Wygląd mojej dziewczyny - Netkobiety.pl

A ja nie rozumiem najazdu na autora wątku. Przecież zakochanie nie musi zawsze oznaczać - niezależnie od tego, jak ktoś by chciał - klapek na oczach. Wierzę, że kocha dziewczynę, tym lepiej, że nie za wygląd. Kwestia tylko taka, czy przestanie go odpychać, czy nie. Nie uważam, żeby musiał ją uważać na najpiękniejszą istotę na ziemi, dopóki nie zamierza uświadamiać jej, jakie wrażenie odniósł po zobaczeniu jej piersi, jeśli rzeczywiście jest taka nieśmiała i wrażliwa.

Ja sama spotykam się z facetem, na którym mi zależy, a którego nie nazwałabym przystojnym. Ba, nie owijając w bawełnę i chcąc być obiektywna, musiałabym przyznać, że ma brzydką twarz. No i co z tego? Nie ma to wpływu na to, co do niego czuję, na początku miałam z tym problem - w pierwszych chwilach - ale później mi przeszło. Wygląda jak wygląda, ale dobrze mi z nim, przynajmniej jasne, że nie lecę na wygląd. I nie czuję się winna ani nie uważam, że na niego nie zasługuję, bo i dlaczego? Koniecznie trzeba być z kimś "najpiękniejszym"? No błagam...

A nagonka na autora, że mu się biust nie spodobał... To nie jego wina, co pomyślał, nie jego wina, jakie wrażenia odniósł. To tak, jakby ktoś stwierdził, że to Wasza wina, że nie lubicie wątróbki. Gust, preferencje co do wyglądu to jedno, nie muszą iść w parze z miłością.

Chyba przez te 8 miesięcy zdążyłeś zauważyć, że ma spore piersi i nie jest super szczupła, więc skąd zdziwienie (wprawdzie niezbyt płaskiego brzucha się spodziewałeś, ale i tak jesteś zawiedziony ). Strach myśleć co by się stało, gdybyś miał żonę i zostałaby jej usunięta pierś...

Daj sobie spokój, to nie jest milość.

Mylisz pojęcia,jeśli się kogoś kocha to takie rzeczy schodzą na drugi plan.
Nie kazdy ma idealną sylwetkę, a Ty byś chcial pewnie modelkę.

Wiesz, mnie też się podoba jeden facet, co z twarzy nie jest najładniejszy, nie z powodu twarzy mi się zresztą podoba, a z zupełnie innych względów. Pysk mu nie wyładniał odkąd go pierwszy raz zobaczyłam, tego jestem absolutnie pewna, ale nie mogę powiedzieć, że mi się jego twarz nie wiadomo jak nie widzi. Po prostu nie jest przystojny wedle jakichkolwiek kryteriów, ale i tak mi się podoba i tak. Coś ma takiego, że nawet na tą nieładną twarz przyjemnie mi się patrzy.
Autor wątku pisze o obrzydzeniu - to jest moim zdaniem trochę inna sprawa niż to, czy kogoś uważamy za brzydkiego. Obrzydzenia się tak pohamować łatwo nie da. Tylko ja nie ogarniam - co on nie widział w ubraniu, że dziewczyna nie ma szczupłego brzucha i cycki ma spore? Przecież jak ktoś się nie ubierze w kurtkę i trzy warstwy dresów, to widać przez ubranie zarys sylwetki dość wyraźnie. Przecież nie trzeba dwóch osób widzieć nago żeby ocenić, która jest grubsza. Mnie wkurza, że on tak się zachowuje jakby sam był takim nie wiadomo jakim ideałem, ocenia poprzednie dziewczyny po tym kiedy mu "dały" tak jakby on sam udziału w tym nie brał. Może się coś nie podobać, ale to nie zmienia faktu, że chłopak ma dylematy jak kompletny dzieciak.
Każdy ma jakieś mankamenty, ludzie nie są z fabryki przecież. A między kobietą, a wątróbką są pewne różnice.

Truskaweczko

Nie, nie. Nie pisałem o sobie Nie spotkałem, ale to są zasłyszane/zaczytanie historie. A, że są normalne dziewczyny to ja wiem o tym doskonale

Truskaweczko, bo tutaj jeszcze nie było prawdopodobnie żadnej wielkiej miłości. To takie zafascynowanie, zauroczenie. Chłopak spotkał dziewczynę, na której zaczynało mu zależeć. Widział że jest inna niż tamte, że ma swoje wartości, że się stara. Wszystko pięknie było, nakręcał się, pragnął jej, nie mógł się doczekać, aż tu nagle... jego wyobrażenia prysły. Tu nie chodzi nawet o "obrzydzenie" ale o zwykły "zawiedzenie się". Miał inne oczekiwania, wyobrażenia. Które się nie sprawdziły. To może i głupie i niedojrzałe ale przecież oni mają 17 i 20 lat. Ona wierzy pewnie w księcia na białym koniu a on czekał na swoją idealną dziewczynę, która będzie jak z obrazka. A tu rzeczywistość okazała się inna i czar po prostu prysł. Może post autora napisany był pod wpływem tego pierwszego "szoku", może minie mu, może nie. W każdym bądz razie, myślę że nic na siłę. Jeśli nie poczuje że "to jest to" i nic innego się nie liczy, to lepiej by chyba było jak się rozejdą.

Autorze, Ty nie masz się do niczego "przyzwyczajać". Przyzwyczajenie, to najgorsza rzecz na jakiej można budować związek. Od razu widzę przed oczami posty znudzonych żon i mężów "jestem z nią z przyzwyczajenia, bo to taki dobry człowiek". Matko...Ty masz być z nią z MIŁOŚCI, czuć to, czuć że chcesz z nią być, czuć to że "cycki nie są najważniejsze", a nie kajać się tutaj, że skoro u siebie znalazłaś coś co jej się może nie podobać, to jakoś przyzwyczaisz się i przebolejesz to wszystko.

Czytając takie o to posty...
To aż CYCKI opadają

Autor postu to dzieciak. Nie dorósł do miłości.

Jeżeli ja kochasz nie powinno Ci to przeszkadzac, kochasz ja oczami czy sercem ? nikt nie jest bez wad, a jezeli tak bardzo Ci to przeszkadza to sie rozstańcie, oszczędzisz jej przykrości i dasz jej szanse na znalezienie kogos kto ja naprawde pokocha taka jaka jest

Nie rozumiem jak możecie tak potępiać tego chłopaka za to co poczuł gdy zobaczył piersi, i nazywać go"dupkiem", czy też twierdzić że jest niedojrzały. Człowiek nie odpowiada za to co czuje, nie można go za to winić.

Dla mnie jest na pewno niedojrzały dlatego, że sam potępia dziewczyny, które "łatwo dały", a jakoś wywiewa mu z głowy, że sam "łatwo im dał". Halo. Seks podobno w dwie strony działa.

Co do reszty, podpisuję się pod postem Margolinki:

W pełni się zgadzam z moja poprzedniczką:-)
W ogóle to jest dla mnie mega dziwne oceniać laskę po cyckach. A Ty pewnie taki mega przystojny i z dużym fiu...:-D

Nic dziwnego że dzieci wyrastają na osoby kompletnie nierozumiejące swoich emocji skoro wychowują ich ludzie którzy tak jak wy (nie wszyscy, ale wielu z was) uważają że odczuwanie danej emocji stawia człowieka w szeregi "niedojrzałych", "głupków", "dupków" etc. tak jakby odczucia były zależne od jego woli. Potem taki osobnik uczy się wypierać niektóre uczucia, i przestaje siebie kompletnie rozumieć, co często kończy się pogardą do siebie samego, lub innych.

Zdarzyło mi się poczuć obrzydzenie do osoby która kochałam, ale nie był to akurat mój partner tylko ktoś z mojej rodziny.
Siebie bardzo kocham, ale jak się zarzygałam to też poczułam wstręt do siebie na chwilkę. Kiedyś też miałam coś takiego że nie mogłam patrzeć na białka na paznokciach, patrząc na nie odczuwałam obrzydzenie (i jakiś nieokreślony lęk), i nic nie mogłam na to poradzić, a przecież wśród osób posiadających te białka były też osoby które mniej czy bardziej kochałam.

Piszesz o pełnej akceptacji, dlatego zadam Ci pytanie: Czy gdybyś widziała swojego chłopaka/narzeczonego/męża jak wydala to nie poczułabyś wstrętu? Albo gdyby rozcięto go podczas operacji, jego wnętrzności?

Ja trochę inaczej rozumiem słowo miłość. Dla mnie ono jest tożsame ze słowem uwielbiam. A uwielbiać można i maliny, i człowieka, i swojego chomika/psa. Można też poczuć wstręt do np. psa gdy widzi się jak wydala, albo widok chorej łapki, a to nie znaczy że go nie kochamy, że nie raduje nas jego widok, że nie lubimy z nim spędzać czasu.
Kiedy kupiłam swoje zwierzątko, i przyniosłam do domu, to zauważyłam żyłkę na jego uchu. Przestraszyłam się że z tego powodu będzie mnie on odrażał (tzn. sama żyłka), ale na szczęście w kilka dni ucho zarosło sierścią, i nie było problemu. Kochałam go, a mimo to nawet głupia żyłka potrafiła odpychać.

Są osoby wrażliwsze sensorycznie, i te mniej. Dla tej wrażliwszej pewne widoki/zapachy/dźwięki będą trudniejsze do zniesienia niż dla tej mniej. Niektórych ludzie pewne widoki czy dźwięki potrafią wręcz fizycznie boleć, wiem to z własnego doświadczenia (jako dziecko tak miałam).

Nie jest winą autora że obrzydzają go piersi swojej dziewczyny (jak widać sam męczy się z tym co odczuwa), i nie wiem jak mógłby rozwiązać swój problem, ale jestem w stanie uwierzyć że bardzo ją kocha. Zgadzam się natomiast z tym że raczej nie powinien jej tego mówić, zwłaszcza że jest ona jak sam pisał osobą zakompleksioną.
Gdybym urodziła dziecko (nie zrobię tego, ale załóżmy taką sytuację) i miała męża, a po ciąży zostały mi brzydkie ślady na ciele, i mąż powiedziałby że go to trochę obrzydza i nie chce mnie oglądać nago, to nie miałabym do niego pretensji. Ale ja to ja, i rozumiem ludzi, a dziewczyna jest młoda, ma niskie poczucie własnej wartości, i może to źle zrozumieć, zwłaszcza jeśli jest nauczona na romantycznych opowieściach, i utożsamianiu miłości z całkowitą akceptacją.

Skąd taki pomysł niemądry?
Jak obrzydza to nie ma miłości (erotycznej), a jak jest miłość to nie obrzydza. Ktoś może być obiektywnie mało piękny, ale jak już mi się spodobał na tyle, żebym go/ją pokochała, to jak może obrzydzać? To się wyklucza przecież wzajemnie.

Tak, widziałam mojego chłopaka na kibelku, widok jego wnętrzności nie obrzydzał by mnie bo jestem lekarzem. Raczej umarłabym ze strachu o niego samego, jako osobę którą mogę stracić.

Wydaje mi się że nadal trochę się nie rozumiemy.

Pewne rzeczy moga obrzydzać, jak wspomniana defekacja, ale do licha każdy to robi i robić nie przestanie (chyba nie mamy co do tego wątpliwości). Pewne małe rzeczy można zmienić, jakieś zachowania ect. Jak chodzi o widok piersi, które obrzydzają mężczyznę to jak na tym można zbudować dobre pożycie seksualne? Ile słyszy się historii o tym, że właśnie ciało kobiety wygląda "wstrętnie" dla faceta, bo skóra zwisa, rozstępy. Seks jest nieodzowny w związku, a więc jak na tym polu coś nie gra, to czy widzisz opcję pary która jest w siebie zapatrzona, świata poza sobą niewidząca? Można sobie razem spędzać czas, itd. ale jesteśmy ludźmi i o ile komuś nie pasuje biały związek to nie będzie to ok!

Pamiętajmy o kompleksach tej dziewczyny: ona by się zapadła pod ziemię, jakby się dowiedziała że jej piersi go odrzucają. I ona szybko wyczuje że jemu coś się nie podoba. No a przecież nie będzie się zmuszał by je dotykać, pieścić, itd. Teraz mu się nie podobają piersi, a potem może mu się nie podobać brzuch, a potem więcej...

Jakby mnie coś obrzydzało w ciele mojego partnera, to raczej bym go nie nazwała swoim partnerem.

Czy mógłby ktoś się wypowiedzieć, kto nie cierpi i nie znosi widoku jakiejś części ciała swojego partnera i nadal z nim jest i jest super kolorowo?

Przykro że na Ciebie trafiła nie marnuj jej czasu znajdzie takiego który pokocha ją taką jaką jest. rozumiem że może Ci się nie podobać ale Chyba mylisz CHŁOPCZE wizerunek sztucznej kobiety z rozkładówki z prawdziwą na którą działa grawitacja i inne czynniki. Strasznie to puste co piszesz...

/.../ No i jestem zawiedziony bardzo nie ma szczupłego brzucha ale tego sie spodziewałem natomiast jej piersi są szeroko rozstawione duże i zwisłe z dużymi bardzo brodawkami, od tej pory nie podnieca mnie i nie mam ochoty na nią. Co mam robić? Czy ja na nią zasługuje?/.../

Nie ma co dawać sobie wmówić poczucia winy za to, że dziewczyna ci się nie podoba - zwłaszcza jeśli jest to dla ciebie ważna sprawa. Najprawdopodobniej również Ciebie NIE pokocha żadna dziewczyna jeśli nie znajdzie czegoś (czegokolwiek - tu dziewczyny wykazują się większą elastycznością) co może być w Tobie fizycznie pociągające.

Natomiast warto rozważyć kilka rzeczy.

Po pierwsze, są sytuacje, w których kobieta Ci się nie podoba, ale po pewnym czasie przestajesz to zauważać i niejako "przeuczasz" sobie na nią poczucie piękna. Mi robiło się tak wtedy, kiedy w otoczeniu, przez czas dłuższy nie ma innych dziewczyn, a kobieta okazywała się ogólnie fajna i kumata. Nie mógłbym wykluczyć, że mógłbym się w takiej zakochać na trwale (nie sprawdzałem - może ktoś tak miał)

Widok i fizyczna bliskość to dwie różne rzeczy. Kiedyś na jakimś treningu interpesonalnym przerabialiśmy ćwiczenia, w których kursanci z zasłoniętymi oczami mieli poznawać się dotykiem. Jedną z rzeczy która kompletnie mnie zaskoczyła był ranking dziewczyn "wg delikatności dotyku". Gdy uszeregowałem je w ten sposób na polecenie prowadzącego, na "szczycie" rankingu znalazły się najgrubsze i najbrzydsze i najbardziej "heterowate" babiny. Byłem BARDZO zdziwiony po otwarciu oczu. :-). Nie można więc wykluczyć, że w praniu będzie inaczej niż przy "demonstracji cycków"

Do wielu rzeczy można się przyzwyczaić. W stosunku do fizys mojej małżonki byłem niemal fetyszystą ;-), zwłaszcza, że były do tego "dobre podstawy" (byłem chyba jakimś wyjątkowym farciarzem).  Cycki też oczywiście miała świetne. Los "pokarał" mnie za to
[;-) proszę tu sobie włączyć MINIMUM poczucia humoru] rakiem piersi i koniecznością mastektomii. I co? I nic. Spokojnie można się przestawić na inne walory i na czysto fizycznym poziomie w łóżku nadal jest fajnie, warunek - musi ludzi łączyć coś więcej niż tylko potrzeby seksualne. Ten warunek jest chyba u Was spełniony.

Podsumowując - najlepiej poczekać i zobaczyć co będzie. Po co od razu tak się emocjonować?

pozdrawiam
EXTRA_terrestrial

PS Dzień dobry wszystkim;-) Fajny temat nie mogłem się powstrzymać.

Ja rozumiem, że się mogę komuś nie podobać, ba, zapewne większości się wiece nie podobam, ale jak ktoś już się ze mną wiąże, to zakładam, że tej osobie się podobam. I jakoś mi nigdy nie przyszło do głowy, że trzeba się obejrzeć najpierw nago, ocenić usterki ewentualne, bo o ile całokształt jakoś może mi się podobać lub nie ew. spodobać z czasem, o tyle nigdy nie miałam tak, żeby ktoś mi się podobać przestał, bo nie wiem - palce u stóp ma mało piękne. To po prostu jest drobny detal.

Gdyby ważyła 250kg to zakładałabym, że albo się z nią związać w ogóle nie zechce od początku albo zechce z jej 250kg. Jakby najpierw 8mcy chciał, a potem mu się odmieniło, też bym powiedziała, że to średnio dojrzałe.

I tak, każda osoba z którą byłam i którą kochałam, była dla mnie idealna. Miały brzuszki, za krótkie nogi, bywały za chude, nieproporcjonalne coś miały albo miały wielkie nosy, ale w żadnej z nich nic nie czułam potrzeby zmieniać, dla mnie były piękne z każdą zmarszczką i każdą fałdką.

No i nie porównywałabym wyglądu do pierdzenia czy dłubania w nosie, bo jedno to nawyk a drugie to wygląd, jedno można zwykle w miarę łatwo zmienić, a drugiego nie za bardzo.

Eileen, jak ja bym założyła temat o treści "mój facet zgolił brodę i teraz jest obrzydliwy po prostu, nie wiem co zrobić, bo nie chce jej na razie zapuścić, kocham go, ale to straszne, co mam zrobić", to byś mnie wzięła za dojrzałą osobę, która dojrzale kocha swojego partnera?

Chłop ma 20 lat a napisał wątek jakby miał najwyżej 16-17. Ręce opadają. Jak czytam takie rzeczy to zawsze się zastanawiam czy niektórzy tutaj wchodzą tylko po żeby uprawiać trollowanie