrzymałam bo mówię sobie tak 15 kilosów nie chce mi się iść a jak padnę gdzieś w rowie to mnie nikt nie znajdzie i po mnie , a w autobusie to ktoś na pewno mi pomoże. Jeszcze przy takich atakach zawsze nerwowo wtedy wyciągam dokumenty żeby ludzie wiedzieli kto ja jestem w telefonie zawsze wybieram numer do męża żeby w razie w. był na 1 miejscu jak by mi się coś stało to gdyby ktoś wziął mój telefon to wiedziałby gdzie dzwonić. A zawsze się zastanawiałam bo przeważnie ataki miałam jak byłam gdzieś w otoczeniu ludzi a przecież powinnam być spokojna bo zawsze ktoś by mi pomógł a gdy byłam sama to jakoś mniej zawsze panikowałam. Ale jedno mogę powiedzieć że nerwica dała mi taką siłę bo zawsze byłam takim popychadłem nie miejącym  swojego zdania nigdy nic do powiedzenia zawsze byłam płaczliwą osobą gdy ktoś o coś mnie posądzał albo krzyczał zawsze spuściłam głowę i zaraz oczy pełne łez a teraz nie , nie daję sobie już w kaszę dmuchać mówię to co myślę nieraz aż za dużo i wiecie jakoś lepiej się czuję z tym.

Witaj rybka smutna jest twoja historia,zresztą ze smutnych historii bierze się nerwica. Ja właściwie mam zdiagnozowaną depresję, ale w sumie to jeden gwint.
Nokiia dobre rady z tym telefonem i dokumentami. No ja wczoraj wysiadłam i zasuwałam na szczęście tylko trzy przystanki, trochę pomogło, ale nie bardzo. Z powrotem wróciłam taksówką, choć i tego się bałam, na szczęście nie było korków. Zapisałam się do swojej lekarki, pewnie trzeba zwiększyć dawki leków, bo przecież mam obowiązki, nie mogę się zamknąć w domu.

Edit: co do tego przełykania, to pocieszyłyście mnie, myślałam, że mam coś z przełykiem już się wybierałam do laryngologa

Musze wam powiedziec ze mam wspaniala ta moja druga polowke. To skarb!
Od tygodnia mi sie zbieralo, glupie mysli, nerwy w pracy, a ze jakos mi sie tak glupio skarzyc to tak to tlumilem ale dzisiaj jakos tak wszystko sie zebralo i nerwy (te wewnetrzne) wziely gore i serce znowu mi zaczelo szybko bic, jakies takie drzenie wewnetrzne, nos mi sie przytkal, spialem sie strasznie, znowu jakis ucisk w klatce piersiowej, klucia, tiki nerwowe i sie tak nakrecilem. I przychodze, polozylem glowe na jej kolanach i slysze "co ci?" wiec mowie ze cos mnie dopadlo a ona na to "to mow mi tu natychmiast co, wygadaj sie". I mowie ze w pracy to i tamto, ze znowu glupie mysli. Ona widzac ze sie tak zaczynam emocjonowac wiec mowi "no, wygadaj sie" i mi sie jakios tak przeklnelo wiec mowi "no dalej wyk*oj sie, no, walnij piescia w stol" ale to wszystko z usmiechem i pokazala mi jak to zrobic :-) i tak sie wygadalem, poprzeklinalem i w ten stol walnalem i mi juz znacznie lepiej :-)
Zycze wam tez takich polowek!

witajcie jak się czujecie

U mnie dzisiaj tak jakoś dziwnie od rana miałam dosyć nerwowy dzień , potem byłam trochę u rodziców tak jakoś mi się smutno zrobiło bo pomyślałam jak to było fajnie z nimi mieszkać i chciałabym aby to wróciło. Teraz siedzę sobie nerwy mi puszczają duszno mi jakoś ale już tym się nie przejmuję, jakoś na płacz mi się tak ma i się zastanawiam czy wziąć tabletkę na uspokojenie czy wypić lampkę wina.  Jestem ciekawa dlaczego mnie to wszystko spotkało dlaczego nie mogę normalnie wstać normalnie zasnąć tylko zawsze coś. Przecież nie jestem aż taka zła zawsze ustępuję wszystkim staram się pomagać złego słowa nikomu nie powiedziałam nie wiem.

Witam drogie koleżanki i koledzy życze wam wszystkim w te piękne Swięta dużo dużo zdrowia spełnienia waszych marzen  mniej nerwów oby ten przyszły rok był dla nas wszystkich lepszy pozdrawiam wszystkich

no własnie

Rybka u mnie objawy są napewno od boreliozy, mam ją stwierdzoną. Jednak u Ciebie może to być zupełnie coś innego, tylko objawy mamy podobne.  Ostatnio byłam z córką w szpitalu, na sali leżała z nią dziewczynka która też miała bardzo podobne objawy a okazało się, że ma toksoplazmozę i jeszcze jakieś inne bakterie. Wychodzi na to, że bakterie, które są dają podobne objawy, sieją spustoszenia w organizmie , i ciężko się je leczy. Ta dziewczynka też miała stwierdzoną nerwicę.  Dopiero jak straciła przytomność, lekarze, naprawdę się nią zajęli.

Zanetka mysle ze nerwice mam napewno ale wydaje mi sie ze z tym przelykaniem cos innego musi byc na rzeczy. Bolerioza bierze sie od kleszcza tak? Jak sie mialo wbitego kleszcza i zrobil sie np. Rumien? Ja nigdy kleszcza nie mialam. Moze mam inna bakterie na ktora nie robilam badania. Jak lezalam rok temu w szpitalu z powodu wyrostka to pewien lekarz zwrocil na mnie uwage bo jestem bardzo szczupla zawsze bylam ale w ostatnich 3 latach troszke spadlam z mojej i tak malej wagi , zauwazyl takze ze mam sucha skore porobil mi pare badan w tym szpitalu pare konsultacji i stwierdzil ze jestem zdrowa. Wycieli wyrostek i tyle szybko sie goilo po operacji. Lekarz powiedzial zebym udala sie do psychiatry. Dzis mam lekkie zawroty glowy , lekko boli mnie glowa mdli i to lykanie mnie dobija. Mam takze ciagle 37:2 nieraz juz nie mierze temp bo mam dosc. SANDI ja tez nieraz krzycze bardzo wpadam w zlosc nawet na klienta w pracy nakrzyczalam poszedl sobie i powiedzial ze chyba malo zarabiam jak jestem taka nie mila. Zaczelam sie bardzo martwic ze moze chodze z jakas bakteria od lat . Znowu mam isc do mojego lekarza on mnie wysle do psychiatryka juz wogole mnie nie slucha jak do niego mowie . Czy na wlasna reks zrobic badania na ta toksoplazmoze moze nawet na bolerioze. Orietujecie sie ile kosztuja takie badania? Pozdrawiam

Ja już mam gdzieś umieram sama w sobie ale powiedziałam puki nie padnę nie idę do lekarza bo się martwię o swoje zdrowie proszę o badania a on ma mnie gdzieś i wtedy jest tylko gorzej. Ja robiłam sobie kiedyś badania na bolerioze to płaciłam 32 zł. to było ok 3-4 lata temu.