Kiedy dojrzewaja panowie? - Netkobiety.pl

Zdawałam sobie sprawę oczywiście z tej mojej cechy, ale nie spodziewałam się, że powinnam wymagać trochę więcej od partnera. Co do kierunku związku. Bo prowadziliśmy osobne domy , a ja chciałam w pewnym momencie, żeby to było bardziej "razem". A on chyba zawsze chciał mieć tą furtkę. A ja ufałam i zakochana byłam, więc teges... naiwność hard level. W sensie naiwność, że przecież on nie pozwoli, żeby stała mi się krzywda...
I jeszcze sposób, w jaki rozegrał końcówkę, zaczął po prostu ściemniać, i było to tak ewidentne, że nawet przedszkolak by się zorientował. Musiałam złapać za habit, żeby się przyznał. Tak jakby ktoś nasrał na środku pokoju, a na pytanie o ten fakt odpowiedział " aaa, no tak... kupa leży...wydało się.."
Jak dzieciak.
Czyli-kiedy dojrzewają panowie? Niektórzy nigdy.

Z dobrych rzeczy- wrócił mi apetyt.
Oraz,piosenka Kultu, Pasławku, już nie jest aktualna w stosunku do mnie.

Na to wygląda. Jak to z dystansu, albo z boku lepiej widać niektóre rzeczy. Znalazłam potwierdzenie moich wniosków również u siostry, oraz przyjaciół ze studiów. Byli ci prawda zaskoczeni, ale potem podzielili się ze mną kilkoma faktami, które znajdują potwierdzenie w działaniach mojego ex.

Obawiam się okresu świątecznego, jakichś życzeń... Zawsze wysyłam spersonalizowane życzenia, każdemu coś innego, nie kopiuję, lubię jakieś zabawne zdjęcia, np naszych kotów w szaliku albo z wigilijną rybą w pysku..., a tu mam odpisać chłodno i z dystansem? To nie ja! A jemu chciałabym napisać że jeśli jest radosny, to moim kosztem. I niech mu ością w gardle to stanie!

Zdecydowanie polecam blokadę. Obojętność bardzo boli, bo oznacza, że ruszyłaś Adela do przodu i ex Cię już nie obchodzi

Adela ja myślę, że to co czujesz jest zupełnie normalne, w końcu był dla Ciebie ważny i byla/jest milosc. Te wszystkie negatywne emocje.. W sumie nawet Ci zazdroszczę, bo ja niestety mam taka przypadłość, że szybko wybaczam.. za szybko i to ludziom, którzy na to nie zasługują...a winy szukam w sobie. Pisz, krzycz, śpiewaj.. wyładowuj się jak tylko możesz, w którymś momencie On przestanie robić na Tobie jakiekolwiek wrażenie. Ściskam Cię mocno, wszystkiego dobrego

I z tym nowym zębem nieźle Ci idzie wywalaj wszystko jak leci ,niczego przede wszystkim przed sobą samą nie ukrywaj
żadnej emocji i żadnej myśli,to potrwa zanim dojdziesz do równowagi w patrzeniu widzeniu siebie i eksa.Ważne na zatrzymywać się i w sobie nie zacinać.
Wypada nie wypada się czuć i myśleć nie ma zastosowania w procesie wychodzenia z takiego stanu jak u Ciebie ,bo odruchy tłumienia emocji mamy jakby wszczepione z wychowania uwarunkowań i to że należy podążać natychmiast za uczuciami ,dochodzenie do równowagi trochę trwa jak napisałem wcześniej.

Adela, wreszcie się zalogowałam na kompie i na spokojnie napiszę. Ja wiem co przechodzisz bo przechodziłąm to samo pol roku temu. Ja byłam chodzącą nienawiścią. Czarną Furią (oglądałaś "Jak wytresować smoka?":)  Jak moj umysł wreszcie ogarnął jak byłam okłąmywana, jaka perfidia, jaki brak zasad, moralnosci, szacunku do mnie - to jakby ktoś nacisnął we mnie guzik "Wojna atomowa START". Znienawidziłąm męża. W imieniu swoim i dzieci, za to co nam i rodzinie zrobił.  ALe wiesz co? Te uczucia muszą się wysycic. Nie wbijaj sobie nic, ze nie chcesz taka byc. Nie bedziesz. Przeczytalam Twoje posty, rowniez w innyc hwątkach - i jestes fajnym człowiekiem. Tylko, ze zranionym. Pokrzycz, złość jest w Twojej sytuacji naturalna. Za jakis czas zacznie opadać. Ale musisz i ją przeżyć. Każda emocja jest informacją o Tobie i tym co obecnie przeżywasz. I tak nie uciekniesz od tego. Płącz, krzycz, wyzywaj gnojka. Ja nawet paliłam jego zdjęcia:) Oj, dobrze ze go wtedy juz obok nie bylo bo bym dzis w kiciu siedziała;) Potem mialam okres buntu, jak nastolatek. Zachłysnęłam się wolnoscia, swiat nalezał do mnie. Poszalałam, pobawiłąm się, kilka razy przegielam...Ale tego tez potrzebowalam. A teraz przyszlo powolne godzenie sie z sytuacja. Dzis jak moj jm przyjechal do dzieci - gadalam z nim juz normalnie. Bo mi zaczyna po prostu zwisać. Nie do pomyslenia pol roku temu. Przeżywaj co masz przeżyć. Bez wyrzutów sumienia. Jakby co to pisz, jestesmy tu dla CIebie:)

PS. A Mikołaja z fakiem nie posyłaj. To troche desperackie. Moj maz najbardziej zaczal sie wulgaryzm jak zaczelam go tptalnie olewac - nagle zaczal teksty,z e mam kochanka, ze wychodze gdzies...Zobaczyl, ze mam swoje zycie, ze dobzre wygladam (nie ukrywam, zainwestowalam w siebie plus zaczelam regularnie cwiczyc), a ja to zbywam milczeniem. Ach jak go to wulgaryzm. Bardziej niz jak w szale ciskalam w niego gromy neinawisci. Uwierz. Narcyzi nie rozumieja, ze ktos moze sie przestac interesowac ich zayebista osoba...

Ja kocham Szczerbatka! Jakby był facetem to bym się z nim hajtnela!
Będzie dobrze kochana! Nie jesteś sama:) I nic co piszesz nie jest żenujące. Uważam, że jestes bardzo fajna, silna i pozytywną osoba. Bardzo siebie świadoma. Dojdziesz do siebie szybciej niż Ci się wydaje. Ale swoje trzeba przeżyć. Ja się cieszę że czujesz złość. Dużo kobiet wychowywanych na potulne po takich krzywdach się zamyka w sobie i sobie dowala, to smutne. No ale Ty słuchasz Slipknota (piona!) I jeździsz na Openera. Czuję pokrewna duszę:)))

Z workiem to świetny pomysł. Na razie trochę krucho z kasą, więc dowalam wypisując pretensje i epitety w listach.

Ufarbowałam się na rudo. Myślę też nad fajnym nowym gadżetem -pingwinkiem.
Sprośnym takim

Czyli pingwinka możnaby polecić w wątku "pomocy dla zdradzanych"
Rozumiem, że przetestowany:)
Ja tam tego nie wrzucę, bo mam z moderacją na pieńku.
Taki sobie offtop dla rozluźnienia.

Pingwinek pocieszacz dla samotnych pań.
Z kokardką, silikonowy.

Te moje listy są osobiste, nie nadają się tutaj. Ja piszę DO NIEGO. Bo nie mogę tego powiedzieć, zero kontaktu. Ależ mnie korci żeby w bezpośredniej rozmowie przekazać to, co zobaczyłam po takim czasie. Że z prawdziwego mężczyzny, skały, oparcia, zamienił się w... coś ...
Że stracił bezwarunkową miłość
Że za jego przyjemne chwilę płacę ja
Że czerpie z życia moim kosztem
Że swoje płytkie zachcianki bierze za "etap w życiu"
I tak dalej

Dziś od rana zjazd w dół. Po wczorajszej sesji, na której rozmawiałyśmy "jak mogłabym zbudować mój świat, bez ex" czuję się dobita.
Żyłam sobie spokojnie, ciesząc się z tego, co mam. Fajny obiad, spotkania ze znajomymi, nawet pandemia miała swoje dobre strony(więcj czasu i wysypanie się). Radość z codzienności. A teraz takie pytanie. No jak mam zbudować? Wszystko tak samo, tylko bez niego. Ale co że smutkiem i tęsknotą? Poczuciem oszukania i brakiem wiary? "Nie widzę tu budowania. Chcę tylko pozbyć się tych emocji

Pisałam już o tym, że mój przypadek jest"wersją light" tego, co przeszli niektórzy tu piszący. Mam tego świadomość.

Zrobiłam już kilka kroków w kierunku "idealizowania". Dostrzegam to, czego nie widziałam tyle lat.

Rozum już trochę się obudził, ale te cholerne uczucia...

Pingwinek jeszcze nie dotarł.:(
Masz rację, może za szybko chciałabym poprawy- a tu trzeci miesiąc dopiero.
Czasami mam takie dni, że się trochę cofam, ale jedno zaobserwowałam- na pewno nie do tego momentu zaraz po zdradzie. Jestem trochę dalej. Jedynie samoocena-ta leży na całym froncie.
P.s.
Nasze spotkanie klaruje się w postaci trzech osób na razie. Dla mnie fajnie. Ale Może założyć osoby wątek w tym temacie? Byłoby nawet wygodniej.

Rząd dowalił kwarantannę narodową do 17 stycznia, więc stary termin odpada.

Artii

Odpowiem Ci na posta z Twojego wątku, tutaj, bo obawiam się się znów mnie moderacją ustawi, czy coś.
Dziękuję za wsparcie. Tak, to prawda, że moje wołanie zamieszczam na tym forum. Tu znajduje ujście.
Ćwiczenia oddechowe są świetne na uspokojenie, zresztą  mają sporo wspólnego z medytacją, bo ustawiają Cię tu i teraz, robią taki reset , pomagają oddzielić emocje i myśli i postawić je w dystansie.
Ja lubię wrzucić na słuchawki  jakieś  misy tybetańskie, lub "buczenie"o określonych częstotliwościach. Wolę to, niż muzykę relaksacyjną, nie wiem, ale mam wrażenie, że jest to bliższe "ciszy'.

Jak już przetrawię ten ból rozstaniowy i wrócę do siebie,  pozytywna część mnie powróci, masz rację i miło, że tak mnie postrzegasz. Naprawdę potrafię cieszyć się prostymi rzeczami, doceniać to, co mam. Po prostu w tej chwili serce jest poranione, wiara w wartości, którymi się kierowałam mocno zachwiana.

Co do smakołyków- nie żałuję sobie, opróżniłam właśnie puszkę karmelu:)
Uprzedzam fakty- za dużo schudłam ( wiesz coś o tym, nie), więc nie zaszkodzi trochę wrzucić na wagę.

Proszę, odwiedźcie mnie od zamiaru dzwonienia do ex! Żeby się spotkać. Od kilku dni świerzbią mnie ręce i mózg gotuje. Nie mogę znieść myśli, że on jest spokojny i że ułożył sobie w głowie, że gładko poszło. Mam kilka kwestii do powiedzenia, które domknęłyby tą sytuację, bo przy rozstaniu byłam "dobra", spokojna i puściłam wolno.

Jak nie wytrzymasz to zadzwoń ,tylko to będzie następny przyczynek i haczyk do następnej niewyjaśnionej kwestii
rozdrapiesz sobie tylko ranę,bo będziesz na nowo rozkminiać co on pomyślał i analizować każde słowo ,wzbudzać ukrytą fałszywą nadzieję .
Wolno Ci dzwonić i pisać do niego przecież kto Ci broni,co poczujesz potem to się przekonasz ,doświadczenia podpowiada mi że to takie próbowanie zakotwiczania się ,celowe niedomykanie,a nie zamykanie .
Możesz przyjąć program 24 godzin na przykład - dziś nie dzwonię bo chce mieć spokój ,niepokój i napięcie teraz sama wzniecasz w sobie koncentrując się na telefonie .
Daj sobie prawo do dzwonienia ,ale nie obowiązek,przymus wywołany presją sentymentu .
O niezamkniętych ,niewyjaśnionych sprawach rozmawiaj ,ale na razie nie z nim.
Poczułaś się jakby silniejsza i chcesz się sprawdzić czy eks działa na Ciebie jeszcze,poczekaj z tym ,możesz cofnąć się .

Trzymaj się

Artiii
Tak, zamknęłam to z klasą-oddałam pierścionek, powiedziałam "więcej zrobić już nie mogę, puszczam Cię"
(przedtem proponowałam terapię).
Przy mojej rozpaczy nie wiedziałam, że mnie na to stać.

Paslawku
"Mogę, ale nie muszę"(zadzwonić)- tak, to będzie dobry etap. Wiem, że wyleję z siebie te niedomknięte kwestie, ale także doskonale wiem, że będzie bolało.
Za wcześnie, też wiem.
Piszę do Was, jakbym dzwoniła na pogotowie. Na doraźną pomoc.
Jesteście nie do przecenienia. Dziękuję.

I jak tam Adela ???  Dotarłaś do końca dnia, jak się czujesz ???

Życzliwy mnie też dzisiaj dopadło, patrzyłem na swojego syna i byłem tak wściekły na bż - jak można było tak życie nam spierd... !!!
Wkurzające są te ataki - nigdy nie wiadomo kiedy znów się pojawią !!!
I wieczór zjeb...
Pozdrawiam

Adela - jak sobie radzę, sam nie wiem... Staram się traktować ją jak powietrze, nie wchodzimy sobie w drogę... a tak to bawie się z dzieckiem, słucham muzyki, chodzę na spacery z psiakiem i przesiaduje tutaj na forum. Najważniejsze to zająć sobie głowę czymś pożytecznym, wtedy nie mamy czasu na głupoty...

Dzisiaj pod wieczór ja pokazałem, chwyciłem takiego nerwa - patrze na mojego synka jak się bawi i normalnie nerw na nią, jak mogła ???
Miała praktycznie wszystko - nie jedna kobieta, oddała by wszystko żeby mieć chociaż połowę tego co ona i co ??? Spierd... mi i dziecku życie !!!
Niepotrzebnie dzisiaj czytałem swój wątek od początku, może to spowodowało taki obrót u mnie...
Jak widzisz Adela - staram się być silny, ale nigdy nie wiesz kiedy wrócą czarne myśli...
Przejeb... jak nie ciężkie poranki, to teraz jakieś ataki w ciągu dnia...
Jeszcze te święta - po prostu super...

Życzliwy to wczoraj faktycznie był ciekawy dzień - tyle osób miało jednocześnie kryzys
Co do mnie faktycznie, nie jest lekko - mieszkanie razem nie pomaga i wiem, że nigdy nie wyjdę z tego bagna jak się nie wyprowadzę (myślę, że to już niedługo).
Co do mnie - sam sobie jestem winny, zacząłem czytać swój wątek od początku - może faktycznie uznałem, że jestem silny i chciałem się sprawdzić. To pokazałem, bo zakończyło się to wielką klapą - pół nocy nie mogłem spać, rano znowu atak, a o snach już nie wspomnę - po co mi to było ???
Sama widzisz Adela, jakbyś zadzwoniła wczoraj, mogła byś to bardzo przeżyć, a o konsekwencjach potem, nie chce nawet myśleć...
Życzliwy moim zdaniem bardzo dobrze postąpiłeś, że zakończyłeś ten związek - jeżeli faktycznie kiedyś Twoja była zrozumie, to będziesz pierwszy, który się o tym dowie
Ciężko być w związku, w którym jedna z połówek nie spełnia oczekiwań. Wiesz sam, że na siłę nic nie zrobisz - dałeś czas, starałeś się to chyba wystarczy...
Widzę, że potrzebujesz jeszcze czasu, ja również tęsknie za bliskością tej jedynej....
A wiesz kiedy ją spotkasz ??? Kiedy dojdziesz do wniosku, że trudno ma być widocznie tak jak jest... Przestaniesz jej szukać i oczekiwać od życia zmiany. Pogodzisz się ze swoim stanem i nagle będzie "boom".... Nie wiadomo skąd, jak, kiedy i ona nagle się pojawi ta Jedyna ))
Tego właście Tobie życzę z całego serca !!!! ( bo każdy zasługuje na szczęście, a zwłaszcza taki gość jak Ty)
Pozdrawiam Was

Chłopaki
No to ja się przyłaczę. Sen erotyczny z udziałem ex, mało tego- w tle dziunia jako eteryczna blondynka o wyglądzie Nicole Kidman. Bosko.
Na sniadanie ugotowałam jajko, które okazało się zbukiem. To normalnie chyba jakis znak, rodem z praktyk voodoo?
Artii- Twoja słabsza forma to całkiem naturalny efekt. Nie da rady iść cały czas do góry, majac taki bagaż. Czasem musisz się zatrzymać. Refleksje po przeczytaniu swojej historii, a raczej emocje nie zniknęły jeszcze. Dopiero pogodzenie sie z tym, co było daje uwolnienie od łapania dołów. A do tego daleka droga.
Tak jak pisze Życzliwy, czeka Cię przeprowadzka, i nowe emocje, bo fizyczny brak tej drugiej osoby też b3dzie do przerobienia. Teraz pewnie nie chcesz jej oglądać, a potem będzieszisiał się zmierzyć ze zmianą, jakiej wcale nie chciałeś. Jaką zafundowała Ci najbliższa osoba, której oddałbyś nerkę i serce i cotam byłoby potrzebne.

Życzliwy. Ty jesteś już dojrzały bardziej chłopak. Twoja partnerka może mniej, a może nie była gotowa na poważny związek? Ja jednak wiem, że gdybym naprawdę kochała, była zaangażowana, to wzięłabym to co daje mi partner, jeśli jemu zależy. Prz cież nie chcesz przywiązać jej do zlewu w kuchni ani za rok zmajstrować koniecznie bliźniaków? Jeśli chce się rozwijać, może to robić przy wsparciu mądrego i kochającego męża nawet. To tylko deklaracja głębokiego uczucia i świadoma decyzja o wyborze partnera życiowego. Jeśli ona czegoś nie jest pewna, to uczucia do Ciebie. Po prostu nie wie, czy aż tak Cię kocha. Tak ja to widzę.
No właśnie, ten konflikt serce a rozum!
Ty też w głowie masz ułożone, że się nie da, a w sercu resztki uczucia. Ja tak samo, a zostałam do tego zdradzona. W głowie mam oczywiste wnioski, i jasny pogląd, a serce pełne jeszcze jakichś uczuć. Jakiegoś przywiązania, i w dodatku pretensji i potrzeby tego jakiegoś odwetu, tego, żeby on doświadczył tego co ja i jeszcze przyszedł mi powiedzieć, że jest kretynem i świnią.

Wyobrażam sobie, że gdybym to usłyszała, przyniosłoby mi ulgę. Bo myślę, że on skutecznie stłumił moralny wymiar swojego postępowania ( jest w tym dobry), żeby było mu lepiej. Chcę, żeby był świadomy i nie mógł sobie tak łatwo i przyjemnie żyć. Nie chcę, żeby powiedział to w kontekście "przyjmij mnie z powrotem", tylko w kontekście "po tylu latach należy Ci się szczerość". Nie jest to szlachetne i wspaniałomyślne myślenie z mojej strony, no ale tak właśnie czuję. Czemu moje wszystkie życiowe priorytety, wartości i plany zostały zdemolowane?, że nie wiem, czym mam się kierować, żeby nie dać się ranić? Potrzebuję poczucia sprawiedliwości, że jemu też jest z czymś źle. Gdybym ją dostała, poczułabym trochę więcej równowagi.

Ćmo, to jesteśmy równolatkami.

Hallo Ćma, Adela - pytanie czy to było w ogóle szczere wyznanie, czy tylko wynikało z sytuacji, że tak powiedział...
Ja bym mu w nic nie wierzył...
Moja bż też powiedziała, że jest głupia, kretynką itp. i co potem jak tylko nadażyła się okazja, wróciła do boczniaka...
Za przeproszeniem w dup.. bym miał takie słowa, wypowiedzane jeszcze przez typowego hipokrytę...
Nie wierzę, w tzw. skruche na sam koniec...

Przed nami niestety ciężki okres - święta
Pozdrawiam i głowki do góry ))

Pain ja wierzę w szczerość i dobroć ludzi ale bez przesady )) Oczywiście, że rozumiem ))

Pain- jasne, że tak. Zreszta pisałam, że dla mnie trójka, to spoko. No,ale musimy na razie poczekać. Chociaż tak do końca nie rozumiem- nie mozna sobie pojechać z miasta do miasta bez narazania sie na mandaty? Macie jakas orientacje w tym?

Artiii
Jeśli gośc miałby potrzebę powiedzenia mi o tym, co by tylko dobrze o nim swiadczyło, po jakimś czasie, po ochłonieciu, obojetnie co tam w życiu się dzieje- to tak, to byłoby raczej szczere i świadczyło, że resztki jakiejś przyzwoitości się uchowały.

Ćmo-
Najbardziej mnie cieszy, gdy mogę iść spać, ale że tak się nie da, wiec LUBIĘ TU PISAĆ. Kiedys pisałam takie kroniki- pamiętniki, miałam tego ze 12 zeszytów, ale potem to wszystko spaliłam w piecu, bo stwierdziłam, ze to grafomania. Oprócz tego próbuje się z kuchnia roślinną. Moja córka jest weganka od 1.5 roku, wiec gotujemy sobie razem. Ja czasem zjadam jakiegos kabanoska, i w gościach nie odmawiam mielonych, ale w domu mam dietę wege raczej. Właśnie kupiłysmy 'Jadłonomię po polsku" Marty Dymek, i testujemy. Akurat " po polsku" oznacza, ze składniki można kupić na kazdym straganie, i nie sa to jakies wyszukane produkty.
Własnie w tle robi sie krupnik. Potem napiszę, czy mi smakował.

Adelo jeśli mogę wtrącić słówko, znajdź jakieś zajecie które pobudzi twój uklad hormonalny:) bo dobry nastrój chodź przez chwilę uskrzydla i powoduje że masz skalę porównawczą. Na mnie doskonale działa sport, endorfiny naprawdę dają mi kopa. Teraz chyba jestem już uzależniona. Masz jakąś kolesiówę z którą mogła byś chodzić? Może to śmieszne ale ja zaczynałam z jakąś aplikacją do pomiaru tempa itd... kilometry rosły a ja coraz bardziej wsiąkłam w to. Szkoda że na piwo nie da się iść...

Swoją drogą 30 lat temu byłam w Łodzi, pora by odwiedzić może latem.

Artii to masz szczęscie, ja grywam w królową sportów rakietowych ale towarzystwo mam ograniczone. Badmigton i stołowy to reprezentuję poziom świetlicowy:)
Moją największą miłością są narty, ale za możliwość zagrania rekreacyjnie w siatkę wiele bym dała...  adhd sportowe jak się patrzy.

Osobiście joga zaczęła mnie wkurzać bo to takie rozmemłane jak dla mnie, wolę wyjść. Miałam tu temat jako rozbita34 120 godzin po zdradzie ale nie czytaj bo moje działania były dramatyczne:)
Ostatecznie doszłam do wniosku że pewne osoby się nie zmienią.

Ups... mój bm się nie zmieni.