Staje na drodze do kariery męża? - Netkobiety.pl

Nie wiem, niektóre osoby nie wiedzą że nie trzeba siedzieć z dzieckiem do wieku przedszkolnego. Wszyscy moi przyjaciele i sąsiedzi funkcjonowali na zasadzie: dziecko od roczku idzie do żłobka, a rodzice róż jeden a raz drugi wykorzystują urlop czy L4 gdy dziecko jest chore. I mówię tu o sytuacjach gdzie była trójka dzieci, a pomiędzy dziećmi był tylko rok różnicy

Dziewczyny ja już mam doświadczenie w temacie studiów zaocznych plus pracy. Licencjata robiłam dziennie, na magisterkę rodzice mnie namawiali na dzienną, ale ja już wtedy miałam firmę i się uparłam na zaoczne. Dzisiaj twierdzę, że mniej bym się narobiła studujac dziennie i pracujące, bo zawsze jest ten weekend.
Ja nie mając rodziny i dziecka padałam na twarz studiując zacznie, nie raz płakałam ze zmęczenia, bo to nie są tylko 4 dni w miesiącu, to czasami 6 dni plus milon prac do oddania, egzaminów. Napisanie pracy.
Dlaczego nie wspominam o innych do pomocy?
Budujemy się, aktualnie zajmujemy górę domu moich rodziców, ich akurat więcej nie ma w domu niż są, ale jak są to też nie proszę o pomoc, bo założyliśmy sobie, że pierwszy miesiąc będziemy rozwijać relacje z dzieckiem, żeby nikt nas nie pouczał, nie męczył. Moja babcia uparła się na przyjście do nas jak mała miała tydzień, dziękuję bardzo, np. Konsultowałam z fizjoterapeutą jak podnosić, jak nosić dziecko, a babcia chce uczyć po swojemu ,,bo tak wychowałam mame, Ciebie". Mąż też wie, że ja potrzebuje teraz spokoju, ciszy w domu, a nie nauczycieli. Uczymy się wszystkiego razem, sami.

Nie wiem, niektóre osoby nie wiedzą że nie trzeba siedzieć z dzieckiem do wieku przedszkolnego. Wszyscy moi przyjaciele i sąsiedzi funkcjonowali na zasadzie: dziecko od roczku idzie do żłobka, a rodzice róż jeden a raz drugi wykorzystują urlop czy L4 gdy dziecko jest chore. I mówię tu o sytuacjach gdzie była trójka dzieci, a pomiędzy dziećmi był tylko rok różnicy

Aleksandra955 napisał/a:

Agnes76 napisał/a:

Oprócz malutkiego dziecka i planu studiów jeszcze budujecie się. Nie mam więcej pytań

Ja temu projektowi nie wróżę dobrej przyszłości.
Zrobicie jak będziecie chcieli, w końcu to Wasze życie.
Moim zdaniem, przez takie niewłaściwe ustawienie priorytetów rodziny się sypią.
W życiu jest czas na wszystko, ale nie na wszystko w tym samym czasie. Zawsze trzeba wyznaczać kolejność tak ważkich i absorbujących projektów, bo codzienne życie i praca zawodowa generują i tak olbrzymie zmęczenie. Jak się zbyt wiele skumuluje to  coś się posypie, bo człowiek ma ograniczone zasoby sił. To nie przypadek że wiele rodzin się rozpada gdy są malutkie dzieci, i niestety tych przypadków jest coraz więcej.

Nie zaczęliśmy budowy wczoraj tylko po ślubie. Budujemy się bez kredytu, aktualnie jesteśmy w ostatniej fazie i do marca powinniśmy się wprowadzić, owszem mieliśmy się wprowadzić przed przyjściem na świat małej, ale zwyczajnie zabrakło nam funduszy.
Nie rozumiem, mieliśmy się wstrzymać z ciąża póki się nie wybudujemy? No nie, co innego gdy ktoś buduje się na kredyt wtedy może skończyć budowę w rok.

Dwa projekty mają szansę powodzenia, natomiast trzy już nie.
Nie zawsze jest możliwość wstrzelić się z dzieckiem w odpowiedni czas, a skoro budowa jest na kończeniu to dacie radę, zresztą i tak musicie. Natomiast dokładanie do tego studiów w mojej ocenie nie jest dobrym pomysłem.
Z budową nigdy nic nie wiadomo dopóki się człowiek nie wprowadzi, a i potem jest wiele do zrobienia.

Wiele będzie zależeć od tego ile pomocy od swojej rodziny zgodzisz się przyjąć. Nie jesteś w tak trudnej sytuacji jak mi się na początku wydawało, bo jednak ta rodzina chętna do pomocy jest. Mąż też to wie, dlatego chętnie na studia by poszedł.
W takim razie trzeba nazywać rzeczy po imieniu i uzgodnić czy wychowujesz dziecko razem z mężem czy z pomocą własnej rodziny.

Powiem Ci tak - jeśli się korzysta z czyjejś pomocy, to nie można dyktować warunków na jakich ktoś ma Ci pomagać.
Jeśli Twoja mama czy babcia będą przebywać z dzieckiem, ich zachowanie i sposób opieki zawsze będzie na dziecko wpływać. To wszystko składa się na wychowanie dziecka, bo mniej jest ważne co do dziecka mówisz, a bardziej jaki przykład zobaczy.

Ty już się buntujesz, bo nie chcesz być "uczona przez własną babcię". Jeśli chcesz korzystać z pomocy babci albo mamy , to dobrze zaakceptować ich sposób opieki nad dzieckiem gdy z nim będą. W przeciwnym razie będzie dochodzić do konfliktów,  wszyscy będą niezadowoleni i zmęczeni a dziecko zdezorientowane.

To nie tak, że ja babcie uczę jak ma nosisz małą. Ja olałam temat, jak ją chwilę ponosi to nic złego się nie stanie.
Słuchajcie może to my mamy źle podejście do tego wszystkiego, ale chcieliśmy nauczyć się siebie nawzajem sami, bez ,,dobrych rad". Mój mąż jest oazą spokoju, ja nie, chcieliśmy zrobić wszystko, żeby te pierwsze tygodnie upłynęły spokojnie, chcieliśmy się cieszyć każdym uśmiechem, każdą chwilą.
W domu panuje spokój, cisza, po czym wchodzi babcia i mówi ,,telewizor włącz dziecko musi mieć głośno cały czas".
Może to nasze podejście jest błędne, nie mówię, że nie, ale jest takie jak chcieliśmy.

Aleksandra955 napisał/a:

Rozmawiając z teściową powiedziałam jej, że ja się bardzo cieszę z jego awansu, dobrych zarobków, spełnienia marzeń, ale jednocześnie jest mi przykro, że te studia zabiorą nasz wspólny czas, mam takie poczucie, że to jest bardzo ważny czas, zwłaszcza teraz kiedy mąż był na urlopie, widziałam jak ta relacja na płaszczyźnie tata-dziecko się rozwija.

Nie rozumiem, dlaczego jest ci przykro z tego powodu, że mąż chce się rozwijać? Jeszcze nic się nie wydarzyło, nie zaniedbał dziecka ani ciebie, a ty już kreślisz czarne scenariusze. Małżeństwo nie polega na tym, że wszystko będziecie robić razem, nawet przy dziecku. Po to dwoje ludzi dobiera się w parę aby się wzajemnie uzupełniać, a nie robić sobie wzajemnie "pod górkę". Ty studia skończyłaś i chwała ci za to, choć wybacz ale Mont Everestu nie zdobyłaś. Nie ty pierwsza, nie ostatnia pracowałaś i studiowałaś, a dziecka przecież jeszcze wtedy nie było. Teraz pozwól, że mąż zacznie robić własną karierę, bo jeśli z tym jeszcze trochę poczeka, to może być na wiele rzeczy już za późno. Można pogodzić wiele rzeczy, w tym studia, pracę i pomoc przy dziecku, jeśli obie strony okazują sobie przychylność i chcą sobie pomagać. Naprawdę przestań panikować, bo dziecku potrzebni są oboje rodzice, ale szczęsliwi i spełnieni, a nie rozczarowani i zawiedzeni.

Nie twierdzę, że będzie wam łatwo, ale naprawdę to nie koniec świata że wrócisz za jakiś czas do pracy, mąż będzie studiował i pracowal, a przy dziecku pomoże wam czasem babcia jedna czy druga, nawet jeśli podniesie je czasami po swojemu. Więź dziecka z babciami też jest ważna, a kiedy niby ma ona powstać?

wieka napisał/a:

Agnes76 napisał/a:

Powiem Ci tak - jeśli się korzysta z czyjejś pomocy, to nie można dyktować warunków na jakich ktoś ma Ci pomagać.
Jeśli Twoja mama czy babcia będą przebywać z dzieckiem, ich zachowanie i sposób opieki zawsze będzie na dziecko wpływać. To wszystko składa się na wychowanie dziecka, bo mniej jest ważne co do dziecka mówisz, a bardziej jaki przykład zobaczy.

Ty już się buntujesz, bo nie chcesz być "uczona przez własną babcię". Jeśli chcesz korzystać z pomocy babci albo mamy , to dobrze zaakceptować ich sposób opieki nad dzieckiem gdy z nim będą. W przeciwnym razie będzie dochodzić do konfliktów,  wszyscy będą niezadowoleni i zmęczeni a dziecko zdezorientowane.

Dlatego autorka chce wychowywać z mężem, nie z rodziną.

Żeby wychowywać z mężem on musi przy nich być, zastępować matkę w opiece nad maleństwem, wspierać ją psychicznie, uczyć się wszystkiego razem z nią i podejmować wspólne decyzje.

Jeśli podejmie studia fizycznie go nie będzie z nimi, wiec nie będzie jej zastępował, będzie się uczył zupełnie czegoś innego niż ona.

Z pewnością matka i dziecko nie zginą, bo ojca ma kto zastąpić. Tylko jak to wpłynie na ich rodzinę?
Jeśli ona będzie miał do niego żal, że poszedł sobie na studia w najbardziej gorącym momencie i wbrew wcześniejszym ustaleniom, to żadne stanowisko i pieniądze (których im specjalnie nie brakuje) tego nie wynagrodzą.
W życiu nie ma nic za darmo.

wieka napisał/a:

Agnes76 napisał/a:

Powiem Ci tak - jeśli się korzysta z czyjejś pomocy, to nie można dyktować warunków na jakich ktoś ma Ci pomagać.
Jeśli Twoja mama czy babcia będą przebywać z dzieckiem, ich zachowanie i sposób opieki zawsze będzie na dziecko wpływać. To wszystko składa się na wychowanie dziecka, bo mniej jest ważne co do dziecka mówisz, a bardziej jaki przykład zobaczy.

Ty już się buntujesz, bo nie chcesz być "uczona przez własną babcię". Jeśli chcesz korzystać z pomocy babci albo mamy , to dobrze zaakceptować ich sposób opieki nad dzieckiem gdy z nim będą. W przeciwnym razie będzie dochodzić do konfliktów,  wszyscy będą niezadowoleni i zmęczeni a dziecko zdezorientowane.

Dlatego autorka chce wychowywać z mężem, nie z rodziną.

Żeby wychowywać z mężem on musi przy nich być, zastępować matkę w opiece nad maleństwem, wspierać ją psychicznie, uczyć się wszystkiego razem z nią i podejmować wspólne decyzje.

Jeśli podejmie studia fizycznie go nie będzie z nimi, wiec nie będzie jej zastępował, będzie się uczył zupełnie czegoś innego niż ona.

Z pewnością matka i dziecko nie zginą, bo ojca ma kto zastąpić. Tylko jak to wpłynie na ich rodzinę?
Jeśli ona będzie miał do niego żal, że poszedł sobie na studia w najbardziej gorącym momencie i wbrew wcześniejszym ustaleniom, to żadne stanowisko i pieniądze (których im specjalnie nie brakuje) tego nie wynagrodzą.
W życiu nie ma nic za darmo.

Lady Loka napisał/a:

Nie prognozujmy mu nie wiadomo jak ciężkich studiów, jak on nawet jeszcze nie ma planu zajęć.

Poza tym ma już doświadczenie zawodowe więc studia to może być formalność.

wieka napisał/a:

Agnes76 napisał/a:

Żeby wychowywać z mężem on musi przy nich być, zastępować matkę w opiece nad maleństwem, wspierać ją psychicznie, uczyć się wszystkiego razem z nią i podejmować wspólne decyzje.

Jeśli podejmie studia fizycznie go nie będzie z nimi, wiec nie będzie jej zastępował, będzie się uczył zupełnie czegoś innego niż ona.

Z pewnością matka i dziecko nie zginą, bo ojca ma kto zastąpić. Tylko jak to wpłynie na ich rodzinę?
Jeśli ona będzie miał do niego żal, że poszedł sobie na studia w najbardziej gorącym momencie i wbrew wcześniejszym ustaleniom, to żadne stanowisko i pieniądze (których im specjalnie nie brakuje) tego nie wynagrodzą.
W życiu nie ma nic za darmo.

Dokładnie, ja też uważam, że nic się nie stanie jak te studia zrobi później, skoro nie są mu tak naprawdę teraz potrzebne, a głównie chodzi o papierek, który też nie determinuje pracy.

Jeżeli chodzi o "papierek" to właśnie on determinuje prace, zdobywasz  dzieki niemu uprawnienia zawodowe. Bez niego nie masz prawa wykonywać danych zawodów.

To nie tak, że ja babcie uczę jak ma nosisz małą. (...)

(...) Słuchajcie może to my mamy źle podejście do tego wszystkiego, ale chcieliśmy nauczyć się siebie nawzajem sami, bez ,,dobrych rad". Mój mąż jest oazą spokoju, ja nie, chcieliśmy zrobić wszystko, żeby te pierwsze tygodnie upłynęły spokojnie, chcieliśmy się cieszyć każdym uśmiechem, każdą chwilą. (...)

(...) W domu panuje spokój, cisza, po czym wchodzi babcia i mówi ,,telewizor włącz dziecko musi mieć głośno cały czas". (...)

(...) Może to nasze podejście jest błędne, nie mówię, że nie, ale jest takie jak chcieliśmy.

Tak zgadza się moja babcia, prababcia mojej córki. Tutaj mojej mamie i tacie nie mogę nic zarzucić, mieszkają na dole a nie pchają się codziennie do góry, nie pouczają.

Tylwyth Teg napisał/a:

Aleksandra955 napisał/a:

Tak zgadza się moja babcia, prababcia mojej córki. Tutaj mojej mamie i tacie nie mogę nic zarzucić, mieszkają na dole a nie pchają się codziennie do góry, nie pouczają.

Mam nadzieję, że nie włączasz tego tv na rozkaz babci?! O.O

Rozumiem starsze pokolenie gdy na siłę chcą dokarmiać dzieci cukrem, wiem skąd to się bierze, ale skąd ona wytrzasnęła, że dziecko musi mieć głośno, to nie wiem... Weź zapytaj, bo jestem strasznie ciekawa

Mój tata miał/ma tę samą teorię : D  Mówi, że to dla ułatwienia życia rodziców, by nie musieć być przy dziecku cicho i chodzić na paluszkach, by było przyzwyczajone do hałasu bo wtedy można wszystko robić jak śpi a ono i tak się nie obudzi. Odkurzać, oglądać TV, gadać głośno przez telefon : D

Może Twój mąż robi to dla Was, chce Wam zapewnić dobry byt, może nie zdaje sobie sprawy, że ominie go tak piękny okres w życiu jego dziecka. Kurcze, pierwsze wszystko. Ja na początku sama zajmowałam się synkiem, a później zaczęłam angażować narzeczonego do opieki i teraz widzę jak to procentuje. Mały za nim szaleje, a on świata nie widzi poza nim. Żeby Twój mąż później nie żałował, że coś mu nie wyszło...

Szeptuch napisał/a:

Jeżeli ogarnia to co robi,to może być tylko formalność na zasadzie pójść,podpisać listę.

Strach pomyśleć, jak wyglądały Twoje studia xD

bb8 napisał/a:

Szeptuch napisał/a:

Jeżeli ogarnia to co robi,to może być tylko formalność na zasadzie pójść,podpisać listę.

Strach pomyśleć, jak wyglądały Twoje studia xD

Normalnie.
Chodzi mi o prosty fakt,że gdy ktoś pracuje w danym zawodzie,i ten zawód jest jego pasja,to nie musi uczyć sie czy wkuwać.
Bo on to umie,gdyby nie umiał to by nie pracował.

tyle dobrze że w sygnaturce  dodałaś sobie juz odpowiedni komentarz.