Staje na drodze do kariery męża? - Netkobiety.pl

Hormony buzują przekropnie, potrafię płakać, wzruszać się, przekropnie. Nawet przez moment miałam w głowie, że ucieka z domu dlatego te studia.
Amerykańska firma, mają takie zasady, że na pewnym stopniu powinno się mieć mgr. A właściwie to źle to napisałam, ciśnie go jedna osoba wyżej, mój mąż mogły to olać, a jednak chce iść na te studia.
A czy ja się nie staram? Też pracuje mam etat, firmę. Może najpierw dopytaj zamiast oceniać. Nie chodzę do jego mamusi - mieszka 250 km od nas, nasz kontkat jest neutralny.
Tak to tylko co drugi weekend, aleee do tego dochodzi pisanie pracy, zjazdy od rana do nocy, w tygodniu praca, nauka.

Staje na drodze do kariery męża?

Amerykańska firma, mają takie zasady, że na pewnym stopniu powinno się mieć mgr. A właściwie to źle to napisałam, ciśnie go jedna osoba wyżej, mój mąż mogły to olać, a jednak chce iść na te studia.

Ja z nim o tym nie rozmawiałam, nie chce. Najpierw muszę przegryźć temat.

Btw. studia zaoczne to nie tylko 2 dni co 2 weekendy ale tez projekty i nauka w pozostale dni.

Aleksandra955 napisał/a:

Ja właśnie nie mam nic przeciwko tym studiom, ale nie teraz, kiedy mała byłaby strasza, tutaj w tygodniu praca od 9 do 17, po pracy co drugi dzień siłownia, albo trening w domu późną nocą i tego czasu we troje przy studiach będzie bardzo mało.
Ja z nim o tym nie rozmawiałam, nie chce. Najpierw muszę przegryźć temat.

Wiecie ja sobie ostatnio nie radzę, pierwszy tydzień po porodzie był rewelacyjny, za to tak od 1,5 tygodnia czuje, wiem, że zwyczajnie sobie nie radzę z emocjami. Też zmęczenie robi swoje. Wiem że muszę przeczekać tą burze.

Niech obetnie siłownię i treningi, krzywda mu się nie stanie z tego powodu.

Lady Loka napisał/a:

Aleksandra955 napisał/a:

Ja właśnie nie mam nic przeciwko tym studiom, ale nie teraz, kiedy mała byłaby strasza, tutaj w tygodniu praca od 9 do 17, po pracy co drugi dzień siłownia, albo trening w domu późną nocą i tego czasu we troje przy studiach będzie bardzo mało.
Ja z nim o tym nie rozmawiałam, nie chce. Najpierw muszę przegryźć temat.

Wiecie ja sobie ostatnio nie radzę, pierwszy tydzień po porodzie był rewelacyjny, za to tak od 1,5 tygodnia czuje, wiem, że zwyczajnie sobie nie radzę z emocjami. Też zmęczenie robi swoje. Wiem że muszę przeczekać tą burze.

Niech obetnie siłownię i treningi, krzywda mu się nie stanie z tego powodu.

dobry pomysł, wygospodarowuje w tedy dodatkowy cas dla rodziny, a treningi będzie mógł sobie wznowić po zakończeniu studiów.
Tylko  podejrzewam że w tedy autorka znów poleci do jego mamusi na skargę,tym razem ze sie zapuścił,i nie dba o siebie.

Tylko z drugiej strony dobrze wiesz Loka że odskocznia jest niezbędna, czasem ta godzina sam na sam,np trenując pozwala śpiąc swoja psychikę.

Lady Loka napisał/a:

Aleksandra955 napisał/a:

Ja właśnie nie mam nic przeciwko tym studiom, ale nie teraz, kiedy mała byłaby strasza, tutaj w tygodniu praca od 9 do 17, po pracy co drugi dzień siłownia, albo trening w domu późną nocą i tego czasu we troje przy studiach będzie bardzo mało.
Ja z nim o tym nie rozmawiałam, nie chce. Najpierw muszę przegryźć temat.

Wiecie ja sobie ostatnio nie radzę, pierwszy tydzień po porodzie był rewelacyjny, za to tak od 1,5 tygodnia czuje, wiem, że zwyczajnie sobie nie radzę z emocjami. Też zmęczenie robi swoje. Wiem że muszę przeczekać tą burze.

Niech obetnie siłownię i treningi, krzywda mu się nie stanie z tego powodu.

dobry pomysł, wygospodarowuje w tedy dodatkowy cas dla rodziny, a treningi będzie mógł sobie wznowić po zakończeniu studiów.
Tylko  podejrzewam że w tedy autorka znów poleci do jego mamusi na skargę,tym razem ze sie zapuścił,i nie dba o siebie.

Tylko z drugiej strony dobrze wiesz Loka że odskocznia jest niezbędna, czasem ta godzina sam na sam,np trenując pozwala śpiąc swoja psychikę.
Oczywiście taki sam czas sama dla siebie powinna mieć autorka.

Autorko: Akurat kontakt z teściowa mam świetny,a jestem takim szczęściarzem ze mam dwie teściowe.
Dla mnie to co zrobiłaś jest niedopuszczalne.
Widać ze nie rozumiesz co to lojalność w związku.
Gdy mam  jakąś sprawę do zony,to uwaga!!!!
Rozmawiam o tym z żoną, nie z teściowymi, przyjaciółmi,czy z wróżka.
Bo szacunek do niej i do wspólnoty jaka tworzymy wymaga tego aby nasze sprawy były obgadywane w naszym gronie.
Nigdy nie powiedziałem złego słowa na żonę komukolwiek,zawsze ja chwalę,popieram i wspieram we wszystkich planach jakie ma.
Proste?
Proste!
I nie płacze jak np jedzie na zieloną szkolę czy jakieś tyg wycieczki z uczniami,tylko zajmuje się domem i dzieckiem.
Tobie tez to radze..

[

Niektórzy megalomanię uskuteczniają przy każdej okazji

Każdy jest inny i nie da się przyłożyć kalki...

bb8 napisał/a:

JohnyBravo777 napisał/a:

Btw. studia zaoczne to nie tylko 2 dni co 2 weekendy ale tez projekty i nauka w pozostale dni.

Niestety to prawda, będzie bardzo ciężko z czasem. Z drugiej strony znam ludzi, którzy od razu po inż. lub licencjacie poszli do pracy i nie zrobili magistra do dziś, a mamy już trzydziestkę. Może to jednak dobrze, że on ma motywację, jest w miarę na świeżo po studiach inżynierskich, nie będzie mu tak trudno przysiąść do nauki, a nigdy nie wiadomo kiedy się przyda tytuł.

Mam dwa kierunki techniczne, Informatykę oraz automatykę i robotykę, z obydwu mam mgr. Tytuły mgr zrobiłem z nudów,nie maiłem w tedy rodziny, za to dużo wolnego czasu.
I nigdzie, nikogo nie interesował mój tytuł mgr.
W każdej porządnej firmie interesują sie tylko 3 rzeczami: uprawnienia (czy prawnie możesz sie tym zajmować), wiedze i doświadczenie.
Nikogo z fachowców nie interesuje czy ty masz mgr dr czy profesora.

Szeptuch napisał/a:

bb8 napisał/a:

Niestety to prawda, będzie bardzo ciężko z czasem. Z drugiej strony znam ludzi, którzy od razu po inż. lub licencjacie poszli do pracy i nie zrobili magistra do dziś, a mamy już trzydziestkę. Może to jednak dobrze, że on ma motywację, jest w miarę na świeżo po studiach inżynierskich, nie będzie mu tak trudno przysiąść do nauki, a nigdy nie wiadomo kiedy się przyda tytuł.

Mam dwa kierunki techniczne, Informatykę oraz automatykę i robotykę, z obydwu mam mgr. Tytuły mgr zrobiłem z nudów,nie maiłem w tedy rodziny, za to dużo wolnego czasu.
I nigdzie, nikogo nie interesował mój tytuł mgr.
W każdej porządnej firmie interesują sie tylko 3 rzeczami: uprawnienia (czy prawnie możesz sie tym zajmować), wiedze i doświadczenie.
Nikogo z fachowców nie interesuje czy ty masz mgr dr czy profesora.

O to widzisz, mąż dostał pierwszą pracę podczas studiów, robił tam praktyki, później rzucił magisterke i kierownik (chyba) oficjalnie mu powiedział, że ludzi bez magisterki nie toleruje, nie dostanie awansu. I teraz znowu trafił na człowieka mającego podobne poglądy.

On się chciał tylko dorobić w swoim zawodzie i odejść do IT, od 2 lat mówi, że póki co nie.

wieka napisał/a:

[

Niektórzy megalomanię uskuteczniają przy każdej okazji

Każdy jest inny i nie da się przyłożyć kalki...

Co Ci poradzę wieka że jestem wspaniały

Bo skoro cenią papierek bardziej od umiejętności,to kiepsko rokują jako pracodawcy.

Szeptuch napisał/a:

Bo skoro cenią papierek bardziej od umiejętności,to kiepsko rokują jako pracodawcy.

Niekiedy tak jest, że przy jakimś stanowisku wymagane są nie tylko wiedza i doświadcznie ale też wykształcenie. U mnie np. facet stracił stanowisko kierownicze kiedy się okazało, że nie ma wykształcenia wyższego (zmiana w regulaminie). Często podobnie jest np. ze znajomością języków. Możesz znać biegle ale jeśli nie masz papierka potwierdzającego, to pewne drzwi się zamykają. A tu z tego co zrozumiałam rzecz się rozchodzi o awans.
Dziecko to też spory wydatek dlatego oboje powinni myśleć perspektywicznie.
Na pewno powinni szczerze porozmawiać. Poza tym zarówno studia, jak i zdolności indywidulne każdego są różne. Może mąż Autorki należy do zdolniejszych i wcale te studia nie pochłoną mu aż tak dużo czasu i wysiłku? A może sam zrezygnuje bo uzna, że nie podoła?

feniks35 napisał/a:

Autorko tak jak zasugerowała Loka porozmawiaj z mężem nt ograniczenia treningów. Ja wiem i rozumiem że on to lubi, że go to odstresowuje itp ale został ojcem a to oznacza jakies wyrzeczenia. Nie tylko dla matki. Ty pewnie też chętnie byś się odstresowała na fitnessie, masażu itp a nie masz czasu na takie przyjemności nie tylko co drugi dzień ale wcale. Dziecko nie jest tylko matki. Te czasy kiedy kobieta była jedynie od zajmowania się dzieckiem a ojciec jedynie raz na kwartał kazał sobie  pokazać dzienniczek ucznia dawno minęły. Kobiety pracują i mają prawo dzielić domowe obowiązki z mężem a po drugie ta więź ojca z dzieckiem jest bardzo istotna i nie zbuduje jej 15 min przed snem co drugi dzień.  Jeśli więc mężowi zależy na relacji z dzieckiem to chyba rezygnacja z 1 treningu w tyg jest tego warta.
Co do studiów nie hamuj go. On pewnie też nie jest zachwycony  tym faktem ale chce się piąć do góry w pracy a skoro to wymaga podjęcia studiów to trzeba to zrobić. Ja bym się cieszyła że mu się chce a nie osiadł na  na laurach. Dobry moment na studia nie przyjdzie nigdy. Teraz dziecko małe potem będzie chorować dużo w przedszkolu albo pojawi się następna pociecha itp.
Rozmowy z tesciowa z cyklu pozalenia się czy podzielenia odczuciami ogranicz. Ja  rozumiem że tak wyszło w rozmowie ale wiesz...zawsze bliższa ciału koszula. Tematy z mężem załatwiaj  z mężem.
Nie bądź też dla siebie zbyt surowa. Jesteś 3 tyg po porodzie. Masz prawo czuć się zagubiona, zmęczona i trochę nieadekwatnie oceniać sytuację. Gdy się trochę otrzaskasz w nowej roli mamy ( a otrzaskasz się na pewno) to zobaczysz wszystko w lepszych barwach   Do lutego będziesz już zupełnie inaczej funkcjonowała.

Feniks, jak zwykle, nic dodać, nic ująć.

Dodam coś jednak.
1. Nie skarżyć się teściowej, bo to bez sensu. Zawsze weźmie stronę swojego dziecka, a już w takiej sprawie, jaka tu przedstawiłas, to miałaś to na bank.
2. Nie bądź dla siebie zbyt surowa, bo póki co jesteś w okresie połogu, więc masz prawo do różnych huśtawek emocjonalnych.
3. Masz rację odbierając rzecz w ten sposób.
W życiu bywa różnie.
Znam przypadek, gdy oboje się pobrali i startowali mniej więcej z tego samego poziomu wykształcenia, pozycji zawodowej i majątkowej. Urodziło się im dziecko. Kobieta zajęła się domem, dzieckiem, jednak chwała Bogu nie zwariowała na tyle, żeby zwolnić się z pracy, była pielęgniarką.
Mąż mając ogromne wsparcie żony zrobił jedne studia, potem drugie i non stop due dokształcał, a ponieważ był bardzo obrotny wkręcił się do polityki. Zanim się obejrzał zasiadł na bardzo wysokim stołku na szczeblu wojewódzkim, a potem krajowym.
Ona dalej była pielęgniarką, po latach nawet oddziałową, ale bez wyższego wykształcenia.
Znalazł oczywiście młodszą, bo jego zdaniem stara żona, na dodatek tylko pielęgniarka psuła mu wizerunek, nie dla psa kiełbasa.
Tak więc Ty też dbaj o to, żeby nie odstawać od męża, bo po prostu niewarto.

Życzę zdrowia i powodzenia.

ulle napisał/a:

feniks35 napisał/a:

Autorko tak jak zasugerowała Loka porozmawiaj z mężem nt ograniczenia treningów. Ja wiem i rozumiem że on to lubi, że go to odstresowuje itp ale został ojcem a to oznacza jakies wyrzeczenia. Nie tylko dla matki. Ty pewnie też chętnie byś się odstresowała na fitnessie, masażu itp a nie masz czasu na takie przyjemności nie tylko co drugi dzień ale wcale. Dziecko nie jest tylko matki. Te czasy kiedy kobieta była jedynie od zajmowania się dzieckiem a ojciec jedynie raz na kwartał kazał sobie  pokazać dzienniczek ucznia dawno minęły. Kobiety pracują i mają prawo dzielić domowe obowiązki z mężem a po drugie ta więź ojca z dzieckiem jest bardzo istotna i nie zbuduje jej 15 min przed snem co drugi dzień.  Jeśli więc mężowi zależy na relacji z dzieckiem to chyba rezygnacja z 1 treningu w tyg jest tego warta.
Co do studiów nie hamuj go. On pewnie też nie jest zachwycony  tym faktem ale chce się piąć do góry w pracy a skoro to wymaga podjęcia studiów to trzeba to zrobić. Ja bym się cieszyła że mu się chce a nie osiadł na  na laurach. Dobry moment na studia nie przyjdzie nigdy. Teraz dziecko małe potem będzie chorować dużo w przedszkolu albo pojawi się następna pociecha itp.
Rozmowy z tesciowa z cyklu pozalenia się czy podzielenia odczuciami ogranicz. Ja  rozumiem że tak wyszło w rozmowie ale wiesz...zawsze bliższa ciału koszula. Tematy z mężem załatwiaj  z mężem.
Nie bądź też dla siebie zbyt surowa. Jesteś 3 tyg po porodzie. Masz prawo czuć się zagubiona, zmęczona i trochę nieadekwatnie oceniać sytuację. Gdy się trochę otrzaskasz w nowej roli mamy ( a otrzaskasz się na pewno) to zobaczysz wszystko w lepszych barwach   Do lutego będziesz już zupełnie inaczej funkcjonowała.

Feniks, jak zwykle, nic dodać, nic ująć.

Dodam coś jednak.
1. Nie skarżyć się teściowej, bo to bez sensu. Zawsze weźmie stronę swojego dziecka, a już w takiej sprawie, jaka tu przedstawiłas, to miałaś to na bank.
2. Nie bądź dla siebie zbyt surowa, bo póki co jesteś w okresie połogu, więc masz prawo do różnych huśtawek emocjonalnych.
3. Masz rację odbierając rzecz w ten sposób.
W życiu bywa różnie.
Znam przypadek, gdy oboje się pobrali i startowali mniej więcej z tego samego poziomu wykształcenia, pozycji zawodowej i majątkowej. Urodziło się im dziecko. Kobieta zajęła się domem, dzieckiem, jednak chwała Bogu nie zwariowała na tyle, żeby zwolnić się z pracy, była pielęgniarką.
Mąż mając ogromne wsparcie żony zrobił jedne studia, potem drugie i non stop due dokształcał, a ponieważ był bardzo obrotny wkręcił się do polityki. Zanim się obejrzał zasiadł na bardzo wysokim stołku na szczeblu wojewódzkim, a potem krajowym.
Ona dalej była pielęgniarką, po latach nawet oddziałową, ale bez wyższego wykształcenia.
Znalazł oczywiście młodszą, bo jego zdaniem stara żona, na dodatek tylko pielęgniarka psuła mu wizerunek, nie dla psa kiełbasa.
Tak więc Ty też dbaj o to, żeby nie odstawać od męża, bo po prostu niewarto.

Życzę zdrowia i powodzenia.

Dziękuję;)
Tak się trochę czułam w ciąży. Zarabiamy podobnie, ale przed ciążą np co tydzień chodziliśmy na squasha, w ciąży raczej miałam myślenie, że to dziecko jest najważniejsze. Ale strasznie źle poczułam się sama ze sobą po ciąży. Dalej nie mieszczę się w swoje spodnie,  mąż wsportowany, a ja trochę tak nie. Ale daje sobie czas.

Tak, ja sobie doskonale zdaje sprawę, że potrzebuję czasu. W ciąży nawet seks jest inny, teraz go nie ma.
I tak nasluchalam się tych historii jak to dziewczyny wychodziły w spodniach przed ciąży. Sam powrót do formy nie jest moim priorytetem, ale trochę czekam aż się ogarniemy, jak wróci wszystko do normalności, ktora będziesz zupełnie inna.

Lady Loka napisał/a:

Aleksandra955 napisał/a:

Tak, ja sobie doskonale zdaje sprawę, że potrzebuję czasu. W ciąży nawet seks jest inny, teraz go nie ma.
I tak nasluchalam się tych historii jak to dziewczyny wychodziły w spodniach przed ciąży. Sam powrót do formy nie jest moim priorytetem, ale trochę czekam aż się ogarniemy, jak wróci wszystko do normalności, ktora będziesz zupełnie inna.

A jak ma być seks teraz, jak jesteś ledwo po porodzie?
Daj sobie czas, facet Ci nie ucieknie jak przez 2-3 miesiące seksu nie będzie, spokojnie

Wiem, że nie ucieknie, on na mnie 1,5 roku czekał zanim zdecydowałam się na związk . Ale zwyczajnie też tęsknię. Trochę mnie ta ciąża przeczołgała, bo do 15 tygodnia czas spędzałam głównie w toalecie, a od 33 tygodnia musiałam leżeć. Jedynie za co jestem wdzięczna to za te biodra, dzięki którym te 3kg miało się jak ułożyć i brzuch nie był duży.
Nooo trochę tak jest, że cieszę się z małej, wzruszam się jak ich widzę razem, ale jednocześnie brakuje mi nas samych.

Lady Loka napisał/a:

Aleksandra955 napisał/a:

Wiem, że nie ucieknie, on na mnie 1,5 roku czekał zanim zdecydowałam się na związk . Ale zwyczajnie też tęsknię. Trochę mnie ta ciąża przeczołgała, bo do 15 tygodnia czas spędzałam głównie w toalecie, a od 33 tygodnia musiałam leżeć. Jedynie za co jestem wdzięczna to za te biodra, dzięki którym te 3kg miało się jak ułożyć i brzuch nie był duży.
Nooo trochę tak jest, że cieszę się z małej, wzruszam się jak ich widzę razem, ale jednocześnie brakuje mi nas samych.

Ja leżę od 7 tygodnia, teraz mam 11 i będę leżeć do samego końca albo w domu albo w szpitalu Ty już masz za sobą, masz w domu zdrowe i żywe dziecko, a ja takiej pewności nie mam. Nie masz tak źle chętnie bym się zamieniła.

Nie da się mieć tego, co mieliście przed dzieckiem. Siłą rzeczy czasu jest mniej. To dopiero 3 tygodnie. Dajcie sobie czas, TY daj czas na to, żeby wszystko się na spokojnie poukładało. Nieprzespane noce jeszcze przed Wami

Jejku, a jak się czujesz? Trzymam kciuki, żeby było wszystko dobrze i aby czas leciał szybkooo.
Przed nami jak przed nami, raczej przede mną

Lady Loka napisał/a:

Aleksandra955 napisał/a:

Jejku, a jak się czujesz? Trzymam kciuki, żeby było wszystko dobrze i aby czas leciał szybkooo.
Przed nami jak przed nami, raczej przede mną

Spoko dzisiaj poleciałam do lekarza stwierdzając, że nie wiem czy brzuch boli tak jak może boleć czy tak jak nie powinien i zobaczyłam jak mi maluch rusza rękami totalne ADHD. Znowu będą problemy na prenatalnych i na połówkowych jak dotrzymamy z tym, żeby się dziecko dało zbadać, a potem lekarze mnie narzekają, jakbym ja była w stanie coś z tym zrobić...

pomyśl, że zostawisz mężowi dziecko na dzień i pójdziesz spać
swoją drogą moja koleżanka kiedyś na zajęciach z psychologii miała przedstawioną teorię, że warto pierwsze 6 miesięcy skupić się bardziej na dziecku, bo to dla kobiety też naturalne ze względu na hormony, ale potem trzeba już dopuszczać męża do siebie i warto, żeby mąż miał jedną aktywność z dzieckiem, którą robi tylko i wyłącznie on. Polecam, u nich się bardzo sprawdziło.

Aj nie masz wpływu, lepiej żeby bobas się ruszał w brzuchu niż był spokojny, nie wiem jakoś wolałam czuć. Tylko jaką aktywność? Bo póki co to kąpiele wspólnie, przewijane i takie rzeczy na zmianę. Póki co jeszcze karmie  o ile można tak nazwać, bo mała od początku na mieszanym. Dzisiaj mąż ją trochę pobawił z rana od 6, to miałam chwile, żeby odespać. Właściwie to położył ją obok siebie a on pracował, zero płaczu przez ten czas... szkoda, że przy mnie tak nie ma...
A Ty korzystaj z leżenia;). Ja nadrobiłam wszystkie seriale .

Z tym jednym stałym obowiązkiem ojca, to dobry pomysł.
Nie wiem czy akurat kąpanie, ja bym bardziej widziała wspólne, bo niektórzy ojcowie jak się zapędzą w kąpaniu córek, to nie wiedzą w jakim wieku powinni przestać...

Zastanawia mnie bardzo czas, w którym mąż zdecydował się na studia. Jedna osoba w firmie go nakłania i akurat teraz zdecydował, ze trzeba myśleć o awansie w przyszłości. A co by się stało, gdyby odłożył studia i awans na dwa lata?