Czy damy radę po zdradzie żony? - Netkobiety.pl

Kolejny argument za rozwodem a nie pukaniem trupa

Dokładnie tak jest , Roxann , wiem to z wielu rozmów z ludźmi w różnym wieku. Wystarczy jakieś niewielkie potknięcie życiowe ,typu glupi mandat ,czy nawet różne zdanie z sąsiadem ,i już cię dotyka wspomnienie największej klęski życiowej , czyli zdrady , bo wiesz że dobre słowo w tym czasie zdradzacza jest truizmem ,chociaż wszystko zdarzyło się wieki temu. Nie wiem czemu tak to ludzie przyjmują? Pewnie dlatego że zaufali ,wierzyli i oberwali od najbliższej osoby.Tak że autorze ,wasze małżeństwo na zewnątrz będzie zgodne ,ale wewnątrz to będzie już coś innego.U ciebie do tego żona jest po prostu dziwna porcjujac ci prawdę o sobie ,albo raczej bawiąc się w kotka i myszkę , bo to ty szukasz prawdy ,a ona ci kibicuje byś jej nie znalazł.Ty widzisz tu gdzieś bliskość ,zaufanie ,szczerość ,czyli atrybuty miłości? Bo ja widzę jedynie interes kochanka w oczach żony.

Kwestia wybaczenia czy/i dania drugiej szansy może też zależeć od tego, czy to był jakiś jednorazowy skok w bok po pijaku czy właśnie krótszy lub dłuższy romans. Do tego dochodzą dodatkowe okoliczności i relacje w samym związku. Jak to świetnie widać w wątku Kolegi Pompy, z którego żona zrobiła totalnego idiotę i najbardziej się wkurzyła chyba nie z powodu końca romansu, tylko nie mogła zrozumieć jakim cudem się wydał. Zdradzeni mylnie zakładają chyba, że w momencie odkrycia przez nich zdrady małżonka, tamten od razu to zakończy. Jednocześnie widząc rozpacz i krzywdę, jaką wyrządził od razu pobiegnie z przeprosinami i żalem, obiecując poprawę i wspólne odbudowanie relacji. A przecież, skoro zdrada została odkryta, wbrew woli kochanków, to wszystko wskazuje na to, że miała jeszcze trwać w najlepsze.
Nie doczytałem, ile lat ma żona Autora, ale po tym, jak się zachowuje w tym romansie, powiedziałbym, że nie więcej jak 18 lat.. :-)

Roxaann - tyle że moja żona sama się przyznała.
I do tej pory robi wszystko by swoją winę naprawić.

A tu coś mi się wydaje że autor kompletnie zapomniał gdzie zostawił jaja.
I dopiero następne jazdy żony z gachem - tym czy innym - być może odświeżą mu pamięć.
Być może - bo żeby te jaja odnaleźć trzeba jeszcze wzroku - a autor widzi to co chce, a na to czego widzieć nie chce pozostaje ślepy...

Nie tyle "zdradzając wyrażać miłość" co "zdradzać POMIMO miłości". Nie pochwalam i sama tak bym nie potrafiła, ale mama potrafiła.

Tak, "miłostki" to określenie, jakiego użyła po latach mówiąc o swych romansach. Mama nie była łatwa, bo była atrakcyjną kobietą i interesowało się nią o wiele więcej mężczyzn. Więcej dostało od niej kosza. Mam pewność, że tata jest moim biologicznym tatą, bo jest między nami fizyczne podobieństwo, grupa krwi też się zgadza, a i mama zapewniała nawet po latach, że w czasie gdy zostałam poczęta, była wierna.

To są jej słowa.

Nie nazwałabym tego cuckoldem. Mama nie chwaliła się, gdy miała romans, ale też nie kryła się z tym szczególnie, więc tata się domyślał, ilekroć miała romans. Nawet ja widziałam po niej, że była wtedy taka kwitnąca, jak to zakochana kobieta. To, że nie odszedł od mamy, nie świadczy o tym, że czuł się dobrze ze zdradami i że na nie pozwalał.

Jakby miała urodzić dziecko kochanka albo jakby zaangażowała się za bardzo, czy za długo. Jeden romans trwał wyjątkowo długo, 4 lata. I w końcu tata zagroził rozwodem, więc mama rozstała się z kochankiem. Przeważnie romans trwał kilka miesięcy, tata to przeczekiwał i potem było kilka lat spokoju. Tata dzięki temu utwierdzał się w przekonaniu, że dobrze zrobił przeczekując i wybaczając, mijało kilka lat, mama zakochiwała się znowu i tak w kółko. Nie wiem, czy tata o tym wie, ale mama zdradzała go także emocjonalnie (zakochiwała się w swoich kochankach, sama po latach nazywa to "miłostkami".

Myślę, że jednak kocha i kochała i mnie, i tatę. Świadczy o tym to, że potrafiła w razie potrzeby zrezygnować z romansu i - może z jednym wyjątkiem - za każdym razem pilnowała, by przez romans nie zaniedbywać rodziny. Okej, była egoistyczna, ale na tyle na ile potrafiła kochała tatę. Mama poza mimo wielkiej miłości do taty potrzebowała też adrenaliny i przygody poza związkiem małżeńskim, dlatego czasem sobie pozwalała, ale brała dla siebie tyle ile potrzebowała i zostawiała kochanka. Raz tata musiał interweniować i wstrząs w postaci groźby rozwodu obudził ją z tego. Ale nie usprawiedliwiam jej krzywdzącego tatę postępowania.

Powtarzam: bo kochała go. Dlatego wyszła za mąż i jest z tatą od prawie 60 lat. Ale wierność nie była jej mocną stroną, dlatego czasem zdradzała.

Myślę, że po prostu dojrzała do bycia wierną i stateczną zoną. Późno jak późno, bo miała wtedy 50 lat, ale lepiej późno niż wcale. I dzięki temu od 25 lat jest spokój, mama jest wierna i są ze sobą szczęśliwi do dziś   Długo myślałam, że mama zdecydowała się być z tatą tylko z wygody, bo wiedziała, że tata jej wszystko wybaczy. Faktem jest, że rodzice doskonale się znali i wiedzieli, na co mama może sobie pozwolić. W międzyczasie religia stała się dla niej tak bardzo ważną sprawą, że zdecydowała się z tatą wziąć ślub kościelny. Więc myślę, że po prostu późno dojrzała do bycia dobrą i wierną żoną, ale teraz kocha tatę prawdziwie. I to jest najważniejsze. Myślę, że w oczach taty odpokutowała już swoje winy. W moich oczach na pewno odpokutowała i wybaczyłam jej.

"Powtarzam: bo kochała go."

Hahaha, zrobiłaś mi dzien.

Dlaczego wyrwałeś z kontekstu fragment zdania? Po przecinku napisałam, że budziła zainteresowanie mężczyzn i więcej dostało od niej kosza. Dlaczego to zrobiłeś?

Pewnie i tak było. W wieku 50 lat to już nie było takie wyrzeczenie, jak będąc piękną, młodą i atrakcyjną.

Tata też nie zapomniał. Wiem, że to dziwna miłość, ale jest im dobrze. I nie tylko na starość. Bo, jak pisałam wcześniej, romanse tatę bolały, ale było mu dobrze w przerwach między nimi. Kilka lat nieba, potem kilka miesięcy piekła. Tak to było. Ja bym nie potrafiła tak jak on, ale on widocznie potrafił i wolał przeczekać niż stracić ukochaną kobietę.

Zdradzam a kocham mi się to gryzie. Równie dobrze mogłaby powiedzieć zdradzam bo kocham.

Wybacz ale wierzyć na słowo komuś kto zdradza/kłamie/oszukuje?

I jak wtedy funkcjonował? Nie odszedł bo kochał za dwoje? Jakoś to tłumaczył? A jak nie pozwalał to co zrobił żeby to skończyć Zdaje się że nic a zatem nie zgadzał się?

4 lat to nie jest na tyle długo żeby odejść? Przecież ona w tym czasie funkcjonowała w 2 związkach, kochała 2 mężczyzn, to mało? hm.

Czyli jednak umiał się postawić, rozumiem raz, no może dwa razy ale być wielokrotnie zdradzanym i ...trwać? Wygląda że był od niej jakoś uzależniony, może uważał że drugi raz tak atrakcyjna kobieta mu się nie trafi.

I tak przez całe lata? A w tym czasie jak oni funkcjonowali jako małżeństwo? tz. atmosfera w domu, bliskość, seks? Było to wszystko czy też kulało? Jak Ty jako dziecko w tym sie odnajdywało?

Widzisz rezygnowała z romansu bo układ jaki w domu sobie wypracowała jej pasował a gdzie indziej tego by nie miała. Oczywiście mogła odejść ale rozwódka z dzieckiem czy dziećmi...słabe wyjście.

To że tak mówiła nie oznacza że to czuła – wielokrotnie raniła człowieka który ją NAPRAWDĘ KOCHAŁ – uchowaj Boże od takiej miłości. A że była i jets egoistką tak z tym się zgodzę.

W pewnym wieku ludzie gdy dociera do nich poczucie upływu czasu i nadchodzący koniec przypominają sobie o Bogu i zastanawiają się co będzie dalej – po śmierci. Być może Twoja matka przestraszyła się tego jak jej zachowanie wobec ojca może być odebrane i stąd poszukała "ustatkowania" tylko że by uzyskać rozgrzeszenie potrzebna jest szczera skrucha a czy ona żałuje tych "miłostek"? szczerze wątpię.

Tu troszkę mnie rozbawiłaś – teraz prawdziwie kocha. Czy ona wie co to znaczy? Tak prawdziwie? Jeśli emocjonalnie odpływała do innych? Wybacz ale tą jej miłość wobec męża widzę inaczej. A całkiem możliwe że po prostu przechodziła menopauzę i tyle.

Tobie się nie dziwie w końcu to matka a matka jest jedna a ojców można mieć wielu i gdyby nie postawa Twojego ojca miałabyś ich wielu oczywiście pod nazwą wujek.
Co do ojca – " Myślę, że w oczach taty odpokutowała już swoje winy" – czyli tego nie wiesz i pewnie Ci tego nie powie ale myślę że sporo bólu nosi w sobie. Twoja matka powinna go po dupci całować że raczył z nią zostać.
I żeby było jasne nie krytykuję Twojego ojca , JA tak bym nie mógł, JA słowa kocham tak nie rozumiem. Podziwiam Twojego ojca za siłę swojego uczucia i siłę charakteru ale tak po ludzku współczuję chłopu.

Sorrki Olinka ale pisałem i nie widziałem Twojego wpisu.

Wydaje mi się, że historia rodziców 67Eve nie jest do końca off topem bo jednak jest w temacie głównego wątku "czy damy radę po zdradzie", a oni mimo zdrad przeżyli razem 60l i jest im ze sobą dobrze. Moi rodzice też mają przebłyski, kiedy fajnie ze sobą żyją, rozmawiają, wspierają (np. w chorobach) nawet żartują, ale to są chwile. Zdecydowanie więcej jest dni kiedy się kłócą, albo mają "ciche dni". W zasadzie tych trzecich jest chyba najwięcej, procentowo to bym powiedziała, że 60-70% ich wspólnego życia.
Także różnie to bywa i chyba jest kwestią bardzo indywidualną i w dużej mierze zależy od podejścia nie tylko osoby która zdradziła, ale też osoby zdradzonej. Jak się zostaje ze zdradzaczem to raczej nie po to by mu to ciągle wypominać, nawet po ponad 30 latach.
To już sam Autor powinien sobie odpowiedzieć czy będzie potrafił z tym żyć, ponownie zaufać żonie, bo tu nie tylko chodzi o to czy ona wciąż go kocha, czy przypadkiem nadal go nie okłamuje ale czy jej intencje są szczere. Wiele osób, które zdradziły twierdzi, że nie chciały i nie chcą tracić rodziny, że romans wpłynął nawet na polepszenie relacji - mniej narzekania, lepszy seks, więcej energii (jak choćby u Pompy). Tylko tu problemem prócz emocjonalne czy/i fizycznej zdrady są permanentne kłamstwa, knucie za plecami, robinie ze współmałżonka zazdrośnika, który coś sobie ubzdurał.
Każdy z nas ma jednak inne granice akceptacji i tolerancji, wie co jest w stanie wybaczyć a czego absolutnie nie. Myślę, że wbrew pozorom wiele osób świadomie akceptuje czy też przymyka oko na zdrady partnera bo uzyskuje w związku to co ma dla niego większą wartość - pełna rodzina, status quo itd. Zdradzacze często są dobrymi rodzicami a nawet partnerami w codziennym życiu - dbają o dom, można na nich liczyć w różnych sytuacjach itd.
Pytanie, co dla Autora ma (naj)wyższą wartość. W tym wątku moim zdaniem najbardziej niepokojące jest to, że żona prawdopodobnie chciała mieć(?) dziecko z kochankiem oraz jej zawód, że o nią nie walczył bo to może (choć nie musi) świadczyć o tym, że planowała z nim przyszłość albo wrobić Autora w dziecko - czy tej osobie można jeszcze (za)ufać? A Autor to trochę po macoszemu potraktował stwierdzając tylko "myślała, że jest w ciąży".
Autor pyta, co zdradzacz powinien robić by mieć pewność, że jego skrucha jest prawdziwa i warto mu dać szansę, ponownie zaufać. Wydaje mi się, że teraz już trochę "po ptokach" bo żeby mieć pewność, że zdradzacz zrozumiał co zrobił, najlepiej go przeczołgać zaraz po wydaniu romansu czyli pokazanie, że może stracić wszystko... wtedy takie wiadro zimnej wody wylane na głowę powoduje szybkie otrzeźwienie i śmiem nawet sądzić, że wyleczenie z kochanka. Inaczej, jak zbyt łatwo poszło... to powtórka niemal gwarantowana. Co z tego, że osoba zdradzona powie, że jak odkryje jeszcze jakieś kłamstwo to koniec, skoro po odkryciu kolejnych sytuacja nie zmienia. To tylko utwierdza zdradzacza w jego bezkarności.
Żeby nie było, nie uważam, że każda zdrada powinna automatycznie oznaczać koniec.
Uważam, że najlepiej dla siebie i związku/rodziny zrobiły osoby, które po wykryciu zdrady wystawiły walizki i/albo złożyły pozew. Po czymś takim zdradzacz albo odejdzie albo zacznie walczyć... a potem milion razy się zastanowi zanim znów coś podobnego zrobi a wtedy jak się widzi starania, to można dać szansę i wycofać wniosek czy nawet po rozwodzie.
Najgorsze (moim zdaniem) co może osoba zdradzona zrobić, to zbyt łatwo wybaczyć, przesuwając swoje granice i/albo zostać i ciągle do tego wracać - zadręczać siebie i partnera. Jeśli to pierwsze, to pozostaje chyba przyjąć postawę ojca 67Eve.

Nie wiem czy pogardy... z drugą częścią się zgodzę. W ostrym odpływie emocjonalnym w niby zabronionej/niespełnionej miłości, pojawia się chęć posiadania choć "części" kochanka "na zawsze" w postaci dziecka... Coś na zasadzie - nie mogę być z "miłością życia", ale chociaż dziecko mi po nim zostanie.
To działa w 2 strony bo mój "ex kochanek" (żonaty i dzieciaty) przez ponad rok truł mi, że marzy o dziecku ze mną. Rodziny wiadomo nie chciał zostawić, nie miałby też nic przeciwko by poszło na konto innego. Ważne "geny".

Tu nie ma tego 'problemu' bo kochanek się wycofał, co spowodowało zawód żony.

Też tak myślę że jednak wiodące jest poczucia bycia oszukanym ,złamane słowo a nie jest najważniejsza wyłączność i własność,monopol choć różne powiązania,więzi,zależności trudno uciąć tak na raz.z tym też bywa różnie dla mnie złamane słowo było najgorszym a nie wizje seksu z kochankiem ale wiem rozumiem że dla niektórych zdradzonych to też bardzo bolesne .

Dlatego uważam, że wymaganie od osoby, która tak odpłynęła nagłego przekierowania uczuć jest zwyczajnie chyba nawet upokarzające. Autor sam już chyba to czuje pisząc, że dostąpił zaszczytu by całować ją w usta.
Kochanek wyparł więc co jej zostaje.. "udawanie" dobrej, kochającej żony. Kłamstwa nauczyła.
Autor i tak nie upokorzył się jak z sąsiedniego wątku Lukcy12, który honor próbował odzyskać kłócąc się z kochaniem z którym ona ma lepszy seks.  MASAKRA.

Ja też dużo zastanawiałam nad zdradą... bo ona mi wciąż towarzyszy, najpierw rodzice, potem mój romans (nie ważne, że facet na początku mnie okłamał czy też nie powiedział prawdy, wdałam w romans), ja niby nie zdradziłam nikogo fizycznie, choć emocjonalnie tak przez tamtego faceta... mniejsza o większość. Ogólnie rzecz biorąc mnie chyba nawet bardziej bolałyby kłamstwa, niż skok w bok. A tu choćby w sąsiednim wątku Lucky12 pisze, że wszystko wybaczy o ile nie było (nie udowodni) seksu. Że też takie naiwne osoby istnieją.. Romans=seks. Myślę jednak, że to ostatnia deska ratunku by nie zmieniać statusu quo. Przecież wiadomo, że Lucky12 nie przyłapie żony na seksie. Tak samo jak Autor chyba założył, że warunkiem do dalszego małżeństwa jest brak kontaktu żony z kochankiem. Choć jego granice przesuwają bo najpierw miało być brak kłamstw. Nic nie zrobił. Gdyby się okazało, że z kochankiem tym czy innym ma kontakt też pewnie by nic nie zrobił tylko inną granicę by wymyślił....
No cóż...

Zdrada jest paskudną rzeczą poznałem sytuację kobiety co wybaczyła mężowi później wiadomo często wracała do sprawy kontrolowała go i co  facet sam wziął rozwód i to z jej winy wiadomo prawie brak seksu itp a ona nie miała na niego żadnych dowodów. Mało co iż została wcześniej zdradzona to przez nawet własną rodzinę(nie mówiła jej nic mówiła to mnie i kilku osobom z kręgu znajomych z  pracy) to jeszcze przypięto jej tak jej łatkę puszczalskiej obśmiewana w pracy zwolniła się. Pomogłem jej dość do siebie. Jak się skończyło podpaliła swoje a teraz jego mieszkanie wylądowała w psychiatryku. A rodzina nadal uważa iż on był w  porządku. Zauważyłem iż wy kobiety jesteście na straconej pozycji jeśli chodzi o zaufanie w rodzinie. Nie wiem skąd to wynika. Zdradzi was maż koniecznie zbierajcie dowody nie ważne czy je wykorzystacie. Muszą być zebrane legalnie najlepiej przez detektywa. Inaczej możecie skończyć jak ona. Może nie do tego się posunąć ale upokorzenie zostanie.

Można zdradę wybaczyć i rozstać się ,a można też jej nie wybaczać i zostać przez co zatruć życie sobie ,dziecku i żonie.To czy wypada zostać z żoną zależy od :
1. na ile mocno żona żałuje tego co zrobiła , wszak znasz ją już tyle.
2. na ile mocno żona pomaga przejść ci przez ból który ci zadała.
3. na ile mocno bierze odpowiedzialnośc za swoją winę i zadany ból , tzn. nie stara się bagatelizować tego co się stało.
4.na ile żona gotowa jest odpowiadać zawsze na wszystkie twoje pytania
5. na ile gotowa jest dać pełną dostępność do telefonu ,rozmów z kochankiem ,laptopa...
6. musisz być pewnym że zostaje z tobą nie z przymusu ,kredytu , wygody ,bo dzieci ,czy opinia ,lecz z wyboru i to musi ci powiedzieć dlaczego zostaje ,po co jesteś jej potrzebny.
7. na ile dobry był związek przed zdradą.
A najlepiej to iść z tym wszystkim do psychologa ,bo samemu to można się nieźle zaplatac.

Żona została z autorem bo z gachem nie wyszło, mało tego - wciąż ukrywa fakty i okłamuje autora.
To chyba odpowiedź na wszystkie pytania.

Każdy przypadek jest inny. Zdradzają nie tylko atrakcyjne kobiety. Tutaj była zdrada z jednym gachem, u ciebie to było wielu adoratorów.

Troszkę wątek zacząl zyc swoim życiem...Dla ścisłości: żona zakonczyła ten związek pomimo fego ze on namawiał by się nie przyznawać bez 100% dowodów. Namawiał by cały czas zaprzeczać.

Wątek z szukaniem o ciązy trz juz jednoznacznie zakwalikowaliście. A może po prostu się bała?

Wiem ze kazdy scenariusz jest możliwy. Biorę pod uwage ze wiem mniej niż połowę o tym romansie. Ale jest tez mozliwe ze jest  prawie tak jak ona mówi. Problem w tym że nie da się tego sprawdzić. Jej słowa to mało. Zapytam czy zgodzi się odzyskać skasowane wiadomości. Jeśli ma to potwierdzić wersje oficjalną to nie piwinna mieć nic przeciwko. Tylko czy ja musze to czytać? Nawet jeśli jest tak jak mówi to i tak sporo tam znajdę...

Oj chłopaku, chłopaku
Tak bardzo się boisz tego, że zobaczysz jej prawdziwą twarz?
Bierzesz telefon i już, nie tłumacząc jej dlaczego!
Na uj Ci do tego jej zgoda.?
Akurat teraz to ona ma tyle do powiedzenia co przysłowiowy Żyd za okupacji.
Ona zakończyła?
Nie, to Ty wkroczyłeś do akcji. Kochanek sobie ją poużywał ale w momencie zagrożenia dla siebie, po prostu zrejterował z pola bitwy.
Kolokwialnie mówiąc - wypłacił waginie kopa.

Ja obstawiam, że wiesz jeszcze mniej.
Tylko nie jesteś w stanie tego już teraz zweryfikować. Sam o to się zatroszczyłeś. Jak pamiętasz dane logowania do whatsupa, możesz spróbować wejść i zobaczyć czy ich korespondencja się zarchiwizowala. Choć po usunięciu komisyjnym konta raczej wątpię czy coś zostało.

Czytam co napisałeś i widzę że nadal jej bronisz. Nie wiem tylko dlaczego, po co a przede wszystkim kogo Ty bronisz ?
Zdajesz sobie sprawę, że ona i kochanek robili sobie z Ciebie polewkę i że on wie o twoim małżeństwie, o waszym życiu intymnym oraz tobie więcej niż ty sam?
Dałeś jej szansę bo po prostu siebie nie szanujesz i co najgorsze, nie masz innej alternatywy.  Jest dla Ciebie wszystkim co masz a ona doskonale to wie i wykorzystuje.
Z Twoich postów da się to wprost wyczytać
Została z Tobą, bo po prostu nie miała innego wyjścia po ewakuacji kochanka. Bo rodzice, bo co ludzie powiedzą..
No i się udało
Tylko gdzie w tym całym syfie jesteś Ty?
Kiedyś napisałem :po wykryciu zdrady boją się i kochanek, i qrewna i zdradzony mąż. Co ciekawe, tego samego
Jak przestaniesz się wreszcie bać tego, że jej już w Twoim życiu nie ma, dopuścisz to wreszcie do siebie, dopiero wtedy zaczniesz dostrzegać to o czym tutaj piszemy.
Straciłeś i tak bardzo wiele w jej oczach jako mężczyzna, walcząc po takiej akcji z jej strony o to aby była nadal z Tobą.
Wiesz co jest najgorsze? Pokazałeś jej, że sam siebie nie szanujesz.
Nie oczekuj więc teraz szacunku z jej strony.
Widzisz, zatajajac przed Tobą pewne szczegóły wcale nie chodziło o chronienie Ciebie. Raczej wynikało to że strachu o własną dupę.
A propos gacha
Facet jak widać ma wyprawę i doświadczenie. Nie spanikował i do końca zachował zimną krew
Wiesz, ja bym wysłał tą tzw twoją żonę, aby przeprosiła tamtą kobietę
Ciekawe czy się na to zgodzi?
Po niej, jak widać teraz, scieklo to jak woda po kaczce, za to Ty wciąż w piekle
Powodzenia masochisto

Zaraz, zaraz zakończyła ten związek pomimo tego...
Mógłbyś to zdanie wyjaśnić, bo się aż zakrzsztusilem

Korzystał z żony ale na pewno nie z naiwności. Ona poszła w to z otwartymi szeroko oczami, ba nawet wykazywała inicjatywę w tym "związku".

Kiedys myslalem, ze ci zdradzeni walczący o swoje związki to ludzie o wielkiej sile i odwadze. Z biegiem czasu mysle jednak zupełnie inaczej.  To wlasnie w tych odwracających sie na pięcie i odchodzących natychmiast po zdradzie jest siła godność i honor... w przeciwieństwie do tych "wybaczajacych" torturujacych swoim bólem wszystkich dookoła. Oni muszą tylko trawac dalej i udawać, ze nic sie niestało. Wmawiać sobie, ze zdrada to nic - wystarczy, ze nie jest juz kontynuowana. A jak zdarzy sie następna to tez nic, wystarczy, ze nie bedzie kolejnej. Cokolwiek złego by zdradzacz nie zrobil mozna mu wybaczyć byle juz wiecej tego nie robil... do następnego i kolejnego razu.

Wszystkie te jazdy i dramaty sa rezultatem tego, ze zdradzeni nie przyjmują do wiadomosci (mimo, ze wiedza), ze zostali zdradzeni.

Autorze czy to ważne ile razy (wiecej niż myslisz), czy bylo jej lepiej (oczywiscie), czy cos do niego poczuła (jasne), czy chciałaby jeszcze (raczej tak). Zdradziła to fakt z ktorym sie mierzysz a nie domysły czy robi to dalej, jak jej bylo itd...

Jesli Twoje dochodzenia, odzyskiwanie rozmów itp maja na celu zdobycie dowodów dla sądu przy rozwodzie to ok działaj ale jesli ma to udowodnić Tobie samemu jej obecna "wierność" czy "miłość" do Ciebie to sobie daruj, bo nawet satysfakcjonujaca Cie odpowiedz zawsze juz bedzie ze znakiem zapytania po tym co sie stało.

new_life
Komu i co chcesz udowodnić?
Sobie czy mi?
Widzisz, miałaś szansę na ułożenie sobie życia na nowo, ale z kimś zupełnie innym.
Kilka lat życia w plecy, których już nikt Ci nie zwróci,
Zmarnowałaś szansę na pójście do przodu.
Wtedy byłabyś już wolną kobietą
Wolną od tego bólu, żalu i rozgoryczenia.
Mniej teraz Ciebie jego zdrada boli? Kogo chcesz dziewczyno oszukać? Samą siebie?
No to oszukuj się dalej.
Powodzenia.

Z wypowiedzi autora tematu wynika że tych bzykanek było znacznie więcej. Nawet wtedy gdy znalazł kartkę po powrocie była duża szansa gdyby kochanek był trzeźwy i nie miał skurczu nogi. Wynika też z tego że bez oporów był zapraszany do domu autora.Żona brała pod uwagę możliwość zajścia w ciążę , ba może nawet tego chciała ,stąd poszukiwania haseł typu geny a ciąża.Sama zresztą przyznała że dopiero po pół roku trochę odpuściła. Ja dla pewności zostawilbym teraz w domu dyktafon aby się przekonać o charakterze żony. A dla zasady doniósł żonie dupka o tym co wiem ,niech się broni przed swoją żoną ,skoro taki sprytny .Jednocześnie po podsłuchu wiedzial bym jak zachowa się żona i czy dowie się o tym od kochanka. Oczywiście będzie to bardzo ważna i ciekawa rozmowa miedzy nimi dająca wiele do myślenia. Być może dupek do dzisiaj nią steruje.

Bardzo, bardzo zgadzam się z wypowiedzią ELI, sama postąpiłam odwrotnie bo poszłam po emocjach i wystawiłam walizki,  tłumaczę sobie to tym że szok po odkryciu romansu przerósł mnie i taką miałam reakcję z automatu. Ja nie żałuję przeżytych lat w tym małżeństwie, chociaż to nie był łatwy związek ale długo dawaliśmy radę bo była wierność i dla mnie to była granica, którą mąż przekroczył i tamtego życia już nie ma.
   Tak sobie myślę Autorze że Ty zrób jak czujesz, jakbyś chciał, bo jak nie zrobisz to i tak słuszność tego pokaże dopiero życie za jakiś czas, chcesz dać szansę to daj ale przygotuj się  na to że możecie jednak nie podołać temu wyzwaniu

Ale już wiesz co chcesz zrobić czy nadal się wahasz?

After przepraszam, ale nie rozumiem. To była odpowiedź na post HH. Nie ma we mnie bólu ani rozgoryczenia, nie mam też powodu nikomu czegokolwiek udowadniać. Przecież ja siebie nie oszukuje i nie oszukiwalam. Dałam szansę, bo taką podjęłam decyzję i wzięłam na siebie jej konsekwencje. A wolną kobietą byłam zawsze, nie trzeba do tego mieć rozwodu

i jak ?rozstanie i rozwód, rozstanie na pewien czas, próba naprawy z jej strony, próba naprawy tylko z twojej strony , marazm. Masz świadomość że nigdy prawdy się nie dowiesz jak było , a może jak jest (podsłuchy, szpieg na kompa, GPS w aucie) . Masz do przetrawienia nie tylko zdradę ale i oszustwa oraz kłamstwa z jej strony. Czy osobie która z powodzeniem okłamywała skutecznie tak długo można kiedykolwiek zaufać ? Przemyśl sobie wszystko w samotnosci na chłodno nie licz się z nikim w podjęciu decyzji bo to jest twoje życie i nikt ani żona ani kochanek nie wynagrodzi ci krzywd i męczarni psychicznej jakiej doznałeś i doznawać będziesz.

Ogólnie bez zmian. Może lepiej trochę. Żyjemy spokojnie, miło..Temat powraca oczywiście ale żona twierdzi że wiem już wszystko...stara się naprawiać ale po swojemu...bierze na siebie więcej prac domowych, posiłki,  sprzątanie itd. Jest miła i serdeczna. Twierdzi, że nic więcej nie wymyśli w temacie naprawiania. Ja na razie czekam..moze na jej błąd? A może na to że rzeczywiście będzie już dobrze? Kto wie...może zmądrzała...To chyba też się zdarza, prawda?

Jedyne NA PEWNO mające jakakolwiek wartość jest to, ze nie masz wiedzy by twierdzić, ze zdrajczyni coś zrozumiała bo nie jestes nia. A juz pisanie o tym, ze przez zdradę dojrzała ma taka wartość co, napisanie ze w trakcie romansu rozkwitła.

Na pewno to autor ma bardziej doświadczona żonę... choc nie wiem czy jest z tego powodu zadowolony.

Co bedzie dalej pokaże przyszlosc, a prawdziwy obraz zwiazku najbliższy kryzys, bo obecna miła i przyjemna sielanka nie potrwa wiecznie.

Czyli u autora powolna agonia wszystkiego. Kobieta nie zdaje sobie nawet sprawy z tego co się u niego dzieje (brak komunikacji). Powinni iść bez względu jak to się skończy do psychologa bo się zamęczą, on poprzez cień zdrady, ona poprzez próbowania naprawy swoich win. Może to niezbyt trafne na tym forum będzie ale mam pytanie czy ona jest wierzącą katoliczką ? Spytaj się czy była u spowiedzi a jeżeli tak to czy spełni podstawowe warunki które muszą być spełnione by grzech został odpuszczony ( dużo jest nieuctwa w tych sprawach i nie wiedzą o nich). Jeżeli ty też jesteś to powinieneś jej pomóc w określeniu zadośćuczynienia za krzywdę jaką doznałeś od niej i popatrzeć wyrozumiale i optymizmem w naprawę związku kościelnego małżeńskiego. To bardzo otrzeżwia katolików i daje do myślenia co robić .

Przeczołgać - pojęcie ogólne co do realizacji, nie szkoda sil i środków ? jeżeli coś zostało zgaszone, zniszczone , nie do otworzenia to nie lepiej z tego zrezygnować ( pozostawić sobie - nie pytała jak robiła to niech nie pyta co robić). Nie odpowiadamy za drugą osobę nawet żonę tym bardziej taką co nas miała w 4literach i zdradzała , ma wolną wolę i z niej skorzystała wypisując się z małżeństwa w pełni świadomie. Przeczołgać można gdy odniesie to skutek np. pisanie ciągła z tzw. kolegą ale gdy pozamiatane ? Po co ? w jakim celu? co to da? = czas cofnie ( inaczej tego nie da się naprawić). Ktoś kiedyś napisał że małżeństwo można porównać do pięknej nieskazitelnej wazy, a zdradę do jej upuszczenia co skutkuje rozbiciem ( dobre porównanie co do zdradzonego). Można ją skleic najdoskonalszym klejem jak najstaranniej ale juz będzie widać pęknięcia i ubytki i już nigdy nie będzie tak wartościowa. Aby być posiadaczen znowy idealnej wazy takiej jak przedtem należy niestey iść poszukać innej idealnej aby znów się cieszyć. Ona nigdy tego okresu nie zapomni tak jak ty i tak jak ty będzie sobie przypominała, zawsze będziesz sobie tak jak ona wyorażała-wspominała jak to z nim było i ile uczuć mu okazywała gdy ty traciłeś w jej oczach wszystko bezpowrotnie bo kobiety takie są , uczucie, miłość, szacunek nie wróci do jej do ciebie. Teraz żałuje, boi się, czuje wstyd i zażenowanie i nie wie co dalej a ty nie zachowujesz się jak w telenowelach, harlekinach, romansidłach to ją rozwala psychicznie. Pamiętaj w nic nie wież a tylko przyjmuj w połowie co robi, obserwuj, podsłuchuj, słuchaj wyciągając wnioski. To ty i tylko ty podejmiesz sam decyzję co dalej i jak to będzie wyglądało.