Jak żyć? - Netkobiety.pl

Ty masz w głowie, że oni mają super seks... W realu może być zupełnie na odwrót... Seks mógł być niefajny, albo mieli pierwszy zgrzyt... np. o to że zostawił talerz zamiast dać do zmywarki...

Wprowadzić się z walizkami do kobiety, której się prawie nie zna to szczyt głupoty.
Chyba że prawda jest inna, tak jak sugerował kolega wyżej:

"Może jestem naiwana i zapewne pół tutejszej społeczności mnie skrytykuje, ale wydaje mi się że był na tyle glupi że poszedł do niej nie będąc z nią w związku. Myślę że seksu wcześniej nie mieli. On poszedł na żywioł, przerosło go to i zdał sobie sprawę zagalopował. "
Strasznie ciężko sobie wyobrazić, że miałby się rozstawać z żoną i zamieszkać z inną kobietą nie mając wcześniej seksu.
A w ogóle to jak ona się zgodziła na to, aby zamieszkał tam, czemu? Tylko flirtowali a on do niej poszedł i poprosił aby zamieszkali? To jest strasznie dziwne.
W każdym razie on chyba po prostu czegoś szukał poza związkiem. Może ona, może inna.. Chciał czegoś świeżego i fascynującego to ma. Coś się zyskuje coś się traci.

Prawdopodobnie ,najpierw "modowy miesiąc" a potem

https://www.netkobiety.pl/t125733.html

Oj Ewelina.. naiwna Ty..
Jak wróci skruszony to za drugim razem- czyli kolejną Panią mozęsz tak po głowie dostać, że się nogami nakryjesz- ale widać musisz tę ścieżkę zdrowia przejść. jak wiele tu osób.
Jemu zostało jeszcze jedno do załatwienia z Tobą: żebyś Ty uznała że On jest spoko gość- i że musiał takl zrobić bo wasz związek to w ogóle nic nie był wart.
Dopiero wtedy poczuje pełnię szczęścia, spokój.
zadna kobiueta nie wpuści chłopa z walizką do siebie jak go dobrze nie zna.
Ty byś wpuściła?
Strasznie mi przykro, bo wiem uwierz że Ci ciężko. Ale najlepsze  co On moze dla Ciebie zrobić to zostawić Cię w spokoju.
Po co Ty mu opowiadasz że idziesz do psychologa, a już broń Boże że do prawnika?
a jak bardzo chce coś zrobić, to niech płaci alimenty.

Ewelina najpierw maskę Misiowi wkłada..Bo on taki biedny, z nagła go zła Pani zaczarowała..
Ewelina, jak masz normalnych rodziców to z nimi pogadaj- normalnych- czyli takich którym zależy na córce, a nie na tym: co ludzie powiedzą, czy co ksiądz powie.

Zastanawiam się, Ewelino - czego Ty byś chciała - bo chyba nie powrotu jm? To już nie jest ten sam człowiek. Czytałam wątek Ani2019 i zastanawiam się jakie musi być życie u boku kogoś kto zdradzał. Nie -zdradził.Zdradzał. Przecież do konca życia chyba miałabym w głowie ten fakt. Jaki jest komfort życia z kimś takim? Toż to obcy człowiek,  oszust. Napluł na uczucia żony, na ich wspólbe życie.
Cieszyć się, że poszedł to chyba jedyne rozsądne wyjście...

Oni oboje, on i kochanka, się zagalopowali. On żonaty, nie romansował, seks lub zauroczenie mu zakręciło w głowie. Ona albo taka sama, albo singielka, co się ucieszyła, że gość zdecydowany się do niej wprowadza. W dodatku sprawę z żoną załatwił ja porządny facet -- wyszedł na środek i powiedział "zakochałem się i koniec z nami".

Pojechał do niej... a potem na bank coś zgrzytnęło, chrupnęło... i już nie było jak w bajce.

Mogli to zrobić lepiej... poznać się z kochanką maksymalnie ile się da w trybie romansu, odejść od żony z powodu braku miłości, potem zamieszkać razem wg ustalonego z kochanką planu. Seks z kochanką to powinni mieć już jak stare małżeństwo. Zauroczenie powinno minąć, a powinna być miłość.

Zachowali się jak dzieciaki, które zakosiły ojcu kluczyk od Ferrari, dali gazu no i wygrzmocili w pierwsze drzewo na zakręcie. I co teraz?

Wtedy go przyjmiesz do domu. A potem się zobaczy.
Najlepiej byłoby wziąć rozwód, ustalić alimenty, finanse...
CZy się uda takie nowe życie? Może tak, może nie...
Zobaczysz.

Najważniejsze są finanse.
Dobrze, że zbierasz dowody.
Wiem, że Ci się życie zawaliło, przyszłość jest nieokreślona...
Najważniejsze to złagodzić negatywne skutki tego co się teraz dzieje...
Głownie chodzi o to, abyś psychicznie się nie wyniszczyła totalnie.
Bo to nie twoja wina, a u nich nie sielanka jak z bajki.

Witajcie,
To ja też pozwolę sobie na komentarz. Ubłagałam zdradzacza żeby nie odchodził (pudła miał już spakowane, rodzina poinformowana, mieszkanie prawie wynajęte), żeby dał nam szansę. Został z rozsądku, co wielokrotnie podkreślał. Niby się starał, chodziliśmy na terapię małżeńską, próbowaliśmy zbliżyć się do siebie i spędzać razem więcej "jakościowego czasu". Długo mogłabym pisać ile wysiłku, czasu, myślenia, nieprzespanych nocy, analizowania włożyłam w to żeby nam się udało. Nie udało się . Myślę, że było kilka powodów. Po pierwsze, zdrada wstrząsnęła mną tak bardzo, że diametralnie zmieniła moje spojrzenie na męża. Jak opadł kurz i  wrócił mi rozum, to zaczęłam go uważniej obserwować i słuchać. I niestety, okazało się , że nie widzę w nim już lojalnego, prawdomównego  człowieka, Zawiszy, na którym mogłam polegać, faceta, który mnie nie skrzywdzi i przed krzywdą od innych obroni. Po drugie, zdałam sobie sprawę ile niewygodnych spraw i tematów zamiataliśmy pod dywan przez ponad dwadzieścia lat bycia razem. Po trzecie, zrozumiałam,  że nie dam rady wybaczyć zdrady. Nie takiego "zadośćuczynienia" i podejścia do całej sprawy oczekiwałam od niego.  Komunikowałam to wszystko otwarcie mając nadzieję, że dotrze do niego, że naprawdę mnie usłyszy. W międzyczasie uświadomiłam sobie, że on od dawna mnie nie kocha i już nie chce dalej iść ze mną przez życie. Moje uczucie do niego zaczęło umierać po zdradzie, od której mija właśnie 4 lata.
Czekam na pozew rozwodowy i wiem, że tak jest lepiej.

Tak, przyjąłbym go z powrotem, tylko bardziej się zabezpieczył na przyszłość gdyby znowu zaczął świrować... Gównie chodzi o podział majątku i finansowanie dziecka i pewnie Ciebie, czyli alimenty.
Emocjonalnie albo się ułoży, albo nie... I na pewno to nie będzie taki sam związek jak dawniej. Będzie inny.

Seks jest piękny, ale relacje są trudne. On rozbił jedną relację, drugiej nawet nie zbudował, a seksu nie miał... o ile mówi prawdę, bo wielu nam tutaj na forum się wydaje to dziwne. 

No cóż... nie jestem psychologiem, więc nie mogę z tym polemizować... bo oni z miejsca mają rację...

To jest kłamstwo, które polega na tym, iż zakłada się, że mąż zdradził, bo żona nie była taka jak być powinna... albo że się zaniedbała, albo była niemiła...
Zdradził, bo chciał, bo podjął taką decyzję.
Jeśli żona w jego oczach była źle oceniana, to nie jest przyczyna zdrady, ale raczej brak przeszkody, bo pewnie trudno się zdradza gdy małżeństwo jest dobre.
Jedynym wyjątkiem tutaj byłby brak seksu...

To się nazywa poświęcenie. I nie jest to przczyną zdrady. Uważam nawet że takie mocne zaangażowanie w małżeństwo jest zaletą kobiety, żony.
Jednak nie powinna ona rezygnować ze swojego szczęścia, czyli nie powinna się poświęcać -- tutaj jest granica...
Czyli może być kobieta na 100% mamą i żoną i nie pracować i siedzieć w domu, tak długo jak nie jest z tego powodu nieszczęśliwa.

Poświęcenie to jest podświadome obciążanie drugiej osoby długiem.
NP. "zrezygnowałam ze swoich zainteresowań dla niego"...        <--- poświęcenie
... więc on powinien ........xxxxxx.xxx.x..x.x.         <--  dług do spłacenia

Ważne, że mieliście seks.

Nie ma znaczenia, że nie inicjowałaś. To bzdury... I nie ma też znaczenia jaka byłaś w seksie, bo liczy się tylko to czy byłaś na niego otwarta.

To nie jest przyczyna do zdrady, ale bardzo mocne wyniszczanie relacji wewnątrz małżeństwa.

Jeśli zdrada jest jakby rzucić w kogoś kamieniem... to takie małe małżeńskie fochy i szpileczki, to jakby na kogoś sypać piasek... całą wywrotkę piasku -- guza nie nabijesz, ale chyba wolałbym raz kamieniem.

Nie trzeba o siebie walczyć. Wystarczy przestać się poświęcać...

Ty o siebie i tak musisz zadbać... czyli przestać się poświęcać.

A jeśli wrócicie do sebie, to z biegiem czasu zobaczysz jak ułożyć dalej życie.
Po jego ewentualnym powrocie absolutnie nie robiłym "resetu", ani nie chodził na terapię, ani nie próbował na nowo budować związku, ani nie szukał milości na nowo... nic z tych rzeczy... tylko po prostu przebywanie pod jednym dachem przez jakiś czas i albo się samo ułoży, albo padnie całkiem...

I tego bym nie robił, gdyby mąż wrcił do autorki wątku.

pasławku, ale ona pisze, że własnego życia nie miała, tylko wszystko kręciło się wokół niego. Brak własnych zainteresowań, wiszenie na nim jak bluszcz, pretensje i wydzielanie mu czasu na spotkania z kolegami.
Wytrzymałbyś coś takiego?

Facet zachował się beznadziejnie, bronić go nie będę, bo mógł to załatwić na wiele innych sposobów. Lecz to trudno być oplecionym przez taki bluszcz na dłuższą metę, w końcu chce się odetchnąć samodzielnie, nie sądzisz?

Dobrze, że autorka ma jakąś refleksję na swój temat, a nie tylko wali tępo w zdradzacza, bo tylko na swoje zachowania ma wpływ.
To chyba nie jest jeszcze neurotyczne samobiczowanie, żeby trzeba było wkraczać do akcji.

Drodzy, tak, ja zostałam z mężem.
Mnie rzeczywiście zniszczyła ta zdrada i nigdy nie będzie juz jak kiedys, wiadomo, ale czy bym z nim była czy nie, to zmienilam sie jako osoba i ta rana i lekcja we mnie zostanie na zawsze.
Dla mnie i moich wartości to byl cios w serce i jeszcze okręcanie w nim noża.
Chciałam żeby odszedł, wyganiałam go, wyklinałam i generalnie byłam wtedy chwilami no... potworem
Został, żeby się mna opiekować i dzieckiem w tamtym czasie. Z czasem doceniłam te jego gesty i opiekę i poczułam się bardziej komfortowo, ale patrzę na niego inaczej juz, tak jakby nie miał maski żadnej.
Wiem tez ze nie bylam bez winy, ale staram sie wyciągnąć z tego lekcję (albo to te proszki tak na mnie działają) i nadal uważam, ze najwieksza krzywdę to zrobil sobie on sam.

Wytrzymałem niecały rok i okazało się że tamten" mój " bluszcz był dużo sprytniejszy ode mnie ,ale to stare dzieje na koniec mnie zdradziła Mnie takiego cwaniaka
Magda co innego w tym o czym piszemy do Autorki wydaje się bardziej przeważać chodzi o pewien etap wzór po rozstaniu,zdradzie.
Osoby w sytuacji Eweliny zanim dochodzą do równowagi dają się i aktywnie i same sobie wkręcają ponad miarę  poczucie odpowiedzialności
za błędy ,starają się brać winę na siebie Merle to robił ,Windy,Cslady,Kubuś nawet Pain,Pikupik miały taką fazę,wiele wiele innych kobiet i mężczyzn ,a jak nie oni to inni wkręcają im poczucie winy za błędy,  wszystko przekoszone ,czarno białe i zero jeden,wyolbrzymione,
zniekształcone ,a na pewno nie obiektywne ,bo to niemożliwe,następny etap to częsty etap "psychopatycznosocjopatycznonarcyzowy" czyli deprecjonowanie do dna wszystkiego i równanie z ziemią eksa ,odkrywanie "prawdziwej ukrywanej latami twarzy" zdradzającego odchodzącego,porzucającego, a każda twarz jest prawdziwa i jest wyborem  .Szukanie winnych to ślepa uliczka jest .
O konstrukcie "katalizatora " wyzwalacza to już mi się nie chce wspominać ,wszystko to pierdoły infantylne wymówki ,za wybory odpowiadamy my sami tym bardziej to ważne że mało kto w pełni albo nawet nikt tak świetnie nie ma wglądu w swoją podświadomość.

To też sytuacja sytuacje w której nikomu się nie dogodzi ,bo jak za dużo swobody to to niby był powód przyczyna zdrady ,jak zazdrość to zbyt mało wolności i przestrzeni i tak w koło Macieju jak nie kijem to pałom ,w prawie każdym wątku jest ten motyw winy za zdradę romans i odpowiedzialność za to.
Także  "obiektywizm" Eweliny w tym jej stanie to dobrze potraktować z pewnym dystansem.

Tak szczerze, to pamiętam, że w kilku wymienionych przez Cb wątkach, ich autorzy uważali, że byli doskonałymi partnerami a ich związki były idealne i tylko licho wie skąd w ten perfekcyjny obrazek wkradła się zdrada :-O
Tak samo mało interesowały ich wówczas prawdziwe przyczyny zdrady, jak w tym przypadku autorkę wątku. A najgorsze chyba dla bohaterów obu tych postaw jest to, że w ogóle nie chodzi o nich, że bez sensu jest ustawianie siebie jako przyczynę i powód, że zdrada nie jest też ciosem wymierzonym w nich, ale sposobem na poprawienie sobie samopoczucia przez zdradzacza.
Może to dla zdradzonych gorsze, że właściwie nie liczyli się w tym procesie zdrady w ogóle, że byli tylko tłem, albo wręcz przeźroczystością niż gdy się okazuje, że mieli w tym jakąś rolę.

Skoro rok wytrzymałeś z „bluszczem”, a skończyło się nie z Twojej inicjatywy, to znak, że chyba niektórym to odpowiada ;-) Ciekawe jakby to przetrwało kilkanaście lat?

No coś w tym jest, mnie to bolało mocno, że byłam nieważna, bo przez całe lata uważałam sie za lepszą połowę naszego związku, od początku. A tu zonk.

Bardzo to jest także moje. Było we mnie mnóstwo złości, wręcz wk...nia z tego powodu. Najgorsze w nim było to, że był zdolny do perfidii,  wyrachowania, pełen tupetu, taki ... tani  (to postrzeganie nie mogło się już zmienić). A najgorsze dla mnie, że okazałam się tak nieważna, przezroczysta. Długo to we mnie siedziało.

Przykra sprawa Autorko i marne dla Ciebie pocieszenie, że wielu było i będzie w podobnej jak Ty sytuacji. Nawet nie wiesz, jaką mąż uczynił Ci przysługę tą wyprowadzką, mam nadzieję, docenisz z czasem. Prawdę o nim poznałaś właśnie w tej konkretnej sytuacji. Trzeba być człowiekiem bezdusznym, żeby w obecności zdradzanego partnera ustalać szczegóły dogrywań z kochanką. Porzuć rozgrzeszanie go i równoległe szukanie odpowiedzialności w sobie. Wszystko to co teraz robi ma jeden cel: odnalezienie się w sytuacji, w której łazienkowe lustro krzyczy. Podobnie jak większość nie wierzę, że romans nie trwał wcześniej i nie został już wówczas skonsumowany. To co słyszysz obecnie od swojego męża, plus to co starasz się poprzeć wieloletnią jego znajomością, możesz najpewniej włożyć między bajki. Prawdy nie dowiesz się nigdy, i uwierz mi, ta wiedza nie jest Ci do niczego potrzebna. Słuchaj Gary'ego i zadbaj o finanse. Wykorzystaj wszelkie instrumenty, które w takiej sytuacji stwarza Ci prawo. I- zero sentymentów. Jest duży plus z całego tego zamieszania, którego jeszcze nie widzisz. Odnajdziesz na powrót siebie i szacunek- do siebie. Nie wiem, czy to Cię pocieszy, ale wróci. Niestety. Choć w ogóle tego Ci nie życzę. Zostałaś skreślona z listy priorytetów i żadne hołdy powrotne i czołobitność tego nie zmienią.

Ach te gierki by wygrac z kochanka konkurs o mega beznadziejnego typa...Tylko po co? Ja bylam po odkryciu zdrady z mezem jeszcze rok, bo niby staral sie nas "posklejac". Tak naprawdę on emocjonalnie był tam z nią ale ona sie zastanawiala czy odejsc od narzeczonego. Gdy to zrobila - moj mąż niczym małpa przeskoczył na te gałąź, nie zastanawiajac sie ani minuty nad moimi uczuciami, nad uczuciami dzieci. Dlatego mówię- nawet jeśli zdrajca zostanie/wróci - to tylko z powodów racjonalnych. Albo tam mi sie wysypie albo cos tam przekalkuluje. NIE z miłości i realnej tesknoty za zdradzonym partnerem, bo bo przestal juz kochać, zdewaluowal w glowie, przestał szanować i cenic. Ten rok gdy niby nas sklejał wspominam jako najgorszy rok mojego zycia. Ta niepewność, brak zaufania, nieufność, czucie sie jak koło zapasowe...Nigdy więcej. Nie wierze w dobre związki po zdradzie. To jakis masochizm.
Ewelina - jestes na początku drogi wiec karmisz sie nadzieja bo w glowie masz jeszcze tego facwta którego MYSLALAS ze znasz. Ale on pokazał Ci kim jest. Uwierz mu. Uwierz mu za pierwszym razem.
I tak, odnajdziesz siebie. Wyjdziesz jako silniejsza z tej katastrofy. Bardziej swiqdoma. I nawet zaryzykuję ze szczesliwsza za jakis czas. Ale potrzebujesz czasu.
Teraz ogarnij dowody winy i nie wierz w smutne oczka Misia. Nie są smutne jak godzine pozniej uprawia seks z kochanka majac w dooopie Ciebie i Wasze dziecko.
Często faceci manipulują bo chcą ugodowo siw rozwiesc. Nie daj mu sie w to wkręcić, zawalcz o przyszłość finanaowa swoją i syna. Teraz Ty i syn sie liczycie. Tylko. Nie typ co do boczniwry poszedł.

Dziękuję Ci za wsparcie.
Tak właśnie robię. Zero kontaktu. On momentu jak przyjechał po pilota od garażu nie rozmawialismy.
Czyli pół czwartku, cały piątek i dziś. Jutro ma przyjechać do syna powtarzać z nim chemię przed klasówka. Vhcial dxis, bo wiedział że przyjezdza fo mnie przyjaciółka na noc.

Przepraszam Was wszystkich, cenie Wasze rady ślę ja chxe spróbować to posklejać. Może się uda, a może nie. Może,  wiem dużo tych Może. Ale ta sytuacja tez pozwoliła mi się obudzić, chce zawalczyć o inna Ewelinę, silniejsza, pewniejsza siebie, a czy z nim u boku czas pokaże. Chcę nie żyć w przeświadczeniu że nie zrobiłam nic. Niezależnie od efektu.

Przyjechał. Był. Wszedł taki oficjalny i bardzo miły. Chwilę pogadaliśmy, chvisl mnie podpytać o wizytę koleżanki. Poszedł do syna lekcje mu wytłumaczyć po czym oznajmił mi ze zabiera go na obiad do swojej matki. Potem ma zabrać psa na spacer. Bosko. Wziął tez dwa kubki termiczne. Moja nadzieja słabnie. Czuję się okropnie, ból rozsadza mi żołądek,  a ja nie mogę nawet płakać.

Właśnie tego się bałam Ewelina... Gdzieś te emocje muszą znaleźć ujście

"Właśnie na ogół bywałam furiatka." -Szkoda, że od początku o tym nie wspomniałaś, to jednak potrafilaś się zmienić o 180 st, dopiero jak odszedł

Skoro byłaś furiatką, terapia nie pomogła, to może nie powinnaś się dziwić, że miał dosyć?

Kup sobie w aptece krople Nervosol.

To Twój wybór.
I teściowa chyba nie jest winna temu że mąż Cię zostawił.
Wybacz. Ale widzę że ostro w rolę  ofiary idziesz, Ewelina.
Chyba nie bardzo możesz sobie na to pozwolić jako matka. To dobre dla porzuconych narzeczonych.
Wasz kryzys nie jest nowością z tego co pisalalas. Współczuję Ci zdrady, ale Wy już nawet przerabialiscie terapię małżeńską, więc to nie tak że kompletnie Cię zaskoczył.

To też nie tak. Nie byłam awanturnicą że fruwaly talerze. Po terapii 2016 rok kłótni czy awantur u nas policzyć na palcach jednej ręki można było. Talerze nie latały, fakt padały przykre słowa okraszone kura pisana przez w. Godxilismy się raczej szybko. I tak to funkcjonowało. Wiedział zawsze jakie mam zdanie o zdradzie on zresztą miał podobne i dlatego spodziewał się dramy.

Lifehack jak przyjedzie po syna wystrój się jakos ładnie i w biegu mu tam rzuć kiedy chcesz żeby z nim wrócil czy coś po czym rzuć jakoś, że nie masz czasu bo masz spotkanie i wybiegnij z domu.
Po kilku dniach jego fascynacja będzie lvl up tobą. Gdzie byłaś? Co robiłaś? A może kogos poznałaś? Tak to są gierki psychologiczne. Tak sie manipuluje facetami.

kobieta jest załamana i ma udawać, ze wszystko jest ok? Ten mężczyzna odszedł od żony bo nie chciał z nią żyć. Woli być gdzie indziej. Jeśli zobaczy, że u żony wszystko w porządku to prędzej pomyśli coś w stylu "o jak dobrze, że ona nie cierpi i układa sobie życie, beze mnie. Widać, że jednak nie zraniłem jej moim odejściem. To była dobra decyzja" a potem odetchnie z ulgą. 

On powinien widzieć prawdę, czyli ból zdradzonej i porzuconej żony. Normalny człowiek nie będzie potrafił cieszyć się z "nowego życia" u boku innej kobiety będąc jednocześnie świadomym cierpienia żony, z którą się przeżyło wiele lat.

Nie daj sobie wmówić winy Ewelina, ani przez męża ani na forum. Są emocje to i jest uczucie. To on odszedł nie Ty. Trzymaj sie ciepło i dbaj o siebie, to teraz najważniejsze.

To też nie tak. Źle mnie oceniasz. Użyłam słowa furiatka, owszem ale chodziło mi o to że nasze kłótnie byly czasem emocjonalne. Talerze nie fruwaly, leciały przykre słowa, ale nie tylko z moich ust i nie tylko ja te kłótnie prowokowałam. Ostatnio po analizie stwierdzam że on od jakiegoś czasu czepiał się o każda pierdole a ja starałam się opanować. Po terapii w 2016 naprawdę pracowałam nad związkiem i dialogiem. Wiedzieliśmy co kogo wkurzało i jakoś uważam że było fajnie. On sam mówił że nauczyliśmy się rozmawiać.

Teraz.

Na chwilę obecną coś się we mnie zmienia, czuję złość, rozgoryczenie, zawiedzenie. Powiedziałam mu że narazie nie chce z nim kontaktu chyba ze o dziecko i kasę. Widzę że go to wkurzyło bo powiedział że " to mam  Cie nie odwiedzac" ? Próbuje wydzwaniać do mnie pod byle pretekstem lub pisać na messengerze. Teraz mnie poinformował że jedzie z nią na weekend. Z synem chce spędzić cały czwartek. Zaproponował synowi poznanie jej. Idiota po niecałym tygodniu od wyprowadzki. Syn odrzekł że nie jest gotowy. Kiedyś ten dzień nadejdzie. Kurde jak ja to przeżyje. A Wy jak sobie poradziliście z zapoznaniem dzieci z nowymi partnerami zdradzaczy?

Korzystałaś z czegoś takiego, czyli z czego, z manipulacji? Twój ex wrócił do Ciebie bo został zmanipulowany, a nie z miłości? Jaka jest różnica między powrotem z poczucia winy, a powrotem w wyniku manipulacji ? Dla mnie żadna. Oba są słabe.

A co do poczucia winy to tak. Mąż który zdradza żonę powinien mieć poczucie winy, ale samo poczucie winy, nie powinno być powodem podjęcia decyzji o powrocie.

Moim zdaniem wszelkie techniki manipulacji, nawet jeśli skuteczne, to sensu nie mają.
Rób jak czujesz, a dobrze robisz, masz psychologa i jestes zaopiekowana,
myśl o sobie i dziecku, teraz tylko wasz spokój i zdrowie są najważniejsze.
Mezowi odbiło i to nieźle, teraz i tak nic do niego
nie dociera.

Wieka dziękuję. Wszystkim dziękuję.
Mówiąc mu ze nie chce kontaktu wspomniałam też o tym że coś w moim życiu się wydarzyło z czego bardzo się cieszę, ale nie chce mu o tym mówić i chce ograniczyć kontakt. Widziałam że się wkurzył i zaciekawił. Pisał mi i dzwonił co to takiego. Zbywam go, stałam się bardzo oficjalna. Szybko kończę rozmowę.
Dzis jestem wkurzona.
U syna w szkole byl covid, dla świętego spokoju postanowiliśmy zrobić dziecku test. Oczywiście zgłoszenie wysłałam ja i od razu dostałam skierowanie. Na młodego nałożyli kwarantanne. Wczoraj na wariata zwolniłam się z pracy żeby mu ten test zrobić. Tatuś nie mógł bo był w serwisie z samochodem. Dziś wynik mam, ulga negatywny. Wolne z pracy wzięłam bo mimo wszystko kwarantanna do polnocy, a pies sam tyle godzin nie wytrzyma. Tatuś ma wywalone. Chciał dzis wziąść syna na spytki i do niego przyjechać, zapytał czy jestem w domu. Co młody miał zrobić potwierdził. Przesłałam mu skan wyniku.
Przed chwilą zadzwonił. Pytał o wynik jakby kuźwa tam nie było napisane. Powiedziałam mu że tsk się zainteresował że nawet psa nie miałby kto wyprowadzić. Próbuję na mnie winę spychac że mieliśmy się informować o synu. A nie tobie tego kurde? Syn zaczyna się buntować. Wczoraj wieczorem przyszedł i mówi że tata z nim spędził w niedzielę 2 godziny plus 2 godziny obiad u babci, a potem jak syn chciał z nim i z psem pojechać to zbył go że tamtą będzie a przecież młody nie chce jej teraz poznawać. Wpędza dziecko w poczucie winy. Tak samo w czwartek ma zabrać syna na cały dzień, nawet nie zapytał czy młody chce i vo będą robić. No i poinformował że jedzie z nią na weekend. Syn wkurzony że tatuś panszczyzne odwala. Nie eiem co zrobić jsk nadejdzie dzień kiedy młody pojedzie ja poznać.
Poki co mąż za szybkie tempo przybrał  leci w tym jak głupi. Dziś dopiero tydzień jak się wyprowadził i już weekendzik . Szybko zmienił status związku z sublokatora.

Syn już jest w takim wieku, że może ojcu odmówić wizyty, niech powie, że nie jest gotowy, na poznawanie tej kobiety. Dziecka zdanie też trzeba szanować, bo sobie w życiu nie poradzi, jak jego zdanie będzie tłamszone.

Nie możesz udawać, że nic się nie stało i być dla niego miłą, dlatego powtarzaj mu, że tylko w sprawach syna możecie rozmawiać.

Nie żałuj już tego rozstania, bo po pierwsze nie pasowaliście do siebie, bo po tylu latach znaliście się na tyle, że powinniście się dogadywać, chcąc być w małżeństwie. Po drugie, nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło.