Nowy wymiar szufladkowania ludzi - Netkobiety.pl

Tylko widzisz,  żeby zacząć próbować trzeba mieć gdzie i z kim a ja,  mimo ze mieszkam w dużym mieście nie mam pojęcia a to,  że na imprezę w klubie po prostu nie pójde dyskwalifikuje mnie w oczach 90 procent  i to tak kobiet jak i mężczyzn. (chyba,  że sam to sobie wmawiam). Ja się panicznie boje odrzucenia i wysmiania (chociaż nigdy czegoś takiego nie doświadczyłem,  ludzie mnie ogólnie lubią  Tylko tak jakby na odległość) dlatego jeśli już ktoś faktycznie nawiązuje ze mną kontakt to ja,  w strachu przed tym żeby niczego nie zepsuć pakuje go do właśnie takiej szufladki i staram się robić wszystko,  żeby tej relacji nie zepsuć i niestety wiem, że z tym przesadzam

Właśnie widzisz imprezy to nie wszystko ale dla większej części mojego otoczenia imprezy to 90 procent sensu życia. Myślał by kto,  że w wieku 22 lat fascynacja alkoholem itp powinna raczej przechodzić a nie się nasilać. Wypić owszem można,  ale czy trzeba od razu lądować pod stołem? O internecie nigdy nie myślałem właściwie,  mam paru znajomych z zagranicy ale to trochę co innego. Bo widzisz z taką osobą z internetu tez się pewnie trzeba by było kiedyś spotkać,  a dla mnie to jest na prawdę myśl przerażająca. Co ciekawe jest tak tylko w kontaktach z osobami mnie więcej w moim wieku.  Jeśli rozmawiam z kimś starszym,  wykładowca,  sklepikarz,  sprzedawca ktokolwiek,  to nie ma żadnego problemu.

Ja sobie zdaje sprawę,  że muszę się na polu relacji międzyludzkich zmienić bo nie da się rozmawiać z ludźmi nie rozmawiając z ludźmi,  tylko to niestety nie jest tak: 'od dzisiaj chodzę na imprezy'  Tak się nie da.

Widzisz tak jak już pisałem gdzieś tam w jakimś wątku,  rozstalem się niedawno z moja jedyna cudem poznaną dziewczyną bo właśnie byłem na każde zawołanie,  zawsze miły,  zawsze pomoże,  kwiaty przyniesie,  da prezent czy po prostu powie coś miłego i ona tego nie wytrzymała bo ja mam tak mało kontaktów z ludźmi ze jak mi na kimś zależy to przesadzam z zaangażowaniem. Potem słyszę od różnych dziewczyn,  jaki to ja nie jestem fajny i jak to każda dziewczyna by chciała mieć takiego faceta jak ja.  I jak mile by to nie było to te 'każde'  dziewczyny najwidoczniej umieja się doskonale chować.  Z reszta,  znaleźć dziewczynę owszem było by idealnie ale ja właściwie nie chce na sile sobie kogoś znaleźć tylko nauczyć się poznawać z ludźmi po to,  żeby potem mieć znajomych i znaleźć kogoś odpowiedniego bo inaczej się po prostu nie da. Tylko ja po prostu... Po prostu nie wiem jak zacząć jakąkolwiek rozmowę z kimś nieznajomym bo jak się do kogoś odezwę i widzę ten oceniający wzrok (wiem,  to jest normalne z tak się robi i ta ocena zwykle w moim przypadku wypada dobrze) to mam ochotę się zapaść pod ziemię.  Podsumowując,  ja czasem zachowuje się jak ktoś po nie wiadomo jakich przejściach i cierpieniach,  chociaż nic mnie takiego w życiu nie spotkało ale strach przed tym mnie paraliżuje

Jejuniu! Gdy czytam twoje słowa, to skopałabym Ci najchętniej dupsko Taki fajny chłopak, a taaak się zagłębia w rzeczy nieistotne. Rozkminiasz nad rzeczami, które nigdy się nie wydarzą, rozumiesz mnie? Twoje obawy w kontaktach z, nazwijmy to, rówieśnikami. Tona stresu przed czymś, czego nie ma. Nie każdy ocenia, a oceniających się wystrzegaj. Ludzie nie gryzą, a jeśli pogryzą to Ty połam im kolana w odwecie! To nie Ty masz się bać oceny innych, a inni Twojej. To nie Ty jesteś na przegranej pozycji - z każdym jesteś na równi. Pokazałabym Ci inne życie w ciągu tygodnia, założę się, hihi

Zaczepianie obcych to kiepski pomysł...Chyba nie chcesz zostać źle zrozumiany, prawda? Spójrz, jak łatwo idą Ci rozmowy tutaj, na forum. Wykorzystuj to, poznawaj ludzi. Odwiedzaj inne fora, zbieraj grupkę internetowych znajomych. Minimalne kroczki. Później może się okazać, że to fajni ludzie, spotkacie się tu i tam. A może spotkasz w necie przypadkiem osobę z którą mieszkacie w tym samym mieście i dobrze się zrozumiecie? Czas ucieka, trzeba nad sobą pracować!

Robisz sobie dobry PR, aż się wierzyć nie che Twoim problemom! Rozmowa mogłaby się ciągnąć i ciągnąć, schodzić na inne tory, nabierać kolorów, jeśli masz ochotę to uczyń ze mnie Twoje pierwsze internetowe wyzwanie, ot co

Ktoś tu się poddaje na starcie. A przecież jesteś zdeterminowany by coś zmienić

Ja tam sie nie znam ale ktos kiedys powiedzial kto w mlodosci nie byl buntownikiem ten na starosc nie bedzie dobrym obywatelem.
Albo takie glowa siwieje ..d ..szaleje.
Jestem zdania ze ogolnie trzeba sie wyszalec do oporu to moze ibydzi sie rozwaga.

Jest tez filozofia taka ktora zawsze powie ci to co chcesz uslyszec np badz soba rob jak czujesz zeby byc ze soba w danym momencie szczesliwym.

Pierwsze 2 kawalki to masrosc narodu 3 to tzw doktor duszy. Jest w czym wybierac.

CO TEN ARSEN TO JA NAWET NIE. Analizujesz za dużo, stanowczo za dużo.

Co do rady " Odwiedzaj inne fora, zbieraj grupkę internetowych znajomych. Minimalne kroczki. Później może się okazać, że to fajni ludzie, spotkacie się tu i tam."
Ja się trochę nie zgadzam, półśrodki. Arsen nie ma problemu z gadaniem w sensie: pisaniem, NO DA SIĘ TO ZAUWAŻYĆ. Poznawanie ludzi jedynie przez neta to pójście na łatwiznę, tkwienie w martwym punkcie, tym bardziej będzie mu trudniej przełamać się na żywo.

Btw., zauważyłam, no patrz, typiarka (no offence, tak mówię) na Ciebie leci, na co Ty się doszukujesz "ALE JA PRZECIEŻ NIE JESTEM NORMALNY" TY MASZ ZALETY PODKREŚLAĆ a nie samemu skreślać się na starcie, to raz. Dwa "i jaki hmm upośledzony emocjonalnie jestem." każdy człowiek jest lekko szurnięty, więc luzuj, takie coś Cię nie skreśla ;)

Nie skreśla mnie jak ktoś w momencie rozpoczęcia rozmowy nie wie jaki jestem. Jak go poznam, mogę się przed nim otworzyć a tak, rozmawiam z kimś, kto wie o mnie wszystkie złe i dobre rzeczy, a ja sam nie wiem nic. Taka sytuacja jest musicie mi przyznać rację dość emmm onieśmielająca.

Dobra tam Majoszka, nie tłumacz się, podryw max, oczywiście że jestem zazdrosna :P ;)

Arsen, ale z drugiej strony jak ktoś coś o Tobie wie i chce gadać to znaczy, że w pewien sposób to akceptuje. Ale czaję o co Ci chodzi. Tylko mam wrażenie, że jak gadasz z kimś to często podkreślasz swoje wady, musisz o nich napomknąć, żeby być szczerym - a nie zawsze powinieneś, bo czasami wyolbrzymiasz te drobne wady [za dużo analizowania, mate] ;) mam trochę racji? :P

Aurora, jesteś okropna Dlatego nie lubię kobiet. Nie na miejscu są takie porachunki w czyimś wątku, wiec odpuść mi, już widzimy, że wiesz lepiej niż ktokolwiek inny. Żegnam się. A Tobie, Arsen, życzę powodzenia w nawiązywaniu znajomości, unikaj przemądrzałych i dumnych dziewcząt ciao

Aurora tutaj trafiłaś idealnie w sedno. Ja bardzo sobie cenię szczerość i sam szczery jestem i na prawdę niestety czasem to tak wygląda, że ja po prostu w końcu o tym moich wadach wspomnę a na początku znajomości raczej nie powinienem a przynajmniej nie tak, jak ja to robię bo potem jest tak, że mnie wysłucha, pożałuje, poklepie po głowie i sobie pójdzie a ja znowu zostaje sam.

Arsen, a czym Ty się interesujesz? Jakie masz hobby, zainteresowania, pasje?

Czyli nic konkretnego... Ok, to może warto przyczepić się do siatkówki? Są tam ludzie, którzy się nią interesują - sportowcy i fani. To jest dobry punkt zaczepienia do rozmowy, bo zawsze można porozmawiać o jakimś meczu, czy rozgrywce. Tym sposobem powinna się zmniejszyć bariera, że nie wiesz jak i o czym zagadać.

Gemma - to, że ja się zaszufladkowałem to trochę prawda. Ale też zrobiłem to jakby w reakcji na to, co widzę i czego doświadczam dookoła siebie. Wiem, że nie jestem pewien wad, znam swoje zalety ale znam je teraz. Będę znał je jutro, ale jak przyjdzie do rozmowy z kimś to w głowie mam zupełnie inne myśli. A gdyby kontakty międzyludzkie. A gdyby do kontaktów międzyludzkich był podręcznik, jak do fizyki kwantowej to na prawdę było by dużo łatwiej. Piszesz, że to jak jestem postrzegany nie jest moim problemem. Ale jeśli ludzie mnie źle postrzegają to nie będą chcieli się ze mną kontaktować niestety.

Teo - No właśnie nic konkretnego. Jeszcze trochę Downhill, ale jakoś ostatnio nie miałem mobilizacji, żeby się gdzieś wybrać a pogoda też nie zachęca. Co do tej siatkówki to powiecie mi pewnie zaraz, że nie chcę przyjąć pomocy ale jakbyście poznały tych ludzi to same byście powiedziały, że to nie są ludzie, z którymi chcecie mieć jakiekolwiek kontakty. Podczas grania czy na treningu normalnie z nimi rozmawiam, to nie jest żaden problem. Ale no niestety złożyło się tak, że to sa osoby bardziej przypominające bandę dresów niż cokolwiek innego.

Arsen, jesteś maruda, ot co! Zgadzam się z Teo, trzeba mieć odwagę, żeby wyjść do ludzi. Po jakiego grzyba komplikować sobie życie bzdurnym myśleniem "co ludzie pomyślą"? Zresztą, na to pytanie mogę Ci odpowiedzieć. Pomyślą dokładnie to, co zechcą.

Więc najlepiej się bać i siedzieć w swojej ciepłej i przytulnej szufladce.

Arsen, pozwoliłam sobie na trochę ironii, bo taki już mam paskudny charakter Czytałam Twoje posty. Wydajesz się być inteligentnym, zrównoważonym facetem. Nie lubisz imprez? Nie każdy dobrze czuje się w tłumie. Mam przyjaciółkę, która nie znosi dyskotek, klubów, karaoke i podobnych miejsc (w przeciwieństwie do mnie). Ale lubi kino, teatr, ma otwarty umysł i szalenie cięty język. Ogólnie ciekawa osobowość. Ty też jesteś ciekawy, tylko nieśmiały. Dlatego każde zachowanie drugiego człowieka rozbierasz na czynniki pierwsze i paraliżuje Cię mnogość możliwych ludzkich zachowań. Zauważyłam też, że na forum ta blokada nie obowiązuje. Masz dużo do powiedzenia i generalnie lubisz rozmawiać z innymi. Popraw mnie, jeśli się mylę

No widzisz, różnicie się, że tak powiem w definicji zabawy, mimo to jest twoją przyjaciółką. Nie skreśliłaś jej dlatego, że nie pójdzie z tobą do klubu. A niemal wszyscy ludzie, których poznałem tak robią. Nie chodzi do klubu, nie ma co z nim gadać, olać go. Na forum blokada nie obowiązuje, bo ja na prawdę mam wiele do powiedzenia na najróżniejsze tematy, a tu nie ma całego tego przerażającego mnie rytuału poznawania się, rozpoczynania rozmowy itd.

Poza tym jeśli ludzie chcą się poznać bliżej albo porozmawiać na bardziej kontrowersyjne tematy, zawsze istnieje możliwość napisania maila. TO NIE BOLI. I nie ma problemu z klubowym otoczeniem czy niepotrzebną analizą.

Brak znajomości z takimi ludźmi wychodzi mi na zdrowie i to jak najbardziej. Piszesz, że nie poznałaś ludzi, którzy cię skreślają kiedy słyszą, że ty do klubu nie chcesz. Widocznie poznajesz odpowiednich ludzi. Tylko pytanie właśnie gdzie. Bo ja na prawdę nie mam wysokich wymagań, jeśli wgle jakieś. Po prostu nie chcę, żeby to byli jacyś szaleni imprezowicze. Że ktoś sobie lubi pójść do klubu, a niech sobie idzie, tylko jeśli traktuje mnie jak dziwadło dlatego, że nie chcę iść z nim bo "tam tak fajnie" to w jaki sposób ja mam z nim utrzymać kontakt. A towarzystwo jeśli już jakieś mam to takie wydaje mi się jak każdy raczej. Trochę "kujonów", trochę takich na maxa imprezowych ludzi a reszta w miarę normalna. Tylko z reguły z tych normalnych osób (tak mi się wydaje przynajmniej), każdy zajęty jest sobą i swoją jakąś tam paczką znajomych i owszem coś tam ze mną pogada dla zabicia czasu ale nic więcej a ja nie chcę naciskać bo wiem, że potem przesadzam w drugą stronę.

Gemma - mi bardziej chodziło o to, że w sytuacji sam na sam z kimś ta osoba czyta ze mnie jak z otwartej książki a tutaj jakby sam decyduje o tym czego się o mnie dowiadujecie czego nie. Nie mam problemów z opisaniem tutaj siebie i swoich problemów bo z normalną rozmową o tym też problemów nie mam, ale tutaj jak ktoś przykładowo albo mnie wyśmieje, albo się obrazi albo coś w tym guście to potrafię mieć to gdzieś. W przypadku rozmowy strasznie ale to strasznie przejmuję się reakcją innych ludzi nie tyle na to co powiem bo kontrowersyjny na prawdę potrafię być tylko na to jaki jestem. Ktoś nagle wyskoczy z jakimś śmiesznym tekstem na temat mnie, wszyscy się zaczną śmiać a ja mimo na codzień na prawdę dużego dystansu do siebie (potrafię zażartować z siebie, swojego wyglądu, swoich poglądów itd), to w takiej sytuacji robię się czerwony i zupełnie się gubię i nie wiem co ze sobą zrobić.

To żaden "nowy wymiar szufladkowania", to po prostu znana wszem i wobec desperacja...

Moja rada jest prosta, bez rozpisywania się: poczytaj sobie "jak nie być potrzebującym", to może ci pomóc.

Skrzyżowanie goryla z pudlem? Próbuję to sobie wyobrazić Arsen, jak sam powiedziałeś, nie zaprzyjaźnisz się z całym światem. Zresztą, sam byś tego nie chciał. Po co otaczać się ludźmi, którym na Tobie nie zależy?

Nigdy nie potrafiłam zrozumieć świadomego skazywania się na bylejakość. Może dziwna jestem...
Sprawdź skrzynkę mailową

W dzisiejszym świecie taki materializm może się sprawdzić

Powiem coś na maksa wyświechtanego. Jeżeli do tej pory nie działało to spróbuj czegoś czego jeszcze nie próbowałeś.

No risk, no fun

Studiujesz i na prawdę nie ma nikogo z kim utrzymujesz kontakt. Nie wierze, że w przerwach między zajęciami z nikim nie rozmawiasz. Jestem ciekawa co to za uczelnia na której studenci tylko myślą o imprezach w klubie a z osobami, które tego nie robią nie utrzymują kontaktu (mam swoje przypuszczenia).
Ja też nie jestem super towarzyska, a można by rzec nieśmiała, idąc na studia nie znałam nikogo a mimo to po ukończeniu lic. dalej utrzymuje kontakt z kilkoma koleżankami.

daria - no widzisz, właśnie tak. Studiuję i nie ma nikogo, z kim utrzymuję kontakt. W przerwach jasne, że rozmawiam, ale w momencie wyjścia z uczelni/dojechania gdzieś jakimś wspólnym środkiem transportu, kontakt się całkowicie urywa. A uczelnia to Uniwersytet Śląski Ja również idąc na studia nie znałem nikogo, byłem w bardzo fajnej grupie tylko niestety rozwiązali nam kierunek i każdy poszedł w swoją stronę. W tej chwili jestem w grupie z osobami 3 lata młodszymi niż ja. Niby nic, ale to jednak są 18-19 latkowie świeżo po liceum (stąd też te kluby, kluby, kluby i tylko kluby) a ja mam 22 lata i jestem na drugim już kierunku studiów. Można powiedzieć stary ramol.

Arsen, krótko i na temat. Spotkanie - masz iść i nie dać (_!_). A rady ... 'bycie sobą' - trochę to wyświechtany frazes ale dość ważny, uśmiechać się, nie przesadnie ale tak no ... normalnie, rozglądać, łapać wzrok i uśmiechy innych, zwłaszcza dziewczyn, postarać się ograniczyć nerwy i rozmawiać.

Gemmo ( swoją drogą fonetycznie Twoje 'imię' brzmi jak imię postaci granej przez Weronikę Rosati w polskim 'Pitbullu' ). ...

Jeżeli to się już powtórzyło to przepraszam ale radzimy Arsenowi w 2 czy 3 tematach i ciężko pamiętać co się gdzie napisało a po drugie jeżeli to mówi więcej osób to znaczy, że tym bardziej ma to sens.