Zdrada emocjonalna, czy coś więcej. - Netkobiety.pl

Ja też, informowałem swoją j.ż. o konsekwencjach, nie potraktowała tego poważnie i przynajmniej kontaktowała się jeszcze z nim, czy coś więcej, tego nie wiem do dziś. Jak można chcieć zje...ć sobie i najbliższym życie, nie rozumiem tego.
Mam nadzieję, że moja j.ż. ogarnęła się już i nie będzie jej odwalać znowu, jest już po 40-stce, życie skoryguje wszystko.

Myślę, że Autor sam dokonał świadomego wyboru... Jeżeli mu z tym dobrze, to po co go na siłę uszczęśliwiać ? Maku zawsze jest ten 1% - nadziei
Pozdrawiam

To sie usmialem. Jezeli do kogos straciles zaufanie, ktos Ci wywinal numer, czujesz i wiesz, ze to juz nie bedzie to samo to po co to kontynuowac? Z zalu, ze bylo kiedys fajnie i szkoda to urywac tylko po to by dalej zyc w gunwie, czy moze lęk przed samotnoscia? Czasem lepiej odciac to co nas truje, jest dla nas toksyczne i powoduje wiecej nerwow i paranoii niz radosci. Dac sobie czas i pozwolic sobie stworzyc zdrowy zwiazek z kims innym.

Podejscie zakladania podsluchow kamer i czego tam jeszcze jest w mojej ocenie firma psychozy.

„If it wants to go, then let it go.”

Wiecej szacunku i milosci do samego siebie, a przese wszystkim lepiej zakonczyc z jakas blazenada, upokarzaniem sie i robieniem z siebie psychola bo to nie jest normalna postawa wobec obecnego lub juz bylego partnera.

Czytając Twoją wypowiedź przypomniał mi się pewien okres, jak moja bz oszukiwała mnie i kręciła z boczniakiem, to w tym samym czasie była jakby zazdrosna o mnie - sprawdzała co robię na telefonie, podsłuchiwała moje rozmowy itd. Teraz jak o tym myślę, to było wręcz chore z jej strony !!!
Dlatego nie daj się zwieść... bo to może być przykrywka!
Co do podsłuchów, sprawdzania Twojej małżonki  - wiem, że to może doprowadzić do paranoi, obłędu - pytanie tylko co wtedy jak Twoja małżonka zeszła faktycznie do podziemi ???
Czy wolałbyś się dowiedzieć o tym teraz czy za jakiś czas, nawet kilka lat???
Wybór pozostawiam Tobie...
Pozdrawiam

Jak znów odpłynie, poznasz. Znasz już schematy. Ważne jest abyś się sam w tym wszystkim odnalazł. Wiesz już jaka potrafi być.

Pozna? na pewno? Przecież gdyby sama się nie wydała to on na niczym by się sam nie poznał. Jej "zabawa" trwała około 5 lat. A schematy można zmieniać, nie ma jednego.

Dokładnie tak jest jak napisał Maku ,a teraz przed chwilą przeczytałem nowe posty w wątku  "Już mu nie zależy"
potwierdza się to .
Drugi widoczny mechanizm w relacji z osobą która jest niewierną i zdradza to wypieranie,zaprzeczanie,tłumaczenie sobie i minimalizowanie strat i zdrady tego co robi zdradzający ,tu też nie ma jednego wzoru ,żeby nie zwariować różnych akrobacji się używa nawet zaprzeczy oczywistym sprawom wbrew logice to lustrzane odbicie tego jak kłamie zdrajca obłęd po prostu ,na granicy totalnego uzależnienia od osoby,wiele ogromnego lęku i zadawania sobie ran na raty jakby kontrolując stopień bólu .

Na ile byli blisko, to tylko Oni to wiedzą i każde z nich może to postrzegać inaczej, abyś mnie źle nie zrozumiał, nie tłumaczę jej postępowania. W wielu związkach wkrada się rutyna, często jak już jest po zdradzie, dopiero przychodzi im refleksja, że gdzieś się zagubili,  być może nie rozmawiali o uczuciach, brakach w związku. Może być ok, jeśli są szczerzy wobec siebie we wszystkim. Dla mnie jest dziwne nie zauważyć wieloletniego romansu. U mnie już po miesiącu wiedziałem, że jest cos nie tak, następne 2 tyg. i miałem resztę. Jego żona działała z totalnym wyrachowaniem.

,, Wiem, że chciałaby nigdy nie wracać do tego tematu, udawać, że nic się nie wydarzyło....,dla niej to takie proste..., dla mnie już nie koniecznie."

Totalny brak empatii z jej strony i nie jest odosobnionym przypadkiem jakby co
Śmiem twierdzić, że im mocniej uderzy się dna, tym lepiej się rozmawia. Moja ż, jak dotarło do niej jak stała mi się obojętna plus adwokat ,wizyta u psychologa jak przeprowadzić dziecko przez rozwód plus inne działania, nagle wytrzeźwiała na tyle,że szło normalnie porozmawiać. Ale w sumie te tłumaczenia potem, to człowiek sam nie wie co jest kławstwem a co prawdą. To trochę jak rozmowa z narkomanem.Mimo wszystko dobrze dorwac się do kanałów kontaktowych, poznać całą prawdę.Nie ma już wtedy miejsca na ściemy i nie dopowiedzenia.

Lucky12 nie napisałem żebyś w ogóle się nie angażował w Wasz związek, ale robił to bardzo ale to bardzo powol i był przy tym ostrożny... Żeby nie było, że po miesiącu albo pół roku oddajesz całego siebie, bo uwierzyłeś w jej odrodzenie...
Ona jest tak jakby na odwyku - mówię czysto hipotetycznie, po Twoich wypowiedziach...
To, że nie wyraziła żalu również bardzo źle świadczy o niej samej i nie rokuje dobrze...
Najgorszy jest fakt, że ten romans długo się ciągnął, a Ty pytanie czy nie zauważyłeś tego faktycznie, czy może widziałeś te sygnały świadczące o nieuczciwości, ale zaprzeczałeś sam sobie ???
U mnie za pierwszym razem odrazu jak zaczęła coś kręcić - wpadła, nie miała doświadczenia i to były jej początki. Za drugim razem - po miesiącu się zorientowałem - totalnie mi odleciała, tłumaczyłem to problemami np. w pracy, rozmawiałem z nią - oczywiście zaprzeczała. Dopiero po drugim miesiącu siadłem na nią i wtedy się przyznała - oczywiście zrzucając całą winę na mnie. Niestety szybko był trzeci raz - z początku zaprzeczałem sam sobie, przecież to niemożliwe - tak szybko??? Bardzo dobrze się ukrywała z tym - zdobyte doświadczenie nie poszło na marne, ale jednak 10 lat małżeństwa i moja intuicja zrobiła swoje!!! Dlatego teraz uważam, że jedna szansa to o jedną za dużo...

Nie kolego, nie masz problemow sam ze soba. Tego co Ci wyrzadzila nie zapomina sie w dzien, tydzien czy miesiac. Prawdopodobnie to sie bedzie ciagnelo przez dlugi czas. Pytanie czego Ty chcesz? Wprawdzie rozbity wazon da sie posklejac, ale nie bedzie juz tym samym wazonem. Zadaj sobie pytanie czy bedziesz w stanie jej jeszcze zaufac? Moim zdaniem nie psychiatra, a psycholog i terapia tu moze Ci pomoc, zarowno jak podejmiesz jedna lub druga decyzje.
Zycze siły obojetnie w ktora strone pojdziesz! Trzymaj sie i glowa do gory!

Wszystko zależy od Twojego charakteru.
Z czasem o "sprawie" myśli się coraz mniej i mniej, później bardzo sporadycznie. A jeszcze później przypadkiem.
U Ciebie to potrwa, choćby dlatego że tematu zdrady nie przerobiliście – ona się wyparła i wypiera a Tobie myślę potrzebna jest jej "skrucha".
Tak jak napisałem – wszystko zależy od Twojego charakteru, czy jesteś w stanie udźwignąć to bez rozliczenia całej historii. Czyli największym "zagrożeniem" szczęśliwego końca historii jesteś Ty.

Czyli na "froncie" bez zmian. Wy nie przerobiliście tematu, jedynie zamietliście pod dywan i dlatego masz problem z myślami a właściwie z podświadomością. I dlatego myślę że będzie to Ciebie "biło" przez lata.
Pisałem że stoisz w miejscu, cofam te słowa – Ty się cofnąłeś żeby ona nadal dobrze czuła się w tej sytuacji. Bo jakie ona poniosła konsekwencje? Przypomnij mi.
Nie postawiłeś sprawy na ostrzu noża tylko zrobiłeś z siebie i dla niej i dla otoczenia słownego furiata i nic więcej.

Co znaczy – dobrze miedzy wami? Czyli masz przyjąć jej winę na siebie? Czyli ma być jak było, czyli tak jak ona chce? A Twoja rola w tym do czego ma się sprowadzać? Przypominam że żona zarzuca Ci że jesteś winny jej zdrady twierdząc że nie byłeś dobrym mężem. A Ty chcesz wrócić do tamtego okresu? Czyli chcesz powtórki?
Musisz wyrwać się z tej ułudy komfortu – to tylko tak ładnie wygląda ale Twoja podświadomość temu przeczy – stad te pytania na które nie dostałeś odpowiedzi.
Nie może być jak było, musisz pójść do przodu. Musi być jak Ty chcesz lub jak Wy chcecie a nie że to ona stawia na swoim a Ty przez to czujesz się jak zbity pies -który pomimo tego że jest bity nadal kocha "pana".
Masz potrzebę rozmowy to rozmawiaj, zadawaj pytania, domagaj sie odpowiedzi – jeśli dasz się zastraszyć Twój obecny stan będzie dłuuuuugo trwał. Może zasięgnij fachowej porady, może to coś Ci da.

Nie, samemu nic tu nie zwojujesz.

Jedziesz na lekach? I jak długo chcesz to robić?
Wychodzi na to że Ty boisz się żony.
Boisz się jej reakcji.
Boisz się zostać sam.
Dopóki nie zwalczysz tych leków nie staniesz na nogach.

A co powoduje tę myśl? Coś zrobiła?

Poważnie? To muszę Ci przypomnieć co sam pisałeś bo chyba Ci umyka

I to nazywasz epizodem?

Szczęściarz musisz siebie zmienić, ja wiem to jest kłopotliwe, męczące, wymagające wysiłku ale bez tego u Ciebie nic się nie zmieni.
Nadal będziesz miał małżeństwo ale nie będziesz czuł się szczęśliwy, będziesz miał wrażenie że coś Ciebie ominęło.
Wysil się i siebie zmień, swoje podejscie do siebie, do żony, do małżeństwa.
Bez tych zmian za jakiś czas możesz znowu usłyszeć – to Twoja wina.

Artiii, tak to zazwyczaj wygląda, nie tylko u Ciebie.
Próby ratowania są wyobrażeniami w głowie zdradzanego i czynione przez niego, najczęściej tylko przez niego, zdradzacz zaczyna lepiej się maskować, przechodzi "do podziemia" ...

Paslawek,masz dużo racji w tym co mi napisałeś.
Nie próbuję jej wsiąkać do głowy,bo to bez sensu jeszcze tym się zadręczać.
Co do psychoterapii,to już znalazłem, myślę, że odpowiednią psycholog do tego, nawet już pisałem do niej i konkretnie mi odpisała.:
"
Cyt.
"Pracuje z wieloma parami po zdradzie. Bardzo Panu polecam, żeby skorzystać z pomocy i wsparcia fachowca. Nieważne czy to będę ja czy ktoś inny.
Niezamknięty temat będzie ciagle wracał. Nie ma co liczyć, że nagle w cudowny sposób żona dozna olśnienia, a Pan zapomni. Niestety tak się nie dzieje.
Rozumiem Pana obawy. Proszę pomyśleć o pojedynczej wizycie. W Pana przypadku na początek indywidualnej. Zobaczy Pan sobie czy dana osoba Panu pasuje, czy budzi pana zaufanie. Co może Panu zaoferować."

Muszę tylko zadzwonić i umówić się na pierwsze spotkanie.
Odnośnie pilnowania jej..., nie pilnuję ją, ani nie śledzę, odpuściłem jakiś czas temu.

Artii, śledzę Twoją historię i jestem pod ogromnym wrażeniem Twojej przemiany i konsekwencji. Zrobiłeś bardzo dużo by ratować swój związek, jednocześnie nie zapomniałeś o sobie i synku, niestety ja zrobiłem bardzo dużo błędów,mimo wszystko uważam, że nie jest chyba że mną aż tak źle,jak sobie przypomnę kim lub czym byłem zaraz po odkryciu romansu j.ż. i długo jeszcze po,mi mimo wielokrotnego wytknięcia mi np.przez maku , nie stoję nadal w tym samym miejscu, ani się też nie cofnąłem,po prostu wolniej wszystko do mnie dociera
Gdybym był tak stanowczy jak Ty, kto wie jak by się potoczyło moje życie,........ może też byłbym już wolny ??

Maku2,w swoich postach jesteś bardzo stanowczy w jednym kierunku,tzn.przewaznie zawsze zakładasz to najgorsze i niestety przeważnie masz rację, ale mam nadzieję, że u mnie nie jest tak źle jak uważasz
Muszę się zmienić,dla siebie,dla lepszego samopoczucia,dla tego małżeństwa,a może dla związku już kiedyś z kimś innym, będę pracował nad tym.

Dziękuję wszystkim za pomoc,dobre słowo jak i za kopniaki na przebudzenie

Jestem świadomy tego, że nie będzie łatwo posklejać tego, ale mimo wszystko chcę spróbować i wiem, że już nigdy nie będzie tak jak było.
Chyba najbardziej czego teraz potrzebuje od j.ż.,to skrucha i jeszcze raz skrucha, dużo by mi to dało.
Niby były przeprosiny, ale zawsze jest to,ale......
To jednak robi dużą różnicę i tu tkwi największy problem,to jest największa bariera dla mnie,by próbować znów zaufać. Tak bardzo tego teraz potrzebuje, choć nie wiem, czy kiedykolwiek się doczekam......jej skruchy i żalu za to co zrobiła...., tylko tyle, albo aż tyle.
Choć myślę, że to egoistyczne z mojej strony, ale tego bym właśnie chciał i cały czas próbuję jej to uświadomić,tą właśnie moją potrzebę...

Tak,masz rację, brak skruchy odgrywa kluczową rolę w tym, że stoimy teraz obydwoje w miejscu,ona liczy, że to samo minie, wystarczy tylko nie mówić, nie wspominać i nie nazywać rzeczy po imieniu. Tak,z tym też jest problem, nigdy nie przyznała, że mnie zdradziła, nazywała to na wszelakie sposoby, ale nigdy nie padło słowo: zdradziłam.
Ma taką blokadę na przyznanie się przede wszystkim przed sobą, nie dopuszcza do siebie myśli, że to było coś bardzo złego, ona to porownuje np.z tym, że kiedyś chodziłem na piwo z kolegami, choć pewnie ją wtedy zaniedbywałem.
To wszystko jest bardzo skomplikowane,mam nadzieję, że psycholog mnie naprowadzi na właściwy tor,mam nadzieję, że moją j.ż. też.

Dzięki za słowa otuchy. Pozdrawiam.

Nie chcę się usprawieliwiać, ale nigdy nie jest zawsze idealnie w małżeństwie, związku,tym bardziej takim z 20 letnim stażem.
Ona zawsze wymagała ode mnie, zawsze porównywała z innymi,a to miało odwrotny skutek...., złość, żal itp.
Gdybym chciał, zawsze mógłbym znaleźć powód,by ją zdradzić, nie zrobiłem tego.
Gdzieś widziałem taki tekst: " jak ktoś nie kocha, zawsze znajdzie powód, jak ktoś kocha, zawsze znajdzie sposób"

A propos tego wątku co mi podesłałeś, zdołałem tylko doczytać do 2 strony....., żenada i patologia, skrajności jakieś. Może dam radę tam jeszcze zajrzeć, ale nie dziś przed spaniem

Dużo racji w tym co piszesz......., ale jeszcze spróbuję ostatniej deski ratunku, czyli terapia.
Nie przerobiony temat zdrady mojej j.ż., będzie się mścił na mnie do końca życia......., niby po wierzchu jest bardzo dobrze, ona się ciągle stara,przytulanie, całusy,częsty seks, nawet bardzo, czułe słówka, których kiedyś nie było.
Tylko teraz problem tkwi we mnie..., nie potrafię uporać się z tym wewnętrznie, może właśnie psycholog pomoże mi to zrozumieć, czy jestem w stanie być w takim związku.

I teraz Twoje podejście do tematu stało się jaśniejsze.
Ona przyzwyczaiła się Ciebie tak traktować, Ty przyzwyczaiłeś się do takiego traktowania.
Takie podejście jest możliwe na początku znajomości gdy porównuje się tą czy inną dziewczynę/chłopaka, później gdy zrodziło się uczucie tego już się  nie robi bo się...kocha.
A takie porównanie rodzi podejrzenie że druga połówka wciąż szuka tego lepszego.
Rozumiem że ten żal/złość był z Twojej strony?
Ja na Twoim miejscu pewnie kazałbym jej się spakować i iść tam gdzie trawa jest bardziej zielona.
Wiesz dlaczego tak się zachowywała? Jak dla mnie była (i jest) zbyt pewna siebie, swojej pozycji w małżeństwie(uprzywilejowanej) oraz że Ty nie jesteś w stanie odejść. I nie chodzi o to żebyś w tedy miał odejść tylko ona uznała że nie jesteś wstanie odejść.

A ja myślę że Ty w pewien sposób już z tym się uporałeś, wybaczyłeś żonie
to co zrobiła.Tylko boisz się że znowu to może zrobić, nie ufasz jej bo nie widzisz żeby zrozumiała co zrobiła i nadal robi co robiła czyli - zrzuca winę na Ciebie.
Tak jak robiła to przez całe małżeństwo.
Dobrze że idziesz na terapię.

Mam umówiony termin(jest to psycholog, która zajmuje się tylko problemami w związkach), ale sam,termin dopiero za ponad 2 tygodnie. Chcę wiedzieć na czym stoję, bo przyznam, że się gubię. Żona chciała iść razem wcześniej na terapię, ale ona chciała leczyć mnie....,bo sobie nie miała za wiele do zarzucenia,bo ona podobno nie ma problemu, żeby zapomnieć o swoim romansie...wow, szczęka mi wtedy opadła, ale ok.
Idąc z nią, mógłbym się tylko pogrążyć, gdyż pewnie powtarzała by te same kłamstwa co mi,to po co mam się dodatkowo denerwować.
Muszę sam siebie doprowadzić do pionu i wtedy zobaczę, czy będę chciał tam pójść z nią , czy się rozstać. Uważam, że i tak zrobiłem bardzo dużo, żeby dać jej kolejną szansę, jeśli tego nadal nie dostrzega, trudno. Może kochaś jej otworzy oczy, skoro ja nie potrafię.

Artii, ja już teraz podchodzę do tego bardziej z dystansem, wiadomo, bywają jeszcze dołki, ale nie tak, jak jakiś czas temu. Mam już wiedzę i "doświadczenie"w tym temacie, nie to co kiedyś. Sęk w tym co z tą wiedzą zrobię.
Widzę po Tobie, jaką przemianę można w tak krótkim czasie przejść i wierzę, że i ja dam radę.
Jestem ciekaw, czy bez pomocy psychologa dałbyś radę tak szybko się podnieść?
Czy myślałeś o kontynuowaniu terapii?

Lucky Psycholog może Ci jedynie wskazać drogę, to od Ciebie tylko i wyłącznie będzie zależało co z tym zrobisz...

Oczywiście, że za jakiś czas wrócę do terapii, dla siebie - przekonać się, czy jeszcze jej potrzebuje...

Pozdrawiam i Wszystkiego Dobrego w Nadchodzącym Nowym Roku !!! 3maj się !!!

Lucky jak dla mnie Twoja małżonka zwodziła Cię, dobry tekst powinieneś ją pilnować!!! A co ona jest dziecko, że trzeba się nią opiekować!!!

Jak za nią chodził i miała problem, powinna z Tobą o tym porozmawiać, zaraz jak to się zaczęło...
Teraz pretensję może mieć nawet do garbatego...
Lucky jak dla mnie posprzątane !!!!
Szkoda czasu, zdrowia i nerwów...

Bo życie mamy tylko jedno...

Chyba, że wybierasz nie pewność, zamartwianie się i kto wie co jeszcze...

3maj się Stary!!!

To chyba najważniejsze zdanie tego wątku. Opisuje jak funkcjonuje wasz układ, zwany małżeństwem.

Znakomicie wreszcie zrobiłeś coś dobrego dla siebie i jak się ztym czujesz Lucky ?

Teraz nie wychylaj się o tym co jest na terapii bo to tylko Twoja sprawa i przestrzeń.

Tak z pewnością fagas już odpala pepegi żeby uratować królewnę już leci .Nie składaj na razie żadnego pozwu zbieraj dowody i nagrywaj te jej wynurzenia na spokojnie.

Śmiałeś wyrwać się i wyłamać spod kontroli ,przecież to żona miła Ciebie leczyć ,diagnozować i kierować Twoim życiem.
Możliwe że po Twojej wizycie u psychologa poczuła się niepewnie ,ponieważ dobrze zdaje sobie sprawę z tego że urabianie Ciebie obwinianiem jest formą przemocy psychicznej i na Terapii dostaniesz narzędzia jak z tym sobie radzić ,wszystkie jej manipulacje zostaną prześwietlone i zdemaskowane - cały absurd przerzucania winy i odpowiedzialności na Ciebie również będzie pod lupą.

Złóż pozew kiedy Ty będziesz tego chciał ,a nie ona jak poczujesz gotowość bez większych wątpliwości ,dokładnie jej o to chodzi o co pytasz = zazdrość i rozwód to według niej Twoje chore pomysły i Twoja wina jest za wszystko,ale to jej się będzie zmieniać prawdopodobnie.

Lucky niestety wygląda na to że ożeniłeś się z niby cwaną spryciarą ,ale w tym też nikt nie jest doskonały i idealny,czasem z takiej cwaniary wychodzi sorry idiotka.Tera będziesz szantażowany seksem i będzie z Ciebie robić przegrywa i nieudacznika życiowego - już robi bo gada o stabilizacji finansowej .Znaczy wywalić Ciebie chce z mieszkania .
Trzymaj się .

W Waszym wypadku(i wielu innych zresztą) najbardziej przykre jest chyba to, że osoba, z którą się tyle czasu spędziło i przeżyło cudowne chwile gotowa jest wyrzucić ten fragment do kosza, jak pomięty śmieć.
Tylko odlatego, że na horyzoncie pojawił się jakiś lowelasowaty adonis, który zacznie wychwalać ją pod niebiosa na każdym kroku, aż ta zachłyśnie się "swoim wybrankiem" i tymi motylkami. W dodatku gotowa jest tak dopiec i zniszczyć byłego, manipulując i wciskając jakiś kit, że nawet przez chwilę nie pomyśli, co wyprawia.
Czasami, osoba odchodząca, rzuca na koniec dyplomatycznie, że jej jest przykro, ale docenia to, co było.. Czy to prawda czy nie, ciężko ocenić, lecz takie odchodzenie od byłego, gdzie zaczyna się "jazda po nim" i zwyczajne niszczenie człowieka jest po prostu ohydne.

Jestem w trakcie szukania adwokata do napisania pozwu, czy to dobry pomysł w tej sytuacji?

alleluja ! wreszcie jakś decyzja i to taka która po zrealizowaniu (złożeniu postu rozwodowego szczególnie z jej winy) może wkoncu odblokować ją i wyzna prawdę o ile już jej nie znasz. Mam nadzieje że chociaż uswiadomi sobie w koncu co zrobiła i czyja jest to naprawdę wina a może nawet w koncu naprawdę przeprosi za całe zło które wyrządziła np. w formie o jakiej kiedyś pisałeś. Twoja zona zachowuje się jak mała dziewczynka która narozrabiała i pomimo faktów kłamie w żywe oczy oskarża oskarża innych o to. Jedno jest pewne i to było od dłuższego czasu wiadomo po twoich wypowiedziach że sobie z tym nie poradzisz i będą u ciebie nawroty. Kobieta myslała że uda się jej )może jakieś psiapsiułki ją wspomagały które same zdradzają) żeby wzorem złodziei chocby złapali za rękę nie przyznawać. Długa droga przed tobą tak czy siak , wizyty u psychologa wskazane a o niej nie wspomnę bo pewnie uważa że wariaci tylko tam chodzą. Teraz na spokojnie obserwuj co się dzieje i jak, co robi oraz unikaj słownych potyczek nie wspominając o awanturach (może nagrywaj cały czas bo nie znasz dnia ni godziny kiedy się zacznie). Niektóre kobiety nie mając nic do stracenia (bez honoru i godnosci) robiły z facetów kłamliwymi oskarżeniami przemocowców - niebieska karta. Najlepiej zajmij się całkowicie sobą , wyalienuj ja czyli zaserwuj wstrząs psychiczny co pokaże jej że to nie żarty i odgrywac swoją rolę niewinnej już nie musi i wkoncu coś ją ruszy i przeprosi przyznając że romans był jej winą i ciebie skrzywdziła nim.  Weż też pod uwagę że mogła przez te lata romansu nie zdradzić cię fizycznie ( chociaż odseparowała się od seksu z tobą by nie zdradzać kochasia). Powiem Ci że ciekawie się zaczyna a wersje rozwojowe są liczne twojej i jej. Trzymam kciuki by wkoncu dotarło do żony, by wkoncu przeprosiła za swoje postepowanie w stosunku do ciebie i przyznała że to jej tylko wina a nie z dupu jakieś sprawy sprzed lat. Może wtenczas wam się ułozy bo będzie jakiś porządny fundament a nie wał z piachu.

Dopiero pierwsze spotkanie z Panią psycholog, ale już mi dało wiele do myślenia.
Żadnych gotowych rozwiązań, tylko konkretne pytania do mnie. Poświęciła mi prawie dwa razy tyle czasu,co standardowa wizyta..... ciężki przypadek
Byłem sceptycznie nastawiony, ale nie potrzebnie, myślę to kontynuować, choć koszty spore.

Masz rację, niepotrzebnie się pochwaliłem tym. Ruszyło ją to bardzo, potraktowała to jak atak na nią.

Tak,masz rację, poczuła się niepewnie,ale z tymi "pepegami" to pojechałeś

Z tym pozwem to myślę, że znów chce na mnie zwalić całą odpowiedzialność, że to przeze mnie koniec itp. Poczekam. Może czegoś się jeszcze dowiem na spotkaniu z psychologiem,by ją rozpracować.
Co masz na myśli, że będzie jej się zmieniać prawdopodobnie?

Jest manipulantką i dobrze jej to idzie, ale nie dam już sobie nic wmówić.
Emocji u mnie już dawno nie ma, wszystko na spokojnie, choć wkur.....a mnie bardzo ostatnio. Przedstawiłem jej warunki rozwodu, zgodziła się i wręcz kazała mi złożyć pozew.
Zdjąłem obrączkę, widzę, że ona też, odzywam się urzędowo, ale już dziś widzę, że zagaduje do mnie bardzo miło,a ja to zlewam.
Myślę przytrzymać ją tak dłużej w tej niepewności, jestem ciekaw co zrobi.
Choć można by to podciągnąć pod znęcanie psychiczne

merle  właśnie mi tylko o tą skruchę chodzi, nie wymagam cudów.....,a może jednak?

Dobry pomysł, ale on nie przyjedzie po nią jak ja zadzwonię do niego.... próbowałem

normalnyjestem jak niby miałby wyglądać ten wstrząs psychiczny, próbowałem wielu sposobów i nic.

bagienni_k żona wprost mi kiedyś powiedziała, że dzięki niemu poczuła ile tak naprawdę jest warta.... czujesz to???
Ona tak bardzo wypiera swoją winę, że nie wiem już jak mam do niej dotrzeć.
Najlepiej gdybym już o tym zapomniał.

Artiii  tak, mam mętlik w głowie, ale przestałem się tym tak bardzo przejmować, jak na początku. Odstawiłem nawet prochy, bo rzeczywiście szkoda się jeszcze truć.
Mam więcej pewności siebie,to dużo daje, ale będę się starał jeszcze bardziej być sobą, nie wrakiem,jakim byłem wcześniej.

Prawnika możesz poszukać na spokojnie, nie spiesząc się, poznasz swoje prawa,różne możliwości  i ewentualne jakieś trudności do pokonania rozwiązania,na luzie nie daj się cisnąc,ponagleniami,nie ulegaj żadnej presji,nie daj sobą powodować pod wpływem jakichś histerii i prowokacji słownych,na przykład na temat Twojej męskości zaradności,łatwo czasem urazić,ego ,honor dumę fałszywie pojmowane i przesadnie chronione przed innymi i ich opiniami a zwłaszcza narażonym na atak do niedawna osoby uznawanej za bardzo ważną i bliską.
Pisząc o prawdopodobnych zmianach miałem na myśli jej emocje i zachowania ,takie których jeszcze nie widziałeś chociaż może Ci się wydawać że żona nie jest w stanie niczym nowym Ciebie zaskoczyć,przygotuj się na chłód,zimno,na to co niespodziewane,na oschłość,albo na przemian błaganie ,rozpacz ,przygnębienie płacze lamenty i samokrytykę ,skruchę ,którą tak bardzo chciałbyś zobaczyć ,czeka ciebie jeszcze wiele "atrakcji"  intensywność zmian nastrojów zmieniać się będzie jak w kalejdoskopie.Zobaczyć możesz wiele pokazówek udawanych i nie euforię szczęście i radość z rozstania z Tobą ,usłyszeć możesz peany na cześć gacha po prostu cały cyrk i różne różniaste sztuki ,jak na filmie i w teatrze wszystko żeby ciebie jeszcze bardziej złamać i wykorzystać ,nie wygląda na to że żona chce się rozstać w tak zwanej zgodzie ,miała szansę i czas żeby to z tobą zrobić więc teraz albo będzie grać na zwłokę ,albo próbować zachować status quo łagodząc konflikt ,ewentualnie sprowokować Twoją wyprowadzkę tak żeby być niby w porządku wobec otoczenia wiele zależy od perspektyw na przyszłość tych urojonych ,obiecanych i faktycznych ,będzie blefować ,kłamać sprawdzać Ciebie i Twoje zamiary.
Wiele zależy też jak faktycznie jej sprawy się mają z kochankiem,ona też może na to patrzeć nierealistycznie i oczekiwać cudów wianków a w rzeczywistości jej roszczenia od gacha nie mają pokrycia w jego działaniu ,też może ją zwodzić jak ona jego i Ciebie.
Z tym rozwodem to jeszcze może być tak że jak Ty składasz pozew to dla niej automatycznie oznaczać może Twoją wyprowadzkę .

Sorki, ale nie da się edytować.

Ja to wiem, że to były jej decyzje, codziennie miała wybór, czy dzwonić, czy zakończyć,wybierała zawsze to pierwsze.
Mogę wziąć na siebie część win za błędy w małżeństwie, dużo bym zmienił, gdybym miał tą świadomość np. 15 lat temu.
Wiem, że czasu nie cofnę, nie naprawię tego co schrzaniłem, ale nigdy bym świadomie w takie bagno nie wszedł.
Mógłbym zrozumieć pojedynczy błąd po pijaku,bo ktoś nie myśli, ale wielomiesięczny romans zostawia duże spustoszenie w zdradzonym, pewnie i w zdradzającym,pod warunkiem, że dopuści do siebie co zrobił.
W przypadku mojej żony nie ma czegoś takiego,ona nadal nie dopuszcza możliwości, że ona jest temu winna.
To moja wina....,bo ja jej nie upilnowałem,bo nie dbałem o nią,bo nie nie byłem przy niej,bo nie dbałem wystarczająco o jej status materialny.......,bo motylki zdechły po 22 latach.
Nie jestem święty, nigdy tak nie twierdziłem, ale zdrada to najgorsze goowno jakie można dać drugiej połówce.
Rozstanie też by bolało, gdyby postanowiła się rozstać, zanim zaczęła zdradzać.
Mógłbym to zrozumieć, ale w tym przypadku, to zwykłe tchórzostwo przed konsekwencjami rozstania.

To miało się nie wydać.

Autorze, te jej reakcje to są typowe zachowania kogoś, kto czuje, żę zapędził się w ślepą uliczkę, czując się zaszczutym, ale zupełnie tego nie widzi. Robi z siebie ofiarę, bo być możę uważa, że jej wolno wszystko. Sądzi pewnie, żę jest w centrum Wszechświata a inni mają jej padać do stóp i wielbić jej "wspaniałość", pokazujac jakim jest ideałem.
Jej wypowiedzi sugerują, jakby nie była odzielnym bytem i samodzielną istotą, decydującą o tym co robi. Pomyśl, czy tekst w stylu "nie upilnowałeś mnie!" pasuje do dorosłej i dojrzałej osoby? Ta roszczeniowa postawa,  gdzie ona jest wręcz oburzona, że o ni a nie dbałeś i nie zapewniałeś jej wystarczających przyjemności - typowe myślenie księżniczki, która tylko skinie palcem a wszyscy mają jej słuchać..

Zatem nigdzie nie ma Twojej winy, za to widać jej bufonadę i przekonanie o swojej nieomylności.

Szczęściarz nie wiem czy już ktoś Ci to proponowała ale wywołaj u niej zaniepokojenie a wręcz zazdrość - zmień swój wygląd i zachowanie, zmień fryzurę sposób ubierania, zacznij ćwiczyć(najpierw w domu później na siłce) zacznij chodzić zadowolony taki cieszący się nie wiadomo z czego.
Bądź pewny siebie (nawet jak nie jesteś)
Może Twoja zmiana zachowania, wyglądu, + gadka o rozwodzie spowoduje zmianę jej podejścia do Ciebie i wyjście Ci naprzeciw.