Związki damsko-męskie - Netkobiety.pl

Nie? A to to co:

Jeżeli uważasz że z takiego powodu trzeba kończyć dobry pod wszystkimi innymi względami związek z najlepszą kobietą jaką autor miał... to ja nie mam więcej pytań

Autor uroił sobie problem i zastosował uderzenie wyprzedzające, a teraz obserwuje jak wszystko się sypie i utwierdza się w przekonaniu, że dobrze zrobił.
Zrobiło się za poważnie, za blisko, dlatego trzeba to zniszczyć zanim zniszczy to druga strona. Typowe zagranie uciekających przed bliskością.

Johnny, takie wyśmiewanie się z kogoś jest niczym innym jak gaslightingiem często i chętnie stosowanym przez narcyzów.
Także gratuluję.

Ja nie wiem czy trzeba zakończyć. Nie znam jej ani jego.
Odnoszę się do problemu.

Okres narzeczeństwa jest m.in po to, żeby nauczyć się ze sobą żyć. To czas by się poznać i dowiedzieć co drugiej stronie w duszy gra, co ją rani, co przestrasza, co jest dla niej ważne, co wolno a czego nie wolno.
Ludzie nie zważają na słowa, ranią się niepotrzebnie, nakręcają dziwne sytuacje nie licząc się z druga osobą, lekceważą ją przez brak zastanowienia.
Słowa mają moc.
Może ta lekcja była im potrzebna?

Dobre związki to rzadkość najczęściej z powodu niepotrzebnych słów, słów, które niszczą wiarę w drugiego człowieka, w jego uczciwość.
Jak ludzie przestają sobie ufać zaczynają źle się ze sobą czuć, wszystko jest płynne, niepewne. Zaczyna się pielęgnowanie urazów i wyliczanie krzywd.
Rodzina to ma być opoka, stała przystań, azyl.

Ja mam nadzieję, że oni się dogadają. Że po okresie wątpliwości wróci dobry czas, że dziewczyna sprawi, iż ponownie jej zaufa.
Mój sprzeciw budzi lekceważenie jego wątpliwości i wpędzanie go w poczucie winy z tego powodu. Narzucanie mu powinności do których wcale nie jest zobligowany. Dobrych związków nie tworzy się z poczucia obowiązku czy winy. Dobre związki tworzy się z dobrowolnego wyboru.
To powinno być chcę a nie muszę
I tak aż do końca.

A jak wyglądają relację u niedoszłych teściów? Teściowa czasem nie rządzi wszystkim, a teść jest sprowadzony do roli "Alfreda" w małżeństwie?

Bo jeżeli tak to by to wtedy wiele wyjaśniało.

Otóż to.

Nie każdxy rodzaj bliskości jest dla nas dobry w życiu. To ona go odpycha takimi tekstami (no chyba ze ma coś nie tak z głowa i nie rozumie jak brzmią jej teksty i jakie to robi wrazenie) i zniechęca do bliskości. Jego lęk jest reakcją.
Sygnalizowanie swojego niezadowolenia i zachowań problematycznych to zdrowy przejaw prawidłowej samooceny, a nie narcyzmu jak pewne osoby tu piszą. Jego uczucia są ważne i on stara się ich słuchać. Nie czuje się komfortowo z takimi tekstami i chciał to wyjaśnić a ona to olała i dalej z nimi leci i to nawet przy osobach trzecich. Serio to taka wielka prośba z jego strony: "nie śmiej się z tego ze wezmiesz ze mną rozwód przy innych ludziach"? On nie każe jej nauczyć się mandaryńskiego w miesiąc a jedynie nie chce żeby zartowala z ich zareczyn, jego ojcostwa i przyszłego malzenstwa. To jest naprawde bardzo niska poprzeczka dla niej, a ona i tak nie chce przez nia przeskoczyc.

Czemu edytowałeś swój post, w którym zarzucałeś Ulle, że to ona utworzyła temat i każdego kto się z nia nie zgadza torpeduje?

Widac czasami zdarza mi sie napisac cos madrego

A jak sie powinno nazywac prostytutke?

Bo ssie.
A powaznie - to byl zart Julia.

Chodzi o to, ze ulle uzywa samych twierdzen za ktorymi nie stoja zadne argumenty.
Wiec rownie dobrze moge napisac, ze jest prostytutka (nie podajac zadnych argumentow) i moje twierdzenie jest tak samo silne jak cokolwiek co ona tutaj napisala.

Akurat myślę, że to wielka prośba z jego strony dla tej kobiety. Żadna to niska poprzeczka dla niej.
Przypominam pierwszy post w tym wątku, w którym autor twierdzi, że miłość jest przereklamowana, związki damsko-męskie skazane są na porażki, a każdy, kto myśli inaczej niż on, jest w przeciwieństwie do niego i jemu podobnych nieświadomym człowiekiem, który okopuje się przy swoich przekonaniach.
Wybór partnera nigdy nie jest przypadkowy, no może poza desperatami, którzy biorą tego, kto się trafi w obawie, że nikt lepszy się nie trafi. Przeważnie wybieramy sobie kogoś, kto odzwierciedla nasze wzorce i przekonania odnośnie partnera i związku, tym bardziej dotyczy to osób świadomych ;-)

PS. Myślę, ze rację może mieć paslawek pisząc de facto o braku kompatybilności pomiędzy partnerami. Jak można spodziewać się harmonijnego związku, gdy tworzy się go z osobą niedopasowaną :-/ Ale przynajmniej wtedy można jojczyć na forum, jaki to partner niedobry, nie rozumie, nie reaguje na potrzeby, itd. itp.

Dziękuje za tą opinię.
Jeszcze kilka lat temu miałem spory problem z komunikacją i przyznam się, że wciąż uczę się a w zasadzie próbuje przełamywać się by na bieżąco artykułować i wyrażać swoje emocje.
Wiele kwestii tłumiłem w sobie, próbowałem zdusić w zarodku. Wiem, że to był błąd. Poniosłem tego konsekwencje w postaci rozpadu jednego z moich wcześniejszych związków. Upływający czas nie wpływał pozytywnie a nierozwiązane problemy zaczęły się nawarstwiać. Dziś wiem, że nie tędy droga.
Poczyniłem duże postępy w tej materii od tamtego czasu - stad też wiedziony doświadczeniem - staram się rozwiązywać problemy dnia codziennego na bieżąco.
Skrywane urazy czy zaniechania, niedopowiedziane słowa i upływający czas nie wpływają pozytywnie na relacje.
Nie jest to łatwe dla mnie, ale wiem, że tak trzeba. Wiem, że tak jest uczciwie. Warto wiedzieć na czym się stoi.
Sam próbuje postawić się na miejscu drugiej osoby i jeśli o mnie chodzi to … chciałbym znać prawdę. Jakakolwiek by ona nie była. Może wydaje się to banalne, ale jakie to prawdziwe.

Szeptuch,
przyznam, że tego się właśnie obawiam, bo jak wspominałem na początku wątku - widuje dość często takowe sytuacje.
Dla mnie to trochę patowa sytuacja - bo nie jestem w stanie przewidzieć co się wydarzy po zawarciu związku małżeńskiego.