Bardzo aktywne wychowanie - Netkobiety.pl

Nie martw się,jesli córka jest muzykalna nie przytępi to jej wrażliwości gdy fałszujesz:).Może jedynie spowodować,że będzie ona powtarzać za Tobą fałszywie zaśpiewana piosenkę.Ale jesli śpiewasz to czego słuchacie razem,co ona zna a nie słyszy od Ciebie po raz piewszy to chyba nie będzie żadnego problemu.
Co klasyki- jeśli mogę doradzić,warto dziecku puszczać taką muzykę,żeby była dla niego rytmiczna,wesoła,ba nawet taneczna lub taką,którą dziecko potrafi zanucić.Requiem moja córka nie potrafiłaby zanucić:)
Proponuję menueta,gawota,forlana,poloneza czy buree lub courante- wszystko są tańce.To moim zdaniem jest idealna muzyka dla roczniaka.Do tego warto sięgnąć po takich autorów jak Claydermann czy Boccherini.
Co do jazzu,spróbuj może też swingu- świetnie uspokajająca muzyka dla dzieciaków i mojego ulubionego kawałka S.Joplina Entertainer:).Ale to pewnie znasz:)

Chyba jednak zdecyduję się na kartkę i kredki, bo żal by mi było tych pierwszych rysuneczków, które znikną i nie będę mogła ich zachować na pamiątkę Najwyżej matę dokupi się później, ale te pierwsze bazgrołki muszę mieć

Ooo! Nie miałam pojęcia o istnieniu tych cudeniek! Bardzo Ci dziękuję Kupię córce na roczek (za 4 dni)

A co do śpiewania - na pewno nie zaszkodzisz dziecku. Widzę to po sobie Mnie niestety słoń na ucho nadepnął i jeszcze, skubany, po nim poskakał, ale nie widzę żadnych negatywnych skutków mojego wycia

Mój mąż też czasem błaga, żebym nie puszczała dziecku pewnych utworów Ale co poradzę, że Mała najlepiej bawi się przy "Memory remains" Metalliki, gdy płacze, to uspokaja ją tylko "Fruehling in Paris" Rammsteina, a gdy coś jej dolega, do snu ukołysze ją tylko "Knajpa morderców" Kultu?

Gojko, piękna historia. A co na to ludzie? Nikt w Was kamieniem nie cisnął?

Hej dziewczyny, ja tak sobie czytam co wy tam wyprawiacie ze swoimi pociechami i bardzo sie ciesze, ze tutaj sporo poczytalam. Za pare miesiecy ja sie bede tak kulala po miescie z moim pierwszym malenstwem.

BBBN rozumiem troske o nauke jezykow. Ja jestem multijezyczna - polski, niemiecki, angielski i dosc dobrze radze sobie z francuskim, dzieki wychowaniu przez wielojezycznych rodzicow. Moje dziecko rowniez bedzie wielojezyczne bo wychowywac sie bedzie w Serbii wiec ustalilismy, ze maz bedzie do malego mowil po serbsku, ja po polsku a z racji mozliwosci jak ukonczy roczek zapiszemy go do przedszkola dla cudzoziemcow (ktore prowadzone jest po angielsku). Tak wiec ta sprawe mamy raczej zalatwiona. I mozna byc wielojezycznym i miec taki sam stosunek do np dwoch jezykow (ja mam tak z angielskim i polskim).

Postanowilismy z mezem, ze bedziemy dziecku cwiczyc pamiec i robic cwiczenia logiczne juz od malego - moj maz ma pamiec fotograficzna i prawie idealna. Dzieki temu, ze jego rodzice nauczyciele wykonywali mnostwo cwiczen z nim jak byl maly. Mam nadzieje, ze maly odziedziczy po nim taki zmysl logicznego myslenia a po mamusi troche artystycznych zapedow.

Pozdrawiam i czekam na inne propozycje zajec

______________________________

Wieczne Miasto BG

hej, dzieki to 33 tydzien i szczerze powiem juz sie nie moge doczekac rozwiazania (poczatek wrzesnia).

mojego meza rodzice oboje byli nauczycielami z bardzo wysokimi IQ z tego co slyszalam cwiczyli z nim na klockach o roznorakich kolorach i ksztaltach od 6 mca. potem zwiekszali ilosc i rozmiary i czesto pozostawiali syna z takimi zabawkami, zeby sam dochodzil do rozwiazania. jakies ukladanki i cos tam jeszcze. Ale to bylo 40 lat temu haha i na Balkanach. Obecnie moj maz nalezy do klubu Mensa i ma bardzo dobre kontakty ze znajomymi z serbskiego oddzialu wiec bedzie z nimi pracowal nad zadaniami dla malego (o ile odziedziczy po tatusiu taka madrosc hahha). Przedszkole o ktorym mowilam to fakt -zlobek jest przez pierwszy rok chyba tylko z rodzicami chodzi sie na zajecia - a potem mozna juz dziecko zostawic na dluzej i pod opieka. Wczesniej to bedzie tylko taki klub matek z zagranicznym pochodzeniem hahaha.

Zapomnialam dodac, ze moje dziecko bardzo zywo reaguje na muzyke - dostalam w prezencie taki fajny pas z malutkimi glosniczkami dookola (choc wcale nie slychac z zewnatrz) i jak jestem sobie w domu to czasem wlaczam muze w odtwarzaczu i mam wyjscie sluchawki i ten pas wiec razem z malenstwem sluchamy muzy to tez przygotowanie do samodzielnego zasypiania - chcemy dziecko troche nauczyc samodzielnego zasypiania z muza jak sie urodzi.
ja jestem grafikiem artystka wiec mam nadzieje, ze dziecko bedzie mialo zaciecie do kolorkow i rysowania/malowania

mam nadzieje ze to ogarne jak sie maly urodzi bo troche niezorganizowana jestem hahaha

________________________________________

Wieczne Miasto BG

Co u Was, BBBN?

Heh- a propos napisu REJESTRACJA pamiętam gdy moja córką w wieku prawię pięciu lat (czterech i dziewięciu miesięcy) przeczytała sama napis: PROFESJONALNA OPIEKA STOMATOLOGICZNA.Przez tydzień chodziłam w szoku:))
Gratuluję sukcesów!
Moje dziecko na wakacje wzięło ze sobą skrzypce i w pewnym greckim miasteczku zabrała je na przechadzkę a następnie po kolacji w knajpie dała mały recitalik:)i zarobiła 5 euro.Z przedsiębiorczością  nie ma problemu:)

Witaj po długiej przerwie, Babo Osiadła. Co do kredek, to dobrze, że nie kupiłaś, bo trzeba nimi za mocno przyciskać i zniechęcają nawet nas, a co dopiero Małą. Kupiliśmy inne świecowe, są o niebo lepsze. Czy Twoja córcia radzi sobie z ołówkowymi?

Gratuluję tych pełnych zdań, my jeszcze musimy poczekać. A co powiedziała? Chętnie poczytam, co jest z jej perspektywy aż tak ważne, że koniecznie musiała się z Tobą tym podzielić

U nas włoski nie wypalił, nie mogłam znaleźć nauczyciela, więc stanęło na niemieckim. Mała nie mówi zdaniami, przez tę ekspozycję na trzy języki pewnie sobie dłuuugo poczekamy, ale widzę u niej dużą znajomość bierną (np. lala/die Puppe/a doll czy a window/okno/die Fenster - wskazuje właściwy przedmiot niezależnie od języka). Zaczyna mówić przede wszystkim po polsku (na poziomie wyrażeń, np. jej ulubione "Damy radę!"), a po angielsku na poziomie słów (tar = star, mami = mummy).

Coś jeszcze robicie ciekawego? Zawsze szukam inspiracji i chętnie ściągnę od Ciebie...

Matko, chyba Ci geniusz rośnie! Naprawdę! Zazdroszczę Ci, że Twoja córcia jest tak gadatliwa. Musisz być z niej bardzo dumna. A po tym stanowczym "nie" widać, że ma charakterek.

Dzięki za podpowiedź, spróbujemy też origami. Ostatnio oswajamy Małą intensywnie z kredkami, już zaczyna sama malować. Jutro poskładamy coś razem z papieru.

Dzięki za DAS Fenster, dobrze, że znalazłam panią do niemieckiego, sama bym dziecko głupot nauczyła.

BBBN- jak idzie umuzykalnianie dziecięcia? Czy spodobało jej się coś z moich propozycji?

Co tu tak cicho?

Ja jestem wściekła, bo właśnie zlikwidowano świetną, "dziecioprzyjazną" kawiarnię z pysznym, zdrowym menu i mnóstwem atrakcji. W piątki puszczano fajne, niekomercyjne bajki - właśnie dziś wybierałyśmy się po raz kolejny, a tu taka przykra niespodzianka

Córka ostatnio ogromnym zainteresowaniem darzy mojego laptopa, więc znalazłam parę gier edukacyjnych i uczymy się literek.

Co u Was, BBBN?

BabaOsiadła fajna ta Twoja córcia,mój synek chociaz jest trochę od niej starszy,tez nie powie czego chce tylko stanie i yyyyyy

BabaOsiadła i BBBN - wyszukiwanie informacji przez Was zamieszczonych na tym forum zajęło mi wiele czasu spędzonego przed komputerem! Bardzo doceniam opisywane przez Was doświadczenia i to, że chcecie się swoją wiedzą dzielić:-)
Mój synek w styczniu kończy dwa lata. Stosowanie metody Domana rozpoczęliśmy gdy miał rok. Na początku były kropki samodzielnie zrobione przez męża - trzy miesiące temu kupiłam na Allegro zestaw do nauki czytania i liczenia.
Zachęcam do wprowadzania metody Domana jak najwcześniej. Dla rocznego dziecka "migające" kropki to coś niezwykle ciekawego, dla dwulatka niekoniecznie. Czasem musimy opuścić sesję bo synek jest niezainteresowany. W efekcie zabaw z Domanem synek prawidłowo pokazuje rączką wyrazy w trakcie sesji (zadaję pytanie i pokazuję do wyboru dwie karty) a także porozwieszane na ścianach (karty zmieniam co jakiś czas). Jednak mówi tylko kilka słów, chociaż wydaje się rozumieć prawie wszystko co mówię do niego. Nie oczekuję wiele, więc cieszy mnie to co jest. Polecam w zakresie m.in. nastawienia do efektów stosowania metody Domana blog radosnaedukacjalaury.
W przyszłym tygodniu rozpoczynamy przygodę z metodą Suzuki. Będziemy uczyć się grać na skrzypcach - nauczycielkę znalazłam na stronie
Centrum Rozwoju Uzdolnień Metodą Suzuki, jest tam lista osób uprawnionych wg województw.
We wrześniu planuję rozpoczęcie edukacji przedszkolnej synka. Czy ktoś może ma doświadczenia z przedszkolami stosującymi metodę Montesorri? Prosiłabym o radę - metoda ta, implikuje również sposób wychowania (:-). Znalazłam niedawno wspaniały blog z zabawami Montesorri wczesnaedukacjaantkaikuby  :-))

Hej dziewczyny.
Super temat,ciekawie piszecie,tez zawsze staram sie wymyslac jakies edukacyjne zabawy dla synka,teraz ucze go kolorow.
Jestem w irlandii,ale nie mam zamiar narazie uczyc go jezyka angielskiego,nie chce mieszac,chce najpierw go nauczyc po polsku,jak narzie to bardzo malo mowi wiec nie chce dokladac angielskiego.
BabaOsiadla  moj synek tez ma 1.5 roku.
Pozdrawiam

O matko! Nie mam kompa zeby sprawdzic te metody, ale az w szoku jestem jak ludzie pracuja z dziecmi. Teraz rozumiem dlaczego ludzie patrza na mnie z przerazeniem: jak moza miiec AZ trojke dzieci? Moze przez to, ze nad jednym pracuja 24 h
Przyznam, ze owe nazwy metod nic mi nie mowia, ale sprawdze o co chodzi w poszczegolnych metodach. Jednak podziele sie swoimi "metodami"
Najstraszy synek w maju skonczy 5 lat, corka 3 latka za tydzien, a junior ma 4,5 miesiaca. Mam wesolo w domu.
Ze starszymi dziecmi rozmawiam duuuuuzo po angielsku. Sama sie nim dobrze posluguje i zeby nie wyjsc z wprawy mowie do nich w j. Angielskim. Prosze np o przyniesienie pieluszki dla bobasa, o wyniesienie smieci. Czasem w zabawie zwracam sie tak do nich. Im to nie robi roznicy, bo moj jezyk ciala tez duzo im mowi. Znaja mnostwo piosenek angielskich dla dzieci, potrafia nazywac czesci ciala. Ostatnio nawet zaczelismy bawic sie po niemiecku i musze przyznac, ze dzieciaki nie myla jezykow i chetnie powtarzaja, doskonale sie przy tym bawia, a i ja odswiezam informacje. W zeszlym tyg wybralismy sie na biegowki w gory i wszedzie bylo pelno Niemcow. Synek sam od razu wyczul w jakim jezyku mowia i zagadal: Halo! Wie geht es ihnen? Rozmowcow oczarowal, pogadali o kolorach, swietach, duzo sie od nich nauczyl i powiedzieli mi, ze mamy bardzo bystrego chlopca i, ze swietnie im sie z nim rozmawialo, bo on szybko lapie nowe slowa pekalam z dumy
Co do zdolnosci matematycznych to maly liczy bez problemu do 100, dodaje i odejmuje w zakresie 10 biegle, a tabliczki go nie uczylam, bo nie czuje takiej potrzeby. Literki interesuja go samoistnie i pyta mnie: mamo co to za litera i juz. Czytamy dzieciom codziennie albo basnie albo biblie dla dzieci, albo ostatnio "Krola Maciusia pierwszego" uwielbiaja to

Bubuś - bardzo słusznie pytasz i chętnie odpowiem.

Owszem, myślałam o homeschoolingu, ale częściowym. Nie chcę wychować małej dzikuski, która nie ma koleżanek, nie umie sobie radzić w grupie i nie umie się zachować w stresujących sytuacjach (a zajęcia szkolne to jednak dobra lekcja życia). Tak więc może niektóre zajęcia w domu, na wyższym poziomie, a inne dziedziny, w których córka jest/będzie słabsza, zwykłym tempem z innymi dziećmi w szkole.

Absolutnie nie chcę zrobić z córki geniusza, zresztą nawet nie potrafię Podpatruję, co lubi robić, jakie ma zdolności, i rozwijam to. Korzystam z niezwykle chłonnego dziecięcego umysłu, by już teraz przekazać jej to, co uważam za ważne. Tylko tyle i aż tyle.

No i jeszcze jedno - jeśli nasze (moje i męża) marzenia się spełnią, a są nimi podróże po całym świecie, córka opuści parę lat edukacji w polskiej szkole. Ufam, że dzięki temu, co będzie umiała wcześniej, nie narobi sobie zaległości. A zobaczenie na własne oczy tego, co w szkole ogląda się tylko na mapie/w atlasie roślin i zwierząt - jest moim zdaniem bezcenne.

Ja też nie stosuję jakichś specjalnych metod, wszystko intuicyjnie. Dużo do córki mówimy i często jej czytamy. Kładziemy z mężem nacisk na naukę języków, muzykę, sport i dobre maniery. Języki - bo wiadomo, ważne, a akurat znamy ich kilka, więc możemy w domowych warunkach wpleść trochę nauki w zabawę. Sport, bo zdrowo. A muzyka - bo córka od niemowlaka zdradza niezwykły do niej talent.

Z zajęć grupowych, zorganizowanych - raz w tygodniu basen, raz w tygodniu zajęcia edukacyjno-muzyczne i również raz w tygodniu teatr/filharmonia/opera/koncert (repertuar dla dzieci, ale czasem również dla dorosłych).

Córka:

-buduje poprawne zdania złożone w języku polskim
-rozumie absolutnie wszystko, co się do niej mówi, nawet gdy jest to coś zupełnie nowego
-stosuje pojedyncze wyrazy w języku angielskim i niemieckim - nie składa ich w zdania, ale padają zawsze w poprawnym kontekście (np. pytam "a kto tu rozlał soczek?", na co córka z łobuzerską minką odpowiada "ich!" )
-potrafi przylać 4-latkowi, który ją zaczepia bez powodu
-gra w gry edukacyjne przeznaczone dla dzieci trzyletnich
-potrafi bezbłędnie zanucić raz usłyszaną piosenkę (szczególnie chętnie te z repertuaru Metalliki)
-nieporadnie układa origami
-sprząta po sobie (rozrzucone zabawki, rozlany sok, rozsypane okruszki jedzenia), potrafi się zachować w sklepie, u kogoś w domu (jeśli ma ochotę czegoś dotknąć, zawsze prosi o pozwolenie), w restauracji, operze, itp.
-rozbiera i ubiera się sama (niestety o wiele chętniej rozbiera ).

A przez miesiąc sie gryzłam w palce i w jęzor...
Ale ...
Dziewczyny...dajcie swoim dzieciom być...dziećmi...maluchami...głupiutkimi.
Bez zajęć, bez nauki....dajcie im luz...i tak Państwo skrócilo naszym maluchom dzieciństwo a Wy roczniaki czy 2-3 latki chcecie posyłać na zajęcia?... W imie czego? Inteligencji?
Postawcie się w roli Waszego maleństwa...z kim chce spędzić pół dnia...z panią? Czy z Wami? Pomagając Wam nawet powiesić pranie?

Boże...
Dajcie im być...być dziećmi nie drugim Einsteinem.

Kiedy będą miały lat 6 zacznie się dla nich najpierw przygoda z nauką...tak...najpierw zachwyt szkoła tak do 3 klasy. A potem pod górkę...i pewnie dodatkowe zajęcia od Was mam...

Dajcie im się teraz za maluszków wyszaleć ,być zwykłymi beztroskimi dziećmi bez żadnych tańców na zajęciach - tańczcie z nimi w domu, bez zajęć muzycznych - wyjcie,fałszujcie z nimi w domu, mama śpiewająca jest o niebo lepsza niż kółko graniaste z obcą babą ,bez plastyki, wezcie plastelinę,masę solna ulepta coś, bez ...   nie zabierajcie im dziecinstwa i WAS.
Posyłajac je na zajecia one tracą WAS jako Rodziców i Wzorzec...
Nawet pracując wygrzebiecie dla Waszej pociechy tę godzinke lub dwie
Dla Was niby mało ale czas - 2 h - z mamą i tata co sens zycia dla małego malucha.

Temat tez ma dziwną nazwę...bardzo aktywne wychowanie...to temat dla nastolatków a nie 2-4 latków....

Swoich dzieci nie posiadam, ale w kwestii języków obcych się wypowiem Ja zaczęłam się ich późno uczyć i teraz żałuję, bo idzie mi to strasznie ciężko. A mój kuzyn, 7 letni chłopczyk - Polak,który od paru lat mieszka w Wielkiej Brytanii (gdzie w domu mówi się po polsku), nie tylko jest bardzo dobry z angielskiego, ale i najlepszy w klasie z walijskiego (który teoretycznie dzieci z tego terenu powinny znać).

Z drugiej strony, ja co prawda nie miałam jako małe dziecko profesjonalnych zajęć, ale rodzina interesowała się znacznie moim rozwojem intelektualnym Miałam przy tym tez dużo czasu na zabawę. W zerówce umiałam już płynnie czytać i ładnie liczyć. Nie miałam większych problemów w szkole (tylko te języki obce...:/). Chyba chodzi o to, żeby zajmować się dziećmi, troszczyć o ich rozwój (duchowy, emocjonalny i intelektualny), a to procentuje Choć jest to trudniejsze gdy się ma więcej dzieci, ale rodzeństwo potrafi być lepszym nauczycielem niż rodzice

Za to kiedy już chodziłam do szkoły, pojawiało się coraz więcej zajęć dodatkowych, część z nich szybko przestałam lubić, ale rodzice kazali mi je kontynuować. Miałam do nich żal w pewnym momencie, bo nie miałam wiele czasu na wychodzenie z koleżankami czy kolegami, przez co moje szkolne przyjaźnie były trochę płytkie, czasem czułam, że za dużo ode mnie wymagają i było mi ciężko. Także na taką reakcję dziecka, kiedyś, warto być przygotowanym. Grunt to nie popadać w skrajności

Wątek jest bardzo ciekawy i wydaje mi się, że faktycznie nie ma sensu wypowiadać się jeżeli nie pochwala się metod wychowawczych koleżanek.

Proponowałabym skupić się na tym, co można fajnego stąd wynieść. Ja zaczęłam czytać o NHN, o którym pisała jedna z was, fajna sprawa, mam nadzieję, że bedę mogła w przyszłości poświęcić dziecku tyle czasu, aby móc korzystać z zalet tej metody. No i oczywiście język, nad resztą muszę sie zastanowić

Skąd czerpałyście wiedzę na temat metod, czy to była tylko literatura czy może jakieś kursy (ew. doświadczenie zawodowe)?

BabaOsiadła

Masz bardzo madre dziecko,moze gdyby moje wiecej mowilo to bym zaczela uczyc angielskiego.Ja tez chce wyslac synka do przedszkola na jeden dzien ,ale zalezy mi ,zeby byla nauczycielka polka,jak bedzie irlandka to raczej nie dam.Wiem,ze gdybym zaczela do synka mowic po ang to szybko by rozumial,ale ja sie martwie o jego mowe,dlatego narazie sie wstrzymuje z tym ang.

Ktos wspomnial ,ze lepszym nauczycielem moze okazac sie rodzenstwo i  jak najbardziej sie  z tym zgadzam.Co prawda synek nie ma rodzenstwa ale widze,ze od dzieci jest bardziej chetny cos powtorzyc niz jak ja mu powiem.

Można.uwierz.Widziałam po mojej kumpelce,która stosowała.U mnie było ciężko.Córka miała bardzo ciężkie zapalenie płuc,potem refluks,trzy miesiące kolek a następnie zdiagnozowaną astmę.Jak dziecko jest radosne, zdrowe,nic go nie boli to naprawdę nie jest trudne.Ale muszę przyznać,że córka   jako 14 miesięczne dziecko nie nosiła pieluszki w dzień i w nocy.Owszem,wpadki się czasem zdarzały ale nie częsciej niż raz w tygodniu.

gojka102No to  nie dosc, że trzeba się nauczyć metody, to jeszcze trzeba sobie zdrowe dziecko "zrobić"? Dla mnie moze byc tego za duzo Dzięki za odpowiedzi, będę obserwować wasz wątek, może czegoś się jeszcze dowiem

Dziękuję Bystrzacha z tego bobasa Za to charakterek paskudny, po mamusi

A jaką metodą pracowałaś z trzylatkami?

A my powoli przygotowujemy się do realizacji pewnego pomysłu, który zaświtał nam w głowach jeszcze przed narodzinami córki. Otóż planujemy zorganizować bobaskową wymianę międzynarodową

Pewnie Jest taki portal dla miłośników podróży. Można tam umówić się z, powiedzmy, dziewczyną z Niemiec, że przenocuje mnie za darmo, a w zamian za to mój dom stoi dla niej otworem, jak wybierze się do Polski. Planujemy poszukać rodzin z dziećmi z różnych krajów i, po wstępnym zapoznaniu się, rozpocząć cykl wzajemnych odwiedzin. Plusy są oczywiste: zwiedzi się kawał świata, pozna świetnych ludzi, dzieci pobawią się razem, w miarę dorastania będą mogły szlifować różne języki...

Kyntia nie staraj się udowodnić czegoś, co nie jest słuszne. Piszesz, że nastolatki, czy dzieci kilkuletnie mają takie same możlliwości. Otóż nie. Jest w spychologii taki termin jak okna sposobności/możliwości (nie wiem jak to jest dokładnie przetłumaczone), jeśli chodzi  o możliwości wchłaniania pewnych rodzajów wiedzy. I tak na przykład umiejętności lingwistyczne u dzieci zamykają się około 6-7 roku życia. Nie znaczy to, że starszego dziecka nie nauczysz angielskiego. Znaczy to tyle, że dziecko uczone języka we wczesnych latach opanuje go łatwiej i będzie to dla niego bardziej naturalne.

Ja podziwiam dziewczyny za żelazną konsekwencję i dużo czasu poświęconego dzieciom. Żeby tak pracować, trzeba być naprawdę zmotywowanym.

A moja prywatna refleksja jest taka, że koleżanki wychowują idealnych pracowników korporacji Od małego wpojone, tuż pod skórą, że pracujemy, pracujemy ... Języki, toż to pierwszy wyznacznik korporacyjnego sukcesu Co poradzimy, że żyjemy w takich czasach, w których wychowuje się quality kids - lepiej jedno -dwoje niż czworo, ale za to z językami, pływaniem, aikido, skrzypcami itp itd

Życzę sukcesów uczącym mamon

Kyntia- napisałaś,że ktoś nie ma podejścia do 7 latka,żeby go nauką zainteresować.Nauka,jesli jest zabawą zainteresuje zarówno siedmiolatka jak i dwulatka.
Z tym,że nauka nastolatka przez zabawę jakoś jest mało sensowna jest dla mnie.I tu widzę,że w rozwoju dziecka mało się orientujesz.

"Byłabym w wielkim szoku, widząc dziecko 2 letnie proszące abym nauczyła go czytać."- A dlaczego byłabyś w wielkim szoku? Mówimy do dzieci jeszcze w brzuchu,mówimy do nich cały czas od narodzenia,choć wiemy,że one jeszcze nam nie odpowiedzą a czasem nie zrozumieją.Czytamy dzieciom od maluszka,maluszek ogląda,widzi litery.To naturalne,że w takich warunkach dziecko zainteresowane jest literami.Dziecko interesuje się WSZYSTKIM co zobaczy,poczuje,usłyszy w swoim otoczeniu.To na rodzicach spoczywa obowiązek stymulowania w ten sposób by dziecko było zainteresowane.Jeśli podsuwasz roczniakowi kartkę formatu A4 gęsto zapisaną czcionką w rozmiarze 12 to nie ma co liczyć,że ono się zainteresuje.Co innego jesli pokażemy dziecku,duże,kolorowe litery na kolorowych arkuszach i zrobimy to w  sposób interesujący dla dziecka.
Jak twierdzi Doman:  nie ma dziecka na świecie, które nie byłoby zainteresowane czytaniem jeżeli pokażemy mu tekst w odpowiedni sposób.

Dziecko najszybciej uczy się zaraz po urodzeniu, potem tempo nauki zwalnia i w wieku 6 lat jest już na tyle wolne, że dziecko jest w stanie przystosować się do naszych przestarzałych metod ?nauczania?. To my rodzice powinniśmy przyspieszyć i dostosować się do tego jak dziecko się uczy. Dlaczego dwulatek mówi pełnymi zdaniami i nie dziwi to nikogo ? Nawet jeżeli jest to dwulatek szwedzki czy ukraiński.
Od urodzenia bombardujemy mały umysł słowami mówionymi. Ale jak robimy to ze słowami pisanymi to "tradycyjni" rodzice pukają się w czoło.Naprawdę nie ma w tym nic strasznego i jest to doskonale rozwijające dla każdego dziecka.

Dla dziecka wszystko jest zabawą obojętnie czy chcemy tego czy nie. Przecież dziecko nie odróżnia zabawy od nauki. Dziecko w ogóle nie zna pojęcia nauki takiej jak mu potem zaserwujemy w szkole. Dla dziecka wszystko jest i zabawą i nauką jednocześnie. Każda zabawa jest nauką i każda nauka zabawą.

Nie uraziłaś mnie i niczego Ci nie wytykam.Ja po prostu nie lubię jak ktoś wypowiada się  w kwestii o której ma blade pojęcie a jedynym argumentem w kwestii znajomości intelektualnego rozwoju dziecka jest fakt,że te dzieci ma.

Aha- mała poprawka: nastolatek to dziecko od 11 do 19 lat.

Bardolko- jesli moje dziecko będzie chciało pracować w korporacji- jego sprawa.Ja jednak myślę,że takie wychowanie sprzyja kreatywności  a to bardzo się przydaje np w  pracy we własnym biznesie.I jest to moim zdaniem dużo większe wyzwanie niż praca w korporacji.
Ani ja ani mąż nie pracujemy w korporacji- mamy własne firmy więc córka widząc co i jak to robimy będzie mogła wyciągnąć wnioski.

Bardolko- nie chcę się już powtarzać ale dziecko nie ma wpojone,że pracuje od małego.Ono się bawi.Mola córka ma już osiem lat (dziś skończyła:)) a naukę gry na skrzypcach traktuje jak zabawę.Bo tak pracuje z nią jej nauczyciel i ja.Wczoraj np. świetną zabawą dla nas było jak szukała dźwięków na strunach by zagrać a cucaracha.Znalazła i zapisała sobie:).Ona nie wie co to żmudne,męczące ćwiczenia bo nikt tak z nią nie pracuje.

Nie jestem przeciwniczka nauczania w przedszkolu, wrecz uwazam to za swietny pomysl, moj synek ma w przedszkolu, sama go zapisalam jestem przeciwnikiem zapisywania na jezyki obce po przedszkolu np na godz 18, bo mialam maluchy, ktore po przedszkolu, basenie przychodzily na angielski i zasypialy na dywanie, a mamy na mnie z wrzaskiem, ze mam im nie pozwalac! Zal mi bylo tych szkrabow one sie meczyly, a nie uczyly... Co do nauki z native speakerem, moze byc to swietny kontakt z zywym jezykiem, ale ja osobiscie bym nie przeplacala za przedszkole zeby dziecku dac do tego dostep. Dzieci szybko wyrownuja poziom w szkole. Maluchy moga podlapac akcent jesli rzeczywiscie maja duuuzo zajec w jezyku obcym. Ja uwazam, ze to jedynie reklama i zyrowanie na nieswiadomych rodzicach. Czasem niektorzy rodzice zapominaja, ze dla dziecka dzien w przedzkolu to nie tylko zabawa frywolna, a intensywna nauka. Jedza. Spia, rysuja na komende. Ucza sie zachowan spolecznych, wierszy, chodzenia w parze, zalewane sa badzcami non stop - to meczy. Trzeba dzieciom zapewnic i chwile dla siebie, zabawy w domowym zaciszu, bezpieczenstwa. Dziecko nie cyborg, musi tez odpoczywac zeby mozg poukladal wszystko to, co sie dzialo przez caly dzien.

Wracajac do metod nauczania trzylatkow, to w tamtej szkole byly to autorskie programy, ktorych sie musialam trzymac. Uczylam dzieci rowniez w przedszkolach i tam bazowalam na podrecznikach cookie and friends. Mialam duuuuzo piosenek, krotkich rymowanek i przede wszystkim zabaw. Dzieci powtarzaly pewne zwroty typu: "are you Bob?" Ja wyznaczalam boba, jedna osoba wtedy byla poza sala, potem wchodzila i pytala po kolei, zmienialam slownictwo, czasem uczylam wierszowanek zeby sie bawic np: red rover, red rover, let the dog come over czasem sama wymyslalam. W tamtych przedszkolach praktykowano dni otwarte z zajeciami wspolnymi dla dzieci i rodzicow i wtedy ja prowadzilam zajecia i wspolnie sie bawilismy dobrze to wspominam.

W takiej sytuacji odpuściłabym mu basen, bo się chłopak na dobre zrazi. Jeśli lubisz sama popływać, to zostaw malucha np u babci, czy z tatą i sama idź. Obojgu wam wyjdzie na zdrowie On się pobawi, a Ty odpoczniesz.

Co do nauki, pani, wychowawczyni synka zwróciła nam na jednym z zebrań uwagę, że dziecko nawet jak w domu siądzie i pozornie nic nie robi, tylko wygląda na zamyślone, to ono intensywnie analizuje i przerabia dzień na nowo i tak "nuda" też jest twórcza i należy dziecku na nią pozwolić. Nie powinno się zagospodarowywać dziecku całego dnia. Kilka godzin to aż nadto. Czasem wygłupy, walki, zapasy z dzieckiem są cenniejsze od wszelkiej nauki. ja uwielbiam bawić się w ośmiornicę. leżę na dole łóżka piętrowego, a dzieci się wspinają na górę i je łaskoczę po stópkach, one się śmieją i nie mogą wejść. Jak już im się uda są wniebowzięte. Albo czasem złapię któreś, które koło mnie przebiega i przytulam i całuję grożąc, że zaraz zjem, bo jestem głodna. Poprzekomarzamy się i wypuszczam. Dla mnie takie nic. Ostatnio najmłodszy maluszek załapał zapalenie oskrzeli i powinien być w szpitalu, bo stan był ciężki, ale odmówiono przyjęcia, bo podobno miejsca nie mieli... Byłam struta, zmartwiona,bałam się, że dziecko przestanie oddychać itd. Moje starsze dzieci podeszły do mnie, przytuliły i Kubuś mi powiedział: "Mamusiu, teraz wiem, że Tomuś jest b chory, bo Ty się nie uśmiechasz i nas nie ganiasz i nie mówisz, że nas zjesz, to musi być bardzo chory nasz braciszek. Będziemy z Kinią grzecznie i cichutko się bawić żeby Tomiś wyzdrowiał". Wtedy zauważyłam, że dla dzieci takie niezbyt mądre i jakoś wychowawcze zabawy sygnalizują co się dzieje w domu... Dążę do tego w swej wypowiedzi, że każdy czas jaki poświęcamy dziecku, jest dla niego najcenniejszy i jedyny w swoim rodzaju. Nieważna jest metoda nauczania gry na ksylofonie, ale czas spędzony z dzieckiem jakkolwiek.

Parę dni temu moja córka zaczęła śpiewać alfabet po angielsku Nikt jej tego nie uczył