czy można samemu wyjść z alkoholizmu? - Netkobiety.pl

Rozumiem .
Ilość szans i den okazuje się ograniczona, masz racją można sięgnąć dna i już się nie odbić uderzając o nie ,dobrze też uczyć się na dnach innych .
Delirki padaczki,majaczenia, omamy halucynacje,utraty pamięci i przytomności ,zatrucia,wypadki i różne psychotyczne stany nie są potrzebne do życia.

Zgadza się .
Przekonanie że trzeba sobie samemu koniecznie ze wszystkimi problemami poradzić i że to takie chwalebne bywa bardzo zgubne.
Jak ktoś wcześniej napisał owszem samemu "siłą woli" można nie pić przez jakiś czas a nawet długo tylko że mechanizmy chorobowe wcale nie przestają działać ,a taka sucha abstynencja jako główny cel staje się mordęgą może prowadzić do depresji.
Żaden okres abstynencji z tego co wiadomo nie leczy z upośledzenia,zniszczenia czy jak zwał ośrodka nagrody kary czyli nie rewitalizuje i nie przywraca zdolności kontrolowania picia.
To co opisał użytkownik Serce1 przydarza się czasem i alkoholikom okres w którym po przerwie w piciu mają okresy picia jakby kontrolowanego ,osobiście znam dwóch takich kolegów jeden tak cykał się z piciem przez kilka miesięcy piwo se pił dwa razy na tydzień po kilku miesiącach i tak wpadł w ciąg pił 2 lata z przerwami drugi "kontrolował " picie 3 lata skończyło się podobnie ,także iluzja potężne złudzenie panowania nad piciem i to co się jest w stanie zrobić dla zaspokojenia obsesji głodu ulgi bywa różnorodna w zachowaniach.
Ciekawostką są krzyżowe uzależnienia kiedy odstawia się jedną substancję bardziej szkodzącą,albo zamiana jednego głównego środka substancji na inny.Heroiny,amfetaminy na alkohol ,leki THC.
U heroinistów,którzy podczas aktywności nałogu nie pijali alko właśnie podobnie rozwija się uzależnienie od alkoholu jest jakby pod kontrolą po dłuższej przerwie,nie tylko z resztą u heroinistów ale to inny temat

Dziękuję za informację zwrotną . Nie ukrywam, że za sprawą osób z mojego otoczenia i pośrednio własnych doświadczeń, czyli w tym przypadku związanych z ich większą lub mniejszą obecnością w moim życiu, temat nie jest mi obcy. Reszta to już efekt zainteresowania się tematem.

Otóż to. Emocje można regulować na wiele różnych sposobów. Jedne będą dla danej osoby i jej otoczenia destrukcyjne, inne mogą okazać się całkiem pożyteczne. Jednym słowem zawsze warto przyjrzeć się samym sobie i temu w jaki sposób rozładowujemy gniew, stres czy przeciwnie - euforię.

Słusznie wymieniłeś m.in. radość i sukces, bo wiele osób zapomina, że na skali stresu znajdują się także sytuacje uznawane jako pozytywne, jak choćby awans w pracy, ślub czy narodziny dziecka. Niemniej i one wywołują silne emocje, z którymi trzeba sobie jakoś poradzić. Alkoholik wtedy odruchowo sięga po alkohol.

Czyli leczenie i konsekwencje leczenia alkoholików trzeźwość wzięcie odpowiedzialności za własne życie ,też są konsekwencjami niebezpiecznej manipulacji ?
Nie picie alkoholu przez alkoholików czyli abstynencja jako narządzie leczenia, również jest niebezpieczną manipulacją.
Dziwne wnioski można wysnuć obniżając rangą alkoholizmu jako choroby.
Znaczy to że leczenie ich jest bez sensu i to leczenie (nieleczenie jak tak w sumie ) podjętte przez alkoholika świadome ,dobrowolne również jest niebezpieczną manipulacją Spisek jak tak
A tak poważnie to większość alkoholików których znam sama w którymś momencie była mocno przeciwna koncepcji alkoholizmu jako choroby i że jest to jakiś problem
Zaprzeczanie i złudzenie kontroli,rola ofiary -alkoholu,poczucie winy za słabość brak charakteru i silnej woli i poczucie"grzeszności" picia  , ucieczka od tego to część alkoholizmu.
Nie znam też nikogo kto w wieku np .18 lat postanowił zostać dobrowolnie i świadomie alkoholikiem ?
Może Ty znasz kogoś takiego Noben?
Stygmatyzowanie to też nie jest dobre rozwiązanie okazało się w praktyce.
W niechęci do koncepcji alkoholizmu jako choroby jest po prostu wiele urazów.

To stary wątek nieczynny ,ale interesująca dyskusja
https://www.netkobiety.pl/t104731.html

A ilu znasz ludzi, którzy zostali zmuszeni do alkoholizmu i nie mieli - w wieku 18 lat - świadomości, że częste picie alkoholu skutkuje alkoholizmem?

Definicja: Alkoholizm – choroba polegająca na utracie kontroli nad ilością spożywanego alkoholu. Spożywanie zazwyczaj dużych ilości alkoholu przez alkoholika jest spowodowane przymusem o charakterze psychicznym i somatycznym, i nie podlega jego woli, jednak jest możliwy do powstrzymania i utrzymania abstynencji. Mechanizm powstawania uzależnienia nie jest do końca wyjaśniony, ale ma bezpośredni związek z nadużywaniem alkoholu.

Częste picie w żaden sposób nie łączy się z alkoholizmem, który - jak to choroba - po prostu się ludziom przytrafia.
Zwykły pech.
Doszukiwanie się związku przyczynowo- skutkowego między tymi dwoma rzeczami to dywersja i działalność wywrotowa.

Znaczy że być może masoni w tym maczają palce - rozumiem

To jak piłem raz w tygodni to nie byłem wtedy alkoholikiem ,wcześniej byłem nim bo pijałem 3-4 razy w tygodniu .Wynika z tego że raz się jest alkoholikiem a raz nie jest .
Dokształć się Noben w tym temacie materiałów i literatury jest sporo ,bo zdaje się że masz być może  jakieś porachunki z jakimś alkoholikiem,być może świadomie i dobrowolnie wybrałaś rolę jego ofiary w życiu.
Pojęcie choroby i podnoszenie alkoholizmu wcale nie zdejmuje żadnego odium dezaprobaty i stygmatyzacji i nie chodzi o usprawiedliwianie chorobą ,cały taki spór wynika z różnego subiektywnego definiowania czy w ogóle jest choroba.

Wszystkie badania w takim razie były bez sensu ,wszystkie odkrycia związane z badaniami też.
To co z tymi alkoholikami i narkomanami ? Skoro nie jest chorobą alkoholizm i narkomania, tylko "czymś" na własne życzenie to nie można się leczyć idąc tym tokiem rozumowania.Leczenie "niechoroby" jest absurdem jak tak.
Nie leczyć ? To co zrobić z tymi co by chcieli żyć inaczej -bez picia i ćpania ?
Czy Ty Noben tak w ogóle zdajesz sobie sprawę czym jest leczenie uzależnień i na czym ono polega ?

Chyba tak.
Po za tym niektórzy mam wrażenie wyobrażają sobie że narkomania i alkoholizm to taka  fajna sprawa na własne życzenie .

Wybaczam

Ja tak...
W odróżnieniu od innych (jeśli już upierasz się przy tej nomenklaturze) chorób polega to w 99% na realnej chęci wyjścia z nałogu samego zainteresowanego.
Jeżeli zainteresowany realnie nie chce, to wszelkie badania, odkrycia (na które się powołujesz) i cały darmozjadczy aparat nominalnie służący ''rozwiązywaniu problemów alkoholowych'' można potłuc o kant dupy.
Na tym to mniej więcej polega, że każdego innego chorego, przynajmniej teoretycznie, możesz leczyć nawet wbrew jego woli. A tutaj ten numer nie przejdzie.

Ja nie twierdzę, że alkoholizm nie jest problemem. Twierdzę, że tak wejście w nałóg jak i wyjście z niego zależy niemal wyłącznie od samego alkoholika.
Alkoholik nie jest bezwolą ofiarą i nie jest biernym pacjentem którego ''leczą'' jacyś ludzie z zewnątrz.
Na każdym etapie tej zabawy to ON jest jednostką sprawczą.

Noben to trza było od razu zaznaczyć ,że chcesz się podroczyć i poprzekomarzać o słowo "choroba" .
Najpierw protestujesz i nie podoba ci się "podnoszenie alkoholizmu do rangi choroby"
uważasz to za niebezpieczną manipulację .Czyli wg Ciebie nałóg może być,uzależnienie być może też - byle nie nazywać tego chorobą.
Kiedyś nie było w ogóle pojęcia alkoholizmu nawet - było tylko pijaństwo , nieco później pojawił się termin "obłęd opilczy".
A argumentem na to że nałóg nie jest chorobą ,jest że ktoś sięgając po alkohol kiedyś tam był "świadomy" i życzył sobie zostać alkoholikiem z jakąś premedytacją i planem to jakiś strasznie na wyrost domniemanie.Jakość wiedzy i tej świadomości jest bardzo wątpliwa  Przeczuwam Noben Nobla wykryłaś i zdemaskowałaś to że można przewidzieć kto zostanie alkoholikiem a utrata panowania nad jedną z funkcji mózgu jest mitem.Tak czy nie ? Jest to działaniem intencjonalnym,celowym z premedytacją podjęcie decyzji o piciu z zamiarem bycia osobą uzależnioną,nałogowcem .
Jak to się robi to pewnie tajemnica pstryk jest się pstryk nie jest się.Mechanizm utraty kontroli nie istnieje według Ciebie ? Oraz upośledzenie a nawet utrata zdolności do kierowania swoim życiem niczym się według Ciebie nie różni u osoby uzależnionej i nieuzależnionej.No brawo.Co z predyspozycjami ,dziedzicznością ?
Teraz w ostatnim poście łaskawie uznajesz że alkoholizm to problem - łał ,odniosłem wrażenie że nie wiesz  o przymusowym leczeniu ,które się w Polsce stosuje ,bo jest taka możliwość.Pomoc interwencja w chorobie alkoholowej wcale nie polega na hurtowym"rozgrzeszaniu"z ewentualnych przestępstw,tak samo jest skuteczne jak stygmatyzowanie - czyli niewiele  pożytku z tego jeśli ktoś już wpadnie na taki genialny pomysł.Z poczuciem winy za alkoholizm u alkoholików inaczej się postępuje na terapii.
Noben nie każda osoba pijąca alkohol zostaje alkoholikiem.
Spełnieniem marzeń alkoholików przynajmniej tych mi znanych - jest pić kiedy się chce i żaden przymus ,obsesją uzależnienie fizjologiczne nie istnieją w umyśle i nie traci się zdolności do kontrolowania picia nigdy . Alkoholicy wbrew temu co twierdzisz bardzo ale to bardzo chcą pić normalnie,poprawnie,ale nie są w stanie na pewnym etapie to staje się poza zasięgiem, staje się częścią obsesji,a to że podczas aktywnych faz chorowania robią wiele zła to nieco inna kwestia jest.
To co nazywasz świadomą decyzją wcale nie jest takie dobrowolne ,a świadomość i decyzyjność w uzależnieniach jest chora,chorobowa ,chorobliwa, nienormalna ,z anomaliami.
To są fakty ,a nie mrzonki.
Chodzi widocznie żeby znaleźć winnego," społecznego "9?)kozła ofiarnego , za wyrządzone krzywdy - to już bardziej bym zrozumiał .Kto znowu tak strasznie się rozczula nad alkoholikami u nas i lituje - uważam że mocno przesadzasz i to że czy ktoś się lituje użala nad uzależnieniem alkoholowym nie ma żadnego wpływu na masowe i niemasowe picie czy nie picie alkoholików to samo z narkomanią.Taka to jakaś dziwna generalizacja ,która co ma niby dać w czym pomóc jak się nie zdejmie zdejmie odium społecznej niechęci czy zmniejszy zwiększy rangę chorobie ,przeceniasz moc sprawczą takich działań.
Oczywiście jak się spojrzy wnikliwie i  z dystansem ,realnie a nie pod wpływem emocji na zasadzie lubię, nie lubię, podoba, nie podoba jakieś zjawisko . Twoje wywody brzmią tak jakby alkoholicy( być może jacyś ich sprzymierzeńcy) -  wymyślili sobie chorobę pytam się po co? ,a w rzeczywistości tak naprawdę o decyzji wpisania alkoholizmu na listę chorób nie mięli nic do gadania.Raczej chyba mało kto cieszy się że jest potencjalnie chory.
Alkoholizm bycie pod wpływem alko tzn bycie  pijanym nie zwalnia od odpowiedzialności na przykład karnej , coś Ci się myli.Z jednym się zgadzam wyjście z nałogu faktycznie zależy od alkoholika to prawda.
Dalej twierdzę że nadawanie rangi i jej odbieranie nie ma większego znaczenia i jest to taka akademicka "dyżurna" bo słowo choroba nie pasuje do jakiejś wizji.
Sorry Apanaczi poczytaj nieco więcej na ten temat jeżeli masz chęć i interesujesz się tym .

Wpisz w wyszukiwarkę hasło "pijaństwo a alkoholizm".

Właśnie tak chyba najprościej,jest sporo artykułów o różnicach i podobieństwach oraz o trudnościach,nieporozumieniach w i  z rozróżnianiem tych zjawisk od siebie.Z książek to polecam :
"Alkoholizm. Grzech czy choroba ? " Wiktora Osiatyńskiego albo książki Ewy Woydyłło na temat uzależnień,alkoholizmu.
Paslawek nie wymyślił pijaków i alkoholików i problemów z tym związanych ani nowej psychiatrii żeby nie było choć czasem marzyłem żeby być zwykłym pijakiem .

Nie muszę zgadywać jak jest z tym przymusowym leczeniem i skutecznością tego masz racje nie jest to łatwa i wdzięczna grupa pacjentów motywacja do leczenia raczej jest u takich ancymonów powiedzmy sobie szczerze mocno nieoczywista ,ale chodzi o to że jest taka możliwość a Ty w swoim poście wyraźnie zasugerowałaś że taka możliwość nie istnieje przeczytaj co napisałaś wcześniej .
To co opisujesz o tym pożal się boże ośrodku terapii uzależnień ,to niestety szczyt nieprofesjonalizmu niestety, wydaje się że prawdopodobnie stąd Twoje rozgoryczenie i ponura frustracja u Ciebie - sami alkoholicy jak nie chcą się leczyć lubią widzieć tak programy leczenia, odpowiadacie zapotrzebowaniu pewnej grupy pacjentów nie zainspirowanych i nie zmotywowanych do leczenia wcale.Jakie są wasze intencje jako profesjonalistów .Ciepły ku....łek i ciepłe bezpieczne posadki ,a wyniki terapii dużo poniżej średniej chyba ,jeżeli terapeuci nie reagują na wizyty pacjentów w monopolowym ,kontrakt jest kontrakt,ale zawsze katastrofalne skutki leczenia można zwalić na brak motywacji u pacjentów po co się wysilać ,w dobrych ośrodkach z tego co mi wiadomo i co widziałem sam, za złamanie umowy wylatuje się z toku terapii czasem z banem na rok ,a takie pobłażanie też bywa karane u terapeutów wiadomo że nie są aniołami stróżami i nie będą pilnować i latać trzeźwieć za alkoholików bo to niemożliwe jest ,ale skoro wiedzą i mają w dupie to raczej coś nie tak ,koncentracja i motywacja na leczeniu przestrzeganie warunków kontraktu i egzekwowanie tegoż to podstawa i minimum ,nie jest też czymś niemożliwym do osiągnięcie.Z zarządzaniem superwizją i profesjonalizmem jest może w takim ośrodku większy problem.
Wydaje się że to jest kiepski i marny ośrodek jeżeli ma tak słabe wyniki i skuteczność ,nie chodzi mi o pacjentów przymusowych,którzy są jakby na doczepkę nawet w ośrodkach prywatnych dodawani jeżeli taki ośrodek ma umowę z NFZ.
Zdecydowana większość pacjentów na początku trafia dla żon,matek,boi się stracić pracę ,i raczej nie za bardzo motywacją jest zdrowienie dla siebie samego taka prawda,wątpliwości,wahania ,niepewność i słaba niestabilna niejasna motywacja to u nowicjuszy nie jest nic niezwykłego ,mało kto budzi się ze zdecydowaną determinacją ,zadaniem terapii jest wzmocnienie i przekonanie do motywacji ,poszerzanie wiedzy i świadomości na temat uzależnienia od alkoholu ,litość raczej jest szkodliwa i nie przynosi pożytku.dawanie narządzi jest istotne jak zdrowieć ,dawać radę pomagać sobie gdzie i jak zorganizować sobie wsparcie i jak zapobiegać nawrotom choroby a nie moralizowanie to chyba wiesz ,ważne jest też jak to się robi,brak szacunki i pokory w stosunku do pacjentów mści się właśnie na wynikach  w leczeniu,normą raczej jest że na 10 osób trafiających na leczeni minimum 2 osiągają stan stabilnej trwałej abstynencji.Jeżeli żadna z tych 10 osób nie trzeźwieje to metoda system jest do niczego i o kant dupy potłuc.Pacjenci też wtedy nie szanują terapeutów w takich warunkach.terapeuci udają że leczą, pacjenci udaję że się leczą - patologia zmarnowane pieniądze podatników.Z drugiej strony masz słuszność jak ktoś nie ma motywacji to nie chce będzie dążył do odzyskania komfortu picia i łagodził konsekwencje - terapia to ciężki kawałek chleba dla terapeutów ,ale jak ktoś nie ma do tego wcale smykałki to może robić coś innego nie ma przymusu w tym też,laski nikt nie robi że leczy innych,a jak uważa że jest lepszy od pacjentów  to się bardzo myli i lepiej niech idzie np do warzywniaka,będzie z tego większy pożytek niż z dennego frustrata terapeuty .   

Tak ?

A co ja mówię ?

O jejku jejku urażona duma czy co ? Sorry że nadepnąłem być może na odcisk ,nie przechwalam się i nie uważam za autorytet jednak nie wstydzę się tego czego dokonałem i przeżyłem trzeźwiejąc przez te lata samo się nie zrobiło i nie stało  i nie mam zamiaru udawać że wszystko co pisze się na temat uzależnień,nawet byle co, według mojej wiedzy doświadczenia jest w porządku z resztą moje zdanie nie jest odosobnione,mój błąd bo przyjąłem Twoją konwencję odpowiadania i odnoszenia się do wypowiedzi.

Na pewno nie każdorazowo nie w każdym momencie i na każdym etapie, po terapii sięganie po alkohol jest już bardziej świadome ,ale nie przed terapia w okresie gdzie kompletnie pacjent nie ma szkodliwych skutków uzależnienia w takiej sytuacji nie zmieni nic w swoim życiu podda się biernie rozwojowi choroby aż  walnie o glebę wtedy kryzys jest szansą i okazją do wykorzystania i do zmiany a nie czakanie na jakieś jego cudowne spontaniczne olśnienie i śmiałą decyzję w glorii i chwale ot tak z powietrza.Początki u wielu nie są jakieś wybitnie wzniosłe i "chwalebne" są jakie są .
Z resztą się zgadzam ,motywacja i świadomość jest istotna napisałem to wcześniej nikt tego raczej nie podważył i jest to oczywistość.nie ma tu sporu miedzy nami Noben .Nikt też Ci w tym momencie niczego nie zarzuca więc nie wiem po co się bronisz i przed czym.
Spór o termin choroba widocznie jest niepotrzebny,albo po prostu trudny ,mnie się wydaje że mieszasz właśnie w problem alkoholizmu obserwacje dotyczące pijaków.

Praca z klientem zmotywowanym jest - stosunkowo - łatwa i prosta. Z kimś, kto do terapii został w ten czy inny sposób zmuszony jest orką na ugorze. Ale czasem i na ugorze, nie zawsze i nie na każdym, wyrośnie zboże.

No i brawo. Mój znajomy poszedł na leczenie dochodzące bo pracodawca dał mu ultimatum, albo wódka albo praca i nie pije już 24 lata.

Przykro mi, Tamaro, że się złamałaś, ale to jest niestety taka choroba, że toczy się ciągłą walkę samemu ze sobą, zwłaszcza na tym etapie, na którym jesteś.
Niemniej to jeszcze nic nie znaczy. Przegrałaś bitwę, ale nie wojnę. Jutro możesz wstać, otrzepać kolana i zacząć tę walkę o siebie od nowa. Pamiętaj, że każdy dzień jest ważny. Każdy dzień bez alkoholu to Twoja mała wygrana!

Alkoholizm to choroba. Samemu sie z tego nie wyjdzie.

Poczytaj sobie o mechanizmach uzaleznienia i o tym, jak wplywaja na czlowieka.
Do pewnego momentu jest wybor, od pewnego momentu wyboru juz nie ma. Tak jak z kazdym nalogowcem.

Dzisys. Skąd takie wnioski wziąłeś?

Sam byłem uzależniony od pornografii i wiem jak ciężko jest z uzależnienia wyjść.
Alkoholizm, jak palenie, pornografia czy cokolwiek innego po pewnym czasie przybiera stadium uzależnienia, a z tego nie da się już tak łatwo wyjść. Terapeuta przyrównał uzależnienie do wścieklizny. Po prostu człowiek traci kontrolę nad sobą.
W pełni zgadzam się z Lady Loką. Masz wybór, do pewnej granicy. Jak ją przekroczysz to popłynąłeś całkowicie i jesteś uzależniony jak ćpun od skoków dopaminy.
Tak da się z tego wyjść, wystarczy po prostu (jak to prosto brzmi z boku heh) przestać palić, pić, masturbować się przez dłuższy okres, ale często aby wytrwać w postanowieniu trzeba mieć duże wsparcie terapeuty czy najbliższych.

Kawaleria przybyła .
Magda jestem pod wrażeniem

Dodam, że uzależnić się można dosłownie od wszystkiego. Dużo ludzi jest uzależnionych od cukru czy telefonu, a nawet nie zdają sobie z tego sprawy.
Działa to dokładnie tak samo jak każde inne uzależnienie.
Sądzę, że większość ludzi ma porypany ośrodek nagrody. Takie mamy czasy.

Dokładnie tak. Opisałaś to na tyle obrazowo, że ten tekst powinien przeczytać każdy sceptycznie podchodzący do teorii, że alkoholizm jest chorobą. Dzięki temu być może łatwiej przyszłoby mu zrozumienie zagadnienia.
Można jeszcze dodać, że w każde z uzależnień wynika z silnej potrzeby regulacji emocji, potem dopiero następuje odkrycie, że to tak dobrze działa. Z kolei sprawnie działające mechanizmy uzależnienia nie pozwalają zauważyć utraty zdolności kontroli nad nałogiem.

Oczywiscie, ze ludzie czesto uzywaja choroby jako wymowki. Nie tylko w kwestii alkoholu, ale tez roznych innych.

Z alkoholem jest tak, ze jak ktos rzuci, a potem wypije, to na 99,9% wroci do nalogu. To jest kwestia funkcjonowania mozgu. I tak wlasciwie jest z kazdym nalogiem. Czy z narkotykami, czy z papierosami, czy nawet z czekolada. Jak sie raz rzuci, a potem sprobuje, to wpada sie od nowa.
To jest kwestia przekaznikow w mozgu i jest to szeroko opisane w roznego rodzaju fachowej literaturze, ktorej nie chce mi sie za bardzo szukac.
Wiec mozna pokonac nalog. Psychoterapia jak najbardziej jest tutaj wskazana. Ale po pokonaniu nalogu trzeba trzymac sie z daleka od tego, co ten nalog wywolalo. Bo inaczej mozg znowu sie zmieni w tryb nalogowca i cala praca na marne.

Wiesz, mysle, ze gdyby to bylo takie proste i sama psychoterapia wystarczylaby do tego, zeby moc znowu zaczac pic, to ludzie jednak by z tego korzystali zamiast sie leczyc latami, a potem byc trzezwymi alkoholikami do konca zycia.

Ale co ja tam wiem, ja tylko jezdzilam jako pomoc na wyjazdowki AA wolontariacko

Na dobrą sprawę, jak się spojrzy na fizjologiczną podstawę rozwijania się uzależnień, to raczej ciężko zaperzeczyć potem, że mamy do czynienia ze stanem chorobowym..

Słyszałem o ludziach, którym udało się przestać pić bez wsparcia i są trzeźwi już całkiem pokaźny okres czasu, aczkolwiek ja do takich osób nie należę. Uważam, że warto pójść i poprosić o pomoc, zapisać się na terapię, poznać mechanizmy które trzymają uzależnioną osobę w nałogu, metody radzenia sobie z głodami i mieć kontakt z osobami mającymi podobny problem. Jeśli o mnie chodzi, to najbardziej pomocny w terapii był dla mnie właśnie kontakt z ludźmi, pomimo niekiedy bardziej obciążających emocjonalnie sesji cieszyłem się, że mogę przynależeć do społeczności i pomimo swoich haniebnych czynów zostać do niej przyjętym. Bardzo dobrze wspominam czas intensywnej, codziennej terapii. Osoby będące ze mną na grupie darzę ogromnym szacunkiem, zarówno pacjentów jak i zespół terapeutów. Ciężko mi wyrazić swoją wdzięczność, nie jestem najlepszy w wyrażaniu emocji, ale jestem im naprawdę niezmiernie wdzięczny za ich towarzystwo i informacje zwrotne. Jestem też wdzięczny sobie za podjęcie decyzji o leczeniu i widzę swój wielki udział w swoim procesie trzeźwienia.

Terapia pozwala nie tylko przestać pić, ale też naprawić część szkód powstałych w wyniku czynnego uzależnienia i zmienić swoje dotychczasowe nawyki z pijanego życia.

Przewrotnie napiszę,że "życie bez chwilowej sztucznej euforii po alkoholu" wcale takie zawsze "o wiele  fajnejsze i zdrowsze" nie jest będąc alkoholikiem .
Uzależnienia są przewlekłe i nawrotowe poprzedzane stanami przypominającymi coś pomiędzy nerwicą a depresją - ponieważ działają silnie z podświadomości nałogowe mechanizmy uzależnienia ,które same z siebie samą siłą woli i abstynencją nie mijają .Temat rzeka to to pijane myślenie i chore emocje bardzo ważny element .
Abstynencja jest narzędziem a nie celem ,samo odstawienie to początek
Co dalej po tym odstawieniu się dzieje z alkoholikiem ,który sam bez pomocy i wsparcia chce przestać pić ?
Co z tymi nawrotami ,które przychodzą jakby spontanicznie nawet po paru latach niepicia?
Też słyszałem że samemu można wyjść z alkoholizmu nawet sam próbowałem ,znam też sporo takich co parę lat żyli w abstynencji
bez terapii czy wsparcia w grupie - rzeczywistość takich osób była mniej lub bardziej smutna ,przerażająca po jakimś czasie - wracali do picia niektórym się udało trafić jednak na terapię czy do AA,wcześniej zaliczyli depresję "nie wiadomo niby skąd". Pół biedy jak nie zaliczyli zapicia i trafili na terapię z depresji.
Samo przyznanie się do bycia alkoholikiem to też dopiero początek,a praca nad sobą jest skuteczniejszą metodą w grupie z innymi
uzależnionymi,tak przynajmniej pokazuje doświadczenie .
Pewnie samemu można przestać pić tylko czy to oznacza zdrowienie i trzeźwienie i szczęśliwe życie automatycznie ?
I jak taka samotna praca nad sobą ma wyglądać ? Najczęściej zamienia się chemiczne uzależnienie na inne np uzależnienie od pracy.
To takie bardziej chwalebne,lepsze wyjść z alkoholizmu bez terapii ?
Ping pongiem nie leczy się uzależnień

Jezuu...Pół litra dziennie?..A jak ze zdrowiem, bo takie ilości alkoholu pite codziennie raczej nie pozostają bez wpływu na organizm..

Ta dziewczyna naprawdę dostała prezent od losu

Jeśli chodzi ogólnie o ludzi, którzy sobie w życiu radzą, nie mogą sobie w pewnym momencie zdać sprawy, żę mają problem z alkoholem. Może to wynikać, żę wypierają z siebie tą możliwość, gdyż uważają, ze problem alkoholizmu dotyczy tego tzw marginesu. Tak samo, jak kiedyś panowało przekonanie, że alkoholicy tylko wódkę piją..