Sama nie wiem czego chcę - Netkobiety.pl

A jeśli chodzi o książki to proszę zerknijcie sobie na opisy . Nie są pisane przez coach'ów . Mamy tam dr psychologii i wykładowcę psychologii klinicznej (esther lerman Freeman) , Jackson MacKenzie współzałożyciel serwisu psychopath Free .com , Avery Neal licencjonowany psychoterapeutka specjalizująca się w kobiecej depresji i lęku, Jarosław Gibas socjolog i doktor Glenn R. Schiraldi która na całym świecie prowadzi szkolenia dotyczące traumy . Więc nie wydaje mi się żeby książki które zamówiłam były jakimiś bezsensownymi poradnikami .

Terapii owszem nie wykluczam w żadnym wypadku . Książki chcę przeczytać chocby ze względu na to , żeby troszkę chociaz w małym stopniu widzieć siebie w lepszym świetle . Nie powiedziałam że one rozwiążą moje wszystkie problemy , których się troszkę nazbierało przez wcześniejszy okres mojego życia , ale być może w jakis sposób mnie nakierują by walczyć o siebie właśnie na terapii .

O subtelnych formach przemocy- dobry trop. Chociaż Twój pierwszy chłopak subtelny w tym wcale nie był. Masakra. Mój były był podobny. Dobrze, że się uwolniłaś z tego związku ale mogłaś jak ja wpaść z deszczu pod rynnę. Nosimy w sobie pewne przekonania, pewną energię i jeśli jest krzywa to przyciągamy osoby odpowiadające tej energii… Twój obecny wcale nie musi być taki cudny. Jestem przekonana, że nie jest. Ale to tylko moja sugestia. Musisz sama dojść do odpowiednich wniosków. Owocnych poszukiwań Aneczka <3

Napisałam już o toksycznym zachowaniu partnera we wcześniejszych odpowiedziach . Pisałam , że spotykał się ze swoją byłą za moimi plecami , okłamywał mnie że nie ma z nią kontaktu , umawiali się na jedną wersje wydarzeń żeby czasem nie wyszło że się spotykają.  Mówił o niej same super rzeczy , umniejszając mi , sprawiając żebym czuła się gorsza od niej , mówił - widzisz widocznie jest bardziej dorosła niż Ty , z nią przynajmniej można normalnie porozmawiać.  A potem kwitował to stwierdzeniem , że niby mówił to w nerwach żebym ja zmieniła swoje zachowanie.  Aha , czyli gnojenie mojej własnej wartości na rzecz jakiejś innej laski powinno dać MI do myślenia że ja robię coś nie tak ? To nie jest toksyczne ? A teraz ja się czuję gorsza od każdej laski która znajduje się w jego obecności ? Zawsze czuje się jak ta kulą u nogi a z tymi innymi MOZNA WSZYSTKO  .

Dla mnie to co czuje jest najważniejszym konkretem i nie uważam by to wynikało z jakiejś schizofrenii czy paranoi. Bo jego zachowanie (konkret) takie uczucia naturalnie generują. Dużo tego wyłapałam w tym co Aneczka napisała ale zacytuję to jedno:

Nic sobie nie wkręca. To nie jest dobre traktowanie swojej ukochanej i ma prawo czuć co czuje.

Natomiast ona sama, dlatego, że poprzedni partner obniżył jej samoocenę, nie odbudowała jej przed wejściem w obecny związek i obecny to wyczuwa oraz z tego korzysta. Odejście i odbudowanie swojej warstwy ochronnej nie jest drogą na skróty. To długa droga i jasne… kosztem jest status quo w obecnym związku. Nie nalegam na to rozwiązanie ale wiem jak zbawienne potrafi być spędzenie paru lat ze sobą, rozpoznanie właśnie tych subtelnych i mniej subtelnych form przemocy, by odpowiednio reagować na nie w przyszłości.

Edit: Oczywiście, toksyczność w drugiej osobie to jedna rzecz. Ale jest druga- własna toksyczność. Trzeba całościowo to potraktować. Toksyczność Aneczki to też ważna sprawa ale najpierw biorę na tapetę jego toksyczność. Aneczka poza niską samooceną nie chciała dać jemu odejść co może być poczytywane za akt poczyniony z miłości… ale ja inaczej na to patrzę. Sztuka odpuszczania jest, uważam, zdrowsza niż uwikłanie. Uwikłanie jeszcze zazwyczaj postępuje i potrafi doprowadzić do prawdziwych tragedii… ciężki temat, ogólnie.

Ja dalej biorąc udział w tym związku wiem , że zrobiłam to dlatego że go kocham i uważam że każdy zasługuje na drugą szansę.  On niby wie że to było dla mnie krzywdzące bo przecież widzi jakie mam jazdy po całym tym zajściu . Nie chciałam tego zakończyć na własne życzenie bo wierzyłam , że będzie wszystko ok.  Ale mija dzień za dniem a ja się zwyczajnie boje , że gdzieś wyjdziemy on się kimś zainteresuje , jakaś inna może mu się podobać . Czuje się jak piąte koło u wozu , ludzie i ich obecność zaczęły mnie przytłaczać . Gdy siedzimy na kawie gdzieś w galerii na zakupach to jedyne o czym myślę to jest to , czy nie ma obok jakiejś atrakcyjnej dla niego dziewczyny , boje się . To jest chore ja doskonale o tym wiem , drecze siebie samą . Owszem czepiam się , owszem jestem teraz mega zazdrosna ale on nie widzi czego konsekwencją to jest . Tłumaczy się tym , że to było tego już nie ma powinnam odpuścić a ja ciągle czuję sie do dupy . Mam też problemy żeby się przed nim otworzyć - nie mówię tu o rozmowie . Np. problemy z seksem , boje się być sobą . Zero fantazji , uniesienia.  Po prostu stałam się jak 60cio letnia kobieta , która traktuje seks jak codzienność , coś co trzeba odbębnic . Ale on uważa też że to moja wina , bo są nerwy w związku.  Nosz cholera są ale nie przeze mnie tylko przez to że sobie nie radzę , czuje się gorsza , odrzucona , czuje jakby musiał ze mną być na siłę.  Nie jestem wam w stanie wytłumaczyć tego słowo w słowo.

Nie oczekuj, że on Cię zrozumie. Powinnaś odejść.
Za bardzo się podporządkowujesz facetom i taki efekt, niszczyłaś i dalej niszczysz sobie przy obecnym psychikę.

Wybierz się do psychiatry, on najlepiej zdiagnozuje problem i skieruje na odpowiednią terapię, bo są różne nurty, więc pierwszy lepszy terapeuta nie będzie dobrym wyborem.
Sama sobie nie poradzisz.

Czyli sugerujecie rozstanie... Wiem , że to byłoby najlepsze wyjście . Ale ja poczekam choćby dlatego , że on mówi mi ' jak nie będzie tyle nerwów , to zobaczysz , że będzie między nami jak powinno ' . Ja tak zrobię i poczekam żeby sprawdzić czy rzeczywiście będzie tak super jak to obiecuje . Przynajmniej nie będę mieć pretensji że mogłam spróbować a tego nie zrobiłam

Też myślałam nad wspólna terapią ale jednak coś mi mówi że to będzie zabawa w licytacje . Kto jaki błąd popełnił , kto jest bardziej winny itd . A ja chyba wolałabym z terapeuta porozmawiać sam na sam bo on nie dopuszcza do siebie myśli , że ja nie postrzegam go za tak idealnego za jakiego on sam się uważa. Chociaż po tym zdaniu które teraz napisałam , zastanawiam się czy to jednak nie będzie dobry pomysł pójść tam razem , żeby ktoś w końcu oprócz mnie dał mu do zrozumienia że nie jest taki cudny jak samemu siebie widzi .

Dokładnie . Coś w tym stylu . Czuje się jak taki dodatek w jego życiu

To chyba ja się już trochę pogubilam.
Myślałam że opisujesz swojego byłego,  bo bardzo dużo o nim było.
Nie rozumiem dlaczego jesteś z kimś dla kogo inne kobiety są super a własną narzeczoną nie.
Tak to ja miałam na schylkowym etapie swojego długiego małżeństwa i wtedy naprawdę ciężko być razem.
A Wy jesteście narzeczonymi dopiero.
Nie macie dzieci ,  chyba decyzja powinna być prosta.
Coś  w stylu: kochany jeśli jestem dla Ciebie niewystarczająca to nie będę Cię uniesczczesliwiac.

Wiem , dokładnie mój wybór.  Ale tak jak napisałam wcześniej , spróbuję tego jak on to widzi . Jeśli to nic nie da , to przynajmniej będę miała czyste sumienie , że zrobiłam wszystko co mogłam . Jeśli nie wyjdzie - trudno .

Hahha prawdziwe znacie może jakieś sposoby na uwolnienie się od przeszłości ? Od powracania cały czas do tego samego ? Tylko terapia ?

Dzięki za odpowiedź . Tylko wiecie , ja mam jakieś dziwne podejście do przebiegu terapii.  Owszem , nigdy nie byłam na żadnej , ale kiedy borykam się właśnie z przeszłością to zazwyczaj dzielę się tym z moją mamą . I widzę sama po sobie , że najbliższa mi osoba nie jest w tym temacie w stanie do mnie dotrzeć ani mi przetłumaczyć no to jakiś obcy facet albo baba terapeutka będzie mogła ? Łatwo jest komuś coś opowiedzieć ale przecież oni nie są w stanie poznać moich wewnętrznych emocji które mnie ogarniają . Dla mnie coś może być sprawą która strasznie bo zabolała a oni pewnie pomyślą - co ona tak przeżywa , przecież to pierdoła . Boje się oceniania albo braku zrozumienia.  Jeśli korzystaliście z pomocy terapeuty to proszę powiedzcie czy od razu udało wam się trafić na osobę z którą chcieliście kontynuować terapię czy raczej zajęło wam trochę czasu w odnalezieniu odpowiedniego terapeuty i sposobie prowadzenia wizyty z jego strony.