Bóg czy on istnieje?? - Netkobiety.pl

moze i masz racje;)

Dokładniej jest to hymn o stworzeniu świata, mający ukazać jak bóg izraelitów jest wielki, nie ma nic wspólnego z opisem stworzenia świata. Powstał w trakcie niewoli babilońskiej, w trakcie której religia izraelitów przeżywała niemały kryzys.

Do m. p. w.

Gdybyś był(a) taki oczytany(a) jak próbujesz zasugerować, wiedział(a)byś, że na zadane przez ciebie pytania można się odpowiedzieć, niekoniecznie zwracając się ku któremukolwiek bogu.
A św. Tomasz czy św. Augustyn... hmm... czytałeś/czytałaś kiedyś Platona czy Arystotelesa?

Poza tym brak umiejętności czytania ze zrozumieniem. Przeczytaj jeszcze raz co Anemonne napisała. Wcale nie napisała, że WSZYSCY którzy wierzą, robią to dla nagrody czy kary i dlatego to jest płytkie, a z twojej wypowiedzi tak wynika.

Co do czytania - jestem świeżo po (zdanym) egzaminie z filozofii i panów wszystkich znam I jestem na tyle myślącą osobą, żeby nie brać filozofii zbyt serio - ilu filozofów, tyle było poglądów na świat i życie i tak naprawdę każdy z nas jest (może być) filozofem.

A odnośnie do Twoich ostatnich kilku zdań - ja nigdy nie piszę bezwzględnie. Ale zawsze piszę subiektywnie.

Nie potrzebuję absolutu, bo nie zamierzam niczego nikomu udowadniać. Mam swoje poglądy, które wykształciłam sobie przez dwadzieścia kilka lat swojego życia. W ciągu następnych dwudziestu pewnie wykształcę sobie wiele nowych, a także może zweryfikuję stare. I oczywiście, że każdy kieruje się systemem nagród i kar, jego motywacja jest wzmacniana zarówno pozytywnie jak i negatywnie, ale w przypadku wiary właśnie tak nie powinno być - przynajmniej nie na poziomie świadomości człowieka. Wiara jest przecież czymś ponad, czymś duchowym, wzniosłym - a religia czymś, co każe nam walczyć z naszą ludzką naturą.

Zgadzam się ze Szczurunią - na Twoje pytania można z powodzeniem odpowiedzieć bez Boga, wystarczy myśleć. Jeśli chodzi o Twoje pytanie o moje poczucie dobra - po co mi Bóg, kiedy mam uber-Ich? Freud wszystko pięknie wyjaśnił bez mieszania w to bogów. A Twoje pytanie o sens życia to już w ogóle wysadziło mnie z kapci - przecież każdy człowiek ma taki sens życia, jaki sam mu nada. Ja żyję bez Boga, nadałam swemu życiu sens i cel i jestem szczęśliwym człowiekiem.

Jak nie ma Boga to wszystko jest bez sensu. Niech mi nikt nie próbuje wytłumaczyć, że jest inaczej bo nie uwierze. Nie wierzę że nie ma Boga. Jest wiele fajnych rzeczy na tym świecie, ale nic nie ma sensu jeśli nie ma Boga. Jeśli nie ma Boga to może mnie też nie ma. Albo może wy wszyscy nie istniejecie, nawet jak bym was widział to też nie jest ostateczny dowód.
Można tak bełkotać bez końca jest czy Go nie ma. Słowami nie da się nic udowodnić możesz tylko wierzyć w to co ktoś powie. Jak Go zobaczysz to powiedz, że ci się zdawało. Jak ja ci powiem, że go widziałem to nazwij mnie wariatem.Jak ci powiem, że On do mnie mówi to nazwij mnie wariatem do kwadratu. Trzeba mieć więcej wiary żeby uwierzyć, że Go nie ma. Ja jakoś nie mogę w to uwierzyc.

musi to na Rusi

Witam!
Jestem tutaj na forum od czasu do czasu. Także od czasu do czasu biorę udział w różnych dyskusjach, dzieląc się swoimi doświadczeniami. To nie jest pisanie dla pisania ale wydaje mi się, że mogę takim pisaniem komuś pomóc. Dla ludzi którzy kiedyś byli w podobnej sytuacji i nie wiedzą co mają dalej robić. Ja przeważnie zawsze wiedziałem co mam robić w swoim życiu - stąd moje porady, odpowiedzi, sugestie. Jednak nigdy nie brałem udziału w żadnych rozmowach i dyskusjach na temat religii, Boga. Ze względu na to, że ostatnio coraz mocniej o tym myślę to postanowiłem troszkę podzielić się swoimi przemyśleniami.
Moim zdaniem Bóg istnieje. Jest takie coś jak wiara w Boga. Może to nie jest ewidentne wiadome za pomocą rzeczowych faktów, ale ja w Boga wierze. Mam znajomego, bardzo bliskiego znajomego, który jest chrześcijaninem od urodzenia. Bardzo mocno wierzy w Boga, czyta biblie. Raz na tydzień w kościele wygłasza kazania na podstawie fragmentów z pisma świętego. Zaznaczam także, że ja sam osobiście biblii nie przeczytałem. Nie powiem, to co słyszę na tych kazaniach z większością się zgadzam. Wszystkie słowa z biblii docierają do mnie. Wiem o co w tym wszystkim chodzi, co autor miał na myśli. Dzięki temu uświadamiam sobie co to jest miłość, miłosierdzie, wiara w drugiego człowieka, przebaczanie. Dzięki temu doceniam własne życie, cieszę się każdym dniem życia. Jednak mam także inne spostrzeżenie, drugą stronę medalu w związku z wiarą w Boga. Moim zdaniem ludzie którzy mocno wierzą w Boga po pewnym czasie tracą kontakt z rzeczywistością. Nie wszyscy może, ale pewna grupa ludzi. Według mnie (i okazuje się, że nie tylko mnie) tacy ludzie "odlatują", nie zauważają niektórych rzeczy na naszym świecie. Tracą świadomość jak tak naprawdę jest obecnie zbudowany nasz świat. A dzisiejszy świat to niestety jest w większości zło. Nie wszystko, nie wszędzie, ale "zawsze trzeba mieć się na baczności". Gdzie się nie spojrzymy jest pełno smutku, trosk, tragedii, niestety większość zła stworzonych jest przez drugiego człowieka. Moim zdaniem taki świat, tak funkcjonujący, jest już nie do naprawienia. Według mnie nigdy już nie będzie dobrze. Za daleko to już wszystko poszło. I tutaj (w tych rzeczywistych warunkach) nie wystarczy tylko czytać biblię i stosować "Boże Zasady". Trzeba być świadomy tego gdzie aktualnie żyjemy. Trzeba dostosować swoje życie do rzeczywistego stanu świata a nie do zasad z jakich świat powinien być zbudowany. Ja szanuje, kocham i wierze w Boga. Uważam, że jestem dobrym człowiek (tak mi się przynajmniej wydaje) i staram się stosować te wszystkie "Boże Zasady" jakie słyszę co jakiś czas na kazaniach ale uważam także że w każdej sytuacji zawsze trzeba mieć włączony własny rozum. Nic nie zastąpi właściwego postępowania w życiu niż chwilowe zatrzymanie się, przeprowadzenie własnej refleksji i wyciągniecie wniosków z tego wszystkiego co na otacza. Miłość - tak, ale w ograniczonej grupie. Miłosierdzie - tak, ale dla wybranych. Wiara w ludzi - nie zawsze, nie wszędzie. Wybaczanie - tak, ale w wąskim zakresie osób. Owszem, można te wszystkie "Boże" zasady stosować, ale tylko i wyłącznie w ograniczonym obszarze. Jeśli kochać to tylko swoją rodzinę - nie cały świat, nie wszystkich ludzi, nie wszystkich "braci i siostry", bo nigdy nie jest wiadomo co nas czeka za kolejnym życiowym zakrętem. Tak uważam, tego ode mnie wymaga rozsądek, rozwaga, trzeźwe myślenie o świecie. W przeciwnym razie ciągle będziemy wykorzystywani, naszą wiarą zabrniemy w ślepy zaułek. Kierując się tylko i wyłącznie wskazówkami Boga uważam, że więcej jako ludzie będziemy cierpieć niż jesteśmy na to uodpornieni. Tak niestety na dzisiaj wygląda życie na naszym świecie.
Nie przeczę, jestem człowiekiem, który mocno stąpa po ziemi. Całe życie byłem i jestem realistą. Wszystko to co mam w życiu zawdzięczam swojej pracowitości. Od urodzenia wiem czego chce, czego oczekuje od życia, wiem co jest dla mnie najważniejsze i potrafię o to zawalczyć. Bóg w moim życiu zawsze odgrywał bardzo ważną rolę ale nigdy nie był na pierwszym miejscu. Uważam, że trzeźwym spojrzeniem na świat osiągnę w życiu więcej niż miałbym się opierać tylko na Bożej miłości, miłosierdziu czy wiary w drugiego człowieka.
Czy ktoś uważa podobnie? Jakie jest Wasze zdanie na temat Boga, wiary w Boga?
Pozdrawiam

Co do sporu o udowodnienie istnienia Boga, to istnieje pewien eksperyment, który nazywa się czajniczek Russela. 

[Cytat z wikipedii, bo nie chcę mi się pisać swojej interpretacji ]

  "Czajniczek krąży wokół Słońca po eliptycznej orbicie, lecz jest za mały do wykrycia przez nawet najlepsze teleskopy. W związku z tą jego właściwością nie można dowieść jego nieistnienia. Wyobraźmy sobie człowieka, który utrzymuje, że czajniczek niewątpliwie istnieje, a skoro nie da się udowodnić, że jest inaczej, to odrzucenie tego twierdzenia przez innych ludzi jest przejawem absurdalnych i nieracjonalnych uprzedzeń. Słusznie uznano by, że taki człowiek prawi nonsensy. Jednakże gdyby obecność czajniczka potwierdzona była w starożytnych księgach, głoszona jako święta prawda każdej niedzieli i wtłaczana do umysłów młodzieży w szkole, jakiekolwiek wahanie w wierze w jego istnienie zostałoby uznane za oznakę podejrzanej ekscentryczności, a osobnika wątpiącego wysłano by do psychiatry w bardziej oświeconych czasach lub oddano w ręce inkwizycji w wiekach wcześniejszych."

W związku z czym dowiedzenie istnienia czegoś ( w tym wypadku bytu absolutnego) stoi po stronie wierzących.

Istnieje

Daj spokój. To była tylko symulacja reptilian.

Niewierzący nawet nie wiedzą jak są śmieszni w tłumaczeniu Biblii wierzącym. No ale cóż wolny kraj, można wypisywać różne rzeczy.

Nooo,to pojechałeś
Ja rozumiem,że Ci odwala jak tylko usłyszysz coś chorwackiego, ale rzeczowo to muszę Cię zmartwić.
Sam KK ma wątpliwości co do prawdziwości objawień.
Biskup Mostaru to potwierdza.Przepowiednie określa jako sprzeczne z naukami kościoła.

Rzeczywiście, tylko zezwolili na pielgrzymowanie.

Dziwne, że jak raz napisałam w tym wątku, to teraz dostaje maile, jak ktoś tylko napisze tu post, o subskrybcje niby z możliwością rezygnacji po kliknknieciu w jakiś link... Nie zamierzam w nic klikać, ale to jest wkurzające.

Mail jest od "Forum Kobiet"!?
Wiecie o co tu chodzi?

Co ma altruizm i empatia do tej całej kasy, którą pielgrzymi zostawiają tam w restauracjach, bazach noclegowych, straganach z pamiątkami, u lokalnych przewoźników itd?
Gdyby nie objawiania, to nie byłoby tam aż tylu turystów. Więc tak, jak najbardziej chodzi o pieniądze.

Czytałeś o tych objawieniach? O tym, że czasami Maryja objawia się "na żądanie", bo akurat trzeba zrobić pokaz? O tym, że te objawiania w wielu miejsach są sprzeczne nie tylko z nauką Kościoła, a też z tym, co było w innych objawieniach?
Ja myślę, że one jeszcze potrwają, bo nikt tam nie zaryzykuje tego, że biskup miejsca zbada wreszcie sprawę dokładnie i potwierdzi, że jedyne, co tam się działo, to zbiorowe wymysły.

Na górze wątku (przynajmniej w wersji desktopowej, nie wiem, jak to wygląda na urządzeniach mobilnych) jest taka opcja "Dodaj do subskrybcji". Kiedy zaznaczysz tę opcję, wtedy dostajesz automatyczne powiadomienia, jeśli w tym temacie pojawią się nowe posty. Może przez pomyłkę to zaznaczyłaś.

bóg to wirus instalowany nam na oczy przez zawirusowane otoczenie. czy widziałeś kiedyś prawdziwy świat?

powinieneś szerzej otworzyć oczy

Porównanie Boga z wirusem jest niezwykle prowokacyjne i obrazoburcze.

Przemawia przeze mnie miłość do Pana Boga. Wiem o czym mówię, gdyż kiedyś byłem zatwardziałym w swej skorupie ateistą.

Ciągle ten wirus. Jak można Pana Boga nazywać w taki sposób. Nie obawiasz się mąk piekielnych?

Smoła to oczywiście wymysł ludzki. Ale tu chodzi o coś innego. Największą męką piekielną jest brak obecności Boga. W obecnym życiu mamy przedsmak tego. Najważniejszy to niepokój ducha, ale też brak nadziei, brak miłości, samotność i zapomnienie, strach przed nadchodzącą chorobą, czy śmiercią,

Kleomo nie wierzę. Należy to traktować jako pewnego rodzaju porównanie. Ot, taką symbolikę.

te inwazyjne wyobrażenia nie mają nade mną żadnej władzy

To dobrze, że Ty jesteś przekonany. Jesteś większym autorytetem niż Kościół, bo Kościół przekonany nie jest.

A to dziwne, bo skromności to tutaj nawet grama nie widać.
Pamiętaj, że nie ma obowiązku wierzenia w objawienia prywatne, takie jak to.

Wielbicielu może nie wypowiadaj się na temat skromności bo niestety Twoja skromność nie jest taka jaką próbujesz tu wcisnąć i dobrze o tym wiesz. I lepiej nie rozwijać tego tematu na tym forum.

Po drugie nie podważam zasadności żadnych objawień, a podkreślam fakt, że człowiek ma prawo wierzyć w to, co chce i daje mu to, czego potrzebuje. Więc jeśli wierzysz niech tak zostanie. Ale straszenie ludzi mękami piekielnymi to słaby argument. Świat się zmienia, tylko niektórzy tkwią wciąż w tym samym miejscu i nie widzą potrzeby rozwoju bo najzwyczajniej w świecie się boją.

Mnie co innego zastanawia, odnosząc to do katolickiego Boga, skoro wszystko się zmienia i jest to wynikiem Boskiej działalności to dlaczego człowiek nadal się temu opiera, wbrew Bożemu planowi?
Skoro Bóg jest wszechwiedzący i nieograniczony ludzkim postrzeganiem to też taką samą ignorancją  jest zakładanie, że jego obraz jest wciąż ten sam. To w końcu człowiek okresla ramy działania Boga, czy Bóg jest nieskończony i nieograniczony?

Bóg Wszechmogący stworzył system duchowo-informacyjny, do którego dołączył Biblie-instrukcje życia w systemie. Aby negatywnymi myślami, słowami i uczynkami, nie czynić w systemie destrukcji. I nie ponieś na pewno konsekwencji.

Zgodnie z logiką chrześcijańską, człowiek chce mieć wolną wolę. Zatem ma możliwość czynienia zła. No wiesz ta historyjka z zakazanym owocem w raju. 
Co do akceptowalności, no to też nie bardzo. Bo dlaczego Bóg postanowił wydać swojego Syna, na straszną śmierć aby te grzechy w prawdzie i sprawiedliwości odkupić? Zgodnie z tym co piszesz, mógł machnąć ręką i powiedzieć nic mnie to nie obchodzi, albo dobra jest.
Czy ty jesteś gotowa zapłacić za moje grzechy? Jeśli nie, to twoja ocena Boga, jest bardzo niesprawiedliwa.

Lol, wygodnie pomijasz drugą część mojego poprzedniego posta

Logika chrześcijańska to oksymoron; zaczynając od zmartwychwstania, przez niepokalane poczęcie i przemianę opłatka w ciało / wina w krew, po "to sprawa sumienia księdza" gdy chodzi o dziecięcą pornografię czy moralną naukę kościoła w Dąbrowie Górniczej.

Zastanawiam się, czy czytasz to, co piszesz. W tym kawałku "co do akceptowalnosci, to nie bardzo" przyznajesz mi rację. Wyłuskując znaczenie spomiędzy doktrynalnych arbitralnych założeń: machnął ręką i nic go nie obchodzi, ile małych Murzynków umarło z głodu albo ilu Ukraińców zginęło od rosyjskich rakiet; ich życie się nie liczy, ich straszna śmierć się nie liczy, ważne że wysłał (znów doktryna) syna/siebie samego/oba na raz (jeden w trzech osobach to piękny kwiatek katolickiej logiki) na śmierć dwa tysiące lat temu i to najważniejsze. Sorry, trudno mi wymyślić większy handwave. Wy tu sobie gińcie, najważniejsze, że grzechy waszych morderców "w prawdzie i sprawiedliwości" odkupiłem wysyłając syna/siebie/obu/wtf na sado-masochistyczną kaźń.

A jednocześnie nikt nie dożył 200 lat, więc widocznie długowieczność jest na maxa niedopuszczalna. Co paradoksalnie podkreśla twoja "historyjka z zakazanym owocem w raju": niech się ludzie mordują i głodują, ważne byleby nie żyli wiecznie.

Retoryka "jak nie bierzesz na siebie moich win to się nie odzywaj" mnie rozwaliła. Ewidentnie oczekujesz, że powinnam przyjąć twój prze-doktrynalny punkt widzenia i zgodnie z najlepszą katolicką tradycją wpędzania w poczucie winy mam posypać głowe popiołem, zachwycając się ile to (podobno) bóg (podobno) dużo (podobno) zrobił dla ludzi/ludzkości. I kornie uznać, że bycie przybitym do krzyża to najwięcej, co dało się zrobić w temacie zbawiania innych. Jprdl...

A tymczasem kto powiedział, że w temacie mowa -lub że mówię- o bogu katolickim?

Ja wierze w Boga.  Kazdy niech sobie wierzy lub nie wierzy w co chce-mamy wolna wole