Mam 36 lat i jestem od zawsze sam. - Netkobiety.pl

W moim otoczeniu jest wysyp czterdziestolatków, którzy dotąd twierdzili, że dobrze im jest, jak jest, a nagle okazuje się, że jednak chcieliby stworzyć z kimś związek. To się udaje. Dwa lata temu nasz dobry znajomy, a zatwardziały kawaler, w końcu się ożenił, w ubiegłym roku przyjaciel męża (46 lat) podjął podobną decyzję. Mamy jednak znajomego, który co prawda nie jest sam, ale narzeka, że chciałby się ożenić, a to wcale nie jest proste. Dodam, że facet przystojny, zadbany, inteligentny, na stanowisku, więc i zarabia niemało, a jednak nie potrafi z nikim stworzyć trwałej, satysfakcjonującej go relacji.

NIGDY nie jest za późno. Ważne, abyś miał świadomość swoich ograniczeń i nad nimi pracował, a równocześnie posiadał realne oczekiwania. Jestem przy tym przekonana, że są kobiety, które chętnie zwiążą się właśnie z takim nieśmiałym, niekoniecznie przebojowym, ale za to kochającym je i szanującym mężczyzną.

Pytasz co możesz w tym kierunku zrobić, zatem odpowiadam, że na pewno nie możesz czekać z założonymi rękami i liczyć, że "samo się przytrafi". Jednym słowem przede wszystkim zacznij być aktywny i poznawać kobiety. Może nie być łatwo, ale jeśli odpowiednio do tego podejdziesz, to naprawdę wciąż masz szansę, żeby się z kimś związać.
Zresztą sam spójrz - jeśli związki tworzą ludzie na wózkach, bez kończyn, z mnóstwem przeróżnych ograniczeń, to dlaczego Ty miałbyś sobie taką szansę odbierać?

Olinka- bo takie rzeczy właśnie "same się przytrfiają". Zobacz po znajomych. Zobacz nawet tu na forum. Ile już było przypadków, że ludzie latami szukali, byli aktywni, a to kurs tańca, a to wycieczka, a to Tinder, czy jeszcze coś innego. A w końcu kogoś poznawali, jak już sobie odpuścili takie aktywne szukanie, a druga osobę poznali banalnie i całkiem przypadkiem w autobusie, albo w Tesco, czy na spacerze z psem.
Im dłużej żyje tym bardziej dochodzę do wniosku, że to jest przypadek.

Tylko ze juz od czasów studiów pensja faceta to jest nr 1. I jak się zaczynasz dorabiać, to powodzenie u kobit mocno spada. Jak koleś został z tego tytułu kilka razy skreślony (albo zdradzony, ale boi się przyznać), to nic dziwnego. Przez lata się zbierało i się zauroczył dość losowo, bywa.

"Jestem przy tym przekonana, że są kobiety, które chętnie zwiążą się właśnie z takim nieśmiałym, niekoniecznie przebojowym, ale za to kochającym je i szanującym mężczyzną."

Związać tak, zawsze to jakaś poduszka bezpieczeństwa. Ale być z nim i potencjalnie urodzić JEGO dziecko? Moim zdaniem szanse około 0% jezeli na jakiejś płaszczyźnie życiowej nie podskoczy o kilka klas (a dla związku nie warto się poświęcać całkowicie moim zdaniem).

To twoje przekonanie i obawy. Jakoś znam takie pary. Jedni mają dzieci inni nie. Ich wybór, nie każdy chce i nie każdy może mieć dziecko.

"jezeli na jakiejś płaszczyźnie życiowej nie podskoczy o kilka klas (a dla związku nie warto się poświęcać całkowicie moim zdaniem)" - tego nie komentuję, bo nie jest to zrozumiałe, nie wiem o jakie klasy chodzi.

Dwóch bardzo jąkających się kolegów (jedyni jąkający się jakich sobie przypominam) wiele lat temu już założyło rodziny.

Bo to zawsze jest wydumany problem, chyba, że w ogóle nie ma się pracy, a takiej sytuacji nie było. Nie ma czegoś takiego, jak "za mało zarabia, żeby być w związku". Sam jest sobie winien.

Bo z jąkaniem tak jest. To choroba która robi z człowieka wyrzutka na własne życzenie. Ta choroba niszczy doszczętnie poczucie własnej wartości, a niestety rodzice nie widzieli problemu. To coś jak depresja.
Ten kto tego nie przeżył niech się lepiej nie odzywa. Dla mnie to było piekło, szczególnie szkoła podstawowa i gimnazjum. W technikum i na studiach trafiłem na super ekipę z którą trzymam do dziś.

Też się jąkam. Byłem takim outsiderem od kobiet do 25-26 roku życia. Przyjaciół, przyjaciółki miałem i dalej mam. Na wycieczki, zabawy chętnie wyjeżdżałem. Ale kobiety nie miałem.
Od tych 3-4 lat jąkanie prawie znikło. Jestem w stanie przemawiać publicznie w gronie większej ilości osób bez większych problemów. Chociaż są gorsze dni gdzie mogę się zaciąć na jakimś wyrazie, ale tak ma każdy. Nie biorę tego do siebie.

Co zrób? To samo co ja.
Wylecz się z kompleksów. Zainwestuj w siebie.

Mnie jąkanie kręci, ale mówiłam, znałam kiedyś chłopaka, który bardzo się jąkał, ale miał taką osobowość, że zupełnie mi to nie przeszkadzało. Niestety okazało się, że miał dziewczynę, co bardzo wtedy przeżyłam. Ale to nie jest jakaś wada. Jak jest porozumienie na poziomie osobowości i ciała, to nie przeszkadza.

Wiem, dużą krzywdę sobie zrobiłem takim ''mechanizmem obronnym''. Dzisiaj tak już na szczęście nie myślę.

Dzięki Rossanka, czytając już twoją poprzednią wypowiedź lżej mi się zrobiło.

...

Ja to lubię wady wymowy. Niektóre też mnie kręcą ; ) A jąkanie to po prostu nie problem. Oczywiście oceniam subiektywnie, z zewnątrz, bo dla człowieka z tą przypadłością na pewno jest to problem.

W związku nie byłem z żadną. Dawno temu, jakieś tam drobne zainteresowanie bywało, ale nie potrafiłem tego dalej pociągnąć.
Nie czuję się nieatrakcyjny, wręcz przeciwnie. Teraz jestem dużo bardziej zadowolony ze swojego wyglądu niż jak miałem 20 lat.

Jakieś drobne postępy już są. Zacząłem chętniej z ludźmi rozmawiać, nie pozostawać już tym wiecznie smutnym, naburmuszonym, obojętnym człowiekiem. Nawet z koleżankami w pracy coś tam pogadałem, czego nie robiłem nigdy.

Bardzo fajna porada, konkretnie, zyciowo. . Od tego bym zaczela.
Z mojej strony dodam, aby rownolegle do tego procesu, poczytac kilka ksiazek na temat skutecznej komunikacji, np. ''Porozumienie bez przemocy'' Rosenberga.
Wziac tez pod uwage roznice w genderze i mniej wiecej znac ogolne potrzeby kobiet.
A do tego fajny masz wiek, znajdziesz spokojnie partnerke i spelnisz marzenia. Uszy do gory .

Jest bardziej potrzebny niż psycholog. Uwierz mi.

Nigdy nie jest za późno.
Natomiast zastanawia mnie jedna rzecz... masz 36 lat i dopiero teraz brakuje Ci kobiety? Ja gdy miałem 14 lat to już mi jajka rozsadzało i kombinowałem co tu zrobić aby jakąś laskę poderwać

Mam dla Ciebie dobrą wiadomość, kobiety są wspaniałe. To że się jąkasz dla nich to nie jest problem nie do przeskoczenia. Kobiety z natury są bardzo dobre i wyrozumiałe.

Pytanie co sobą oferujesz? Nie ma nic za darmo, tak jest tylko w bajkach.

Przez wiele lat grzeszyłeś. Twoim grzechem było ignorowanie przyjaźni, miłości, seksu, bliskości. Zakłamywałeś naturę. W końcu nie dałeś rady, tama pękła i to się na Ciebie wylało.

Zaczynasz od nowa.

Kluczem jest aby poderwać dziewczynę. To wymaga dużo pracy, pewnie nad sobą, i odnalezienie właściwych ścieżek gdzie kobietę/kobiety spotkasz.

Jak sobie taki cel postawisz, i będziesz ciężko pracował, pokonując własne zniechęcenie, to myślę, że możesz dojść do sukcesu.

Dominik2 a co było wcześniej? Nie interesowały Cię kobiety? Wybacz, ale jakoś trudno mi w to uwierzyć.

Dominik2 jesteś odemnie o rok młodszy, natomiast ja sobie nie wyobrażam przez tyle lat nie mieć kobiety. Oglądałeś chociaż pornografię?

To dobrze, że się zmieniasz, tak trzymaj, jakie masz plany?

Masz normalny popęd seksualny i dopiero teraz zaczyna Ci brakować kobiety? Pamiętam, że jako nastolatek to o niczym tak nie myślałem jak o kobietach i aby zdobyć taką, która mi się podobała. Lubiłem im dokuczać, robiłem jakieś głupoty i czasami jakaś się mną zainteresowała hehe.

Jeśli nie jesteś alkoholikiem, ćpunem, masz stałą pracę, swoje mieszkanie (jak mieszkasz z mamusią to trochę lipa), auto, prawko itd to żadnym jąkaniem się nie przejmuj. I tak jesteś elita jeśli chodzi o wolnych facetów w tym wieku.

Mogę Ci doradzić abyś sobie założył konto na jakimś portalu randkowym. Jak będziesz pisał do kobiet to nie pisz jednozdaniowej wiadomości. Możesz napisać dlaczego wcześniej nie miałeś kobiety, napisz o DDA. Napisz dlaczego szukasz kobiety, napisz też coś o sobie. Fajne gdyby ta pierwsza wiadomość była w miarę długa. Możesz być szczery i myślę, że kobiety to docenią.

Mi podobają się kobiety jeszcze młodsze i zawsze miałem takie w wieku 20-24 lata. No mega mi się takie podobają z wyglądu i charakteru.
Teraz mam 35 lat a moja kobieta 26 lat. Gdy zaczęliśmy być parą to ona miała 21 lat a ja 30. Także absolutnie sobie nie myśl, że jesteś już za stary na młodszą.
Jak masz kilka aut, jesteś facet ogarnięty finansowo to możesz mieć każdą. Najważniejsze abyś był pewien siebie.

Zakładasz sobie profil na portalu randkowym, zagadujesz tak jak Ci poradziłem i umawiasz się na kilka randek. Jak nie wypali to powtarzasz manewr aż do skutku. Z kobiet, z którymi się spotkasz najpewniej wybierzesz sobie najładniejszą. O ile dobrze to rozegrasz to 1-2 mc i masz fajną laskę, z którą będziesz szczęśliwy.

Szukaj kobiety 25-28 lat albo i młodszej, uwierz mi, że kobiety nie zwracają aż takiej uwagi na wiek jak faceci. Dla niej najważniejsze abyś był ogarnięty facet.

Pierwsze słyszę takie głupoty by dla kogoś kto ma 36 lat 28 latka była za młoda.
I skąd w ogóle wiesz ile lat maja kobiety które mijasz na ulicy? jesteś w stanie odróżnić 28 latkę od 31 latki?  Myślę , że po prostu boisz się kobiet i myślisz że nad sporo młodszą będziesz miał przewagi, łątwiej jej zaimponujesz.
i może to prawda, że autorze łatwiej będzie zaimponować- więc jeżeli chcesz wchodzić w krótkie relacje to moze i dobra droga, ale jak chcesz kobietę przy sobie utrzymać- bo nie wiem jaki masz cel- to studentki terażniejsze to nie te sprzed 20 lat i chca sobie pozyć bez jakiś większych zobowiązań typu małżeństwo, dzieci.
a Ty jak chcesz kiedyś się ustatkować to czas ku temu najwyższy i szukanie Pani z podobnymi celami- czyli rówieśniczki.
dla jasności: 28 latkę do 40 latki- uważam za Twoeje rówiesniczki i wbrew pozorom wcale w tym zakresie nie musi być zadnej różnicy wizualnej widać po ludziach.
Ty jako 36 latek też mozesz wyglądać jak 40 + albo 28 zalezy od genów głównie i zadbania, stylu itd.
ja nigdy nie mam pewności czy widzę przed sobą 30 latka czy 40 latka. a mam zmysł obserwacji wyostrzony raczej

wniosków o mentalnej przewadze nie lekceważyłabym- tak się czuje wsród rówieśniczek widocznie- że mają przewagę,
tylko czy da się nadrobić straconą młodość przez wybieranie młodszych sporo partnerów- mi się wydaje że na dłuższą metę nie. i trzeba się zebrać wskoczyć do pociagu na własciwej stacji .
czytałam że przed wojną najczęstsza róznica wieku wynosiła 10 lat. ale to był tradycyjny model: kobieta w domu i rodzi dzieci- mąż utrzymuje dom i zyją długo i szczęśliwie
ta 20 latka po 10 latach małżeństwa nawet nie myśli by się rozwodzić bo primo sama się nie utrzyma, po drugie towarzystwo eliminuje rozwódki. I nie ma gdzie poznać mężczyzny.
ale czy to są te czasy?

akurat w sprawach poczucia własnej wartosci jest dokładnie tak jak się o sobie twierdzi, Bagiennik- tak to działa.
jeśli czujesz się gorszy, głupszy od kogoś to tak układa się relacja, niezależnie od obiektywnych przesłanek, bo te nie mają znaczenia w RELACJI.
Bo tu działają inne siły
kogo interesuje jakiś ogół? chyba polityków i statystyków.

Ale jakiego doświadczenia? W seksie? To chyba najszybciej można nadrobić. 
Raczej będą  wymagały życiowego ogarnięcia się. pracy, mieszkania i takich tam A to masz.
W samym seksie to akurat 20 łatki są  teraz bardziej doświadczone niż niejedna 40 latka.
.

Niekoniecznie jest rossanko tak jak napisałaś, przypuszczam, że wiem o co chodzi autorowi z tym brakiem doświadczenia, bo u mnie było to samo. Ja, mając ponad 30 lat, nie miałam tegoż doświadczenia i mając do wyboru Pana z przeszłością, czyli np.po rozwodzie czy tam z dziećmi i kawalera bez zobowiązań to wolałam tego drugiego. I absolutne nie chodzi o to że z tym pierwszym jest coś nie tak, tylko właśnie o ta różnicę w doświadczeniach życiowych, związkowych, na różnych płaszczyznach. Tylko niestety nie jest powiedziane, co zresztą tu zostalo wspomniane, że jak młodsza to mniej doświadczona zaraz, bo różnie to bywa.

Niech sobie inni rossanko mówią co chcą, że wybrzydzasz że to że tamto, najważniejsze czego Ty chcesz:) co Cię obchodzi gadka innych ludzi, oni za Ciebie życia nie przeżyją. Często tak mówią osoby, które były Tobą zainteresowane, ale Ty nimi nie, to później takie wyzwiska, żeby sobie ulżyć, nie ma co się tym przejmować

Dominik2 myśli, że najlepiej spotkać kogoś na podobnym poziomie doświadczenia związkowego, ja uważam że to dobra droga, zaczynając wszystko razem jest łatwiej. Tylko nie jest to niestety takie proste, no ale myślę że po tej 30-tce prędzej będzie kobieta z bagażem różnych doświadczeń niż taka po 20-stce, to w założeniu a że w życiu różnie bywa to chodzą po świecie takie rossanki czy lody miętowe, które też mają małe doświadczenie, dlatego trzeba się rozglądać na wszystkie strony kwestia jeszcze taka czego Dominik oczekuje i jakie kobiety mu się podobają

Takie Ci się Dominik podobają? Czy uważasz że taka poderwać  łatwiej, bo taka szara, zakompleksiona myszka więcej wybaczy i będzie chetniejsza? Jeśli to drugie to błąd i to duży. Rozumiem że mogą Ci się podobać kobiety spokojne, nieśmiałe czy bardziej przy kości, ale zakompleksiona? Po co? Kompleksy są zle i blokują, masz, z tego co napisałeś, sporo atutów jaki mężczyzna to możesz mieć naprawdę fajna kobietę

To zabrzmiało no sorry jak byś na ochotnika ale z nieświadomą do końca premedytacją chciał zostać para ratownikiem.opiekunem i trochę "padliniarzem", chciał związać uzależnić od siebie kogoś kogo klasyfikujesz z góry jako kogoś słabszego bo z kompleksami  (albo równie kiepskiego chodzi o samoocenę i poczucie wartości), gorszego od siebie żeby nad nim zapanować samemu, oczywiści dla jego dobra, uwiesić się jednocześnie, to pułapka jest wstęp do toksycznej symbiozy potencjalnie ,nie jesteś od tego żeby wypełniać cudze braki,kompleksy i odwrotnie ,to jest w konsekwencji niezdrowe ponieważ oczekiwania w zmienianiu kogoś na swój obraz i podobieństwo wedle wyobrażenia ,powodują konflikty niemożliwe do rozwiązania.
Tak mi to zabrzmiało niestety ,szukasz guza Dominik na moje oko .
nie na tym w związku opiera się wsparcie duchowe.

Dokładnie tak .

Być może uważasz, że to jest z Twojej strony szlachetne podejście, ale nic bardziej mylnego. Tutaj wychodzą Twoje własne kompleksy, z których usiłujesz się leczyć przy pomocy innej osoby, jednym słowem ta osoba ma posłużyć Ci jako narzędzie. To nie brzmi dobrze, a wręcz pokazuje duży problem.

A gdybyś tak zatroszczył  się o siebie?
A gdybyś tak, samodzielnie lub przy wsparciu psychoterapeuty, uporał się ze swymi kompleksami?
A gdybyś tak zbudował/odbudował poczucie własnej wartości?
A gdybyś tak poczuł się dobrze we własnej skórze i myślał o sobie, jak o facecie, bez wspierania się o kogokolwiek (w tym bardziej zakompleksioną od siebie osobę)?

Owocnej pracy nad sobą życzę.

Oczywiście idę na psychoterapię. Dziękuję.