Zauroczenie - kolega z pracy - Netkobiety.pl

Opowiem o parze moich przyjaciół. Są teraz już małżeństwem, ale początki były takie:
Ona w nieformalnej separacji, bo jej mąż robił niesamowite jazdy włącznie z zarażeniem jej kiłą. Zakochała się z wzajemnością w super facecie. Jak już mówimy o zauroczeniu, to było po niebo z obu stron.
Ale inicjacja pożycia intymnego była fatalna, bo za pierwszym razem chłopak nie stanął na wysokości zadania. Drugiego razu nie było, bo wiedział co będzie. Dziewczyna już myślała, że coś bardzo nie tak, że jakaś tragedia, że może homo. Aż okazało się, że chłopak miał w głowie blokadę, że mimo wszystko ta kobieta, którą leży w łóżku ma męża.  Wszystko się odmieniło po jej rozwodzie i są teraz wspaniałym małżeństwem w każdym calu.

Pomoc komuś kto nie chce analizować przyczyny a tylko korygować zachowanie czy żeby zniknęły niewygodne odczucia to strata czasu.
I nie ma to nic wspólnego z piętnowaniem.

Widzę, że nie było mnie chwilkę na forum, a tutaj gorąca dyskusja nadal

Chciałam odpocząć trochę, bo pisanie na forum codziennie o tym jak dobrze wiecie - również nie pomagało psychicznie.

Chcę podziękować wszystkim za rady, morały, kopniaki, a szczególnie Bagiennikowi, Janixowi, Garemu oraz Karnowi za bardzo dużą ilość postów i swoich przemyśleń co do tego tematu.

Doszłam do wniosku, że nie chcę się już biczować, czasu i tak nie cofnę, muszę się pogodzić z tym co się stało i żyć dalej, no cóż.

Sama jestem sobie winna, że wpuściłam X do swojego życia. Trzeba było uciąć to w odpowiednim momencie i byłoby po sprawie.
Uważam, że nieprawdą jest, że nawet jeśli nam się super układa w związku - nie mamy szans zauroczyć się kimś innym, jest szansa, tylko wiele z nas uważa, że siebie zna, nie są skłonni do tego. Nie każdy by w to poszedł, ale znam osoby, które zarzekały się, a wiecie, wyszło jak wyszło.
Ja siebie też ZNAŁAM. Zdrada? A fee!
Nikt tak naprawdę nie wie jak zachowałby się w tej czy innej sytuacji.

Pozostaje mi tylko zapomnieć o X. Dostałam znak z nieba w postaci jego zwolnienia z pracy, co bardzo powinno ułatwić mi sprawę.
Powinnam też zmienić pracę, ponieważ wszystko mi tam przypomina jego osobę.
Zdaję sobie sprawę, że los za rok czy dwa może postawić na mojej drodze Pana Y czy Pana Z, ale sparzona już raz powinnam wiedzieć co robić. Myśleć MÓZGIEM, a nie biologią. Nie sugerować się słodkimi jak beza słówkami, tanim podrywem. Wielka miłość istnieje w filmach, może w 1% przypadków pary mające swoje rodziny zostawiają je dla wielkiego WOW i im się to udaje. Bo zazwyczaj takie historie kończą się cierpieniem, złamanym sercem, płaczem, rozdarciem, budowaniem zaufania na nowo.

Pan X dał mi do zrozumienia wszystko jasno - fajnie było, ale się skończyło, ja romansu i niczego nie chce, kocham rodzinę, nie zostawię jej, sajonarka mała.

Wiem, że jeszcze chwilkę będę cierpieć aż wspomnienie o Panu X zakurzy się w duszy i sercu i będę mogła powiedzieć za miesiąc czy dwa, nawet jeśli dane będzie mi go spotkać, że szału nie było, co miałaś wtedy w głowie - i śmiać się ze swojej własnej głupoty.

Wiem, że moja historia jest historią jedną z wielu, problemem starym jak świat. Ale dzięki za opinie, nawet jeśli były czasem mocno miażdżące. Nie oczekiwałam pochwał i złotych medali. Byłam przygotowana na potępienie mojego zachowania. Jedni z Was zrównali mnie z ziemią, inni pocieszali, jeszcze inni starali zrozumieć. Dzięki ppppp.ppppp za nutkę wyrozumiałości jako faceta, bardzo przyjemnie było czytać Twoje wypowiedzi. Nie skazałeś mnie na wieczne potępienie i może masz rację - czasem z zauroczeniem jest jak z wku@wieniem, nie chcemy go, ale nie kontrolujemy tego, że stało się. Mówimy coś, czego nie chcemy powiedzieć, pod wpływem emocji.

Czy istnieje możliwość za jakiś czas usunięcia tego tematu? Bardzo bym chciała, aby nikt nie rozpoznał mojej historii i żebym ja nie musiała do niej wracać

Czytam powyższą wypowiedź, też bym tak podsumowała jak Bagiennik i oczy mi się robią okrągłe coraz bardziej bo przyznam się że mężczyzny nie posądzałabym o takie przemyślenia i w tym miejscu cieszę się bo może ten świat jeszcze trochę wytrzyma

Bagiennik chciałam również jak Ranna_Panna powiedzieć, że serce się raduje jak faceci piszą takie fajne rzeczy!

Myślę, że człowiek takich zauroczeń przeżywa kilka w życiu. U mnie nie było tak, że wpadłam od samego początku. Dopiero za którymś razem zaczęłam o X myśleć emocjonalnie.

Jak mówisz - od nas zależy czy ważniejsze jest dla nas 20 min emocji i przyjemności czy może to co znane, ale trwałe, z dobrym fundamentem i tak naprawdę jest miłością. A te 20 min czy dziesięć razy po 20 min to żadna miłość, zwykłe zauroczenie, któremu dajemy się ponieść nie myśląc o konsekwencjach.

Mam nadzieję, że wylecze się z tych emocji do X. Jestem na dobrej drodze, bo z dnia na dzień to słabnie. Nie widuje go i widywać nie będę, o ile nie spotkamy się przypadkiem. Osoba z mojego otoczenia twierdzi, że X nie odzywał się nigdy po za pracą, bo widział mnie w pracy, a teraz według niej mogę się zaskoczyć. Ja jednak uważam, że on na tyle jasno wyraził swoje stanowisko o naszych relacjach, że nie będzie chciał ujawnić przed rodziną w co grał. Miejmy nadzieję, że tak będzie.

Poczucie wartości, własnej wartości. Do tego nie powinnam potrzebować jak piszesz Bagienniku tanich słówek i tandetnych zachowań. Jeżeli chce zaryzykować i druga osoba też, ale tak wiecie, na 100% to miejmy na tyle odwagi, aby zamknąć poprzednie rozdziały i wiązać się mając czystą kartę. Ale dwie osoby muszą chcieć.

Mądrzy ludzie z was na tym forum i pomyśleć, że będę wdzięczna właśnie facetom

Oby te emocje pokrył za niedługo kurz, a X stał się mglistym wspomnieniem, wspomnieniem, do którego z politowaniem uśmiechnę się na starość

Ela Nie wiem, czy znajdzie się ktoś, komu musiałbym zrobić wyjątkową przyjemność z obejrzenia tego filmu: ) Bo wątpię, że sam się zdecyduję.. Ale kto wie?

Może rzeczywiście trzeba sie tutaj pochylić nad kondycją związku/małżeńśtwa. Czy czujesz się spełniona? Czego oczekujesz od męża? Czy to dostajesz? Żeby właśnie zabezpieczyć się na przyszłość. Z drugiej strony naprawde dziwi mnie to, że tak bardzo jesteś zaskoczona tym, że facet ma doradząć komuś w ten sposób? Czy tylko od kobiety oczekujesz dobrego słowa? Lub inaczej: czemu spodziewasz się, że tylko kobiety mogą myśleć w ten sposób? Szczerze to nie wiem, czy pewne wartości albo sposób postępowania i myślenia mają być zawężone do określonych płci? Tutaj mówimy raczej o czymś uniwersalnym, ale zmiennym charakterologicznie: właśnie poczucie własnej wartości, samoakceptacja, zadowolenie z życia, kodeks moralny, empatia itp. Te zachowania nie mają przecież płci

Ela być może szukałam akceptacji. Szukałam kiedyś u ojca, który wiecznie wymagał ode mnie. W szkole też byłam zakompleksiona. Koleżanki zawsze były lepsze, ładniejsze, miały więcej przyjaciół. Potem byłam z facetem, który mnie oszukiwał na każdej płaszczyźnie.

Obecny facet, czyli mój mąż mnie bezgranicznie kocha. Czuję się kobietą jego życia, nie zawsze jest kolorowo, wiadomo. Czasem brakuje mi większej ilości seksu, rozmów, randek. Może szukałam tego w tej relacji z Panem X?

Nie, nie mam dzieci i na razie nie planuje. Czy Pan X szukał czegoś we mnie..hm..z tego co wiem też bardzo długo jest z tą kobietą, około 10 albo może nawet 15 lat. Opowiadał nie raz, że się wypaliło coś, że czuje, że jest z nią dla dzieci etc. Może to prawda, a może puste słowa w celu zaciągnięcia do łóżka. Fakt faktem, że ona jest strasza chyba od niego, trochę nawet nie pasują do siebie, ale nie mi oceniać. Ogólnie powiem tak: gość lubi pięknie kobiety. Nie raz to podkreślał.

Ela może to była fascynacja, bo chyba raczej nie zakochanie, o miłości nie mówiąc. On wybrał rodzine, powtarzał to za każdym razem, sprawa jest jasna. Powiedział, że szkoda, że nie spotkaliśmy się kilka lat wstecz, bo takiej kobiety nigdy nie poznał jak ja. Cytuje tylko jego słowa, nie żebym się tym jarała

Bagiennik przepraszam, jeśli ujęłam Ci - chciałam powiedzieć, że mężczyźni nie raz mają super spojrzenie na wszystko i wnioskuję, że jesteś bardzo mądrym człowiekiem, pogratulować wybrance

Znowu się tyle spisałam i dodaje mi tylko jedno zdanie, chyba jutro umieszczę to tutaj

Cyngli przepraszam, nie doczytałam regulaminu Obiecuję poprawę!

Chciałam wszystkim podziękować, a w szczególności Bagiennikowi, Karnowi, Garemu, Janixowi i pppp.pppp za zaangażowanie i pełne przemyślenia w tej sprawie. Po stokroć dzięki! Życzę Wam Wesołych Świąt, pełnych miłości i radości oraz aby Nowy Rok był lepszy i pełen fajnych niespodzianek oraz przede wszystkim zdrowy

Pytanie do Cyngli: czy można wątek trwale usunąć z historii?

Nie bój nic, takich historii są setki, nikt Cię nie zidentyfikuje. Także życzę Wesołych Świąt ( czas na umocnienie więzi rodzinnych).

Witam wszystkich mam nadzieję ostatni raz w tym wątku

Zrobiłam sobie chwilowy "odwyk" od tej całej sytuacji z Panem X i powoli zaczynam wracać do żywych.
Umocniłam więzi z mężem, częściej rozmawiamy, częściej robimy coś razem i jest naprawdę dobrze.
Z Panem X nie miałam żadnego kontaktu telefonicznego ani mailowego ani na portalach społecznościowych.
Widzieliśmy się tylko na wspólnej imprezie, którą organizował kolega - spytał tylko czy jestem zła o ostatnią sytuację, ja powiedziałam, że dla mnie temat jest zakończony, oboje jesteśmy winni temu wszystkiemu, to była głupota nie mająca żadnego finału i nie chcę do tego więcej wracać, to by było na tyle. Nie rozstaliśmy się w złej atmosferze, w normalnej, neutralnej. Już nie powróciliśmy do tego tematu.

Wiem, że mamy dużo wspólnych znajomych i gdzieś ponownie możemy się spotkać, ale zaczyna mnie to jakoś już mało obchodzić, skupiłam się na sobie, na mężu, na rzeczywistym życiu, a nie na adrenalinie i motylkach. Jest mi dobrze.

Nie powiem, że czasem o tym nie pomyślę, bo to świeża sprawa, ale obraz Pana X zaczyna się z dnia na dzień coraz bardziej rozmywać.

Dziękuję wszystkim za rady, komentarze i oceny, czasem za dorodne kopniaki. Dziękuję w szczególności Panom, którzy zaangażowali się w ten wątek.

A moja przestroga jest taka dla Pań: nie ulegajcie tanim słówkom i emocjom, nie szukajcie adrenaliny z zajętymi/żonatymi facetami. Później pozostaje niesmak, złamane serce, żal, rozpacz i wyrzuty sumienia. Jeżeli w związku czegoś brakuje, porozmawiajcie o tym. Bo czy naprawdę nie szkoda życia i dobrego człowieka, z którym żyjecie, dla 20 min przyjemności z kimś kto liczy tylko na jedno, a potem ucieknie do swojego gniazda, do żonki? No właśnie. Zawsze taki gość wraca do rodziny. Pamiętajcie, takim gościom ze stażem i rodzinami chodzi o "zaliczenie", a jak osiągną cel to "nie chcą się w to pchać, bo przecież mają rodzinę". Ja na szczęście w dobrym momencie się otrząsnęłam, nie poszła dalej, nie poszłam na całość. "I tak bym tego z Tobą nie zrobił", jasne, mamienie, pewnie wystraczyłoby, aby pstryknęła palcami - leciałby jak na skrzydłach. Serio, nie warto..

Takie akcje wchodzą w grę, jasne, ludzie się rozchodzą, poznają innych ludzi, ALE najpierw miejmy jaja, bądźmy fair i zakończmy swoje dotychczasowe związki i działajmy z czystą kartą, aby druga połówka miała szansę znaleźć jeszcze miłość i szczęście po tym jak otrzymali cios od nas.

Pozdrawiam wszystkich serdecznie i życzę powodzenia i wszystkiego dobrego w życiu!

Następną razą (oby nie), przecież tak nie zrobisz.

Nie ma czegoś takiego jak szczęśliwy związek przez kilkadziesiąt lat wspólnego życia do śmierci w każdym momencie. To oczekiwanie związku szczęśliwego to jest nowoczesny wymysł naszej zachodniej kultury wbijany nam usilnie między innymi przez Hollywood z komediami romantycznymi na czele. Homo sapiens żyje już setki tysięcy lat, a żadna cywilizacja nie znała pojęcia "wiecznie szczęśliwego związku". Utopia. Nie znam ani jednej pary ze stażem bez kryzysów spadku namiętności. W każdym związku są okresy, kiedy któraś ze stron ma swoje potrzeby niezaspokojone i ciągnie ją do seksu i bliskości z kimś innym.

Dla każdego przyjdzie taki czas, kiedy człowiek będzie podatny na zdradę. I istotne jest co wtedy zrobi: zdradzi lub nie. Ostatecznie są tylko takie 2 opcje. Dlatego zdrada jest zdecydowanie czarno-biała.

Autorko, Tobie życzę powodzenia, brawo Wbrew pozorom, po Twoich doświadczeniach sądzę, że jesteś w stanie być bardziej wierna niż wiele osób zakochanych do szaleństwa w partnerach i żyjących w błogiej nieświadomości, że po tym zakochaniu przyjdzie rzeczywistość.

Szczerze kochasz kogoś kogo będąc w narzeczeństwie a później malzenstwie zdradzała.

Kogo chciała porzucić gdyby tylko kochas dał zielone światło.

I zrobilas to tylko z powodu paru zwykłych najzwyklejszych komplementów.

Jak go naprawdę szczerze kochasz i kochałaś to odpowiedź mi o tym wszystkim. Na tyle zasługuje. Na razie robisz z niego jelenia

Panowie, wróciłam na forum po miesiącu podzielić się finałem historii i podziękować za rady, naprawdę nie chce wchodzić w temat Pana X ponownie i słuchać lawiny złych komentarzy, szkoda mi naprawdę wracać do tej historii skoro się od niej uwolniłam

Przepraszam, ale powiedzenie, że dorabiam rogi mężowi i zdradzam go tak strasznie jest chyba przesadzone. Nie wiem czy znacie moją historię od początku, ale zauroczyłam się Panem X emocjonalnie, nie poszłam z nim nigdy do łóżka, nigdy nie spotkałam się z nim po kryjomu, nie pisałam, nie dzwoniliśmy do siebie. NIC. Pogubiłam się i dałam złapać na kilka tanich i tandetnych słówek od byle kogo, nic nie znaczącego typka. To moja słabość. Ale żeby mówić, że doprawiam rogi mężowi to nie wiem, chyba za dużo powiedziane, ale co ja tam wiem..nie będę wciągać się w kłótnie, odpieranie i przyjmowanie ataków, bo naprawdę bardzo mi szkoda nadal myśleć o tym kolesiu. A kochasiem owy Pan X nigdy nie był, więc raczej słowo "kochanek" jest trochę za ostre. Jednak to tylko moje zdanie, szanuje Wasze opinie Skoro tak uważacie..macie do tego prawo.

Z resztą..kocha się człowieka za wszystko i za nic. Za coś go pokochałam, to chyba logiczne, więc chodziło o zwykłą metaforę, w której chodziło, że chcę sobie przypomnieć jak to z nami było na początku znajomości, za co się w nim zakochałam, to wszystko.

Chcę naprawić relacje i jest coraz lepiej.
Dzięki jeszcze raz tym co pomogli mi i otworzyć oczy

Uważasz, że mój występek nie jest niczym szczególnym i że zasługuje na potępienie? Czy nie zasługuje? Pytam z ciekawości.

Dziękuję za Twoje wypowiedzi Mam nadzieję pożegnać już ten temat i zająć się tym co najważniejsze.

Zdrada zaczyna się w głowie, nie w łóżku. Zdradziłaś mentalnie. To czy gość ostatecznie został Twoim kochankiem czy nie został to już mniejsze piwo.

Psycholog Na Niby :   "......Dlatego uważam ze autorka nie powinna mówić swojemu partnerowi o tym incydencie jeżeli żałuje tego co się stało, w innym przypadku to egoizm w którym obarcza się partnera swoją pomyłka - pewne rzeczy trzeba zachować dla siebie w formie pokuty, zawsze łatwiej jest wyrzucić z siebie to wszystko i się oczyścić, tylko często zapominamy ze zadajemy ból partnerowi. Ale tu ważny jest kontekst zdarzenia, autorka wydaje się być dojrzałą kobietę która zbłądziła i jest świadoma tego co się stało - ma do tego prawo, większość ludzi lubi pokazywać na forum jacy to są lojalni i szlachetni w każdym momencie życia i potrafią tylko oceniać innych znając tylko wycinek całej historii."
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
  też tak uważam

Po pierwsze: zamiast mnie obrażać ,proponuje ustabilizować swoje ego za pomocą kupna czerwonego kabrioletu jeżeli Cię stać a nie wylewać frustracje w internecie z tego powodu ze kiedyś zdradziła Cię kobieta i jesteś uprzedzony, dychotomia jest oznaka niskiej inteligencji dlatego myśle ze autem spokojnie zaspokoisz swoje płytkie potrzeby atencji - ta porada jest darmowa.

Po drugie: Granice zdrady omawia się przed związkiem a ty zakładasz ze jej mąż uznałby to za zdradę, cieszy mnie to że wiesz co myślą inni ludzie a z tymi co się nie zgadasz - obrażasz, myśle ze jesteś w grupie ryzyka osób którzy mogą być zdradzeni bo kobiety maja jednak jakieś wymagania co do inteligencji które Ty średnio spełniasz.

Po trzecie: kolejny przykład na to ze wiesz co uważa ktoś inny pomimo tego ze wyraźnie przytoczyłem wszystko do owego kontekstu, więc wstrzymaj się z tym co uważam bo jesteś aktualnie na etapie nauki rozumienia czytanego tekstu. Ww. dychotomia właśnie polega na mierzenie życia kategoriami: złe, dobre, porażka, sukces ect.

Po czwarte: mój czas dla Ciebie się kończy, przestań obrażać innych ludzi bo nikt tu nóg nikomu nie rozłożył ale współczuje doświadczeń i mam nadzieje ze więcej nie będę musiał czytać tego pseudointeligentnego bełkotu. Właśnie wyznaczyłem Cię moje granice, pozdrawiam.

Jak najbardziej są ludzie lojalni w każdym momencie swojego życia. Historię Autorki znam bardzo dobrze z własnego doświadczenia, bo też fascynację innymi kobietami w długim związku przeżywałem. Podobnie jak każdy lub prawie każdy kto był przez długie lata w związku. Tylko jedni ludzie takiej fascynacji pozwalają się rozwijać, drudzy stopują ją na wczesnym etapie. Tym się różnią osoby zdradzające od nie zdradzających. Okazje ma każdy, wszyscy żyjemy w tym samym świecie i mamy prawo oceniać.

A oceniać i krytykować zachowanie warto, bo to jest realna pomoc Autorce. Okazanie zrozumienia i fałszywego współczucia, poklepanie po ramieniu, żeby się dziewczyna lepiej poczuła dodając, że to na pewno nie jej wina tylko np. jej partnera to rozwiązanie krótkowzroczne i popieranie zdrady.

Co do przyznania się: zdradzany i tak zwykle się domyśla. Ja przez tygodnie dosłownie wariowałem widząc sygnały i czując się winny, że posądzam ukochaną osobę o zdradę. To było chore. Jak dowiedziałem się o zdradzie.... to poczułem ulgę. Kamień z serca, że nie jestem wariatem. Potem była tragedia, owszem. Ale wolę wiedzieć niż się zastanawiać i próbować zgadywać. To kwestia indywidualna. Ja wolę znać całą prawdę, nawet najgorszą. Ale rozumiem, że niektórzy wolą inaczej. Ciężki dylemat. Zdrada jest chora, idiotyczna, egoistyczna i powoduje bardzo wiele cierpienia i komplikacji.

Nie wkładaj mi proszę zachowania, które nie jest moje. Ja napisałem: "To kwestia indywidualna. Ja wolę znać całą prawdę, nawet najgorszą. Ale rozumiem, że niektórzy wolą inaczej.". Nigdzie nie mierzę ludzi jedną miarą.

Moim zdaniem to za duże teoretyzowanie. Uczucie zauroczenia drugim człowiekiem jest stare jak świat i przeżywa je każdy. Każdemu też się wydaje, że jest w tym wyjątkowy. To nie jest tak, że ktoś zdradza, bo ma inny temperament, predyspozycje czy doświadczenia i czuł coś większego niż człowiek, który nie zdradził. Ostatecznie to jest reakcja fizjologiczna organizmu, którą natura nam dała w celu prokreacji. Chemia, którą można zmierzyć stanem hormonów. Sądzę, że moje stany zakochania w życiu nie różniły się za bardzo od stanu Autorki.

Nie czasem tylko niektórzy ludzie. Jak ktoś nie brnie to nie zdradzi, jak ktoś brnie to doprowadza siebie do takiego stanu zauroczenia, że nie dziwne, że zdradzi. Gdybym ja zaczął spotykać się, z którąś z dziewczyn, które mi się podobały w związku, "tylko kawka, tylko piwko, tylko imprezka, tylko smski, tylko taniec" to mógłbym się zauroczyć i zdradzić.

To taką samą tolerancję okażmy złodziejom, mordercom i gwałcicielom. Przecież ludzie są wadliwi z natury.

Zdrada staje się częścią życia, bo jest na to społeczne przyzwolenie. Wmawia się ludziom takie bzdety jak "współodpowiedzialność za zdradę" czy "każdy ma prawo do błędu". Jakby tego nie było, a wszyscy wokół by mówili "nie podoba Ci się w związku, nie zdradzaj, zdrada jest dla słabych egoistów" i jakby ludziom uświadamiać jakie piekło powoduje zdrada to więcej osób jednak by ze związku zrezygnowało.

To nie suma doświadczeń czy temperament wpływają na nasze decyzje, ale przekonania. W chwilach kryzysowych, kiedy nie można myśleć logicznie jak w przypadku poznawania osoby, do której czuć miętę, odzywają się wyłącznie wyryte w głowie przekonania. Jeśli ktoś ma takie jak ja "zdrada jest zła", "zdrada to krzywdzenie drugiej osoby", "zdradzają ludzie słabi psychicznie", "moja dziewczyna będzie skrzywdzona na lata" to nie zdradzam. W chwilach kryzysowych to jednak uderzało do głowy. Pomyśl, jakbym postąpił będąc zauroczonym dziewczyną i miałbym przekonania "człowiek jest wadliwy z natury", "każdy ma prawo do błędu", "zdrada jest częścią życia" ? To one w kryzysowej sytuacji wzięłyby górę. Przekonania i historia jaką sobie w głowie opowiadamy mają ogromną moc i nas definiują. Wiem to od Psychologów Prawdziwych

Pseudo psycholog, pseudologik, pseudointeligent jak zawsze rzuca banałami.

Ludzie nie są wadliwie z natury. To twierdzenie to jedynie śmieszne próby wytłumaczenia ludzi słabyc, egoistycznych, dążących do swoich własnych przyjemności kosztem innych. Czyli ludzie naszych czasów, stworzeni przez obecną popkulturę.

Zatajenie takiego zachowania przed partnerem nie dość, że nie świadczy o jakimkolwiek uczuciu wyższym do niego to jeszcze dodatkowo jest dziecinna ucieczka od poniesienia konsekwencji, dostrzeżenia błędu a co za tym idzie możliwości jego niepopelnienia w przyszłości.

Naczelna i najprostsza zasada w związku. Zawsze postępujesz w ten sposób w jaki chciałbyś aby postąpił partner i nie robisz tych rzeczy, ktoś tych nie chcesz aby partner zrobił.

Jeżeli autorka nie miałaby żadnych pretensji do swojego partnera gdyby ten zareagowal tak jak zareagowala ona w tej sytuacji i jeżeli sama w takiej sytuacji nie chciałaby dowiedzieć się o tym od partnera to jeszcze ja usprawiedliwia jakoś. Tak samo jak każdego, która ja usprawiedliwia na siłę. Gdyby jednak było inaczej to jesteście po prostu zwykłą banda hipokrytów egoistycznych, którzy nie widzą dalej jak o nie własnego tyłka i którzy nie mają pojęcia o tym co to miłość

Pss pseudopsychologu jako pierwszy wrzuciłeś zdradę i morderstwo do jednego worka a teraz apelujesz aby tego nie robić...

Widzę kompleksy nie dają Ci spokoju pomimo tego że zakończyłem z Tobą rozmowę, nawet nie śmiałbym się porównywać do Ciebie z uwagi na to że darzę siebie szacunkiem a to że czujesz się w jakiś sposób gorszy i musisz coś udowadniać komuś w internecie jest śmieszne, jak widać wiek nie idzie w parzę z dojrzałością i nie pozostaje mi nic innego jak Ci współczuć. Ktoś Cię zdecydowanie kiedyś mocno skrzywdził dlatego proponuje Ci skorzystanie z terapeuty bo takie wylewanie żółci w internecie daje ulgę ale tylko na chwilę. Myślę że moje stwierdzenie że ludzie są wadliwi z natury idealnie pokazuje Twój przykład za co Ci dziękuje że postanowiłeś zostać moim statystą. Trzeba by było mieć jakiekolwiek pojęcie o darwinizmie ewolucyjnym ect. żeby móc się wypowiadać i podważać pewne tezy tylko dla zasady. Znowu dałem się sprowokować i to pokazuje że też jestem wadliwy z natury.

Wydaje mi się że operujemy w kategoriach tematu autorki a nie porzuceniu kobiety z trójką dzieci? Mi nie pozostaje nic innego jak życzyć Ci tego żeby zdrada była Twoim największym piekłem. Nie oglądam seriali ani filmów a tym bardziej nie czytam GW, nie jestem zwolennikiem zdrady i cały czas byłem skupiony tylko na wątku autorki. Nie jestem też podatny na normy społeczne dlatego ciężko mi się wypowiadać w tym kontekście.

Pseudopsychologu może zacznijmy od tego, że, rzekomo to ty skończyłeś rozmowę. Ty, nie ja. Dlatego ja piszę i komentuję twoje debilizmy dalej. Debilizmy w których każdorazowo sam na siebie kręcisz bata. Tak jak i w ostatnim poście. Skoro to ty powiedzialles, że kończysz, nie ja, i dalej komentujesz, to zgodnie z twoją własną teza jesteś zakompleksiony Jak stąd do Moskwy.

Zdrada jest częścią ludzkiego życia bo mnóstwo ludzi jest takich jak ty którzy zdradę tolerują, którzy są na tyle egoistyczni, że będą balansować na granicy śmieszności (lub jak w twoim przypadku te granicę dawno przekroczyłeś) aby tylko usprawiedliwić każde źle zachowanie.

Tak, usprawiedliwia aż autorkę na wszelkie możliwe sposoby. Radzisz jej aby okłamywała osobe która rzekomo kocha. Tam gdzie jest pilnowanie swojego zadka tam nie ma miejsca na kilosc

No, to pozostaje tylko pogratulować dobrego i słusznego wyboru! Świetnie, że zakończyłaś tamten etap i przeszłać z powrotem do tego, na którym Ci naprawdę zależy. Świetnie się czyta, jeśli ktoś potrafi walnąć się w pierś i przyznać do błędu i przede wszystkim uczuciwie przynać przed sobą, że nie warto było poświęcać czegoś cennego dla kilku chwil złudnej przyjemności.
Brawo dla tej Pani Powodzenia!