Moje zdrady (Netkafejka) - Netkobiety.pl

EXTRA_terrestrial napisał/a:

/.../
Byłoby bardzo miło, gdyby udało się udowodnić, że coś takiego istnieje, bo świat stałby się jeszcze ciekawszy :-)

Pozwolę sobie na małą polemikę z Tobą :-)
Zastanawiałeś się kiedykolwiek nad tym, czy granice naszego poznania mogą wykraczać poza nasz rozum?
Czy na pewno konieczne jest wyraźne wyodrębnienie "przedmiotu" poznania, jego konstruktywne i całościowe ujęcie oraz wyraźenie go systemem pojęć, aby ZAISTNIAŁ on w świadomości i poprzez jego poznanie uczynił świat ciekawszym? ;-)

Wiem, że to nieco obrazoburcze, ale może to nasz rozum jest ograniczony a my ograniczając się do rozumu dobrowolnie skazujemy się na przebywanie w ograniczonym świecie, który sami sobie współtworzymy.

Wesołych Świąt, Kochani!

Nie będę Cię już dręczyć Starr moimi "wstawkami", bo Twoi Goście się niepokoją ;-)))

Dzięki za to, że swoją historią spowodowałeś zwrot w moim myśleniu i stopniowe uwalnianie się od poczucia winy za całe zło świata, którego przyczynę widziałam we mnie i w moich niedoskonałościach. Zmierzenie się z własnym mrokiem i cieniem zawsze prowadzi do rozwoju. Długo byłam tak sparaliżowana cierpieniem, że niczego już nie potrafiłam dostrzec i miałam zamrożone serce. Teraz już jest inaczej. Zostało mi tylko doprowadzić do porządku moją kondycję fizyczną i podreperować utracone przez ostatnią depresję zdrowie.

Wiara, którą wyznaję, odrzuca pojęcie karmy i uwalnia tym samym od ciężaru, który ona ze sobą niesie. Właśnie symbolicznie w tych dniach, staje się tak, że otrzymujemy wolność, życie, nadzieję. Cała reszta zostaje pokonana na zawsze.

Pytałeś mnie jaki jest sposób na fatum... To bardzo proste. Jest nim MIŁOŚĆ. Dopóki kochasz, choćby jedną osobę na świecie, dopóki zwycięża w Tobie dobro - nic Ci nie grozi, nawet wówczas, gdy kolejny raz upadniesz...
I to jest SENS.

Autorem słów ostatniej mojej muzycznej dedykacji dla Ciebie jest Karol Wojtyła. Pamiętania o takim SENSIE WSZYSTKIEGO Ci życzę szczególnie, (sobie zresztą także). Takie rozumienie jest niezależne od światopoglądu, więc nie ma większego znaczenia, iż te słowa napisał chrześcijanin.
https://youtu.be/7RFr0v9eLyU

Starr zycze ci abys odnalazł radosc zycia.  Pragniesz milosci stabilnej. Takiej chyba nie ma. Trzeba kochac i byc kochanym Teraz. I tylko mam nadzieje ze moja druga milosc powie mi ze to juz koniec sama. Przezyje to i po placzu zapragne jej znowu.

/.../
Jeszcze raz dziękuję Ci Starr za ten wątek (już nie będę się rozpisywać dlaczego).
Życzę Ci, żebyś wreszcie wyrzucił klucz do przeszłości a otworzył drzwi do lepszego, pełnego MIŁOŚCI  życia!:) Bo wiem, że na to zasługujesz!
A co do książki Bliźniaku Zodiakalny, mam nadzieję, że kiedyś na swojego e-malia dostanę przynajmniej konspekt, żeby potem szybciutko pobiec do najbliższej księgarni z zamiarem zakupu książki autorstwa Starr'a!:)

Szkoda, że tak została odebrana moja osoba, ale życie toczy się dalej... .
Mam nadzieję, że Osoby, którym moja skromna osoba nie spasowała, nie będą swojej niechęci pokazywać też na innych wątkach...bo ja też nie zamierzam (bo nigdy tego nie robiłam i nie będę robić).

Z OKAZJI ŚWIĄT WIELKANOCNYCH, ŻYCZĘ WAM WSZYSTKIM PRZEDE WSZYSTKIM MIŁOŚCI I ZROZUMIENIA!!!:))))

P.S. Starr taka mała dygresja na koniec, skończyłeś swój wątek (powieść) i teraz zaczynają się Święta Zmartwychwstania Pańskiego, więc może to jakiś znak, że i Twoje życie się na nowo wyklaruje, odrodzi! Tego Ci życzę. Wesołych Świąt:))))))

Starr, dziękuję Ci za Twoją historię. Dziękuję Wam wszystkim, którzy razem ze Starrem tworzycie ten wątek.

Czytam od pierwszego słowa, dzień po dniu, a dziś ponownie przeczytałam, ale tylko Twoje Zdrady.
Nie mam lekkiego pióra, w liceum moje oceny z polskiego były bardzo zróżnicowane: 3= z wypracowań i 5 za to co i jak mówiłam. Na dokładkę lata korespondencji służbowej jeszcze bardziej usztywniły to jak piszę. A tu mogę tylko pisać, więc wybaczcie uproszczony styl.

Dziękuję Ci Starr, bo
1.    Twoja historia jest piękna i pięknie napisana, chwyta za serce, a czytając śmiałam się, płakałam, złościłam?..
Zgadzam się z tymi co Cię namawiają: napisz książkę.
2.    W Twojej historii była cząstka mnie samej, moje miasto, moje uliczki i zakątki, a na końcu okazało się, że też moje czasy. To dlatego oczami wyobraźni tak dobrze widziałam Cię np. pchającego wózek po znanych mi skwerkach, czy jak się modlisz w Kościele.
3.    Twoja historia spowodowała, że zadałam sobie pytanie: co w moim życiu (gdybym miała talent do opisania tego) jest tym ?czymś? przewodnim, czy jest to jakieś uczucie, czy ciąg zdarzeń, czy może ktoś, co chciałabym w mojej historii opisać. Okazało się, że moje życie od samych początków jakie pamiętam poprzez całe dobro i zło jakie się wydarzyło, wszystko co w nim najważniejsze było, zawsze było powiązane z miejscami. Moja historia miałaby tytuł ?Moje ogrody?

Spokojnych Świąt Starr

W istocie nauka jest jednak czymś innym, jest "poznaniem prawdy"

Gdy udowodni się coś w badaniu empirycznym i poprawia istniejącą teorię, nie musi to oznaczać, że treść teorii w pełni odzwierciedla intuicję badacza na temat zjawiska. Tworzeniu teorii towarzyszy raczej poczucie kompromisu pomiędzy rzeczywistą intuicją a ograniczeniami wynikającymi z konieczności formalizacji tejże. Poznanie badacza może zachodzić w dowolny sposób - także pozarozumowy.

Tu jest jeszcze jeden element układanki - mózg przeciętnego europejczyka jest wypełniony wyspecjalizowanymi modułami tworzonymi w trakcie edukacji, realizującymi różne składowe takich procesów jak czytanie, pismo, obliczenia arytmetyczne, jazda samochodem, obsługa urządzeń, języki obce, praca zawodowa. Nie jestem pewien czy nie zmienia to w jakiś istotny sposób DOŚWIADCZENIA ŚWIATA, a zwłaszcza czy nie ogranicza zasobów świadomości. Wydaje się, że w rezultacie tych kształtujących go czynników, uruchamiając go w sposób w, którym działa jako całość - realizując mózgowe podłoże świadomości - w istocie dysponujemy mniejszym zasobem dostępnym do celów uniwersalnych. W tej sytuacji, zaśmiecanie umysłu wszelkim edukacyjnym 'shitem", czynienie z niego narzędzia do zarabiania pieniędzy powoduje, że "z natury rzeczy" bliższe jest tak ukształtowanemu umysłowi sformalizowane i sprowadzone do znaków rozumienie świata, zamiast poznania o charakterze intuicyjnym. Niestety nigdy nie byłem Aborygenem, więc nie jestem tego pewien.

Wreszcie sprawa ostatnia - mam duże wątpliwości czy mózg ewoluował po to aby zapewnić nam jakieś szczególne "doświadczenie prawdy". Podejrzewam, że ewoluował po to aby zapewnić nam przetrwanie i reprodukcję. To ma tylko TROCHĘ wspólnego z "poznaniem prawdy". Niewykluczone, że możemy jej poznać tylko tyle ile niezbędnie potrzebne.

Chyba dość mocno odpłynęliśmy od tematu przewodniego wątku.
Starr, wybaczysz off-topić w swojej przestrzeni?/.../

Witam Starr. Witam reszte.
Po dwóch nocach i części dzisiejszego dnia zakończyłem przygodę z Twoją historią.
Trafiłem tu dzięki podpowiedzi pewnej osoby i nie żałuję.
Podziwiam sposób w jaki potrafiłeś przedstawić własną historię, a nad Twoją zdolnościa do cofania się w czasie chylę czoła. Niewielu ludzi ma taką pamięć.
Przychylam się do zdania kilku osób, które twierdzą, że powinieneś napisać książkę. Miałbym dla niej nawet tytuł, ale niestesty jest już zajęty. 
Nie uważam, abyś operował językiem technicznym. Namalowałeś świat swojej przeszłości w bardzo realistycznych barwach, które przynajmniej dla mnie pozwalały przenieść się w miejsca i czas, które opisywałeś.
Przykro mi, że los tak okrutnie się z Tobą obszedł, jednak wierzę, że to nie koniec.
Pisaliście tu o karmie, ja to nazywam przeznaczeniem. Zawsze uważałem, że coś kieruje naszymi losami, a to którą drogą pójdziemy zależy od nas samych, bo do wyboru mamy jakąś alternatywną drogę.
Życzę Ci, abyś na kolejnym rozstaju dróg wybrał tę właściwą.
A oprócz tego dla wszystkich zdrowych, pogodnych i radosnych Świąt Wielkanocnych.
Pozdrawiam.
Piotr.

Ale Przyznasz, że Aurora doskonale zilustrowała moje wpisy...

Tych listów nie wolno mi było czytać, tylko je palić... Nie wierzyłem, ale to bardzo pomagało

Niech zilustruje to przykład - nie wszyscy fizycy, którzy umieją wyprowadzić wzór E=mc2, potrafiliby go wymyślić ;-) Podejrzewam - nie jestem wprawdzie fizykiem - że aby coś takiego wymyślić trzeba dysponować innym rodzajem poznania niż umiejętność przekształceń wzorów nabywana w podstawówce. Ten poziom ma charakter intuicyjny a tworzy się poprzez wielokrotny kontakt z obiektem poznania. Treść wzoru jest jedynie formalizacją czegoś znacznie głębszego - i "to coś głębszego" byłoby dla mnie nauką. Traktowałbym ją raczej jako zbiór intuicji badaczy realnie tworzących naukę.

Wreszcie sprawa ostatnia ? mam duże wątpliwości czy mózg ewoluował po to aby zapewnić nam jakieś szczególne "doświadczenie prawdy". Podejrzewam, że ewoluował po to aby zapewnić nam przetrwanie i reprodukcję. To ma tylko TROCHĘ wspólnego z "poznaniem prawdy". Niewykluczone, że możemy jej poznać tylko tyle ile niezbędnie potrzebne.

No cóż, jeśli o mnie chodzi wierzę w to co da się udowodnić, reszta jest gdybaniem, ale chętnie sobie czasem pogdybam jak zapewne dało się zauważyć.

Auroro Poprosiłem Ciebie o pełnienie roli kapelmistrza na tym wątku, ale weź pod uwagę, co już napisałem wcześniej w którymś z komentarzy - chyba jeszcze bym się zastanawiał czy w ogóle cokolwiek napisać, gdyby nie nasza dyskusja u Pietkapa. Dlatego Masz pełne prawo czuć się tutaj jak gospodyni i niech nie niepokoją Ciebie goście, bo jak mniemam po prostu Tobie tej roli zazdroszczą

aurora borealis napisał/a:

Wiara, którą wyznaję, odrzuca pojęcie karmy i uwalnia tym samym od ciężaru, który ona ze sobą niesie. Właśnie symbolicznie w tych dniach, staje się tak, że otrzymujemy wolność, życie, nadzieję. Cała reszta zostaje pokonana na zawsze.

Nie jest to czas na polemikę, bo jutro Grób Pański okaże się pusty, A Jezus Chrystus zmartwychwstanie... Pozwolę sobie na napisanie o moich wątpliwościach, które nie zostały w żaden sposób wyjaśnione, w czasie bardziej odpowiednim, a które to wątpliwości skłoniły mnie do poszukiwania alternatywy.

EXTRA_terrestrial napisał/a:

Niech zilustruje to przykład - nie wszyscy fizycy, którzy umieją wyprowadzić wzór E=mc2, potrafiliby go wymyślić ;-) Podejrzewam - nie jestem wprawdzie fizykiem - że aby coś takiego wymyślić trzeba dysponować innym rodzajem poznania niż umiejętność przekształceń wzorów nabywana w podstawówce. Ten poziom ma charakter intuicyjny a tworzy się poprzez wielokrotny kontakt z obiektem poznania. Treść wzoru jest jedynie formalizacją czegoś znacznie głębszego - i "to coś głębszego" byłoby dla mnie nauką. Traktowałbym ją raczej jako zbiór intuicji badaczy realnie tworzących naukę.

EXTRA_terrestrial napisał/a:

Wreszcie sprawa ostatnia ? mam duże wątpliwości czy mózg ewoluował po to aby zapewnić nam jakieś szczególne "doświadczenie prawdy". Podejrzewam, że ewoluował po to aby zapewnić nam przetrwanie i reprodukcję. To ma tylko TROCHĘ wspólnego z "poznaniem prawdy". Niewykluczone, że możemy jej poznać tylko tyle ile niezbędnie potrzebne.

EXTRA_terrestrial napisał/a:

No cóż, jeśli o mnie chodzi wierzę w to co da się udowodnić, reszta jest gdybaniem, ale chętnie sobie czasem pogdybam jak zapewne dało się zauważyć.

Przyszłość, EXTRAśny,

? wielokrotny kontakt z obiektem poznania?
? intuicja?
? poznanie prawdy?

Nie tak dawno miałam okazję szwendać się w pobliżu bardzo ciekawych stanowisk archeologicznych zlokalizowanych w południowo-wschodniej części Hiszpanii. Zaledwie kilka lat temu jeden z naukowców odkrył tam istnienie dwu prehistorycznych grot z zachowanymi śladami kultury neandertalskiej. Było to spektakularne wydarzenie.
Jak w świetle tego, co piszesz, rozumieć potrzebę tych istot do odbywania ceremonii pochówku zmarłych, budowania im grobów (pierwsza w historii gatunku homo architektura), wytwarzania ?kosmetyków? zdobiących ich ciało z barwników, po które musieli wędrować nawet po kilka kilometrów. Do czego ludom nomadycznym były potrzebne ozdoby ciała ze staranie perforowanych przez nich muszli (pierwszych amuletów)? Bo przecież ani do przetrwania, ani do reprodukcji...? W jaki sposób posiedli tę wiedzę?

I dalej? po pojawianiu się ?sapiensów?, w jakim celu kromaniończyk jako pierwszy z ludzi artysta/pisarz pozostawiał znaki na skałach? Czemu służyła cześć oddawana żywiołom, Słońcu, Księżycowi?
Jednym słowem, czy od zarania dziejów, duchowość nie jest przypadkiem stałą dyspozycją człowieka, a jednocześnie potężnym narzędziem w poznawaniu rzeczywistości widzialnej i niewidzialnej? A jeśli nie prowadzi ona do wiedzy, do poznania prawdy, to czym jest?  i po co nam jest, jako ludziom? I czy przypadkiem owa duchowość nie wypełnia tej przestrzeni, której "ograniczony" rozum nie jest w stanie ogarnąć?

Mózg ewoluował między innymi z powodu specyfikacji zmysłów i uwolnienia dłoni po zejściu z drzewa ;-)(od tamtej chwili dłoń zaczęła zależeć od psyche). Udoskonalenie słuchu, powonienia, zdolność widzenia w ciemności, poruszania się w postawie wyprostowanej, poznawanie różnych smaków (czyli najogólniej, wszelkiego rodzaju CZUCIA) implikowała rozwój mózgu.  Czy od czucia już niedaleko do przeczucia, np. istnienia czegoś, czego nie widać, np. intuicji?

Zgadzam się , Auroro, z Twoją interpretacją drogi "od czucia do przeczucia". ExtraT strywializował, moim zdaniem fenomen ludzkiego mózgu, sprowadzając go do roli narzędzia do przetrwania gatunku i rywalizacji o niszę ekologiczną.
Lubimy myśleć o naszej uprzywilejowanej wyjątkowości. Przytoczone jednak przez Ciebie informacje o odkryciach śladów kultury neandertalskiej utwierdza mnie w tym, co od dawna przyjmuję za powód do większej pokory i odrzucenia tego złudnego przeświadczenia, że wszystko, co było do tej pory, stanowiło przygrywkę do objęcia Ziemi w posiadanie przez homo sapiens sapiens.
Wiele czytałem o homo sapiens neandertalensis i fakt, że jako gatunek nie przetrwał stanowi memento dla nas, że nic nie jest dane na zawsze. Jednocześnie mam pocieszającą świadomość, że neandertalczyk "nie wszystek umarł", bo "przetrwał" w części naszego genomu.
Dlatego uważam, że jednym z przyczynków tego, że wciąż jesteśmy jest właśnie  to wzbogacenie "czucia" przez intuicyjne procesy decyzyjne, które towarzyszą nam od kilkudziesięciu, jeśli nie kilkuset tysięcy lat. Uboczne efekty w postaci metafizycznego tłumaczenia niezrozumiałych zjawisk, których wpływ na człowieka pozostaje poza jego kontrolą, są w istocie transcedencyjną formą utrzymywania równowagi psychicznej

I dlatego być może dla zachowania równowagi potrzebujemy dla przeintelektualizowanej wiedzy przeciwwagi w postaci wiary w COŚ, co trudno zweryfikować empirycznie.

Przyszłość napisał/a:

I dlatego być może dla zachowania równowagi potrzebujemy dla przeintelektualizowanej wiedzy przeciwwagi w postaci wiary w COŚ, co trudno zweryfikować empirycznie.

Mnie uczono, że intelekt jest darem Najwyższego Intelektu ;-)

W swoim poście nie tyle chciałam zwrócić uwagę na wiarę, ile na szeroko rozumianą duchowość i jej już przedpaleolityczne manifestacje, które obok innych najbardziej podstawowych ludzkich potrzeb są obecne OD ZAWSZE i prowadzą do POZNANIA, bo nic człowiekowi nie jest dane bez przyczyny, ani w wymiarze niższych, ani wyższych potrzeb. To, co mnie w tym wszystkim najbardziej "kręci", to to, że człowiek w swej naturze nie zmienił się od milionów lat, jeśli liczyć człowieczeństwo od pojawienia się pierwszych hominidów, bo wciąż tego samego do życia potrzebuje - chleba i igrzysk (w znaczeniu duchowych uczt ;-))

Pojęcie tak rozumianej "równowagi psychicznej", przedstawione przez Excop'a, jest według mnie bardzo oryginalną definicją, której warto się poprzyglądać z różnych stron, gdy tylko skończymy świąteczne biesiadowanie.

Przyszłości Najmilsza,

Jeśli zdołam, spróbuję napisać wieczorem, bo po pierwsze czas iść w gościnę, a po drugie nie posiadając Twojego Błysku, muszę się długo nad niektórymi kwestiami zastanawiać. Wielu spraw, o których rozmawiacie z Et-kiem najzwyczajniej w świecie nie rozumiem i dopiero ćwiczę ucho do percepcji takich treści. Idzie mi opornie, bo ani nie umiem znaleźć w tym siebie i zahaczyć przedmiotu Waszych rozważań, o jakąś strukturę już w moje istnienie wkomponowaną, ani skutecznie wykorzystać (Pisałam o tym wątku Ogólna Teoria Wszystkiego). Tak więc najczęściej siedzę jak na "pendżabskim kazaniu" upajając się zaledwie formą i barwą Waszych dysput ;-))) https://youtu.be/vTIIMJ9tUc8

/.../
Czy ulga była odczuwalna od razu, czy po pewnym czasie?
Jak długo stosowałeś ową metodę?
Możesz powiedzieć coś więcej?
Dzięki.

Kilka osób odnosiło się do moich wcześniejszych wypowiedzi - poniżej proba hurtowej odpowiedzi.

Z mojego ?punktu siedzenia? widać czasem rzeczy dziwne, niezwykłe, widać przykłady ludzkiego bohaterstwa i upodlenia, a czasem widać to, jak działa mózg postawiony na granicy biologicznego przetrwania.

Wśród rzeczy, których było mi dane doświadczyć była dziewczynka, która podczas operacji na otwartym sercu ? kiedyś wady wrodzone serca operowano późno, w jej przypadku w 7 roku życia ? zapamiętała wizję siebie podłączonej do kaniul krążenia pozaustrojowego. Opisała gwiaździsty układ srebrnych rurek zbiegających się w polu operacyjnym ? coś czego nie było dane jej nigdy widzieć, ponieważ w owych czasach nie było jeszcze Internetu, a szczegóły przebiegu operacji przed dziećmi ukrywano. Opowiedziała to zupełnie spontanicznie wtrącając mimochodem w rozmowie, że podczas operacji się nie śpi bo ona przecież widziała wszystko... Podczas takiej operacji mózg jest schłodzony i nie pracuje. EEG jest płaskie.

I była też dwudziestoletnia dziewczyna, której napad epileptyczny pobudzał związane z przeżywaniem seksualnej przyjemności jądra przegrody i jednocześnie te części płatów skroniowych które generują silne doświadczenie transcendencji dając wrażenie kopulacji z szatanem... Widziałem to.

Był też człowiek kilkunastokrotnie reanimowany, który w trakcie każdego ?odjazdu? wracał w wyobraźni do zamkniętego, podziemnego pomieszczenia, podejmując przerwane defibrylacją (i chwilowym powrotem) ?negocjacje? warunków pozostania w drugim świecie. Wobec niezbyt interesującej oferty jaką przedstawiały ?siły nadprzyrodzone? (warunki pozostania obejmowały pobyt w tejże ciemnicy) zdecydował się wrócić po 19 defibrylacji...
Mózg został uszkodzony. Zniszczone były hipokampy i okoliczna kora skroniowa. Miał całkowitą niepamięć wielu lat wstecz oraz niemożność zapamiętania niczego od tej chwili. Ale negocjacje podczas reanimacji ?pamiętał?

Może zastanówmy się na poważnie dlaczego współczesny Sokratesowi Filolaos wyróżniał aż 4 dusze? 1.rodząca-najniższa w hierarchii - poniżej żołądka - tą mają nawet ciała martwe - jest materialna, 2.roślinną umiejscowioną w jelitach - tą mamy wspólną z roślinami -odpowiada m.in. za odżywianie, 3.w sercu dusza zmysłowa wiążąca się z uczuciami - tą mamy wspólną ze zwierzętami, wreszcie 4.?źródło i hetman życia? dusza rozumna umiejscawiana w mózgu właściwa tylko człowiekowi. Nie, on nie był po prostu naiwny...

Zjawiska określane jako duchowe możemy uważać za substancjonalnie różne od tego co nazywamy ?materią?, ale można też uważać je za jeszcze jedną manifestację materii. W tym rozumieniu generować to co duchowe może każdy atom wszechświata.
Jeśli więc to co duchowe we wszechświecie istnieje i ma się dobrze ?  bo podstawą także i naszej duchowości jest materia, jeśli stanowi istotną składową tego co nas otacza, to można się zastanowić, czy ewoluujący mózg w pewnym momencie nie sięgnie po możliwości jakie ta składowa wszechświata daje. Sięgnął po dźwięk tworząc ucho i mózgowe mechanizmy odbioru wrażeń słuchowych. Sięgnął po światło tworząc oko i korę wzrokową, fizyczne właściwości materii ? tworząc dotyk itp. Jeśli coś ?duchowego? we wszechświecie jest w sposób naturalny obecne, dlaczego miałby sobie ?żałować? jeśli coś z tego ma? Dlaczego tego nie wykorzystać?

Wiemy dziś, że przeżycie transcendencji można wywołać przez drażnienie wybranych struktur płata skroniowego, napad epileptyczny z okolic skroniowych i przez podanie ketaminy. Jak już pisałem wiele narkotyków uruchamia u człowieka aktywność korową okolic słuchowych, wzrokowych i dotykowych dając wrażenia spostrzegania dzwięków, wizji, czucia rzeczy nieistniejących. Jednak? ta sama kora w warunkach naturalnych może realizować proces spostrzegania rzeczy ISTNIEJĄCYCH.
A co z doznaniem transcendencji? Czy jest wyjątkiem? Czy mózg tworząc podłoże wrażliwości dotykowej, słuchowej i czuciowej zrobił ? ewoluując wyjątek ? I NIC JEJ W ŚWIECIE RZECZYWISTYM NIE ODPOWIADA? Czy pozostaje tylko i wyłącznie omamem podczas chorób mózgu?
Ewolucja jest oszczędna i jakoś nie tworzyła dotąd bytów ponad potrzebę. Jeśli we Wszechświecie jest ?to coś? co jest źródłem/nadawcą doznań transcendentnych, możemy założyć, że proces ewolucji jakoś to  wykorzystał i zaprzągł do procesu przetrwania i reprodukcji, jeśli ten typ ?emisji? miał jakieś praktyczne znaczenie. Jeden z moich postów wskazuje, jak może to przyczyniać się do przetrwania.

Ale to nie wszystko.

Mózg homo rozwijał się ciekawie. Podstawą olbrzymiego skoku dokonanego przez 4 miliardy lat były trzy nowe obszary w korze, które w przeszłości istniały jedynie w pierwocinach. Pierwszy to pole kojarzeniowe tylne ? odpowiadające za kojarzenie ponadmodalne na styku struktur odbierających wizję, dotyk i dźwięk. Dzięki niemu możemy przetwarzać jeden kod na drugi. Np czytać litery (kod wizualny na dźwiękowy) albo czytać Braila (kod dotykowy na dźwiękowy). Jego uszkodzenie po stronie lewej daje rozpad zdolności do rozumienia relacji (Janek jest większy niż Jacek ? Który jest mniejszy?, 2 ... 3=6  co tam ma być z działanie? -i mnóstwo innych rzeczy BTW ale nie mam czasu pisać). Generalnie chodzi tu o JEDNOCZESNE zestawienie ze sobą odległych rzeczy i wnioskowanie na tej podstawie. Pole to w rozwoju osobniczym pokrywa się mieliną najwcześniej spośród wszystkich 3 - włączając się w pełni do pracy ok 6-7 roku życia. Można podejrzewać, że to było częściowo ?zrobione? już przed Homo habilis.

Za homo habilis (2.4-1.6 mln. lat) widzimy że prawdopodobny był już rozwój okolic mowy- okolica Broca widoczna jest na odciskach mózgu. Obserwujemy wykształcanie się praworęczności, proste narzędzie wykonywane jednak bez planu. Późniejszy homo erectus (1.7 do ok 400 000 lat) buduje już schronienia, obrabia termicznie żywność Znaczący postęp w budowie narzędzi sugerujący możliwość wyobrażania sobie ?szablonu? lub ?wzorca? narzędzia przed jego wykonaniem. Prawdopodobne jest używanie odzieży. Jeden z ?wariantów? tego człowieka utrzymywał ogień w jaskini w jednym miejscu tak długo, że grubość pokładu sięgnęła 100000 lat.
Pojawienie się organizacji społecznej mogło oznaczać użycie mechanizmów mowy, i potrzebowało pól semantycznych w drugiej z kolei okolic ?kluczowych? ? polu kojarzeniowym środkowym odpowiadającym za sieci semantyczne, przetwarzanie fonemów i jednostek leksykalnych.

Neandertalczyk ?najpewniej trochę spokrewniony z nami to w istocie rozwój zdolności do tworzenia sobie reprezentacji rzeczy nieistniejących ? pojęć abstrakcyjnych. Takie rzeczy umie przede wszystkim pole kojarzeniowe przednie. Pole to dojrzewa najpóźniej w rozwoju osobniczym, aksony pokrywają się tam otoczką mielinową jeszcze nawet po 25 roku życia. W płatach czołowych realizują się głównie funkcje wykonawcze ? czyli (umiejętność /abstrakcyjna/ postawienia problemu, planowanie, wyobrażanie sobie stanów przyszłych, ukierunkowanie działań na cel, samokontrola, twórczość).
Jeszcze lepszy był w tym Kromaniończyk ? który stworzył sztukę, ponadto wyjątkowo dobrze rozwinął zdolność panowania ? jego narzędzia są wielomateriałowe i wymagają wielu etapów w procesie przygotowania. Posiadał narzędzia do produkcji narzędzi.

Zdolność do tworzenia reprezentacji pojęć abstrakcyjnych to podstawa tworzenia teorii naukowych. Czy ktoś kiedyś widział ?grawitację?? Może najwyżej doświadczył jej skutków ? ale choć nie jest ona niczym KONKRETNYM, jako pojęcie teoretyczne ma się dobrze.
Teoria Boga to kolejna teoria w której wyabstrahowano to co najlepsze z człowieka i przypisano istocie robiącej rzeczy, których nie wyjaśniały inne istniejące teorie.

Umiejętność wyobrażenia sobie czegoś czego nie ma w sensie NAMACALNYM ? np. życia po śmierci ? widoczna od Neandertalczyka świadczy o zdolności do myślenia abstrakcyjnego, dzięki czemu możliwe jest tworzenie terminów na zjawiska będące czymś, czym w metodologii nauk określa się zmienne teoretyczne - odpowiadają zjawiskom inferowanym (wywnioskowywanym), których istnienie przyjmuje się po to aby wyjaśnić zjawiska obserwowane bezpośrednio. Por. np. pojęcie ?inteligencja?

Funkcje abstrakcyjne (czyli zdolność tworzenia abstrakcyjnych pojęć, dla wyjaśniania reguł wedle których funkcjonuje rzeczywistość) pojawiające się najprawdopodobniej pierwszy raz w historii Ziemi to druga składowa, dzięki której mogło zaistnieć już nie doświadczenie, ale POJĘCIE Boga.

Metodę podsunął mi człowiek który wtedy był praktykującym hinduistą, teraz jest mistrzem Reiki.
To wyglądało tak, że jakieś emocje związane ze wspomnieniami stawały się natrętne na tyle, że nie dawały spokoju przez jakiś dłuższy czas, wtedy rysowałem, pisałem i przelewałem je na papier. Ulga przychodziła natychmiast gdy widziałem palący się papier... Bywało, że związane z tym samym wspomnieniem odczucia wracały, ale nie były już tak "mocne". Pomiędzy nimi a mną widziałem małe oczyszczające ognisko...
i odchodziły tam skąd przyszły...
No to tak w skrócie. Czasami metodę stosuję nadal

/.../
Mnie jednak bardziej interesuje, czy  świadomość, że neandertalczyk nie był troglodytą, jak do niedawna uważano, a konkurował w pewnym okresie z człowiekiem współczesnym w zakresie zdolności poznawczych i wykorzystania myśli abstrakcyjnej jest na tyle ważna dla naszej przyszłości, jako gatunku. W końcu homo sapiens neandertalensis wymarł, zapewne nieświadom swojego końca, jako gatunku. Czy wyciągniemy z tego naukę dla nas. Obawiam się, że mimo wszystko nie zdajemy egzaminu na razie.
A wracając do Starra i głównego nurtu wątku interesuje mnie pewne zjawisko, również na naszym Forum (chyba mogę się tak wyrazić). Otóż zauważyłem przygnębiającą tendencję do odbierania zdradzonym mężczyznom prawa do wybaczania wiarołomnym partnerkom. Nie chodzi mi o bezkrytyczne "wybaczam", bo ono świadczy najwyżej o braku miłości obojga partnerów i merkantylnym podejściu do związku.
Mam na myśli próby prawdziwego wybaczenia opartego nie na powielanym "prawidłowym" i jedynie właściwym wzorcu przedstawianym przez niektórych  doświadczonych forumowiczów lecz na własnej drodze, może naiwnej i nieuzasadnionej przez "poczynania" zdradzającej partnerki.
Mam tu na myśli przede wszystkim Piotra74, gdzie niemal wbrew niemu "wyrzuca się" z domu jego żonę wracającą "na łono", bo i tak ma go w dupie.
Mam też na myśli siebie, bo wybaczyłem bez "batożenia" i poniewierania wiarołomną. Ja nie żałowałem nigdy i żona nie dała mi żadnych podstaw do kwestionowania jej późniejszej wierności. To, czy Piotr będzie żałował to wyłącznie jego sprawa. Bo głupi nie jest i wie, że w jego wypadku będzie trudniej zaufać niż w moim. Ale to jego wybór, a że pisze o tym na Forum? Cóż, sam sobie winien...

Nie będę Cię już dręczyć Starr moimi "wstawkami", bo Twoi Goście się niepokoją ;-)))

starr napisał/a:

Auroro Poprosiłem Ciebie o pełnienie roli kapelmistrza na tym wątku,...(...)
(...)Dlatego Masz pełne prawo czuć się tutaj jak gospodyni i niech nie niepokoją Ciebie goście, bo jak mniemam po prostu Tobie tej roli zazdroszczą

Jesteś przeuroczym dyplomatą, Starr! Jasne, że zazdroszczą! ;-)))

(...)Nie bierzesz tych przekomarzań Starra i Aurory zbyt dosłownie, Żyworódko? Fakt, że "szarogęszą" się w tym wątku świadczy według mnie o tym, że chcą nadać wątkowi rumieńców, bez ukrytych podtekstów i zamiaru rozmyślnego urażania kogokolwiek zarzucaniem niskich pobudek (m. in. zazdrości).

(...)Nie podzielam też podejrzenia  "bezprawnego zawłaszczenia" forum kobiecego przez przedstawiciela męskiej części forumowiczów. Spychanie mężczyzn do swoistego getta "gościnności" niczemu nie służy.
Nieco więcej dystansu do zapisów regulaminowych Forum a uchroni to przed zniechęceniem do udziału w tym wartościowym portalu  interesujących ludzi,  niezależnie od płci.

AnnoJo,

Piękne jest to Twoje "Hallelujah".
Piszesz o nostalgii... Zwróć uwagę na słowa tej piosenki. Pamiętasz kim był jej bohater, Dawid? Namaszczonym przez Boga wyjątkowym skubańcem. Miał stado kobiet, ale mało mu było i swej nieokiełznanej chuci, zapragnął żony innego mężczyzny... Uwiódł ją i uknuł intrygę jak skutecznie w trybie cito przenieść na łono Abrahama jej męża. Jak mu tam było temu mężowi?...A! Uriasz. Ten Dawid, toby dopiero zbierał cięgi, gdyby się pojawił w dziale "Zdrada, rozstanie, flirt, rozwód"! ;-)))

Popatrz! Był takim łobuzem, a tyle mu darowano... Smutek zamieniono w radość i z tej uciechy stworzył ponad połowę ze 150 Psalmów ;-)))

I did my best, it wasn't much
I couldn't feel, so I tried to touch
I've told the truth, I didn't come to fool you
And even though it all went wrong
I'll stand before the Lord of Song
With nothing on my tongue but Hallelujah

Wniosek? Nie ma takiego paskudztwa w życiu, którego nie dałoby się przerobić na coś pozytywnego!

Nie smuć się, AnnoJo i nie płacz, bo łzy nie zmywają makijażu wodoodpornego, więc na wacikach i płynie micelarnym nie zaoszczędzisz! ;-)

Zastanawiam się dlaczego o swoim najdłuższym związku napisałeś najmniej. W ogóle z mojej perspektywy to wygląda tak, że im dłuższy był Twój związek, tym mniej poświęciłeś mu uwagi i opisu w swojej historii. Mam na ten temat swoją teorię, ale nie chciałabym wychodzić przed szereg, więc, czy mógłbyś napisać dlaczego najkrótszy związek z Ann zdominował Twoją historię a trwające kilkanaście lat małżeństwo potraktowałeś hm...epizodycznie ?

Spotkałem jedną osobę i znajomość trwa nadal, ale moje serce nie może się odblokować, pomimo, że rozum mówi - warto!!! powiedziałem jej o tym na samym początku znajomości...

Bo to rozum jest na usługach serca, nie na odwrót
Jak uważasz, czy gdybyś zaczął słuchać tylko rozumu, bez zaangażowania serca to postąpiłbyś podobnie, jak te okazujące tylko powierzchownie TOBIE uwagę kobiety, które spotkałeś w ostatnich kilku latach?.

Teraz moje wybory są bardziej świadome, ale:
- po pierwsze, nie mam osiemnastu lat, widzę jak wyglądam codziennie w lustrze  Co by nie mówić - stara foka  dlatego, wygląd zewnętrzny nie jest moim podstawowym kryterium.

Nie wiem w jaki target celujesz, ale nie podejrzewam Ciebie o zainteresowanie kimś, kto koncentruje się na fizyczności. Fakt, to jest dość istotny aspekt, ale raczej górujacy w pierwszym kontakcie.
Nie sądzę, że do szczęścia konieczna i niezbędna jest druga osoba (BTW: sama jestem w takim momencie życia, że świetnie czuję się w swoim towarzystwie), ale co byłoby dla Ciebie najistotniejsze w dzisiejszej relacji?

- po drugie, jeżeli kogoś poznaję, to delikatnie badam przeszłość. Nie chciałbym wiązać się z kimś, kto ma tendencje do nielojalności. Proces poznawania trochę trwa, a ja za wiele czasu już chyba nie mam...

Czasu na co nie masz? Nie żartuj
A tak serio, to raczej trudno delikatnie i dyskretnie sprawdzić czyjąś lojalność. Cóż, czasami znasz kogoś prawie całę życie i potrafi on/ona zupełnie zaskoczyć.