Uciążliwy lokator. - Netkobiety.pl

Działki są dwie.
Jedna niewielka, kilkuarowa na której stoi dom, szopo - garaż, kilka drzewek owocowych, kwietnik, jakieś krzaczki.
I druga ta już sprzedana ma kilkadziesiąt arów. Użytkowana była jako rolna ale jest budowlana. Matka dzierżawiła ją komuś, zboże tam rosło.
Obie działki zapisała drugiemu synowi z zaznaczeniem, że dom ona może użytkować dożywotnio.
Według jej wersji to syn z rodziną/ ma dzieci/ miał zacząć budowę na tej dużej i przenieść swój biznes do Polski.
A według wersji jego kolegów- sąsiadów to nigdy nie miał takiego zamiaru powrotu.
Obecnie matka twierdzi nadal, że on wróci lada moment. A sprzedał to w Polsce bo musiał spłacić wspólnika od zagranicznego biznesu z którym miał problemy bo on nic nie robił a pieniądze z zysku brał. Teraz ma wolną rękę, sprzeda tam całość i wróci, kupi tutaj w pobliżu coś. I takie tam bajeczki, które jej synuś serwuje.
Nie może więc ona tego sprzedać a nawet by nie chciała moim zdaniem bo czeka na syna i wnuki.

A o pieniądze jej jak najbardziej chodzi bo ona nigdy w życiu nie pracowała, ma rentę rodzinną po zmarłym mężu, który ostatnie kilkanaście lat życia był na rencie inwalidzkiej. Po przeliczeniu to jej dochód jest niewielki.

Tak, obie działki dostał brat lokatora.
A matka nie widzi swojej winy bo przecież nasz lokator może z nią mieszkać nadal, nikt go nie wygania.
I jest to niewdzięczność z jego strony, że się wyprowadził wiedząc, że ona nie daje rady sama.
Tyle lat korzystał z jej domu.

Przyzwyczaiłam się do lokatora.
Już mi tak bardzo nie przeszkadza.
Nawet sama wyszłam z inicjatywą zaproszenia go na Wigilię.
Lecz nie skorzystał, powiedział że nie może bo za bardzo by się rozkleił a chłopaki przecież nie płaczą.

Haha.
Miałam to samo tylko, że dzisiaj i nawet prywatnie chciałam Kleomę zapytać, jak się ułożyło życie z Sąsiadem.

Nie ukrywam, że temat mnie bardzo zaciekawił i z zapartym tchem czytałam każdy nowy post Kleomy.    

No dobra, ale żeby nie pisać tylko O.T. to zapytam, a czy wiesz, jak tam Jego sprawy rodzinne?
Wiesz już na jak długo będzie u Was wynajmował dom?

Cholera życie nie szczędzi mu smutków. W sumie jesteście jedynymi ludźmi, którzy go wspierają. Z pracą słabo wyszło, oby udało mu się znaleźć inną. Z kobitą wiem, że boli, ale dobrze, że się okazało teraz, ze pokroju matki, czyli chciała go tylko wykorzystać. Ja jestem z niego dumna, że nie daje się matce wciągnąć w jej kolejne gierki i mataczenie. Może powinien rozważyc pracę za granicą? Odciąłby sie całkowicie od tego co go tutaj złego spotkało.
Dzięki za opowiedzenie dalszej historii.

Ten mężczyzna wydaje się mocno pogubiony i dotknięty tym wszystkim, co go spotyka, a jednak widać, że stara się jakoś sobie z tym poradzić - to jest ważne i to mnie w nim ujmuje. Tylko ten smutek...
Z kolei jego dbałość o dom może być sygnałem jak bardzo jest dla niego ważny, a równocześnie formą pokazania swojej wdzięczności, że go ma.

Raczej żadne z nas nie będzie go namawiać do wyjazdu. Nie chcę mieć go na sumieniu gdyby mu się nie powiodło.
Ja trzymam dystans, staram się z nim nie spoufalać.
Natomiast mój mąż wprost przeciwnie, każda okazja dobra na pogaduszki.
Kiedyś miałam o to pretensje, teraz nawet to popieram.
Mimo, ze ukradł mi najładniejszego kota.
Zwabiał go do siebie smakołykami i teraz kot więcej czasu spędza u niego, nocuje tam.
Były u niego pracownice z opieki społecznej na wywiad.
Bo matka zgłosiła, że ona potrzebuje pomocy.
Odpowiedział im żeby kazały sobie pokazać akt notarialny. Tam jest napisane kto i za co zobowiązał się dożywotniej opieki nad matką.
Tego nie wiedziały.

Super, że ten Wasz Lokator trafił na Was, naprawdę.

Nie mogę tego pojąć, jak rodzona Matka tak mogła postąpić ze swoim Synem?
Synem, który nie dość, że wyremontował dom za swoje pieniądze to jeszcze tak po ludzku opiekował się swoją Matką.

Prawdopodobnie na miejscu tego Lokatora poszłabym po bezpłatną poradę prawną czy jest szansa na odzyskanie pieniędzy za remont( jeżeli oczywiście ma rachunki).

Pewnie tutaj napiszecie, że szkoda nerwów i takie tam.
I możliwe, że będziecie mieć racje, ale dla samej satysfakcji bym to zrobiła.

Przepraszam bardzo, ale dla mnie to Kleoma i Jej Mąż zasługują na szacunek niż Rodzina Lokatora.

A akcja z Opieką Społeczną mistrzostwo.

A co do Panny z Dzieckiem, przez takie właśnie historie faceci nie chcą się wiązać z kobietami z dziećmi i mają, jak najgorsze mniemanie o tych kobietach, co tak naprawdę mnie już nie dziwi.

Strasznie żal mi tego Faceta.
Oby Mu się udało.

Patetycznie to zabrzmi, ale naprawdę bardzo fajnie z Waszej strony, że pomogliście.
Nie tyczy się tylko tego wynajmu, bo wiadomo, że na tym zarabiacie, ale chodzi o zaproszenie na Wigilię, rozmowy Twojego Męża i zrobienie podarunku dla tego Dziecka itp.
Szacun.

P. S. Kleoma to ogólnie bardzo zaangażowana w pomaganie, taka społecznica z Niej.

I jeszcze jedno, chociaż wiadomo mi łatwo pisać, ale mam nadzieję, że ten Lokator nie ugnie się i nie zacznie opiekować się Matką.
Wiadomo, Ona już pewnie żałuje i wie, że źle i po prostu głupio postąpiła przepisując wszystko na tamtego Syna, ale nie może być tak, że o tak wtrąca do tego MOPS i oczekuje opieki.

Edycja: wcale Mu się nie dziwię, że tylko utrzymuje kontakt z Kleomą i Jej Mężem.
Też bym się wycofała z życia społecznego.
Przecież to jest wielki wstyd.
Wiem, nie On się powinien wstydzić, ale to niestety jest silniejsze i dla własnego komfortu psychicznego wolał zaszyć się w wynajętym domu.
A, że potrzebuje kontaktu z ludźmi to ciągnie Go do Autorki i Jej Męża.

Matka prawdopodobnie zemściła się za upokorzenie jej przez lokatora kilkanaście lat temu.
Sprzeciwił się publicznie jej woli, ośmieszyła się przed ludźmi to i dostał za swoje.

Finansowo to dałaby sobie radę gdyby nie wydawała znacznej części z renty na rozmowy zagraniczne do syna.
Syn mógłby korzystać z polskiej karty ale nie chce bo nie potrzebuje aż tak częstego kontaktu z matką.

Co do tej dziewczyny to ja jej źle nie oceniam. Już raz została oszukana, ojciec jej dziecka naobiecywał jej różnych rzeczy a jak przyszło co do czego, dziecko w drodze to okazało się, że nie pracuje, jest na utrzymaniu matki, oczekiwał że jej rodzina też będzie go utrzymywała. Może przestraszyła się, że to kolejny taki sam co będzie chciał na niej żerować.
To była bardzo krótka znajomość, spotkali się tylko 4 razy w weekend.

Z lokatora faktycznie mamy same korzyści. Wprawdzie grosza jeszcze nie widziałam za wynajem lecz oddaje w naturze.

Krejzolko!

Odpowiedziałam tu i w trakcie pisania mnie wylogowało, wszystko zniknęło.

Jutro napiszę w odcinkach.

I
Zacznę od dziewczyny bo to już temat zamknięty i nierozwiązana zagadka.
Trudno powiedzieć czemu zerwała znajomość.
To, że stało się to z powodu jego zwolnienia z pracy to tylko nasze domysły.
Może powodowało nią coś innego, choćby jego stosunek do starej matki czy poglądy polityczne.
Lecz nawet jeśli to był brak pracy to moim zdaniem nie ma w tym nic złego.
Nauczona doświadczeniem mogła się obawiać, że on nie mając pracy zaraz straci lokal i będzie oczekiwał, że ona go przygarnie.
Być może chciała uniknąć takiej sytuacji i zakończyła znajomość zanim wywiązało się między nimi coś poważniejszego.
Bo na razie to był etap przyglądania się sobie, zbierania wiadomości.

W spotkaniu świątecznym też nie widzę nic złego.
Miało to być właściwie głównie atrakcyjne dla dziecka.
Plan był taki, że pooglądają zwierzęta w takim mini zoo, które znajduje się w pobliżu naszej wsi. Duża łąka ogrodzona gdzie pasą się konie, kucyki, kozy, drób wszelkiej maści łącznie z pawiami. Przez płot można sobie popatrzeć na to stadko. Dla dzieci to frajda szczególnie, że z racji obostrzeń nić nie działa, nie ma z tymi dziećmi gdzie pójść.
Po oglądaniu miał być poczęstunek u niego bo też nie ma gdzie zjeść coś ciepłego.
Zabawa, rozmowa, prezenty pod choinką jako, że czas świąteczny. I koniec wizyty, bez nocowania.
Wątpię, żeby któreś z nich sugerowało coś dziecku, że mu się rodzina powiększy czy aby samo dziecko tak pomyślało.
Wydaje mi się, że atrakcje przysłoniłyby dziecku relacje jakie panowały pomiędzy matką a jej znajomym.

II
Gdyby syn z zagranicy zechciał korzystać z polskiej karty od matki to ona zamęczyłaby go telefonami.
Płacąc krocie za połączenia zagraniczne nie powstrzymywała się od kilku dziennie choćby chwilowych telefonów do niego.
Przeważnie nie odbierał, nagrywała mu się a potem znowu dzwoniła ponaglić go z odpowiedzią.
Teraz, gdy musi sama się utrzymać to pewnie jest inaczej.
To jest jej ukochany syn, czekała na niego długo, wymodliła, wypłakała. Zamknęła oczy i schowała dumę do kieszeni wychodząc za mąż. Aby być wreszcie mamą.
Na dodatek był grzecznym dzieckiem nie sprawiającym kłopotu. W przeciwieństwie do naszego lokatora.
Więc całą miłość macierzyńską widocznie przelała na niego.

Kleomo z zapartym tchem czytam wieści o twoim lokatorze. Niesamowity koleś, ja jestem z niego taka dumna, że się przeciwstawił temu potworowi, zwanemu matką. To się bardzo rzadko dzieje, żeby ktoś sie od takich toksyków uwolnił, zwłaszcza jak są rodzicami. Tak sobie myslę, że to może dobrze, ze ta sprawa z mieszkaniem tak wyszła bo ciagle by tkwił w tym bagnie.
Czy udało mu sie juz jakąś pracę znaleźć?

Kleomo, Wasz lokator jest człowiekiem przez wielkie C. Jego postawa zasługuje na uznanie. Zreszta jego obecna postawa również. Mam nadzieje, ze nigdy przenigdy nie ulegnie manipulacjom swojej rodzicielki. Jeśli ten mąż jej nie krzywdził, to jej postawa jest niegodna człowieka. A obok matki to ona nawet nie stała. Z opisu wyłania się obraz wyjątkowego człowieka (lokator) i człowieka chyba najzwyczajniej złego, a przede wszystkim głupiego i ogromnie niedojrzałego (matka). Jest takie powiedzenie: Mądrość to córka doświadczenia. Bardzo je lubię. Ale to smutne, ze tak wielu ludzi udowadnia, ze nie jest prawdziwe. To smutne, ze jest aż tak wiele wyjątków.

Bardzo fajnie się czyta ten wątek. Z perspektywy widza wszystko super.
Ale w dłuższej życiowej perspektywie wróżę Wam srogi zgryz moralny z racji tego lokatora.
Ani on ma zadatki na życiową samodzielność, ani Wy na wypowiedzenie mu lokum kiedykolwiek.

Obym się myliła, ale chyba dokonaliście faktycznego aktu samowywłaszczenia się z domu po teściach biorąc sobie na głowę - skądinąd poczciwego człowieka - na dożywocie.

Trochę zmian u nas.
Lokator dziś trzeci dzień w pracy. Jego nowy pracodawca dostał zlecenie remontu w pomieszczeniu ogrzewanym. praca na 2-3 tygodnie.
A do tego poznał nową kobietę.
Według mojego męża, któremu pokazał zdjęcia to ona jest bardzo ładna, atrakcyjna, coś jak modelka.
Jest bardzo tajemnicza bo nie chce mu powiedzieć ani jakie ma wykształcenie ani zawód.
Powiedziała, że dowie się na spotkaniu.
A spotkanie wyznaczyła na czas gdy śnieg zginie.
Bo prowadząc auto co godzinę drogi musi odpocząć, przejść się chwilę.
A teraz nie ma gdzie stanąć na poboczu bo śnieg zalega.
Ona jest z daleka, kilkaset km.
Była w naszych stronach, podobało się jej.
Nie przeszkadza jej odległość bo jak powiedziała "swój warsztat pracy ma ze sobą'', może pracować w każdym miejscu Polski.
Lokator zapytał mojego męża co o tym sądzi. Pokazał co do niego pisała, opowiedział co mówiła.
Mąż poradził aby nie wpłacał jej żadnych pieniędzy ani nie podawał danych osobowych.
Zobaczymy co z tego wyniknie.

Hm... Ma wasztat pracy ze sobą. Dobre i mocne. No, ja mam tylko jedno skojarzenie. Kleoma, a oni to swoje gniazdko to będą wić pod Twoim dachem?

Mój mąż twierdzi, że to skończy się na korespondencji lub najwyżej na jednym spotkaniu.
Jej teksty są takie egzaltowane, filozoficzne, pełne cytatów z Goethego i innych wielkich.
Wydaje się, że jest wykształcona i ma dużą wiedzę z nauk humanistycznych.
A on chłop nie ułomek i trochę wiedzy ogólnej posiada lecz książek zbyt wiele nie przeczytał.
Może najwyżej lektury w szkole.
Nie odpowiedziała mu też na pytanie o jej stan cywilny.
Nawet 2 razy pytał, a ona zmieniła temat.

Gdy przyjedzie to ma zamiar zatrzymać się w pensjonacie czy agroturystyce gdzie już kiedyś była i ma kontakt z właścicielami.
Odpowiedzieli, że ją przyjmą nawet mimo zakazów.

Mąż zapamiętał coś takiego: "Nawet kulejąc można zajść daleko. Lecz gdy upadniesz i leżysz, nie podnosisz się to nigdzie nie zajdziesz"

Też tak myślę, że to lada dzień się skończy.
Wiem też, że gdyby miał wybierać pomiędzy nią a Dżesiką to wybrałby Dżesikę.
Ona zaczyna go sprawdzać. Dzwoni, pyta co robi, jak jest ubrany itd. i każe sobie wysłać zdjęcie zrobione w tym momencie.

Był dziś u nas ze 2 godziny.
Pochwalił się wypłatą. Za 26 godzin pracy/ skuwanie płytek, wynoszenie gruzu, zamiatanie/ 200 zł i sucha bułka z margaryną.
Ta bułka to dlatego, ze jego pracodawca się nawraca.
W piątek najechał na lokatora, że lokator miał zamiar jeść kanapkę z mielonką tyrolską.
A ponieważ mielonki nie dało się z chleba zdjąć bo była wsmarowana w dziury ta kazał mu ją schować i dał mu jedną z dwóch swoich bułek.
Z margaryną bo masła w piątek też nie wolno bo to produkt odzwierzęcy.

Teściowa, żona i córka w Matki Boskiej Gromnicznej zaczęły nowennę gregoriańską/ pomyliło mu się chyba z pompejańską/ o jego nawrócenie, wyjście z nałogu alkoholizmu i nikotynizmu.
I on uważa, że ta nowenna działa bo już 4 dni nie pił i nie palił.
Wymodliły też to zlecenie, które właśnie wykonują bo pracy nie miał od czasu przed Bożym Narodzeniem.
Siedział w domu i pił.
Zwierzył się lokatorowi, że abstynencja wcale nie jest taka straszna w porównaniu z tym co go czeka lada dzień.
Ma iść do spowiedzi generalnej jeszcze przed Wielkanocą.
Bo ostatni raz był u spowiedzi podczas I komunii córki. A córka właśnie skończyła studia.
Najgorsze dla niego jest to jak on powie proboszczowi, że zdarzyło mu się zdradzać żonę z panienkami na parkingach w lasku.
Te zdrady częściowo były uzasadnione bo żona wyprowadzała się czasami z sypialni.
Słuchała dobrych rad mamusi.
Poradził też lokatorowi aby jeśli się ożeni to za nic nie zgadzał się na zamieszkanie z teściową.
Bo teściowa to zło, przez nią w jego małżeństwie źle się działo.
Może nawet nie wypiłby tyle w życiu gdyby nie ona.
Bo tak go potrafiła zdenerwować, że musiał odreagować za pomocą alkoholu.

Obawiam się, ze staliśmy się jeszcze większymi wyzyskiwaczami niż ten pracodawca i za godzinę pracy wychodzi mu u nas jeszcze mniej.
Dałam mu kiedyś zeszyt i długopisy aby zapisywał ile godzin dla nas pracował i co to było.
Nic nie zapisał do tej pory.
Myślałam nad tym aby  powiedzieć niech  w przyszłym miesiącu przyniesie ten czynsz mi do ręki a z kolei ja mu zapłacę za zapisane przepracowane godziny.
Bo w tej chwili to wygląda tak, że ustalonego dnia on przychodzi niby się rozliczyć, pyta ile za rachunki, pokazujemy mu kwity, podlicza się razem, pytamy się o jego godziny/te o których nie wiemy ile było, bo część jest u nas zapisana/ i ile mu mamy dopłacić.
On mówi, że nic bo jeszcze on jest winien bo bierze różne rzeczy od nas a to przecież kosztuje.
I takie ceregiele różne następują bez konkretów.
Farsa jednym słowem.

Daje się wykorzystywać gdy ktoś mu poda rękę.
A to nie jest dobre w dzisiejszych czasach.

Watek ciekawy i zyciowy, przeczytalam jednym tchem, dzieki za to.

Najchetniej bym tego pana usciskala i powiedziala mu, ze wszystko bedzie dobrze.
Ech...zycie.

Życzę mu jak najlepiej, ale intuicja podpowiada, że w tym przypadku należałoby zachować daleko idącą ostrożność. Za dużo tu tajemnic, niedopowiedzeń, pani zachowuje się co najmniej zastanawiająco.

Całkiem możliwe, ale jeśli kobieta przyjeżdża z daleka do zupełnie obcego mężczyzny, sama na swój temat właściwie nic nie mówi, a to co mówi brzmi enigmatycznie i zachowawczo, równocześnie nie przeszkadza jej, by drugą stronę dosyć szczegółowo przepytywać, to mi od razu zapala się czerwona lampka ostrzegawcza, zwłaszcza, że lokator wydaje się być nieco naiwny.

Jeśli to jest bliski kuzyn, to powinien znać sytuację lokatora, a skoro tak, to zapewne nie oczekuje prezentu o dużej wartości i nie poczuje się zawiedziony jeśli taki się nie pojawi.
Swoją drogą osobiście uważam, że jeśli kogoś na coś nie stać, to daje taki prezent, który jest w zasięgu jego możliwości i nawet nie ma konieczności, by o tym uprzedzać czy tłumaczyć się z podjętej decyzji. Jeśli mamy do czynienia z ludźmi na poziomie, nigdy nie będzie to stanowić problemu. Jeśli nie, to tym bardziej druga strona samej sobie wystawia świadectwo.

A nie może od kogoś pożyczyć garnituru? Chociaż uważam że strój galowy jest lepszy.
Co do prezentu również uważam że żyjemy już w innych czasach i czasami chodzi o to by być a nie dawać pieniądze. Jakiś prezent byłby bardziej na miejscu a nie wiązał się z dużym wydatkiem.

Może najlepiej pogadać i powiedzieć wprost- że chciałabyś mieć trochę czasu pobyć z mężem, a zaprosić go możesz raz w tygodniu na herbatkę, nie codziennie

Oj
To wybacz
Nie spojrzałam na datę
Pozdrawiam

Przyjechała.
Jest piękna, szykownie ubrana, umalowana, pachnąca.
Do tego miła, szczera.
Tylko jeden mały problem.
Starsza od niego o 4 lata.
Zdjęcia, które otrzymał były robione kilka lat temu, do tego artystyczne, dobrze wyretuszowane.
Samo życie.