Ja 18 lat, On 35 i sprzeciw ojca - Netkobiety.pl

To teraz czekamy na ciąg dalszy tej romantycznej i tak 'innej od wszystkich' historii .

Tyle wypowiedzi od różnych osób i wszystko jak grochem o ścianę, a szkoda gadać.

Może nie będę oryginalny, ale użyję zwrotu zapewne dość często stosowanego przez Panie w sytuacjach konfliktowych z ich partnerami

"Domyśl się!"

Symbi - obyś żyła wiecznie     . Bagienni_ku - nakazana izolacja rozleniwia...  . Ale kino! Przecież to było oczywiste jak 2+2=4 . Maturę diabli wzięli, studia zaoczne diabli unicestwili i po co tu się było wymądrzać?? A co na to ojciec? Przestał chorować? Już nie przeszkadza? Oto jest pytanie... . Jakie to ciekawe, jakie to ciekawe...    . Gdyby testy ciążowe / a ile się dowiedziałem z tej lektury... / nie powiodły się to spoko, będzie zaraz poprawka... .  Taka kolej rzeczy, 500+ czeka, nie jest źle....     .

Nie musialas odkopywac mojego tematu i opowiadac o ciazy.Gdybym chciala to sama bym tego nie zrobila? Moj temat znikl z pierwszej strony a teraz Cale forum bedzie mialo ubaw po pachy bo oczywiscie dopisujecie swoje scenariusze.
Nie chcialam miec jeszcze dziecka ani On!! Wiec nie badz zlosliwa bo nie jest mi teraz latwo.
Swoja droga po miesiecznej nieobecnosci bylam przekonana ze nie bedziecie mnie ja zyc z moim nowym tematem

Mamy gratulowac Ci czy wspolczuc?
Moim zdaniem to blad byl z ta ciaza. Mowilam Ci to, ze wszystko mozna ale NARAZIE nie laduj sie w ciaze i nic co Cie wiaze na cale zycie.
Tak trudno bylo poczekac. No chocby rok nawet?

Przykro mi, Julia. Dorosły i dojrzały człowiek, nawet jak zrobi głupotę, to ponosi jej konsekwencje. Dlatego w moich postach pisałam Ci, że to jeszcze nie ten etap u Ciebie i żebyś poczekała. Nie poczekałaś. Twoje życie, Twoje wybory.

Mówili Ci ludzie, starsi od Ciebie, z doświadczeniami, że tak będzie. Mówił Ci Twój ojciec. Módl się teraz, żeby ten Twój książę z bajki faktycznie się okazał księciem.

No cóż. Autorka w dalszym ciągu sprawia wrażenie osoby która niewiele zrozumiała i niczego się nie nauczyła. W dalszym ciągu na obiektywne sugestie internautów które nie są po Jej myśli odpowiada atakiem. Jednak mylnie obrała cele tego ataku i agresji. To nie forowicze są  winni, ponieważ weryfikatorem Jej postępowania jest teraz  po prostu ŻYCIE! Antykoncepcja? A po co? Zapewniała nas, że bardzo się kochają i uprawiany przez nich sex jest cudowny… . Pragnąłbym Autorce zwrócić uwagę,  że „uprawiać” to można ogródek lub sport. Relacje pomiędzy kobietą a mężczyzną powinny mieć nieco inny, głębszy charakter i być oparte na zupełnie innych wartościach. Wtedy mają sens, a jeśli wartości tych brakuje nie są warte przysłowiowego funta kłaków. Na sugestię bodajże Lady Luka, że w obecnej sytuacji ciąża to błąd który Autorka wcześniej mocno oddalała, teraz ma nowe wytłumaczenie: „ …czyż uprawiając sex nie liczymy się z ewentualna ciążą?”. I wszystko jasne, jest DOROSŁA i wie o czym mówi… .  Bardzo słuszne zauważyła Cyngli żeby modliła się o to, aby jej książę z bajki okazał się rzeczywiście księciem… .  Bo jeśli nie, to pozostanie do zrealizowania scenariusz który zasugerował Lagrange. I nie chodzi tu tylko o to, że „ogier Ją pogoni”, ale o to, że być może będzie musiała uciekać sama! Dokąd? Oto jest pytanie… .

Nie dramatyzujcie. Przeciez z całego opisu związku wynika ze ten Pan chciał mieć dziecko, to mają. Było oczywiste ze Julija spod wymagań ojca weszła pod wymagania partnera.
Więc rodzice też mają to na co zapracowali Takie są efekty krótkiego trzymania dziecit. Jakoś ja mając w podobnym wielu córkę tak nie mam, a miała szeroki zakres swobód. I nie żałuję czasami przejezdzala się na własnych błędach i to były bolesne lekcje.
O seksie i antykoncepcji z dziećmi mogę swobodnie rozmawiać przy śniadaniu.
Z moich  obserwacji głupoty uwaga definicja - rzeczy które im samym nie pasują- robią te krótko trzymane córki.
I nie chodzi mi o romans ze starszym tylko ze rzeczy nie toczą się po jej myśli jak ta ciąża. Co innego gdyby sama wybrała taką ścieżkę.

Tak jak do tej pory nie widziała tego wszystkiego, co przez 13 stron usiłowaliśmy jej przekazać, głównie było wielkie oburzenie. Mam nadzieję, że ten ideał w czasie próby, jaka właśnie następuje, sprawdzi się zgodnie z oczekiwaniami.

Byłabym większą optymistką, gdyby Julija napisała, że facet cieszy się na myśl, że zostanie tatą, a jednak wspomniała, że on też się boi. Pozostaje mieć nadzieję, że to pierwszy odruch, a jak oswoi się z sytuacją, to nie tylko nie stchórzy, nie tylko weźmie odpowiedzialność za sytuację, ale też zacznie się nią cieszyć. Jak będzie, czas pokaże, jednak intuicja podpowiada mi niestety coś innego.

Jeśli teraz całe jej życie skupi się na dziecku, to wszystkie plany związane z maturą i ewentualnymi studiami/pracą wezmą w łeb. Nadzieja w tym, że chłop się na poważnie nie przestraszył i oboje dadzą radę sprostać trudnościom.

Dokładnie tak. Poza tym nawet jeśli teraz będzie dobrze, to może się okazać, że tylko na jakiś czas, a potem się skończy - tak niestety wygląda życie. Wtedy trzeba brać się z nim za bary, a bez matury, niezależności finansowej, być może także emocjonalnej, za to z odpowiedzialnością za dziecko, może być naprawdę trudno.

Ale maturę ma w tym roku, to ma szansę ją zdać, chociaż nie wiem czy są w maju? Mając maturę i już np roczne dziecko będzie mogła pójść do pracy (A dziecko do żłobka). Tylko do tego czasu może być na prawdę ciężko.

A co Wy się tak o Juliję martwicie i układacie jej życie, chciała być koniecznie dorosła i zakochana, to ma to, co ma.

W sumie można się zastanawiać po co cały ten wątek, w którym Autorka zadała pytanie w jaki sposób ułożyć sobie relacje z ojcem - teraz to już chyba pozamiatane. Ponadto partner postawił ultimatum, którego w ogóle być nie powinno, a któremu prawdopodobnie ostatecznie uległa, do tego ciąża - sytuacja ogólnie nie do pozazdroszczenia. Niestety tak właśnie wygląda dorosłość na siłę, zwłaszcza jeśli po drodze traci się właściwą perspektywę i zamienia kolejność kluczowych dla życia decyzji.

Ale przecież kochają się, on jest wyśnionym księciem z bajki, ideałem, oboje są dojrzali, odpowiedzialni, razem pokonają wszelkie trudności, dlatego kto jak nie oni?
Przepraszam za te słowa, jednak właśnie w ten sposób Autorka opisywała swój związek.

Julijo sama byla w gronie osob, ktore Cie przestrzegaly przed takim scenariuszem ale nie zamierzam Ci teraz kolkow na glowie ciosac z satysfakcja "a nie mowilam" i szerze to nie rozumiem tej zjadliwej ironii wielu forumowiczow nt ksiecia z bajki, antykoncepcji itp. Julija wie jakie beda konsekwencje jej decyzji, a jak nie wie  to szybko sie dowie bo ciaza i dziecko zmieni jej caly swiat. Nie przyszla tu jednak ze smarkiem do pasa prosic byscie jej teraz pomogli, poniesli jakies konsekwencje jej wyborow itp a dostaje mnostwo ironii i wrecz mam wrazenie dzikiej satysfakcje ze noo to sie teraz smarkatej naleje do d.. Nawet jesli byla taka pewna siebie i nawet jesli okazalo sie ze sie pomylila to to ona, jej partner (i ewentualnie rodzice o ile zechca) wezma to na barki nie Wy drodzy piszacy. Moze wiec zejdzcie z dziewczyny z pseudotroskliwymi komentarzami podszytymi zlosliwoscia (typu modl sie zebys z alimentami nie skonczyla, a ksiaze nie okazal sie chamem) bo to juz sie stalo i sie nie odstanie. A takie dogadywanie ciezarnej, mlodej dziewczynie ktora chcac nie chcac wchodzi tu na forum bo z kims chce pogadac (a z mama pewnie nie moze) nie pomaga a wrecz moze zaszkodzic.
Julijo  ja Ci zycze spokoju przedewszystkim i zdrowka w ciazy, szczegolnie w tym ciezkim czasie. Dbaj o siebie, odzywiaj sie dobrze, nie wychodz niepotrzebnie. Mam tez nadzieje ze partner otoczy Ciebie opieka. Trzymaj sie dzielnie Dziewczyno i pokaz ze jestes dorosla i dasz rade.

Roxann mi tlumaczyc ze 18 lat nie oznacza doroslosci nie musisz:) Jesli jednak "mleko juz sie rozlalo" to Juliji nie pozostaje nic innego jak dorosnac w ekspresowym tempie tak by maksymalnie na miare mozliwosci ogarniac swoja sytuacje. Ona tu nie przyszla lamentowac ze jest w ciazy i jak to sie stalo ani utyskiwac na rodzicow ze jej nie pomoga. Napisala sobie dziewczyna w zupelnie innym temacie o swoich watpliwosciach zwiazanych z możliwoscia bycia w ciazy a tymczasem w jej starym watku urzadzono jej niezly festwial dogadywania z gratulacjami okraszonymi wyszczerzonymi nieszczerze usmiechami, powtarzanym jak echo  ten Ci mowil ze tak bedzie, tamten Ci mowil ze tak bedzie no i sie doigralas, no to teraz Ci da popalic partner, a moze nawet zostawi. To nie zyczliwe obawy ludzi ktorzy martwia sie o przyszlosc Juliji tylko wrecz  slabo zakamuflowane zyczenie jej zeby sie taki scenariusz spelnil. Bo co? Bo byla pyskata i pewna siebie? Jakby nikt z nas nigdy bledu nie popelnil a nawet jesli popelnil to oczekiwal zeby go jeszcze bardziej pognebic, postraszyc i pouzywac sobie na nim bo sobie zasluzyl. Skoro nikogo nie stac na slowo otuchy (nawet nie przez wzglad na sama Autorke ale rozwijajaca sie ciaze) to chociaz sobie niech daruje dogadywania, ktore nic absolutnie nie zmienia post factum ani nikt nie wie jak sie to potoczy. Bo moze ten facet rzeczywiscie okaze sie cudownym ojcem (wkoncu mu bardzo na dziecku zalezalo) a rodzice mimo zalu i zlosci z czasem pogodza sie z sytuacja i zechca poznac kochanego wnusia/wnusie. Teraz wazna jest sama ciaza i zdrowie Juliji szczegolnie ze ciezarne w czasach koronawirusa nie maja lekko. Dlatego troche empatii zycze a jesli kogos na to nie stac to moze chociaz niech nie komentuje, szczegolnie ze nie byl o to przez Autorke proszony ani pieluch jej dziecku zmieniac nie bedzie.

Czemu pigulki odstawila nie wiem..moze zle sie czula po nich? A moze.. Nie wiem, wiem jednak ze dosc przytomnie podeszla do samej wiesci.  Nie czytam tu lamentow ze zycie jest zle i niesprawiedliwe i ze to przez ojca zrobila glupote itp dyrdymalow. Czytam o naturalnych obawach kazdej ciezarnej, ktora nie tylko musi sie martwic o to czy sie ciaza dobrze rozwija ale i o to czy w obecnej dobie uzyska wlasciwa opieke ginekologiczna. Dla mnie to juz dosc dobry prognostyk tego ze planowana czy nie, ale ta ciaza jest przez Julije traktowana powaznie.

Lady Loka – przepraszam za przekręcenie nicka… . Oczywiście nie chodzi o żadną satysfakcję z sytuacji w której znalazła się Autorka. Skoro jednak na 13 stronach Forum czytaliśmy o jej dojrzałości i jedynie słuszne podejmowanych decyzjach, to zastanawiające jest dlaczego już na samym początku skomplikowała sobie życie? Bredzenie o maturze jest tylko bredzeniem bo inaczej nie można tego nazwać. Przyzwoite zdanie matury jest pewnym wyzwaniem szczególnie w sytuacji w której wszyscy się znaleźliśmy. W jaki sposób Autorka może podołać temu wyzwaniu skoro przez ostanie miesiące zamiast przygotowywać się do tego egzaminu dojrzałości żyła konfliktem z ojcem, romansem z rozwodnikiem, a teraz chcianą czy nie chcianą ciążą, pomijając aktywny udział w założonych tematach na Forum. W tej sytuacji zdanie matury widzę cienko. Skończy się to na wydaniu świadectwa o ukończeniu szkoły ale bez matury, ale jaka to będzie podstawa do czegokolwiek?  Nie jest rzeczą naganną  zachodzenie w ciążę i rodzenie dzieci, ale wszystko ma swój czas. Uzależnianie teraz ewentualnej dalszej nauki /chociażby nauki jakiegokolwiek zawodu – kursy/ od zaradności partnera /już to widzę…/, czy pomocy rodziców budzą poważne wątpliwości. Dlaczego dajmy na to rodzice mają ponosić odpowiedzialność za nieodpowiedzialne postępowanie córki? Oczywiście mogą, ale wcale nie muszą i w tym przypadku tak właśnie będzie. O braku własnych środków do życia, o uzależnieniu od partnera wielu już pisało wyżej. To są problemy które dadzą znać o sobie w swoim czasie….

Gdy wreszcie przyjdzie czas wyzwolenia, wtedy wszyscy odetchniemy z ulgą i wyjdziemy z domów ciesząc się słońcem, świeżym powietrzem i WOLNOSCIA, jednak bardzo szybko zorientujemy się, że oto nagle znaleźliśmy się w zupełnie innym świecie. Na ten momant nikt nie wie, jak będzie POTEM.
Dlatego udzielanie rad, zwłaszcza zaprawionych jadem i kwasem jest pozbawione sensu. Teraz trzeba tej dziewczynie dodać otuchy, żeby w spokoju nosiła dziecko, miała nadzieję na szczęśliwy ciąg dalszy, a nie podsycać w niej niepewność. Wszak wszyscy się teraz boimy, poza idiotami oczywiście. Normalni ludzie żyją dzisiaj z dnia na dzień i boją się o siebie oraz o najbliższych. Dla Juliji teraz najbliższymi osobami są ojciec jej dziecka, małe w brzuszku i rodzice, którzy też na pewno martwią się o córkę.
Julijo, cokolwiek zdarzy się jutro ty koncentruj się teraz na własnym zdrowiu i bądź dobrej myśli. Widocznie tak miało być, że z tym facetem jesteś połączona na resztę swojego życia obojętne czy razem z nim pod jednym dachem, czy nie. Na razie jest dobrze, szanujcie się nawzajem, ja trzymam za was kciuki.

Dziekuje za mile slowa bo spodziewalam sie tylko zlosliwosci a tu wchodze teraz i widze slowa wsparcia. Mnie dziwi to , ze ludzie wszedzie widza czarne scenariusze -negatywne.
Ktos pisal nawet o rozwodzie , walce o alimenty, o 500+ , ze nie zdam matury bo  uganialam sie za facetem zamiast sie uczyc A przeciez ucze sie normalnie i jestem wrecz pewna ze zdam mature.Wiec po te zlosliwosci skoro nie znacie ani mnie ani mojego faceta,Jego sytuacji materialnej, zawodowej i rodzinnej.
Wszystcy pisza , ze nie bede miala wsparcia
swoich  rodzicow nikt nie wspomni natomiast  o Jego rodzicach! Dlaczego? A no dlatego by najbardziej negatywnie wrozyc .

Bledow ortograficznych nie robie . Gramatyka nie jest moja mocna strona ale za to jestem bardzo dobra z przedmiotow scislych wiec mysle, ze zle nie bedzie

Edit. Ja nie mowie o kulturalnych komentarzach  ale o zlosliwych, obrazliwych tekstach ktorych tu pelno! I dziwne ze tego nie zauwazacie! I jeszcze zrobiono ze mnie agresywna a ja nie pisze z agresja do osob , ktore wypowiadaja swoje zdanie z szacunkiem! Na obrazliwe komentarze odpisuje w taki sam sposob i w jakis dziwny straf tylko ja otrzymuje uwage

Bo zostanie młodą mamą? A Ty ile miałaś lat jak urodziłaś pierwsze dziecko?

Z drugiej strony pewnie zaraz bezrobocie podskoczy, a pewne 500 zl od panstwa to stały dochód co miesiac. Gdyby jeszcze sie trafiła ciąża mnoga to wielokrotnosc tej kwoty. Wiec moze to lepsze niz inne rozwiazania.

Nie ma co teraz ją zasypywać umoralniającymi powiedzonkami w stylu "A nie mówiliśmy?" Potrzebuje teraz spokoju i wsparcia, które jak się okazuje cały czas ma w osobie swojego partnera..

Feniks, pojechac do domu nie pojade bo nie moge . Zadzwonic,  napisac? I co powiedziec? Ze jestem w ciazy i Ja teraz potrzebuje, tlumaczyc ze to nieplanowane ale stalo sie czy nic nie mowic jedynie to , ze chce by teraz byla w moim zyciu pomimo wszystko w koncu stanela za mna bo juz odwrotu nie ma wiec nie ma sensu ta wojna . Boje sie odrzucenia ponownego, nerwow i  tego , ze padna zle slowa pod narzeczonego adresem i bedzie klotnia ..

Krejzolka82, Dziekuje!!

Uważam, że powinnaś zachować się jak osoba dorosła, pojechać do matki i po prostu o ciąży poinformować. Jeśli nie możesz pojechać, to zadzwoń. Ew. napisz szczery list.

Ponieś konsekwencje swoich decyzji, Julka. Na tym polega bycie dorosłym. Nie wysługuj się ciotkami.

Hmm.. psucie miłosnych historii w imię logicznego (głupiego myślenia). Czytałam tylko kilka pierwszych komentarzy, jakby coś.

Idąc takim torem, to za sto lat to pewnie książek miłosnych "nie będzie" bo logika, psychologia czy interes. Masakra!!!

To forum zdziwaczało bardzo na wiele sposobów już.

OMG! Niektórych innych komentarzy nie da się nawet czytać.

Więc pozostawię bez komentarza!

Poza tematem:

Powiem tylko jedno. Miłość powinna być zawsze na pierwszym miejscu.

Rozstanie nigdy nie powinno oznaczać, że człowiek nie kocha Ciebie/Nas/Innych Ludzi.

Może oznaczać inne potrzeby. A to duża różnica.

Osobiście nie podoba mi się przeniesienie odpowiedzialności poinformowania rodziców o tak ważnej sprawie na ciotkę. To nie ciotka wyprowadziła się z domu do partnera i to nie ciotka zaszła z tym partnerem w ciążę.

Uważam, że to Julija powinna poinformować rodziców o ciąży - chce być dorosła, to niech się jak dorosła zachowuje.

Julka, tylko nie odbieraj tego jako atak. Miałam kiedyś sytuację, że musiałam poinformować mamę o wyprowadzce za granicę do mężczyzny, którego ledwo znała. Była wściekła, nie chciała tej decyzji zaakceptować, było mi ciężko jej powiedzieć, tłumaczyć. Ale przeszłam przez to, przełknęłam ten brak akceptacji i po latach wyszło na moje, bo ten sam według mojej mamy „obcy” facet od 7 lat jest moim mężem.

Także uszy do góry. Może się będą rodzice darli, może będą rozczarowani, ale to są Twoi rodzice. Kochają Cię. Jak zobaczą, że się starasz, że jesteś odpowiedzialna, że dajesz radę - to w końcu Twoje decyzje zaakceptują. W końcu będą mieli wnuka/wnuczkę.