Kupiłam mieszkanie, chyba zaczynam żałować - Netkobiety.pl

To dlaczego nie szukałaś pracy w W-wie, tylko w Krakowie?
Dla mnie Kraków jest ładniejszym miastem, dużo zieleni, niż stolica taka betonowa, jak dla mnie, choć nie mam związków z żadnych z tych miast.

Ale nic straconego, jak znajdziesz lepsza pracę w W-wie, sprzedasz lub zamienisz mieszkanie, teraz ciesz się tym co masz. Myśl pozytywnie.

New Me

Pewnie jesteś z południa Polski, jeszcze nie spotkałam nikogo z mazowieckiego/lubelskiego komu podobałby się Kraków

Noben

Mnie się nawet rynek nie podoba

No to wam nie,a mnie sie Krakow podoba

Wieka

W moim przypadku ciężko nie być uzależnionym od rodziców, bo:
- nie mam żadnego porządnego wykształcenia
- nie znam dobrze języków obcych (uczyłam się ale nauczycielka twierdziła, że mówię jak ktoś początkujący a nie osoba która uczy się x lat)
- nie mam znajomych ani nawet nigdy nie miałam chłopaka
- zdiagnozowany autyzm i fobia społeczna i coś by się pewnie znalazło jeszcze
- nie umiem jeździć autem
- z każdej pracy byłam wyrzucana
- urządzania tego mieszkania też nie ogarniam

Coś by się pewnie znalazło jeszcze

Nikt nie powiedział, że masz mieszkać tam do końca świata. Lepiej jak skupisz się na pozytywach zamiast bawić się w czarnowidztwo i dołowanie samej siebie.
Masz swoje mieszkanko, dobrze Ci się w nim mieszka, masz dobrą pracę.
Będzie dobrze, głowa do góry

Sorry, ale tak we wszystkim przejmujesz tym co Twoi rodzice powiedzą? Jesteś dorosła, pracujesz i sama projektuj swoje życie. Rodzice, jeśli chcieliby coś doradzić, to czemu nie, ale bez narzucania czegokolwiek. Jak coś wyjdzie nie tak jak trzeba, to nie oni tylko Ty poniesiesz ewentualne konsekwencje.
Dlatego skup się na sobie, na swoim życiu. Modeluj je jak chcesz, jak Ci się podoba. To Ty jesteś najważniejsza, a Twoi rodzice, czy im to się podoba czy nie, muszą to zaakceptować.
Musisz być bardziej asertywna. Naucz się zdrowego egoizmu. To bardzo przydaje się w codziennym życiu.
Jak wspomniałem, masz mieszkanie, pracę, jesteś niezależna, samodzielna. To jest bardzo ważne w dzisiejszych czasach. Doceń to co osiągnęłaś, a osiągnęłaś bardzo dużo. Masz powody, abyś była dumna z siebie.
Życzę Ci pozytywnego zakręcenia, dalszego powodzenia i pomyślności 

Noben

Nie wiem czy skutek czy przyczyna, ale ja taka nieogarnięta już byłam od dziecka i zawsze były ze mną problemy.
Mam prawo jazdy, ale mało jeździłam i raz jak jechałam to zawadziłam o drzewo. Auto mi nie jest obecnie potrzebne, bo mam dobrą komunikację, poza tym to koszt, a ja mam duży kredyt na to mieszkanie
No ja się nie podniecam tym autyzmem, w realu prawie nikt nie wie, a tutaj mogę napisać co chce, bo zakładam że nikt mnie nie zna. No to skoro wg Ciebie jest jakaś moda to znaczy że ja nie mogę mieć ? Przecież ty mnie nawet w życiu nie widziałaś .
I dodam, że ja faktycznie piszę nieźle i zawsze wygrywałam konkursy ortograficzne, ale mowę mam kiepską . Zresztą jak się pisze to można się zastanowić co chce się powiedzieć, w rozmowie na żywo z drugą osobą już nie, ale myślałam że to oczywiste.
A no i ja się raczej nie boję ludzi, po prostu nie umiem nawiązywać relacji i nie mam takich potrzeb.

Ela210

Nie założyłam tych 3 tematów specjalnie, tylko internet mi wtedy słabo działał, więc dodało się przez przypadek. Naprawdę ciężko było się domyśleć Zresztą usunęłam treść tamtych tematów. Tutaj nie da się chyba usuwać całkowicie postów.

W Warszawie przy tej drozyznie dopiero bys miala depresje jakbys rachunki zobaczyla

New Me

Wg mnie Kraków jest droższy, albo ceny podobne, zależy jeszcze jakie usługi masz na myśli. Poza tym ja z domu rodzinnego mam do Warszawy dużo bliżej niż do Krakowa więc na samych biletach byłaby już duża oszczędność.

New Me

Średnio 2 razy w miesiącu jeżdżę do nich.

Wieka

Do psychologa chodziłam kiedyś, ale dużo mnie to kosztowało a nie dawało żadnej poprawy (nawet wręcz przeciwnie). A teraz mam kredyt dość duży na to mieszkanie więc wolę pieniądze na to przeznaczyć póki co.
Nie wiem czy tu chodzi tylko o rodziców. Radzę sobie z samodzielnym życiem, po prostu Warszawa bardziej mi się podoba i stamtąd miałabym bliżej i taniej do miejsc w których często bywam. Jadąc od rodziców do Wawy płacę grosze, a z Krakowa do Wawy koło stówy idzie. Może głupi problem ale dla kogoś na kredycie to ma znaczenie
Mam problem z decyzjami, bo podejmując decyzje zawsze robiłam to co kazali rodzice pomimo że w większości przypadków później okazywało się że to ja miałam rację. Nie mam własnego zdania, tzn mam ale boję się postawić na swoim, zaryzykować, bo moi rodzice jeden głupi błąd potrafią mi wypominać całe życie.
Oczywiście mogę sprzedać mieszkanie ale jak przy tym mi się noga powinie, stracę kolejną pracę czy wyląduje pod mostem to dopiero będzie afera.

To sama widzisz, że rodzice popełniali duże błędy w twoim wychowaniu, wręcz utrudniali dostosowanie ciebie do życia i utrudniają dalej.
Może chodziłaś do lichego psychologa, bo powinien pracować z tobą nad podniesienie m własnej wartości i samodzielności.
Lepiej będzie dla ciebie jak pojedziesz do domu raz miesiącu, a te pieniądze zaoszczędzone z biletu przeznaczysz na psychologa. Bo rodzice ciągną się w dół cały czas.

Ela210

No gdybym ja zmieniała miasto 3 razy i raz studia w ciągu 3 lat to bym miała przerąbane już przy pierwszym razie XD Raz nie zaliczyłam przedmiotu na studiach i musiałam iść na nie od początku to rodzice potrafią mi to do dziś wypomnieć chociaż minęło z 10 lat.
Miasto to nie tylko ulice, ale też znajomi - no to tutaj jeszcze gorzej bo w Krakowie nie znam ani jednej osoby a w Warszawie mam chociaż 2 koleżanki.
Właśnie problem w tym, ze nie lubie chodzić po Krakowie. Poszłam w niedzielę na kawę na rynek i wróciłam w fatalnym humorze ze mnie trzyma do tej pory a było już dobrze. Chyba ten rynek tak wprowadza ludzi w depresję.
I wiem że żadna praca nie jest na zawsze i mogę sprzedać/wynajac mieszkanie, ale jak już pisałam, obawiam się że gdybym tak zrobiła to rodzice od razu zaczęliby truć. I obawiam się że po raz setny bym uległa.

Rynek jest głośny i przytlaczający.
Na kawę miejscowi wychodzą na Stare Podgórze, tam blisko jest też fajny Park Bednarskiego.
A stare Grzegorzki bardziej do Warszawy  są podobne, zdaniem syna, który mieszka na Pradze teraz.
Szukaj zajęć dla siebie, w końcu się znajomości znajdą.
Kolezanki zaproś czasem do siebie
Młodych ludzi wielu siedzi z laptopami czy na kawie w Green Cafe Nero na Krupniczej i Karmelickiej
I nie musisz się tak przejmować rodzicami w takim stopniu

przecież jak rozumiem, Ty jesteś właścicielką mieszkania.
mozesz szukać sobie spokojnie pracy w Warszawie, a jak bedziesz miec pewną, mieszkanie w Krakowie wynając albo sprzedać, wynając sobie coś w Warszawie, albo kupić.
jesteś zależna finansowo od rodziców?

Ale ty jesteś osobnym bytem i masz prawo podejmować sama decyzje. Ale widać rodzice tak cię wychowywali, żebyś cały czas żyła z nimi w symbiozie. Pępowinę też odcięli symbolicznie, żebyś niby uczyła się samodzielności uzależniona od nich, to jakiś paradoks.
Nie masz siły ani odwagi żeby coś zrobić wbrew rodzicom, ale jakbyś podjęła decyzję o której piszesz wyżej czyli szukała nowej pracy w Warszawie, to rodzice wcześniej czy później by to zaakceptowali. Ale ty już na zapas się ich boisz, to tylko może zmienić praca z psychologiem.
Musisz uczyć jest asertywności.

Alessandro

W sumie to nie wiem bo nigdy chyba nie postawiłam na swoim. Kiedyś jak chciałam iść na studia to powiedziałam o tym matce i niby OK, a na drugi dzień ojciec mi powiedział, że matka płakała, że chce iść na taki słaby kierunek i że lepiej będzie jak pójdę na inny. Tak na marginesie poszłam na taki jaki mi doradzili i po latach okazało się to błędem
No ale podejrzewam, że gdybym zaczęła robić po swojemu to pewnie by gadali i narzekali i na tym by się skończyło. No ale ja nie lubię jak ktoś tak robi, bo tracę wtedy zapał do działania.

Alessandro

Z tym samodzielna i niezależna to chodziło im chyba o to żebym sama sobie gotowała, prała, sprzątała, robiła zakupy itd. Co nie znaczy, że wcześniej tego nie robiłam, po prostu robiłam to rzadziej niż obecnie.

Teraz jak napisałaś co to za miasta to aż zacząłem się zastanawiać w jakiej branży pracujesz, że nie mogłaś znaleźć pracy w Warszawie.
A skoro padło na Kraków to nie ma co przeżywać, jak Ci się nie spodoba, zawsze będziesz mogła wynająć, sprzedać, na takim rynku myślę, że nie będzie problemu.

A co stoi na przeszkodzie żebyś uczyła się angielskiego?

Są szkoły językowe gdzie możesz się doszkalać, szlifować jeden język obcy.
Lepiej znać dobrze jeden język obcy niż po łebkach kilka. Może akurat trafisz na taką pracę gdzie będzie wymagana znajomość języka angielskiego. Zawsze byś miała większe możliwości.

niktinny

No może faktycznie za mało szukałam, mam w pracy osoby które szukały pracy kilka miesięcy czy nawet rok zanim znalazły. Wiec moje 3 tygodnie szukania to nic, dzisiaj już bym tak nie zrobiła i nie brała pierwszej lepszej.
Zależy skąd się przeprowadziłeś i dlaczego nie chcesz zostać tam na stałe? W moim przypadku Warszawa była pierwszym wyborem dlatego że stamtąd mam najbliżej z rodzinnego domu, mam tam dwie koleżanki i mieszka tam dziewczyna mojego brata. Sporo osób z mojej okolicy się wyniosło do Warszawy lub dojeżdża. W Krakowie z kolei nie znam nikogo i nic mnie z tym miastem nie wiąże. No i właściwie od początku nie chciałam tam mieszkać, pojechałam tam trochę pod przymusem.

Przyjechałam do rodziców teraz właśnie bo mam coś tam do załatwienia i przyjechała dziewczyna brata z Warszawy, więc temat znów się zaczął.
Rodzice twierdzą, że Kraków jest lepszy niż Warszawa bo w telewizji nic nie mówią o Warszawie tylko ciągle o Krakowie xD rzeczywiście tak jest?
Wg nich w Warszawie nie zarobiłabym takich dużych pieniędzy jak w Krakowie. A przypominam że moja rata kredytu to 40% mojej wypłaty i jak czytam różne fora to każdy odradza pakowanie się w kredyt w sytuacji kiedy rata pochłania prawie połowę zarobków. Ale wg nich to są ogromne pieniądze jak po racie zostaje połowa wypłaty
Ale w sumie jestem głupia że się tym przejmuje do tego stopnia że w nocy płaczę a w pracy nic nie mam siły robić.

Tak, trochę niestety jesteś, wybacz złośliwość.
Uwaga, może jeszcze tego nie czujesz, ale- JESTEŚ DOROSŁA więc powinnaś podejmować własne decyzje, w oparciu o własne odczucia, uczucia i potrzeby. Rodzice mogą doradzić, wskazać co uważają za lepsze ale ty nie możesz być taka sterowna i wpływowa, dająca sobie wchodzić na głowę i pozwalająca,  żeby inni tak naprawdę decydowali o Tobie. Teraz rządzą Tobą rodzice, zaraz może wejdziesz w związek I co, i partner będzie Tobą rządził? A jak relacje z przyjaciółmi, też jesteś taka uległa? To mieszkanie to najmniejszy problem w tym wątku tak naprawdę. Ty musisz przemeblować myślenie o sobie i rodzicach, dorosnąć.