Walczyć czy skończyć? - Netkobiety.pl

A jednak czułem że się pochwalisz ,nawet sposób prowadzenia nas na sznurku do kłębeka sugerował mi że jesteś prawnikiem.Rozumiem także teraz te 10 lat i to że tak naprawdę nie były dla ciebie stracone.Wiesz ,inaczej odbiera się 10 lat w twoim wieku ,a inaczej już po 50-tce.Chociaż to ciągle ta sama waga ,coś jak co jest cięższe ,kilo pierza ,czy kilo żelaza.Myślę że nie zechcesz teraz po takich sercowych kłopotach w młodości dokopać każdemu facetowi który stanie na twej drodze? Gratuluję ukończenia studiów ,życzę wybrania ciekaej aplikacji ,może sędziowskiej-rodzinnej? Nie zdziwiłbym się gdybyś magisterke broniła w oparciu o swój przykład .I już tak na końcu ,no powiedz wreszcie ,po co był ci potrzebny ten ślub z przed pół roku? Tak prosto ,jak chłopu który przed chwilą nastąpił na grabie.Proszę.Pozdrawiam.Kacper.

Wiesz ,to co piszesz o tych 10-ciu latach swego życia ,te twoje przemyślenia ,są tak typowe dla wielu pań ,że naprawdę ten twój watek powinni przytaczac dzieciakom w szkole średniej.Naprawdę.Zazwyczaj jednak większość pań dochodzi do twoich wniosków tak gdzieś około 50+. Też jest normalnym że wchodzisz w wiek dojrzały i zaczynasz sobie cenić seks na poziomie a nie tak jak za szczeniackich czasów.Co do zachowania męża , teraz , no to cóż mu innego pozostało kiedy widzi że fajna żona macha mu husteczka z odjezdzajacego pociągu.Zostaje sam ,no w zasadzie z obcą malolata w łóżku .Zawsze to coś ,tylko co stracił to się nie wróci.Wiesz ,to jednak 10 lat kiedy czuł się pewnie ,kiedy wasze układy hormonalne już zdążyły sie zegrac.Ty już się odlaczylas ,chociaż widzę że jeszcze nie całkowicie ,ale przed nim jeszcze wielka praca.

Wiesz ,to co jest teraz u niego ,to raczej normalne.Przez te 10 lat waszego wspólnego życia wasze układy hormonalne i jednoczesna produkcja tych samych neuroprzekaznikow po prostu się zagrały.Ty też teraz musisz uważać z tym swoim nowym panem ,bo jesli potrwa to za długo ,to będziesz cierpieć przy rozstaniu ,lub cierpieć będzie twój nowy poważny związek ,taki na całe życie.Stąd tak boli rozstanie.Właśnie to efekt pracy mózgu i wydzielania hormonów.Zazwyczaj po rozstaniu na początku cieszy się chłopak ,a cierpi dziewczyna ,zaś po kilku miesiącach jest zupełnie odwrotnie.Czy my się wyspimy dzisiaj?

Oj ,nie igraj z ogniem ,na razie to tylko sprawdzilas że od strony seksu z twojej strony wszystko jest ok. i się cieszysz że mąż nie miał racji ,ty miałaś rację.Jednak bywa że ........i wtedy zawsze ktoś cierpi.Seks to nie zabawka ,on naprawdę wiąże ,u was z mężem akurat spowodował rozwód.To gderanie męża na inne tematy było by do zniesienia ,myślę , mógła byś go jakoś wychować ,ucywilizowac ,gdyby to wam pasowało. No przecież zmywarka nie może być powodem do rozwodu . Walka o przywództwo w małżeństwie , w sensie ,kto więcej zarabia ,kto jest zdolniejszy i szybciej skończył studia ,kogo bardziej lubią we wspólnym towarzystwie myślę że też nie może być powodem do rozwodu? Ale przecież kiedyś musiało być między wami dobrze ,coś was przyciągnęło wzajemnie ,później te prawie 10 lat też jakoś funkcjonowaliscie razem i buuum ,zaczęło się kopanie.Czyż można się aż tak mylić w ocenie przy doborze partnera? A jak to widzą wasi znajomi ,wasze rodziny z których pochodzicie? Czy nie próbują jakoś pogodzić te dwa kopiace się na oślep zrebaki?

Renia, ale tak szczerze, bo anonimowe  forum;)
Jak odbierałas  klucze miałaś  już kontakt z obecnym kochankiem? Kontakt, nie romans?

Myślę, że w temacie powodow rozstania wszystko juz powiedziałam. Jedynie co, to chciałabym zaznaczyć, że kwestia seksu na pewno nie byla główna przyczyna decyzji o rozstaniu. Akurat na tym polu byłabym gotowa poczekac na lepsze, liczyć na zmiany i podciągnięcie sie "w technice", gdyby tylko grało na wszystkich innych polach. Niestety, moj mąż potrafil odtrącić mnie kiedy sie do niego wdzieczylam i jeszcze skomentowac ze powinnam np. wciągnąć brzuch jak stoję.

Ela - tak, mojego kochanka znam od kilku ładnych lat. Pomagał mi ogarnac kwestie techniczne po przeprowadzce i tak wyszlo, że zaczęliśmy ze soba sypiac. Co z tego będzie - czas pokaże, ale osobiście myślę że nic.

Kacper - szczerze mówiąc, szokuje mnie kompletnie tok myslenia ze moj uklad z kochankiem jest motywowany na zasadzie "ja ci pokażę". Kurczę, ja chyba jestem z innego swiata, naprawdę, bo raczej patrze w kategoriach zaspakajania potrzeb takich jak kontakt z drugim człowiekiem, satysfakcja seksualna, bliskość. Wow, gdybym kiedykolwiek zdecydowała się pójść do lozka z kimś na złość komuś innemu albo zeby udowodnić cos sobie lub komus, to w dalszej kolejności poszlabym na kozetke u psychoterapeuty.
Sypiam z tym chlopakiem, bo oboje jestesmy samotni, pasujemy sobie w lozku, kazde z nas ma za soba ciezkie rozstanie i troche ran po nich. Przy okazji po prostu sie lubimy, nie każde nasze spotkanie konczy sie w łóżku. A sam seks, odpowiadając na twoje pytanie, jest super, pełen satysfakcji, czułości, namiętności.

Po prostu jak ktoś  wymienia  takie mnóstwo złych cech męża,  to wiem że już  w momencie zakładania tematu podjął  decyzję,  opcja B jest już dostępna, a pewnie ten Pan  rozstał się trochę  przed Twoją  przeprowadzką .
Więc  nie było w Twoim małżeństwie już żadnego poszukiwania rozwiązania, a jedynie  potwierdzenia, co tu uzyskałaś jak widzę.
Dla mnie  jesteś  niestety mało wiarygodna jako pokrzywdzona żoną, więc nie dołączę  do chóru.

Jeku ,Renia , jak ty ślicznie się złościsz ,ale tak na poważnie ,nie uważasz że od 10-ciu lat kręcisz się mniej więcej w jednym kręgu osób i to nie jest dobre na przyszłość ,by znaleźć męża? Wiem ,wiem ,na razie musisz przejść rozwód ,później trochę odpocząć ,no właśnie.Przypuszczam że twój nowy facet też jest z tego kręgu osób ,być może się mylę.Reniu ,ja jestem z Marsa ,ty chyba z Wenus ,mam rację? Niemniej jestem ciekaw twych motywów postepowania ,dzięki za odpowiedzi.Pozdrawiam.

Elu, chyba nawet chciałabym w momencie podejmowania decyzji o rozwodzie miec w planach opcje B, pewnie byloby łatwiej ją podjąć i uniesc konsekwencje. Ale nie mialam, więc trochę nietrafiony byl twoj komentarz. Niemniej, i za niego dziękuję.
Edit - przeczytalam twoj drugi komentarz i rece mi opadly. Jakim cudem doszlas do wniosku, ze podejmując na przelomie listopada i grudnia decyzje o rozwodzie, mialam w glowie kolegę, ktorego znam od lat, a znajomosc miedzy nami zaciesnila sie dopiero po mojej wyprowadzce? Musialabym chyba miec szklana kule, zeby pod koniec zeszlego roku miec w ogole material porownawczy do podejmowania decyzji. Ja rozumiem, że sa pewne schematy funkcjonowania, no ale wrzucanie wszystkich do jednego wora jednak bywa krzywdzace.

bagiennik - skądś wzielo sie powiedzenie, że miłość jest ślepa. Pewne sygnały bagatelizowalam, innych nie dostrzegałam, tlumaczylam sobie ze on ma taki charakter. Nie wiem, mi sie dosc dlugo wydawalo, ze w kazdym związku tak jest, ze to proza zycia, że po tylu latach oczywiste jest, że fajerwerków nie będzie. A potem, we wrzesniu, przyszla cala seria zachowań mojego męża, ktore ściągnęły mi klapki z oczu. Resztę historii juz znacie.

Dziś to wiem. Wtedy nie widziałam tego, nie chciałam tego widzieć, bagatelizowalam, bo kochalam i nie wyobrażałam sobie życia bez mojego męża. Wydawalo mi sie, ze mnie wspiera - dopiero rozmowa z psychologiem uswiadomila mi, ze wspieral tylko kiedy on uwazal ze ja tego potrzebuje, a nie wtedy kiedy naprawdę potrzebowalam. Wydawało mi sie, że o mnie dba - dzis widze, ze nie potrafil nawet kupic dla mnie takiej wody mineralnej jaką lubie, kupowal tylko sobie zgrzewke gazowanej, bo on taka lubi. Wydawalo mi sie, że jestem dla niego ważna - dziś wiem, ze moje zdanie było dla niego nieistotne. Non stop byly sytuacje, ze ja mu np. polecalam jakis film albo proponowałam zebysmy go razem obejrzeli, on nie chciał bo "ty nie umiesz wybierać dobrych filmów", po czym kiedy ten sam tytuł polecil mu np. kolega z pracy, to koniecznie chciał go zobaczyć. I tak mozna by w kółko.

Pierwszy raz rozwod zaproponował mąż jakoś w listopadzie. Mysle, że byla to jego reakcja na moją niesubordynację, chęć ukarania mnie albo doprowadzenia do porzadku. Wtedy sie przestraszyłam, choć wowczas sama juz myslalam o rozwodzie, ale jeszcze nie umialam sie do tego przyznac. Tak jak pisałam, wsadzilam mu z powrotem obraczke na palec i zaciągnęłam na terapię. Problem polegal na tym, że w tamym czasie ja juz przekroczyłam ten punkt bez powrotu, stracilam do niego jakiekolwiek cieple uczucia i na tamtym etapie ta terapia była bez sensu.

Myślę, że gdyby wtedy we wrzesniu sie zorientował w sytuacji i zmienil, bylibysmy razem. Ale on wtedy nie widzial problemu, wysmial mnie kiedy zaproponowałam pójście na terapię par.

Szczerze, nie potrafię sobie wyobrazić zeby on byl w stanie sie zmienic na tyle, żebym chciała z nim zostac albo do niego wrócić. Dobitnie pokazaly to ostatnie miesiące - staral sie, prawił mi komplementy, chciał być pomocny - ale kiedy zachowalam sie odmiennie od jego oczekiwan, zaraz były fochy, nerwy, obrona przez atak. Jestem przeszczęśliwa, że uodporniłam sie psychicznie na to i po prostu odcinałam sie od niego kiedy zaczynal skakać. Do tego przyznam, ze komplementy np na temat mojej pupy albo paznokci od czlowieka, ktore ostatnie lata nieustannie je krytykował, brzmialy dla mnie tak strasznie nieszczerze...

Wczorajszy dzien potwierdzil, ze mój mąż nie zmienil sie ani na jote, a psychoterapia na którą uczęszczał pozwoli mu jedynie na uwazanie, że z nim juz jest wssystko ok, bo przecież ją skończył. Biedny czlowiek.

Dla mnie odwrotu nie bylo od momentu kiedy zobaczyłam że moj król jest nagi. I z ręką na sercu - przez te pół roku ani razu nie pomyslalam o tym, zeby do niego wrocic. Ide dalej, nie wiem co mnie spotka, ale wchodzić do tej samej wody drugi raz nie zamierzam.

A co ciebie może spotkać złego ? Wiem że masz obawy ,każdy na twym miejscu by je miał ,masz też doświadczenie - rzecz bezcenna ,masz fajny zawód , z wypowiedzi wynika że jesteś otwarta ,szczera ,no nie widzę tu żadnych pułapek.Aha ,przypominam sobie czego się boisz ,by nie zdradzal i nie był pijakiem ,lub hazardzista.A może z tym nowym panem ci się ułoży? Chyba ci pasi ,czy to tylko taki plasterek na tę chwilę? Przypuszczam że pewnie starszy ,stąd gdzieś tu po drodze grymasilas że to tylko na chwilkę. Wiesz ,codziennie mijam taki pusty sklep ,gdzie na drzwiach wisi kartka , wyszłam na chwilkę ,zaraz wracam ,tylko to trwa już z 10 lat.A teraz pochwal się plastrem ,może męska część forum czegoś się nauczy ,czym cię zaskoczył ,czym zaimponowal ,dlaczego tak z góry mówisz że jest tylko na chwilkę? Pozdrawiam.

Chcesz powiedzieć że " nowy " już na starcie też ma wady? Czy on zna twojego męża? Taki układ ma szansę długo się nie skończyć ,tylko na końcu zawsze zazwyczaj ktoś cierpi.No a jak to jest według ciebie ,seks w końcu przywiązuje ,czy nie ? Pojawia się tęsknota gdy go nie widzisz? Widać już przywiązanie , uzależnienie?

Może być trudne ,a jednak ciekawe.Kurcze jesteś bardzo zasadnicza ,a jednocześnie latwowierna .Wiesz ,to są dopiero początki i jeszcze w tak szczególnym dla ciebie czasie.Ten " anioł" ,to nie przesada? a może kamuflaż? Czytałem twą bardzo ciepłą wypowiedź o mężu ,stąd me zdziwienie.

Nie no Renia ,chyba troszkę przesadzasz z tym lękiem przed odrzuceniem ,przecież to ty odrzucasz ,robisz rewolucję , na pewno jesteś pyskata ,to nie ja ,to twoje określenie ,chyba jeszcze dalej szukasz swojej drogi ,chcesz się lepiej poznać ,czasem warto.W mężu nie możesz się już przejrzeć ,w nowym przyjacielu jeszcze tak do końca nie chcesz.Chodzisz jeszcze na terapię? Jest ci w ogóle potrzebna? Wydaje mi się że jesteś bardzo pewną siebie.Masz jakieś wątpliwości?

Ciekawi mnie ,czy to mąż odebrał ci tą pewność siebie ,czy zawsze tak miałaś? Nie masz siły odejść od męża do tej pory ? Serio? Jak daleko masz jeszcze do tego rozwodu ,myślę że za porozumieniem stron ,więc 15 minut ? Przewidujesz jakieś zagrywki ze strony męża?

Kacper - zawsze tak mialam, ale zachowania męża to moim zdaniem nasilily. Mialam na mysli znalezienie sily do odejscia w sensie wtedy, jesienią. Teraz to już nie ma tematu

Ela - przepraszam, nie bede udowadniać, że nie jestem wielbladem i jednak zaufam własnej glowie, a nie twojemu zdaniu.

Reniu ,zrozum ,nigdy nie uleczysz swoich strachow ,fobii ,obaw ,innym człowiekiem.Jesli nie nauczysz się kochać samej siebie ,tak świadomie ,jeśli nie potrafisz wybaczyć komuś ,sobie i zauważyć że tobie już wybaczono ,to zawsze będziesz miała problemy i rozterki wewnętrzne.Wiem ,pewnie pomyslisz , Kacper pieprzy banały ,sam nie wie co mówi ,jednak pomyśl nad tym co napisałem.Nie ,nie ,nie jestem najmądrzejszy na świecie ,wiem o tym.Życie codzienne to wiele warstw ,wiele motywów ,one jednak dają całość i budują ciebie.Twa niepewność siebie z czegoś wynikła ,może z porównywania siebie z innymi ,może ktoś cię ciągle porównywal? Nie wiem.Natomiast wiem że znów szukasz to czego ci brakuje ,tylko że teraz u kochanka.Dlaczego ciągle szukasz u kogoś potwierdzenia swej doskonałości? Wiem ,powiesz ,bo człowiek jest istotą społeczną ,lepiej widzi u siebie to co chce zobaczyć ,gdy usłyszy to od kogoś. Czy ty Reniu lubisz siebie? Czy lubisz być od czasu do czasu tylko sama ze sobą? Nie odpowiedziałas mi także na wszystkie pytania z poprzedniego postu.Pozdrawiam.

Kacper - rozprawę mamy jeszcze w tym miesiacu, więc koniec niebawem. Nie przewiduję zagrywek ze strony męża, myślę, że on też chce to mieć za sobą.

Tak, lubię być sama ze sobą, lubię siebie. Wzgledem ludzi, na których nie zalezy mi w żaden sposób, potrafię byc twarda, nie jestem ulegla itd. Problem pojawia sie wtedy kiedy zaczyna mi na kims zależeć - wtedy pojawia sie taki strach, że jak zrobię cos nie tak, to taka osoba przestanie mnie lubić/kochać/akceptować/będzie jej przykro. Tu akurat sporo winy ponosi mój mąż, ktory wiecznie i ciągle sie za coś obrażał. A okazuje sie, ze ludzie jednak są elastyczni, sklonni do kompromisów, nie odtrącają przez byle co. Walcze z tym, mysle ze juz zrobilam najważniejsze kroki, przede wszystkim przekonalam się, ze jesli zachowam sie niezgodnie z czyimiś oczekiwaniami, to... nie stanie się nic strasznego.
A z tym przeglądaniem sie w cudzych oczach, to sama nie wiem jak jest.

Bagiennik - jak wyzej, plus to, że też uważam, że to wlasnie spowodowalo że tak dlugo wydawalo mi się że jest ok. Po to właśnie chodzę na terapię, żeby taki scenariusz nie powtórzył sie w kolejnym związku.

Reniu ,przypuszczam że masz koło 30 lat .Co z tego wynika?  Po pierwsze początkowe 10 lat byłaś rozkosznym dzieckiem ,następne 10 lat zaczęłas uczyć się świata i coraz bardziej oddalać od rodziców ,i te ostatnie 10 lat to ta pierwsza miłość którą tu już wspomniałas i związek z mężem.Ludzie w sposób naturalny świadomie ,lub nie ,co 10 lat swego życia robią swoisty rachunek swego życia.Często jest to rewolucja ,szczególnie u panów przy 40-stce.No cóż ,twoja rewolucja mnie naprawdę zaskoczyła.Wiesz  ,fajnie się z tobą pisze.Pozdrawiam.

Reniu ,przepraszam ,ale nie wiem dlaczego moja odpowiedź do ciebie trafiła pod temat ,ratowanie małżeństwa przed rozwodem.Jesli to dla ciebie nie problem ,to przeczytaj tam ,napisz ,to przeniose.Mój tel.się zbuntowal chyba czytając moją odpowiedź dla ciebie.Przepraszam ,pozdrawiam.

Od jednego przykrego słowa, do drugiego i nowotwór zżera uczucie od środka. Przechodząc przez życie słyszymy wiele przykrych słów na nasz temat (czasami uzasadnionych, czasami nie), ale od osób które kochamy... to boli dużo bardziej. Nie dziwię się autorce, że nie wytrzymała. Szkoda tylu wspólnych lat, ale kiedy jedna strona stara się bardziej niż druga, to zawsze prowadzi do tego, że ta starająca się bardziej poczuje się w końcu niedoceniona. Czasami wystarczy tylko uśmiech, pochwała. Takie drobne gesty świetnie cementują związek, jeśli są obopólne.

A może ta kłótnia była wam potrzebna? Fakt ,on nadal czuje przewagę nad tobą.Pocztą pantoflowa dowiedział się także o twoim nowym przyjacielu.Liczył że on będzie bawił się w środku mieszkania z nową panną ,a ty będziesz za oknem na szybie robic glonojadai żałować że nie jest z tobą. Materia nie lubi pustki ,zawsze coś się kończy i coś znaczyna. Raczej omijaj miejsca gdzie on bywa ,faktycznie zerwij kontakt.Gdyby były dzieci ,to co innego ,ale w waszym przypadku za chwilę będziecie dla siebie obcy ludzie.Więc im mniej jego w twoim życiu ,im mniej widoków i wspominek ,tym lepiej.Zazwyczaj kobieta po rozwodzie zaczyna od fryzjera ,od zmiany ,symbolu odcięcia.Zobacz ile ty już zrobilas kroków do przodu by udowodnić sobie ( myślę że nie jemu) że nie interesuje ciebie już powrót do tego małżeństwa.Zresztą zawsze na sprawie rozwodowej można poprosić o czas do namysłu.Pozdrawiam

Tego glonojada zapozyczylem od pewnej Asi ,która tu była na forum ponad dwa miesiące temu ,udało jej się poskładać związek z partnerem ,dużo pisaliśmy ze sobą , myśle że tutaj może zagląda ,pozdrawiam.Reniu , no więc pojawią się tutaj twoja mama i serdeczna przyjaciółka ,więc nie jesteś sama z problemem.Masz pełny obraz sytuacji.Co do twojego męża i jego zachowania ,to on jest facetem.My faceci troszkę inaczej myślimy i działamy niz nasze panie.Ale ta odmienność ,wzajemna zresztą ,jest fascynująca i powoduje przyciąganie. Co to jego obecnej panny ,to ręczę ci że : 1. Jest z nim i znosi jego humory i zachowanie bo pewnie ma inne granice znoszenia takiego zachowania , 2. Takie związki nie kończą się nigdy hepyendem ,bo podświadomie są tylko na teraz. 3. Jeśli jest tam seks ,to wygląda on tak jak by mąż miał 16 lat.Czyli szybko i wiele razy ,czyli chyba do d...py.4. W okresie zauroczenia kimś czy chcemy ,czy nie ,zawsze sięgamy do wzorców naszych pierwszych " wielkich" miłości.Ten okres to taki rolcaster naszych emocji ,organizm głupieje ,ale się cieszy.Natomiast zawsze sentyment do pierwszej żony istnieje i chociażby się wściekł ten twój mąż ,to nic na to nie poradzi.I vice versa.Zawsze będzie ta zazdrość o w zasadzie wszystko ,zawsze jakiś wyścig ,typu komu lepiej ,kto jak sobie radzi.Reniu ,wszystko ma swoją cenę ,więc zawsze są jakieś koszty ,czy straty.Pozdrawiam

Kacper - wsparcia mam cale mnóstwo od wielu osób. To byla jedna z tych sytuacji gdzie przyjaciół poznaje się w biedzie, okazało sie, ze chyba mam szczęście do ludzi.

Nie wiem na ile trwały będzie ten jego związek. Mnie tak naprawdę boli to, że przy takim szybkim wejsciu w nowy związek, ja zadaje sobie pytanie czy on kiedykolwiek w ogole kochał mnie tak naprawdę, tak jak na to zasługiwałam. Niby wiem, że to może byc plaster i w zadnym razie nie chce zeby chłop siedział i plakal przez nastepne x lat, ale jednak tak szybkie pocieszenie się mnie zabolało. Nie jestem zazdrosna o to, ze kogos ma, bo nie chce do niego wracać i nie czuje zadnych emocji typu miłość czy pożądanie. Ale sam fakt, że tak szybko, zabolał. Staram sie w ogóle nie patrzec ns to wszyto w kategorii wyscigu, gry, zawodów. Tu nie o to chodzi.

Bagiennik - moj mąż jest mizoginem i wielokrotnie o tym z nim rozmawiałam. sądzę też, że on ma tego świadomość, bo kiedys mi powiedział że dobrze że ma mnie, bo z taką "typową" kobietą to by nie wytrzymał. Ja faktycznie jestem taka trochę chlopczyca, odstaje od wielu kobiet, ale to nie oznacza, ze one są jakieś gorsze czy glupsze... On naprawdę nie polubil prawie zadnej mojej koleżanki, każda wedlug niego bylw glupia i za duzo gadala, a tylko dwie (takie bardziej "swoje") uznał za do zaakceptowania. Twierdzi, ze po terapii na którą chodzil zmienił podejscie fo kobiet, ale szczerze w to wątpię. Nie zlicze ile razy uslyszalam, ze jakies moje pretensje do niego wynikaly z burzy hormonów albo pms. I chociaz za kazdym razem tlumaczylam, że skoro mu mowie, ze nie pasuje mi np. sposób w jaki sie do mnie odzywa, to znaczy to ni mniej ni wiecej, ze nie podoba mi sie to co robi, a nie ze mi hormony wariują, to nie docierało.

Egocentryzm to swoja droga, jego przejawem jest przede wszystkim złość i chęć natychmiastowego odwetu na kazdym, kto w jakikolwiek sposob go urazi. Bo to jemu ma byc dobrze, a reszta to ciul.

Ten "ciul" to moze nie cytat, ale słowo stanowiace parafrazę podejscia mojego męża do uczuć reszty swiata, naprawde pasowało jak ulał

Maz powiela zachowania swojego ojca, stosunek ich obu do matki/żony nie podobal mi się od samego początku. I niby baba wie, ze stosunek partnera do jego matki najpewniej przełoży sie na stosunek do niej samej, ale jednak dziala na zasadzie, ze u nas na pewno będzie inaczej.

"Chlopczyca" w tym sensie, ze znam sie na samochodach, nie lubię "babskich" filmow, książek, alkoholi, nie jestem przesadnie zainteresowana modą i urodą, potrafie sama cos naprawić, wyremontować, podłączyć.

Ale mnie ciągniesz za jezyk

Kiedyś myslalam o tym, zeby sie z tesciowa spotkac. Dzis, pol roku po fakcie, wydaje mi się, że to już bez sensu. Niczego nie wniesie, a ja tez nie chce kobiety z 35 letnim stazem małżeńskim uswiadamiac, że jej synek i mąż są tacy i siacy.

Ja mam po prostu nadzieję, że poznam faceta, który da mi poczucie bezpieczeństwa i szacunek. I na pewno po tych 10 latach bede duuuuzo mądrzejsza

Wiesz co bagiennik ,w zasadzie to po ostatniej wojnie większość naszych rodziców trafiła do miasta.Mówi się często że niektórzy osobnicy wyszli ze wsi ,zaś wieś z nich niekoniecznie. Właśnie wróciłem z koszenia trawy wokół domku ,bardzo to lubię ,bo jestem ze wsi ,ale nigdy bym nie pozwolił sobie na żadne takie złośliwości wobec każdej kobiety.Reniu ,mimo wszystko zachowaj klasę , ciebie nie obchodzi jak żyją jego rodzice ,ciebie obchodzi by jego matka znała twoją stronę tego problemu.Kup piękny bukiet piwoniib, wiesz jak u mnie pięknie teraz kwitną i pachną ,zaproś z pewnym wyprzedzeniem gdziekolwiek na neutralny grunt ,w plener ,porozmawiaj ,ewentualnie podziękuj ,zachowaj klasę dla siebie.Nawet gdyby ,to ręczę ze tak ułożona synowa dluuuuugo im się nie trafi.Wiesz co jest najsmieszniejsze ,że wszystkie te bzdurki was dotyczące ,łącznie z tym 5 minutowym jego seksem można było łatwo naprawić ,dwie wizyty u seksuologa ze specjalnością konieczną z psychologii i facet orze i orze i orze ,....nie mówiąc już o reszcie.Szykujemy się jako cywilizacja do 5G ,tuż tuż będzie 7 G i powietrzne taksówki ,a w sferze związków jesteśmy w sredniowieczu.

Znowu pomyliłem tematy.Przepraszam Reniu za prowokację która spowodowała takie twoje wyznania.Jest mi ciebie po prostu żal jako fajnej ulozonej dziewczyny.Jeszcze raz przepraszam.

Wiesz co HH ,jak czytam wina ,to od razu jakoś tak pojawia mi się od razu kara ,jak u Dostojewskiego.Kumasz o czym piszę?

No cóż Renia.,ja tylko i wyłącznie ci współczuję tego co przeszlas.Dla mnie pewne rzeczy są niepojęte.Może jestem z innej bajki? To co opisujesz na temat jego upodobań co go podnieca ,jak ciebie traktował w tym temacie mnie szokuje.On naprawdę ma problem ze sobą który może rozwiązać jedynie dobry psychiatra.Czy ty go się po prostu nie balas?