Jak złożyć serce? - Netkobiety.pl

,, Teraz żona widzi, że połączyło mnie jednak z Anią coś więcej" do tego to co napisałeś wyżej że nie wykluczasz związku z Anią, jak dla mnie coś tu się nie trzyma kupy. Żona dała Ci nieźle w kość, poznałeś fajną kobietę a przy pierwszej lepszej okazji ulegasz żonie i się z nią bzykasz. Jeśli Twoja żona miała coś za uszami to już robisz sobie pod górę. Nastąpilo znów pożycie małżeńskie w razie rozwodu może to nieźle namieszać. Dwa, stojąc w takim rozkroku może być że zostaniesz sam i dodatkowo będziesz rozpaczać jeszcze po Ani. Nikt normalny długo nie wytrzyma takiej sytuacji. Powtórzę pytanie Adeli, co Ania na to wszystko?

Akurat nikt, kto miał taką sytuację, jak Twoja nie wypowiadał się w tym wątku. Może jeszcze się znajdzie?
Halo! Panowie/ Panie stojące w podobnym do Clashowego rozkroku, poradzicie coś!

Rozumiem, Autorze, że szukasz" bratniej duszy", ale czy naprawdę sądzisz, że otrzymasz inne odpowiedzi, niż to, że musisz się zdecydować?

Teraz doczytałam: "Ania czeka spokojnie na moją decyzję...."
Taak, zapewne ze spokojem mnicha buddyjskiego stara się ignorować to, że bzykasz dalej swoją żone- w końcu i tak kochasz je obie.

Nie szanując siebie samego to nie za bardzo będzie się kochać dwie osoby,to jakieś potężne złudzenie w początkowej fazie zauroczenia po przejściach nie rozwiązanych w małżeństwie.

Jedyny wartościowy wątek który mi przychodzi na myśl z odrobinę podobną sytuacją to wątek Hrefiego
z tym że Hrefi miał dłużej ukryty romans ,sam się żonie w pewnym momencie przyznał do tego i go zakończył.Jego opowieść jest o tym co dalej było jak został z żoną  tytuł to "Czy romans zmienia rzeczywistość"
Z kolei wątek Katarzyny88 "Życie w trójkącie" opowiada o problemach poliamorycznego autentycznego związku
po początkowym zachwycie formą swingowania i trwaniem tego układu przez jakiś czas,nadszedł spory kryzys
,ale tam zbyt wiele różnic jest.

A po ostatnich akcjach i "czystkach moralnych" na forum to mało prawdopodobne, żeby ktoś się chciał spowiadać i przyznał bez bicia
do takich historii
Oko opatrzności czuwa i notuje kto kiedy i z kim .
W odpowiedniej chwili wszystko wypomni nawet po latach

Im później podejmiesz decyzję tym gorzej dla nich i dla Ciebie. To nie jest zwykły układ, gdzie obie będą spokojnie czekać w nieskończoność. Którejś z nich dziś być moze każdego dnia rozrywa serce. Może obu. I trudno będzie o tym rozrywanym każdego dnia sercu zapomnieć. O tym że to przedłużałes i nie potrafiles zdecydować. Wiem że jest Ci trudno podjąć decyzję. Sygnalizuje tylko że dla kogoś z kim zostaniesz będzie trudno kiedyś zrozumieć że w sytuacji krytycznej nie było od razu jasne dla Ciebie kogo wybierzesz. Choćby najmocniej ta osoba Cię kochała.

Niebieska: pewnie masz rację, ale jestem tylko człowiekiem i nie potrafię dokonać wyboru, przynajmniej nie teraz. To skomplikowana sytuacja, do której dołączonych jest wiele szczegółów, o których tu nie piszę.

Kocham je obie i na pewno nie jest mi z tym dobrze, obie są tak samo mi bliskie i ważne o czym też dobrze wiedzą.

ojojojo ale z ciebie dobry człowiek,
tyle dobroci dajesz temu niewdzięcznemu światu
a ten świat zły i niedobry tak się źle z tobą obchodzi...
aż płakać mi się chce...ze śmiechu.

a może ty człowieku im trójkąt zaproponuj?
Będziesz miał swoja anie i żonę, może machniesz sobie tez 3 dzieci z Anią dla równowagi i wszyscy będą zadowoleni.

A z czyjej padło to pytanie: co słychać?
Tylko nie mów że nie pamiętasz..

Jeżeli autor " jest pewien", że żona nie miała romansu i odstawiala takie szopki, to jest zwykłym frajerem. Teraz mu odbiło, bo dwie dupy za nim latają, więc myśli, że on taki przystojny, a prawda jest taka, że jego przedymanej żonie włączył się pies ogrodnika, a ta Ania to zwyczajnie laska po przejściach, co to za młodu olała autora dla innego. No super kobiety - lądowanie na mordę będzie bardzo bolesne.

team#Ania... zona prędszej czy później zapewni   powtórkę  z rozrywki.... dzieci odchowywane wiec nie  ma co sie wkręcając tylko ruszać za czymś nowym

Skoro Ania jest taka samodzielna, to może niech za Ciebie decyzję podejmie?
Chłopie, to wszystko zależne jest od Ciebie. Motyle w brzuchu masz do Ani, widać jak na dłoni, a z małżeństwa nie wiesz jak się wyplątać... tak po prostu. Bądź dorosły i zdecyduj.
Stawiam też, że jeżeli masz zamiar żyć z którąkolwiek z tych kobiet... to czeka Cię terapia z tą osobą, żeby to przepracować. W innym przypadku to i tak pierdutnie.
Swoją droga uwielbiam te śluby czystości: gdy sypiał z kochanką, to z żoną wówczas nie, teraz sypia z żoną - to z kochanką nie. Jak to dumnie i rycersko brzmi

Skoro żona jest już prawie o krok od uniezależnienia się bytowego od Ciebie, to zaczynasz mieć sytuację coraz bardziej klarowna.
Może to i prawda, że gdyby ona już dwa lata temu, zanim zaczęła szaleć i czepiać się Ciebie zatruwając życie rodzinne na każdym kroku, miała satysfakcjonujące życie zawodowe, to wymierzyłaby  Ci kopa.
A skoro tak, to znaczyłoby to tylko tyle, że teraz trzyma Cie przy sobie z obawy przed jutrem. Ona po prostu nie wie czy da sobie radę sama zarabiając na życie, jak wyjdzie to wszystko i dlatego jej miłość tak wybuchła.
Autorze, wybrnales jakoś z moich pytań, Twoje odpowiedzi świadczą o tym, że i takie praktyczne kwestie sobie przemyślałeś.
Jednak ja poruszę kolejna kwestię.
Po wszystkim rozumiem, że zamieszkasz u Anny? Zamieszkasz więc u kogoś.
Jak będziesz czuł się mieszkając w cudzym domu?
Czy będziesz miał motywację do tego, by robić coś w tym domu wiedząc, że prawnie nie masz tam żadnych praw?
Czy nie będzie Ci przykro, gdy uświadomisz sobie, że zostawiłeś własny dom, własny dorobek życia i skończyłeś u kogoś?
Mnie przeszkadzałoby coś takiego.
No chyba że bedzuesz dzielił dotychczasowy dorobek życia między siebie a żonę i potem układał się z Anną tak, byś i Ty czuł się z Anną jak u siebie?
Pytam o to, bo są to ważne sprawy niestety jeśli rzecz ma się udać, to należy brać pod uwagę także i takie kwestie.
Dalej.
Czytając to, co na bieżąco piszesz w tym wątku można odnieść wrażenie, że przechylasz się jednak w stronę Anny.
Głównym powodem jest fakt, że bardzo boisz się powtórki z rozrywki ze strony swojej żony. Ma gorący temperament i szybciej mówi niż myśli przez co jest trudna we współżyciu, chociaż potrafi być też cudowna, najbardziej spontaniczna i naturalna jest w łóżku.
Anna natomiast jest kobieta stabilna emocjonalnie, wyważona i przewidywalna w swoich reakcjach.
Już teraz jesteś pewny, że będziesz z nią bardzo szczęśliwy - tak napisałeś.
Będziesz żył z kobietą, która znasz od lat, która kochasz i która fascynuje Cię pod każdym względem. Przy niej czujesz się bezpieczny i wiesz na czym stoisz i na czym stać będziesz nawet za pięć czy dziesięć lat.
Z żoną to zawsze byłaby jedna wielka niewiadoma i póki byłoby dobrze, to super, ale przecież w każdej chwili jej mogłoby vis odwalić, bo ma ciężki charakter, taki bardziej południowy.
Strasznie jestem ciekawa, jak potoczy się to wszystko dalej.

Ja tam Autorowi współczuję. Żona walnęła go w rogi (przynajmniej emocjonalnie) - inaczej w życiu by od niej takich słów nie usłyszał. Z bocznym nie wyszło, a autor przy okazji za szybko dla niej stanął na nogi.
Popełnił duży błąd nie składając papierów od razu po poznaniu Ani, ale mleko się rozlało. Ja w takiej sytuacji rzuciłbym obie, wyjechał na jakiś czas w świat i wtedy pomyślał, z którą chciałbym się budzić u boku.

Żonka jest dużo sprytniejsza od niego. Nie wywaliła wszystkiego na widok. Po poznaniu Ani Autor, już był przegrany, bo to on będzie obarczony winą za rozpad małżeństwa.
Niestety kobiety mają przyzwolenie na chwile słabości. Można opowiadać jak to mąż źle traktował, no i co ona bidula miała zrobić, jak nie szukać niewinnego wsparcia bocznika.
Z Anią to już co innego. To typowa zdrada małżeńska.
To on głownie utrzymuje rodzinę i to on będzie płacił po rozwodzie grubą kasę. Znaczy zostanie puszczony w skarpetkach. Bo dzieci to jeszcze trzeba wykształcić, a to nie są tanie rzeczy jak mawiał klasyk. Żonka też mu nie odpuści niczego.
Myślę też, że gdy Ania zrozumie w jakiej sytuacji jest Autor, jej miłość też może osłabnąć. Na forum jest sporo opowieści kobiet, które bardzo kochały rozwodników. Ale te alimenty, te zobowiązania spowodowały, że zaczęły się zastanawiać.

Odłożę na chwilę kwestie życiowe, praktyczne, bytowe po prostu i teraz skupię się na tych bardziej duchowych, kwestiach etycznych związanych z poczuciem winy oraz odpowiedzialności za własne decyzje i idące za tym konkretne działania.
Wieloletnie małżeństwo, trójka nastoletnich dzieci i piękne oraz szczęśliwe pożycie małżeńskie przez 90% czasu trwania małżeństwa, życia rodzinnego.
Bo byłeś przecież przez długie lata szczęśliwym mężem, ojcem i generalnie szczęśliwym człowiekiem.
Mniej więcej dwa lata temu coś zaczęło się psuć, z dnia na dzień było coraz gorzej, aż powstało istne piekło w domu, ponieważ żona zaczęła mieć ostre schizy.
Doszło do katastrofy, nawet do zamrożenia życia seksualnego. Nie mogłeś znieść takiej atmosfery w domu.
Prawdę mówiąc przez wszystkie te lata Waszego małżeństwa żona zaliczyła ostre potknięcie tylko raz. Wcześniej wszystko funkcjonowało świetnie.
Ciężka kara za jej błąd, fakt że niemały.
Ona teraz twierdzi, że jeśli uda Wam się wyjść na prostą z tych wszystkich zawirowań, to taka próba scementuje Wasz związek na amen, czyli że potem nic Wam już nie zagrozi.
Osobiście uważam, że żona ma rację, ponieważ faktem jest, że ciągle kochacie się i łączy Was udane współżycie seksualne.
Z drugiej jednak strony pojawiła się kochanka, też spoko kobieta, która niestety troszkę się pospieszyła wchodząc w osobiste relacje z żonatym facetem. Ciebie ona akurat znała i wiedziała, że nie jesteś bajerantem, który niczego nie ma w głowie, tylko obce baby. Zaufała Ci więc i poszła, że tak powiem, na całość.
Szybko jednak sytuacja odmieniła się i wyszedł z tego ambaras.
Od tej pory obie trwają i przeżywają te chora sytuację, która spadła na nie niespodziewanie, niczym grom z jasnego nieba. Na Ciebie też wszystko to spadło nagle, ale przecież przez cały ten czas nie byłeś witką na drzewie, która poddaje się podmuchom wiatru.
One obie też nie były, chociaż żona z całej Waszej trójki nie miała żadnego wpływu na to, co dzieje się za jej plecami.
To wygląda tak, jakby zabrakło w tym wszystkim jednej mądrej osoby, która powiedziałaby dość i zatrzymała ten szalony pociąg.

Z etycznego punktu widzenia nie ma tu żadnego dobrego rozwiązania, by i wilk był syty, i owca cała, gdyż wszystko za daleko zaszło.
Ty autorze nie potrafisz podjąć żadnej decyzji, ponieważ wypuściłes z rąk wszystkie nitki, za które przez jakiś czas pociągałes. Zrobiłeś za duży bałagan i nie wiesz od czego zacząć. To tak jak sprzątanie po wielkim remoncie- człowiek stoi i gapi się bezradnie na cały ten syf i główkuje, od czego by tu zacząć.
I tak źle, i tak niedobrze, i jakbyś się nie obrócił cztery litery zawsze z tyłu.
Konia z rzedem temu, kto będąc na Twoim miejscu potrafiłby podjąć właściwą decyzję.

Moim zdaniem pierwszeństwo ma żona, a kochanka powinna stać się ofiarą Waszego kryzysu małżeńskiego i swojej własnej lekkomyślności.
Twoja historia może być modelowym przykładem na to, jak nie należy postępować będąc w związku małżeńskim.

Wiem, że dość surowo odniosłam się do Twoich spraw, jednak przy całym zrozumieniu tego, co było pierwotna iskrą wywołującą to wszystko nie da się teraz postąpić tak, by nie było ofiar.
Poniekąd wszyscy tak czy siak jesteście i będziecie ofiarami, za którymi stoją konkretne racje, ale niestety niczego autorze nie osiągniesz bez ostrego cięcia, które kogoś zaboli najbardziej.
Najbardziej musi zaboleć Annę, przykro mi.

Po wszystkim pewnie wszyscy wylądujecie na swoich terapiach, ale niestety taka jest cena ludzkich błędów.
Musi boleć.
Było miło i wesoło, ale dość tego dobrego.
Prędzej czy później należy poddać się tej operacji i lepiej prędzej niż później.
Rany będziecie leczyć wszyscy jeszcze długo, ale da się z tego wyjść obronną ręką.

Nie kocha żadnej. Boi się po prostu pogorszenia jakości życia.

Nie Be, tak może zdarzyć się w życiu, że człowiek do pełni szczęścia potrzebuje mieć dwie osoby, szczególnie gdy te dwie osoby są tak skrajnie różne od siebie i wnoszą w życie tak różne wartości.
Niestety, tak się nie da.
Ktoś musi z tej gry odpaść.

Czytam sobie Twój wątek i widzę w nim wiele podobieństw do mojej historii. Z tym, że ja jestem jakby w roli Twojej żony.
Dlaczego odeszłam po 18 latach małżeństwa skoro nie było kłótni, dramatów, zdrady? Dlaczego odeszłam skoro wszyscy uważali nas za zgodne małżeństwo? Odeszłam, bo czułam, że nasze drogi się rozeszły. O ile połączyła nas prawdziwa miłość, to brak rozmów, brak bliskości i brak szczerości w wielu drobnych sprawach spowodował, że przestałam kochać męża. Wielokrotnie próbowałam rozmawiać z nim na ten temat, ale zawsze kończyło się albo moim monologiem albo obróceniem wszystkiego w żart i stwierdzeniem, że to nieprawda. Jakby nie dopuszczał do siebie, że mamy problem. Jakby bał się skonfrontować z rzeczywistością. Po kilkunastu latach przestałam nawet próbować rozmawiać, bo po co? I wiesz co usłyszałam od niego kiedy odchodziłam? Że nigdy nie zgłaszałam żadnych problemów :-D Z perspektywy czasu wiem, że być może gdybym rzuciła talerzem o ścianę, pokazała więcej emocji, to wtedy może by dostrzegł wagę problemu. Ale to nie mój typ zachowania. Ja wolałam wszystko na spokojnie załatwić w rozmowie. Niestety, do rozmowy trzeba dwóch stron. Kiedy nastał czas, że był już mi kompletnie obojętny, zaczęłam rozważać różne opcje. Nie chciałam odchodzić, bo się bałam nowego. Więc i mi przyszedł do głowy pomysł otwartego związku. Bo przecież każde z nas ma swoje potrzeby, a tłumienie potrzeb to nic dobrego. Każdego dnia dogadywaliśmy się w podstawowych sprawach, był całkiem przyzwoitym współlokatorem, mieliśmy syna, wygodne życie i wspólne interesy. Tylko uczucia między nami już nie było. A ja potrzebowałam bliskości i bycia tak zwyczajnie zaopiekowaną w takich prozaicznych, codziennych sprawach. I też chciałam móc decydować o swoim życiu, a nie wiecznie ustępować. A na to ze strony męża nie mogłam liczyć. Nigdy nie odważyłam się powiedzieć tego wprost: żyjmy razem, ale znajdź sobie kochankę. Raczej między słowami i w żartach. Być może to był także błąd z mojej strony. Może trzeba było tym walnąć mu prosto w twarz tak jak zrobiła to Twoja żona, żeby dotarło do niego z jakim poważnym problemem się mierzymy. Patrząc na zachowanie Twojej żony z mojej perspektywy to ona jeszcze jakoś walczy o Ciebie. Może nieudolnie, może w oczach innych jest tylko psem ogrodnika, ale to znaczy, że jeszcze jej zależy. Czy chodzi o jej uczucia czy o wygodne i poukładane życie? Prawdopodobnie nawet ona sama nie zna odpowiedzi. A może zna, tylko trzeba ją o to zapytać?
Piszesz, że zawsze byłeś zapatrzony w żonę jak w obrazek i jedyne co sobie możesz zarzucić to nadmiar pracy. Wiesz, każdy związek opiera się na akcji i reakcji. To się nie wzięło znikąd, że twoja żona stwierdziła, że chce rozstania. Usiądź na spokojnie w fotelu albo najlepiej wyjedź sam na weekend i zastanów się sumiennie, dlaczego Twoje małżeństwo doszło do takiego etapu. Przeanalizuj swoje zachowanie wobec żony, może posłuchaj jakiś sensownych trenerów relacji na YT.  Czasami takie filmiki mogą nam uświadomić jakie błędy popełniamy w relacjach z innymi ludźmi. Jak często kierujemy się schematami wyniesionymi z rodzinnego domu. Zastanów się czego Ty potrzebujesz żeby być szczęśliwym? Spróbuj spojrzeć na swoje relacje z kobietami z perspektywy osoby postronnej. To nie jest proste i bezbolesne, ale jest Ci to potrzebne aby uniknąć powtarzania tych samych błędów. Dopiero wtedy będziesz mógł zdecydować czy zostajesz z żoną czy tworzysz związek z Anią czy też chcesz być sam. Powodzenia

Bardzo dobrze czyta się ten wątek. Jakby oglądać film, widząc wydarzenia z różnych punktów widzenia. A interpretacjom sprzyja to, że tak mało wiemy o bohaterkach dramatu. O ich przeszłości, motywacjach, charakterach.
Ulle- jestem pod wrażeniem Twojej wnikliwości.:)
Wpis Titty także dał dużo do myślenia.

Twój były już mąż titty przegapił po prostu moment, kiedy mógł Cię jeszcze chwycić mocno, żebyś mu nie uciekła.
Tak, popełniłas błąd. Należało uderzyć w niego mocno, jeszcze wtedy gdy czułaś, że jest co ratować. Ty natomiast nie potrafisz spraw załatwiać, że tak powiem ordynarnie, po chamsku, tylko tłumaczyłas mu i delikatnie pukalas do ogromnej bramy.
Nie mógł Cię usłyszeć. Należało użyć ciężkiej koladki.
Żona autora chwyciła właśnie taką koladke do ręki i bez pardonu waliła w zamknięta w dobrym samopoczuciu męża bramę.
Usłyszał ja, ale nie zrozumiał jej.
Ujrzał tylko rozjuszona wariatkę, która czepia się go bez powodu
Po burzy nastała cisza.
Autor został złapany przez inną kobietę, a żona z przerażeniem odkryła, że jej rodzina naprawdę się rozwaliła.
Wpadła w rozpacz i rzuciła się by ratować swoje małżeństwo.
U Ciebie titty nie ma już czego ratować, ale ci ludzie, jak słusznie zauważyłaś, ciągle mają szansę.

M!ri, uważam, że zapolowano na niego. Skąd o tym wiem? M!ri ja wiem, a Ty uwierz w to.
Ja też zazwyczaj zgadzam się z Twoimi poglądami i podoba mi się, że nie ma z Tobą żadnych kumpli, gdy masz wyrobione konkretne zdanie. Jestem do Ciebie podobna.

To prawda, że autor kocha przede wszystkim siebie, chociaż z drugiej strony bardzo też siebie nie kocha, skoro dopuścił do tego, że stał się marionetka w rekach dwóch kobiet.
Bardziej sklaniasz się ku Annie, ja kibicuje raczej żonie, mimo wszystko żonie, ponieważ żona nie gra. Wszystko co teraz robi i czuje jest szczere, naturalne i prawdziwe.
Ona jest po prostu sobą, mała zagubiona i przerażona kobieta, której życie się sypie niczym domek z kart, a ona nie wie, za którą kartę chwycić, by uratować rodzinę.
Anna natomiast? No cóż?
Życzę jej jak najlepiej, bo niczego złego mi nie zrobiła, ale żona autora też niczego złego nigdy wcześniej jej nie zrobiła. Widząc rozpacz żony i jej desperacka walkę powinna coś poczuć i nie mam na myśli uczuć do autora.

Żona sama sobie zasłużyła na to co ją spotkało. Bo albo była idiotką, która uważała, że szantażem coś dla siebie ugra (grając właśnie), albo jest niepoczytalna skoro jej uczucia tak nagle się odmieniły.

M!ri, nikt nie zasługuje na zdradę.
Bez względu na to, jakie błędy popełniła w przeszłości nie powinna mieć teraz na karku kochanki męża.
Nikt nie powinien przechodzić przez coś takiego, bo przeżywanie zdrady to jedna z najciezszych traum, jakie człowiek może przeżyć w życiu. Zdrada jest uważana za niemal identyczny stres, jaki przeżywa się po śmierci bliskiej osoby albo przy okazji doświadczenia śmiertelnej choroby.
To coś strasznego.

Dawanie komuś złudnych nadziei jest też ciosem poniżej pasa, tylko tylko że autor nie zrobił tego specjalnie i z rozmysłem. On sam siebie ugodził najmocniej. W tamtej chwili nie mogl przewidzieć, że tak wyjdzie.
Naprawde wierzył w to, że jego małżeństwo już nie istnieje.
Kochanka była balsamem na jego zraniona duszę.
Ten wątek jest bardzo smutny, bo gdybyśmy mieli tu do czynienia z takim rasowym lowelasem, który od lat lajdaczy się za plecami poczciwej żony, to każdy miałby natychmiast jasno wyrobione zdanie i nikt nie miałby watpliwisci.
Tu jednak nie mamy do czynienia z takimi ludźmi.
I to jest w tym wszystkim takie przykre, bo może przydarzyć się nawet w najlepszym domu, może przydarzyć się każdemu.

Titty, to się zdecyduj, bo raz piszesz że prowadziłaś wielokrotnie rozmowy szczere, a potem, że może trzeba było mu powiedzieć prosto w twarz.
To się kłóci że sobą.
Wg mnie jeżeli ktoś jest zaskoczony, a ma jakieś tam IQ to dlatego że ta druga strona bala się że wynik konfrontacji będzie dla niej niekorzystny więc jej unikalną zachowując wiele dla siebie.
I to nie jest wina partnera.
Autorze, zostaw te kobiety obie, bo jakby w którymś układzie była miłość  to nie było by tematu

Nie zdrada. Rozwód.

Rozwód pod kątem stresu jest nad drugim miejscu po śmierci współmałżonka. Na kolejnym separacja.
https://www.doz.pl/czytelnia/a12679-10_ … ji_w_zyciu

To właśnie zgotowała mu żona. Co z tego, że papierka jeszcze nie dostali jeżeli powiedziała mu że go nie kocha, dywagowała jak przygotować dom na sprzedaż, u kogo będą dzieci. Ona go porzuciła pierwsza. Prawie spakowała mu walizki, a teraz mamy uwierzyć, że nagle dotarło do niej, że jednak go kocha?
Dostała to co chciała.

Autor pasuje do żony, oboje niedojrzali. Tylko niech zostawi Anię w spokoju. Już wystarczająco ją skrzywdził.

No skrzywdził, ale mimowolnie, przecież nie zrobił tego zlosliwie.
Miał i nadal ma dobre intencje, chociaż  słusznie kiedyś powiedziano, że dobrymi chęciami piekło jest brukowane. Wyszło oczywiście bardzo niefajnie i każde z tej trójki jest ofiarą.
Któreś z nich, jak napisałam wcześniej, będzie ofiarą największą.
Żona wypisała się z tego małżeństwa już znacznie wcześniej - to prawda.
Napisała nawet zgodę na to, że mąż może żyć z kimś innym, jeśli taka jego wola.

Wyszło jednak inaczej, jak to zwykle w życiu bywa i zrobiło się bardzo paskudnie.

Autor musi nabrać zdrowego dystansu do całej tej sprawy, najlepiej żeby wyjechał na dłużej i w spokoju pomyślał, co robić dalej

To ważny moment w jego życiu, bo od tej decyzji zależeć będzie jego przyszłość.
Ja optowalabym za tym, żeby kochanka sama wymiksowala się z tego związku, ponieważ jej będzie najłatwiej i niczego tak naprawdę nie straci. Dalej będzie sobie spokojnie żyła, pracowała i cieszyła się życiem. To był tylko krótki epizod w jej życiu

Autor zostałby z żoną, która kocha, a ona jego i powoli mogliby wrócić do rzeczywistości, gdyż mają ku temu odpowiednie warunki.
Trzeba to kupować cala mleczarnię, żeby napić się szklanki mleka?
Ja nie wiem, bo być może bardzo się mylę, ale życie nauczyło mnie, że lepiej kierować się rozumem oraz zdrowym rozsądkiem niż jakimś tam uczuciem, a zresztą w tym akurat przypadku miłość między mężem a żona jest przecież.
Rozumiem, że ciągnie go do kochanki, ale jaka przyszłość mialby związek z nią?
Wielu już było takich, którym wydawało się, że świat do góry nogami ogonem przewrócą, a nie minął rok albo dwa, a już w skrytości serca żałowali tego, co mieli wcześniej. Każdy niesie swój krzyż, prędzej czy później przychodzą różne problemy.
Od proxy życia chyba nikomu jeszcze nie udało się wymiksowac.
Trzeba po prostu dorosnąć i tyle, a nie szukać wiatru w polu.

Może i tak właśnie rzecz się skończy, że gdzie dwóch się bije, tam trzeci skorzysta.
Chociaż raczej w to wątpię.
Oni będą się tak ciągać razem jeszcze dlugo, dopóki któraś z tych dwóch kobiet nie zakończy tego na dobre.
Wszystko będzie zależało od pieniędzy i różnych innych wydarzeń, które zadzieja się po drodze, bo póki co, oni na wyspie bezludnej nie żyją.

Też mi się tak wydaje a że umiała kłamać i oszukiwać to boczniak niewidoczny dla autora który myśli że kobiecie ot tak coś odwaliło. Nie słyszałem że jakaś małżonka odchodzi od męża bez przyczyny. Zawsze z czasem okazuje się  że był  kochaś lub męża ma przemocowca bo łatwiej i taniej się mieszka. Co zmienia nagle decyzję kobiety co do męża któremu zakomunikowała że już nie kocha i chce rozstania ? Nagłe wycofanie się bolca lub ochłodzenie kontaktu albo kalkulacja finansowa że romeo oprócz gadki to nic nie ma i nie pracuje.

Albo co gorsze, ma żonę i dwójkę dzieci, tylko od dłuższego czasu jej "po głowie chodził"

Każde z Was trojga popełniło błędy i przyjdzie Wam za to zapłacić.
Trwanie w trójkącie rani obie kobiety. To trzeba zakończyć.

Jeśli z jedną sypiasz a do drugiej jeździsz na legalu to wykorzystujesz i ranisz obie. Zdrada emocjonalna jest równie bolesna co fizyczna, więc tak naprawdę obie czują, że są zdradzane.
To że obie kochasz nie usprawiedliwia przedłużania sytuacji. Dopóki się nie zdecydujesz przestań uprawiać seks z żoną i jeździć do Ani by zapewniać ją o swoim uczuciu.

Głupiś, autorze, jak but. Żona zakończyła wasze małżeństwo (nie prawnie, ale faktycznie), ty znalazłeś inną. OK, do tego momentu jest tak, jak być powinno. Ale co ty dalej za szopki odwalasz? Informujesz żonę o tej drugiej? Naprawdę chcesz rozwodu ze swojej winy? Wracasz do żony, czy raczej półwracasz? Po co? Dwa razy już ci taki kabaret odwaliła, chcesz dać jej szansę na trzeci numer?

Widzisz, prawnie ta twoja relacja z Anią nie jest przyczyną rozpadu związku, ani żadną twoją winą - to twoja żona zakończyła związek, a sądu nie interesuje nic, co było po zakończeniu związku. Tylko że ty pewnie nie jesteś w stanie udowodnić, że żona uznała, że to koniec waszego małżeństwa...

Zacznij myśleć odpowiednim organem.

A pisaniną kobiet się nie przejmuj, tu jest wiele takich sekutnic, jak twoja ślubna, to się solidaryzują. Czasami nie łykaj tych chorych bredni, że zdradziłeś żonę - żona związek zakończyła, byleś wolnym człowiekiem.