Kłótnia o psa - Netkobiety.pl

rossanka napisał/a:

R_ita2 napisał/a:

Patologia i to głęboka patologia. Patologia to nie tylko bród, smród, głód i alkohol. W dobrych domach też masz swoje patologie opakowane w ładny papierek i to co opisałaś to przykład jednego z nich. Co z tego, że "wyprowadzają" dziecko, nie jest brudne a oni pracują i opłacają mieszkanie skoro tak źle traktują swoje dzieci i niszczą im psychikę i życie? Nie tylko zaniedbywanie emocjonalne dzieci ale też takie traktowanie dzieci to też patologia Rossanko.

Tylko co im zrobią?
Dziecko wyglada dobrze, nakarminone, Mają dobry wózek, samochód, mieszkanie, pijani nie chodzą, ubrani normalnie, na codzień praca, zakupy - takich rodzin sa miliony.
To patologia byłaby w większości społeczeństwa.

Rossanko! Obyś  się  nie zdziwiła. Wszystko do czasu.

rossanka napisał/a:

Tamiraa napisał/a:

Rossanko! Obyś  się  nie zdziwiła. Wszystko do czasu.

W takim razie, 90 procent społeczeństwa to patologia. Nie słyszałaś jak moje koleżanki potrafią odzywac się do własnych dzieci. Ale tylko w nerwach.

Nie wiem, bo ja tylko słyszę jak dzieci wymuszają krzykiem zabawki i słodycze i nie mogę napisać, ile to procent. Raczej matka nie będzie ryzykować wyzwisk na ulicy, bo ktoś się znajdzie, kto zareaguje. A co się dzieje w takich domach nie wiem. W końcu te dzieci dorosną i tak samo będą się odnosić do swoich matek. Jak byś inaczej nazwała?

Tamiraa napisał/a:

rossanka napisał/a:

W takim razie, 90 procent społeczeństwa to patologia. Nie słyszałaś jak moje koleżanki potrafią odzywac się do własnych dzieci. Ale tylko w nerwach.

Nie wiem, bo ja tylko słyszę jak dzieci wymuszają krzykiem zabawki i słodycze i nie mogę napisać, ile to procent. Raczej matka nie będzie ryzykować wyzwisk na ulicy, bo ktoś się znajdzie, kto zareaguje. A co się dzieje w takich domach nie wiem. W końcu te dzieci dorosną i tak samo będą się odnosić do swoich matek. Jak byś inaczej nazwała?

Nie wtrącam się. Usłysze rossanka nie wtrącaj się to nie Twoje dziecko i po co mi to?
Z reszta dzieci swoich nie mam moze i nie znam się na wychowaniu.
Ale z drugiej strony jestem ciekawa tych pokoleń. Nas trzymano krótko, oni mają swobodę, ciekawe jak to będzie wyglądało po latach.

rossanka napisał/a:

R_ita2 napisał/a:

To pozostaje współczuć koleżanek, jeśli odzywają się do swoich dzieci tak jak to przytoczyłaś... Nie znam nikogo w swoim otoczeniu, kto kurwi do swoich dzieci, mówi im, że- cytuję co napisałaś (...)mam cie dosyć, wez sie już uspokój, głupia jesteś. (...),  zaj...bie cie, jak mi się nie uspokoisz, czego kur..a znowu chcesz, beznadziejna jesteś i do niczego sie nie nadajesz. Twoje koleżanki mówią tak do swoich dzieci? Ja rozumiem, że się pomyśli, że ma się na dany moment dziecka dosyć bo to zmęczenie materiału czasem, ale to co ty przytaczasz to nie jest 90% społeczeństwa. W aż tak chorym społeczeństwie chyba nie żyjemy.

Nie, to te kobiety na ulicach.
Koleżanki tylko gderają, chociaż i czasem mięsem rzucić potrafią. Ale na co dzień z nimi nie jestem.

Myślę, że mając dzieci nie da się czasem bez gderania, marudzenia, narzekania, zmęczenia : D ale jest to dalekie od tego co cytowałaś, naprawdę. Myśli mogą bywać okropne, byle tego nie wyartykułować do Bogu ducha winnego dziecka, które rozumie i pamięta więcej niż nam się wydaje. Nie raz zdarzyło mi się wyszeptać do partnera, że zaraz wyjdę z siebie mało cenzuralnymi słowami, ale nigdy w obecności dziecka. nie zasłużyło na to.

są częścią waszej rodziny?
czyli mając do wyboru ratowanie 2 kotów a ratowanie 1 męża to uratujesz koty?
bo przecież to część rodziny,a członków rodziny sie nie wartościuje prawda?

Zostawić go.
a co jak będziecie małżeństwem z dziećmi i jego następny pies zachoruje?
Tez będzie ustawiał cała rodzinę pod psa?
Dla mnie nawet nie powinnaś zadawać tego ostatniego pytania.
On wyżej ceni psa od ciebie.
wiec zostaw go sobie z nim.
Nie ma sensu dla niego marnować czasu.

La_Vita_e_bella napisał/a:

i po tym mój facet zaczął mieć pierdolca na punkcie psa. No i wtedy tym bardziej ja go zaczęłam nie lubić.

Istotne spostrzeżenie: powodem Twojego nielubienia psa nie jest pies, tylko fakt, ze facet poświeca mu uwage.
Czyli ,w miejscu psa można postawić cokolwiek innego: prace, hobby, babcie, kolejnego psa - Ty jesteś zazdrosna o te uwagę faceta.

Pytanie o proporcje, ale autodiagnoza pod katem zaborczości wskazana.

Poza tym tu jest problem z psem w tym przypadku, a dla innej osoby to nie byłby w ogóle problem, bo jak rozumiem psiak jest obecnie w stanie krytycznym, a właściciel bardzo się przejmuje, nie słyszałam aby Autorka napisała choć raz, ze martwi sięo psa, że chciałaby aby wyzdrowiał, ze szuka informacji po forum jak można pomóc, może zmienić leczenie, że płacze po nocach, że psisko nie wyzdrowieje i stanie się najgorsze (to tylko przykłady). Nic a nic tego nie było, znaczy, nie za bardzo ona dba o tego psa i nie bardzo on ją obchodzi, lepiej by było, jakby go nie było, tak to z boku wygląda, a zakąłd, z e facet to czuje, dlatego nie chce aby ona była obok.
(...)

Dla mnie tu za mało danych odnośnie związku.
Przerysowując to wygląda tak:
temat: mój partner stawia psa wyżej ode mnie, powiedział, ze w czasie jego choroby nie ma dla mnie czasu.
odpowiedz forum: rzuć go, bo stawia zwierze wyżej od Ciebie.

Równie dobrze mógłby być temat: moja partnerka nie przepada za moim psem. Pies teraz bardzo choruje, potrzebuje 24 godzinnej opieki, przeszedł operacje i nie wiem, czy nie sa to jego ostatie chwile. Chciałbym go wyleczyć, albo niestety być z nim do końca, jestem w trudnej sytuacji bo miałem go 10 lat i naprawdę się z nim zży łem. Partnerka nie krzywdzi go  ale wiem, ze za nim nie przepada i bez sensu jest abym j a teraz właczył w opieke nad psem, bo znam ją i wiem , ze po dwóch dniach będzie narzekanie, b edzie zniecierpliwiona, zaczną się kłótnie, a to jest to, co teraz jest niepotrzebne, co robić w takiej sytuacji?"
I pewnie znalazłyby się głosy, aby ją zostawił, skoro ona nie ma empatii.

Tak działają fora, dobrze jest znać relacje z obu stron, co jest oczywiście niemożliwe.

No tak, po kłótni nie odzywamy się, bo mój facet nie potrafi od razu rozmawiać i się pogodzić, tylko potrzebuje cichych dni, żeby się wyciszyć. To jest dla mnie problem od zawsze, ale to jest tylko forma kłótni. A ostatni raz kłóciliśmy się chyba w zimie, więc nie wydaje mi się, żeby było coś więcej na tapecie, niż kwestia psa. On jest naprawdę przewrażliwiony na punkcie tego psa. A im bardziej on się nad nim trzęsie, tym bardziej ja się zżymam, bo myślę, że pies jest ważniejszy ode mnie.

Tamiraa, nie ma na co czekać tzn. powinnam go zostawić?.

rossanka napisał/a:

A pisałaś coś o tym, że gdy macie kłopoty nie odzywacie się do siebie, jak to wygląda?
Coś mi nie pasuje, że chodzi tylko o sytuację jaka się teraz dzieje. Tam musi być coś jeszcze.

No tak, po kłótni nie odzywamy się, bo mój facet nie potrafi od razu rozmawiać i się pogodzić, tylko potrzebuje cichych dni, żeby się wyciszyć. To jest dla mnie problem od zawsze, ale to jest tylko forma kłótni. A ostatni raz kłóciliśmy się chyba w zimie, więc nie wydaje mi się, żeby było coś więcej na tapecie, niż kwestia psa. On jest naprawdę przewrażliwiony na punkcie tego psa. A im bardziej on się nad nim trzęsie, tym bardziej ja się zżymam, bo myślę, że pies jest ważniejszy ode mnie.

M!ri napisał/a:

Problemem tu nie jest to chłopak stawia wyżej psa niż autorkę tylko to że autorka ma kompletnie w dupie tego chłopaka, jego uczucia i domaga się stałej atencji. Gdyby mój partner przeżywał jakąś tragedię i jego wyraźnym życzeniem byłoby pobyć samemu to bym to uszanowała nawet gdyby miało trwać tygodniami.
Autorka jest samolubna i jej potrzeby muszą być na wierzchu.

Oj tam, oj tam... A kto chciałby nocować na ławce pod balkonem, bo właśnie pies naszego partnera żle się czuje i nie tak reaguje na nasz widok?

Partner do wymiany.
Ktos kto stawia na równi "uczucia" zwierzęcia i  uczucia człowieka dla mnie jest  ostro pogubiony.
Dla mnie to był zawsze jedna z czerwonych flag w pozmawianiu ludzi: jeżeli ktoś "kocha" zwierzęta,traktuje je ja członków rodzin,to trzeba trzymać sie od kogoś takiego jak najdalej,widocznie nie jest wstanie zbudować żadnej relacji z człowiekiem,skoro pies to dla niego "przyjaciel".

wiec radził bym tzymac sie od takiej osoby z daleka.
Z reszta o czym my tu dyskutujemy?
niby kobieta na której mu zależy nie  może przyjechać do niego bo pies "czuje" się niekomfortowo?
to żart?
Zerwij z nim i polec terapie.